Vera denkt niet dat ik kwijtgeraakte ballen uit mijn zak kan toveren, die blijft ook gewoon zoeken en zoeken en zoeken.
Wat ze wel denkt, is dat ik ballen die bijvoorbeeld in een put in de stoeprand gerold zijn (ja, dat heeft ze weleens gepresteerd, liet ze die bal net even los om de droge bek wat 'nat te smakken' naast zo'n put

), er weer uit kan toveren voor d'r. Dan loopt ze heen en weer tussen de put en mij, ondertussen me zachtjes aantikkend met haar bek. Als ze kon zou ze wijzen "joehoeeee baas, fix dat even

". Dat is wel vertederend, maar die teleurgestelde kop als ik haar dan streng moet dwingen mee te lopen is zo sneu
Saar denkt dan weer helemaal niet dat ik alles op kan lossen. Die werkt zich in de nesten en ipv dat ze dan naar mij toe komt, werkt ze zich door de stress steeds meer in de penarie. Als ze bijvoorbeeld per ongeluk achter een hekje gelopen is, en de weg terug niet meer weet. Gaat ze achter dat hek piepend rondjes lopen, en ho maar dat ze zich de juiste kant op laat lokken. Dat is wel erg dom
