Moeilijke hond

[Eline*]

De voorbeelden van de succesverhalen die ik lees betreffen windhonden, dat is toch net een ander type hond dan een stabij.

Wat bedoel je daarmee? Stabijen zijn sociale honden die gek zijn op mensen en aandacht. Juist bij een Stabij heb je kans van slagen.

We hebben het er wel eens vaker over..een sociale hond bestaat niet, die maak je. Deze hond is niet sociaal. Wat ik bedoel met de windhonden, is dat dit type hond, zeker de honden uit spanje, absoluut niet snel neigen naar agressie. Daarmee bedoel ik niet dat een stabij agressief is, maar angstbijten ligt eerder in de lijn der verwachting dan bij een windhond.

[Eline*]

Ik heb natuurlijk Laika hier..geen kennelsyndroom, wel bang en een matig gesocialiseerde hond. Niks is zo erg als je hond in totale eenzame paniek zien. Angst is erg, angst is helemaal erg als er niemand op de wereld is die zo'n dier gerust kan stellen, omdt alles even beangstigend is.

Maar je hebt Laika niet af laten maken omdat ze in paniek was. Je hebt geprobeerd haar te helpen.

Ik kon haar helpen omdat ze binding aan kon gaan met mij en met Sander en zij liet zich gewoon benaderen en zocht ook toenadering. Daarbij meldde ik al dat er bij Laika sprake is van een matige socialisatie, geen kennelsyndroom. Laika heeft in een schuur gezeten haar eerste jaar en heeft daar eten gehad. Ze heeft dus mensen gezien en is ermee in contact geweest, ook fysiek. Dat is socialiseren. Socialiseren draait om fysiek contact.
Laika is angstig en agressief naar vreemde mensen, niet naar ons.
Het verschil tussen een matig gesocialiseerde hond en een niet gesocialiseerde hond is enorm. Een matig gesocialiseerde hond heeft wantrouwen, maar kan wel binding aangaan en vertrouwen hebben in bekende mensen. Dat kan een niet gesocialiseerde hond niet.
Het is dus geen vergelijking.
Laika is eén keer in haar leven in een pension geweest en daar liet ze zich dus niet benaderen. Ze hebben haar na 4 dagen uiteindelijk met een vangstok uit de kennel gehaald. Dit om even te schetsen wat je kan verwachten met een hond, die nog nooit in zijn leven binding heeft gehad of is gekroeld tijdens het voetballen op tv. Laika laat zich door ons alles welgevallen, is een ontzettend lieve hond vol vertrouwen naar ons toe. In staat tot hechting en tot sociaal contact. Toch zie je hoe krap die basis is in een vreemde situatie zonder steun van de baas.
Laat staan bij een hond die zich niet eens laat benaderen.
Ik blijf vinden dat ook jij je kop erg in het zand steekt.
Ik hoop eigenlijk dat je de info hier uit het topic ook laat zien aan de mensen die de hond gaan opvangen. Het geeft ze ieder geval meningen, waarvanuit ze hun eigen beeld kunnen vormen.

[miranda]

Sorry Mo maar zoals je zelf al zegt... je draaft wel heel erg door maar gelukkig had je dat zelf ook al in de gaten, zoals je zelf schrijft.

Lees eens ff wat je zelf schrijft.... Stabijen.... in de lijn der verwachting... kan jij koffiedik kijken?
Ik dacht dat je mensen en dieren niet in hokjes kunt plaatsen.

Hoevaak gebeurt het niet dat een hond ff anders reageerd dan in de lijn der verwachting.
Wat dat betreft het blijven rare wezens die toch meer hebben dan een staart en oren om naar te kijken hoe de bui erbij hangt en ook jij hebt niet op alles een antwoord.

Probeer het ff uit handen te geven en misschien ff in te zien dat andere mensen ook een gave net als jij zouden kunnen hebben.
Wat jij met Laika hebt bereikt is een prestatie, maar waarom zouden deze mensen zo'n prestatie niet kunnen leveren met deze Stabij... Ken jij die mensen... weet jij hoe ze omgaan met dieren, weet jij hoe de hond is... heb je de hond gezien, je weet niet meer dan wat hier geschreven staat

Of is de kans van slagen alleen een voorrecht die alleen aan bepaalde personen wordt toegeschreven? Je zou het wel gaan denken gezien sommige reakties die je hier leest.

[Wil de hond]

Helaas zijn niet alle honden die uit Spanje komen als zwervers op straat gevonden. Er zijn wel degelijk een behoorlijk aantal honden die in donkere schuurtjes gehouden worden en nauwelijks gesocialiseerd zijn. Lees bijvoorbeeld maar het verhaal van Donja, van de fam. Venema. Deze hond was ook extreem angstig, kon niet aangeraakt worden en was eigenlijk opgegeven. Haar verhaal laat voor mij niet alleen zien dat honden soms "veerkrachtiger" zijn dan op het eerste gezicht gedacht wordt, maar natuurlijk ook dat de wonderen de wereld nog niet uit zijn.

Tenslotte heb ik zelf zo'n zwerver uit Spanje, die dan wel wat jonger was dan Charlie waar we het hier over hebben, namelijk 5 maanden, maar die was ook niet bepaald gesocialiseerd op de manier waarop jij het hier beschrijft. Nu is haar verhaal absoluut niet te vergelijken met dat van Charlie of Donja, maar ook zij heeft veel meer bereikt dan in eerste instantie voor mogelijk werd gehouden. Ze is als jonge pup op de "campo" (een soort van verlaten hoogvlakte gebied in Spanje) gevonden toen ze een maand of 4 oud was en vervolgens heeft ze een maand in de tuin van mensen gezeten die haar wat brood gaven en drinken. Ze zat daar met nog een broertje en een zusje, dus ze had wel wat contact met andere honden, zij het alleen van haar eigen leeftijd en mensen die haar dus alleen wat brood en drinken gaven. Ze was nog nooit in huis geweest, was dus ook niet zindelijk, at geen hondenvoer omdat ze dat ook niet kende, had nog nooit aan de riem gelopen, kende absoluut geen verkeer, en andere volwassen honden vond ze eigenlijk ook alleen maar eng in eerste instantie.

Ik ben met haar bij een gedragstherapeut geweest toen ze pas bij ons was en die heeft bij haar ene gedragstest heeft afgenomen en haar bestempelde als een extreem angstige hond, maar gelukkig wel in staat tot het vormen van een binding.

Hoe mooi ook deze twee "succes-storys", want dat zijn het gewoon, petje af hoor voor de mensen die deze honden door hun ellende heen naar een betere wereld hebben weten te helpen, ik persoonlijk put er weinig tot geen hoop uit voor de hond van dit topic. En wel hierom: de Galgos waar het in Bashira´s verhaal om gaat zijn dus wél gesocialiseerd geweest op honden. Zij hebben dus het voordeel gehad van een minieme basis in deze. Tussen sociale omgang met andere honden, alhoewel in bijzonder bedroevende en gelimiteerde omstandigheden, en géén sociaal kontakt met andere wezens zit een wereld van verschil. Kontakt met honden zet n.m.m. de deur op een kier. Géén kontakt zorgt ervoor dat de sleutel gewoon kwijtraakt, en niet meer teruggevonden kan worden.

De honden waar Bashira het over heeft hadden óók nog eens het enorme geluk, vanaf het begin dat ze bij hun huidige baasjes in huis kwamen, het gezelschap van andere honden te hebben gehad. Enorme steunpunten natuurlijk.

Er zijn evengoed ook enorme aantallen honden waar niets mee bereikt is. Vele van deze honden zijn tegen het advies van deskundigen in in leven gehouden, totdat de niet-deskundige en goedbedoelende eigenaars ook door hadden dat verdergaan zinloos was. Vaak pas nadat zich ongelukken hadden voorgedaan.

alles wat daar nog een stuk voorbij gaat vind ik idd een vorm van ondraaglijk lijden. mensen kunnen zich soms zo druk maken over een klein lichamelijk akkefietje bij een hond, en hem zo zielig vinden als hij een beetje lichamelijk ongemak heeft.
geestelijk ongemak kan je misschien niet zo goed zien (hoewel), maar vind ik wel véél erger.

Als deze hond bvb. zware HD had gehad was er door iedereen gezegd dat inslapen volkomen terecht was geweest.

Waarom wordt dat in een geval als dit dan niet gezegd? Eén van de redenen kan denk ik zijn dat de wil om te helpen en de hoop op succes het gezonde verstand belemmeren om mee te spreken. Als onwetendheid hier nog aan toegevoegd wordt begrijp ik dat iemand kiest voor het pogen tot...

Iets anders dan...ik lees dat ze hem willen verdoven middels iets in het voer. Als ik het goed begrijp is de hond zwerfende in de buurt. Een half verdoofde hond zwerfend in de buurt lijkt mij op zijn zachts gezegd wel erg gevaarlijk en het risico bestaat dat hij met zijn pillen op nergens meer te vinden is. Een hond, die zich niet goed voelt kruipt weg.Ik hoop dat ze daar rekening mee houden.

Hier zat ik ook al over te denken. Oraal verdoven is niet mogelijk zoals dat met injektie mogelijk is. Van een orale verdoving gaat een hond niet plat. Hoogstens wordt hij wat rustiger, en zeker beweegt hij zich minder geköordineerd. En het duurt een behoorlijke tijd voordat het gewenste effekt bereikt is. Als de hond er in paniek van tussen gaat voordat hij suf genoeg is om hem te proberen te vangen zit de hond dus met een grof probleem.

Ik begrijp dat hij wel de keuken inkomt om te eten. Het zou dan misschien wel mogelijk zijn om, middels een touwtje, terwijl degene die daar aan trekt uit zicht is, de deur te sluiten als de hond binnen is. Grote paniek zal dan het gevolg zijn. Maar er bestaat een kans dat de hond volledig verstart als er eenmaal iemand binnenkomt. Middels een vanglijn kan hij daarna gekontroleerd worden, voldoende om hem te injekteren. Maar mijn god, wat een traumatisch gebeuren zal het voor die hond zijn, willekeurig welke vangpoging dan ook. Maar het opteren voor de voor de hond veiligste manier is denk ik het enige juiste.

Ik vraag me overigens af hoe in het geval van deze hond bekeken zou kunnen worden of hij daadwerkelijk een Kennelsyndroom heeft. Ik vraag me dit af omdat, indien hij dit inderdaad heeft gewoon vast zou staan dat verder sollen zinloos is, en zelfs mishandeling.

Zonder enige ervaring met bange honden en de ballen verstand van kennelsyndroom zou ik deze hond een warme zachte slaapplek in de huiskamer geven. Eten en drinken zo dichtbij dat hij niet eens op hoeft te staan, poep en plas zo efficient mogelijk opruimen, en voorlopig gewoon 'gewoon' doen tegen hem. Misschien een kletspraatje als zijn bak wordt gevuld, van een afstandje lieve complimentjes geven als hij oogcontact maakt, en in zijn gezichtsveld de ideale baas uithangen richting een of twee supersociale andere honden (en katten, want die vindt hij leuk!), die het fatsoen hebben om hem lekker met rust te laten. En verder negeren. Niks opdringen. En is er na een week of twee weken geen verbetering, dan in godsnaam maar in laten slapen.

Maar in vredesnaam niet alleen in een schuur.

Voor iemand die op haar gevoel af moet gaan in deze geef je wel een prachtig advies hoor.

Maar indien de hond in kwestie echt een kennelsyndroom heeft kun je doen wat je wilt, daar bereik je niets mee. Dát deze hond een kennelsyndroom heeft staat niet 100% vast. Afgaande op de beschikbare informatie kan slechts gezegd worden dat de kans reëel is dat dit inderdaad het geval is.

En tot slot:

Het zou prettig zijn om wat meer te horen over datgene wat deze topic losmaakt bij de direkt betrokkenen: degenen die een knots van een hok voor hem aan het bouwen zijn, en de mevrouw die hem nu verzorgt. Misschien kunnen deze personen zelfs wel wat meer licht in deze duisternis brengen, want het is erg ongemakkelijk om zo zwaarwegend te praten over iets wat niet helemaal duidelijk is.

[Eline*]

Sorry Mo maar zoals je zelf al zegt... je draaft wel heel erg door maar gelukkig had je dat zelf ook al in de gaten, zoals je zelf schrijft.

Lees eens ff wat je zelf schrijft.... Stabijen.... in de lijn der verwachting... kan jij koffiedik kijken?
Ik dacht dat je mensen en dieren niet in hokjes kunt plaatsen.

Hoevaak gebeurt het niet dat een hond ff anders reageerd dan in de lijn der verwachting.
Wat dat betreft het blijven rare wezens die toch meer hebben dan een staart en oren om naar te kijken hoe de bui erbij hangt en ook jij hebt niet op alles een antwoord.

Probeer het ff uit handen te geven en misschien ff in te zien dat andere mensen ook een gave net als jij zouden kunnen hebben.
Wat jij met Laika hebt bereikt is een prestatie, maar waarom zouden deze mensen zo'n prestatie niet kunnen leveren met deze Stabij... Ken jij die mensen... weet jij hoe ze omgaan met dieren, weet jij hoe de hond is... heb je de hond gezien, je weet niet meer dan wat hier geschreven staat

Of is de kans van slagen alleen een voorrecht die alleen aan bepaalde personen wordt toegeschreven? Je zou het wel gaan denken gezien sommige reakties die je hier leest.

Hó even..ik draaf niet door, ik dram door, dat zei ik.
Ik zeg niet dat het in de lijn der verwachting ligt dat deze hond, als hij geen kennelsyndroom heeft angstagressie gaat vertonen, ik zeg alleen dat de kans groter is dan bij een windhond.
Ik stoor me mateloos aan het redderssyndroom hier. Al die moeder Theresatype's die denken dat met een gave of met een goed hart je een niet gesocialiseerde hond rechtbreidt. Vergeet het maar.
Een hond met kennelsyndroom is niet te genezen en een slecht gesocialiseerde hond redt je ook niet met alleen een gave. Je hebt daar gewoon keihard verstand van zaken voor nodig en een reeele kijk op de dingen.
Ik vind het ook niet leuk dat de suggestie wordt gewekt dat ik niet het beste voor de hond zou willen. Ik zeg echt niet dat er een hond ingeslapen moet worden omdat ik daar genoegen in schep.

[Gast]

Charlie is nu bij Gaby, de vrouw die hem opvangt, in huis, helemaal vrijwillig. Ze heeft met hem gespeeld met zijn deken.
Hij heeft ook binnen gegeten.

Ze heeft mij net gebeld en van alles verteld. Hij verblijft eigenlijk permanent bij haar in de tuin en komt af en toe binnen. Hij zoekt steeds contact en neemt ook Schmackos uit haar hand aan. Hij is vandaag voor het eerst een paar uur binnen geweest. Ze heeft hem ook geaaid en ontdekt dat hij een halsband om heeft. Hij heeft nogal een dikke vacht,ze had de halsband niet eerder gezien. De halsband zit erg strak, zei ze. Ze wilde hem echter niet los maken omdat ze bang was dat hij daar van zou schrikken.

Hij is gek op poezen en speelt vaak met haar kitten in de tuin.

[miranda]

[Een hond met kennelsyndroom is niet te genezen en een slecht gesocialiseerde hond redt je ook niet met alleen een gave. Je hebt daar gewoon keihard verstand van zaken voor nodig en een reeele kijk op de dingen.Ik vind het ook niet leuk dat de suggestie wordt gewekt dat ik niet het beste voor de hond zou willen. Ik zeg echt niet dat er een hond ingeslapen moet worden omdat ik daar genoegen in schep.

Ik suggereer niet dat jij niet het beste met de hond voor hebt, maar jij en andere zetten hier wel een mening neer die het zelfde overkomt alsof jullie die vriendin niet capabel acht om evt van deze hond nog iets te maken als het een kwestie is van een slechte socialisatie. En dan heb ik zoiets van kennen jullie de hond in het echt... en kennen jullie die mensen van het opvangadres?
Twee vragen die je allebei met Nee moet antwoorden en mijns inziens kun je middels papier nog steeds geen goede visie hebben op aandoeningen van.

En een moeder Theresa type ben ik al helemaal niet, maar om maar meteen met een injectiespuit te komen omdat je wat woorden over een hond leest op papier, vind ik toch wel al te ver gaan.

[Rataplan]

Charlie is nu bij Gaby, de vrouw die hem opvangt, in huis, helemaal vrijwillig. Ze heeft met hem gespeeld met zijn deken.
Hij heeft ook binnen gegeten.

Ze heeft mij net gebeld en van alles verteld. Hij verblijft eigenlijk permanent bij haar in de tuin en komt af en toe binnen. Hij zoekt steeds contact en neemt ook Schmackos uit haar hand aan. Hij is vandaag voor het eerst een paar uur binnen geweest. Ze heeft hem ook geaaid en ontdekt dat hij een halsband om heeft. Hij heeft nogal een dikke vacht,ze had de halsband niet eerder gezien. De halsband zit erg strak, zei ze. Ze wilde hem echter niet los maken omdat ze bang was dat hij daar van zou schrikken.

Hij is gek op poezen en speelt vaak met haar kitten in de tuin.

Spelen met een deken? nou dat klinkt niet als kennelsyndroom in mijn oren.
Ik heb hoop voor deze hond

[miranda]

Charlie is nu bij Gaby, de vrouw die hem opvangt, in huis, helemaal vrijwillig. Ze heeft met hem gespeeld met zijn deken.
Hij heeft ook binnen gegeten.

Ze heeft mij net gebeld en van alles verteld. Hij verblijft eigenlijk permanent bij haar in de tuin en komt af en toe binnen. Hij zoekt steeds contact en neemt ook Schmackos uit haar hand aan. Hij is vandaag voor het eerst een paar uur binnen geweest. Ze heeft hem ook geaaid en ontdekt dat hij een halsband om heeft. Hij heeft nogal een dikke vacht,ze had de halsband niet eerder gezien. De halsband zit erg strak, zei ze. Ze wilde hem echter niet los maken omdat ze bang was dat hij daar van zou schrikken.

Hij is gek op poezen en speelt vaak met haar kitten in de tuin.

Klinkt mij dus ook niet als een kennelsyndroom en slecht gesocialiseerd.... hmmm ik geloof dat Rockey, een pup die ik als pup gekocht heb op de vogeltjesmarkt te Antwerpen toch wat slechter gesocialiseerd was
Ook ik heb dus, net als mijn naamgenote met een Y, hoop

Wens Gaby veel succes.

[Wil de hond]

bang voor handen, bang voor mensen, bang voor auto's, hij weet niet hoe je moet spelen omdat er nog nooit iemand met hem gespeeld heeft.

Charlie is nu bij Gaby, de vrouw die hem opvangt, in huis, helemaal vrijwillig. Ze heeft met hem gespeeld met zijn deken.
Hij heeft ook binnen gegeten.

Ze heeft mij net gebeld en van alles verteld. Hij verblijft eigenlijk permanent bij haar in de tuin en komt af en toe binnen. Hij zoekt steeds contact en neemt ook Schmackos uit haar hand aan. Hij is vandaag voor het eerst een paar uur binnen geweest. Ze heeft hem ook geaaid en ontdekt dat hij een halsband om heeft.

Dat gaat dan wel ontzettend de goeie kant op hoor, en ook nog erg snel.

Ik geloof Gaby natuurlijk zonder meer.

Maar bedenk me ook dat zij misschien wel eens iets te positief wil klinken, bedenkend dat het er anders wel eens zeer somber uit kan gaan zien voor Charlie. Leest Gaby hier ook mee?

[Gast]

Leest Gaby hier ook mee?

Nee.

Ik denk niet de dat ze te positief klinkt, ze had zelf helemaal niet door dat het een doorbraak was. Ze belde me om te vragen hoe ze die halsband het beste af kon krijgen en om even telefonisch kennis te maken na al het gemail van de afgelopen dagen. Opeens riep ze: Charlie niet doen. Hij ging er met een van haar schoenen vandoor. Hij haalt wel vaker dingen uit huis die hij dan in de tuin neerlegt, vertelde ze. Toen ik haar Charlie niet doen hoorde roepen ben ik gaan doorvragen over hoe lang hij al in huis was en hoe dat gegaan was.

[Wil de hond]

Charlie heeft dus gewoon zijn huisje gevonden.

[Eline*]

Charlie is nu bij Gaby, de vrouw die hem opvangt, in huis, helemaal vrijwillig. Ze heeft met hem gespeeld met zijn deken.
Hij heeft ook binnen gegeten.

Ze heeft mij net gebeld en van alles verteld. Hij verblijft eigenlijk permanent bij haar in de tuin en komt af en toe binnen. Hij zoekt steeds contact en neemt ook Schmackos uit haar hand aan. Hij is vandaag voor het eerst een paar uur binnen geweest. Ze heeft hem ook geaaid en ontdekt dat hij een halsband om heeft. Hij heeft nogal een dikke vacht,ze had de halsband niet eerder gezien. De halsband zit erg strak, zei ze. Ze wilde hem echter niet los maken omdat ze bang was dat hij daar van zou schrikken.

Hij is gek op poezen en speelt vaak met haar kitten in de tuin.

Kijk, dat schept al een heel ander beeld! Ben blij dit te horen en inderdaad kunnen we het kennelsyndroom dan overboord gooien.
Om dat even terug te komen op de plannen van de mensen met de hond...waarom halen ze de hond dan niet gewoon lekker in huis? Ik zou met dit beeld de hond echt niet in een stal zetten...maakt het hele gewenningsproces alleen maar langer. Gooi hem dan maar gewoon gelijk in het diepte. Pompen of verzuipen!

[Gast]

Charlie heeft dus gewoon zijn huisje gevonden.

Gaby is ook al ruim 2 maanden met hem in de weer. Ze wil hem niet zelf houden omdat ze ook werkt. Ze gaat wel met hem mee naar Friesland en blijft daar een paar dagen logeren.

[Gast]

Om dat even terug te komen op de plannen van de mensen met de hond...waarom halen ze de hond dan niet gewoon lekker in huis? Ik zou met dit beeld de hond echt niet in een stal zetten...maakt het hele gewenningsproces alleen maar langer.

Ik denk ook dat dat beter is. Ik zal het ze aanraden.

[Wil de hond]

Charlie heeft dus gewoon zijn huisje gevonden.

Gaby is ook al ruim 2 maanden met hem in de weer. Ze wil hem niet zelf houden omdat ze ook werkt. Ze gaat wel met hem mee naar Friesland en blijft daar een paar dagen logeren.

Heel fijn voor Gaby, dit enorme succes.

Hopelijk gaat het bij je vrienden nog beter met Charlie.

[Eline*]

Ik suggereer niet dat jij niet het beste met de hond voor hebt, maar jij en andere zetten hier wel een mening neer die het zelfde overkomt alsof jullie die vriendin niet capabel acht om evt van deze hond nog iets te maken als het een kwestie is van een slechte socialisatie. En dan heb ik zoiets van kennen jullie de hond in het echt... en kennen jullie die mensen van het opvangadres?
Twee vragen die je allebei met Nee moet antwoorden en mijns inziens kun je middels papier nog steeds geen goede visie hebben op aandoeningen van.

En een moeder Theresa type ben ik al helemaal niet, maar om maar meteen met een injectiespuit te komen omdat je wat woorden over een hond leest op papier, vind ik toch wel al te ver gaan.

Ten eerste ga ik ervan uit dat men verstand genoeg heeft om een hond niet te laten inslapen enkel en alleen omdat mensen vanuit het verhaal aangeven dat het wel eens een onmogelijke klus zou kunnen zijn.
Ik vind dat als je aan een hond als deze begint dat je een reeel beeld moet hebben. Geen onnodig lijden alsjeblief. Als je een hond in huis haalt van 7 maanden oud, waarbij de indruk wordt gewekt dat de hond nog nooit in huis is geweest en zich niet laat benaderen of zelf nadert moet je niet de verwachting hebben dat je er nog een normale hond van kan maken. De vraag was of de hond een kennelsyndroom zou hebben..als dat zo zou zijn doe je die hond echt een lijdensweg aan door iets met hem te willen, ik vind dat onmenselijk. Jij mag een spuit dan onmenselijk vinden, ik denk daar dus anders over in hopeloze gevallen.
Deze hond had met het verhaal van wat er bekend was een hopeloos geval kunnen zijn. Ik vind het niet meer dan redelijk om dat dan ook bespreekbaar te maken en te waarschuwen.

[Eline*]

Om dat even terug te komen op de plannen van de mensen met de hond...waarom halen ze de hond dan niet gewoon lekker in huis? Ik zou met dit beeld de hond echt niet in een stal zetten...maakt het hele gewenningsproces alleen maar langer.

Ik denk ook dat dat beter is. Ik zal het ze aanraden.

Mooi zo! Kan ik vannacht ook weer lekker slapen!

[Gast]

Charlie heeft dus gewoon zijn huisje gevonden.

Gaby is ook al ruim 2 maanden met hem in de weer. Ze wil hem niet zelf houden omdat ze ook werkt. Ze gaat wel met hem mee naar Friesland en blijft daar een paar dagen logeren.

Heel fijn voor Gaby, dit enorme succes.

Hopelijk gaat het bij je vrienden nog beter met Charlie.

Ik hoop het ook.

[Golden Stanley]

De plek waar de Charlie terrecht komt is ideaal. Ik weet ook zeker dat deze mensen erg hun best zullen doen. Maar ik denk dat het niet makkelijk gaat worden. Ze hebben gelukkig de ruimte.
Ik denk dat het heel lang gaat duren. Ik hoop dat ze een beetje weten waaraan ze gaan beginnen. Lijkt mij een moeilijke opgave.
Ik hoop dat het goed gaat met Noor en dat Charlie zich daar een beetje aan kan optrekken.

Knap, hoor! Zal lang duren, maar ik ben ervan overtuigd dat het ze gaat lukken. Mijn ervaring met Jimmy was dat het averechts werkt om zelf toenadering te zoeken. Hij komt vanzelf wel als hij eenmaal gewend is aan bepaalde rituelen in die stal. Doe je ding en zoekt hij toenadering, voorlopig alleen op stem vertrouwd maken. Het mooiste vond ik dat Jimmy op een gegeven moment naast m'n man ging zitten en uit zichzelf zijn hand ging likken, dan heb je heel wat gewonnen!
Gaat jullie lukken!

[Eline*]

dus charlie is als pup van 6 weken weggevlucht, en heeft nú een halsband om waar hij met zijn 7 maand nog (krap) in past? dan moet hij tussentijds toch ook nog door andere mensen opgevangen zijn? 8O

Dat zal ook wel.

[jelle]

Laten ze oppassen met die halsband en die zo snel mogelijk af proberen te doen. In "Hond en Leed" onder "Rocky" kun je zien wat er kan gebeuren als zo'n halsband veel te lang te strak zit... helemaal ingroeien dus, als je pech hebt. Als hij heel strak zit zo snel mogelijk een schaar eronder en knip, dat is dan het minste gepruts. En dan hopen dat er geen grote wond achterblijft...

Als hij niet te strak zit, of simpelweg een tandje losser kan, dan zou ik de halsband omlaten, als de hond nog verplaatst moet gaan worden heb je misschien weer een halsband nodig en het omdoen daarvan zijn vaak nog enge dingen.

[Gast]

Laten ze oppassen met die halsband en die zo snel mogelijk af proberen te doen. In "Hond en Leed" onder "Rocky" kun je zien wat er kan gebeuren als zo'n halsband veel te lang te strak zit... helemaal ingroeien dus, als je pech hebt. Als hij heel strak zit zo snel mogelijk een schaar eronder en knip, dat is dan het minste gepruts. En dan hopen dat er geen rote wond achterblijft...

Als hij niet te strak zit, of simpelweg een tandje losser kan, dan zou ik de halsband omlaten, als de hond nog verplaatst moet gaan worden heb je misschien weer een halsband nodig en het omdoen daarvan zijn vaak nog enge dingen.

De halsband zit veel te strak, zei Gaby. Woensdag gaat er iemand bij haar langs om samen de band af te doen.

[Caro.]

Dit klinkt al heel wat positiever met Charly!!! Dat hij binnen is geweest én zelfs met de kitten speelt: fantastisch!!!

Zeker zou ik deze hond ook "gewoon" in huis halen: nogmaals wennen van een stal/schuur naar binnentoe is dubbelop. In het diepe zoals Eline zegt.

Verder vind ik dit een hele moeilijke en aangrijpende discussie..... wanneer is angst teveel voor een hond? wanneer doe je hem onnodig leed aan?
Bij een medisch ongemak is dit vaak wat duidelijker; bij een gedragsstoornis vind ik het erg moeilijk.
Hoe vaak heb ik niet zitten dubben en janken bij Moritz en me ook tientallen keren afgevraagd of hij niet beter af zou zijn met definitieve rust: nooit meer bang zijn, nooit meer paniek.....
Wanneer is het mooi geweest?
Met Moritz gaat het goed vind ik, maar ik ben wel de enige persoon in de wereld die hij vertrouwd en nog kan hij bij mij ook in paniek raken. Voor kinderen is hij werkelijk doodsbang; ware doodsangst. Hij eet alleen als ik er ben, hij is alleen vrolijk als ik er ben. Niemand kan iets met hem aanvangen; laatst was ik er niet en gaf Pieter hem alleen eten (doet hij ook als ik er wel ben en dan gaat het redelijk), maar Moritz zat bibberend in een hoekje in de badkamer.
Wanneer is het teveel lijden?
Moritz kan heel vrolijk zijn: buiten rennen en spelen met honden vindt hij het mooiste wat er is..... wat geniet hij dan. Maar dit is 2, hooguit 3 uur per dag. Soms is hij binnen ook wel vrolijk hoor, maar wederom alleen als ik rustig zit en hij naast me zijn botje kan kluiven.

Geef Charly een kans, maar herplaats hem nooit, maar dan ook nooit meer. Het moet nu gebeuren met hem en ik hoop uit de grond van mijn hart dát het ook gebeurd: dat hij tot leven komt.
Laat de mensen goed realiseren wat ze in huis halen: het is 10 á 15 jaar dag in dag uit een moeilijke hond in huis. Heel veel liefde krijg je, echt waar, maar het is soms best verrot moeilijk.

Sorry, ik ratel ook even door, maar ik trek me het best aan allemaal. Zeker omdat er in mijn hoofd ook allerlei vragen rondspoken....

[Bashira]

De voorbeelden van de succesverhalen die ik lees betreffen windhonden, dat is toch net een ander type hond dan een stabij.

Ik heb me eerlijk gezegd ook afgevraagd of dat niet inderdaad een groot verschil uitmaakt. Maar de enige verhalen die ik ken zijn van windhonden.

Zo weet ik bijvoorbeeld dat een andere man twee honden heeft opgevangen, die uit dezelfde situatie kwamen als Donja uit het verhaal van de fam. Venema. Deze man heeft een enorm groot stuk land om zijn huis en heeft daar een roedel van zo'n 10 windhonden lopen. Sommige daarvan zijn goed gesocialiseerd en sommigen slecht tot zeer slecht. De twee extreem angstige honden die uit dezelfde situatie komen als Donja, heeft hij gewoon tussen zijn andere honden gezet. Ze waren immers wel goed met andere honden gesocialiseerd. Ze hebben in de loop van de jaren wel veel "afgekeken" van de andere honden en zijn nu wel te benaderen. Maar een leven als huishond, zoals wij dat kennen, is voor deze honden niet weggelegd. Het zijn in de situatie waarin ze nu leven echter vrolijke honden, die spelen met de andere honden, lekker naar buiten kunnen wanneer ze willen en kunnen schuilen in een grote schuur. Ze krijgen eten en drinken en genieten weer van het leven.

Gezien het positieve nieuws over Charlie, hoop ik natuurlijk echt dat het gaat lukken, maar het zal zeker niet makkelijk zijn.

groetjes,
Helene

[Eline*]

Geef Charly een kans, maar herplaats hem nooit, maar dan ook nooit meer. Het moet nu gebeuren met hem en ik hoop uit de grond van mijn hart dát het ook gebeurd: dat hij tot leven komt.
Laat de mensen goed realiseren wat ze in huis halen: het is 10 á 15 jaar dag in dag uit een moeilijke hond in huis. Heel veel liefde krijg je, echt waar, maar het is soms best verrot moeilijk.

Mee eens. Herplaatsing is voor honden als Moritz, Laika en naar alle waarschijnlijkheid ook een Charley (al moet zich dat nog uitwijzen omdat het hele verhaal vol gaten en vreemde dingen zit en de hond zich anders gedraagt dan het verhaal vol gaten doet vermoeden) funest.
Als mijn leefomstandigheden zo veranderen dat ik niet meer voor Laika kan zorgen en de mensen die haar vertrouwd zijn zouden haar niet kunnen nemen kies ik voor inslapen. Dan heeft ze voor een moeilijke hond met gebreken een heerlijk leven gehad en is het goed zo. Als ik zie hoeveel tijd ze hier heeft gevraagd voordat ze echt vertrouwen had, denk ik niet dat ze die binding nog aan kan gaan met een andere baas, zeker niet nu ze toch ouder wordt.
Daarbij vind ik Laika een hond met een hoog risico op bijtincidenten en die moet je niet bij een ander in zijn mik schuiven.
Het klinkt heel cru, maar verstandelijk heb ik daar dus niet zoveel moeite mee . Ik pas me nu in een hoop dingen aan op de mogelijkheden van een Laika..met liefde hoor, daar gaat het niet om. Maar ik vind het ook weer niet reeel dat ik tien of vijftien jaar van mijn leven laat sturen door een hond. Dat zou bijvoorbeeld betekenen dat ik niet voor kinderen zou kunnen kiezen mocht dat ooit nog aan de orde komen.
Gevoelsmatig is een ander verhaal, maar afscheid nemen van een dier waar je ontzettend veel van houdt zal altijd vreselijk verdrietig zijn.

[Golden Stanley]

Geef Charly een kans, maar herplaats hem nooit, maar dan ook nooit meer. Het moet nu gebeuren met hem en ik hoop uit de grond van mijn hart dát het ook gebeurd: dat hij tot leven komt.
Laat de mensen goed realiseren wat ze in huis halen: het is 10 á 15 jaar dag in dag uit een moeilijke hond in huis. Heel veel liefde krijg je, echt waar, maar het is soms best verrot moeilijk.

Mee eens. Herplaatsing is voor honden als Moritz, Laika en naar alle waarschijnlijkheid ook een Charley (al moet zich dat nog uitwijzen omdat het hele verhaal vol gaten en vreemde dingen zit en de hond zich anders gedraagt dan het verhaal vol gaten doet vermoeden) funest.
Als mijn leefomstandigheden zo veranderen dat ik niet meer voor Laika kan zorgen en de mensen die haar vertrouwd zijn zouden haar niet kunnen nemen kies ik voor inslapen. Dan heeft ze voor een moeilijke hond met gebreken een heerlijk leven gehad en is het goed zo. Als ik zie hoeveel tijd ze hier heeft gevraagd voordat ze echt vertrouwen had, denk ik niet dat ze die binding nog aan kan gaan met een andere baas, zeker niet nu ze toch ouder wordt.
Daarbij vind ik Laika een hond met een hoog risico op bijtincidenten en die moet je niet bij een ander in zijn mik schuiven.
Het klinkt heel cru, maar verstandelijk heb ik daar dus niet zoveel moeite mee . Ik pas me nu in een hoop dingen aan op de mogelijkheden van een Laika..met liefde hoor, daar gaat het niet om. Maar ik vind het ook weer niet reeel dat ik tien of vijftien jaar van mijn leven laat sturen door een hond. Dat zou bijvoorbeeld betekenen dat ik niet voor kinderen zou kunnen kiezen mocht dat ooit nog aan de orde komen.
Gevoelsmatig is een ander verhaal, maar afscheid nemen van een dier waar je ontzettend veel van houdt zal altijd vreselijk verdrietig zijn.

Eline, ik ben het helemaal met je eens.

Met Jimmy ben ik nog nooit zo gestresst geweest en echt alles draaide om hem. Uiteindelijk is het na 6 maanden gelukt om er een sociaal hanteerbare hond van te maken en hebben we 2 jaar van hem kunnen genieten met training op KC etc. voordat hij zwaar dement werd door een tumor in zijn koppie. Na zijn overlijden kwam Stanley in ons leven en ook dat vergt veel tijd en opvoedig, training etc. en ik vind het geweldig.
Als ik er nu op terugkijk, haal ik nooit meer een hond met een verleden als Jimmy in huis, hoeveel ik ook van hem hield.

[Gast]

Ik pas me nu in een hoop dingen aan op de mogelijkheden van een Laika..met liefde hoor, daar gaat het niet om. Maar ik vind het ook weer niet reeel dat ik tien of vijftien jaar van mijn leven laat sturen door een hond. Dat zou bijvoorbeeld betekenen dat ik niet voor kinderen zou kunnen kiezen mocht dat ooit nog aan de orde komen.

Betekent dat dat je Laika laat inslapen als je een kind zou krijgen?

[Eline*]

Ik pas me nu in een hoop dingen aan op de mogelijkheden van een Laika..met liefde hoor, daar gaat het niet om. Maar ik vind het ook weer niet reeel dat ik tien of vijftien jaar van mijn leven laat sturen door een hond. Dat zou bijvoorbeeld betekenen dat ik niet voor kinderen zou kunnen kiezen mocht dat ooit nog aan de orde komen.

Betekent dat dat je Laika laat inslapen als je een kind zou krijgen?

Ja. Als zij niet plaatsbaar is bij iemand, die ze kent of waar ik haar mee vertrouw heb ik niet veel keuze.

[saus]

Hoe gaat het eigenlijk met Charly heeft er al iemand nieuws ?