
Veel hebben dat denk ik wel gehad. Dat je als kind/tiener al fantaseerde hoe je hond er later uit zou moeten zien. Dat er bij ons thuis nooit een hond zou komen was altijd al duidelijk, huisdieren waren uit d'n boze


Nu het bizarre.. ik dacht altijd aan twee honden. Eentje iets groter (voor mij groot, formaatje golden/herder ofzo) en een kleiner hondje (geen mini). Gestroomd heb ik altijd al 'iets' mee gehad. Een herder vond ik erg leuk, met prikoren, zachte blik, maar toch was herder het niet helemaal. En voor de kleinere een leuk gezellig hondje, halflang haar, fatsoenlijke neus, blij snoetje. Nouja, precies omschrijven kon ik het nooit. Tot ik hier aanbelandde

Want wat blijkt nou.. Wat ik dus echt heel bizar vind is dat Niarla & Santos samen echt compleet aan dat beeld van die'droom'honden voldoen


Gelukkig heb ik geen huisje met tuin en kan Niarla sowieso al niet met katten. Nu nog even achter nadelen komen van Santos

Maar goss wat zijn ze beide geweldig om te zien, mijn eigen droomhondjes bestaan echt

