Goed omgaan met een 'tweedehands'hond

[Debora]

Wie kiest voor een volwassen hond, krijgt uiteraard geen onbeschreven blad. Een volwassen hond heeft al een heel leven achter de rug. Soms met prettige ervaringen, maar vaak ook met heel nare. Verder heeft het dier natuurlijk allerhande gewoontes aangeleerd die soms moeilijk zijn te veranderen.
Mensen die hun hond om wat voor reden ook afstaan, zouden eigenlijk zoveel mogelijk gegevens moeten noteren als steuntje voor de nieuwe eigenaar.

Hoe zag de dagindeling van de hond eruit? Welke commando's kent hij? Waar is hij bang voor? Hoe reageert hij op kinderen, verkeer, andere honden, katten, joggers, paarden? Liep hij regelmatig los en zo ja, kwam hij dan wanneer hij werd geroepen? Is hij wel eens ziek geweest en zo ja, wat mankeerde hij dan? Heeft hij een dieet? Waar sliep de hond? Wat zijn de namen van de eventuele huisgenoten?

Zo'n lijst lijkt misschien overdreven, maar in de praktijk blijkt hij van groot belang te zijn. Laten we eerst eens kijken naar de hond die het bij de eerste eigenaar goed heeft gehad, maar nu door ziekte van de baas of misschien zelfs een overlijden, opnieuw moet worden geplaatst.

Heimwee
Je zal maar van de ene op de andere dag uit je vertrouwde omgeving worden weggehaald. Je komt in een hok met een aantla andere honden. De hele dag door lopen er mensen langs je kennel. Je mist de baas en het vrouwtje, je eigen mandje naast het bed, je boterhammetje met paté en het zachte snorren van de kachel.

Als je geluk hebt neemt iemand de moeite om door je angst en onzekerheid heen te kijken. Hij of zij heeft begrip voor je verdriet en besluit je een kans te geven. Kijk, in dit geval moet het hondje om te beginnen zijn eigen, vertrouwde naam behouden. Zelfs wanneer je het een afschuwelijke naam vindt, is het toch beter er zo min mogelijk aan te veranderen. Hooguit wordt Tessie Bessie of Jonas Thomas.

Het meegekregen lijstje gaat absoluut vruchten afwerpen. Sommige dingen zijn wellicht niet te tolereren. Wie niet wil dat de hond op de slaapkamer ligt, moet dat gewoon vanaf de eerste dag verbieden. Niet eerst toestaan omdat de hond moet wennen, maar juist nu, in de nieuwe omgeving, meteen regels vaststellen. Dat schept duidelijkheid. In ander zaken mag er best toegegeven worden. Neem nou dat boterhammetje met paté. Ach, als dat nou een vast ritueel is geweest, zo'n "hoogtepuntje"waar het dier al verlangend naar kan uitkijken, dan is daar niet op tegen. Integendeel. Het helpt hem om de nieuwe situatie te aanvaarden. Nu wordt ook duidelijk waarom het goed is te weten hoe de namen van de gezinsleden waren. Vermijd het noemen van die namen of namen die er op lijken. Anders zal dát, wat met geduld werd opgebouwd, in één klap ongedaan worden gemaakt. Honden zijn vaak een week lang volkomen van de kaart nadat iemand, zelfs na een half jaar, de naam van het vroegere baasje noemt!

Afleiding
Een hond met heimwee heeft behoefte aan afleiding. Een spannende boswandeling, uitwaaien aan het strand of zomaar naar de hondenwei. Zolang er wat te beleven valt, is het goed. Het spreekt voor zich dat de oude omgeving voorlopig wordt vermeden. Pas de hoeveelheid lichaamsbeweging wel aan. Wie een veel te dik hondje overneemt van een bejaard persoon die er nauwelijks mee buiten kwam, kan natuurlijk niet direct met het beestje gaan doggy-dansen of hem een uurtje meenemen naast de fiets. Een beter idee is een bezoek aan het park. Zoek daar een rustig bankje uit en ga samen eendjes kijken. Zelfs de meest verdrietige hond zal door dat gesnater en gefladder worden geboeid.
Vaak zal de droevige hond niet of nauwelijks willen eten. In dat geval wil het wel eens helpen een kuipje kattenvoer door zijn eten te roeren. Ook zieke honden zijn daarmee weer op gang te krijgen. Aan het verzorgen van de vacht wordt veel aandacht besteed. Lekker borstelen, masseren en strelen: het werkt helend en het dier zal genieten van die lijfelijke aandacht. Honden zijn ook gevoelig voor muziek. Vooral klassieke muziek heeft een ontspannend effect. Onderzoek heeft uitgewezen dat vooral Bach en Mozart hoog in de honden Top-10 staan. House en Hard Rock daarentegen zijn een gruwel voor het hondenoor.

Nerveus
Heel anders wordt het voor wie een hond in huis haalt die het bij de vorige eigenaar slecht heeft gehad. Allereerst krijgt de stumper een andere naam, die zelfs in de verste verte niet op zijn oude naam lijkt. Het klinkt vreemd, maar zo'n hond ineens overladen met liefde en aandacht kan negatief werken. Hij kan daar nog niet mee omgaan en wordt er hoogst waarschijnlijk nerveus van. Daarom is het beter om hem te negeren. Natuurlijk is het goed de nieuwe huisgenoot te observeren, maar laat het initiatief tot contact maar van hem uitgaan. Overwachte en onrustige bewegingen hebben een slechte uitwerking. Praten gebeurd zonder stemverheffing en oogcontact wordt vermeden. De hond wordt niet beklaagd en er wordt ook niet in de "meelijval"getrapt. D.w.z. dat er geen dingen worden getolereerd omdat het zo zielig is ze te verbieden. Zelfs de meest beschadigde hond heeft behoefte aan duidelijke grenzen. Als hij precies weet wat hij wel en niet mag, zal die wetenschap hem rust geven. Het maakt zijn wereld immers duidelijker.

Wanneer een hond ondervoed is geweest en er komt weer vlees in zijn bakje, dan kan het gebeuren dat hij hyperactief wordt. Dat is een normaal verschijnsel. Plotseling heeft hij energie over. Hij heeft zich in maanden niet zo goed gevoeld en nu weet hij met dat gevoel eigenlijk geen raad. Het is belangrijk dat hij zich kan uitleven in één of andere hondensport of d.m.v. wandel- en stoeipartijen. Er moeten absoluut wel rustmomenten worden ingebouwd, want anders loopt de hond zichzelf voorbij. Een bench of een kamerkennel is daarbij een goed hulpmiddel.
Lekker gedold?
Dan nu even in de bench met een kauwkluifje.

Is de hond angstig, dan mag hij zeker NIET worden getroost. Daarmee zou worden bevestigd dat hij reden heeft om bang te zijn. Hij moet kordaat maar liefdevol langs die dingen worden geleid die hem angst inboezemen. Die 'pijnpunten' mogen niet worden omzeild. Het is beter ze op te zoeken.

Als de hond bang is voor verkeer, dan is het goed langs een drukke weg te gaan staan. Een stevige halsband met een solide sluiting voorkomt dat hij in een schrikreactielos kan schieten. Rustig blijven staan en op een normale toon met hem praten, werkt het beste. Na verloop van tijd treedt er een zekere gewenning op. Er is immers - en gelukkig maar - een grens aan angst.

Een 'tweedehands' hond vraagt veel inlevingsvermogen van de nieuwe baas. Maar er staat zoveel moois tegenover, dat het dubbel en dwars de moeite waard is.

Bron: Hart voor Dieren, Hond & Opvoeding geschreven door Lauret van Voorene

[Domie]

Een goed stuk Toen ik Joep kreeg werd er in eerste instantie bijgezegd dat hij alles al kon. Ik heb op 1 avond 4 keer met de tussenpersoon aan de telefoon gehangen. De oorspronkelijke bazin heb ik nooit gesproken. Zij was psychiatrisch patiente en heeft Joep zwaar verwaarloost! Wel op de dag dat ik Joep kreeg, kreeg ik een zwaar verwaarloost hondje te zien en toch een klein beetje een ander verhaal te horen van de tussen persoon. Joep heeft met 20 andere honden op een stenen binnenplaats geleefd. Zonder aandacht van mensen. Alleen maar met honden.

Commando's kende hij totaal niet! Hij luisterde zelfs niet naar zijn naam. Zijn oorspronkelijke naam was Benji en die heb ik dus verandert. Ik heb hem de eerste keer uitlaten meegenomen naar een veld waar veel hondjes kwamen. Joep had de middag van zijn leven! Niet alleen omdat hij hier weer allemaal hondjes zag en niet die vreemde mevrouw die ineens lief tegen hem deed.... maar hij rook voor het eerst van zijn leven aan gras, rolde met een eikeltje en zette een pootje in het kanaal.

Ik heb een hond nog nooit zo zien genieten! En ik genoot daar ook weer ontzettend van! Ik heb Joep nu 4 maanden en met dagelijkse liefde en heeeeel veel aandacht is hij toch weer behoorlijk bijgetrokken. Het enige vreemde trekje wat ik zie wat hij heeft over gehouden is dat hij echt heel erg angstig wordt van speeltjes met een piepje. Hoe hij dat heeft opgelopen zal altijd een raadsel blijven!

[Mama Sanneke]

Het enige vreemde trekje wat ik zie wat hij heeft over gehouden is dat hij echt heel erg angstig wordt van speeltjes met een piepje. Hoe hij dat heeft opgelopen zal altijd een raadsel blijven!

Toen Luka in het begin een speelgoed met piepje kreeg was hij er ook ontzettend bang van, misschien omdat hij toen nog zoveel indrukken moest verwerken.
Nu heb we er ééntje van met Kerst en hij vind het nu zelfs leuk om ermee te pieperen. Soms wel raar hé.
Sanneke

[EvitaP]

Ja het is mooi om een (asiel)hond te zien groeien. Het is leuk om elkaar te ontdekken.
Ik zal denk ik altijd een asielhond hebben, anders voel ik me echt schuldig.