Sem was al de hele dag eigenlijk wat timide en vanavond merkte we echt dat hij niet lekker was, liep wat moeilijk, en als je aan zijn achterhand zat dan gilde hij. Nu gilt hij enorm snel dus is het soms moeilijk om echt de plek te vinden. Maar vorig jaar had hij dit ook, alleen in mindere maten en toen waren het zijn lendenwervels.
Om half 12 hoorde we en gil en vriend stoof naar beneden en riep dat hij stuiptrekkingen had. Dus binnen 1 tel beneden natuurlijk, andere honden weg en hij lag inderdaad wat verstijft over zij mand en bijna schuimbekkend (overmatig kwijlen).. Dus plat gelegd en alle slijmvliezen ed bekeken en zijn hart gevoeld, die wel tekeer ging. Hij was ook echt even van de wereld dus vriend dienstdoende DA bellen en ik Sem weer óp de wereld krijgen. Op een gegeven moment had ik weer contact en reageerde hij weer en begon met hijgen.
Wij met Sem naar de DA, hij liep eigenlijk weer keurig naar de auto, sprong er zo in en je zou dan niet merken dat er wat was. Bij de DA weer gillen, zelfs de DA schrok ervan
Dus we zeiden dat het voor hem normaal gedrag is en dat hij even moet blijven voelen tot hij alleen nog gilt bij de plek waar het écht mijn doet. Nou dat was dus zijn rug. Prik gekregen (pijnstilling) pilletjes mee, 92 euro lichter
en naar huis. Semmie apart met mandje en lekker deken en water in de gang zodat de andere twee hem niet lastig vallen en wij hem meteen kunnen horen.Nu net schrikken we weer wakker (3 uur), weer een enorme gil en hij lag wel nog in zijn mand op een rolletje maar zijn kop helemaal over de rand hangend en kwijlend. Dus weer alles gecheckt en in de gaten gehouden, even wel bang dat hij er een keer in blijft en weer contact geprobeerd te krijgen. Na een aantal minuten een grote zucht en weer een reactie op zijn naam gelukkig. En weer hijgen.
De pijnstilling werkt allang.. maar blijkbaar zijn de pijnscheuten zo heftig dat hij daar van van de wereld raakt..
Ik denk aan een acute hernia.. Is dit mogelijk? Herkennen mensen dit?
Bonnie 09-05-'99 ~ 06-09-'15
