Kaya gaat mee met Moritz

[Caro.]

Zoals de meesten hier wel weten, is Kaya een echt goed sociale hond. Wij hebben haar vanaf pup en goed gesocialiseerd. Ze heeft op zich een heel lief karakter al kan ze van jongs afaan weleens terughoudend op iets/iemand reageren.

Moritz was superbang voor alle mensen. Dit is in de loop van het jaar dat we hem hebben redelijk bijgedraaid, behalve dat hij de nare gewoonte heeft ontwikkeld om te blaffen tegen mensen.
Dit hebben we vanaf het begin gecorrigeerd, echter flink hard optreden kunnen we niet tegen hem omdat hij dan bang van ons wordt.
Hij blaft ook lang niet altijd meer gelukkig.

De laatste weken echter pikt Kaya dit gedrag op van Moritz. Typisch dat zij dit niet eerder heeft gedaan (daar waren wij al die tijd bang voor).

Nu gaat het zelfs zover dat als Moritz aanslaat, Kaya soms dreigend naar vreemden doet Dan heb ik het over de tanden bloot......
Tot nu toe heeft ze dit 3 keer gedaan in een week of 4 tijd.

Vanavond liep ze even los de deur uit en Moritz sloeg aan tegen een jongetje. Kaya liep dus even los en rent op het jongetje af en gaat hevig staan blaffen tegen het arme kind
Dit is echt geen normaal gedrag voor Kaya: zij heeft zich altijd bijzonder weinig aangetrokken van vreemde mensen, ze zijn min of meer lucht voor haar geweest.

Uiteraard blijven wij MOritz corrigeren voor zijn geblaf (dmv een rukje aan zijn riem en het commando "STIL!!!!!") en geven wij Kaya voor haar gedrag flink op haar kop.

Kunnen we hier verder nog iets aan doen??? Ik ben bang dat Kaya steeds feller zal worden op deze manier.

[Wil de hond]

Nou Caroline,

Dat lijkt me behoorlijk ongemakkelijk voor jullie, de situatie, en vooral de ontwikkeling van Kaya.

Eén ding wat me tegenstaat uit hetgeen je vertelt is dat je zegt dat je Moritz korrigeert voor het blaffen. Het is niet zo dat ik tegen korrigeren ben, daar gaat het me niet om. Maar als je al zo lang bezig bent om hem te korrigeren als ik begrijp, dan twijfel ik gelijk of je wel écht korrigeert. Eén van de kenmerken van een goede korrektie is dat het gedrag wat gekorrigeerd wordt verdwijnt. Is dat niet zo, dan is de korrektie niet korrekt. Dus ofwel verkeerd getimed, of er wordt niet konsekwent getimed, óf er wordt niet dóórgekomen met de korrektie. Of een kombinatie van deze punten.

Het is heel moeilijk voor me om zonder een moeilijke hond als Moritz echt te zien, te beoordelen of het zinnig is om hem harder te korrigeren.

Ik begrijp je angst om hem te "verpesten", maar denk dat je je op zich best kunt permiteren om "straffer" te straffen. Als je tenminste kiest voor straffen.

Op zich kan hij angstig reageren, maar tegelijkertijd kan hij heel goed leren dat zolang hij niet blaft er niets vervelends gebeurt, eerder het tegenovergestelde, je doet leuk tegen hem, je beloont hem.

Als je het goed weet te spelen is zelfs een bange en wantrouwige hond best wel te korrigeren. Als je het niet goed weet te spelen moet je niet korrigeren, niet een hond als Moritz, en geen enkele hond. Het luistert allemaal nogal nauw.

En dan is er ook nog eens juffrouw Kaya, die ook bekeken zou moeten worden. Blaft zij ook als Moritz niet blaft?

Ik weet niet of je met het bovenstaande iets kunt, maar het is het eerste wat er bij me opkomt, na lezing van je bericht.

Dag, Wily.

[plop]

Het probleem ligt bij Moritz, begrijp ik. Ik weet het niet zeker maar het is heel goed mogelijk dat als je met Moritz aan de gang gaat en je het blaffen tegen mensen eruit krijgt Kaya dan ook van zelf ophoud. Daarom adviseer ik nu om hard met Moritz aan de slag te gaan. Daar kan een Gentle Leader een goed gebruiksmiddel voor zijn. Dan hoef jij niet te corrigeren en hoeft hij ook niet bang voor jullie te worden. Ik vind de Gentle Leader een erg goed middel. Als je met Moritz gaat werken om dit probleem eruit te halen zo ik hem alleen uitlaten, niet samen met Kaya.

Uiteraard blijven wij MOritz corrigeren voor zijn geblaf (dmv een rukje aan zijn riem en het commando "STIL!!!!!") en geven wij Kaya voor haar gedrag flink op haar kop.

Ik zou Moritz ook met iets lekker belonen als hij stil is.
En hetzelfde doen met Kaya, op haar donder geven als ze blaft en als ze stil is belonen met stem en iets lekkers.

[Janet]

Is het niet zo dat Kaya reageert op het angstige gedrag van Moritz? Moritz is bang, probeert de 'indringer' weg te jagen door te blaffen en Kaya helpt Moritz daar bij.
Wellicht is het handig om na te gaan in hoeverre Moritz écht bang is en in hoeverre het aangeleerd gedrag is. Een écht bange hond help je namelijk niet met stevig corrigeren. Anderzijds, als Moritz nooit echt een stevige correctie heeft gehad omdat ie bang gedrag vertoont, kan dit gedrag heel lonend zijn en daardoor langer aanhouden dan feitelijk noodzakelijk is.
Als het enigzins kan, Kaya en Moritz zoveel mogelijk apart uitlaten en trainen, nu het gedrag er nog niet echt ingesleten is. Of beide honden aangelijnd houden en op het moment dat Moritz aanslaat, Moritz zonder poespas losmaken en met Kaya stug doorlopen (Kaya meelokken met iets leuks/lekkers). Dan mag Moritz zélf bepalen of hij die grote mond blijft opzetten, dan wel de veiligheid van de roedel kiest.

[astrid]

Heel herkenbaar. Ivan blafte ook nooit tegen andere honden. Maar sinds dat we Kira hebben Kira is ook een angstig hondje, die altijd d'r grote bakkes opentrekt tegen andere honden. Met als gevolg dat Ivan mee is gaan doen. Ik ben een poos terug al begonnen met vaker ieder apart mee te nemen. Kira blaft dan veel minder. Ik denk dat ze zich met Ivan in de buurt toch wat zekerder voelde. En ik doe inderdaad ook vaak als ze begint als ze met z'n 2en zijn de lijn af, en ik loop door. Gevolg.... ze weet niet hoe hard ze achter me aan moet rennen :p: Het geblaf van Ivan is ook een stuk minder als ik hem alleen meeneem. Ik wil niet beweren dat het DE oplossing is, het aparte uitlaten, maar hier heeft het wel geholpen.

[Wendy!]

sja...
het enige dat nu bij me opkomt is: stel dat Moritz echt blaft omdat ie bang is voor die mensen. Als je hem daarvoor straft, sterk je hem in de gedachte dat vreemde mensen narigheid betekenen...
Maar dat geldt dus alleen als ie bang is...
Ik weet het zo ook even niet....

[Daisy@]

Lijkt me een heel moeilijk probleem.
Herkennen doe ik het wel een beetje.

Daisy is best sociaal voor andere honden, soms ziet ze ze niet eens.
Maar als ze allebei aan de riem lopen en Spike gaat blaffe/grommen naar een andere hond, gaat Daisy zeker meedoen.

Misschien elkaar willen steunen in de strijd tegen de 'buitenwereld'.

[Caro.]

Het is zeker zo dat Kaya "opkomt" voor Moritz.
Kaya blaft uit zichzelf totaal niet naar mensen en is dol op kinderen. Zij wordt nu gealarmeerd door Moritz.

Kaya pak ik "harder" aan dan Moritz omdat zij het nou eenmaal kan hebben en hij niet. Hij, Moritz dus, weet heel goed wat "stil!" betekent, alleen hij luistert er niet altijd naar.

Zijn gedrag komt voort uit angst, want in eerste instantie was hij enorm bang voor alle mensen. Dit is alleen omgeslagen in een soort "stoer" doen waarbij hij zelfs soms zover gaat om voor mensen heen en weer te gaan springen. Het lijkt mij dat een hond dit doet, niet werkelijk bang is op dat moment, maar o wee als zo'n persoon ineens "boe" zou zeggen: dan weet hij niet hoe snel hij weg moet komen.

Het gedrag op zich van Moritz heb ik hier al eens besproken en ik ben er ook nog steeds heel hard mee aan het werk. Blafte hij in begin tegen alles en iedereen, nu doet hij het veel en veel minder, maar helemaal eruit heb ik het dus nog niet.

Hij is gewoon verrot moeilijk te corrigeren: doe je het te zacht reageert hij niet, te hard dan raakt hij volledig in paniek of krimpt hij in elkaar. Vandaar het rukje aan de riem en het commando "STIL!".
Maar nu neemt Kaya het dus soms van hem "over"": niet uit zichzelf, alleen als Moritz aanslaat en dan doet ze het dus soms (!). Meestal trekt ze zich er weinig van aan en is ze gewoon lieve Kaya, maar ik merk dus dat het de laatste tijd vaker voorkomt en hierdoor is ze een beetje onbetrouwbaar geworden: de ene keer trekt ze zich niks aan van een vreemde, een volgende keer is ze poeslief, en een andere keer staat ze lelijk te grommen

[Caro.]

Ik heb er nog eens over nagedacht net tijdens het uitlaten toen Moritz weer blafte, Kaya in eerste instantie niet, maar even later wel.....
Ik vermoed dat het gedrag van Kaya door een aantal dingen komt: ten eerste haar revalidatieperiode. Hierin is Moritz duidelijk een stapje hoger komen te staan: Kaya blijft de baas, maar er zit niet meer een groot gapend gat in de rangorde. De verhuizing en de onrust van iedere dag ineens ondergebracht worden bij "oma": Kaya was en is zeer duidelijk van slag. De onzekerheid voor haar van een heel ander wandelgebied: ik vermoed dat ze zich hier veel onzekerder voelt dan thuis in "haar" gebied.
Al deze zaken hebben ertoe geleid (denk ik) dat Kaya meer op Moritz afgaat dan hiervoor. Moritz blaft nl al geruime tijd tegen mensen (altijd een tegemoet komend mens en nooit meer dan 2 mensen, anders is hij te bang om te blaffen) en nooit heeft Kaya meegedaan met hem tot nu.

Al met al vermoed ik dus dat het onzekerheid is bij Kaya.

De optie om ze apart uit te laten is niet echt uitvoerbaar: ik wandel zo'n 2,5 uur per dag en krijg dit nu met moeite voor elkaar wegens de drukte van de verbouwing. Dan zou ik dus 5 uur per dag moeten wandelen en dat wordt me echt te gek.

Moritz heb ik natuurlijk al 7 weken apart uitgelaten tijdens de revalidatie van Kaya en ik werk er al zeker een maand of 8 aan om het blaffen eruit te krijgen. Probleem is ook een beetje dat ze beide bijna altijd los lopen en het corrigeren c.q. belonen op de manier bemoeilijkt wordt. Moritz is ook totaal niet te paaien met lekkere dingetje (Kaya wel ) en dat maakt het extra moeilijk. Met hele handen vol met worst heb ik gelopen om zijn aandacht bij mij te houden als er mensen aankomen, dit zonder enorm resultaat (wel iets, want weglopen doet hij absoluut niet meer en zo enorm tekeer gaan als in het begin ook niet).

[Wil de hond]

Zijn gedrag komt voort uit angst, want in eerste instantie was hij enorm bang voor alle mensen. Dit is alleen omgeslagen in een soort "stoer" doen waarbij hij zelfs soms zover gaat om voor mensen heen en weer te gaan springen. Het lijkt mij dat een hond dit doet, niet werkelijk bang is op dat moment, maar o wee als zo'n persoon ineens "boe" zou zeggen: dan weet hij niet hoe snel hij weg moet komen.

Na alles wat ik in deze topic van je gelezen heb geloof ik nog steeds dat korrekt korrigeren een optie is. Om zodoende gedrag te bewerkstelligen wat niet gekorrigeerd hoeft te worden, en beloond kan worden. Het is niet helemaal juist te stellen dat een bange hond niet gekorrigeerd kan worden. En zoals ik begrijp dat Moritz is denk ik niet dat je van hem kunt verwachten dat hij een sociaalvaardige hond naar vreemden wordt. Hoogstens kun je denk ik bereiken dat hij zich minder voor onbekenden interesseert, en zodoende ook niet bang hoeft te worden. Iets waar ik geen aandacht aan schenk maakt me ook niet bang.

Hij is gewoon verrot moeilijk te corrigeren: doe je het te zacht reageert hij niet, te hard dan raakt hij volledig in paniek of krimpt hij in elkaar. Vandaar het rukje aan de riem en het commando "STIL!".

Ik begrijp hier dat je hem niet meer net zo korrigeert als voorheen, dat je het nu anders doet. Vergis ik me hierin? Hoe korrigeerde je hem voorheen?

Het kan heel moeilijk zijn om een bange hond juist te korrigeren, en te begeleiden. Te hard korrigeren is voor geen enkele hond goed overigens, en van te zacht korrigeren worden honden ook niet beter.

Apart uitlaten is onmogelijk, maar aangelijnd uitlaten is denk ik voorlopig toch even beter. Omdat je alleen op deze manier kontrole uit kunt oefenen. Wil je gedrag echt omvormen, dan is een konstante kontrole noodzakelijk. Moritz een beetje dimmen is volgens mij het eerste aandachtspunt, en daarna eens kijken hoe Kaya verder ontwikkelt.

Dag, Willy.

[Caro.]

Zijn gedrag komt voort uit angst, want in eerste instantie was hij enorm bang voor alle mensen. Dit is alleen omgeslagen in een soort "stoer" doen waarbij hij zelfs soms zover gaat om voor mensen heen en weer te gaan springen. Het lijkt mij dat een hond dit doet, niet werkelijk bang is op dat moment, maar o wee als zo'n persoon ineens "boe" zou zeggen: dan weet hij niet hoe snel hij weg moet komen.

Na alles wat ik in deze topic van je gelezen heb geloof ik nog steeds dat korrekt korrigeren een optie is. Om zodoende gedrag te bewerkstelligen wat niet gekorrigeerd hoeft te worden, en beloond kan worden. Het is niet helemaal juist te stellen dat een bange hond niet gekorrigeerd kan worden. En zoals ik begrijp dat Moritz is denk ik niet dat je van hem kunt verwachten dat hij een sociaalvaardige hond naar vreemden wordt. Hoogstens kun je denk ik bereiken dat hij zich minder voor onbekenden interesseert, en zodoende ook niet bang hoeft te worden. Iets waar ik geen aandacht aan schenk maakt me ook niet bang.

Hij is gewoon verrot moeilijk te corrigeren: doe je het te zacht reageert hij niet, te hard dan raakt hij volledig in paniek of krimpt hij in elkaar. Vandaar het rukje aan de riem en het commando "STIL!".

Ik begrijp hier dat je hem niet meer net zo korrigeert als voorheen, dat je het nu anders doet. Vergis ik me hierin? Hoe korrigeerde je hem voorheen?

Ik corrigeerde hem voorheen op dezelfde wijze alleen wat "zachter". Eigenlijk is dat niet helemaal juist: in het allereerste begin corrigeerde ik hem niet, maar probeerde zijn aandacht te krijgen dmv m'n stem en handen vol met worst. Dit lukte niet.... de worst interesseert hem totaal niets in dit soort situaties.
Toen ben ik gaan corrigeren dmv "Moritz stil!" wat inmiddels "Moritz STILLLL!!!" is geworden (dus strenger, duidelijker en harder). Het rukje aan de riem (mits hij aangelijnd loopt) is zeker niet hard, maar een rukje om te proberen zijn aandacht te krijgen bij mijn woorden, want op de woorden alleen reageert hij eigenlijk totaal niet.

Het kan heel moeilijk zijn om een bange hond juist te korrigeren, en te begeleiden. Te hard korrigeren is voor geen enkele hond goed overigens, en van te zacht korrigeren worden honden ook niet beter.

Apart uitlaten is onmogelijk, maar aangelijnd uitlaten is denk ik voorlopig toch even beter. Omdat je alleen op deze manier kontrole uit kunt oefenen. Wil je gedrag echt omvormen, dan is een konstante kontrole noodzakelijk. Moritz een beetje dimmen is volgens mij het eerste aandachtspunt, en daarna eens kijken hoe Kaya verder ontwikkelt.

Dag, Willy.


Hij poept niet als ik hem aangelijnd uitlaat...... daarbij is Moritz eigenlijk alleen maar echt vrolijk en lekker maf als hij op een groot veld lekker los kan rennen. Het is één van de weinige echte pleziertjes in zijn leven en oei, dat vind ik wel erg moeilijk om van hem "af te pakken"

Maar Moritz moet ingedimd worden, dat ben ik absoluut met je eens. Veel mensen schrikken zich ook helemaal kapot van hem, wat logisch is, maar wel erg vervelend.

Dank voor het meedenken!

[Wil de hond]

Ik corrigeerde hem voorheen op dezelfde wijze alleen wat "zachter". Eigenlijk is dat niet helemaal juist: in het allereerste begin corrigeerde ik hem niet, maar probeerde zijn aandacht te krijgen dmv m'n stem en handen vol met worst. Dit lukte niet.... de worst interesseert hem totaal niets in dit soort situaties.
Toen ben ik gaan corrigeren dmv "Moritz stil!" wat inmiddels "Moritz STILLLL!!!" is geworden (dus strenger, duidelijker en harder). Het rukje aan de riem (mits hij aangelijnd loopt) is zeker niet hard, maar een rukje om te proberen zijn aandacht te krijgen bij mijn woorden, want op de woorden alleen reageert hij eigenlijk totaal niet.

Het eten is dus nutteloos, zolang als je zijn aandacht niet hebt. Die kun je pas krijgen als hij niet op de mensen let, en dat is dus weer moeilijk, enzovoort... Lastig te doorbreken op zo´n moment en met eten, lijkt mij.

"Moritz stil" heb je hem aangeleerd, hoe?

Ik denk dat het zo is dat je gedrag wat je nooit wilt zien beter indirekt kunt korrigeren. Dus niet op een manier die jou in verband brengt met het gedrag en de gevolgen daarvan.

Door STIL te roepen, en hem niet altijd direkt stil te krijgen sta je dus eigenlijk toe dat hij met STIL doet wat hij wil. En bovendien, zolang als je geen STIL roept mag hij blaffen. Hoe reageert hij normaal gesproken op deze manier van optreden? En op het rukje aan de riem?

Hij poept niet als ik hem aangelijnd uitlaat...... daarbij is Moritz eigenlijk alleen maar echt vrolijk en lekker maf als hij op een groot veld lekker los kan rennen. Het is één van de weinige echte pleziertjes in zijn leven en oei, dat vind ik wel erg moeilijk om van hem "af te pakken"

Maar Moritz moet ingedimd worden, dat ben ik absoluut met je eens. Veel mensen schrikken zich ook helemaal kapot van hem, wat logisch is, maar wel erg vervelend.

Je kunt hem best wel loslaten, maar alleen op plaatsen waar hij niet de fout in kan gaan. Houdt in de gaten dat inkonsekwent "heropvoeden" nutteloos is, je kunt dan beter niets doen. Elke keer dat hij zonder problemen in de fout kan gaan ben je weer een stapje verder van je doel vandaan.

Dag, Willy.

[Janet]

Ik ben het met Wil eens. Natuurlijk hoef je Moritz niet al z'n pleziertjes af te nemen. Anderzijds kan hij natuurlijk wel 'werken' voor z'n pleziertjes, zodat hij ze ook echt heeft verdiend. Het loslopen, bijvoorbeeld. Dit kun je doen nádat hij zich heeft ontlast (met een commando erbij, desnoods). De eerste tijd zal het voor Moritz vreselijk wennen zijn, maar hij snapt het uiteindelijk wel. Het 'stil' zeggen, maar min of meer toelaten dat hij niet stil is, heeft idd geen nut. Als hij niet aangelijnd is, zou je een werpkettinkje of fisher discs kunnen overwegen. Die zijn niet zwaar en mits goed gebruikt, kun je er op afstand uitstekend mee corrigeren. Of alleen nog maar aan de lange lijn, zodat hij wel wat vrijheid heeft, maar niet dusdanig dat hij meent zich niets meer van je te kunnen aantrekken (wat ik nou niet echt onderdanig en angstig gedrag vind, eerlijk gezegd 8O ).

[Caro.]

Ik ben het met Wil eens. Natuurlijk hoef je Moritz niet al z'n pleziertjes af te nemen. Anderzijds kan hij natuurlijk wel 'werken' voor z'n pleziertjes, zodat hij ze ook echt heeft verdiend. Het loslopen, bijvoorbeeld. Dit kun je doen nádat hij zich heeft ontlast (met een commando erbij, desnoods). De eerste tijd zal het voor Moritz vreselijk wennen zijn, maar hij snapt het uiteindelijk wel. Het 'stil' zeggen, maar min of meer toelaten dat hij niet stil is, heeft idd geen nut. Als hij niet aangelijnd is, zou je een werpkettinkje of fisher discs kunnen overwegen. Die zijn niet zwaar en mits goed gebruikt, kun je er op afstand uitstekend mee corrigeren. Of alleen nog maar aan de lange lijn, zodat hij wel wat vrijheid heeft, maar niet dusdanig dat hij meent zich niets meer van je te kunnen aantrekken (wat ik nou niet echt onderdanig en angstig gedrag vind, eerlijk gezegd 8O ).

Het is niet dat hij zich niets van me aantrekt hoor!

Moritz is een "geval apart", een hond met een behoorlijk verleden. Soms is het moeilijk uit te leggen hoe hij reageert in bepaalde situaties.

Moritz verstijfd......heeft een soort "black outs" waarin hij niets lijkt te horen of te zien.

Als ik lekker met hem wandel, hoef ik maar één keer te roepen en hij staat voor me. Hij zou niet "expres" doen tegen mijn wensen in; hij wil veel te graag dat alles goed is.

In bepaalde situaties kan ik echter niet tot hem doordringen. Die situaties komen gelukkig steeds minder vaak voor, maar zijn er nog wel af en toe.

Moritz was een jaar geleden een hond die bang was voor een krakend takje, een kwakende eend, de wind, een poes en alle mensen (incl. mezelf). Hij liep ineengekrompen over straat, met z'n staart tegen z'n buik aangeplakt, klaar om ieder moment in volkomen paniek te raken.
Hij had én een tuigje om én een gewone halsband eraan vastgeknoopt zodat hij niet kon vluchten......

Een jaar later is Moritz een hele andere hond: hij rent over het strand, speelt met alle honden, kwispelt als hij me ziet en raakt bijna nooit meer in paniek (behalve als hij kinderen ziet).

Misschien heb ik hem te zacht aangepakt, maar het allerbelangrijkste leek mij altijd dat hij mij ging vertrouwen en dat is gelukt!!! Zelfs in panieksituaties blijft hij op voor hem veilige afstand staan wachten op mij.
Ik kan hem niet harder aanpakken, ik durf het niet aan: ben als de dood dat ik zijn vertrouwen verlies

Hij is geen hond die dwars over me heenloopt, echt niet, alleen soms lijkt hij niets of niemand te horen...... moet ik soms heel hard roepen om tot hem door te dringen. Een soort "black outs", want ongehoorzaamheid is het niet. Ik weet niet of dit bij een getraumatiseerde hond kan horen?
Zo liep hij bv altijd los naar ons huis toe, hij weet exact de weg, slaat altijd linksaf het erf op en op een dag liep hij er gewoon voorbij.... ik roepen, maar hij kijkt niet op of om en steekt zo de weg over 8O pas toen ik echt heel hard ging roepen, rennen en springen ving ik zijn aandacht en kwam hij meteen naar me toe. Heel gek soms

[Gast]

Is het niet een optie om Kaya meer aangelijnd uit te laten? Zij is degene om wie je je nu zorgen maakt. Als je mensen/kinderen aan ziet komen, geef je haar iets lekkers tot je gepasseerd bent. Zo leert ze mensen met iets fijns te associeren. Uit je berichten begrijp ik dat dit bij Moritz niet werkt, maar dat Kaya wel gevoelig is voor eten als je buiten bent.

Als ik jou was zou ik wel zo snel mogelijk een plan bedenken (eventueel met hulp van een gedragsdeskundige) om het blaf/uitval probleem van Kaya te verhelpen, want hoe langer ze de kans krijgt dit te doen, hoe meer ingesleten het gedrag wordt en des te moeilijker je het er weer uit krijgt.
Je wilt niet permanent met 2 grote zwarte honden lopen die blaffen naar mensen en kinderen. Dat is gewoon niet leuk.

[Caro.]

Ja, ik besef goed dat ik er iets aan moet doen.....

Bij Moritz ben ik dus al heel lang hiermee bezig en het werkt wel, alleen heel langzaam. Hij blaft echt minder, alleen helemaal over is het gewoonweg nog niet.
Kaya hou ik enorm goed in de peiling nu, want bij Moritz weet ik dat het oorspronkelik voortkomt uit angst, maar dit is bij Kaya niet zo, dus helemaal vertrouwen doe ik haar niet op het moment.
Bij de eerste aanstalte die Kaya maakt om te blaffen of grommen, corrigeer ik haar meteen flink. Het afleiden met voer heeft denk ik niet zoveel zin, omdat ze in principe bijna nooit op mensen reageert (vroeger helemaal niet en de laatste tijd dus heeeeeel soms).

Moritz ben ik toch, na lang nadenken over jullie reacties, iets krachtiger aan het corrigeren. Wel op dezelfde manier, maar een stuk strenger..... tot nu toe maakt het indruk....... maar het is pas de eerste dag, dus het is afwachten.

[Gast]

Kaya hou ik enorm goed in de peiling nu, want bij Moritz weet ik dat het oorspronkelik voortkomt uit angst, maar dit is bij Kaya niet zo, dus helemaal vertrouwen doe ik haar niet op het moment.
Bij de eerste aanstalte die Kaya maakt om te blaffen of grommen, corrigeer ik haar meteen flink. Het afleiden met voer heeft denk ik niet zoveel zin, omdat ze in principe bijna nooit op mensen reageert (vroeger helemaal niet en de laatste tijd dus heeeeeel soms).

Hoi,

Maar het probleem is toch nu dat Kaya blaft/gromt naar mensen waar Moritz naar blaft? Of heb ik dat verkeerd begrepen? Ik denk, als ik het dus goed begrepen heb, dat Kaya opnieuw moet leren dat vreemde mensen leuk zijn. Als ze van eten houdt en buiten niet te afgeleid is om te eten zou ik haar middels lekkere dingen leren dat mensen leuk zijn en dat blaffen dus niet nodig is, ook niet als Moritz blaft. Je zou kunnen beginnen haar voer voor te houden als Moritz aanslaat. Als ze stil blijft beloon je haar nog eens heel uitbundig met je stem en iets extra lekkers.

Sypke heeft ook een hele tijd geblaft naar dingen en mensen op straat. Ik ben begonnen met aandachtsoefeningen en dan belonen als ze aandacht had. Maar als ze al aan het blaffen was, had ze weinig aandacht meer voor mij, dan was het dus al te laat. Zag ik de mensen tegen wie ze zou kunnen gaan blaffen eerder dan werkt dit wel.
Iemand gaf me de tip gewoon iets lekkers voor haar neus te houden als ze al begonnen was met blaffen en vooral elke keer als we langs iemand kwamen of iemand ons tegemoet kwam en ze niet blafte haar brokjes te voeren tot we die persoon niet meer zagen.
Als ze al aan het blaffen is, is ze meteen stil als ik een brokje voor haar neus houd. Dat krijgt ze natuurlijk niet meteen, anders zou ik haar belonen voor het blaffen. Ik loop een tijdje door het brokje voor haar neus, zeg STIL en geef haar het dan.
Ze blaft nu bijna niet meer naar vreemden.

Ik had het geluk dat Sypke het alleen doet als ze aangelijnd is. Dan heb je je hond sowieso beter onder controle en kun je makkelijker belonen.

Ik weet niet of ik geloof in de correcties die je geeft. Ik denk dat een correctie wel kan, maar dan zou de hond na 2-3 keer corrigeren moeten weten wat het gewenste gedrag is cq. welk gedrag hij niet mag vertonen. Moritz snapt het duidelijk niet als je steeds weer moet corrigeren. Maar hoe je het probleem van Moritz dan wel moet oplossen, weet ik ook niet. Ik denk dat het zinvoller is om je voorlopig vooral op Kaya te richten. Haar probleem lijkt me ook een stuk eenvoudiger om op te lossen.

[Jacqie]

Heel irritant ja, ze nemen de goede en foute dingen van elkaar over. Rent de één blaffend naar een hond of naar mensen begint de andere het ook te doen. Ik heb niet anders meegemaakt. Ik denk met dat blaffen dat ze zich met z'n tweetjes dan sterker voelen.
gr. Jacqie

[Caro.]

Kaya hou ik enorm goed in de peiling nu, want bij Moritz weet ik dat het oorspronkelik voortkomt uit angst, maar dit is bij Kaya niet zo, dus helemaal vertrouwen doe ik haar niet op het moment.
Bij de eerste aanstalte die Kaya maakt om te blaffen of grommen, corrigeer ik haar meteen flink. Het afleiden met voer heeft denk ik niet zoveel zin, omdat ze in principe bijna nooit op mensen reageert (vroeger helemaal niet en de laatste tijd dus heeeeeel soms).

Hoi,

Maar het probleem is toch nu dat Kaya blaft/gromt naar mensen waar Moritz naar blaft? Of heb ik dat verkeerd begrepen? Ik denk, als ik het dus goed begrepen heb, dat Kaya opnieuw moet leren dat vreemde mensen leuk zijn. Als ze van eten houdt en buiten niet te afgeleid is om te eten zou ik haar middels lekkere dingen leren dat mensen leuk zijn en dat blaffen dus niet nodig is, ook niet als Moritz blaft. Je zou kunnen beginnen haar voer voor te houden als Moritz aanslaat. Als ze stil blijft beloon je haar nog eens heel uitbundig met je stem en iets extra lekkers.

Het probleem is inderdaad dat Kaya nu soms het gedrag van Moritz volgt. Kaya leren om vreemde mensen leuk te vinden lijkt mij weinig zinvol aangezien ze dat allang geleerd heeft. Volgens mij, zoals ik eerder schreef, is het nu een stukje onzekerheid bij Kaya. Dit omdat de laatste weken een hoop veranderd is in haar leven en ze dus hiervoor, terwijl Moritz al zeker een maand of 8 dit gedrag vertoont, nooit op hem reageerde.
Ook lijkt het mij niet logisch dat de ene keer in de zoveel tijd dat ze blaft/gromt dat ik haar daarvoor bij iedereen die ik tegenkom af moet leiden Stel dat ik 200 mensen per week tegenkom en ze blaft gemiddeld 1 keer per week (ze heeft het nu 3 keer gedaan in een paar weken tijd), dan is het afleiden niet zo nuttig...... Zelf heb ik het idee dat het nuttiger is om haar duidelijk te maken dat ze het niet mag doen.

Sypke heeft ook een hele tijd geblaft naar dingen en mensen op straat. Ik ben begonnen met aandachtsoefeningen en dan belonen als ze aandacht had. Maar als ze al aan het blaffen was, had ze weinig aandacht meer voor mij, dan was het dus al te laat. Zag ik de mensen tegen wie ze zou kunnen gaan blaffen eerder dan werkt dit wel.
Iemand gaf me de tip gewoon iets lekkers voor haar neus te houden als ze al begonnen was met blaffen en vooral elke keer als we langs iemand kwamen of iemand ons tegemoet kwam en ze niet blafte haar brokjes te voeren tot we die persoon niet meer zagen.
Als ze al aan het blaffen is, is ze meteen stil als ik een brokje voor haar neus houd. Dat krijgt ze natuurlijk niet meteen, anders zou ik haar belonen voor het blaffen. Ik loop een tijdje door het brokje voor haar neus, zeg STIL en geef haar het dan.
Ze blaft nu bijna niet meer naar vreemden.

Op die manier heb ik het dus met Moritz geprobeerd, maar omdat hij totaal geen aandacht heeft voor iets lekkers (zelfs handenvol worst niet), werkte dit niet bij hem. Kaya zou aan m'n hand geplakt zitten , maar Kaya doet het dus maar heel sporadisch, loopt sowieso altijd netjes bij me en reageert ook goed op een stemcorrectie.

Ik had het geluk dat Sypke het alleen doet als ze aangelijnd is. Dan heb je je hond sowieso beter onder controle en kun je makkelijker belonen.

Ik weet niet of ik geloof in de correcties die je geeft. Ik denk dat een correctie wel kan, maar dan zou de hond na 2-3 keer corrigeren moeten weten wat het gewenste gedrag is cq. welk gedrag hij niet mag vertonen. Moritz snapt het duidelijk niet als je steeds weer moet corrigeren. Maar hoe je het probleem van Moritz dan wel moet oplossen, weet ik ook niet. Ik denk dat het zinvoller is om je voorlopig vooral op Kaya te richten. Haar probleem lijkt me ook een stuk eenvoudiger om op te lossen.

Dat denk ik inderdaad ook dat het probleem van Kaya eenvoudiger is op te lossen. Alhoewel dit natuurlijk wel weer voortkomt uit het gedrag van Moritz..... pfffff..... hihihihihi Het gedrag van Kaya zo af en toe krijg ik volgens mij ook wel onder de knie: ze is gelukkig goed gehoorzaam.
Maar hoe ik dat met Moritz op moet lossen, weet ik eigenlijk ook niet goed. Ik corrigeer toch maar wat steviger nu in de hoop dat het helpt. Gelukkig moet ik hem hier ook hele stukken aan de lijn houden en dan reageert hij toch wat beter op een correctie.

Zeg het gerust als ik er helemaal naast zit met m'n gedachtengang hoor! Ik denk beslist niet dat ik het allemaal weet, anders zou ik m'n vraag hier ook niet stellen. Alleen Moritz is gewoon een gevalletje apart, waar niet altijd de normale dingen bij helpen.

[Wil de hond]

Moritz ben ik toch, na lang nadenken over jullie reacties, iets krachtiger aan het corrigeren. Wel op dezelfde manier, maar een stuk strenger..... tot nu toe maakt het indruk....... maar het is pas de eerste dag, dus het is afwachten.

Beste Caroline,

Lijkt het je niet beter om eerst ook eens uitgebreid na te denken over wat nu de beste manier van optreden is? Voordat je iets verandert aan datgene wat je al toepastte kun je beter eerst duidelijk hebben wat je gaat doen, en waarom.

Ik ben zo bang dat je door niet genoeg overdacht handelen steeds weer ontdekt dat dit ook niet, en dat ook niet, en zus ook niet, en zo ook niet, de manier is. Ik zeg je dit met alle respekt hoor, en met goede bedoelingen. Je moet oppassen om niet rond de hete brij te blijven draaien, je komt dan namelijk langzaam maar zeker steeds verder van huis. Steeds een beetje strenger heeft vaak een immuniserend effekt. Ik zeg nu niet dat je keihard moet gaan korrigeren, begrijp me niet verkeerd. Ik doel meer op een totaal andere manier van korrigeren.

Ik weet niet of je met Moritz ook getraind hebt zoals je dat met Kaya doet?

Als dat niet zo is kan dat ook een optie zijn. In plaats van je te gaan richten op een onderdeel van zijn gedrag is het vaak beter om een basisgehoorzaamheidstraining in te zetten. Je komt zo ook vaker met hem in nieuwe situaties, zonder Kaya erbij, en onder de mensen.

Groetjes, Willy.

[Caro.]

Moritz ben ik toch, na lang nadenken over jullie reacties, iets krachtiger aan het corrigeren. Wel op dezelfde manier, maar een stuk strenger..... tot nu toe maakt het indruk....... maar het is pas de eerste dag, dus het is afwachten.

Beste Caroline,

Lijkt het je niet beter om eerst ook eens uitgebreid na te denken over wat nu de beste manier van optreden is? Voordat je iets verandert aan datgene wat je al toepastte kun je beter eerst duidelijk hebben wat je gaat doen, en waarom.

Ik ben zo bang dat je door niet genoeg overdacht handelen steeds weer ontdekt dat dit ook niet, en dat ook niet, en zus ook niet, en zo ook niet, de manier is. Ik zeg je dit met alle respekt hoor, en met goede bedoelingen. Je moet oppassen om niet rond de hete brij te blijven draaien, je komt dan namelijk langzaam maar zeker steeds verder van huis. Steeds een beetje strenger heeft vaak een immuniserend effekt. Ik zeg nu niet dat je keihard moet gaan korrigeren, begrijp me niet verkeerd. Ik doel meer op een totaal andere manier van korrigeren.

Ik weet niet of je met Moritz ook getraind hebt zoals je dat met Kaya doet?

Als dat niet zo is kan dat ook een optie zijn. In plaats van je te gaan richten op een onderdeel van zijn gedrag is het vaak beter om een basisgehoorzaamheidstraining in te zetten. Je komt zo ook vaker met hem in nieuwe situaties, zonder Kaya erbij, en onder de mensen.

Groetjes, Willy.

Hoi Wil,

Ik pieker me al maanden suf hoe ik Moritz dan aan moet pakken in dit gedrag..... wist ik het maar!!! Niets doen is ook zo nutteloos Heb jij een idee dan van iets wat beter zou werken?

Ik breng hem veel onder de mensen, loop door winkelstraten en alles. Dan blaft hij niet...... hij blaft puur als er iemand (1, hooguit 2 personen) in tegenovergestelde richting aan komt lopen. Dus bij een groepje mensen blaft hij ook niet (dat vindt hij te eng).

Al maanden ben ik ermee bezig: eerst met voer wat dus niet werkte en daarna met m'n stem en als hij aangelijnd loopt, begeleidend met een rukje aan de riem. Wel wat bereikt hoor! Het is niet zo dat het in die maanden exact hetzelfde is gebleven: hij blaft beduidend minder, ook minder lang en hevig, maar helemaal eruit krijgen doe ik het dus niet.

De basis gehoorzaamheid....... tja, dat is ook weer zoiets In dat jaar heb ik hem best wel een aantal zaken bij kunnen brengen, waarvan het belangrijkste is het hierkomen. Dat doet hij echt ontzettend goed!
Hij kan "wachten", weet wat "nee" betekent.
Zaken als "zitten" en "af" kan hij niet. Op zich weet hij wel wat zitten betekent, maar op het moment dat ik hem een echt commando geef, verstijfd hij compleet. Eénmaal is hij op commando (per ongeluk) gaan zitten en toen raakte hij compleet in paniek
De zaken als "hierkomen" heb ik hem heel speels aangeleerd en dat vindt hij dan ook fantastisch. Ik moet het doen op een manier waarmee geen druk op hem komt te staan, want van druk raakt hij volledig gestressed.

Eigenlijk, en dat is me al eerder aangeraden, zou ik met de clicker moeten werken.......

Op dezelfde manier trainen als met Kaya doe ik dus niet met hem, maar ik voed hem wel degelijk op

Wellicht maak ik teveel onderscheid tussen de honden..... hou ik teveel rekening met Moritz z'n verleden en bescherm ik hem nog steeds teveel. Dit heb ik toch wel lange tijd gedaan, maar tjee wat was hij een angstig hoopje ellende..... Ik weet dat hij dit inmiddels niet meer is, maar toch merk ik dat ik hem soms nog wat anders behandel dan Kaya

[Gast]

Zeg het gerust als ik er helemaal naast zit met m'n gedachtengang hoor!

Ik denk inderdaad dat je ernaast zit wat betreft Kaya, maar ik ben geen gedragsdeskundige.

Ik vind dat zelfs een keer grommen/tanden bloot naar een kind te veel is. Je zegt zelf dat je haar momenteel onbetrouwbaar vindt. Juist dan is het belangrijk, vind ik, om te proberen dat ze nooit meer uitvalt en gromt. Ik denk dat je dat kunt bereiken door haar te leren mensen weer leuk te vinden door middel van lekkere dingen (eventueel speeltjes).
Jij zegt dat Kaya dat niet hoeft te leren, dat ze al heel sociaal is. Maar als ze nu wel blaft en gromt tegen mensen, is ze dus niet zo sociaal en lijkt ze vergeten te zijn dat vreemde mensen op een afstand die niets bijzonders doen okay zijn.

De oorzaken die je noemt voor haar gedragsveranderingen zijn heel geloofwaardig. Ze heeft door de verbouwing, tijdelijke verhuizing, ander wandelgebied, operatie enz. alle reden om uit haar doen te zijn, en ander gedrag te vertonen. Het gaat echter wel om hoogst ongewenst gedrag dat ze ook mee kan nemen naar jullie verbouwde huis en eigen wandelomgeving.

Ik geloof niet zo in (harde) correcties en fysieke straffen die door de baas worden uitgedeeld. Alleen als het zo gebeurt dat het na een paar keer helpt, is dat goed, maar meestal werkt het niet zo. Ik geloof dan nog eerder in een correctie van een elektronische halsband omdat de hond dan niet weet wat hem of haar overkomt en niet jou of die mensen tegen wie geblaft wordt associeert met de straf, maar een linklegt tussen het gedrag en de straf.

Maar in jouw geval is het veel te vroeg, vind ik, om aan elektronische hulpmiddelen te denken. (Ik ben sowieso geen voorstander daarvan, op noodgevallen na.)

[Wil de hond]

Op zich heb je groot gelijk dat je vooral gewerkt hebt aan een goede vertrouwensrelatie tussen jullie, de eerste tijd.

Je geeft zelf al aan dat je denkt dat je teveel onderscheid maakt tussen je twee honden. Als jij dat zegt zal dat ook wel waar zijn. Het lijkt me logisch dat je een hond met Moritz zijn verleden anders behandelt, maar op een gegeven moment moet je denk ik toch gaan proberen om hem als een "normale" hond te behandelen. Rekening houdend met zijn zwakke punten, maar oppassend dat je hem niet te veel ontziet. Want zielig is hij allang niet meer, dat weet je zelf. Hij is wat hij is, en daar moet je gewoon "koelbloedig" op in spelen.

Heb jij een idee dan van iets wat beter zou werken?

Ja, ik kan wel het een en ander verzinnen, maar ik zit een beetje aan te hikken tegen het feit dat Moritz zo´n aparte hond is, en dat ik er zo ver vandaan zit. Hij is echt zo´n typisch geval van een hond die zeer zorgvuldig begeleid dient te worden, door iemand die er kijk op heeft. En zijn baasje evenzeer. Niet om het een of het ander, maar jij moet ook heel goed weten hij te reageren op hem, in elk moment. Omdat een foute reaktie veel kan verpesten en een goede reaktie precies het tegenovergestelde. Ik zou je dolgraag helpen, ter plekke, maar dat is onmogelijk.

Ik kan je dus hoogstens proberen aan te geven wat ik in eerste instantie denk dat je kunt proberen. Maar als je het niet erg vind ga ik je eerst nog wat meer vragen stellen. Het is interessant dat je een duidelijk verschil waarneemt tussen zijn gedrag wanneer je meer als één of twee mensen tegenkomt.
Hoe reageert hij vanaf het moment dat hij de tegenliggers in het oog krijgt?
Loopt hij er al op te wachten, op het moment dat hij iemand ziet?
Wat voor houding neemt hij aan, vanaf het moment van zien?
Wat voor houding heeft hij als hij echt begint te blaffen?
Op welk moment begint hij te blaffen?
Hoe reageer jij trouwens, op het moment dat er iemand verschijnt, en op het moment dat hij begint de blaffen?
En zit er veel verschil in zijn houding tussen wanneer jullie een groep(je) mensen tegenkomen of wanneer het er slechts één of twee zijn?

Zaken als "zitten" en "af" kan hij niet. Op zich weet hij wel wat zitten betekent, maar op het moment dat ik hem een echt commando geef, verstijfd hij compleet. Eénmaal is hij op commando (per ongeluk) gaan zitten en toen raakte hij compleet in paniek

Dit klinkt een beetje als een ramp!
Hoeveel tijd heb je besteed aan het aanleren en oefenen van "ZIT"?
Ik kan me indenken dat je na zo´n paniekreaktie liever niets meer doet met dit soort bevelen. Terwijl ik ook weer denk dat het heel bevorderlijk zou zijn als je toch wat meer greep op hem krijgt, d.m.v. juist dit soort simpele basisoefeningen. Als hij eenmaal kan gaan zitten kun je meer en begrijpelijker invloed op hem uitoefenen op de lastigere momenten. Bvb. als er een mens aankomt lopen.

Ik laat het hier weer even bij, ben benieuwd naar je reaktie.

Groetjes, Willy.

[Caro.]

Op zich heb je groot gelijk dat je vooral gewerkt hebt aan een goede vertrouwensrelatie tussen jullie, de eerste tijd.

Je geeft zelf al aan dat je denkt dat je teveel onderscheid maakt tussen je twee honden. Als jij dat zegt zal dat ook wel waar zijn. Het lijkt me logisch dat je een hond met Moritz zijn verleden anders behandelt, maar op een gegeven moment moet je denk ik toch gaan proberen om hem als een "normale" hond te behandelen. Rekening houdend met zijn zwakke punten, maar oppassend dat je hem niet te veel ontziet. Want zielig is hij allang niet meer, dat weet je zelf. Hij is wat hij is, en daar moet je gewoon "koelbloedig" op in spelen.

Heb jij een idee dan van iets wat beter zou werken?

Ja, ik kan wel het een en ander verzinnen, maar ik zit een beetje aan te hikken tegen het feit dat Moritz zo´n aparte hond is, en dat ik er zo ver vandaan zit. Hij is echt zo´n typisch geval van een hond die zeer zorgvuldig begeleid dient te worden, door iemand die er kijk op heeft. En zijn baasje evenzeer. Niet om het een of het ander, maar jij moet ook heel goed weten hij te reageren op hem, in elk moment. Omdat een foute reaktie veel kan verpesten en een goede reaktie precies het tegenovergestelde. Ik zou je dolgraag helpen, ter plekke, maar dat is onmogelijk.

Hij is serieus een heel "apart" geval . Eerder heb ik nl ook een vrij getraumatiseerde hond gehad: dat was mijn Nouschka. Zij was ongeveer 1,5 jaar toen ik haar uit het asiel haalde en ernstig mishandeld. Niet om mezelf nu "goed" te vinden ofzo, maar zij is een practisch "normale" hond geworden en uiteindelijk in m'n armen gestorven toen ze 12,5 jaar oud was. Enige ervaring heb ik dus best wel, maar Moritz is echt een apart (lief) gevalletje.

Ik kan je dus hoogstens proberen aan te geven wat ik in eerste instantie denk dat je kunt proberen. Maar als je het niet erg vind ga ik je eerst nog wat meer vragen stellen. Het is interessant dat je een duidelijk verschil waarneemt tussen zijn gedrag wanneer je meer als één of twee mensen tegenkomt.

Ik geef de antwoorden op de situatie waarin hij blaft (dus bij tegenliggers, hooguit 2 mensen):


Hoe reageert hij vanaf het moment dat hij de tegenliggers in het oog krijgt?

Als hij aan de riem loopt, dan begint hij te trekken, staart recht omhoog en wil gaan blaffen. Voordat hij blaft grijp ik in door een rukje aan z'n riem te geven en z'n aandacht te vragen. Aan de riem gaat dit bijna altijd goed. Als hij losloopt dan rent hij soms rechtstreeks naar de mens(en) toe en blaf al springend met een hoge staart. Soms neemt hij een ruime boog eromheen al blaffend en heel soms gaat hij voor de persoon heen en weer springen (wat best beangstigend is). Als die persoon iets zegt, dan maakt ie dat ie wegkomt.

Loopt hij er al op te wachten, op het moment dat hij iemand ziet?

Hij reageert direct als hij iemand ziet.

Wat voor houding neemt hij aan, vanaf het moment van zien?

Onrustig, zie bovenstaand: hoge staart, soms een hoge stijve kwispel. Druk, erg druk.

Wat voor houding heeft hij als hij echt begint te blaffen?

Onrustig, hoge staart, soms hoge kwispel.

Op welk moment begint hij te blaffen?

Direct als hij iemand waarneemt.

Hoe reageer jij trouwens, op het moment dat er iemand verschijnt, en op het moment dat hij begint de blaffen?

Aan de lijn ben ik het blaffen meestal voor: rukje aan de riem en aandacht opeisen. Begint hij toch te blaffen, dan zeg ik streng "STIL!". Waar hij dus aan de lijn bijna altijd goed op reageert. Soms is hij even stil en begint hij weer opnieuw en dan dam ik dat weer in.


En zit er veel verschil in zijn houding tussen wanneer jullie een groep(je) mensen tegenkomen of wanneer het er slechts één of twee zijn?

Enorm veel verschil!!!! Bovenstaand heb ik al geschreven hoe hij reageert bij 1 of 2 tegenliggers: dat is dus eigenlijk wel een "agressieve" inslag te noemen (volgens mij). Bij een groepje mensen is hij bang: kleeft tegen mijn benen of, als hij te ver bij mij vandaan is, loopt hij in een enorm grote boog om de mensen heen zonder een kik te geven.
Ook bij mensen die achter hem lopen is hij erg bang: staart tussen de benen, zeer zenuwachtig achterom kijkend en snel willen lopen om ervandaan te zijn.

Zaken als "zitten" en "af" kan hij niet. Op zich weet hij wel wat zitten betekent, maar op het moment dat ik hem een echt commando geef, verstijfd hij compleet. Eénmaal is hij op commando (per ongeluk) gaan zitten en toen raakte hij compleet in paniek

Dit klinkt een beetje als een ramp!
Hoeveel tijd heb je besteed aan het aanleren en oefenen van "ZIT"?
Ik kan me indenken dat je na zo´n paniekreaktie liever niets meer doet met dit soort bevelen. Terwijl ik ook weer denk dat het heel bevorderlijk zou zijn als je toch wat meer greep op hem krijgt, d.m.v. juist dit soort simpele basisoefeningen. Als hij eenmaal kan gaan zitten kun je meer en begrijpelijker invloed op hem uitoefenen op de lastigere momenten. Bvb. als er een mens aankomt lopen.

Ik heb het destijds eventjes laten rusten het "zitten". Maar ben na een twee á drietal weken er weer mee begonnen. Zelfs zo "maf" dat ik het Kaya laat "voordoen" (hihihihi) en haar uitgebreid beloon...... op het moment dat ik m'n aandacht dan weer richt op Moritz staat hij star en stijf en gaat absoluut niet zitten. Na de oefeningen (die dus niet lukken) let ik geruime tijd op hem en de eerste beste keer dat hij uit zichzelf gaat zitten, zeg ik meteen "zit braafffff " en dan kijkt hij mij heel "dommig" (weet geen beter woord) aan.

Ik laat het hier weer even bij, ben benieuwd naar je reaktie.

Groetjes, Willy.

Dank voor je tijd en moeite!!!

[Hanneke2]

Moritz heb ik natuurlijk al 7 weken apart uitgelaten tijdens de revalidatie van Kaya en ik werk er al zeker een maand of 8 aan om het blaffen eruit te krijgen. Probleem is ook een beetje dat ze beide bijna altijd los lopen en het corrigeren c.q. belonen op de manier bemoeilijkt wordt. Moritz is ook totaal niet te paaien met lekkere dingetje (Kaya wel ) en dat maakt het extra moeilijk. Met hele handen vol met worst heb ik gelopen om zijn aandacht bij mij te houden als er mensen aankomen, dit zonder enorm resultaat (wel iets, want weglopen doet hij absoluut niet meer en zo enorm tekeer gaan als in het begin ook niet).

Is het geen idee om ze dan allebei af en toe eens apart aan de lijn mee te nemen? Ik praat maar een beetje uit mijn eigen ervaring, maar Jack heeft dus een periode gehad waarin hij om de haverklap ging staan grommen naar grote reuen. Als hij losliep viel daar bijster weinig aan te corrigeren, maar ik loop ook elke dag een klein uurtje met hem aan de lijn, en door hem toch wel effe op z'n donder te geven als hij het deed, en hem de hemel in te prijzen met veel frolicjes zodra hij 'gewoon' deed naar een andere hond, is het nu gelukkig weer over. (Nou ja, misschien was het ook vanzelf weer overgegaan, kan ook. )

Voordeel van zo'n aangelijnd rondje door de wijk is ook dat je constant vreemde honden en vreemde mensen tegenkomt, je kan dus veel intensiever 'oefenen' dan in het park.

Hanneke

[Jacqie]

Mijn inmiddels overleden hond Misha haalde ik toen die tijd uit het asiel en was ook helemaal getraumatiseerd, één hoopje ellende, moest hem zelfs een andere naam geven van het asiel zo erg was het. Werd later ook een bravour hondje hoor, ik heb hem met veel liefde en geduld opgevoed en toen ging zijn gedrag dus omslaan in de verkeerde richting, hij kreeg te veel zelfvertrouwen, blafte naar jan en alleman en begon andere honden zomaar aan te vallen. Ik begrijp je trouwens ook heel goed als je zegt dat je hem niet hard corrigeert want dat heb ik ook nooit gedaan, daarvoor had hij veel teveel meegemaakt, hij kon daar ook helemaal niet tegen, dan kromp hij ineen, dus ik pakte hem ook heel anders aan dan mijn andere honden. Wel corrigeren maar op een veel zachtere maar wel duidelijke manier. Maar heel logisch dat je met hem anders omgaat hoor, want een hond met een getraumatiseerd verleden vervalt dan heel snel weer in zijn oude gedrag, wordt weer heel angstig als je hem heel hard aanpakt. Het vertrouwen wat je hebt opgebouwd breek je dan weer af en dat lijkt me nu niet echt de bedoeling. Dus daar doe je heel goed aan hoor.
Bij mij blaften ze dus ook, hij en mijn andere hond (nam dit gedrag over), naar andere mensen en honden en ik heb daar iets op gevonden dat vaak wel hielp. Zodra ik andere honden tegenkwam ging ik heeel overdreven lief praten van ohh wat leuk en ohh wat een lief hondje!!!!! En bleef maar zo overdreven doorpraten, vooraf als ze een andere hond zagen aanlopen en ging hier ook mee door als ze tegenover de andere hond stonden. Dus wat ze als negatief en bedreigend zien proberen om te keren in iets heeeel leuks. Ik was zelf verbaasd dat dat toch wel vaak hielp. Doe het nu nog steeds zo, mijn andere hond Bo is ook niet altijd de gemakkelijkste, en of ze nu, Bo en het puppy, aan de lijn of los lopen, maakt niet uit, ik ga heeeel overdreven lief praten als ik zie dat het verkeerd kan uitpakken en het loopt vaak dan ook heel goed af. Trouwens je ziet die andere ( soms agressieve) hond vaak dan ook heel verbaasd reageren op je overdreven lief gepraat, grappig om te zien.
Ik weet niet of dat bij jouw honden zal helpen hoor maar ze reageren vaak op de stemming van de baas hé, misschien dat je dat eens kunt proberen, ook als ze mensen zien, je weet maar nooit.
gr. Jacqie

[Wil de hond]

Hallo Caroline,

Heeft even geduurd, door druktes, en even een beetje nadenken op het gemak. Ik heb hier weer een reaktie voor je. Hoewel erg beperkt hoop ik dat je er iets aan hebt, aan mijn tips.

Op zich heb je groot gelijk dat je vooral gewerkt hebt aan een goede vertrouwensrelatie tussen jullie, de eerste tijd.

Je geeft zelf al aan dat je denkt dat je teveel onderscheid maakt tussen je twee honden. Als jij dat zegt zal dat ook wel waar zijn. Het lijkt me logisch dat je een hond met Moritz zijn verleden anders behandelt, maar op een gegeven moment moet je denk ik toch gaan proberen om hem als een "normale" hond te behandelen. Rekening houdend met zijn zwakke punten, maar oppassend dat je hem niet te veel ontziet. Want zielig is hij allang niet meer, dat weet je zelf. Hij is wat hij is, en daar moet je gewoon "koelbloedig" op in spelen.

Heb jij een idee dan van iets wat beter zou werken?

Ja, ik kan wel het een en ander verzinnen, maar ik zit een beetje aan te hikken tegen het feit dat Moritz zo´n aparte hond is, en dat ik er zo ver vandaan zit. Hij is echt zo´n typisch geval van een hond die zeer zorgvuldig begeleid dient te worden, door iemand die er kijk op heeft. En zijn baasje evenzeer. Niet om het een of het ander, maar jij moet ook heel goed weten hij te reageren op hem, in elk moment. Omdat een foute reaktie veel kan verpesten en een goede reaktie precies het tegenovergestelde. Ik zou je dolgraag helpen, ter plekke, maar dat is onmogelijk.

Hij is serieus een heel "apart" geval . Eerder heb ik nl ook een vrij getraumatiseerde hond gehad: dat was mijn Nouschka. Zij was ongeveer 1,5 jaar toen ik haar uit het asiel haalde en ernstig mishandeld. Niet om mezelf nu "goed" te vinden ofzo, maar zij is een practisch "normale" hond geworden en uiteindelijk in m'n armen gestorven toen ze 12,5 jaar oud was. Enige ervaring heb ik dus best wel, maar Moritz is echt een apart (lief) gevalletje.

Ik heb best al begrepen dat jij ervaring hebt met honden, en als je dan ook nog eens zo´n hond als Nouschka hebt gehad weet je nóg meer. Moritz is in mijn ogen een veel lastiger geval als Nouschka, of vergis ik me? Vandaar dat ik aangaf dat hij en vooral zijn baasjes het best begeleid zouden worden door iemand met een uitgebreide ervaring in het trainen met uitzonderlijke gevallen. Eén klein foutje kan grote gevolgen hebben. Eén klein foutje kan zijn te vroeg, te laat, te hard korrigeren. Te vroeg of te laat belonen. Te snel stoppen op een moeilijk moment, terugschrikken voor een in eerste instantie negatieve reaktie van de hond, etc...

Ik kan je dus hoogstens proberen aan te geven wat ik in eerste instantie denk dat je kunt proberen. Maar als je het niet erg vind ga ik je eerst nog wat meer vragen stellen. Het is interessant dat je een duidelijk verschil waarneemt tussen zijn gedrag wanneer je meer als één of twee mensen tegenkomt.

Ik geef de antwoorden op de situatie waarin hij blaft (dus bij tegenliggers, hooguit 2 mensen):


Hoe reageert hij vanaf het moment dat hij de tegenliggers in het oog krijgt?

Als hij aan de riem loopt, dan begint hij te trekken, staart recht omhoog en wil gaan blaffen. Voordat hij blaft grijp ik in door een rukje aan z'n riem te geven en z'n aandacht te vragen. Aan de riem gaat dit bijna altijd goed. Als hij losloopt dan rent hij soms rechtstreeks naar de mens(en) toe en blaf al springend met een hoge staart. Soms neemt hij een ruime boog eromheen al blaffend en heel soms gaat hij voor de persoon heen en weer springen (wat best beangstigend is). Als die persoon iets zegt, dan maakt ie dat ie wegkomt.

Hij voelt zich dus best wel zeker op zulke momenten. Je zou misschien veel hebben aan een konstantere aandacht voor jou, ook als er niemand aankomt. En los mag hij denk ik niet, op plaatsen waar hij de fout in gaat, dus wanneer de kans bestaat dat je mensen tegenkomt.

Loopt hij er al op te wachten, op het moment dat hij iemand ziet?

Hij reageert direct als hij iemand ziet.

Hij is veel te attent op het verschijnen van zijn "probleemgevende voorwerpen/situatie". Zijn aandacht moet naar iets anders toe, om te voorkomen dat hij in alerte afwachting rondloopt.

Wat voor houding neemt hij aan, vanaf het moment van zien?

Onrustig, zie bovenstaand: hoge staart, soms een hoge stijve kwispel. Druk, erg druk.

Hij is veel te veel gericht op het probleem.

Wat voor houding heeft hij als hij echt begint te blaffen?

Onrustig, hoge staart, soms hoge kwispel.

Op welk moment begint hij te blaffen?

Direct als hij iemand waarneemt.

Hoe reageer jij trouwens, op het moment dat er iemand verschijnt, en op het moment dat hij begint de blaffen?

Aan de lijn ben ik het blaffen meestal voor: rukje aan de riem en aandacht opeisen. Begint hij toch te blaffen, dan zeg ik streng "STIL!". Waar hij dus aan de lijn bijna altijd goed op reageert. Soms is hij even stil en begint hij weer opnieuw en dan dam ik dat weer in.

Wederom denk ik dat je veel meet moet werken aan het konstant aandacht hebben voor jou.

En als je moet korrigeren, doe dat dan zonder hem aandacht te schenken, niet voordat hij begint, niet op het moment van blaffen en korrigeren, en niet achteraf, na de korrektie en zijn reaktie(zwijgen dus).

Als hij goed reageert op een korrektie met de riem, een droog rukje, net hard genoeg om écht indruk te maken, kun je daar denk ik veel mee bereiken. Liever een andere halsband gebruiken, bvb. een nylon halfcheck, of een leren slipband. Door totaal niet te reageren, niet kijken, niet praten, niet belonen achteraf, heb jij veel minder met de korrektie te maken, en hij zelf veel meer. Door op het juiste moment een juiste korrektie te geven gaat hij eerder verband leggen tussen zijn eigen gedrag, en de "onaangename" gevolgen daarvan.

Zolang als hij niet blaft en met jouw bezig is, in aanwezigheid van voorbijgangers, moet je dus wel weer belonen.

En zit er veel verschil in zijn houding tussen wanneer jullie een groep(je) mensen tegenkomen of wanneer het er slechts één of twee zijn?

Enorm veel verschil!!!! Bovenstaand heb ik al geschreven hoe hij reageert bij 1 of 2 tegenliggers: dat is dus eigenlijk wel een "agressieve" inslag te noemen (volgens mij). Bij een groepje mensen is hij bang: kleeft tegen mijn benen of, als hij te ver bij mij vandaan is, loopt hij in een enorm grote boog om de mensen heen zonder een kik te geven.
Ook bij mensen die achter hem lopen is hij erg bang: staart tussen de benen, zeer zenuwachtig achterom kijkend en snel willen lopen om ervandaan te zijn.

Houdt hem aan de riem, zodat hij slechts bij jouw in de buurt kan zijn, om daar te ontdekken dat er dicht bij jou in de buurt nooit niets slechts gebeurt. Zo voorkom je dus dat hij steeds weer angstervaringen heeft als hij losloopt. Laat hem slechts los daar waar je geen mensen tegenkomt. Als je al over zo´n plek beschikt. Het wennen aan het niet bang zijn kan wel eens héél erg lang duren, en ik denk dat je gedurende al die tijd door aanlijnen zult moeten voorkomen dat de angstreaktie in stand wordt gehouden. En dan zal de tijd leren of Moritz is staat was om zich aan te passen, want dat is een heel onzeker iets, misschien verbetert hij niet.

Zaken als "zitten" en "af" kan hij niet. Op zich weet hij wel wat zitten betekent, maar op het moment dat ik hem een echt commando geef, verstijfd hij compleet. Eénmaal is hij op commando (per ongeluk) gaan zitten en toen raakte hij compleet in paniek

Dit klinkt een beetje als een ramp!
Hoeveel tijd heb je besteed aan het aanleren en oefenen van "ZIT"?
Ik kan me indenken dat je na zo´n paniekreaktie liever niets meer doet met dit soort bevelen. Terwijl ik ook weer denk dat het heel bevorderlijk zou zijn als je toch wat meer greep op hem krijgt, d.m.v. juist dit soort simpele basisoefeningen. Als hij eenmaal kan gaan zitten kun je meer en begrijpelijker invloed op hem uitoefenen op de lastigere momenten. Bvb. als er een mens aankomt lopen.

Ik heb het destijds eventjes laten rusten het "zitten". Maar ben na een twee á drietal weken er weer mee begonnen. Zelfs zo "maf" dat ik het Kaya laat "voordoen" (hihihihi) en haar uitgebreid beloon...... op het moment dat ik m'n aandacht dan weer richt op Moritz staat hij star en stijf en gaat absoluut niet zitten. Na de oefeningen (die dus niet lukken) let ik geruime tijd op hem en de eerste beste keer dat hij uit zichzelf gaat zitten, zeg ik meteen "zit braafffff " en dan kijkt hij mij heel "dommig" (weet geen beter woord) aan.

Train met Moritz alleen, op een rustige plek, en heel ontspannen. Vermijd alle mogelijk beonrustigende invloeden. Beter twee keer per week in een 20 minuutjes een klein stapje vooruitkomen, dan niets. Ik denk dat een betere beheersing van eenvoudige oefeningen als volg, zit, af en blijf veel kan bijdragen aan Moritz´ zelfvertrouwen, en aan de mogelijkheid om hem een ander en kontroleerbaarder gedrag aan te leren in moeilijke situaties.

Ik laat het hier weer even bij, ben benieuwd naar je reaktie.

Groetjes, Willy.

Dank voor je tijd en moeite!!!

Geen dank zeg, ik wou dat ik meer kon doen, en hoop vooral dat je hier iets aan hebt, hoe miniem ook.

[Caro.]

Dank voor alle reacties!

Het "vreemde" met Moritz is dat hij altijd aandacht voor me heeft: hij hangt enorm aan me, loopt nooit weg en kijkt constant naar mijn reactie (bv als er iets valt in huis, kijkt hij hoe ik reageer.... ik reageer niet dus ). Hierdoor is enorm veel van zijn angsten en paniek zo goed als verdwenen.

Alleen op het moment dat hij dus losloopt en mensen ziet, heb ik geen grip meer op hem. Hij is daar zo op gefixeerd, dat ik er niet tussen kan komen.
Willy heeft helemaal gelijk dat Moritz te alert is op alles om hem heen. Zo kan hij reuze leuk spelen, maar nooit helemaal onbezonnen want hij kijkt regelmatig even om hem heen wat er gebeurd.

Dé manier om het blaffen af te leren, zou denk ik inderdaad zijn om hem constant aan de lijn te houden...... en daar heb ik dus nu net een probleem mee
Naar mijn mening moeten honden lekker los kunnen uitdollen. Daarbij is Moritz in huis heel timide en heeft hij het eigenlijk alleen helemaal naar zijn zin als hij kan spelen met andere honden, lekker rennen en gek doen.

Een losloopgebied waar je nooit andere mensen tegenkomt, bestaat volgens mij niet in Nederland Uiteraard in drukke gebieden of op de stoep, hou ik hem altijd aangelijnd. Maar in het bos, strand, losloopgebied gaat hij los en daar kom ik dus weleens mensen tegen.

Ik weet eigenlijk niet of hem dit wil of kan afnemen..... ook al is het wellicht tijdelijk om hem te trainen Zolang hij aan de riem zit, werk ik natuurlijk eraan en ik zal zeker de tip opvolgen om hem te corrigeren zonder mijn stem te gebruiken, maar alleen puur met de halsband en riem dmv een ruk(je). Ik verwacht alleen niet dat dit doorwerkt naar het loslopen, dat hij dan ook niet meer blaft.

Ik ga er nog eens goed over nadenken.