En precies zo als jullie Brigitte en Laeken het met jullie honden ervaren, zo ervaar ik het met Ti Jay.
Ti Jay oogt als een grote sterkte hond(72 cm en 58 kilo maakt best indruk). En zijn ego is even groot als hijzelf.
Maar als puntje bij paaltje komt is het maar een arme kloot, aangezien hij vrijwel meteen een epileptische aanval krijgt.
Maar een van de ruigere gasten hier lijkt er op de een of andere manier wel op uit te zijn om een gevecht te zien tussen Ti Jay en zijn Stafford.
Ik loop van de week en kom hem tegen, dan denk ik al kut, het zal toch niet.
Vervolgens blijf ik even staan om te kijken waar hij heen wilt, en hij loopt een paadje in, dus ik dacht mooi zo.
Ik loop door, ik loop voorbij het paadje en hij staat stil in het pad, en komt direct achter me aan.
Ti Jay is dan al over de zeik, want de honden kunnen elkaar niet luchten of zien.
Zijn hond hangt ook schuimbekkend in de lijn.
En als ik dan die kop van die vent zie
Een smile van oor tot oor, hij heeft er duidelijk veel plezier van

. Ik zeg waar slaat dit nou op? ga je me nou echt serieus staan opwachten?
Nee hij moest er toevallig even zijn, yeah right, in een leeg pad.
Een paar huizen voorbij het paadje wonen mijn schoonouders, daar ben ik direct achterom gelopen.
Ik ben zo bang dat hij op een dag "per ongeluk" de riem uit zijn handen laat vallen of zo, ik zie hem er echt voor aan in ieder geval.
Ik voel me in dergelijke situaties zo machteloos, omdat Ti Jay gewoon geen kans gaat krijgen om zich te verdedigen
Het liefste zou ik die man als ik hem tegenkom de situatie van Ti Jay uitleggen, maar dat durf ik ook niet.
Ben bang dat hij dan helemaal vrij spel denkt te hebben. Nu denkt hij misschien nog dat ook zijn hond best een zware kluif aan Ti Jay kan hebben.