Als ik mijn honden bekijk, is het eerder een kwestie van aanleg. Kyra is een volmaakt zelfzekere hond die eigenlijk alles wel best vindt en zich overal en aan elke situatie aanpast. Leeft ze in een roedel? Gezellig. Leeft ze als hond alleen? Ook al best.Selene schreef:Sep is idd de jongste en als pup hier gekomen toen rayos er al was, rayos is een herplaatser die eerder met een wawa in een huis gezeten heeft (tenminste, hij in de bench en de wawa erbuiten wsch)Dee schreef:Ik weet niet goed wie wie is bij jou. Sep is de jongste toch?
Edit: ik vraag me af waardoor dat komt, men neemt altijd aan dat honden het beter doen in een roedel. Waarom zijn er vershillen, is dat wat ze gewend zijn van eerder, is het karakter?
Als ze maar op tijd haar natje en droogje krijgt, een knuffel op gezette tijden en zo nu en dan wat hondse contacten in de zin van een beetje snuffelen en gezellig (lees: vooral gezapig) samen oplopen.
Bonnie is het type hond dat zich heel erg optrekt aan de roedel en echt de bescherming van honden om zich heen nodig heeft. 't Is ook een echte reldel: hartstikke sociaal, past zich direct aan andere honden aan maar heeft wel de neiging om gezellig mee te doen áls er wordt gereld.
Lyndie is altijd wat minder stabiel geweest en heeft zich altijd vreselijk opgetrokken aan Kyra maar het laatste jaar is ze gaan sukkelen. Niet erg, maar ze loopt moeilijker, heeft last van haar artrose en nu trekt ze zich wat meer terug in haar eigen wereldje. Wil niet meer lastig gevallen worden.
Ze is echt zo'n zure ouwe vrijster geworden die vol afkeuring naar spelende honden kijkt. Te druk. Te lawaaiierig. En dan loopt ze binnensmonds mopperend weg.
