Zoie schreef:ranetje schreef:@Zoie
De onderdelen zijn die, die je zelf hebt genoemd, daarom had ik ze vet gemaakt
honden kunnen lezen , benaderen , opvoeden ; voor etiquettes op straat en in het uitlaatbos
Je kunt dat niet "systematisch" aanpakken als ........ in onderdelen indelen en per les een stukje behandelen.
Tenminste................., ik kon dat niet, want ik kwam altijd wel iets tegen wat eigenlijk nog niet "aan de beurt" was
ik denk eigenlijk dat het wel kan . Waarom niet b.v. in het cursusboek wat theorie opnemen . Je kunt dan per les een onderwerp behandelen , de cursisten kunnen dat van te voren bestuderen , je kunt het vervolgens integreren met b.v. een oefening, en als huiswerk kunnen de cursisten er dan thuis mee aan de slag . Ook leuk als naslagwerkje
Vraag mij het niet te doen, want het is mijn vak niet , maar ik zie werkelijk niet in wat er zo bijzonder aan een hondenschool is dat je daar de didactiek niet op los zou kunnen laten ..
Dat zou kunnen hoewel mijn ervaring was dat er ongelofelijk weinig werd gelezen in wat er wel op schrift mee naar huis ging.
En zoals ik al schreef......
IK kon dat niet.
Wil niet zeggen dat het niet kan, maar dus niet door mij.
Puur persoonlijk en dus puur waar mijn mogelijkheden liggen en waar ze ophouden.
Ga ik hier niet verder uitleggen
Zoie schreef:Naast regelmatig terugkerende gesprekken in de lesgroep over de verschillende rassen (en wat er verder te zien is op de trainingsvelden aan rassen).
Waar zijn ze oorspronkelijk voor bedoeld, wat zou je daardoor kunnen verwachten en hoe zou je daar mee om kunnen gaan als je daar problemen door krijgt.
En hoe kan je problemen voorkomen.
die raskennis moet er dan wel zijn .
Ook met enige ervaring op het veld, een gezond stel hersenen en goed nazoeken en navragen over rassen voor er een nieuwe groep binnen komt, kom je een heel eind.
Niet als kersverse trainer, denk ik, maar die moet je naar mijn idee ook niet voor de puppen en jonge honden zetten.
Zoie schreef: Eigenlijk net iets te veel voor een puppy en jonge honden cursus als je er veel in een groepje hebt.
Een aantal jaren ben ik er in geslaagd om niet meer dan 6 in een groep te hebben.
Dat vond ik zelf het prettigste werken.
Dat elke cursist daarna dacht aan die hondenetiquette en goed kon ingrijpen zal ik niet beweren.
Sommigen waren minder handig, maar deden hun best en (gelukkig) slechts een enkeling vond het onzin.
onze instructeur vertelde ons dat we zoveel verschillende oefeningen leerden , omdat trainen anders saai zou worden . Dan denk ik : misschien wat minder oefeningen , en wat meer aandacht voor andere dingen.
Het was overigens best wel een goede cursus , het was niet helemaal pet , maar ik denk wel dat het beter zou kunnen .
Een evenwicht vinden tussen voldoende doen, dus activiteit, en de uitleg/theorie er bij is heel erg moeilijk.
Soms vertelde ik ook wel eens te veel in de les en dan zie je de aandacht verslappen.
Vooral als de groep te groot wordt (vond ik, vandaar die max. 6)
Ik probeerde het wel spannend te houden, maar dat lukte echt niet altijd.
Zoie schreef: Degenen die ik op les heb gehad met Stafford en AB (dat waren er in die tijd maar heel weinig) waren bloedserieus en heel goed bewust van wat ze in handen hadden.
Gelukkig , maar hoe motiveer je de groep die het wel zou kunnen gebruiken , maar niet komt ?
Dat is dus ook mijn vraag, want die mensen bereik je vrijwel niet.
Er zijn bovendien scholen die cursisten met die honden afwijzen.
Ze mogen niet op cursus omdat andere cursisten dan niet meer willen komen.
Op die manier is er ook een (zeer gemotiveerde) cursist bij mij in een groep terecht gekomen, die ergens anders was afgewezen.
Gedwongen lessen volgen werpt lang niet voldoende vrucht af, voor mijn gevoel.
Ik heb met mijn eerste hond ruim 30 jaar geleden na een nogal mislukte eerste cursus ook op vergelijkbare manier les gekregen als ik zelf probeerde te doen.
In de groep moeilijke honden waar ik indertijd naar toegestuurd was ............ met een teckel
. (mijn eerste trainster had een probleem met mijn hond, ik niet.)
Groep van 5 honden en twee gedragsdeskundigen er voor.
De andere honden in de groep waren van een iets ander kaliber dan mijn hond.....................
Daar was 1 x per week praktijkles met de groep plus nog over 8 weken verdeeld 2 (of 3, dat weet ik niet meer) zeer grondige theorielessen met daarbij vragenlijsten over problemen. Die moesten worden ingevuld en vervolgens werden ze besproken.
Dat groepje was heel gemotiveerd.
Maar ik denk dat als je alle cursisten van die school bij elkaar had gehaald, de motivatie gemiddeld vele malen lager zou zijn geweest.
Ik geef overigens geen les meer, dus geleidelijk gaat alles in de verledentijd wat ik er over kan vertellen
als ik hier kijk bij buurkinderen, geen enkel benul vaak.
) totaal geen controle over de hond hadden en de postbode daar meerdere malen met een gescheurde pantalon is weggevlucht.
