Mediterrane ziektes en testen

[DeDiana]

Naar aanleiding van dit topic: http://www.hondenforum.nl/plaza/viewtop ... 3&start=90 hier een apart topic over mediterrane ziektes, testen, betrouwbaarheid en zinvolheid van testen.

Mijn duit in het zakje over de Elisa snaptest: die heeft inderdaad een betrouwbaarheid van 80-100% en is vooral minder betrouwbaar bij heel recente besmettingen.
Hier is meer te lezen over de betrouwbaarheid van de Elisa snaptest: http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17046162

[Cindy52]

Wat me al verbaast is dat er een snaptest gebruikt wordt op een hond die al acht jaar van zijn leven in spanje woont dus een enorm hoog risico gelopen heeft. Verder dat het zich toespitst op leishmania terwijl er feitelijk vijf ziektes zijn die frequent voorkomen, hoor ik hier niemand over. Wat in Spanje gebeurd is op het moment dat het vermoeden bestaat dat een hond leishmania heeft, dan doet de da onmiddellijk een snaptest, geeft dat positief aan wordt er vervolgens een uitgebreid bloedonderzoek gedaan maar nav de snaptest begint men al met behandelen. Een snaptest geeft geen waarden aan, alleen positief of negatief terwijl een hond ook licht positief kan zijn, die vermelding wordt niet weergegeven. Ik zie er geen enkele waarde in en betrouwbaarheid ?

[DeDiana]

Wat me al verbaast is dat er een snaptest gebruikt wordt op een hond die al acht jaar van zijn leven in spanje woont dus een enorm hoog risico gelopen heeft. Verder dat het zich toespitst op leishmania terwijl er feitelijk vijf ziektes zijn die frequent voorkomen, hoor ik hier niemand over. Wat in Spanje gebeurd is op het moment dat het vermoeden bestaat dat een hond leishmania heeft, dan doet de da onmiddellijk een snaptest, geeft dat positief aan wordt er vervolgens een uitgebreid bloedonderzoek gedaan maar nav de snaptest begint men al met behandelen. Een snaptest geeft geen waarden aan, alleen positief of negatief terwijl een hond ook licht positief kan zijn, die vermelding wordt niet weergegeven. Ik zie er geen enkele waarde in en betrouwbaarheid ?

Zoals eerder gezegd, zijn deze honden getest d.m.v. een snaptest op de drie mediterrane ziektes die in die regio vooral voorkomen: Leishmania, Ehrlichia en Anaplasmose.
Ik heb in het topic al uitgelegd waarom voor deze ziektes is gekozen en dat een aantal honden daarnaast ook nog apart op hartworm is getest.

Jij zegt:

Wat in Spanje gebeurd is op het moment dat het vermoeden bestaat dat een hond leishmania heeft, dan doet de da onmiddellijk een snaptest, geeft dat positief aan wordt er vervolgens een uitgebreid bloedonderzoek gedaan maar nav de snaptest begint men al met behandelen.

Dat is precies wat hier de dierenartsen ook hebben gedaan. Er was bij al deze honden geen vermoeden van een ziekte of sprake van symptomen. Honden waarvan een vermoeden was dat ze leishmania hadden, waren natuurlijk al eerder getest toen die vermoedens ontstonden.

De Elisatest geeft bij heel lage titerwaarden al een positieve uitslag. Je kunt dan niet zien hoe ernstig het is, en in het geval van Leish is daar dan inderdaad verder bloedonderzoek voor nodig. Maar positief of negatief is de eerste stap, en daarna kan indien nodig verder (bloed)onderzoek gedaan worden.

Heb je het artikel gelezen waarnaar ik heb gelinkt? Want als we het gaan hebben over de betrouwbaarheid van snaptest versus bloedonderzoek, is het wel handig als de feiten ook kloppen.

[Demi]

Hier 3 honden uit het buitenland. Kenzo komt uit Spanje en is nu 12 jaar. Hij is via een beenmergpunctie getest en was negatief. Hij had vage klachten en de verdenking ging uit naar LM of Ehrlichia. Gelukkig geen van beide.
Dan Izzy, nu 5 jaar in Nederland van Curacao. Ze is 2 keer positief getest op LM. Ook heeft ze chronische demodex.
Toen ze in januari een nekhernia had is ze opnieuw getest (weer beenmerg) en wat kwam daar uit...... ze was negatief op LM. Dit kan dus volgens de boeken niet, want LM blijft altijd in het lichaam. Dus een raadsel.
Wel bleek dat ze toen Babesiose had. Wat ook vreemd is, want dat zorgt ervoor dat de hond vrij snel ziek wordt. En ze was al 5 jaar in NL.
Ze is behandeld voor de Babesiose en is nu daar ook negatief op getest.
Dan Ivy. Ivy is in Spanje getest (snaptest) op alle ziektes. Ze was positief op LM.
In NL meteen een andere test laten doen en inderdaad positief. Driekwart jaar daarna kreeg ze uiterlijke verschijnselen van LM. Hiermee ben ik naar Utrecht gegaan.
Ze is behandeld en heeft het echt op het randje overleefd. Moet altijd op de Allo blijven staan.
Nu zijn haar bloed waardes weer niet goed, hoge proteine, lage albumine, lage hematocriet, etc etc. Test gedaan, LM is weer actief. Ze is weer onder behandeling.
Dan heb ik Lila gehad, ook van Curacao. Daar werd gezegd, ach ze heeft wat "bloedarmoede". Ik wist toen al dat het geen "bloedarmoede" was, maar waarschijnlijk Ehrlichia.
In NL meteen getest op alles en Ehrlichia positief en helaas ook filaria positief. Ze is voor de Ehrlichia behandeld, maar voor de filaria is ze anders dan anders behandeld.
Uiteindelijk is ze gestorven door een fout van een specialist die verkeerde antibiotica voorgeschreven had.
En dan hebben we Senna nog. Senna heb ik in Turkije in een drukke winkelstraat tussen de mensen van de grond gepakt. Oogjes nog dicht, oortjes dicht en kon niet lopen zo jong (ze schoof tussen de mensen door).
Uiteindelijk is ze met mij mee naar NL gekomen, maar doordat ze zo klein was kon ze nog niet getest worden. Ze woont bij mijn zusje (ik mocht haar niet zelf houden ) en mijn zusje heeft alles laten testen en gelukkig negatief op alles.

Wat ik eigenlijk wil zeggen is dat de MZZ's grillig zijn, altijd anders, wat voor test je ook doet (beenmerg Izzy positief LM, maar blijkt het helemaal niet te hebben) niet altijd betrouwbaar is en het belangrijkste is dat je naar je hond kijkt.

Honden uit het buitenland lopen nou eenmaal een groter risico op een MZZ. Het kan meteen fout gaan, het kan jaren goed gaan, ze kunnen geen ziekte hebben.

Ik heb na al die jaren wel geleerd dat het belangrijkste is om naar je hond te kijken en als je iets niet vertrouwd naar de dierenarts te gaan en zeggen dat je hond uit het buitenland komt, zodat ze rekening kunnen houden met een eventuele MZZ.

Het is niet zo dat als je een hond uit het buitenland adopteert en er wordt gezegd met een pilletje gaat het goed, zie Ivy, kreeg elke dag een pilletje en dat ging niet goed. Lila, 1 keer behandeld en ja dat ging wel goed.

Lang verhaal, maar dit is mijn idee hierover. Ik stop na deze behandeling nu niet meer elke dag een pilletje in Ivy. Ivy haar lichaam herstelt zichzelf gelukkig en mocht dat niet zo zijn bekijk ik op dat moment wel wat ik doe. (De behandeling die ze nu krijgt is met name met voedingssupplementen).

[laeken]

Hier ben ik het dus volkomen mee eens. Helaas is het geen kwestie van een pilletje en dan komt het goed. Soms wel, soms echter niet. Bij Cleo was er niks aan te doen. Die werd gewoon standaard om de zoveel weken of maanden heel erg ziek en herstelde dan weer wonderbaarlijk. In de periodes dat ze niet ziek was speelde ze met Eva en Dapper en had ze een super leuk leven. In de periodes dat ze wel ziek was was ze bijna boosaardig te noemen en lag ze met diepe grom en opgetrokken lip op een slaapplaats de boel te verdedigen.

Cleo is vaak en veel behandeld en bij dierenartsen geweest. Helaas mocht niks baten en heeft ze eigenlijk heel veel ellende moeten meemaken. Als ze niet elke keer weer zo volledig zou herstellen had ik haar al eerder in laten slapen.

Wel zijn er ook heel veel honden die wel goed reageren op onderhoudsdosissen en medicijnen en die dus wel gewoon oud worden. Maar dat is niet vanzelfsprekend. En geen regel waar je vanuit mag gaan.

Cleo is dus net als veel honden van Demi getest en getest met steeds weer andere uitkomsten. Vrij van Leichmania. Dat was het dus niet. Toch bloederige oorpunten, gewrichtsklachten, slijmliesirritaties waardoor ze haar vulva de hele dag moest likken en haar neus begon te ontsteken. Weer getest met bloederige oorpunten. Geen leichmania..... Op een dag met haar naar een Spaanse dierenarts gereden en die puncties laten doen. Toen zei die man, wel leichmania maar vrijwel niks meer van te vinden. Twee weken later, weer een snotterende hond die klodders snot tot een meter over de meubels wist te niezen. Over de vloeren, op de muren en dat is niet zo leuk. Ging er ook niet vanaf dus ons huis was een soort smurfensnot-fabriek.

Uiteindelijk met een jaar of 8 was ze dus pas voor het eerst positief getest op leichmania. En dat was ook vreemd want die man zei dat ze er van genezen was. Op de een of andere manier leken de dierenartsen meer vertrouwen in uitslagen te hebben dan in het ziektebeeld dat ze daadwerkelijk toonde.

Cleo is door een hele bekende grote Stichting als leichmania vrij verkocht overigens.

Toch heb ik weer een Spaanse hond genomen. Ik weet wat er kan gebeuren maar ik heb het volste vertrouwen in Bas als gezonde hond. Haar oorpunten zijn puntgaaf, haar nagels hoef ik niet te knippen en ze is geen type hond die op het strand heeft gezworven. Maargoed, ik weet dat dat niks zegt.

Cleo was uniek in haar ziektebeeld. Dus ik ben niet bang dat ik dat weer aan mijn broek krijg. Wel zou ik er ziek van zijn als Bas nu ziektes blijkt te hebben. Maargoed, ze is zo leuk en zo prettig dat ik haar gewoon, al zou het maar voor even zijn, toch zonder spijt in huis gehaald heb.

Ik ben dus net als Demi van mening dat testen niks zeggen. Kijk naar de hond met haviksogen en let op elk signaal. Doffe vacht, ineens mank, likken aan de vulva, nagels die ineens beginnen te groeien of die geknipt moeten worden om de 3 weken, wratjes of onregelmatigheden op neus en oogleden. Haarloze plekjes op de oren en voeten. Mager worden ondanks veel eten. Pigmentvlekjes op kale delen.

En zelfs al test een hond dan nog steeds negatief, ga er nooit zomaar vanuit dat de hond dan DUS geen leichmania heeft. Als ik dat gedaan had had ik Cleo de eerste 8 jaar als zeker vrij bestempeld en uiteindelijk is ze op 11 jaar ingeslapen met vreselijke gevolgen van haar chronische problemen. Haar neus was gewoon volledig kapot van binnen.

[runninggirl]

Er is nu een hond in de Buitenlandse honden FBgroep die na ruim 10 jaar in Nederland te zijn pas positief getest is op L.M. (ze is al vaker getest). Zekerheid heb je dus echt nooit, ook niet na de 7 jaar die steeds genoemd wordt.

[laeken]

Wat ik ook denk is dat er veel honden net in Nederland zijn. Er zijn wel Spaanse honden die er al 10 jaar zijn maar het gros is hier pas 3 of minder jaren. Er worden uitspraken gedaan als 100 honden getest en slechts 1 was er toch ziek. Hoe lang zijn die 100 honden getest en hoeveel contact is er nog met die 100 eigenaars? Dat vraag ik omdat ik alleen hier op het forum al zieke honden ken en heb gekend. Honden van Demi, mijzelf, Caroline met zieke Moritz, Charlotte heette ze, die had ook een zieke hond, en zo zijn er nog meer geweest. Dat was in de beginfase van de Spaanse honden. Er waren er weinig en toch waren er enkele ziek. Misschien zijn de testen nu beter, dat weet ik niet.

[laeken]

En wat ik me ook afvraag. Wij halen meestal geteste gezonde honden. De zieke honden blijven daar. Zandvliegen komen dus relatief meer zieke honden tegen en worden dus steeds besmettelijker. Of is dat een rare theorie?

Overigens prima om honden op te halen. Daarover geen twijfel uiteraard.

[runninggirl]

Wat ik ook denk is dat er veel honden net in Nederland zijn. Er zijn wel Spaanse honden die er al 10 jaar zijn maar het gros is hier pas 3 of minder jaren. Er worden uitspraken gedaan als 100 honden getest en slechts 1 was er toch ziek. Hoe lang zijn die 100 honden getest en hoeveel contact is er nog met die 100 eigenaars? Dat vraag ik omdat ik alleen hier op het forum al zieke honden ken en heb gekend. Honden van Demi, mijzelf, Caroline met zieke Moritz, Charlotte heette ze, die had ook een zieke hond, en zo zijn er nog meer geweest. Dat was in de beginfase van de Spaanse honden. Er waren er weinig en toch waren er enkele ziek. Misschien zijn de testen nu beter, dat weet ik niet.

Het zou denk ik heel goed zijn als er een groot onderzoek naar komt. Dat je bijvoorbeeld vanuit stichtingen gaat bijhouden hoeveel van de geplaatste honden op den duur ziek worden. Dus echt levenslang gaan bijhouden. Want ook ik heb het idee dat de cijfers op de lange termijn hoger liggen.
En je houdt ook natuurlijk altijd honden die wel ziek zijn maar nooit getest worden omdat men er niet aan denkt of misschien geen geld aan wil uit geven.

En het zou mooi zijn als meer dierenartsen zich er in verdiepen. Wij zitten sinds kort bij een nieuwe d.a. die begon zelf meteen er over dat ze het belangrijk vindt om te weten waar een hond vandaan komt. Omdat ze dan bij bepaalde symptomen veel sneller aan een middellandse zee ziekte denkt dan bij een hond die uit Nederland komt. Terwijl misschien bij sommigen niet eens ter sprake komt waar de hond vandaan komt.

[Demi]

Ik ben het helemaal met Marc eens.
Mocht ik ooit weer een hond uit het buitenland in huis nemen (en die kans is zeer groot bij mij), dan test ik dus niet meer.
Mocht mij iets opvallen wat ik niet vertrouw, dan laat ik gewoon een algemeen bloedprofiel prikken, want daar haal je, in mijn ogen, veel meer uit. En mocht de hond dan bv kale/bloederige puntjes aan zijn/haar oren hebben of oid, dan doe ik op dat moment nog niets. Ik kijk eerst of het lichaam het zelf aankan.
Mocht dat niet zo zijn, dan zou ik in het geval van Ehrlichia een AB kuur geven, bij LM Allo bij hartworm niets, bij Babesiose 2 injecties etc. Met andere woorden, ik ga ze niet meer behandelen met de meest giftige zooi (Milteforan, Glucantime etc). Ivy haar nieren en lever waren de 1e keer perfect, maar ging er bijna aan onderdoor door de Glucantime. Ik heb haar 1,5 week zelf injecties moeten geven en ik zag haar steeds verder wegglippen. Ik ben toen, tegen het advies van Utrecht in, gestopt en jawel heel langzaam ging het steeds beter.

En tuurlijk werkt het bij heel veel honden wel goed, maar ik geloof echt in de kracht van het lichaam van een buitenlandse hond.

[DeDiana]

Het lastige met testen vind ik dat geen enkele test 100% betrouwbaar is. Zelfs een beenmergpunctie niet.
Is een test positief, dan is de kans wel aardig groot dat een hond op zijn minst drager is van de ziekte, en kun je verder onderzoek doen, een behandeling kiezen, etc.
Dat is dus voor mij een reden om wel te testen.

Maar ook bij een negatieve test moet je alert blijven op symptomen van mediterrane ziektes bij honden uit dat gebied. En niet iedereen is zo thuis in die symptomen, en weet precies waarop te letten. De symptomen kunnen ook erg vaag zijn en per hond heel verschillend, wat het niet makkelijker maakt. Ik denk dat het vooral belangrijk is mensen daarover te informeren. En het zou ook veel helpen als de dierenartsen in Nederland wat meer kennis over mzz kregen.

Amy heeft Leishmania en Ehrlichia en ik ben heel blij dat de Spaanse dierenarts nog steeds betrokken is bij haar behandeling. Ik heb nog geen Nederlandse dierenarts gevonden die bijvoorbeeld iets weet van de werking van domperidone en Marbocyl bij Leish of het nut van voedingssupplementen. En dan weet ik dus al dat ik met iemand te maken heb die zich er niet tot nauwelijks in heeft verdiept.

Ik ken zelf niet veel verhalen uit eerste hand van honden die negatief zijn getest in het land van herkomst, en uiteindelijk toch Leish (of een andere mzz) bleken te hebben. Ik zou ook wel benieuwd zijn naar concrete cijfers!

[Cindy52]

En wat ik me ook afvraag. Wij halen meestal geteste gezonde honden. De zieke honden blijven daar. Zandvliegen komen dus relatief meer zieke honden tegen en worden dus steeds besmettelijker. Of is dat een rare theorie?

Overigens prima om honden op te halen. Daarover geen twijfel uiteraard.

Nee daarvoor is de hoeveelheid honden die naar Nederland komen weer te klein voor en de populatie in spanje blijft zich uitbreiden door gebrek aan castratie

[Cindy52]

Heb je het artikel gelezen waarnaar ik heb gelinkt? Want als we het gaan hebben over de betrouwbaarheid van snaptest versus bloedonderzoek, is het wel handig als de feiten ook kloppen.

ja en er bestaan net zoveel tegen verhalen van specialisten, andere onderzoeken die gedaan zijn

[Cindy52]

Overigens ben ik het wel met Laeken eens dat goed observeren nog belangrijker is dan een test alhoewel adoptanten niet blij zullen zijn als hun hond getest is en een paar weken daarna toch ziek blijkt te zijn.

[Cindy52]

Ik ken zelf niet veel verhalen uit eerste hand van honden die negatief zijn getest in het land van herkomst, en uiteindelijk toch Leish (of een andere mzz) bleken te hebben. Ik zou ook wel benieuwd zijn naar concrete cijfers!

neem eens contact op met stichtingen, vraag het na en hoop vooral dat ze eerlijk zijn

[Cindy52]

Mocht dat niet zo zijn, dan zou ik in het geval van Ehrlichia een AB kuur geven, bij LM Allo bij hartworm niets, bij Babesiose 2 injecties etc. Met andere woorden, ik ga ze niet meer behandelen met de meest giftige zooi (Milteforan, Glucantime etc). Ivy haar nieren en lever waren de 1e keer perfect, maar ging er bijna aan onderdoor door de Glucantime. Ik heb haar 1,5 week zelf injecties moeten geven en ik zag haar steeds verder wegglippen. Ik ben toen, tegen het advies van Utrecht in, gestopt en jawel heel langzaam ging het steeds beter.

En tuurlijk werkt het bij heel veel honden wel goed, maar ik geloof echt in de kracht van het lichaam van een buitenlandse hond.

Hartworm groeit in het lichaam en onbehandeld sterft de hond een vreselijke dood dus ik begrijp niet dat je zegt hartworm niet te behandelen want je hebt geen andere keuze. Ja aan de behandeling kan de hond doodgaan maar niet behandelen is een langzame vreselijke pijnlijke dood !

[DeDiana]

Heb je het artikel gelezen waarnaar ik heb gelinkt? Want als we het gaan hebben over de betrouwbaarheid van snaptest versus bloedonderzoek, is het wel handig als de feiten ook kloppen.

ja en er bestaan net zoveel tegen verhalen van specialisten, andere onderzoeken die gedaan zijn

Heb je daar misschien voorbeelden van? Ik ben er wel benieuwd naar.

De stichtingen die ik heb benaderd afgelopen winter om te vragen op welke manier zij testten op mzz, deden dat allemaal met een snaptest. Dus dat sluit niet aan bij jouw onderstaande opmerking in het topic over Juliony:

De meeste organisaties doen nu volledige bloedtesten omdat honden na snaptesten in Nederland alsnog ziek werden, ernstig ziek en hoge waardes bleken te hebben. Verder vwb de kosten hoeft men het in spanje niet te laten want als een hond op een snaptest positief getest worden dan moet er alsnog volledig bloedonderzoek gedaan worden.

Jij hebt het over 'de meeste organisaties'. Heb ik dan net die stichtingen benaderd die de uitzondering zijn?
Ook in twee andere Spaanse asielen (niet direct gelieerd aan een stichting) werden snaptests gebruikt.
Voor de duidelijkheid: dan heb ik het dus over honden die vrij zijn van symptomen en waarbij een test nodig is voor adoptie (met name naar het buitenland).

[runninggirl]

Zijn er niet gegevens te vinden uit de landen van afkomst zelf? Dat zou wellicht een betere indicatie geven?

[Demi]

Mocht dat niet zo zijn, dan zou ik in het geval van Ehrlichia een AB kuur geven, bij LM Allo bij hartworm niets, bij Babesiose 2 injecties etc. Met andere woorden, ik ga ze niet meer behandelen met de meest giftige zooi (Milteforan, Glucantime etc). Ivy haar nieren en lever waren de 1e keer perfect, maar ging er bijna aan onderdoor door de Glucantime. Ik heb haar 1,5 week zelf injecties moeten geven en ik zag haar steeds verder wegglippen. Ik ben toen, tegen het advies van Utrecht in, gestopt en jawel heel langzaam ging het steeds beter.

En tuurlijk werkt het bij heel veel honden wel goed, maar ik geloof echt in de kracht van het lichaam van een buitenlandse hond.

Hartworm groeit in het lichaam en onbehandeld sterft de hond een vreselijke dood dus ik begrijp niet dat je zegt hartworm niet te behandelen want je hebt geen andere keuze. Ja aan de behandeling kan de hond doodgaan maar niet behandelen is een langzame vreselijke pijnlijke dood !

Klopt inderdaad dat de hartwormen doorgroeien. Maar een hond met behoorlijke filaria behandelen is zeer riskant. Als alle wormen in 1 keer tegelijk door het lichaam gaan zwerven kan je er de donder op zeggen dat een worm vast komt te zitten met alle gevolgen van dien, lees; dood.

Lila hebben we daarom niet behandeld. Wat we wel gedaan hebben is haar elke maand een ontwormingskuur gegeven (even uit m'n hoofd Milbemax). Hierdoor zorg je er iig voor dat de nieuwe jonge wormen niet volgroeien tot volwassen wormen.
Ze blijft idd hartworm houden, maar er komen er niet meer bij.
En een volwassen worm sterft als deze ongeveer 7 jr is. Dus af en toe komt er een worm los en heb je veel minder kans dat deze ergens verstopt raakt.

Christine Piek vond zelfs de behandeling met Milbemax riskant, want als een hond erg veel volwassen wormen heeft betekend dat dat er ook redelijk veel nieuwe wormpjes, filaria's, bijkomen elke keer.
Zij gaf het advies om 4 dagen voor de Milbemax behandeling de hond 4 dagen op een lage dosis aspirine te zetten zodat het bloed wat verdunt wordt dus minder kans op een verstopping.

Dus tussen niet behandelen en wel behandelen zit nog een optie die in mijn ogen het beste is voor de hond, tenminste in mijn geval. Lila was verder erg actief en je merkte niets aan haar.
Heb je een hond die altijd moe is etc en die filaria positief is, dan heeft de hond zeer waarschijnlijk zoveel volwassen wormen dat je of kan behandelen, maar in Utrecht (ook een Spaanse dierenarts heeft dit beaamt trouwens) zeggen ze dat als je en hond behandeld die zoveel wormen heeft dit zeer waarschijnlijk de dood van je hond betekend. Aan de andere kant heb je geen keus, want wat je al zegt, doe je niets dan sterft de hond sowieso.

[Demi]

Zijn er niet gegevens te vinden uit de landen van afkomst zelf? Dat zou wellicht een betere indicatie geven?

Ik weet dat op Curacao, de laatste keer dat ik er was, 92% van de honden Karpattenziekte (Ehrlichia) heeft. Ik heb daar de cijfers ook gezien.
Maar daar gaan ze er heel anders mee om. Zoals ik al eerder schreef noemen ze het daar bloedarmoede en vinden ze het heel normaal dat een hond dat heeft (wat ik me kan voorstellen met zo'n hoog percentage).
De gewone mens die daar een hond heeft doet er niets aan, maar de stichting die daar zit en het asiel behandelen wel met een AB kuur, maar doen dit pas als het zeker is dat de hond geadopteerd is, omdat ze anders wederom de ziekte oplopen

[duitse herder]

Dit is voor mij wel een reden om geen hond uit het buitenland te nemen. De onderzoeken zijn onbetrouwbaar en de behandeling is ook nog niet goed te noemen. Er is nog te weinig bekend over het beloop van zulke ziektes.

[runninggirl]

Zijn er niet gegevens te vinden uit de landen van afkomst zelf? Dat zou wellicht een betere indicatie geven?

Ik weet dat op Curacao, de laatste keer dat ik er was, 92% van de honden Karpattenziekte (Ehrlichia) heeft. Ik heb daar de cijfers ook gezien.
Maar daar gaan ze er heel anders mee om. Zoals ik al eerder schreef noemen ze het daar bloedarmoede en vinden ze het heel normaal dat een hond dat heeft (wat ik me kan voorstellen met zo'n hoog percentage).
De gewone mens die daar een hond heeft doet er niets aan, maar de stichting die daar zit en het asiel behandelen wel met een AB kuur, maar doen dit pas als het zeker is dat de hond geadopteerd is, omdat ze anders wederom de ziekte oplopen

Ik zie hier bijvoorbeeld een kleinschalig onderzoek naar L.M. bij honden in het gebied van Lissabon, in 2002-3. Zo'n 20 procent was positief (met wat ze hier noemen een eenvoudige test, zou het de snaptest zijn?).
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2857284/

En hier een nieuwer onderzoek in Zuid Portugal:
http://www.parasitesandvectors.com/content/8/1/152

Serum samples were obtained from a total of 170 apparently healthy dogs. Antibodies to L. infantum were detected by the direct agglutination test; and antigens of D. immitis and of A. vasorum by an enzyme-linked immunosorbent assay and an immunochromatography test, respectively. Antibodies to L. infantum were found in 18.2% (31/170) of dogs, while D. immitis antigen was detected in 9.4% (16/170). None of 120 dogs tested out of the 170 under investigation had evidence of infection with A. vasorum. D. immitis infection was more prevalent in dogs aged 84–204 months than in those younger than 12 months. Three dogs were positive to both L. infantum and D. immitis.

[runninggirl]

En een groot onderzoek naar honden in Zuid Spanje.
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2687031/

[*Wolf*]

Dit is voor mij wel een reden om geen hond uit het buitenland te nemen. De onderzoeken zijn onbetrouwbaar en de behandeling is ook nog niet goed te noemen. Er is nog te weinig bekend over het beloop van zulke ziektes.

Waarschijnlijk zou jij sowieso geen hond uit het buitenland nemen, gok ik zomaar

[DeDiana]

Zijn er niet gegevens te vinden uit de landen van afkomst zelf? Dat zou wellicht een betere indicatie geven?

Ik weet dat op Curacao, de laatste keer dat ik er was, 92% van de honden Karpattenziekte (Ehrlichia) heeft. Ik heb daar de cijfers ook gezien.
Maar daar gaan ze er heel anders mee om. Zoals ik al eerder schreef noemen ze het daar bloedarmoede en vinden ze het heel normaal dat een hond dat heeft (wat ik me kan voorstellen met zo'n hoog percentage).
De gewone mens die daar een hond heeft doet er niets aan, maar de stichting die daar zit en het asiel behandelen wel met een AB kuur, maar doen dit pas als het zeker is dat de hond geadopteerd is, omdat ze anders wederom de ziekte oplopen

Een onderzoek in Spanje, ook afgenomen met de snap-test: http://www.parasitesandvectors.com/cont ... -6-117.pdf
Volgens dit onderzoek is in totaal Spanje 15,7% van de honden Leishmania-positief. Op pagina 4 vind je de complete uitslagen, onderverdeeld per regio.

En mijn ervaring in Spanje is ook dat men daar anders omgaat met de mzz. Ook logisch: wij beschouwen het als 'vreemde, exotische ziektes', en daar is het dagelijkse kost. In twee asielen werd mij verteld dat Spanjaarden zelf nauwelijks testen op mzz, ook niet als ze een hond adopteren uit een asiel. Pas als de hond ziek wordt, komen ze ermee bij de dierenarts. Volgens één van de Spaanse dierenartsen met wie ik daar samenwerkte, zijn er waarschijnlijk heel veel honden Leishmania-positief, waarvan de eigenaren het niet weten en de honden nooit klachten krijgen. Het wordt daar beschouwd als een heel gewone chronische aandoening die goed te behandelen is.

De Spaanse dierenartsen hebben er zeer veel ervaring mee, zijn goed op de hoogte van de behandelmogelijkheden en gaan er heel anders mee om dan de Nederlandse dierenartsen.

[Terry]

Wat je als laatste zegt, is helemaal waar DeDiana. Mijn DA is Spaans en zo gauw ik las dat er eenvoudig getest kon worden en een jaarlijkse enting voor hartworm en Leish mogelijk was,was hij daar vrij sceptisch over. Je kon ook behandelen als de ziekte daar is. Ja inderdaad dat kan maar ben eerder van het voorkomen.
Huishonden die binnen slapen hebben niet zo snel Leish of hartworm. Terrassen, tuin en huis worden schoongehouden en dan heb je ook minder insecten.
Een asiel, hondenopvang wordt natuurlijk ook opgeruimd maar met zoveel honden bij elkaar, waterbakken, voer en uitwerpselen die wat langer liggen, trek je zeker in de zomer de beestjes aan.

En al doe je preventief al wat mogelijk is, het blijft mogelijk dat de hond toch besmet wordt of al is. 80% nauwkeurig is voor mij bij deze aandoeningen betrouwbaar genoeg. Je kan vandaag testen en morgen vindt er een besmetting plaats. Een hond uit het asiel blijft een gok zeker als ze er al langer wonen.

[duitse herder]

Dit is voor mij wel een reden om geen hond uit het buitenland te nemen. De onderzoeken zijn onbetrouwbaar en de behandeling is ook nog niet goed te noemen. Er is nog te weinig bekend over het beloop van zulke ziektes.

Waarschijnlijk zou jij sowieso geen hond uit het buitenland nemen, gok ik zomaar

Als ik Amoz zie, dan denk ik wel goh leuke type hond! Maar inderdaad, denk niet dat ik snel eentje uit buitenland zal nemen. Of het moet een leuke type zijn, maar vanwege die ziektes zou ik het nooit doen helaas. En ik zie ook ietwat teveel gedragsproblemen.

[Demi]

Dit is voor mij wel een reden om geen hond uit het buitenland te nemen. De onderzoeken zijn onbetrouwbaar en de behandeling is ook nog niet goed te noemen. Er is nog te weinig bekend over het beloop van zulke ziektes.

Waarschijnlijk zou jij sowieso geen hond uit het buitenland nemen, gok ik zomaar

Als ik Amoz zie, dan denk ik wel goh leuke type hond! Maar inderdaad, denk niet dat ik snel eentje uit buitenland zal nemen. Of het moet een leuke type zijn, maar vanwege die ziektes zou ik het nooit doen helaas. En ik zie ook ietwat teveel gedragsproblemen.

Ik heb, op 1 uitzondering na, maar dat wist ik toen ik haar meenam, nog nooit een buitenlandse hond gehad met gedragsproblemen. Wel met meerdere Nederlandse Rottweilers

Ik vind juist dat de honden die ik gehad en nog steeds heb een enorm zacht en lief karakter hebben. Het enige echte grote probleem is angst. Dat vind ik wel een probleem.

[Valerie]

Gedragsproblemen zie ik wat meer bij honden uit het Oostblok dan uit Spanje. Dat zijn toch andere types die op een andere manier gehouden worden. Verder denk ik dat als je echt een gezonde hond wilt een Duitse herder ook niet echt de beste keuze is niet lullig bedoelt hoor. Ik neem ook geen Akita meer vanwege alle gezondheidsproblemen die erbij horen.

[Gollum]

Dit is voor mij wel een reden om geen hond uit het buitenland te nemen. De onderzoeken zijn onbetrouwbaar en de behandeling is ook nog niet goed te noemen. Er is nog te weinig bekend over het beloop van zulke ziektes.

Waarschijnlijk zou jij sowieso geen hond uit het buitenland nemen, gok ik zomaar

Als ik Amoz zie, dan denk ik wel goh leuke type hond! Maar inderdaad, denk niet dat ik snel eentje uit buitenland zal nemen. Of het moet een leuke type zijn, maar vanwege die ziektes zou ik het nooit doen helaas. En ik zie ook ietwat teveel gedragsproblemen.

Ik heb, op 1 uitzondering na, maar dat wist ik toen ik haar meenam, nog nooit een buitenlandse hond gehad met gedragsproblemen. Wel met meerdere Nederlandse Rottweilers

Ik vind juist dat de honden die ik gehad en nog steeds heb een enorm zacht en lief karakter hebben. Het enige echte grote probleem is angst. Dat vind ik wel een probleem.

Maar dat kan ook weer heel verschillend zijn, ik denk ook afhankelijk van karakter. Juul vertoont totaal geen angst, voor niks. Ik weet niet wat Lemuria allemaal met hem heeft gedaan maar hij is niet bang voor de stofzuiger of andere huishoudelijk apparaten die herrie maken. Brommers, paarden, auto's, weet ik veel wat allemaal is de normaalste zaak van de wereld Mensen en kinderen zijn ook allemaal leuk. Alleen rijden in de auto vind hij wat spannend. En hij zou al 8 zijn!
Mika (Turkije) is met een half jaar naar Nederland gekomen en heeft hier 6 jaar in een gezin gewoond voor ze bij ons kwam. Zij vind echt veel meer dingen spannend dan Juul