Hmm, en daarnaast nog met een rolletje tapijt achter haar aanlopen.
Ja, echt een prinsesje dus.
En ach, onze juliana is toch ook zo'n prinsesje?
Dus waarom Wuilus niet?
Maar het lijkt me wel lastig hoor, ga dat ouwe dametje nog maar eens aanleren dat ze niet zo raar moet doen.
Aan de andere kant: Beertje heeft een paar jaar terug, jaar of 10 ofzo was ie, ook zo'n raar gedrag gehad. Heel begrijpelijk, maar toch raar.
Hij liep altijd als een dwaas van enthousiasme onze voordeur binnen het huis in. Maar een van mijn katten, sophietje, zit altijd bij de deur als we binnenkomen. Dus Beertje had haar al een paar keer flink ondersteboven gelopen. En dat kleine feeksje pikte het dus niet meer en greep vanaf die tijd Beertje telkens als hij binnen wilde rennen. Met als gevolg: Beertje durfde niet meer naar binnen. Toen heb ik een paar maandjes lang telkens de deur geopend, de kat eerst weggeduwd en daar lieve woordjes tegen lopen praten en daarna Beertje met lieve woordjes naar binnengelokt. Om hem daarna met veel bombarie te prijzen voor het feit dat ie binnen was: zie je wel, ouwe sok, is een lekker meisje,die sophietje. En meteen ook sophietje blijven aaien. En maar praten tegen de hele boel. En ja, hoor, het ging geleidelijk aan steeds beter. En na een paar maanden rent hij gewoon weer naar binnen en de kat springt op tijd opzij.
Dus mijn gedrag naar Beertje zou je ook kunnen zien als beloning voor het feit dat hij bang was, maar toch was het heel duidelijk dat dat niet zo was. Ik trooste hem niet, maar lokte hem gewoon met lieve woordjes naar binnen en prijsde hem daarna de hemel in.
Bevriend met rooie kaai Herman en dametje Ici.
In memoriam Yentie en Toby
. Hoeft helemaal niet glad te zijn om als probleem ervaren te worden.
Mart dogloos, Hughy en Lemon in mijn herinnering
