Vroeger zou ik altijd gezegd hebben dat ik het toch wel zielig vind. Een hond alleen.
Maar. Na de dood van Kayl had ikzelf erg behoefte aan een nieuwe herder. Dus is Lotte gekomen, duitse herder teefje van 14 maand. En Lotte was geweldig. Ze had echter één probleem. Ze hield niet van andere honden. Niet dat ze agressief was, helemaal niet.
Ze was jaloers. Op mijn andere honden, op honden die we tijdens de wandeling tegen kwamen.
En ze vond andere honden gewoon helemaal niet interessant. Ze wou niet spelen, niet snuffelen, geen interactie. Ze wou alleen maar vrouwtje, 24/7. Voor zichzelf.
En ik dacht dat dat wel beter zou worden, dat ze er wel aan zou wennen om haar huis met de andere 4 te delen, om mij met de andere 4 te delen.
Maar dat lukte gewoon niet. En ze werd er echt ongelukkig van. Hoeveel ik ook met haar deed, hoeveel aandacht ze ook kreeg. Ze begon probleemgedrag te vertonen, slopen, blaffen, heel veel stress.
Uiteindelijk is ze herplaatst naar een vrouw alleen, zonder andere honden. Ik kon wel janken, zo'n fijne hond, een leuke, gemakkelijke, fantastische herder en dan moeten herplaatsen om zoiets?
Maar het is een goede keuze geweest. Ze is compleet opgebloeid. Ze geniet ten volle van een baas voor haar alleen.
Dus. Sommige honden vinden het niets, met andere honden in één huis.
Ik alleen wel, ik zou zelf nooit één hond willen
