Bij ons op de KC lopen kippen. Vroeger zaten ze opgehokt (en daar kwamen ze echt wel eens uit maar ze zaten ook altijd zó weer in dat hok), maar tegenwoordig lopen ze gewoon vrij over het terrein. En da's echt iets teveel afleiding tijdens de behendigheid.
Vroeger, dwz in 2012, zijn Ollie en ik begonnen met behendigheid. Langs de achterkant van het veld is dichte begroeiing en daar zit het vól met konijntjes. Afleiding! Ik heb een seizoen lang voornamelijk heen en weer langs de bosjes gelopen, aandacht belonen blablabla, want Oll vond het maar wát leuk om op zoek te gaan naar de konijntjes! Maar het resultaat was er: op een gegeven moment konden we gewoon in de les meedraaien, en heus, Oll deed nog wel eens een rondje jolig, maar dan bleef ie gewoon binnen de grenzen van het parcours en NIET meer achter de konijntjes aan. Win! En toen werd het leuk!
Helaas stopte mijn trainer na 3 seizoenen, en geen vervanging. Ben nog wel ergens anders bezig geweest maar daar werd Ollie volkómen onstuurbaar en hij liep alléén maar weg; dus mee gestopt. Beetje hier en daar wat workshops gedaan, het laatste jaar zijn we met Hoopers begonnen en dat ging allemaal echt supergoed. Geconcentreerd hondje, klik 'm aan het begin van de les los en aan het eind weer vast en in de tussentijd gebruiken we de riem echt niet eens... En leuk dat we het vinden! Afgelopen zomer bleek dat ze op de KC weer beginnen met behendigheid op donderdagavond, ik dacht, laten we het weer eens proberen.
Ondertussen 2 lessen gehad en echt, het huilen staat me nader dan het lachen. De kippen. De kíppen! Ze zitten in de bosjes vóór op het veld. Ollie heeft langs de achterste bosjes volle concentratie, doet leuk mee, kijkt me de hele tijd aan en eist ook heel veel aandacht tijdens het wachten. Zodra we op de voorste helft van het veld komen ziet ie niks meer. Alleen maar KIP. KIP! Eerste les is ie 'm wel 4 keer gepeerd om te worstelen met de siereend die niet bang van 'm is. Tweede les, afgelopen donderdag, veel aangelijnd gewerkt, veel op aandacht gefocust, kleine parcoursjes gedaan en vooral NIET richting de kippenbosjes gewerkt. Laatste rondje, en hij deed het écht goed; trainster zegt: Doe maar los proberen. Dus ik klik 'm los, stap voor de hindernis om 'm direct op te vangen en op het moment dat ik m'n bek open doe om 'm commando hoog te geven: Weg. Kippenjagen. Vervolgens vind ik 'm tussen de struiken achter de kennels, staat ie daar een kip te hypnotiseren. Kon 'm gelukkig vrij makkelijk pakken en weghalen, maar hij had de beste kip verdorie nog te pakken gehad ook. Kip werd al stelselmatig getreiterd door de eend, had al een kale kont, dus ipv een bek vol veren had Ollie dus een hapje kip genomen. Verdomme.
Sneu voor de kip (die we maar even bij de DA gebracht hebben vervolgens) maar ook voor onszelf, want nu kan ik Ollie natuurlijk écht voorlopig niet meer loslaten. Dat wordt wéér een heel seizoen heen en weer lopen voor de bosjes en aandacht aandacht aandacht. Zo balen! Sta echt in dubio of ik er überhaupt nog ZIN in heb....
Ben ik nou gek of is het raar om loslopende kippen op een hondenclub te hebben
en om t beest nou te laten lopen met een scheur in de kont vond ik ook wat sneu. Daarnaast: Hondenclub. Een bloedende kip op het terrein leek me niet echt een goed plan :')
Ik snap ook niet helemaal dat ze dan blijkbaar niet om hun kippen geven? Dit is toch vragen om problemen. Wat een raar gedoe zeg.
Da's nu wel over, geloof ik 
