Fokken met aantoonbare (kleine) afwijking

[sbientje]

echt overbeten of onderbeten komen niet veel voor bij de labs, wel soms missende premolaren. Daar zou ik een hond niet om uitsluiten. Zou wel een hond met een compleet gebit tegenover zetten. Ik denk overigens dat een reu met een missende tand eerder wordt uitgesloten dan een teef. er zijn best veel dekreuen dus de keuze is groot.

[luna2906]

Het gaat hier om 2(!) haren op een onderooglid.

Het gaat hier, in deze discussie, over de vraag of je wel of niet bewust met kleine genetische afwijkingen zou willen fokken. Dat is in algemene zin. Het gaat dus niet om jou, jouw honden of jouw keuze. Ik had het ook helemaal niet inhoudelijk over jouw situatie, dus ik begrijp niet goed waarom je op mij reageert met "het gaat hier om 2 haren op een onderooglid". Ik heb daar helemaal geen uitspraken over gedaan als je het steeds op jezelf betrekt, wordt het ook lastig om hier een discussie over het algemene te voeren.

Quote je dan wel even alles?

Maar de ene (kleine) genetische afwijking is de andere niet. Het gaat hier om 2(!) haren op een onderooglid. Zachte haren waar de hond niets van merkt. Dat vind ik niet te vergelijken met bijvoorbeeld cataract of zelfs distichiasis in een andere vorm waarbij de hond er wel last van heeft. Dus die algemene zin is mij iets te vaag in deze discussie.

Ik refereer ook gewoon aan die algemene discussie. En nogmaals dus, de ene afwijking is de andere niet dus de discussie is te vaag.

Ik quote altijd waar ik op reageer en dat heb ik nu dus ook gedaan. En je refereert alleen aan de algemene discussie door te zeggen dat je jouw situatie niet te vergelijken vindt met andere situaties

Dat de ene afwijking de andere niet is, ben ik met je eens. Daarom ben ik nieuwsgierig waar mensen dan de grens leggen. Wanneer is het acceptabel, wanneer niet. Ik lees nu vooral dat het afhankelijk is van de grootte van de genenpoel en de ernst van de afwijking. Maar juist dat laatste lijkt me zo lastig te bepalen als fokker. Dat het afhankelijk is van de grootte genenpoel is dan wel weer heel logisch denk ik

Overigens vind ik het aanhalen van aandoeningen die je niet weet en die mogelijk achteraf bekend worden wat vreemd. Het gaat hier om bewust met kleine afwijkingen fokken. Als je het niet weet en er is nog geen test voor, kun je er dus ook niet bewust van zijn en kun je er dus niet bewust mee fokken.

[Machie]

Ik vind het trouwens wel lastig. HD bv, waar ligt de grens met fokken? Bij mijn ras mag met HD D en E niet gefokt worden, maar met C wel, mits er een A hond tegenover staat. En hoe doe je het met andere dingen? Dumas zn moeder is bv vrij jong overleden aan een vorm van kanker, geen idee welke, maar ma is op 9 jaar overleden. Ik vind dus dat ik Dumás niet in kan zetten voor de fok, anderen denken daar mss wel heel anders over? Het is allemaal heel persoonlijk denk ik ook, waar je grens ligt.

[Marjoleine]

Overigens vind ik het aanhalen van aandoeningen die je niet weet en die mogelijk achteraf bekend worden wat vreemd. Het gaat hier om bewust met kleine afwijkingen fokken. Als je het niet weet en er is nog geen test voor, kun je er dus ook niet bewust van zijn en kun je er dus niet bewust mee fokken.

Nee, dat bedoelt Maeve niet.

Een hond kan jaren op rij vrij scoren, domweg omdat dat ene haartje net is uitgevallen. Tot ie, misschien wel na 20 nesten, opeens toch haartjes heeft op de verkeerde plek en dat betekent opeens dat hij niet meer vrij is.
Dus distichiasis-vrij bestaat eigenlijk niet zolang er geen gen-test is. En dat betekent dus dat je eigenlijk nooit kunt zeggen dat je met vrije honden fokt.
Hooguit dat je dat doet voor zover bekend is.
Je kunt dus bewust zeggen: ik fok met twee haartjes distichiasis.
Of je kunt zeggen: ik fok voor zover ik me bewust ben met vrije honden maar ik realiseer me dat dat een wassen neus is.
En je kunt ook zeggen: ik fok met vrije honden.
Maar in het laatste geval houd je jezelf én je kopers voor de gek.

Dan fok ik liever bewust met twee haartjes distichiasis.

[kipo]

Ik quote altijd waar ik op reageer en dat heb ik nu dus ook gedaan. En je refereert alleen aan de algemene discussie door te zeggen dat je jouw situatie niet te vergelijken vindt met andere situaties

Dat de ene afwijking de andere niet is, ben ik met je eens. Daarom ben ik nieuwsgierig waar mensen dan de grens leggen. Wanneer is het acceptabel, wanneer niet. Ik lees nu vooral dat het afhankelijk is van de grootte van de genenpoel en de ernst van de afwijking. Maar juist dat laatste lijkt me zo lastig te bepalen als fokker. Dat het afhankelijk is van de grootte genenpoel is dan wel weer heel logisch denk ik

Overigens vind ik het aanhalen van aandoeningen die je niet weet en die mogelijk achteraf bekend worden wat vreemd. Het gaat hier om bewust met kleine afwijkingen fokken. Als je het niet weet en er is nog geen test voor, kun je er dus ook niet bewust van zijn en kun je er dus niet bewust mee fokken.

Als ik zou fokken, zou ik willen weten wat de ernstigste vorm van de betreffende afwijking is én wat er aan te doen is. Een aandoening die volledig verholpen kan worden door een operatie, vind ik minder belangrijk dan een waarbij je levenslang medicijnen nodig hebt. Aandoeningen die niet te genezen zijn en waarbij behandeling vaak maar deels helpt, zijn imo wel fokuitsluitend.

[v. 't Brabantse Bont]

Het gaat hier om bewust met kleine afwijkingen fokken. Als je het niet weet en er is nog geen test voor, kun je er dus ook niet bewust van zijn en kun je er dus niet bewust mee fokken.

Ho, maar dat gaat dus niet op. Er zijn heel veel dingen te testen, maar hoeveel dingen worden er daadwerkelijk getest?

Er zijn genoeg rassen waar enkel heupfoto's genomen worden, maar daarnaast zijn er nog genoeg testen die je zou kunnen doen (DNA tests, ECVO tests, ED rontgenen, etc.). Die worden alleen niet gedaan in veel gevallen. Je wéét dan dus niet of je met grote/kleine afwijkingen fokt, want er wordt niet op getest.

Al ik dan naar "mijn eigen ras" kijk:
Bij de stabij is er een paar jaar terug geopperd om von willebrand te testen. Dat wordt maar heel sporadisch gedaan.
Van Senna weet ik dat zij vrij of drager is (haar vader is vrij). Die heb ik dus niet getest, omdat ik wist dat zij hooguit drager kon zijn.
Net zoals dat ik nu bezig ben om de ECVO-test erin te krijgen (dat gaat ook echt niet lukken om dat verplicht te laten worden), maar er zijn nog maar een handjevol fokkers die de ECVO vrijwillig laten uitvoeren bij hun hond(en). Gelukkig worden dat er langzaamaan wel wat meer, maar het blijven er weinig (voorlopig is iedere geteste hond er één en mooi meegenomen).

[luna2906]

Overigens vind ik het aanhalen van aandoeningen die je niet weet en die mogelijk achteraf bekend worden wat vreemd. Het gaat hier om bewust met kleine afwijkingen fokken. Als je het niet weet en er is nog geen test voor, kun je er dus ook niet bewust van zijn en kun je er dus niet bewust mee fokken.

Nee, dat bedoelt Maeve niet.

Een hond kan jaren op rij vrij scoren, domweg omdat dat ene haartje net is uitgevallen. Tot ie, misschien wel na 20 nesten, opeens toch haartjes heeft op de verkeerde plek en dat betekent opeens dat hij niet meer vrij is.
Dus distichiasis-vrij bestaat eigenlijk niet zolang er geen gen-test is. En dat betekent dus dat je eigenlijk nooit kunt zeggen dat je met vrije honden fokt.
Hooguit dat je dat doet voor zover bekend is.
Je kunt dus bewust zeggen: ik fok met twee haartjes distichiasis.
Of je kunt zeggen: ik fok voor zover ik me bewust ben met vrije honden maar ik realiseer me dat dat een wassen neus is.
En je kunt ook zeggen: ik fok met vrije honden.
Maar in het laatste geval houd je jezelf én je kopers voor de gek.

Dan fok ik liever bewust met twee haartjes distichiasis.

Ik zeg helemaal niet dat Maeve dat zegt. Het was een apart stuk, vandaar de aparte alinea . Ik zag het door meerdere mensen genoemd worden en wilde daar op reageren, maar was te lui om terug te zoeken wie dat gezegd hadden. Dat was geen respons op Maeve dus ik had dat er misschien wt duidelijker in kunnen zetten, maar het was voor mij dus een losstaand iets.

[luna2906]

Het gaat hier om bewust met kleine afwijkingen fokken. Als je het niet weet en er is nog geen test voor, kun je er dus ook niet bewust van zijn en kun je er dus niet bewust mee fokken.

Ho, maar dat gaat dus niet op. Er zijn heel veel dingen te testen, maar hoeveel dingen worden er daadwerkelijk getest?

Er zijn genoeg rassen waar enkel heupfoto's genomen worden, maar daarnaast zijn er nog genoeg testen die je zou kunnen doen (DNA tests, ECVO tests, ED rontgenen, etc.). Die worden alleen niet gedaan in veel gevallen. Je wéét dan dus niet of je met grote/kleine afwijkingen fokt, want er wordt niet op getest.

Daarom zeg ik: "als je het niet weet en er is geen test voor". als je weet dat een afwijking voor komt, kun je er voor kiezen on daar wel of geen rekening mee te houden. Als je kunt testen of jouw hond drager of lijder is, kun je daarna kijken wat je daarmee wilt. Wil je dan wel of niet fokken met een drager of lijder? Je maakt dan dus een bewuste keuze. Als je er niet op kunt testen, kun je die afweging niet maken, want je hebt geen idee of het op jouw hond van toepassing is. Als dan jaren later die test er wel is, kan niemand beweren dat iemand bewust gefokt heeft met afwijkingen. De fokker had immers geen manier om te weten of die afwijkingen wel of niet voorkwamen in de ingezette honden.

Als je wel (betrouwbaar) kunt testen, maar dat niet doet, geef je dus als fokker gelijk al aan dat het je niet uitmaakt of je wel of niet met die aandoening fokt. Anders had je wel getest.

Om het even te vertalen naar jouw situatie: ik weet niet of je destijds al kon testen, maar in ieder geval is het niet gebeurd. Jij had er dus niet bewust rekening mee gehouden dat cataract bij Senna voor kwam. Je hebt er dus niet bewust voor gekozen om een hond met cataract in te zetten "op hoop van zegen", of met het idee dat het je niet uit maakt, je het toch niet met zekerheid kunt zeggen, weet ik het.

Wel vind ik dat als er een betrouwbare test is voor zoiets als cataract en die is er, dat een fokker er goed aan doet om te testen.

[luna2906]

Als ik zou fokken, zou ik willen weten wat de ernstigste vorm van de betreffende afwijking is én wat er aan te doen is. Een aandoening die volledig verholpen kan worden door een operatie, vind ik minder belangrijk dan een waarbij je levenslang medicijnen nodig hebt. Aandoeningen die niet te genezen zijn en waarbij behandeling vaak maar deels helpt, zijn imo wel fokuitsluitend.

Dat is denk ik een goed uitgangspunt om te bepalen hoe ernstig je een afwijking vindt

[v. 't Brabantse Bont]

Ah, nu snap ik je punt.

Om het even te vertalen naar jouw situatie: ik weet niet of je destijds al kon testen, maar in ieder geval is het niet gebeurd. Jij had er dus niet bewust rekening mee gehouden dat cataract bij Senna voor kwam. Je hebt er dus niet bewust voor gekozen om een hond met cataract in te zetten "op hoop van zegen", of met het idee dat het je niet uit maakt, je het toch niet met zekerheid kunt zeggen, weet ik het.

Wel vind ik dat als er een betrouwbare test is voor zoiets als cataract en die is er, dat een fokker er goed aan doet om te testen.

Hmmm.. ik had nog nooit eerder van oogafwijkingen bij de stabij gehoord. Laat staan dat het in me is opgekomen dat er een oogtest voor was. En met mij velen.
Dat is ook de reden waarom ik nu probeer om bewustzijn te creëren. Niet om paniek te zaaien, maar om te laten weten dat er wel oogafwijkingen, zoals cataract binnen het ras voorkomen. Het is vervolgens aan fokkers zelf om een keuze te maken om wel of niet te testen. Mij is het overkomen door onwetendheid, dat kunnen de meeste fokkers nu niet meer zeggen...
Het is niet zo dat het aantal de pan uit reist, maar er zijn wel meer stabyhounen bekend met cataract. Honden die "niet" (héél ver weg) verwant zijn aan Senna. Ik krijg namelijk vaak te horen dat het alleen Senna en haar nakomelingen heeft getroffen, maar dat is niet zo. Het komt niet zomaar uit de lucht gevallen. Het zit er al verder in, alleen wordt er niet op getest en er zijn genoeg mensen die het ook niet doorgeven (net als met andere problemen) en dan weet je het dus niet.
Overigens kan ik cataract niet onder een "kleine" afwijking scharen en hoort dus eigenlijk niet in dit topic.

VwD zou ik hier eerder onder scharen (type 1), maar ook dat vind ik moeilijk en gevaarlijk om als "kleine" afwijking te bestempelen. Er lijken niet veel honden te zijn die daadwerkelijk klinische klachten hebben als ze lijder zijn (bij type 1), maar er zijn toch voorbeelden te noemen waarbij dat twijfelachtig is.

[Maeve]

Het gaat hier om bewust met kleine afwijkingen fokken. Als je het niet weet en er is nog geen test voor, kun je er dus ook niet bewust van zijn en kun je er dus niet bewust mee fokken.

Ho, maar dat gaat dus niet op. Er zijn heel veel dingen te testen, maar hoeveel dingen worden er daadwerkelijk getest?

Er zijn genoeg rassen waar enkel heupfoto's genomen worden, maar daarnaast zijn er nog genoeg testen die je zou kunnen doen (DNA tests, ECVO tests, ED rontgenen, etc.). Die worden alleen niet gedaan in veel gevallen. Je wéét dan dus niet of je met grote/kleine afwijkingen fokt, want er wordt niet op getest.

Daarom zeg ik: "als je het niet weet en er is geen test voor". als je weet dat een afwijking voor komt, kun je er voor kiezen on daar wel of geen rekening mee te houden. Als je kunt testen of jouw hond drager of lijder is, kun je daarna kijken wat je daarmee wilt. Wil je dan wel of niet fokken met een drager of lijder? Je maakt dan dus een bewuste keuze. Als je er niet op kunt testen, kun je die afweging niet maken, want je hebt geen idee of het op jouw hond van toepassing is. Als dan jaren later die test er wel is, kan niemand beweren dat iemand bewust gefokt heeft met afwijkingen. De fokker had immers geen manier om te weten of die afwijkingen wel of niet voorkwamen in de ingezette honden.

Als je wel (betrouwbaar) kunt testen, maar dat niet doet, geef je dus als fokker gelijk al aan dat het je niet uitmaakt of je wel of niet met die aandoening fokt. Anders had je wel getest.

Om het even te vertalen naar jouw situatie: ik weet niet of je destijds al kon testen, maar in ieder geval is het niet gebeurd. Jij had er dus niet bewust rekening mee gehouden dat cataract bij Senna voor kwam. Je hebt er dus niet bewust voor gekozen om een hond met cataract in te zetten "op hoop van zegen", of met het idee dat het je niet uit maakt, je het toch niet met zekerheid kunt zeggen, weet ik het.

Wel vind ik dat als er een betrouwbare test is voor zoiets als cataract en die is er, dat een fokker er goed aan doet om te testen.

Alleen is het in het geval van cataract dus net zo ingewikkeld als distichiasis. Met als verschil dat een hond wel daadwerkelijk veel last kan hebben van cataract. Beide worden waargenomen met een ECVO test, maar een vrije uitslag is maar een jaar geldig en dat is omdat het in de toekomst best anders kan zijn.

Het zou zo handig zijn als het zo simpel was. Gewoon testen en daar op inspelen. Ja, was het maar zo'n feest. Erfelijkheid is nou eenmaal niet altijd simpel en soms moet je afwegingen maken voor het behoudt van een genenpool.

[v. 't Brabantse Bont]

Het kan inderdaad een jaar later anders zijn, maar een hond die op dat moment bijvoorbeeld Cataract heeft, heeft dat het jaar erop nog. Lijders kan je er op die manier uithalen. Het type dat bij de stabij lijkt voor te komen, lijkt zich ook al op zeer jonge leeftijd te openbaren. Je kunt die honden dus eenvoudig uitsluiten.

Met distichiasis vind ik het sowieso een ander verhaal. De hond kan het ene moment die haren hebben en het jaar erop niet. Het is echt een moment opname.

Ook vind ik de ernst van de aandoeningen inderdaad nogal ver uit elkaar liggen. Als ik het van tevoren van Senna had geweten, had ik nooit met haar gefokt (uiteraard!). Voor mij ook een reden om Melo niet in de zetten. Ik vind het risico te groot dat hij drager is en ik hem toevallig met een drager kruis. Die zijn er namelijk niet uit te halen...

[luna2906]

Het is natuurlijk wel anders of je bewust met een drager of lijder fokt of achteraf hoort dat, ondanks dat een dier eerst vrij getest is, de hond drager of lijder is. In het tweede geval heb je in ieder geval geprobeerd om er rekening mee te houden en in het eerste geval heb je bewust gekozen om er mee te fokken. Dat hoeft dan niet per se een verkeerde of onverantwoorde keuze te zijn, maar hij is wel gemaakt op andere informatie en met meer bewustzijn van de aandoening in kwestie. Testen geeft alleen informatie. Zij het een momentopname, zij het wel voor de langere termijn. Het is aan de fokker hoe je met die informatie om wilt gaan.

[Maeve]

Het kan inderdaad een jaar later anders zijn, maar een hond die op dat moment bijvoorbeeld Cataract heeft, heeft dat het jaar erop nog. Lijders kan je er op die manier uithalen. Het type dat bij de stabij lijkt voor te komen, lijkt zich ook al op zeer jonge leeftijd te openbaren. Je kunt die honden dus eenvoudig uitsluiten.

True, maar dat een hond geen cataract heeft ten tijde van de test betekent niet dat hij cataract-vrij is. Dat is het lastige eraan. Je zal maar net het type hebben dat later openbaart, nadat je teef een nest heeft gehad of een reu heeft gedekt. Daar doe je dus niks aan. En zelfs honden die zelf geen cataract hebben kunnen het mogelijk wel vererven. Dat cataract lijders worden uitgesloten lijkt me logisch, maar in principe kan alle naaste familie dus drager zijn. Ook allemaal uitsluiten? Dan krijg je weer gedoe met je genenpool. Het blijft een lastige afweging.

Overigens heb ik ook al eens honden gezien die volgens het ECVO onderzoek cataract hadden, maar bij een herhaalonderzoek bleek dit toch niet aan de orde Dan vraag ik me toch af hoe dat zit. Zit het er dan of niet? Of zien ze iets anders aan voor cataract?

[v. 't Brabantse Bont]

Een oogspecialist gaf aan dat je honden niet zomaar moet gaan uitsluiten als er 'n keer cataract voorkomt in de lijn, maar zoals bij Senna, is het niet handig om met nakomelingen te fokken in principe. Dat gaf hij ook aan. Omdat het duidelijk sterk erfelijk is (met Senna én haar broer én 2 van haar nakomelingen als lijder). Ouders van Senna zijn inderdaad, voor zover bekend, geen lijders en dus vermoedelijk beide drager. Dat zullen we nooit weten.

Maar alle lijders die je al uit kan sluiten, ten tijden van de test, die heb je al "gewonnen". Dat er dan misschien nog een deel is die het pas op latere leeftijd krijgt, ja, dat is dan zo. Heel erg, maar dat kón je gewoon echt niet weten, want daarop is (nog) niet te testen bij de meeste rassen.

Wat je niet weet, dáár kun je dus geen rekening mee houden. Het is natuurlijk onzin om zomaar alles uit te gaan sluiten, dan kan je net zo goed helemaal stoppen met het fokken van honden. Je moet het per situatie bekijken.

[Dartel]

Het is nog iets lastiger.

Hoe ga je om met nakomelingen? Een reu wordt jarenlang ieder jaar vrij getest van erfelijke oogafwijkingen. Voor een dekking wordt hij op zijn 8ste nog een keer getest. Nu wordt er een klein puntje cataract gevonden. Niets ernstigs, maar waarschijnlijk wel erfelijk.

De reu hoef je niet meer in te zetten, hij heeft al een aantal nesten gehad. Maar zijn nakomelingen zijn intussen ook al weer ouder geworden, en die zijn nu een jaar of 5. De aandoening hoeft zich bij deze honden nog te hebben geopenbaard, en bij hun nakomelingen al helemaal niet. Maar dan fok je dus bewust met nakomelingen van lijders.

Moet je nu voor de zekerheid alle nakomelingen van deze lijders uitsluiten? Dat lijkt mij dus niet, maar je kan er wel rekening mee houden dat je deze honden niet combineert met honden waarvan de voorouders ook cataract hadden.

Overigens worden de meeste fokdieren niet meer getest boven de 7 jaar, dan zijn ze al klaar met fokken. En dit geldt natuurlijk voor meer erfelijke afwijkingen die pas op oudere leeftijd naar boven komen.

[Marjoleine]

Het zou zo handig zijn als het zo simpel was. Gewoon testen en daar op inspelen. Ja, was het maar zo'n feest. Erfelijkheid is nou eenmaal niet altijd simpel en soms moet je afwegingen maken voor het behoudt van een genenpool.

Dat moet je zelfs altijd.

In het verleden is dat niet gedaan, men testte en gooide alles eruit wat verdacht was. Dát heeft ons gebracht waar we nu zijn. Achteraf geen goed plan dus,maar ja, die genen zijn weg. Die krijg je niet meer terug.
De oorzaak daarvan is domweg dat er werd getest. En er wordt nog steeds getest.
Dat is in een aantal gevallen natuurlijk prima. Alleen is het grote probleem dat fokkers het grote geheel niet zien. Dat ze veelal roepen: IK fok niet met dragers/lijders
Maar in heel veel gevallen kan dat prima. Kun je combineren met een vrije en zo je genenmateriaal behouden.
En omdat mensen het goed denken te doen, gebeurt dat dus niet.

Met alle gevolgen van dien.

[Marjoleine]

Alleen is het grote probleem dat fokkers het grote geheel niet zien. Dat ze veelal roepen: IK fok niet met dragers/lijders
Maar in heel veel gevallen kan dat prima. Kun je combineren met een vrije en zo je genenmateriaal behouden.
En omdat mensen het goed denken te doen, gebeurt dat dus niet.

Met alle gevolgen van dien.

en als je dat niet roept moet je er wel tegenkunnen dat je er serieus op aangekeken wordt.

Ja, dat is waar.
Maar ik denk ook dat als je een goed verhaal hebt, kopers dat echt wel begrijpen. Je fokt immers niet met zieke honden. Je fokt met een hond met een vlekje, en van dit vlekje weet je het toevallig. Zolang het geen dodelijke gevolgen heeft vind ik dat absoluut acceptabel.

Ik heb zelf met dragers gefokt waarvan ik dat wist, en die gecombineerd met vrij, en ik heb daar geen onvertogen woord van gehoord.
En wat andere fokkers daarvan vinden zal me eerlijk gezegd worst zijn.
Ik vind verwantschap belangrijker (of liever, het gebrek eraan).

[v. 't Brabantse Bont]

Zolang het geen dodelijke gevolgen heeft vind ik dat absoluut acceptabel.

Dat is nogal een erg vergaande grens.. Pas als het dodelijke gevolgen heeft, is het niet meer acceptabel?!

[Neeltje]

Alleen is het grote probleem dat fokkers het grote geheel niet zien. Dat ze veelal roepen: IK fok niet met dragers/lijders
Maar in heel veel gevallen kan dat prima. Kun je combineren met een vrije en zo je genenmateriaal behouden.
En omdat mensen het goed denken te doen, gebeurt dat dus niet.

Met alle gevolgen van dien.

en als je dat niet roept moet je er wel tegenkunnen dat je er serieus op aangekeken wordt.

Ja, dat is waar.
Maar ik denk ook dat als je een goed verhaal hebt, kopers dat echt wel begrijpen. Je fokt immers niet met zieke honden. Je fokt met een hond met een vlekje, en van dit vlekje weet je het toevallig. Zolang het geen dodelijke gevolgen heeft vind ik dat absoluut acceptabel.

Ik heb zelf met dragers gefokt waarvan ik dat wist, en die gecombineerd met vrij, en ik heb daar geen onvertogen woord van gehoord.
En wat andere fokkers daarvan vinden zal me eerlijk gezegd worst zijn.
Ik vind verwantschap belangrijker (of liever, het gebrek eraan).

Zo heb ik het ook begrepen van de fokker van Lotje. Als je de juiste combinaties maakt, zoals inderdaad drager en vrij, kun je dat gebruiken.

Maar weet iemand in hoeverre een platte borst erfelijk is? Lotje was daarmee geboren, is helemaal goed gekomen, maar dat is de enige reden waarom de fokker het zusje van Lotje heeft aangehouden en niet Lotje omdat ze niet met zekerheid kon zeggen (alsmede andere Tibetanen fokkers) of dit erfelijk is en of het goed zou komen.

Lotje was geen 'zwemmer' ze kon gewoon alles doen, had alleen een plat borstje.

[kloesje]

Bedankt voor alle reacties, ik kon even niet op HF (werk, training.. privé leven ) daarom quote ik niet een ieder persoonlijk.

Maar wat ik kort samen gevat opmerk uit alle reacties, is het niet erg (mogelijk zelfs verantwoord) om een hond in te zetten met een kleine erfelijke afwijking mits er maar een vrije hond tegenover staat.
Tevens moet de kleine erfelijke afwijking dat geen of niet te veel klachten veroorzaken.

Tevens is de test voor cataract en distichiasis niet 100% duidelijk, gezien het een moment opname is en het een half jaar later totaal anders kan zijn. (dan vraag ik me weer af wat voor zin heeft een dergelijke test dan..)

Wel vind ik persoonlijk dat wanneer je met een hond met een kleine erfelijke afwijking en de nakomelingen blijken toch wel veel deze afwijking over te nemen en er zelfs hinder van te ondervinden dat je dat zo'n hond toch bewust uit de fokkerij zou moeten halen.

Tevens vind ik zoal meerdere hebben aangegeven dat het karakter ook moet meespelen bij de beslissing om er mee te fokken ja of te nee. Zoals Sjaak ook aangaf zie je wel veel dat fokkers teven aanhouden en deze eigenlijk wel heel geregeld toch inzetten voor de fok. (uitzondering daargelaten zoals Suzanne)

Ik vind het mooi om te zien dat een ieder toch zijn mening heeft gegeven, ook al werd de discussie eerst 1 kant op getrokken.

[luna2906]

Zolang het geen dodelijke gevolgen heeft vind ik dat absoluut acceptabel.

Dat is nogal een erg vergaande grens.. Pas als het dodelijke gevolgen heeft, is het niet meer acceptabel?!

Dat vind ik ook. Als je dan ook een reeële kans op ernstige afwijkingen voor lief neemt, zolang die geen dodelijke gevolgen hebben, vind ik dat wel schokkend eigenlijk.

[v. 't Brabantse Bont]

Zolang het geen dodelijke gevolgen heeft vind ik dat absoluut acceptabel.

Dat is nogal een erg vergaande grens.. Pas als het dodelijke gevolgen heeft, is het niet meer acceptabel?!

Dat vind ik ook. Als je dan ook een reeële kans op ernstige afwijkingen voor lief neemt, zolang die geen dodelijke gevolgen hebben, vind ik dat wel schokkend eigenlijk.

Anders ik wel. :

[Machie]

Dan kan je prima fokken met HD-D/HD-E, operatie'tje er tegenaan en de hond kan prima oud worden. Geregeld ook zonder operatie... Tsja...

[blacky]

Ik lees dat ze alleen maar met een drager x vrij zou fokken. Daar komen geen lijders uit volgens mij?

[AnneBP]

Ik lees dat ze alleen maar met een drager x vrij zou fokken. Daar komen geen lijders uit volgens mij?

Dat ligt ook weer aan het soort aandoening!

Dit geldt alleen als zoiets recessief is:
hond krijgt van elke ouder hetzelfde gen mee, dat kan a en A zijn bijvoorbeeld. Je hebt elk soort gen dus dubbel.
Ervanuitgaand dat dit een ziekte voorstelt met:
A is het dominante gen dat tot uiting komt, in dit geval het gezonde gen.
a is het recessieve gen dat enkel tot uiting komt als je er van beide ouders eentje mee krijgt, dit is even het zieke gen

Als a een ziekte is dan is de combinatie:
AA vrij
Aa drager
aa lijder
Dus als de ouders AA en Aa vererven (een vrij x drager) dan krijg je óf vrije honden óf dragers, maar geen lijders.

[v. 't Brabantse Bont]

Het gaat niet om wat iemand doet of heeft gedaan, maar om wat blijkbaar nog acceptabel is.
Ik vind het niet acceptabel om met aandoeningen/afwijkingen te fokken, waarbij een dier duidelijk last heeft hiervan. Die grens is uiteraard vaag en zal door iedereen anders ingevuld worden, maar dat iets acceptabel is, zolang het niet dodelijk is, dat gaat mij heel veel bruggen te ver.

[kloesje]

Het gaat niet om wat iemand doet of heeft gedaan, maar om wat blijkbaar nog acceptabel is.
Ik vind het niet acceptabel om met aandoeningen/afwijkingen te fokken, waarbij een dier duidelijk last heeft hiervan. Die grens is uiteraard vaag en zal door iedereen anders ingevuld worden, maar dat iets acceptabel is, zolang het niet dodelijk is, dat gaat mij heel veel bruggen te ver.

Ja dat is mij ook een stap (veel) te ver...

[luna2906]

Ik lees dat ze alleen maar met een drager x vrij zou fokken. Daar komen geen lijders uit volgens mij?

Dat mag je wel verdomd zeker weten dan als je dat risico neemt met ernstige aandoeningen (zolang ze maar niet dodelijk zijn). Ik persoonlijk zou het een onacceptabel risico vinden.

[AnneBP]

Ik lees dat ze alleen maar met een drager x vrij zou fokken. Daar komen geen lijders uit volgens mij?

Dat mag je wel verdomd zeker weten dan als je dat risico neemt met ernstige aandoeningen (zolang ze maar niet dodelijk zijn). Ik persoonlijk zou het een onacceptabel risico vinden.

Helemaal mee eens, met een ernstige aandoening zouden bekende dragers naar mijn mening ook zoveel mogelijk uitgesloten moeten worden. Van Yazoo hadden we heel graag een nestje gehad, maar omdat ze drager kan zijn van hartziektes gaan we dat risico absoluut niet nemen.
Epilepsie bijv vind ik ook zo'n geval.