

Dat het eigenlijk slecht gaat, dat kan ik me heel goed voorstellen, dat is niet zo vreemd. Maar jemig, hoe moet je dit nu ooit
weer verwerken of een plekje geven.. soms is het echt allemaal teveel

Moderator: moderatorteam
nog definitiever. Hopelijk heeft het jullie wel een middel gegeven om toch waardig afscheid te nemen van Yla. Haar even te gedenken als de hond die ze voor jullie al die tijd geweest is.thom schreef:Vanmiddag om 16.06 uur heeft de crematie van Yla plaatsgevonden.
Tja, als ik het allemaal goed begrepen heb, dan wil iemand van de politie de hond gaan testen, maar in zijn eigen buurt, dan moet de baas of bazin hem natuurlijk wel geleiden, met zulke kapotte handen gaat dat natuurlijk niet, dus vandaar dat lange wachten. Tenminste, dat denk ik.Ariane schreef:Wat hebben die handen nou met de testen te maken. Daar snap ik echt niets van.
Het duurt inderdaad wel erg lang allemaal
Pffffffffffffthom schreef:Tja, als ik het allemaal goed begrepen heb, dan wil iemand van de politie de hond gaan testen, maar in zijn eigen buurt, dan moet de baas of bazin hem natuurlijk wel geleiden, met zulke kapotte handen gaat dat natuurlijk niet, dus vandaar dat lange wachten. Tenminste, dat denk ik.Ariane schreef:Wat hebben die handen nou met de testen te maken. Daar snap ik echt niets van.
Het duurt inderdaad wel erg lang allemaal
Momenteel hebben we alleen contact met hun en de verzekeringsmaatschappij, vanwege de rekeningen die nog steeds open staan.
Dat ging wel om andere buren, dus ook een andere stafford.Flevo Bordertje schreef:Moeilijk voor jullie dat de afwikkeling nog zo lang duurt allemaalGoed van Ria dat ze aan die mensen met de stafford haar angst heeft uitgelegd en heel fijn dat zij hier goed op reageerden
Het is niet elke keer dat Ria een stafford tegenkomt, zij/wij hebben totaal niks tegen het ras, dat zou ook raar zijn. Maar als je opnieuw een loslopende stafford tegenkomt van andere buren hier uit de flat, dan gaat je hart een stuk sneller kloppen, daar ben je dan niet echt blij mee, maar dat lijkt me na het afschuwelijke gebeurde niet zo vreemd, toch ?petertje schreef:Nou ja, jullie hebben in ieder geval op het stafford forum gezien dat er ook mensen zijn die wel veranwoordelijk met ze omgaan, en daar andere stafford eigenaren ook van proberen te overtuigen. Ik hoop voor jullie dat ria over haar angst heenkomt, het lijk me vrij vervelend dat ze elke keer als ze een stafford tegenkomt in de stress schiet.
Thom, als ik een stafford tegenkom die losloopt, probeer ik deze ook echt te ontwijken door de andere kant uit te gaan of over te steken of zo. Tenzij ik ze ken, maar anders nope, dan probeer ik dat echt niet uit.thom schreef:Het is niet elke keer dat Ria een stafford tegenkomt, zij/wij hebben totaal niks tegen het ras, dat zou ook raar zijn. Maar als je opnieuw een loslopende stafford tegenkomt van andere buren hier uit de flat, dan gaat je hart een stuk sneller kloppen, daar ben je dan niet echt blij mee, maar dat lijkt me na het afschuwelijke gebeurde niet zo vreemd, toch ?petertje schreef:Nou ja, jullie hebben in ieder geval op het stafford forum gezien dat er ook mensen zijn die wel veranwoordelijk met ze omgaan, en daar andere stafford eigenaren ook van proberen te overtuigen. Ik hoop voor jullie dat ria over haar angst heenkomt, het lijk me vrij vervelend dat ze elke keer als ze een stafford tegenkomt in de stress schiet.
Ik heb inderdaad op het staffordforum gelezen, dat er ook eigenaren bestaan die wel verantwoordelijk met hun hond omgaan, maar dat wist ik gelukkig al.
Nu genieten we ontzettend van pup Ari, en ja inderdaad zijn we uitermate op ons hoede als we hier voor de flat opnieuw een loslopende stafford tegenkomen, maar dat kan je begrijpen, denk ik.
Voor ons heeft dat gewoon tijd nodig.
Wij hebben echt geen hekel aan hele ras gekregen, dat zou ook best gek zijn. Maar wel uitermate voorzichtig, zeker als er hier voor de deur een stafford losloopt, dan zit je hart opnieuw in je keel, maar in ons geval lijkt me dat ook niet zo gek.Neeltje schreef:Thom, als ik een stafford tegenkom die losloopt, probeer ik deze ook echt te ontwijken door de andere kant uit te gaan of over te steken of zo. Tenzij ik ze ken, maar anders nope, dan probeer ik dat echt niet uit.thom schreef:Het is niet elke keer dat Ria een stafford tegenkomt, zij/wij hebben totaal niks tegen het ras, dat zou ook raar zijn. Maar als je opnieuw een loslopende stafford tegenkomt van andere buren hier uit de flat, dan gaat je hart een stuk sneller kloppen, daar ben je dan niet echt blij mee, maar dat lijkt me na het afschuwelijke gebeurde niet zo vreemd, toch ?petertje schreef:Nou ja, jullie hebben in ieder geval op het stafford forum gezien dat er ook mensen zijn die wel veranwoordelijk met ze omgaan, en daar andere stafford eigenaren ook van proberen te overtuigen. Ik hoop voor jullie dat ria over haar angst heenkomt, het lijk me vrij vervelend dat ze elke keer als ze een stafford tegenkomt in de stress schiet.
Ik heb inderdaad op het staffordforum gelezen, dat er ook eigenaren bestaan die wel verantwoordelijk met hun hond omgaan, maar dat wist ik gelukkig al.
Nu genieten we ontzettend van pup Ari, en ja inderdaad zijn we uitermate op ons hoede als we hier voor de flat opnieuw een loslopende stafford tegenkomen, maar dat kan je begrijpen, denk ik.
Voor ons heeft dat gewoon tijd nodig.
Niet doen Thom. Ik ga er voor om muv t vriendinnetje van xito. Niet voor de hond wel voor de eigenaren. Bij dit type rassen is t geen 'normale' knokpartij die je met blote handen uit elkaar kan trekken en ik heb erg weinig vertrouwen in de gemiddelde eigenaar. En wat anderen daarvan vinden zal me een worst zijn. Mijn honden dus lijkt me dat ik dat geheel zelf mag weten.thom schreef:Ik heb toch het gevoel dat ik me een beetje moet verantwoorden tegenover Petertje, kan ook aan mij liggen, want in het specifieke 'geval' van Yla ben ik nogal gevoelig, maar misschien begrijp ik het wel verkeerd, dat hoop ik dan maar.
petertje schreef:Nou ja, jullie hebben in ieder geval op het stafford forum gezien dat er ook mensen zijn die wel veranwoordelijk met ze omgaan, en daar andere stafford eigenaren ook van proberen te overtuigen. Ik hoop voor jullie dat ria over haar angst heenkomt, het lijk me vrij vervelend dat ze elke keer als ze een stafford tegenkomt in de stress schiet.
Het is vandaag precies 1 maand geleden, dat spookt al de hele dag door mijn kop. Gelukkig geeft Ari voldoende fijne afleiding.Eilfy schreef:Ook ik loop om voor loslopende staffords. Als ze aan de lijn zitten, kijk ik vaak naar de baas die erbij loopt. Van sommige zie je gewoon al dat ze om een bepaalde reden voor het ras hebben gekozen (vaak omdat het "stoere honden" zijn) en die ga ik zeker uit de weg. Gelukkig lopen er ook wel verantwoordelijke eigenaren rond.
Wat fijn dat Ari de wond die jullie hebben opgelopen 4 weken geleden wat kan verzachten, het is ook een waanzinnig leuk ventje om te zien