Ooit is Finn bijna aangereden, ik had gekeken om over te steken en zei dat hij mocht gaan. Toen kwam er ineens een de bocht om met een behoorlijke gang. Het was van pad naar pad waar ze los konden met een weg ertussen. En hij was los. Zijn neus werd geraakt. Ik was geschrokken, boos etc. maar heb daarna nooit meer het risico genomen om de honden los over te laten steken. Oversteken, aan de lijn en naast me.
In een andere provincie loop ik vaak op een landweg en daar waren/zijn de honden los mee, maar als ik een auto opmerkte (of fietsers en wielrenners) riep ik ze bij me en meestal wachtte ik dan tot de auto gepasseerd was. Er kan onverwachts altijd iets mis gaan. Ik vind niet dat je een andere weggebruiker daar de schuld van mag en kan geven.
Fietsen met een jong kind, dan houd je het kind toch ook rechts van je, en als het te veel schommelt en onstabiel rijdt dan stop je bij naderend verkeer lijkt mij. En zelf weet ik dat niet iedereen dat doet, net zo min als dat sommige mensen de honden maar laten gaan en ik moet vertrouwen dat een hond niet los de weg over komt steken. Maar een beetje dom vind ik het wel, want niet iedere andere weggebruiker houdt overal rekening mee
