Opvoeding/training

[Laura84]

Ik denk dat we allemaal wel bekend zijn (of misschien nog uit het tijdperk stammen) van het werken met de slipketting etc. Uiteindelijk is het gros van de mensen overgestapt op de manier van belonen en op straat zien we soms wannabe cesar millan mensen lopen.
Nu las ik dit onderstaande stuk en dacht, verdorie, daar zit ook ergens wel weer wat in.

http://geertdebolster.blogspot.be/2015/ ... ebber.html" onclick="window.open(this.href);return false;

Maar ja, als een hond fysiek pijn doen niet goed is, alleen maar met beloningen werken niet goed is, wat blijft er dan nog over, een combinatie van corrigeren samen met belonen? Dan zit je, er vanuit gaande dat er een kern van waarheid in bovengenoemd stuk zit, toch weer in een bepaald soort frustratie.

Leuk hoor, al die nieuwe theorieën maar ik ben erg nieuwsgierig wat jullie denken, ik zie soms door de bomen het bos niet meer en kijk uit naar een HFwaardige discussie

[Paisley]

Ik denk dat de meesten er een combinatie van beide van maken, bewust of onbewust.

Nieuwe dingen aanleren doe ik dmv beloning, maar als ik mijn hond pontificaal op tafel aantref dan moet ze er NU af en hoeft ze niet te verwachten dat ik ga afwachten tot ze uit zichzelf op de grond springt, om er dan vervolgens een koekje in te drukken

[Hylos]

Het is ook erg lastig allemaal.
Een hond pijnigen en dan maar hopen dat hij snapt waarom je hem pijn doet vind ik absoluut geen fijne opvoed methode. Eens een correctie is weer wat anders.
Alleen naar belonen werkt hier ook niet

Het is gewoon erg belangrijk voor jezelf en je hond te ontdekken wat werkt en waar je je beide fijn bij voelt. Xavi hoeft geen snoepjes, of neemt ze met lange tanden aan. Dat snoepje heeft dus totaal geen nut. Van positief belonen (wat ík dan positief vind) raakt hij soms zelfs "in de stress". Ik ben meer voorstander van de hond zelf na laten denken en hem daarin begeleiden.

Maar ook niet alles hoeft altijd maar leuk en fijn te zijn. Xavi trekt wel aan de riem. Ik draai vaak net zolang rondjes/loopt heen en weer tot hij stopt en begrijpt dat hij met niet trekken wél ergens komt. Geen idee wat voor methode het is, maar hier werkt dat. Al frustreerd hem dat eerst behoorlijk.
Bij iets engs steun ik hem met positieve dingetjes en als hij vreselijk vervelend is kan ie een brul verwachten.

[Hilde]

Persoonlijk denk ik niet dat corrigeren en belonen (altijd) hand in hand gaan. Ik ken hondenscholen die in de ene hand een slipketting hebben en in de andere hand een clicker, dat kan ik niet rijmen. Ik denk ook (en ik zie nu al in de reacties hier dat dat zo is) dat er een verkeerd beeld is van positief trainen. Positief trainen heeft niets te maken met je hond maar zijn gang laten gaan en hem alleen voor goed gedrag belonen. Het heeft alles te maken met hem sturing geven, te voorkomen, te weten waar je hond behoefte aan heeft. Dat je niet corrigeert, hoeft niet te betekenen dat er geen consequenties aan gedrag zitten.

[luna2906]

Dat ligt er denk ik ook aan hoe je "correctie" interpreteert. Ik vind bijvoorbeeld een correctie een manier waarop ik mijn hond vertel dat dat wat ze aan het doen is, niet mag. Of ik dat nou verbaal of fysiek zou doen en met of zonder stemverheffing. Gewoon 'nee, mag niet' is w.m.b. ook een correctie. Je vertelt de hond immers dat hij zijn gedrag moet aanpassen. En dat kan volgens mij prima in combinatie met belonen. Goed gedrag wordt beloond, bij het aanleren van goed gedrag gebruik ik zo min mogelijk correcties (alleen als ze dingen doet waarvan zij weet dat het niet mag) en bij ongewenst gedrag corrigeer ik haar. Ze hoeft dan in principe geen beloning te verwachten. De enige uitzondering die ik daarop maak is als het ongewenste gedrag voortkomt uit spanning of angst, omdat je dan die spanning vaak alleen maar voedt.

[malinois]

Ik pak van alles wat bij mn hond past en t beste werkt. Ik corrigeer dus en ik beloon. En op welke manier beiden is geheel afhankelijk van de situatie.

[Belle]

Ik vind het stuk een beetje vaag. Hij schrijft eigenlijk alleen maar wat hij niet (meer) doet, maar wat hij nou wel doet, wordt mij niet duidelijk. In andere stukjes van hem staat veel over mindfulness en mindful omgaan met je hond.

[Laura84]

Ik vind het weer een bijzondere manier hoe de dingen belicht worden. Heb ook zijn site even doorgebladerd (http://www.mindwise.be/" onclick="window.open(this.href);return false;)

[korthaar]

Eigenlijk wordt er zo links en rechts maar een dotje gedaan.

[Laura84]

hoe bedoel je dat korthaar?

[ranetje]

Ik denk dat we allemaal wel bekend zijn (of misschien nog uit het tijdperk stammen) van het werken met de slipketting etc. Uiteindelijk is het gros van de mensen overgestapt op de manier van belonen en op straat zien we soms wannabe cesar millan mensen lopen.
Nu las ik dit onderstaande stuk en dacht, verdorie, daar zit ook ergens wel weer wat in.

http://geertdebolster.blogspot.be/2015/ ... ebber.html" onclick="window.open(this.href);return false;

Maar ja, als een hond fysiek pijn doen niet goed is, alleen maar met beloningen werken niet goed is, wat blijft er dan nog over, een combinatie van corrigeren samen met belonen? Dan zit je, er vanuit gaande dat er een kern van waarheid in bovengenoemd stuk zit, toch weer in een bepaald soort frustratie.

Leuk hoor, al die nieuwe theorieën maar ik ben erg nieuwsgierig wat jullie denken, ik zie soms door de bomen het bos niet meer en kijk uit naar een HFwaardige discussie

Fysiek pijn doen is het ene uiterste en alleen maar belonen is het andere uitserste.
Beiden zijn (volgens mij) niet goed.
Niet werkbaar en niet duidelijk.

Ik krijg de indruk dat hij dat bedoelt?

[sbientje]

ik doe ook maar wat. Ik probeer het wel zo op te zetten dat de kans op succes groot is, maar soms kan je (ik althans) niet om een correctie heen.. Ik trap ook geen hond helemaal lens natuurlijk, maar een por krijgen ze (nouja, charlie nu nog niet natuurlijk, en als het niet nodig is krijgt ie er later ook geen) weleens hoor.. Niet vaak, maar soms vind ik het nodig

[Manu]

Ik denk overal zo min mogelijk over na.
Een enkele keer loop ik tegen iets aan waar ik niet zeker van weet of ik juist handel, dan zoek ik methodes op of vraag er hier naar en pak daar uit wat ik het beste vind klinken.

Ik por, ik tik, ik brul zeer zelden, ik klets heel veel en ik aai veel.
Hun grootste beloning is hun beweging en ons knuffeluurtje, snoep geven ze niet zoveel om, ze zien me al aankomen met een clicker. Ik doe gewoon wat, ik kan niet verklaren wat "wat" is want iedere keer is dat anders. De ene keer is Manu in een staat waarin ik hem beter een por kan geven om hem terug op aarde te brengen, de andere keer blijf ik juist zo zacht en stil mogelijk waardoor hij beter bereikbaar is. Ik kan aan hen zien hoe ik moet reageren en wat ik het beste kan doen op dat moment.
Soms reageer ik al voor ik er erg in heb, dan is dat maar jammer hoor. Ik maak me daar niet zo druk om.

Ik heb heel brave honden die ik overal mee naar toe kan nemen en met allerlei mensen en dieren in één kamer kunnen zijn zonder problemen. Dus volgens mij is mijn methode geslaagd. En uiteraard sta ik altijd open voor nieuwe ideeën en dat vind ik nou zo leuk aan dit forum.

[Gollum]

Ik snap het ergens wel, Gollum werd ontzettend gefrustreerd van clickeren
Nah ja dan clickeren we niet toch. Bij Mika hoef ik dat al helemaal niet te proberen, die snapt er niks van.

Ik ben niet zo van de lijfstraffen, nu heb ik gelukkig ook geen honden die dat 'nodig' hebben. Ze hoeven niet zoveel van me, gewoon meedraaien met het huishouden.
Toen Mika er net was waren er wel wat problemen (voer/waterbakken en speelgoed verdedigen) maar ik heb die problemen weggehaald zodat ze zich er niet meer druk om hoefden te maken en routine in de eetsituatie gebracht.

Belonen doe ik wel in de vorm van een koekje of het woord 'goedzo'. Maar dan wel consequent, dus elke keer als ik ze roep krijgen ze wat. Beloning onthouden als ze het wel verwachten vind ik ook een vorm van straffen.

[ranetje]

Ik denk overal zo min mogelijk over na.
Een enkele keer loop ik tegen iets aan waar ik niet zeker van weet of ik juist handel, dan zoek ik methodes op of vraag er hier naar en pak daar uit wat ik het beste vind klinken.

Ik por, ik tik, ik brul zeer zelden, ik klets heel veel en ik aai veel.
Hun grootste beloning is hun beweging en ons knuffeluurtje, snoep geven ze niet zoveel om, ze zien me al aankomen met een clicker. Ik doe gewoon wat, ik kan niet verklaren wat "wat" is want iedere keer is dat anders. De ene keer is Manu in een staat waarin ik hem beter een por kan geven om hem terug op aarde te brengen, de andere keer blijf ik juist zo zacht en stil mogelijk waardoor hij beter bereikbaar is. Ik kan aan hen zien hoe ik moet reageren en wat ik het beste kan doen op dat moment.
Soms reageer ik al voor ik er erg in heb, dan is dat maar jammer hoor. Ik maak me daar niet zo druk om.

Ik heb heel brave honden die ik overal mee naar toe kan nemen en met allerlei mensen en dieren in één kamer kunnen zijn zonder problemen. Dus volgens mij is mijn methode geslaagd. En uiteraard sta ik altijd open voor nieuwe ideeën en dat vind ik nou zo leuk aan dit forum.

Waarom is het jammer als je reageert voor je er erg in hebt?
Zo'n instinctieve reactie kan op dat moment wel het beste zijn.

[Manu]

Waarom is het jammer als je reageert voor je er erg in hebt?
Zo'n instinctieve reactie kan op dat moment wel het beste zijn.

Dan brul ik wel eens, haal ik uit o.i.d. Toen Uma op zondag mijn laatste ei van mijn brood jatte heb ik haar zo aan haar achterpoten weggesleurd. Het arme ding, haha.
Normaal zou ik dat niet doen.

Meestal zijn het wel de meest effectieve want ze hebben tot nu toe niets daarvan ooit durven herhalen

[Kirra]

Ik snap het ergens wel, Gollum werd ontzettend gefrustreerd van clickeren
Nah ja dan clickeren we niet toch. Bij Mika hoef ik dat al helemaal niet te proberen, die snapt er niks van.

Ik ben niet zo van de lijfstraffen, nu heb ik gelukkig ook geen honden die dat 'nodig' hebben. Ze hoeven niet zoveel van me, gewoon meedraaien met het huishouden.
Toen Mika er net was waren er wel wat problemen (voer/waterbakken en speelgoed verdedigen) maar ik heb die problemen weggehaald zodat ze zich er niet meer druk om hoefden te maken en routine in de eetsituatie gebracht.

Belonen doe ik wel in de vorm van een koekje of het woord 'goedzo'. Maar dan wel consequent, dus elke keer als ik ze roep krijgen ze wat. Beloning onthouden als ze het wel verwachten vind ik ook een vorm van straffen.

Dit vind ik wel interessant. Kan me voorstellen dat je er zo over denkt.
Ik beloon soms. Niet altijd. Nou ja, wat ik bedoel. Soms krijgt ze een snoepje en soms een knuffel en soms alleen een goed zo.
Het liefst heeft ze een snoepje, maar wat mij betreft hoeft dat niet altijd. Laten weten dat ze het goed deed vind ik wel belangrijk.
Of bedoelen we nu beide hetzelfde?

[cornelia]

Kan het nergens hard maken maar volgens mij heeft deze meneer een soort mindfulness cursus gedaan (is absoluut niks mis mee hoor)

In ieder geval geloof ik ook dat het 1 het andere niet uitsluit. Ik zelf heb een redelijk steunende opvoedig gehad met her en der een flinke tik. Af en toe heb ik in het donker met mijn kont op de wasmachine gezeten, aldaar geplaatst door mijn op dat moment boze moeder. Ik ben er niet veel slechter van geworden maar beter ook niet. De weegschaal had echter alle kanten op kunnen doorslaan. Kan niet 100% sec aan de opvoeder/opvoeding liggen. De ene hond kan al wat meer hebben dan de andere. Ik denk dat er zat hardere karakters zijn die niet zo onder de indruk zijn van een snoepje als ze het goed doen maar wel van een "foei" als ze het fout doen. Het scheelt niet veel anders dan met mensen. Zwaar gelijfstrafte mensen die nu kompleet het noorden kwijt zijn en de "vrije" (zoek het zelf maar uit) opvoeding die zorgt dat de mensen ook de weg niet vinden. Er komt zoveel meer bij kijken dan de input van de opvoeder alleen.

Dezelfde vragen rond opvoedingsmethodieken zijn nog altijd actueel bij kinder opvoeding etc. Vraag is of je daar ooit een antwoord op krijgt. De waarheid ligt m.i. hoe onbenullig of ouwewijverig dit ook klinkt nog altijd (of weer) in het midden.

[Fotogravinnetje]

M'n labrador was minder snel onder de indruk van een stemverheffing dan het markiesje dat ik nu heb. Aan de andere kant was de labrador ook minder echt enthousiast te krijgen dan m'n markiesje. Bij m'n labrador kwam ik dus een stuk minder ver met alleen maar belonen, maar bij m'n markiesje moet ik heel erg uitkijken met hoe ik hem laat weten dat ik bepaald gedrag niet wil hebben.
Net zomin als dat er een leermethode voor op school is die voor elk kind werkt, is er een leermethode voor honden die voor elke hond werkt. Sterker nog: kijk naar een moederhond met haar pups en je ziet dat ze elke pup een andere behandeling geeft. Alleen de basis is hetzelfde: consequent, duidelijk, vanuit een zekere rust.

[ranetje]

Waarom is het jammer als je reageert voor je er erg in hebt?
Zo'n instinctieve reactie kan op dat moment wel het beste zijn.

Dan brul ik wel eens, haal ik uit o.i.d. Toen Uma op zondag mijn laatste ei van mijn brood jatte heb ik haar zo aan haar achterpoten weggesleurd. Het arme ding, haha.
Normaal zou ik dat niet doen.

Meestal zijn het wel de meest effectieve want ze hebben tot nu toe niets daarvan ooit durven herhalen

Dat bedoel ik

Een hond in elkaar rammen is een ding.
Jezelf blijven en een keer heel instinctief reageren is wat anders

[semmyboy]

Ik ben van het positieve trainen! Dat zeer zeker! Ik kijk naar hondencommunicatie door middeo van de kalmerings signalen die ze afgeven.
Maar slecht gedrag dat negeer ik niet, want daar moet je ook duidelijk over zijn, en geen hand voor je gezicht houden waardoor de het even door je vingers ziet. Dan nemen ze een loopje met je.
Ik zal hem niet in zijn nekvel pakken en op de grond leggen, want daar ben ik op tegen!
Pijn correcties werkt niet!
Sem kent "nee" en dan weet hij dat het niet mag, en dan doet hij het ook niet.
Wilt hij het toch wel doen, dan sta ik er voor en stuur ik hem erbij weg.
Of pak ik hem op een rustige manier bij de halsband en haal hem weg, maar dat is meestal als hij tegen een voorwerp aan blaft, en dat ik dat niet wil.
Confrontaties met honden raak ik hem niet aan, en ik ga er niet tussen staan. Dat geeft stress, ik leidt hem af met iets lekkers/leuks, en dan komt hij ook. Meestal is er een andere hond die lelijk doet tegen sem. Sem voelt zich dan niet snel op zijn gemak, en weet daarom niet hoe hij uit de situatie moet komen. Hij is daarin erg onzeker. Hij is dan ook een soort van blij als ik hem roep.
Zoals ik met sem train en met hem omga, doet het hem goed. Ik heb er verder een onspannen hond aan, die op mij gericht is, en goed luisterd. Hij is onzettend lief en sociaal. Ik kan alles wel met hem doen

[Gollum]

Ik snap het ergens wel, Gollum werd ontzettend gefrustreerd van clickeren
Nah ja dan clickeren we niet toch. Bij Mika hoef ik dat al helemaal niet te proberen, die snapt er niks van.

Ik ben niet zo van de lijfstraffen, nu heb ik gelukkig ook geen honden die dat 'nodig' hebben. Ze hoeven niet zoveel van me, gewoon meedraaien met het huishouden.
Toen Mika er net was waren er wel wat problemen (voer/waterbakken en speelgoed verdedigen) maar ik heb die problemen weggehaald zodat ze zich er niet meer druk om hoefden te maken en routine in de eetsituatie gebracht.

Belonen doe ik wel in de vorm van een koekje of het woord 'goedzo'. Maar dan wel consequent, dus elke keer als ik ze roep krijgen ze wat. Beloning onthouden als ze het wel verwachten vind ik ook een vorm van straffen.

Dit vind ik wel interessant. Kan me voorstellen dat je er zo over denkt.
Ik beloon soms. Niet altijd. Nou ja, wat ik bedoel. Soms krijgt ze een snoepje en soms een knuffel en soms alleen een goed zo.
Het liefst heeft ze een snoepje, maar wat mij betreft hoeft dat niet altijd. Laten weten dat ze het goed deed vind ik wel belangrijk.
Of bedoelen we nu beide hetzelfde?

Ik denk het wel hoor, bij mij is 'goedzo' ook een beloning

[malinois]

Het hangt 100% van de hond af. Daar zitten zó veel verschillen dat je er niet één trainingsmethode op kunt loslaten.
Het is altijd maatwerk.

Precies... als ik Semmyboy een hond van mij zou geven werd t een levensgevaarlijke situatie als ze op haar manier met ze om zou gaan...
Dan zou ik ze liever aan jou toevertrouwen...

[Jaap*]

Kan het nergens hard maken maar volgens mij heeft deze meneer een soort mindfulness cursus gedaan (is absoluut niks mis mee hoor)

In ieder geval geloof ik ook dat het 1 het andere niet uitsluit. Ik zelf heb een redelijk steunende opvoedig gehad met her en der een flinke tik. Af en toe heb ik in het donker met mijn kont op de wasmachine gezeten, aldaar geplaatst door mijn op dat moment boze moeder. Ik ben er niet veel slechter van geworden maar beter ook niet. De weegschaal had echter alle kanten op kunnen doorslaan. Kan niet 100% sec aan de opvoeder/opvoeding liggen. De ene hond kan al wat meer hebben dan de andere. Ik denk dat er zat hardere karakters zijn die niet zo onder de indruk zijn van een snoepje als ze het goed doen maar wel van een "foei" als ze het fout doen. Het scheelt niet veel anders dan met mensen. Zwaar gelijfstrafte mensen die nu kompleet het noorden kwijt zijn en de "vrije" (zoek het zelf maar uit) opvoeding die zorgt dat de mensen ook de weg niet vinden. Er komt zoveel meer bij kijken dan de input van de opvoeder alleen.

Dezelfde vragen rond opvoedingsmethodieken zijn nog altijd actueel bij kinder opvoeding etc. Vraag is of je daar ooit een antwoord op krijgt. De waarheid ligt m.i. hoe onbenullig of ouwewijverig dit ook klinkt nog altijd (of weer) in het midden.

Dat denk ik ook. Er is geen eenduidig antwoord of alles omvattende methode.
Een paar zaken die, in mijn optiek althans, wel altijd terugkeren zijn bijvoorbeeld: Wees geen klootzak; wees betrouwbaar; mishandel je hond niet; heb begrip voor het gedrag van je hond.
En alleen wat mensen onder mishandeling verstaan is al een heel breed spectrum. Ik schaar zelf bijvoorbeeld het niet kenbaar maken van grenzen er ook onder. Dat vind ik zielig.

[cornelia]

Een paar zaken die, in mijn optiek althans, wel altijd terugkeren zijn bijvoorbeeld: Wees geen klootzak; wees betrouwbaar; mishandel je hond niet; heb begrip voor het gedrag van je hond.

Juist. Volgens mij kom je met deze instelling alleen al, nog zonder veel verdere kennis van opvoedings/trainingstheorieen, al heel ver.

[TessaThomas]

Het hangt 100% van de hond af. Daar zitten zó veel verschillen dat je er niet één trainingsmethode op kunt loslaten.
Het is altijd maatwerk.

Mee eens.

Ik ben zwart wit in trainen en opvoeden met Tay, met trainen wat strenger soms dan met opvoeden. Vooral positief, maar heel duidelijk grenzen aangeven en niet alles is te voorkomen. Opvoeding is het meeste wel te voorkomen en dat is wat makkelijker bij hem. Tessa is een compleet ander verhaal, die heeft wel een hoop 'vervelende' trekjes, maar dat is een combinatie van voorkomen en vooral niet corrigeren. Tay past mij beter, zwart/wit en duidelijk.

EDIT: En wat Jaap zegt over grenzen ben ik het ook helemaal mee eens.

[ranetje]

Kan het nergens hard maken maar volgens mij heeft deze meneer een soort mindfulness cursus gedaan (is absoluut niks mis mee hoor)

In ieder geval geloof ik ook dat het 1 het andere niet uitsluit. Ik zelf heb een redelijk steunende opvoedig gehad met her en der een flinke tik. Af en toe heb ik in het donker met mijn kont op de wasmachine gezeten, aldaar geplaatst door mijn op dat moment boze moeder. Ik ben er niet veel slechter van geworden maar beter ook niet. De weegschaal had echter alle kanten op kunnen doorslaan. Kan niet 100% sec aan de opvoeder/opvoeding liggen. De ene hond kan al wat meer hebben dan de andere. Ik denk dat er zat hardere karakters zijn die niet zo onder de indruk zijn van een snoepje als ze het goed doen maar wel van een "foei" als ze het fout doen. Het scheelt niet veel anders dan met mensen. Zwaar gelijfstrafte mensen die nu kompleet het noorden kwijt zijn en de "vrije" (zoek het zelf maar uit) opvoeding die zorgt dat de mensen ook de weg niet vinden. Er komt zoveel meer bij kijken dan de input van de opvoeder alleen.

Dezelfde vragen rond opvoedingsmethodieken zijn nog altijd actueel bij kinder opvoeding etc. Vraag is of je daar ooit een antwoord op krijgt. De waarheid ligt m.i. hoe onbenullig of ouwewijverig dit ook klinkt nog altijd (of weer) in het midden.

Dat denk ik ook. Er is geen eenduidig antwoord of alles omvattende methode.
Een paar zaken die, in mijn optiek althans, wel altijd terugkeren zijn bijvoorbeeld: Wees geen klootzak; wees betrouwbaar; mishandel je hond niet; heb begrip voor het gedrag van je hond.
En alleen wat mensen onder mishandeling verstaan is al een heel breed spectrum. Ik schaar zelf bijvoorbeeld het niet kenbaar maken van grenzen er ook onder. Dat vind ik zielig.

Oh ja, dat ben ik zeker met je eens

[Dartel]

Ik vind het prettig om te lezen dat er steeds meer mensen terugkomen van het idee dat niet corrigeren per definitie hondvriendelijk is.

Ook op dit forum zie ik weer mensen die durven te zeggen dat ze hun hond corrigeren zonder dat gelijk de guillotine te voorschijn gehaald wordt.

Wat Geert de Bolster in dat stuk noemt van meer hyperactieve honden zie ik ook. Honden van een jaar die zich nog als puppy gedragen en niet weten dat het niet de bedoeling is om in de kuiten van de baas te bijten. Ze zijn zo afhankelijk van de goedkeuring en de snoepjes dat ze vergeten om hond te zijn. En negeren of op de gang zetten vind ik hele zware straffen voor een hond. Mijn honden kunnen daar echt niet tegen, die raken heel erg gestresst als ze uit de roedel gezet worden. En ik vermoed ook dat ze niet begrijpen waarom dat is. Een kind kun je dat min of meer uitleggen. Die kun je vragen om sorry te zegen en laten herhalen waarom hij daar zit, een hond niet. Ik zie dat niet als diervriendelijk. Terwijl een snauw of een tik voor hun kont direct binnenkomt en onmiddellijk goedgemaakt kan worden.

Een grens aangeven werkt met belonen en corrigeren. De kant van de grens is wel goed, die niet. Ik leer mijn honden het commando "uit de keuken". Gewoon door ze weg te sturen met mijn lichaamstaal als ze over een grens komen. Ik sleur ze niet uit de keuken, ik schreeuw niet en ik duw niet. Maar ik gooi ook geen koekje aan de andere kant om te leren dat het daar leuker is. Ik corrigeer het binnenkomen en beloon door te zeggen dat ze aan de andere kant braaf zijn.

Ik leer ze dus dat ze iets NIET mogen. En dat is in de ogen van veel mensen nog erg fout. Ik zou ze moeten leren om op hun plaats te gaan. Dat kan helemaal positief. Maar dat houdt in dat ze dus als ik eet persé op die plek moeten blijven. Maar dat hoeft van mij niet! Ze hoeven helemaal niets, ze mogen lekker spelen of de tuin in, waar ze zin in hebben. Alleen niet in de keuken waar ik eet. Mijn honden zijn niet van mij afhankelijk voor wat ze moeten doen, ze weten wat wel en niet mag.



Ik denk dat een hond gewoon opgevoed moet worden met duidelijkheid, eerlijkheid en vertrouwen. Waar is het idee ontstaan dat wanneer jouw hond je vertrouwt deze band schade oploopt als je een keer corrigeert? Als ik duidelijk NEE zeg, dan kruipen mijn honden niet geslagen weg om een ander huis te zoeken. En als ik ze een keer bij hun baard pak omdat ik echt duidelijk wil zijn vinden ze me even niet lief, maar ze vertrouwen me nog steeds!

Ik vind het heel erg belangrijk om gewoon respect te hebben voor je hond. Zorg dat je duidelijk en eerlijk bent. En vergeven ze je ook die snauw wel als je een keer chagrijnig bent.

[*Skye*]

Dit topic past echt precies bij een topic wat ik vandaag heb geopend: http://www.hondenforum.nl/plaza/viewtop ... 1&t=297988

Skye is mijn eerste hond en ik merk dat ik ook zoekende ben in hoe ik hier in sta. Ik heb nu bij twee verschillende hondenscholen getraind die allebei helemaal in het uiterste zitten. De een te positief naar mijn zin, de ander te veel correcties naar mijn zin. Ik merk dat ik hier toch door beïnvloed wordt en het dan moeilijk vind hoe ik het moet aanpakken. Dit hoewel Skye eigenlijk best goed gelukt is Hij vind het leuk om overal mee naar toe te gaan. Kan mee naar de kermis, is niet bang van vuurwerk en met oud en nieuw dacht hij dat er speciaal voor hem een feest was en stond hij kwispelend buiten. Hij loopt nooit weg, we kunnen na een lange wandeling makkelijk uit eten en hem onder de tafel parken en ga zo maar door. Er zijn ook dingen die nog niet helemaal perfect gaan, maar hij is ook nog maar een jaar en drie maanden.

Ik merk dat de 'ik doe maar wat' methode van bv Manu of Sbientje eigenlijk ook denk ik wel toe pas. En soms denk ik, had ik dat nou zo moeten doen? Maar dan blijkt het in de praktijk toch heel goed te werken.

[Dartel]

Ik probeer mensen ook te vertellen dat ze bij zichzelf moeten blijven. Je kunt niet bulderen als je een piepstem en een peperkoeken hartje hebt. Maar het geduld van een engel hebben de meeste mensen ook niet.

Soms vertellen mensen mij vol schaamte dat ze hun hond een tik gegeven hebben als hij voor de zoveelste keer een panty kapot gesprongen heeft toen ze binnenkwamen. Dan vraag ik vaak: "En hielp het?" En dan is het antwoord vaak ja. Niet om mensen te vertellen dat je de hond moet slaan, maar vaak is zo'n hele instinctieve reactie wel precies goed getimed en vanuit je hart. Net als op een poot gaan staan omdat hij voor de zoveelste keer voor je voeten loopt. Natuurlijk doe je dat niet expres, maar de hond leert er wel heel snel van!

Ik vind het heel belangrijk om dan te blijven kijken naar je hond. Komt hij naar je toe, of ontwijkt hij je uit angst. Als ik zie hoe mijn teefjes hun puppies ontvangen als die een keer langskomen Ze grommen, vallen uit, schoffelen ze onder het gras. De pup mag binnenkomen, maar eigenlijk wel liever onder de drempel door. En die pup blijft kwispelen, vrolijk naar je toe komen en is dol op zijn moeder. Een hond hoeft voor mij niet te kruipen, absoluut niet! Maar een keer een staart en kop wat lager als ik een keer echt boos ben mag best.