Socialisatie bij de fokker

[Hanneke2]

Pfft, wat ingewikkeld allemaal!

Mijn boerenverstand zegt dat er maar twee dingen een rol spelen, de zaken waar een hond genetisch gezien mee opgezadeld is (zijn aangeboren aanleg, zijn 'talenten' en zijn karaktereigenschappen), en de omgevingsfactoren. En verder niks.

De combinatie van die twee zaken kan elkaar versterken in positief of negatief gedrag, de een kan de ander een beetje compenseren, maar in mijn ogen is (probleem)gedrag van een hond altijd terug te voeren op die twee dingen.

Hanneke

[Wil de hond]

Ik snap je denk ik dus niet goed, want ik kan met de beste wil van de wereld het doel waarvoor de hond oorspronkelijk is gefokt niet los zien van het karakter van de hond...en jij denk ik ook niet.

Nee, ik zie die zaken ook niet los van elkaar. Maar wel denk ik dat bepaalde faktoren die het karakter mede bepalen belangrijker zijn dan andere. Wanneer het gaat om datgene wat ons interesseren moet als het gaat om de sociale omgang van die hond met zijn omgeving.

Wat maakt mij het uit of die Beagle een meutehond is?
Of die Galgo een hazenjager?
Of die Border een schapenhoeder?

Natuurlijk moet je zulke eigenschappen niet uit het oog verliezen.

Maar belangrijkere eigenschappen lijken mij diegenen die bepalen in hoeverre een hond sociaal gezien goed kan funktioneren in zijn leefsituatie.

En de eigenschappen die dit bepalen zijn naar mijn gevoel niet hetzelfde als driften.

Misschien dat dit simpele voorbeeldje iets verduidelijkt: iemand kan een enorm talent hebben voor tennisen, en dit ook optimaal ontwikkelen. Maar sociaal gezien is het geen aangename persoon in de omgang. Terughoudend, snel aangebrand...

Hiertegenover staat dan de tenniser die nét zo goed is als de vorige, maar tevens is hij een bijzonder sociaalvaardige persoon.

[Wil de hond]

Én andere zaken, die ik los vind staan van de aanleg. Rastypische eigenschappen dus.

hm. het totaal van rastypische eigenschappen IS de aanleg, wil.

Proest...Ja, zo simpel is het. heb ik weer een stuk tekst voor nodig....

Ppfff,

Gaan jullie nou een beetje simpel lopen doen, of is het echt zo simpel?

Zijn er geen onderdelen van datgene wat aan de basis van karakter staan die universeel zijn, die bij honden van alle rassen terugkomen?
En andere zaken die weer heel sterk rasgebonden zijn?

[Hanneke2]

Ik snap je denk ik dus niet goed, want ik kan met de beste wil van de wereld het doel waarvoor de hond oorspronkelijk is gefokt niet los zien van het karakter van de hond...en jij denk ik ook niet.

Nee, ik zie die zaken ook niet los van elkaar. Maar wel denk ik dat bepaalde faktoren die het karakter mede bepalen belangrijker zijn dan andere. Wanneer het gaat om datgene wat ons interesseren moet als het gaat om de sociale omgang van die hond met zijn omgeving.

Wat maakt mij het uit of die Beagle een meutehond is?
Of die Galgo een hazenjager?
Of die Border een schapenhoeder?

Natuurlijk moet je zulke eigenschappen niet uit het oog verliezen.

Maar belangrijkere eigenschappen lijken mij diegenen die bepalen in hoeverre een hond sociaal gezien goed kan funktioneren in zijn leefsituatie.

En de eigenschappen die dit bepalen zijn naar mijn gevoel niet hetzelfde als driften.

Misschien dat dit simpele voorbeeldje iets verduidelijkt: iemand kan een enorm talent hebben voor tennisen, en dit ook optimaal ontwikkelen. Maar sociaal gezien is het geen aangename persoon in de omgang. Terughoudend, snel aangebrand...

Hiertegenover staat dan de tenniser die nét zo goed is als de vorige, maar tevens is hij een bijzonder sociaalvaardige persoon.

En dat heeft m.i. gewoon te maken met omgevingsfactoren. Een kind dat gewoon leuk wordt gestimuleerd in het tennissen zal opgroeien tot een prettiger mens dan een kind met hyperfanatieke ouders die hem op z'n kop geven als hij een keertje verliest.

Hanneke

[Wil de hond]

Pfft, wat ingewikkeld allemaal!

Mijn boerenverstand zegt dat er maar twee dingen een rol spelen, de zaken waar een hond genetisch gezien mee opgezadeld is (zijn aangeboren aanleg, zijn 'talenten' en zijn karaktereigenschappen), en de omgevingsfactoren. En verder niks.

De combinatie van die twee zaken kan elkaar versterken in positief of negatief gedrag, de een kan de ander een beetje compenseren, maar in mijn ogen is (probleem)gedrag van een hond altijd terug te voeren op die twee dingen.

Hanneke

Volgens mij heb jij grotendeels gelijk hoor.

Maar ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat datgene wat simpel lijkt ingewikkelder is dan me lief is.

Ik heb het idee dat het er hier over gaat welke rol de omgevingsfaktoren spelen, en wáár die nu precies op inwerken, op wélke onderdelen van de erfelijke eigenschappen. Omgevingsfaktoren spelen in op álle stukjes van de legpuzzel. Maar zijn ál die stukjes nu even belangrijk?

[Hanneke2]

Én andere zaken, die ik los vind staan van de aanleg. Rastypische eigenschappen dus.

hm. het totaal van rastypische eigenschappen IS de aanleg, wil.

Proest...Ja, zo simpel is het. heb ik weer een stuk tekst voor nodig....

Ppfff,

Gaan jullie nou een beetje simpel lopen doen, of is het echt zo simpel?

Zijn er geen onderdelen van datgene wat aan de basis van karakter staan die universeel zijn, die bij honden van alle rassen terugkomen?
En andere zaken die weer heel sterk rasgebonden zijn?

Volgens mij is het gewoon zo simpel hoor, en maak jij het nodeloos ingewikkeld. :p:

Alle rassen kunnen kwispelen en grommen, maar dat hoort gewoon bij het verschijnsel hond, da's dus de simpele basis. Maar hoeveel ze kwispelen en hoeveel ze grommen zit in de genen en kan beinvloed worden door de omgeving. Klaar.

Hanneke

[Wil de hond]

Volgens mij is het gewoon zo simpel hoor, en maak jij het nodeloos ingewikkeld.

Ik neem dit voor het moment graag van je aan.

Voor vandaag ben ik een beetje sufgeschreven en -gedacht, en zet er voor nu een puntje achter. Kijken hoe ik er morgen tegenaan kijk.

[Hanneke2]

Pfft, wat ingewikkeld allemaal!

Mijn boerenverstand zegt dat er maar twee dingen een rol spelen, de zaken waar een hond genetisch gezien mee opgezadeld is (zijn aangeboren aanleg, zijn 'talenten' en zijn karaktereigenschappen), en de omgevingsfactoren. En verder niks.

De combinatie van die twee zaken kan elkaar versterken in positief of negatief gedrag, de een kan de ander een beetje compenseren, maar in mijn ogen is (probleem)gedrag van een hond altijd terug te voeren op die twee dingen.

Hanneke

Volgens mij heb jij grotendeels gelijk hoor.

Maar ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat datgene wat simpel lijkt ingewikkelder is dan me lief is.

Ik heb het idee dat het er hier over gaat welke rol de omgevingsfaktoren spelen, en wáár die nu precies op inwerken, op wélke onderdelen van de erfelijke eigenschappen. Omgevingsfaktoren spelen in op álle stukjes van de legpuzzel. Maar zijn ál die stukjes nu even belangrijk?

Wil, je bent soms een vermoeiend mens. :p:

Het belang, of de beinvloedbaarheid van de stukjes is m.i. afhankelijk van 1) de genetische aanleg. Dus 2) de omgevingsfactoren kunnen sterker of zwakker zijn, in combinatie met verschillende 1) genetische toestanden kunnen ze tot hetzelfde of een ander resultaat leiden.

Je kan een Franse bullpup vanaf de geboorte bij een greyhoundteef leggen, en hij zal meer en harder rennen dan andere Franse bulldogs, maar hij zal er nooit net zoveel lol aan beleven als zijn stiefbroers en zussen. En je kan een podenco aanleren dat konijntjes lief zijn totdat hij tussen tien konijntjes ligt te slapen, maar dan nog zal hij in het bos achter konijnen aanjagen.

Hanneke