De Duurzame Hond

[dagmar88]

Moet je ook maar net dat buitenlandse hondje treffen dat op eendenjacht wil.

Alsof een hond die oncontroleerbaar hetzt en wild doodmaakt geschikt is voor de jacht.

Als iemand met verstand van jagen haar wat dat betreft goed zou opvoeden wel denk ik. Ik heb er geen ervaring mee maar ze is heel goed trainbaar. Dus het ligt meer aan mijn onkunde op dat gebied

Ik zie het niet. Wat mij betreft vergelijkbaar met zeggen dat Tibbe uitstekend pakwerk zou kunnen doen.
Hij bijt vanzelf al

[DesireeB]

Ik zie het hier ook wel veranderen, steeds meer buitenlandse hondjes komen erbij en de rashonden worden er minder op.

De rashonden zijn hier vaak de labradoodle en bernen sennen. Met de doodles is niet veel mis maar de bernen hebben geregeld hd of andere problemen.

Ik heb ook een niet zo gezond ras, internet doet het mooier overkomen dan het is en liefde maakt blind. Ik dacht er goed aan te doen om een Old English Bulldog te nemen en geen Engelse Bulldog, daar had ik meer positieve verhalen over gelezen en ze zien er ook gezonder uit.
Helaas heeft Maylo nu net een TPLO operatie gehad en moet aan zijn andere knie nog geopereerd worden ivm patella luxatie.
Toen we foto's gingen maken bleek dus ook dat zijn heupen niet helemaal goed zijn maar voor als nog geeft hij hier geen pijn aan en wachten we eerst beide knieën en gaan ons dat focussen op de heupen.

Vriend heeft zijn veto al uitgesproken nooit meer een bulldog, en kwam al met een aantal andere rassen. Daarop kon ik gelijk aangeven dat die ook niet bekend staan om het gezond zijn.
Ik weet het nog niet, ik ben er achter dat ik wel echt een bulldoggen mens ben, zolang Maylo er nog is(hopelijk nog heel lang) hoef ik me er ook niet druk om te maken, maar stiekem twijfel ik wel al wat voor ras of kruising ik hierna zou willen.

Wie weet wordt ik tegen die tijd wel helemaal verliefd op een bastaard, liefst wel eentje dan van type bulldog, en ik zal in het vervolg voor dat ik over ga tot kopen eerst een volledige gezondheidscheck afdwingen, indien niks aan het handje betaal ik de kosten en prijs van de hond en als de hond niet in orde blijkt te zijn dan gaat het over, dit wil ik niet nog eens meemaken.

Maar ja ik denk dus wel dat er een groot gedeelte van de rassen zullen uitsterven en er zullen meer kruisingen voor terug komen.

[Maeve]

Moet je ook maar net dat buitenlandse hondje treffen dat op eendenjacht wil.

Alsof een hond die oncontroleerbaar hetzt en wild doodmaakt geschikt is voor de jacht.

Als iemand met verstand van jagen haar wat dat betreft goed zou opvoeden wel denk ik. Ik heb er geen ervaring mee maar ze is heel goed trainbaar. Dus het ligt meer aan mijn onkunde op dat gebied

Met alle respect, maar een goede jachthond is wel iets meer dan een goed trainbare hond met jachtinstinct Het is niet voor niks dat fokkers zich jaren lang toeleggen op het selecteren van de juiste eigenschappen. En alleen de lucky few heeft dan de eer om op nimrod te mogen staan. Jouw hond zou recreatief vast leuk kunnen trainen maar die redt het niet bij iemand die serieuze ambities heeft in de sport natuurlijk.

[Hanneke2]

Nu ken ik in de praktijk héél véél honden uit Middellandse Zeelanden maar geen een ervan is ziek. Dus een beetje overtrokken vind ik het wel om dat zo te benadrukken omdat je zelf de pech hebt gehad dat je een zieke hond trof

Een van onze Spaanse honden heeft leish, was bekend. Ze doet het al vijf jaar super en ik ben nooit bang geweest voor symptomen. Natuurlijk is het gruwelijk áls je een echt zieke hond treft, maar zoals hierboven al wordt aangegeven is de kans op een zieke rashond ook zeer aanwezig.

Dat is hetzelfde als ze zeggen dat geen een Franse Bulldog kan lopen, maar ik heb er bosjes gekend die geen pootje omdraaide voor een flinke wandeling. Mijn Franse Bulldog ratelde niet bij adem halen en als ze sliep, zeker op het einde, moest ik even gaan kijken of ze nog wel leefde, geen enkel geluid kwam eruit.

Omdat je ze zelf niet kent, wil niet zeggen dat er toch heel erg veel zijn. En ik denk ook dat veel dierenartsen nog niet echt alert zijn op deze ziektes en het soms langer kan duren voordat ze weten wat er aan de hand is.

Ik denk dat jullie allebei een beetje gelijk hebben.

Als je een hond neemt uit Zuid-Europa loop je het risico dat hij of zij een mzz heeft. Maar de kans erop is niet enorm groot, en ook afhankelijk van de voorgeschiedenis. Een gedumpte york/malteserkruising in hartje Madrid heeft echt geen leish, een podenco die jarenlang in een kustgebied heeft gezworven of pups van een zwaar verzwakte zwervende moederhond hebben veel meer risico dat ze besmet zijn.

Ik vind het fout als stichtingen doen alsof het maar niks is, want het zijn heel akelige ziektes waar een hond hartstikke dood aan kan gaan. Maar angst zaaien en roepen dat 1 op de 3 honden een mzz heeft, dat is nonsens. Hier in de buurt lopen nu zeker twintig buitenlanders waarvan meer dan de helft uit Zuid-Europa, ik kom al die mensen al bijna veertien jaar tegen, vaak al met hun tweede buitenlandse hond, en ik ken nul, NUL gevallen van mzz hier in de buurt. Mijn eigen Jack kwam uit een kustgebied en is dik 13 geworden zonder mzz (wel herhaaldelijk getest omdat ik toen nog panisch was), Lilo is bijna 14 en heeft ook zeker geen mzz, en bij Toto maak ik me niet eens meer zorgen. Het risico dat een hond met een platte snuit uiteindelijk het loodje legt door chronisch zuurstofgebrek is volgens mij hoger dan de kans dat een Spaanse hond dood gaat aan een mzz.

Bovendien kruipt die grens van het leefgebied van zandvliegen die LM overbrengen, als gevolg van klimaatverandering langzaam maar zeker omhoog en zit nu al ergens halverwege Frankrijk. Over tien jaar hebben we besmette zandvliegen langs onze Noordzeekust. En misschien kan je dan beter een gezonde kruising uit Spanje hebben dan een naar adem happend platbekje met een stamboom.

[Jackira]

Moet je ook maar net dat buitenlandse hondje treffen dat op eendenjacht wil.

Alsof een hond die oncontroleerbaar hetzt en wild doodmaakt geschikt is voor de jacht.

Als iemand met verstand van jagen haar wat dat betreft goed zou opvoeden wel denk ik. Ik heb er geen ervaring mee maar ze is heel goed trainbaar. Dus het ligt meer aan mijn onkunde op dat gebied

Ik zie het niet. Wat mij betreft vergelijkbaar met zeggen dat Tibbe uitstekend pakwerk zou kunnen doen.
Hij bijt vanzelf al

Ik vind dat een scheve vergelijking. Als je zou zeggen dat hij uit zichzelf fanatiek is op een mouw, en veel drive lijkt te hebben voor pakwerk zou ik dat een betere vergelijking vinden. Maar dat is dus mijn interpretatie, ik heb net als met jachtgedrag, geen ervaring met pakwerk.

Daarbij zeg ik dat niet alleen van Laila omdat ze jaagt op eenden, maar ook omdat ze heel baasgericht is, snel leert en graag iets samen met je doet. Het is alleen dat ze nog in de zwerfhondenmodus schiet als ze eenden ziet, en voor zichzelf bezig gaat. Aan mij dus om daar iets mee te doen. Bovendien staat er een smilie achter m'n opmerking. Ik denk zeker wel dat ze wat jachttraining betreft het goed zou doen, maar om er echt serieus over te zijn zou ik er wat meer vanaf moeten weten.

[korthaar]

Moet je ook maar net dat buitenlandse hondje treffen dat op eendenjacht wil.

Alsof een hond die oncontroleerbaar hetzt en wild doodmaakt geschikt is voor de jacht.

Als iemand met verstand van jagen haar wat dat betreft goed zou opvoeden wel denk ik. Ik heb er geen ervaring mee maar ze is heel goed trainbaar. Dus het ligt meer aan mijn onkunde op dat gebied

Ik zie het niet. Wat mij betreft vergelijkbaar met zeggen dat Tibbe uitstekend pakwerk zou kunnen doen.
Hij bijt vanzelf al

In de praktijk maakt het niet uit of je door de kat of de hond wordt gebeten.

[Hanneke2]

Nu ken ik in de praktijk héél véél honden uit Middellandse Zeelanden maar geen een ervan is ziek. Dus een beetje overtrokken vind ik het wel om dat zo te benadrukken omdat je zelf de pech hebt gehad dat je een zieke hond trof

Een van onze Spaanse honden heeft leish, was bekend. Ze doet het al vijf jaar super en ik ben nooit bang geweest voor symptomen. Natuurlijk is het gruwelijk áls je een echt zieke hond treft, maar zoals hierboven al wordt aangegeven is de kans op een zieke rashond ook zeer aanwezig.

Heb je überhaupt iets meer gelezen van wat ik schreef dan wat je alleen wilde lezen?
Incubatietijd tot 7 jaar, mijn hond had ik 4 jaar en leek een kerngezonde hond totdat hij van het ene op het andere moment dood- en doodziek werd.
Pech? Nou ja, er zijn heel veel honden in het middellandse zeegebied ziek. Zandvlieg weet je wel? teek enzo.
Van wat ik toen wist was het ongeveer 1 op de 3 honden, hoe het nu is, dat weet ik niet. Wellicht is de preventie beter geworden, dat zou kunnen.

Maar dat jij héél véél honden kent die daar vandaan komen en geen ééntje is ziek, dat zou dus best kunnen aangezien ze jaren kerngezond kunnen
lijken of wellicht ook echt zijn en bovendien zal niet iedereen jou alles vertellen over een snotneusje, wat huidproblemen of diarree, wat namelijk
tekenen kunnen zijn van deze MZ ziektes. Daar zoek je niks achter in eerste instantie terwijl je daar juist enorm alert op moet zijn, want dan valt
er hopelijk nog wat te redden.

Ben je lid geweest van het Buitenlandse hondenforum misschien? Daar gelezen hoeveel honden ziek waren, wat een verdriet mensen hadden?

En natuurlijk, het hoort erbij. Als ik het weer aan kan, dan zou ik ook graag weer een leuke kruising uit wellicht het buitenland willen hebben, maar
ik word gewoon een beetje boos als mensen dit zo enorm onderschatten.
Ik ben toen niet ingelicht en dat is een groot deel van de reden waarom mijn hond overleden is. Het was in een tijd dat zo ongeveer de eerste
honden hierheen kwamen en het waren alleen maar mooie verhaaltjes en door die mooie verhaaltjes was ik niet alert (en had er zelfs nooit van gehoord)
op die ziektes.
Ik vrees dat dit bij meer mensen zo is gegaan of zo gaat en dáár ben ik dus op tegen: licht mensen in, weet waar ze alert op moeten zijn. Het kan je
hond zijn leven redden en jezelf heel veel verdriet besparen.

Met alle respect, maar dit is gewoon niet waar. Ik zat vanaf 2002 op het BHF, ik had Jack al voor jij Moritz in huis kreeg, en ik weet echt niet meer via welke stichting jij Moritz hebt gekregen, maar in mijn fotoboek van Jack wat ik bij de adoptie kreeg zit een heel document over LM en andere mzz. Ik ben destijds grondig ingelicht en gewaarschuwd voor alle symptomen. Zeker op het BHF heb ik toen echt geen mooie verhaaltjes gezien over de mogelijke ziektes, de medicatie stond nog in de kinderschoenen en honden met mzz waren zo ongeveer ten dode opgeschreven. Met Jack rende ik dan ook nog naar de DA met elk verdacht plekje of bultje. Dat JOUW stichting (en welke het ook was, in elk geval dus niet GINN, waar Jack vandaan kwam) jou niet netjes heeft geïnformeerd, is heel kwalijk en dieptriest omdat jouw hond er de dupe van is geworden. Maar de meeste stichtingen die toen actief waren op het BHF vertelden zeker geen mooie verhaaltjes, juist doordat het toen nog zo kleinschalig was kreeg je van de goeie stichtingen bergen info, met alle voors en tegens van individuele honden.

[*Wolf*]

Ik denk dat jullie allebei een beetje gelijk hebben.

Als je een hond neemt uit Zuid-Europa loop je het risico dat hij of zij een mzz heeft. Maar de kans erop is niet enorm groot, en ook afhankelijk van de voorgeschiedenis. Een gedumpte york/malteserkruising in hartje Madrid heeft echt geen leish, een podenco die jarenlang in een kustgebied heeft gezworven of pups van een zwaar verzwakte zwervende moederhond hebben veel meer risico dat ze besmet zijn.

Ik vind het fout als stichtingen doen alsof het maar niks is, want het zijn heel akelige ziektes waar een hond hartstikke dood aan kan gaan. Maar angst zaaien en roepen dat 1 op de 3 honden een mzz heeft, dat is nonsens. Hier in de buurt lopen nu zeker twintig buitenlanders waarvan meer dan de helft uit Zuid-Europa, ik kom al die mensen al bijna veertien jaar tegen, vaak al met hun tweede buitenlandse hond, en ik ken nul, NUL gevallen van mzz hier in de buurt. Mijn eigen Jack kwam uit een kustgebied en is dik 13 geworden zonder mzz (wel herhaaldelijk getest omdat ik toen nog panisch was), Lilo is bijna 14 en heeft ook zeker geen mzz, en bij Toto maak ik me niet eens meer zorgen. Het risico dat een hond met een platte snuit uiteindelijk het loodje legt door chronisch zuurstofgebrek is volgens mij hoger dan de kans dat een Spaanse hond dood gaat aan een mzz.

Bovendien kruipt die grens van het leefgebied van zandvliegen die LM overbrengen, als gevolg van klimaatverandering langzaam maar zeker omhoog en zit nu al ergens halverwege Frankrijk. Over tien jaar hebben we besmette zandvliegen langs onze Noordzeekust. En misschien kan je dan beter een gezonde kruising uit Spanje hebben dan een naar adem happend platbekje met een stamboom.

Helemaal mee eens. Wat ik nog wilde zeggen is dat het ook maar net is wat je eigen ervaringen zijn. Heb je zelf een doodzieke hond met een MZZ-ziekte (gehad), dan is dat jouw uitgangspunt. Net zoals ik meer dan genoeg ervaring heb met rashonden met een erfelijke ziekte, waardoor mijn uitgangspunt is dat zowat elke rashond op enig moment door een rasgebonden aandoening getroffen kan worden.

Met dit verschil dat ik echt denk dat het heel erg meevalt met de zieke buitenlandse honden. Ikzelf doe vrijwilligerswerk voor een stichting en volg sommige (Spaanse, Griekse) honden al jaren, en die blijven gezond. Net als dat ik buiten vaak een praatje maak met mensen met een buitenlandse hond. Ik kan me werkelijk niet herinneren dat ik daarbij ooit ook maar één hond tegenkwam die een MZZ-ziekte had.

Ik ben inderdaad jaren geleden lid geweest van dat forum. En herinner me een hoekje MZZ (Medisch). Zeg dat er hooguit tien honden ziek waren toen, waarvan een enkele het niet zou redden. Dat valt toch wel erg mee, van de vele leden die daar actief waren. Ik denk zomaar dat het percentage honden met aandoeningen op sommige rashondenforums wel wat groter is.

En ik ben door de stichting waar ik mijn honden vandaan heb trouwens ook uitgebreid voorgelicht. En zoals ik zei, mijn ene hond is daar getest en bleek leish-positief. Ze is daar behandeld en nu al zo'n zes jaar hier, zonder verdere behandeling en symptomenvrij. Dus dat kan ook.

Wil niet zeggen dat je je er bewust van moet zijn dat een buitenlandse hond ziek kan worden. Maar elke keer dat geroep dat de kans daarop aanzienlijk is, daar word ik dan weer een beetje kriebelig van

[DeDiana]

Het zou wel goed zijn als daar eens een onderzoek naar gedaan wordt over het afgelopen decennium: hoeveel negatief geteste buitenlandse honden naar NL zijn gekomen en hoeveel daarvan in die periode alsnog een mzz bleken te hebben.
Ik ken er zelf persoonlijk eigenlijk ook geen, terwijl ik hier in mijn omgeving toch ook best wat buitenlanders ken, waarvan een flink aantal ook al ouder en behoorlijk lang in Nederland zijn.

Los daarvan: het risico op een mzz speelt nu alleen bij honden uit Zuid-Europa en wil je hoe dan ook alle risico's op dat gebied uitsluiten, dan kies je simpelweg niet voor een hond uit Zuid-Europa.

[bouvierpoedel]

Ik heb niet eens een contract bij mn buitenlandertje
Bij geen enkele van mn honden trouwens

Dikke contracten geven wel aan dat de fokker /stichting heel betrouwbaar en betrokken is. Dus.

[Fotogravinnetje]

Paco had volgens contract ook gecastreerd moeten worden. Is nog steeds niet gedaan. En ze hebben ook geen contact opgenomen met m'n schoonouders. Zo betrokken zijn ze dus...

[bouvierpoedel]

Paco had volgens contract ook gecastreerd moeten worden. Is nog steeds niet gedaan. En ze hebben ook geen contact opgenomen met m'n schoonouders. Zo betrokken zijn ze dus...

Ze weten ook wel dat wat ze eisen met een contract ze toch niet af kunnen dwingen als het niet gebeurt.

[Caro.]

Nu ken ik in de praktijk héél véél honden uit Middellandse Zeelanden maar geen een ervan is ziek. Dus een beetje overtrokken vind ik het wel om dat zo te benadrukken omdat je zelf de pech hebt gehad dat je een zieke hond trof

Een van onze Spaanse honden heeft leish, was bekend. Ze doet het al vijf jaar super en ik ben nooit bang geweest voor symptomen. Natuurlijk is het gruwelijk áls je een echt zieke hond treft, maar zoals hierboven al wordt aangegeven is de kans op een zieke rashond ook zeer aanwezig.

Heb je überhaupt iets meer gelezen van wat ik schreef dan wat je alleen wilde lezen?
Incubatietijd tot 7 jaar, mijn hond had ik 4 jaar en leek een kerngezonde hond totdat hij van het ene op het andere moment dood- en doodziek werd.
Pech? Nou ja, er zijn heel veel honden in het middellandse zeegebied ziek. Zandvlieg weet je wel? teek enzo.
Van wat ik toen wist was het ongeveer 1 op de 3 honden, hoe het nu is, dat weet ik niet. Wellicht is de preventie beter geworden, dat zou kunnen.

Maar dat jij héél véél honden kent die daar vandaan komen en geen ééntje is ziek, dat zou dus best kunnen aangezien ze jaren kerngezond kunnen
lijken of wellicht ook echt zijn en bovendien zal niet iedereen jou alles vertellen over een snotneusje, wat huidproblemen of diarree, wat namelijk
tekenen kunnen zijn van deze MZ ziektes. Daar zoek je niks achter in eerste instantie terwijl je daar juist enorm alert op moet zijn, want dan valt
er hopelijk nog wat te redden.

Ben je lid geweest van het Buitenlandse hondenforum misschien? Daar gelezen hoeveel honden ziek waren, wat een verdriet mensen hadden?

En natuurlijk, het hoort erbij. Als ik het weer aan kan, dan zou ik ook graag weer een leuke kruising uit wellicht het buitenland willen hebben, maar
ik word gewoon een beetje boos als mensen dit zo enorm onderschatten.
Ik ben toen niet ingelicht en dat is een groot deel van de reden waarom mijn hond overleden is. Het was in een tijd dat zo ongeveer de eerste
honden hierheen kwamen en het waren alleen maar mooie verhaaltjes en door die mooie verhaaltjes was ik niet alert (en had er zelfs nooit van gehoord)
op die ziektes.
Ik vrees dat dit bij meer mensen zo is gegaan of zo gaat en dáár ben ik dus op tegen: licht mensen in, weet waar ze alert op moeten zijn. Het kan je
hond zijn leven redden en jezelf heel veel verdriet besparen.

Met alle respect, maar dit is gewoon niet waar. Ik zat vanaf 2002 op het BHF, ik had Jack al voor jij Moritz in huis kreeg, en ik weet echt niet meer via welke stichting jij Moritz hebt gekregen, maar in mijn fotoboek van Jack wat ik bij de adoptie kreeg zit een heel document over LM en andere mzz. Ik ben destijds grondig ingelicht en gewaarschuwd voor alle symptomen. Zeker op het BHF heb ik toen echt geen mooie verhaaltjes gezien over de mogelijke ziektes, de medicatie stond nog in de kinderschoenen en honden met mzz waren zo ongeveer ten dode opgeschreven. Met Jack rende ik dan ook nog naar de DA met elk verdacht plekje of bultje. Dat JOUW stichting (en welke het ook was, in elk geval dus niet GINN, waar Jack vandaan kwam) jou niet netjes heeft geïnformeerd, is heel kwalijk en dieptriest omdat jouw hond er de dupe van is geworden. Maar de meeste stichtingen die toen actief waren op het BHF vertelden zeker geen mooie verhaaltjes, juist doordat het toen nog zo kleinschalig was kreeg je van de goeie stichtingen bergen info, met alle voors en tegens van individuele honden.

Ik bedoel niet dat het buitenlandse hondenforum mooie praatjes had, ik bedoel de stichtingen en zeker destijds

Moritz kwam via 2 hele bekende stichtingen, het was een samenwerkingsverband tussen stichtingen Hulp voor Buitenlandse honden en nog een stichting waar ik de naam even niet meer van weet. Dit was in 2002.

Ik kreeg totaal geen informatie. De enige die ik gesproken heb was toen iemand van het hondenforum waar hij in opvang zat, dit ging eigenlijk alleen over dat hij wat bang was (understatement). Nooit heb ik één woord gehoord over de mzz.
Hij bleek ontzettend bang, toen heb ik de stichting gebeld voor hulp en advies, nooit gekregen, nooit meer wat van gehoord.

Dus met alle respect, in mijn geval was het wél waar.

[Caro.]

Nu ken ik in de praktijk héél véél honden uit Middellandse Zeelanden maar geen een ervan is ziek. Dus een beetje overtrokken vind ik het wel om dat zo te benadrukken omdat je zelf de pech hebt gehad dat je een zieke hond trof

Een van onze Spaanse honden heeft leish, was bekend. Ze doet het al vijf jaar super en ik ben nooit bang geweest voor symptomen. Natuurlijk is het gruwelijk áls je een echt zieke hond treft, maar zoals hierboven al wordt aangegeven is de kans op een zieke rashond ook zeer aanwezig.

Dat is hetzelfde als ze zeggen dat geen een Franse Bulldog kan lopen, maar ik heb er bosjes gekend die geen pootje omdraaide voor een flinke wandeling. Mijn Franse Bulldog ratelde niet bij adem halen en als ze sliep, zeker op het einde, moest ik even gaan kijken of ze nog wel leefde, geen enkel geluid kwam eruit.

Omdat je ze zelf niet kent, wil niet zeggen dat er toch heel erg veel zijn. En ik denk ook dat veel dierenartsen nog niet echt alert zijn op deze ziektes en het soms langer kan duren voordat ze weten wat er aan de hand is.

Ik denk dat jullie allebei een beetje gelijk hebben.

Als je een hond neemt uit Zuid-Europa loop je het risico dat hij of zij een mzz heeft. Maar de kans erop is niet enorm groot, en ook afhankelijk van de voorgeschiedenis. Een gedumpte york/malteserkruising in hartje Madrid heeft echt geen leish, een podenco die jarenlang in een kustgebied heeft gezworven of pups van een zwaar verzwakte zwervende moederhond hebben veel meer risico dat ze besmet zijn.

Ik vind het fout als stichtingen doen alsof het maar niks is, want het zijn heel akelige ziektes waar een hond hartstikke dood aan kan gaan. Maar angst zaaien en roepen dat 1 op de 3 honden een mzz heeft, dat is nonsens. Hier in de buurt lopen nu zeker twintig buitenlanders waarvan meer dan de helft uit Zuid-Europa, ik kom al die mensen al bijna veertien jaar tegen, vaak al met hun tweede buitenlandse hond, en ik ken nul, NUL gevallen van mzz hier in de buurt. Mijn eigen Jack kwam uit een kustgebied en is dik 13 geworden zonder mzz (wel herhaaldelijk getest omdat ik toen nog panisch was), Lilo is bijna 14 en heeft ook zeker geen mzz, en bij Toto maak ik me niet eens meer zorgen. Het risico dat een hond met een platte snuit uiteindelijk het loodje legt door chronisch zuurstofgebrek is volgens mij hoger dan de kans dat een Spaanse hond dood gaat aan een mzz.

Bovendien kruipt die grens van het leefgebied van zandvliegen die LM overbrengen, als gevolg van klimaatverandering langzaam maar zeker omhoog en zit nu al ergens halverwege Frankrijk. Over tien jaar hebben we besmette zandvliegen langs onze Noordzeekust. En misschien kan je dan beter een gezonde kruising uit Spanje hebben dan een naar adem happend platbekje met een stamboom.

Bij mij was het dus 2 op 2: Moritz was ziek en toen we na Moritz weer een hond wilde hebben uit Spanje en die werd getest en bleek Leishmania te
hebben.

Dus van de 2 honden die ik had of wilde hebben, waren er 2 ziek, dat is 100%.

Om even tegenwicht te bieden.

[DeDiana]

Nu ken ik in de praktijk héél véél honden uit Middellandse Zeelanden maar geen een ervan is ziek. Dus een beetje overtrokken vind ik het wel om dat zo te benadrukken omdat je zelf de pech hebt gehad dat je een zieke hond trof

Een van onze Spaanse honden heeft leish, was bekend. Ze doet het al vijf jaar super en ik ben nooit bang geweest voor symptomen. Natuurlijk is het gruwelijk áls je een echt zieke hond treft, maar zoals hierboven al wordt aangegeven is de kans op een zieke rashond ook zeer aanwezig.

Dat is hetzelfde als ze zeggen dat geen een Franse Bulldog kan lopen, maar ik heb er bosjes gekend die geen pootje omdraaide voor een flinke wandeling. Mijn Franse Bulldog ratelde niet bij adem halen en als ze sliep, zeker op het einde, moest ik even gaan kijken of ze nog wel leefde, geen enkel geluid kwam eruit.

Omdat je ze zelf niet kent, wil niet zeggen dat er toch heel erg veel zijn. En ik denk ook dat veel dierenartsen nog niet echt alert zijn op deze ziektes en het soms langer kan duren voordat ze weten wat er aan de hand is.

Ik denk dat jullie allebei een beetje gelijk hebben.

Als je een hond neemt uit Zuid-Europa loop je het risico dat hij of zij een mzz heeft. Maar de kans erop is niet enorm groot, en ook afhankelijk van de voorgeschiedenis. Een gedumpte york/malteserkruising in hartje Madrid heeft echt geen leish, een podenco die jarenlang in een kustgebied heeft gezworven of pups van een zwaar verzwakte zwervende moederhond hebben veel meer risico dat ze besmet zijn.

Ik vind het fout als stichtingen doen alsof het maar niks is, want het zijn heel akelige ziektes waar een hond hartstikke dood aan kan gaan. Maar angst zaaien en roepen dat 1 op de 3 honden een mzz heeft, dat is nonsens. Hier in de buurt lopen nu zeker twintig buitenlanders waarvan meer dan de helft uit Zuid-Europa, ik kom al die mensen al bijna veertien jaar tegen, vaak al met hun tweede buitenlandse hond, en ik ken nul, NUL gevallen van mzz hier in de buurt. Mijn eigen Jack kwam uit een kustgebied en is dik 13 geworden zonder mzz (wel herhaaldelijk getest omdat ik toen nog panisch was), Lilo is bijna 14 en heeft ook zeker geen mzz, en bij Toto maak ik me niet eens meer zorgen. Het risico dat een hond met een platte snuit uiteindelijk het loodje legt door chronisch zuurstofgebrek is volgens mij hoger dan de kans dat een Spaanse hond dood gaat aan een mzz.

Bovendien kruipt die grens van het leefgebied van zandvliegen die LM overbrengen, als gevolg van klimaatverandering langzaam maar zeker omhoog en zit nu al ergens halverwege Frankrijk. Over tien jaar hebben we besmette zandvliegen langs onze Noordzeekust. En misschien kan je dan beter een gezonde kruising uit Spanje hebben dan een naar adem happend platbekje met een stamboom.

Bij mij was het dus 2 op 2: Moritz was ziek en toen we na Moritz weer een hond wilde hebben uit Spanje en die werd getest en bleek Leishmania te
hebben.

Dus van de 2 honden die ik had of wilde hebben, waren er 2 ziek, dat is 100%.

Om even tegenwicht te bieden.

Maar deze honden waren dus niet eerst in Spanje negatief getest en bleken veel later in Nederland alsnog positief te testen?
In sommige gebieden in Spanje heeft inderdaad een heel groot deel van de honden een mzz - zoals Hanneke eerder al heel terecht opmerkte, is dat heel erg regioafhankelijk en ook de achtergrond van de hond speelt een grote rol bij het risico dat ze wel/niet hebben gelopen. Maar als de testen dusdanig betrouwbaar zijn geworden dat het niet meer vaak voorkomt dat een hond vals negatief test, heb je dus niet meer heel vaak te maken met een hond die hier alsnog jaren later Leish blijkt te hebben ondanks een negatieve test ter plaatse.

[laeken]

Ik snap prima dat je heel erg schrikt als je hond later alsnog een ziekte blijkt te hebben. Maar ik vind ook dat je van de praktijk uit mag gaan vwbt wat je ziet in je omgeving. Het stikt hier in mijn omgeving van de Spanjaarden. Deels omdat het enige asiel in deze regio Spaanse honden aanbiedt. Heb je een hond uit Spanje dan vragen de meeste Duitsers hier of hij van dat specifieke asiel komt. En ook op het forum sterft het tegenwoordig van de Zuid Europese honden. Waar zijn de topics van de alsnog zieke honden als dat schering en inslag is? Waarom lopen hier geen zieke honden rondt? Floppy de vriend van Bas is 14 en uit Spanje. Ik ken oprecht geen enkele hond nu die gezond getest was en die ziek is gebleken. Ik lees in deze topic 1 reactie van iemand die een zieke hond heeft op dit moment. En is die hond wel gezond getest? Of gewoon niet getest en bleek hij ziek?

Als die ziektes nu werkelijk de hele tijd de kop op doken ondanks alle testen dan moesten er toch wel heel wat topics zijn geweest hier. En ze zijn er niet want vrijwel al die negatief geteste Spanjaarden blijken ook gezond.

Er lopen zo veel meer topics over honden met botafwijkingen, voedselallergieen en andere kwalen en veel van die honden zijn rashonden. Een Spaanse fik met voedselallergie en HD zie je niet zo vaak. Ik denk echt oprecht dat het een het ander ver overtreft en dat je dus met een geteste Spaanse bastaard een stuk safer zit kwa kans dat hij oud wordt dan met een gemiddelde rashond. Niks ten nadele van rassen, meer ten voordele van Spaanse hondjes. Want die ziektes maken dat veel mensen er met argusogen naar kijken. Maar echt, die ziektes zijn overdreven. Ze zijn er, er zijn genoeg honden die ziek naar NL komen en natuurlijk glippen er honden door die net besmet zijn, die gedumpt zijn op een strand en daarna gevangen en negatief getest een week of wat nadat ze te grazen zijn genomen door zandvliegen. Tuurlijk, kan allemaal. En er worden ook willens en wetens zieke honden geadopteerd. Maar dat het een groot issue wordt en dat heel veel eigenaren van gezond geteste honden alsnog met de MZZ te maken krijgen is niet mijn ervaring en niet wat ik zie. Wat er met Moritz is gebeurd is vreselijk. Maar dat is net zo vreselijk als de epileptische bordercollies die met 2 jaar een spuit krijgen of de herders die na een jaar en twee operaties toch op humanitaire grond ingeslapen worden met HD en ED en spondylose.

[DeDiana]

Ik vrees dus echt voor de toekomst van de rashond en ik denk dat het er over pakweg 30 jaar totáál anders uitziet in hondenland. Hoe kijken jullie daar tegenaan?

Ik zat nog even over deze vraag na te denken. Vrees je dan ook voor de toekomst van heel ongezonde rassen, dus zou het een gemis zijn als die zouden uitsterven? Want daarmee zou een hoop dierenleed voorkomen worden voor honden die met allerlei gebreken en klachten door het leven moeten.

Ik zou er zelf geen probleem mee hebben als rassen uitsterven en ik denk dat veel rassen ook niet meer te redden zijn. Ja, ik hou van collies, maar er zijn genoeg kruisingen die ook de eigenschappen hebben die ik zo leuk vind aan collies en ongeveer hetzelfde formaatje hebben. En er zijn ook heel veel collies die niet de eigenschappen hebben die ik leuk vind aan een collie (bijvoorbeeld te sloom, geen pit, niet meer willen werken) Dus zeker niet elke willekeurige collie zou bij mij passen, zoals ook niet elke willekeurige kruising bij mij zou passen; de zoektocht komt dan voor mij op hetzelfde neer.
Ik ben dan ook heel benieuwd hoe degenen die vrezen voor de rashond dat zien en wat er precies zo erg aan zou zijn als rassen helemaal zouden verdwijnen.

[Caro.]

Ik denk dat jullie allebei een beetje gelijk hebben.

Als je een hond neemt uit Zuid-Europa loop je het risico dat hij of zij een mzz heeft. Maar de kans erop is niet enorm groot, en ook afhankelijk van de voorgeschiedenis. Een gedumpte york/malteserkruising in hartje Madrid heeft echt geen leish, een podenco die jarenlang in een kustgebied heeft gezworven of pups van een zwaar verzwakte zwervende moederhond hebben veel meer risico dat ze besmet zijn.

Ik vind het fout als stichtingen doen alsof het maar niks is, want het zijn heel akelige ziektes waar een hond hartstikke dood aan kan gaan. Maar angst zaaien en roepen dat 1 op de 3 honden een mzz heeft, dat is nonsens. Hier in de buurt lopen nu zeker twintig buitenlanders waarvan meer dan de helft uit Zuid-Europa, ik kom al die mensen al bijna veertien jaar tegen, vaak al met hun tweede buitenlandse hond, en ik ken nul, NUL gevallen van mzz hier in de buurt. Mijn eigen Jack kwam uit een kustgebied en is dik 13 geworden zonder mzz (wel herhaaldelijk getest omdat ik toen nog panisch was), Lilo is bijna 14 en heeft ook zeker geen mzz, en bij Toto maak ik me niet eens meer zorgen. Het risico dat een hond met een platte snuit uiteindelijk het loodje legt door chronisch zuurstofgebrek is volgens mij hoger dan de kans dat een Spaanse hond dood gaat aan een mzz.

Bovendien kruipt die grens van het leefgebied van zandvliegen die LM overbrengen, als gevolg van klimaatverandering langzaam maar zeker omhoog en zit nu al ergens halverwege Frankrijk. Over tien jaar hebben we besmette zandvliegen langs onze Noordzeekust. En misschien kan je dan beter een gezonde kruising uit Spanje hebben dan een naar adem happend platbekje met een stamboom.

Bij mij was het dus 2 op 2: Moritz was ziek en toen we na Moritz weer een hond wilde hebben uit Spanje en die werd getest en bleek Leishmania te
hebben.

Dus van de 2 honden die ik had of wilde hebben, waren er 2 ziek, dat is 100%.

Om even tegenwicht te bieden.

Maar deze honden waren dus niet eerst in Spanje negatief getest en bleken veel later in Nederland alsnog positief te testen?
In sommige gebieden in Spanje heeft inderdaad een heel groot deel van de honden een mzz - zoals Hanneke eerder al heel terecht opmerkte, is dat heel erg regioafhankelijk en ook de achtergrond van de hond speelt een grote rol bij het risico dat ze wel/niet hebben gelopen. Maar als de testen dusdanig betrouwbaar zijn geworden dat het niet meer vaak voorkomt dat een hond vals negatief test, heb je dus niet meer heel vaak te maken met een hond die hier alsnog jaren later Leish blijkt te hebben ondanks een negatieve test ter plaatse.

Moritz, mijn hond, is dus nooit getest. Dit was in 2002, ik heb nooit informatie van de stichting gekregen of wat dan ook.

De andere hond had ik op het oog toen Moritz was overleden, die zat nog in Spanje en is getest en bleek Leish positief.

De testen zijn niet dusdanig betrouwbaar dat de uitslag correct is: alleen bij een positieve test weet je dat de hond het dus heeft, maar een negatieve test zegt helemaal niets, behalve dat op DAT moment de ziekte niet actief is, maar dit kan 6 maanden later of 7 jaar later een heel ander verhaal zijn.

Dat is wat veel stichtingen niet zeggen. Ze zeggen 'hond is niet ziek, testen zijn negatief' en dat is valse informatie en dáár word ik dus boos over.
Ik heb totaal niets tegen buitenlandse honden, in tegenstelling zelfs. Ik heb wat tegen de stichtingen die mooie praatjes houden en valse informatie geven (niet allemaal, dat weet ik, maar ik heb het dus over de stichtingen die dat wél doen en dat zijn er nog heel veel).
Of er staat op de site bij Ehrlichia als geneesmiddel 'antibiotica' en ook dat is een leugen: Ehrlichia is alleen te genezen op het moment dat de hond gebeten is door een teek. Wordt er in de weken daarna dit niet opgemerkt of geen actie ondernemen, dan is de ziekte chronisch geworden. Deze 'verstopt' zich als het ware en de hond lijkt een kerngezonde hond totdat hij even een immuun probleempje heeft, bv een buikgriepje of door een andere reden wat verzwakt, en daar komt de ziekte boven en slaat kei- en keihard toe. Dit kan dus zelfs tot 7 jaar later zijn, bij Moritz was dit 4 jaar later.

Hoe vaak hoor je mensen niet zeggen of hier schrijven 'de hond is getest, was negatief en heeft het dus niet?'. Dit verhaaltje wordt nog steeds verteld
en is een grote leugen.

Waar veel honden in Spanje vandaan komen, zijn toch de gebieden echt langs de kust en daar is de kans dat de hond ziek is, echt wel behoorlijk groot.
In het binnenland wordt de kans kleiner, maar dat is niet waar de meeste honden vandaan komen.

[laeken]

En voor de mensen die het niet weten. Ik heb een zieke Spanjaard gehad en nu weer een Spanjaard. Dus ik weet dat het kan. Cleo was negatief getest en bleef ook haar hele leven soort van twijfelachtig testen. Hoop ellende mee gehad kwa medische zaken en dat was geen pretje. Maar ik geloof oprecht dat die testen enorm verbeterd zijn. Deed je 15 of 20 jaar geleden een zwangerschapstest dan was dat ook niet de test van nu. Uitsluiten kun je niks, zeker vlak na evt besmetting niet. Maar als je hond niet op de stranden heeft gezworven en al wat ouder is, geen rare oorpunten heeft en geen gekke nagels en daarbij ook negatief test hoef je echt niet te verwachten dat er nog 50% kans op zo'n ziekte is. Die percentages van alsnog zieke honden ken ik niet maar ik ken er eerlijk gezegd ook van de laatste tijd geen een op de pointerachtige hond na die in deze topic is genoemd. En is die getest en is die niet gevonden op het strand en meteen daarna getest?

Ik lees nu dat Moritz nooit getest was. Als hij getest was zoals nu altijd gebeurd was hij waarschijnlijk direct positief getest. Dat verwacht ik tenminste. Verder begreep ik dat Moritz uit een loods vol dieren kwam. Gek is als hij daar geboren is hij eigenlijk geen ziektes kan hebben. Hij zal dus gevonden zijn aan de kust en later in die loods gepropt denk ik.

Bas komt ook uit Leish gebied. Ik kan dus echt niks uitsluiten. Dat doe ik ook niet. Risico is er en dat is er altijd. Maar vrezen doe ik niet echt omdat ik gewoon om mij heen die ervaring totaal niet heb. Hond die getest is en die na 2 super gezond jaren ineens dood gaat. Dat itt 15 jaar geleden op dit forum. Toen hadden ontzettend veel honden ineens Leish. Uit die periode stamt ook Cleo die bij ons ziek was. Ik denk dat die testen lang zo goed niet waren als nu. Anders zou je gezien de grote aantallen nu een aparte hoek op het HF moeten hebben met zieke hondjes topics. Er loopt er zover ik weet al jaren geen een terwijl de Spaanse en Griekse honden massaal aanwezig zijn.

[Caro.]

Waar veel honden in Spanje vandaan komen, zijn toch de gebieden echt langs de kust en daar is de kans dat de hond ziek is, echt wel behoorlijk groot.
In het binnenland wordt de kans kleiner, maar dat is niet waar de meeste honden vandaan komen.

Je zit qua stichtinghond natuurlijk niet vast aan Spanje. Ik zou denk ik ook eerder opteren voor een hond uit Polen; puur om de kans op die ziektes te couperen.

Dat is inderdaad heel wat veiliger vwb de ziektes
(alhoewel ik het ook doodzielig vind voor de honden dan weer in Spanje hoor).

Waar het mij om gaat, zijn gewoon de leugens die verspreid en geloofd worden en daar kan ik niet tegen.
De vrouw hier ook met de hond die Erhlichia heeft 'antibiotica en het is weer over', dat wordt dus verteld door (sommige) stichtingen en dáár gaan
mijn haren van overeind staan.
Niet van de honden op zich, ik heb daar totaal niet in het minste wat tegen, maar wees eerlijk tegen de mensen, zeker ook in het belang van de hond
zelf.

[iones]

Ik denk dat er altijd aanhangers zullen zijn van een bepaald ras en daar is niets mis mee. Dat zijn tenminste mensen die weten waar ze aan beginnen omdat ze altijd al een dergelijke hond gehad hebben. In die zin zullen er altijd rassen blijven.

Ik denk ook, dat mode altijd een rol zal blijven spelen in rassen. Ik vind dat niet zo´n goede zaak, want een hond nemen omdat hij in de mode is ipv uit goede overwegingen, pakt vaak niet goed uit. Dat nu die kleine swiffers in de mode zijn is niet het ergste, want dat zijn gemakkelijkere honden om te hanteren. Anders dan bijvoorbeeld dalmatiers die ook ooit in de mode waren, rampzalig was dat.

Ook staffords zijn al jaren in de mode en dat pakt zeer nadelig uit voor die honden. En ook vaak voor andere honden trouwens…..

De mensen die kiezen voor een hond uit het buitenland, doen dat meestal toch uit idealistische overwegingen. Ze willen een herplaatser omdat die minder kans heeft op een goed adres dan een pup.
Komt nog bij dat honden uit het asiel in Nederland het toch beter hebben dan menige asielhond in het buitenland waar altijd een nijpend te kort aan aandacht etc. heerst. Zelf heb ik niet direct een voorkeur, wel voor een herplaatser, niet voor de herkomst.

Er is nog een andere reden om voor een buitenlander te kiezen. Daar is nu eenmaal meer keuze dan hier. In de nederlandse asiels zitten vooral veel staffords en herders, en de meeste mensen zoeken dat nu eenmaal niet.

Waar ik op hoop, is dat het aantal adopties van buitenlandse honden zal afnemen. Gewoon omdat het niet meer nodig zal zijn. Omdat men in die landen bewuster wordt, diervriendelijker. Dat zou het mooist zijn. En dan rest alleen nog het broodfokkersprobleem. Want dat zijn vaak soort van maffia mensen en maffia krijg je er niet gemakkelijk onder.

[Caro.]

En voor de mensen die het niet weten. Ik heb een zieke Spanjaard gehad en nu weer een Spanjaard. Dus ik weet dat het kan. Cleo was negatief getest en bleef ook haar hele leven soort van twijfelachtig testen. Hoop ellende mee gehad kwa medische zaken en dat was geen pretje. Maar ik geloof oprecht dat die testen enorm verbeterd zijn. Deed je 15 of 20 jaar geleden een zwangerschapstest dan was dat ook niet de test van nu. Uitsluiten kun je niks, zeker vlak na evt besmetting niet. Maar als je hond niet op de stranden heeft gezworven en al wat ouder is, geen rare oorpunten heeft en geen gekke nagels en daarbij ook negatief test hoef je echt niet te verwachten dat er nog 50% kans op zo'n ziekte is. Die percentages van alsnog zieke honden ken ik niet maar ik ken er eerlijk gezegd ook van de laatste tijd geen een op de pointerachtige hond na die in deze topic is genoemd. En is die getest en is die niet gevonden op het strand en meteen daarna getest?

Ik lees nu dat Moritz nooit getest was. Als hij getest was zoals nu altijd gebeurd was hij waarschijnlijk direct positief getest. Dat verwacht ik tenminste. Verder begreep ik dat Moritz uit een loods vol dieren kwam. Gek is als hij daar geboren is hij eigenlijk geen ziektes kan hebben. Hij zal dus gevonden zijn aan de kust en later in die loods gepropt denk ik.

Bas komt ook uit Leish gebied. Ik kan dus echt niks uitsluiten. Dat doe ik ook niet. Risico is er en dat is er altijd. Maar vrezen doe ik niet echt omdat ik gewoon om mij heen die ervaring totaal niet heb. Hond die getest is en die na 2 super gezond jaren ineens dood gaat. Dat itt 15 jaar geleden op dit forum. Toen hadden ontzettend veel honden ineens Leish. Uit die periode stamt ook Cleo die bij ons ziek was. Ik denk dat die testen lang zo goed niet waren als nu. Anders zou je gezien de grote aantallen nu een aparte hoek op het HF moeten hebben met zieke hondjes topics. Er loopt er zover ik weet al jaren geen een terwijl de Spaanse en Griekse honden massaal aanwezig zijn.

En dát is dus niet waar Marc: de test is alleen betrouwbaar als er positief uit komt, dan weet je dat de hond het heeft.
Een negatieve test zegt helemaal niets. Moritz had ook negatief getest kunnen worden, hij werd ruim 4 jaar nadat hij in Nederland was pas ziek en daarvoor mankeerde hij lichamelijk niets. De incubatietijd is 7 jaar, dat is gewoon een bewezen feit, heel simpel.

Moritz is gevonden in de straten van Athene toen hij ongeveer 1 jaar oud was. Toen is hij naar het asiel gebracht en heeft daar een paar maanden gezeten
en werden veel asiels afgebroken omdat er ruimte nodig was voor de Olympische zomerspelen.
De honden zijn toen in vrachtwagens vol naar o.a. Nederland en België gebracht (ik weet het weer: stichtingen hulp aan buitenlandse honden en SOSStrays).

Cleo is nog niet zo lang geleden overleden toch? toen waren die testen vast vergelijkbaar me nu en ook bij Cleo kon geen eenduidig antwoord gegeven worden.

[laeken]

En voor de mensen die het niet weten. Ik heb een zieke Spanjaard gehad en nu weer een Spanjaard. Dus ik weet dat het kan. Cleo was negatief getest en bleef ook haar hele leven soort van twijfelachtig testen. Hoop ellende mee gehad kwa medische zaken en dat was geen pretje. Maar ik geloof oprecht dat die testen enorm verbeterd zijn. Deed je 15 of 20 jaar geleden een zwangerschapstest dan was dat ook niet de test van nu. Uitsluiten kun je niks, zeker vlak na evt besmetting niet. Maar als je hond niet op de stranden heeft gezworven en al wat ouder is, geen rare oorpunten heeft en geen gekke nagels en daarbij ook negatief test hoef je echt niet te verwachten dat er nog 50% kans op zo'n ziekte is. Die percentages van alsnog zieke honden ken ik niet maar ik ken er eerlijk gezegd ook van de laatste tijd geen een op de pointerachtige hond na die in deze topic is genoemd. En is die getest en is die niet gevonden op het strand en meteen daarna getest?

Ik lees nu dat Moritz nooit getest was. Als hij getest was zoals nu altijd gebeurd was hij waarschijnlijk direct positief getest. Dat verwacht ik tenminste. Verder begreep ik dat Moritz uit een loods vol dieren kwam. Gek is als hij daar geboren is hij eigenlijk geen ziektes kan hebben. Hij zal dus gevonden zijn aan de kust en later in die loods gepropt denk ik.

Bas komt ook uit Leish gebied. Ik kan dus echt niks uitsluiten. Dat doe ik ook niet. Risico is er en dat is er altijd. Maar vrezen doe ik niet echt omdat ik gewoon om mij heen die ervaring totaal niet heb. Hond die getest is en die na 2 super gezond jaren ineens dood gaat. Dat itt 15 jaar geleden op dit forum. Toen hadden ontzettend veel honden ineens Leish. Uit die periode stamt ook Cleo die bij ons ziek was. Ik denk dat die testen lang zo goed niet waren als nu. Anders zou je gezien de grote aantallen nu een aparte hoek op het HF moeten hebben met zieke hondjes topics. Er loopt er zover ik weet al jaren geen een terwijl de Spaanse en Griekse honden massaal aanwezig zijn.

En dát is dus niet waar Marc: de test is alleen betrouwbaar als er positief uit komt, dan weet je dat de hond het heeft.
Een negatieve test zegt helemaal niets. Moritz had ook negatief getest kunnen worden, hij werd ruim 4 jaar nadat hij in Nederland was pas ziek en daarvoor mankeerde hij lichamelijk niets. De incubatietijd is 7 jaar, dat is gewoon een bewezen feit, heel simpel.

Moritz is gevonden in de straten van Athene toen hij ongeveer 1 jaar oud was. Toen is hij naar het asiel gebracht en heeft daar een paar maanden gezeten
en werden veel asiels afgebroken omdat er ruimte nodig was voor de Olympische zomerspelen.
De honden zijn toen in vrachtwagens vol naar o.a. Nederland en België gebracht (ik weet het weer: stichtingen hulp aan buitenlandse honden en SOSStrays).

Cleo is nog niet zo lang geleden overleden toch? toen waren die testen vast vergelijkbaar me nu en ook bij Cleo kon geen eenduidig antwoord gegeven worden.

Cleo is denk ik 10 jaar geleden voor het laatst getest met een beenmergpunctie. Dat is echt anders.
Ik snap prima wat je zegt maar wat ik niet snap is dat je die ziektes zo'n groot risico vindt terwijl er geen topics zijn met zieke honden terwijl er massa's Spaanse fikken op het forum rondlopen. Want in theorie klopt je hele verhaal maar de praktijk laat niet zien dat er massaal honden toch ziek worden. Daar zit voor mij het punt.
Plus Moritz was niet getest. Hij had in theorie negatief kunnen testen. Maar dat is wel een aanname. Want hij had ook positief kunnen testen toch? De incubatietijd KAN 7 jaar zijn. Maar in de praktijk is dat zelden zo. De meeste honden worden af en aan veel eerder al een beetje ziek en testen dan gewoon positief daarna. Weinig honden lopen eerst 7 jaar rond zonder 1 verschijnsel om dan ineens dood te gaan. Dat kan wel maar dat is niet hoe de ziektes normaal verlopen. De honden die ik gekend heb uit de begintijd van de Spaanse honden die vervolgens ziek werden werden dat allemaal veel eerder op Moritz na. Maar ook Moritz was geen 7 jaar gezond. Dat bestaat maar is niet de regel.

[DeDiana]

Ik denk dat jullie allebei een beetje gelijk hebben.

Als je een hond neemt uit Zuid-Europa loop je het risico dat hij of zij een mzz heeft. Maar de kans erop is niet enorm groot, en ook afhankelijk van de voorgeschiedenis. Een gedumpte york/malteserkruising in hartje Madrid heeft echt geen leish, een podenco die jarenlang in een kustgebied heeft gezworven of pups van een zwaar verzwakte zwervende moederhond hebben veel meer risico dat ze besmet zijn.

Ik vind het fout als stichtingen doen alsof het maar niks is, want het zijn heel akelige ziektes waar een hond hartstikke dood aan kan gaan. Maar angst zaaien en roepen dat 1 op de 3 honden een mzz heeft, dat is nonsens. Hier in de buurt lopen nu zeker twintig buitenlanders waarvan meer dan de helft uit Zuid-Europa, ik kom al die mensen al bijna veertien jaar tegen, vaak al met hun tweede buitenlandse hond, en ik ken nul, NUL gevallen van mzz hier in de buurt. Mijn eigen Jack kwam uit een kustgebied en is dik 13 geworden zonder mzz (wel herhaaldelijk getest omdat ik toen nog panisch was), Lilo is bijna 14 en heeft ook zeker geen mzz, en bij Toto maak ik me niet eens meer zorgen. Het risico dat een hond met een platte snuit uiteindelijk het loodje legt door chronisch zuurstofgebrek is volgens mij hoger dan de kans dat een Spaanse hond dood gaat aan een mzz.

Bovendien kruipt die grens van het leefgebied van zandvliegen die LM overbrengen, als gevolg van klimaatverandering langzaam maar zeker omhoog en zit nu al ergens halverwege Frankrijk. Over tien jaar hebben we besmette zandvliegen langs onze Noordzeekust. En misschien kan je dan beter een gezonde kruising uit Spanje hebben dan een naar adem happend platbekje met een stamboom.

Bij mij was het dus 2 op 2: Moritz was ziek en toen we na Moritz weer een hond wilde hebben uit Spanje en die werd getest en bleek Leishmania te
hebben.

Dus van de 2 honden die ik had of wilde hebben, waren er 2 ziek, dat is 100%.

Om even tegenwicht te bieden.

Maar deze honden waren dus niet eerst in Spanje negatief getest en bleken veel later in Nederland alsnog positief te testen?
In sommige gebieden in Spanje heeft inderdaad een heel groot deel van de honden een mzz - zoals Hanneke eerder al heel terecht opmerkte, is dat heel erg regioafhankelijk en ook de achtergrond van de hond speelt een grote rol bij het risico dat ze wel/niet hebben gelopen. Maar als de testen dusdanig betrouwbaar zijn geworden dat het niet meer vaak voorkomt dat een hond vals negatief test, heb je dus niet meer heel vaak te maken met een hond die hier alsnog jaren later Leish blijkt te hebben ondanks een negatieve test ter plaatse.

Moritz, mijn hond, is dus nooit getest. Dit was in 2002, ik heb nooit informatie van de stichting gekregen of wat dan ook.

De andere hond had ik op het oog toen Moritz was overleden, die zat nog in Spanje en is getest en bleek Leish positief.

De testen zijn niet dusdanig betrouwbaar dat de uitslag correct is: alleen bij een positieve test weet je dat de hond het dus heeft, maar een negatieve test zegt helemaal niets, behalve dat op DAT moment de ziekte niet actief is, maar dit kan 6 maanden later of 7 jaar later een heel ander verhaal zijn.

Dat is wat veel stichtingen niet zeggen. Ze zeggen 'hond is niet ziek, testen zijn negatief' en dat is valse informatie en dáár word ik dus boos over.
Ik heb totaal niets tegen buitenlandse honden, in tegenstelling zelfs. Ik heb wat tegen de stichtingen die mooie praatjes houden en valse informatie geven (niet allemaal, dat weet ik, maar ik heb het dus over de stichtingen die dat wél doen en dat zijn er nog heel veel).
Of er staat op de site bij Ehrlichia als geneesmiddel 'antibiotica' en ook dat is een leugen: Ehrlichia is alleen te genezen op het moment dat de hond gebeten is door een teek. Wordt er in de weken daarna dit niet opgemerkt of geen actie ondernemen, dan is de ziekte chronisch geworden. Deze 'verstopt' zich als het ware en de hond lijkt een kerngezonde hond totdat hij even een immuun probleempje heeft, bv een buikgriepje of door een andere reden wat verzwakt, en daar komt de ziekte boven en slaat kei- en keihard toe. Dit kan dus zelfs tot 7 jaar later zijn, bij Moritz was dit 4 jaar later.

Hoe vaak hoor je mensen niet zeggen of hier schrijven 'de hond is getest, was negatief en heeft het dus niet?'. Dit verhaaltje wordt nog steeds verteld
en is een grote leugen.

Waar veel honden in Spanje vandaan komen, zijn toch de gebieden echt langs de kust en daar is de kans dat de hond ziek is, echt wel behoorlijk groot.
In het binnenland wordt de kans kleiner, maar dat is niet waar de meeste honden vandaan komen.

Deze informatie klopt niet helemaal volgens de informatie die ik van dierenartsen uit Nederland en Spanje heb gekregen.

Ten eerste: inderdaad, de testen bieden niet 100% garantie. De meeste stichtingen geven die informatie ook.
De testen zijn wel veel beter geworden én er wordt veel meer getest, dus de kans op een vals-negatieve test is kleiner. Ook bij niet-actieve Leish met lage titerwaardes krijg je nu in veel gevallen een positieve testuitslag. Bij recente besmettingen én bij pups/jonge honden is nog niet betrouwbaar te testen.

Ehrlichia is behoorlijk betrouwbaar te testen, behalve in de eerste ca. 2-3 weken na een besmetting (http://www.uu.nl/onderzoek/veterinair-m ... aehrlichia). Ehrlichia heeft een incubatietijd van 1-3 weken en wordt dus heel snel ontdekt bij een test. Ehrlichia is behalve in het geval van ernstige, acute chronische Ehrlichia nog te genezen, ofwel met een (indien nodig zeer lange) kuur Doxycycline ofwel met Imizol. Niet alle honden met Ehrlichia genezen, maar de kans op genezing is zeer groot als het goed en tijdig behandeld wordt en als de hond nog geen ernstige symptomen heeft. Dus bij een positieve Ehrlichiatest zonder symptomen wordt meestal alsnog direct behandeld, zodat je er op tijd bij bent en de ziekte niet later alsnog tot uiting komt - want dan ben je misschien wel te laat en kan al onomkeerbare schade aan het lichaam zijn toegebracht. Dus door te testen, te constateren dat een hond positief test en direct te behandelen ook al heeft hij geen symptomen, kun je in het geval van Ehrlichia heel veel ellende voorkomen. Met een uitgebreid bloedonderzoek is na de behandeling bovendien goed te controleren of de behandeling voldoende aangeslagen is op basis van de aantallen witte bloedcellen en bloedplaatjes.

Heel veel Spaanse honden zijn gedumpte huishonden, die hebben doorgaans niet een heel hoog risico op besmetting met Leish of Ehrlichia. En als het gaat om gebieden aan de kust: zelfs 20 km landinwaarts is het risico op Leish soms al meer dan 50% lager. Daar zitten meer asielen dan vlak aan de kust en worden ook veel meer honden gedumpt.

[DeDiana]

NB: Morris was dus al Ehrlichia-positief toen hij in Griekenland was. Was hij daar getest en langer dan 2 weken besmet, dan was hij dus positief getest. Het niet vertonen van klinische symptomen van de ziekte staat niet gelijk aan een incubatietijd. Bij Ehrlichia is een besmetting na ca. 3 weken gewoon in het bloed aan te tonen en de testen daarvoor zijn heel betrouwbaar. Leishmania heeft inderdaad een incubatietijd van 7 jaar en kan dus al die tijd niet in het bloed opgemerkt worden.

[Caro.]

En voor de mensen die het niet weten. Ik heb een zieke Spanjaard gehad en nu weer een Spanjaard. Dus ik weet dat het kan. Cleo was negatief getest en bleef ook haar hele leven soort van twijfelachtig testen. Hoop ellende mee gehad kwa medische zaken en dat was geen pretje. Maar ik geloof oprecht dat die testen enorm verbeterd zijn. Deed je 15 of 20 jaar geleden een zwangerschapstest dan was dat ook niet de test van nu. Uitsluiten kun je niks, zeker vlak na evt besmetting niet. Maar als je hond niet op de stranden heeft gezworven en al wat ouder is, geen rare oorpunten heeft en geen gekke nagels en daarbij ook negatief test hoef je echt niet te verwachten dat er nog 50% kans op zo'n ziekte is. Die percentages van alsnog zieke honden ken ik niet maar ik ken er eerlijk gezegd ook van de laatste tijd geen een op de pointerachtige hond na die in deze topic is genoemd. En is die getest en is die niet gevonden op het strand en meteen daarna getest?

Ik lees nu dat Moritz nooit getest was. Als hij getest was zoals nu altijd gebeurd was hij waarschijnlijk direct positief getest. Dat verwacht ik tenminste. Verder begreep ik dat Moritz uit een loods vol dieren kwam. Gek is als hij daar geboren is hij eigenlijk geen ziektes kan hebben. Hij zal dus gevonden zijn aan de kust en later in die loods gepropt denk ik.

Bas komt ook uit Leish gebied. Ik kan dus echt niks uitsluiten. Dat doe ik ook niet. Risico is er en dat is er altijd. Maar vrezen doe ik niet echt omdat ik gewoon om mij heen die ervaring totaal niet heb. Hond die getest is en die na 2 super gezond jaren ineens dood gaat. Dat itt 15 jaar geleden op dit forum. Toen hadden ontzettend veel honden ineens Leish. Uit die periode stamt ook Cleo die bij ons ziek was. Ik denk dat die testen lang zo goed niet waren als nu. Anders zou je gezien de grote aantallen nu een aparte hoek op het HF moeten hebben met zieke hondjes topics. Er loopt er zover ik weet al jaren geen een terwijl de Spaanse en Griekse honden massaal aanwezig zijn.

En dát is dus niet waar Marc: de test is alleen betrouwbaar als er positief uit komt, dan weet je dat de hond het heeft.
Een negatieve test zegt helemaal niets. Moritz had ook negatief getest kunnen worden, hij werd ruim 4 jaar nadat hij in Nederland was pas ziek en daarvoor mankeerde hij lichamelijk niets. De incubatietijd is 7 jaar, dat is gewoon een bewezen feit, heel simpel.

Moritz is gevonden in de straten van Athene toen hij ongeveer 1 jaar oud was. Toen is hij naar het asiel gebracht en heeft daar een paar maanden gezeten
en werden veel asiels afgebroken omdat er ruimte nodig was voor de Olympische zomerspelen.
De honden zijn toen in vrachtwagens vol naar o.a. Nederland en België gebracht (ik weet het weer: stichtingen hulp aan buitenlandse honden en SOSStrays).

Cleo is nog niet zo lang geleden overleden toch? toen waren die testen vast vergelijkbaar me nu en ook bij Cleo kon geen eenduidig antwoord gegeven worden.

Cleo is denk ik 10 jaar geleden voor het laatst getest met een beenmergpunctie. Dat is echt anders.
Ik snap prima wat je zegt maar wat ik niet snap is dat je die ziektes zo'n groot risico vindt terwijl er geen topics zijn met zieke honden terwijl er massa's Spaanse fikken op het forum rondlopen. Want in theorie klopt je hele verhaal maar de praktijk laat niet zien dat er massaal honden toch ziek worden. Daar zit voor mij het punt.
Plus Moritz was niet getest. Hij had in theorie negatief kunnen testen. Maar dat is wel een aanname. Want hij had ook positief kunnen testen toch? De incubatietijd KAN 7 jaar zijn. Maar in de praktijk is dat zelden zo. De meeste honden worden af en aan veel eerder al een beetje ziek en testen dan gewoon positief daarna. Weinig honden lopen eerst 7 jaar rond zonder 1 verschijnsel om dan ineens dood te gaan. Dat kan wel maar dat is niet hoe de ziektes normaal verlopen. De honden die ik gekend heb uit de begintijd van de Spaanse honden die vervolgens ziek werden werden dat allemaal veel eerder op Moritz na. Maar ook Moritz was geen 7 jaar gezond. Dat bestaat maar is niet de regel.

Mijn punt gaat puur over de informatie vanuit de stichtingen Marc. Dat die steken laten vallen en soms zelf ronduit valse informatie geven en dát
is mijn hele punt.

Ik kreeg destijds helemaal geen informatie, ook hoor ik nog regelmatig dat er bijzonder luchtig over gedaan en geschreven wordt door sommige
stichtingen. Nu dus weer dat voorbeeld van die vrouw met die Spaanse hond hier, dat wat antibiotica alles is bij Ehlrichia... en we leven nog
lang en gelukkig

Verder is het gewoon een feit dat de testen niet betrouwbaar zijn bij een negatieve uitslag, dus ik begrijp heel je punt daarin niet. Dat is bewezen,
dat is een feit, door Eline ook helemaal ondersteund en destijds toen ik Spaanse hond op het oog had, ook tegen mij gezegd door haar (dat was dus een
betrouwbare stichting en daarom ben ik toen ook daarheen gegaan voor eventueel een hond).

Overigens is het mij Moritz ook door een beenmergpunctie vastgesteld omdat er geen tijd was om te wachten op de bloedtesten.
Een beenmergpunctie, is voor zover ik weet, de enige echt betrouwbare methode om het vast te stellen en uiteraard ga je niet bij gezond
ogende honden een beenmergpunctie doen.

Waarom er nu geen 33 topics lopen over zieke honden, dat weet ik niet. Ik hoop omdat de preventie beter is? dat er meer geld naartoe gaat en
dat ze geld steken in de preventie van de ziektes. Ik hoop dat dit het is, want ik draag die honden absoluut een warm hart toe.

Mijn hele punt is de vaak veel te rooskleurige informatie van stichtingen, dat komt steeds weer bij mij terug. Destijds toen ik er veel mee bezig was
hoorde ik het heel veel om mij heen en nu dus weer met de hond die ik ken die Ehrlichia heeft en mijn hart breekt ervan.
Het kost honden hun leven, geef mensen eerlijke informatie en het bespaard een hoop verdriet en hondenlevens.

[Caro.]

Maar deze honden waren dus niet eerst in Spanje negatief getest en bleken veel later in Nederland alsnog positief te testen?
In sommige gebieden in Spanje heeft inderdaad een heel groot deel van de honden een mzz - zoals Hanneke eerder al heel terecht opmerkte, is dat heel erg regioafhankelijk en ook de achtergrond van de hond speelt een grote rol bij het risico dat ze wel/niet hebben gelopen. Maar als de testen dusdanig betrouwbaar zijn geworden dat het niet meer vaak voorkomt dat een hond vals negatief test, heb je dus niet meer heel vaak te maken met een hond die hier alsnog jaren later Leish blijkt te hebben ondanks een negatieve test ter plaatse.

Moritz, mijn hond, is dus nooit getest. Dit was in 2002, ik heb nooit informatie van de stichting gekregen of wat dan ook.

De andere hond had ik op het oog toen Moritz was overleden, die zat nog in Spanje en is getest en bleek Leish positief.

De testen zijn niet dusdanig betrouwbaar dat de uitslag correct is: alleen bij een positieve test weet je dat de hond het dus heeft, maar een negatieve test zegt helemaal niets, behalve dat op DAT moment de ziekte niet actief is, maar dit kan 6 maanden later of 7 jaar later een heel ander verhaal zijn.

Dat is wat veel stichtingen niet zeggen. Ze zeggen 'hond is niet ziek, testen zijn negatief' en dat is valse informatie en dáár word ik dus boos over.
Ik heb totaal niets tegen buitenlandse honden, in tegenstelling zelfs. Ik heb wat tegen de stichtingen die mooie praatjes houden en valse informatie geven (niet allemaal, dat weet ik, maar ik heb het dus over de stichtingen die dat wél doen en dat zijn er nog heel veel).
Of er staat op de site bij Ehrlichia als geneesmiddel 'antibiotica' en ook dat is een leugen: Ehrlichia is alleen te genezen op het moment dat de hond gebeten is door een teek. Wordt er in de weken daarna dit niet opgemerkt of geen actie ondernemen, dan is de ziekte chronisch geworden. Deze 'verstopt' zich als het ware en de hond lijkt een kerngezonde hond totdat hij even een immuun probleempje heeft, bv een buikgriepje of door een andere reden wat verzwakt, en daar komt de ziekte boven en slaat kei- en keihard toe. Dit kan dus zelfs tot 7 jaar later zijn, bij Moritz was dit 4 jaar later.

Hoe vaak hoor je mensen niet zeggen of hier schrijven 'de hond is getest, was negatief en heeft het dus niet?'. Dit verhaaltje wordt nog steeds verteld
en is een grote leugen.

Waar veel honden in Spanje vandaan komen, zijn toch de gebieden echt langs de kust en daar is de kans dat de hond ziek is, echt wel behoorlijk groot.
In het binnenland wordt de kans kleiner, maar dat is niet waar de meeste honden vandaan komen.

Deze informatie klopt niet helemaal volgens de informatie die ik van dierenartsen uit Nederland en Spanje heb gekregen.

Ten eerste: inderdaad, de testen bieden niet 100% garantie. De meeste stichtingen geven die informatie ook.
De testen zijn wel veel beter geworden én er wordt veel meer getest, dus de kans op een vals-negatieve test is kleiner. Ook bij niet-actieve Leish met lage titerwaardes krijg je nu in veel gevallen een positieve testuitslag. Bij recente besmettingen én bij pups/jonge honden is nog niet betrouwbaar te testen.

Ehrlichia is behoorlijk betrouwbaar te testen, behalve in de eerste ca. 2-3 weken na een besmetting (http://www.uu.nl/onderzoek/veterinair-m ... aehrlichia). Ehrlichia heeft een incubatietijd van 1-3 weken en wordt dus heel snel ontdekt bij een test. Ehrlichia is behalve in het geval van ernstige, acute chronische Ehrlichia nog te genezen, ofwel met een (indien nodig zeer lange) kuur Doxycycline ofwel met Imizol. Niet alle honden met Ehrlichia genezen, maar de kans op genezing is zeer groot als het goed en tijdig behandeld wordt en als de hond nog geen ernstige symptomen heeft. Dus bij een positieve Ehrlichiatest zonder symptomen wordt meestal alsnog direct behandeld, zodat je er op tijd bij bent en de ziekte niet later alsnog tot uiting komt - want dan ben je misschien wel te laat en kan al onomkeerbare schade aan het lichaam zijn toegebracht. Dus door te testen, te constateren dat een hond positief test en direct te behandelen ook al heeft hij geen symptomen, kun je in het geval van Ehrlichia heel veel ellende voorkomen. Met een uitgebreid bloedonderzoek is na de behandeling bovendien goed te controleren of de behandeling voldoende aangeslagen is op basis van de aantallen witte bloedcellen en bloedplaatjes.

Heel veel Spaanse honden zijn gedumpte huishonden, die hebben doorgaans niet een heel hoog risico op besmetting met Leish of Ehrlichia. En als het gaat om gebieden aan de kust: zelfs 20 km landinwaarts is het risico op Leish soms al meer dan 50% lager. Daar zitten meer asielen dan vlak aan de kust en worden ook veel meer honden gedumpt.

Wat klopt er dan niet wat ik zeg?

Ehrlichia is te genezen als je er vroeg bij bent, anders wordt de ziekte chronisch en heeft vaak een dodelijk verloop.

Maar dan moet er dus wel getest worden én informatie gegeven worden aan de mensen. De honden in de asiels worden (werden?) vaak helemaal niet
getest totdat ze geadopteerd werden en dan ben je dus vaak al te laat omdat de ziekte chronisch is geworden en dan niet meer te genezen.
Of er moet sinds een paar jaar wat veranderd zijn en dat de honden daar allemaal getest worden, ook al worden ze niet geadopteerd, maar dat geloof
ik eigenlijk niet zo.

Dus de stichting is dan toch in gebreke gebleven door én niet te testen én geen informatie te geven?

Ook staat er vaak op de sites van stichtingen dat Ehrlichia te genezen is met antibiotica, ja klopt, als je er snel bij bent, maar later niet meer en
is het vaak dodelijk.

[LongFields]

Plus dat ik denk dat het fokken van rashonden steeds minder gaat worden, als hobby. Mensen worden om een dwarse scheet al voor de rechter gesleept; dan vergaat je de lust wel. Plus dat je met je inteeltras veel vaker geconfronteerd gaat worden met zieke pups en boze eigenaren. Ook al geen lolletje.
En waar veel mensen denken dat je met je gefok schaterlachend binnenloopt, vergeet het maar. Fokken is duur. Fokken kost tijd. Twee zaken waarvan de mensen tegenwoordig steeds minder hebben.

Dat denk ik niet alleen, daar ben ik zo goed als zeker van. Ik zie dat om mij heen gebeuren en bij mijn eigen stoppen met fokken heeft dat ook een rol gespeeld, het hele gebeuren rondom het aansprakelijk stellen van de goed bedoelende hobbyfokker op het moment dat er ook maar iets is waardoor de hond klachten krijgt. De huidige hype rondom Stichting Dier en Recht draagt er ook in grote mate aan bij dat iedere pupkoper bij wat voor probleem dan ook direct in de aanval gaat richting de fokker.
Daar moet je maar net zin in hebben.

[DeDiana]

Maar deze honden waren dus niet eerst in Spanje negatief getest en bleken veel later in Nederland alsnog positief te testen?
In sommige gebieden in Spanje heeft inderdaad een heel groot deel van de honden een mzz - zoals Hanneke eerder al heel terecht opmerkte, is dat heel erg regioafhankelijk en ook de achtergrond van de hond speelt een grote rol bij het risico dat ze wel/niet hebben gelopen. Maar als de testen dusdanig betrouwbaar zijn geworden dat het niet meer vaak voorkomt dat een hond vals negatief test, heb je dus niet meer heel vaak te maken met een hond die hier alsnog jaren later Leish blijkt te hebben ondanks een negatieve test ter plaatse.

Moritz, mijn hond, is dus nooit getest. Dit was in 2002, ik heb nooit informatie van de stichting gekregen of wat dan ook.

De andere hond had ik op het oog toen Moritz was overleden, die zat nog in Spanje en is getest en bleek Leish positief.

De testen zijn niet dusdanig betrouwbaar dat de uitslag correct is: alleen bij een positieve test weet je dat de hond het dus heeft, maar een negatieve test zegt helemaal niets, behalve dat op DAT moment de ziekte niet actief is, maar dit kan 6 maanden later of 7 jaar later een heel ander verhaal zijn.

Dat is wat veel stichtingen niet zeggen. Ze zeggen 'hond is niet ziek, testen zijn negatief' en dat is valse informatie en dáár word ik dus boos over.
Ik heb totaal niets tegen buitenlandse honden, in tegenstelling zelfs. Ik heb wat tegen de stichtingen die mooie praatjes houden en valse informatie geven (niet allemaal, dat weet ik, maar ik heb het dus over de stichtingen die dat wél doen en dat zijn er nog heel veel).
Of er staat op de site bij Ehrlichia als geneesmiddel 'antibiotica' en ook dat is een leugen: Ehrlichia is alleen te genezen op het moment dat de hond gebeten is door een teek. Wordt er in de weken daarna dit niet opgemerkt of geen actie ondernemen, dan is de ziekte chronisch geworden. Deze 'verstopt' zich als het ware en de hond lijkt een kerngezonde hond totdat hij even een immuun probleempje heeft, bv een buikgriepje of door een andere reden wat verzwakt, en daar komt de ziekte boven en slaat kei- en keihard toe. Dit kan dus zelfs tot 7 jaar later zijn, bij Moritz was dit 4 jaar later.

Hoe vaak hoor je mensen niet zeggen of hier schrijven 'de hond is getest, was negatief en heeft het dus niet?'. Dit verhaaltje wordt nog steeds verteld
en is een grote leugen.

Waar veel honden in Spanje vandaan komen, zijn toch de gebieden echt langs de kust en daar is de kans dat de hond ziek is, echt wel behoorlijk groot.
In het binnenland wordt de kans kleiner, maar dat is niet waar de meeste honden vandaan komen.

Deze informatie klopt niet helemaal volgens de informatie die ik van dierenartsen uit Nederland en Spanje heb gekregen.

Ten eerste: inderdaad, de testen bieden niet 100% garantie. De meeste stichtingen geven die informatie ook.
De testen zijn wel veel beter geworden én er wordt veel meer getest, dus de kans op een vals-negatieve test is kleiner. Ook bij niet-actieve Leish met lage titerwaardes krijg je nu in veel gevallen een positieve testuitslag. Bij recente besmettingen én bij pups/jonge honden is nog niet betrouwbaar te testen.

Ehrlichia is behoorlijk betrouwbaar te testen, behalve in de eerste ca. 2-3 weken na een besmetting (http://www.uu.nl/onderzoek/veterinair-m ... aehrlichia). Ehrlichia heeft een incubatietijd van 1-3 weken en wordt dus heel snel ontdekt bij een test. Ehrlichia is behalve in het geval van ernstige, acute chronische Ehrlichia nog te genezen, ofwel met een (indien nodig zeer lange) kuur Doxycycline ofwel met Imizol. Niet alle honden met Ehrlichia genezen, maar de kans op genezing is zeer groot als het goed en tijdig behandeld wordt en als de hond nog geen ernstige symptomen heeft. Dus bij een positieve Ehrlichiatest zonder symptomen wordt meestal alsnog direct behandeld, zodat je er op tijd bij bent en de ziekte niet later alsnog tot uiting komt - want dan ben je misschien wel te laat en kan al onomkeerbare schade aan het lichaam zijn toegebracht. Dus door te testen, te constateren dat een hond positief test en direct te behandelen ook al heeft hij geen symptomen, kun je in het geval van Ehrlichia heel veel ellende voorkomen. Met een uitgebreid bloedonderzoek is na de behandeling bovendien goed te controleren of de behandeling voldoende aangeslagen is op basis van de aantallen witte bloedcellen en bloedplaatjes.

Heel veel Spaanse honden zijn gedumpte huishonden, die hebben doorgaans niet een heel hoog risico op besmetting met Leish of Ehrlichia. En als het gaat om gebieden aan de kust: zelfs 20 km landinwaarts is het risico op Leish soms al meer dan 50% lager. Daar zitten meer asielen dan vlak aan de kust en worden ook veel meer honden gedumpt.

Wat klopt er dan niet wat ik zeg?

Ehrlichia is te genezen als je er vroeg bij bent, anders wordt de ziekte chronisch en heeft vaak een dodelijk verloop.

Maar dan moet er dus wel getest worden én informatie gegeven worden aan de mensen. De honden in de asiels worden (werden?) vaak helemaal niet
getest totdat ze geadopteerd werden en dan ben je dus vaak al te laat omdat de ziekte chronisch is geworden en dan niet meer te genezen.
Of er moet sinds een paar jaar wat veranderd zijn en dat de honden daar allemaal getest worden, ook al worden ze niet geadopteerd, maar dat geloof
ik eigenlijk niet zo.

Dus de stichting is dan toch in gebreke gebleven door én niet te testen én geen informatie te geven?

Ook staat er vaak op de sites van stichtingen dat Ehrlichia te genezen is met antibiotica, ja klopt, als je er snel bij bent, maar later niet meer en
is het vaak dodelijk.

Nou, jij schreef over een lange incubatietijd van Ehrlichia, dat de testen niets zouden zeggen en dat Ehrlichia niet te genezen is met Doxycycline. Dat klopt alle drie niet. Na de acute fase van Ehrlichia volgt de subklinische fase (kan 5 jaar duren, geen symptomen maar wel afwijkend bloedbeeld en positieve titer) en ook in die periode is de behandeling met Doxy (of evt. Imizol) in de meeste gevallen succesvol. Chronische Ehrlichia met ernstige symptomen is niet te genezen, maar in de stadia daarvoor is de ziekte wel behandelbaar.
Natuurlijk moeten stichtingen daar goed over informeren en de honden ter plaatse testen en indien nodig direct behandelen om een hoop ellende te voorkomen. Bagatelliseren van deze ziektes vind ik een slechte zaak, omdat mensen moeten weten waar ze aan beginnen en welk risico er is. Maar de informatie die jij in eerste instantie gaf, suggereerde dat Ehrlichia nauwelijks te behandelen of te testen is, en dat klopt in de meeste gevallen ook niet.

[Caro.]

Deze informatie klopt niet helemaal volgens de informatie die ik van dierenartsen uit Nederland en Spanje heb gekregen.

Ten eerste: inderdaad, de testen bieden niet 100% garantie. De meeste stichtingen geven die informatie ook.
De testen zijn wel veel beter geworden én er wordt veel meer getest, dus de kans op een vals-negatieve test is kleiner. Ook bij niet-actieve Leish met lage titerwaardes krijg je nu in veel gevallen een positieve testuitslag. Bij recente besmettingen én bij pups/jonge honden is nog niet betrouwbaar te testen.

Ehrlichia is behoorlijk betrouwbaar te testen, behalve in de eerste ca. 2-3 weken na een besmetting (http://www.uu.nl/onderzoek/veterinair-m ... aehrlichia). Ehrlichia heeft een incubatietijd van 1-3 weken en wordt dus heel snel ontdekt bij een test. Ehrlichia is behalve in het geval van ernstige, acute chronische Ehrlichia nog te genezen, ofwel met een (indien nodig zeer lange) kuur Doxycycline ofwel met Imizol. Niet alle honden met Ehrlichia genezen, maar de kans op genezing is zeer groot als het goed en tijdig behandeld wordt en als de hond nog geen ernstige symptomen heeft. Dus bij een positieve Ehrlichiatest zonder symptomen wordt meestal alsnog direct behandeld, zodat je er op tijd bij bent en de ziekte niet later alsnog tot uiting komt - want dan ben je misschien wel te laat en kan al onomkeerbare schade aan het lichaam zijn toegebracht. Dus door te testen, te constateren dat een hond positief test en direct te behandelen ook al heeft hij geen symptomen, kun je in het geval van Ehrlichia heel veel ellende voorkomen. Met een uitgebreid bloedonderzoek is na de behandeling bovendien goed te controleren of de behandeling voldoende aangeslagen is op basis van de aantallen witte bloedcellen en bloedplaatjes.

Heel veel Spaanse honden zijn gedumpte huishonden, die hebben doorgaans niet een heel hoog risico op besmetting met Leish of Ehrlichia. En als het gaat om gebieden aan de kust: zelfs 20 km landinwaarts is het risico op Leish soms al meer dan 50% lager. Daar zitten meer asielen dan vlak aan de kust en worden ook veel meer honden gedumpt.

Wat klopt er dan niet wat ik zeg?

Ehrlichia is te genezen als je er vroeg bij bent, anders wordt de ziekte chronisch en heeft vaak een dodelijk verloop.

Maar dan moet er dus wel getest worden én informatie gegeven worden aan de mensen. De honden in de asiels worden (werden?) vaak helemaal niet
getest totdat ze geadopteerd werden en dan ben je dus vaak al te laat omdat de ziekte chronisch is geworden en dan niet meer te genezen.
Of er moet sinds een paar jaar wat veranderd zijn en dat de honden daar allemaal getest worden, ook al worden ze niet geadopteerd, maar dat geloof
ik eigenlijk niet zo.

Dus de stichting is dan toch in gebreke gebleven door én niet te testen én geen informatie te geven?

Ook staat er vaak op de sites van stichtingen dat Ehrlichia te genezen is met antibiotica, ja klopt, als je er snel bij bent, maar later niet meer en
is het vaak dodelijk.

Nou, jij schreef over een lange incubatietijd van Ehrlichia, dat de testen niets zouden zeggen en dat Ehrlichia niet te genezen is met Doxycycline. Dat klopt alle drie niet. Na de acute fase van Ehrlichia volgt de subklinische fase (kan 5 jaar duren, geen symptomen maar wel afwijkend bloedbeeld en positieve titer) en ook in die periode is de behandeling met Doxy (of evt. Imizol) in de meeste gevallen succesvol. Chronische Ehrlichia met ernstige symptomen is niet te genezen, maar in de stadia daarvoor is de ziekte wel behandelbaar.
Natuurlijk moeten stichtingen daar goed over informeren en de honden ter plaatse testen en indien nodig direct behandelen om een hoop ellende te voorkomen. Bagatelliseren van deze ziektes vind ik een slechte zaak, omdat mensen moeten weten waar ze aan beginnen en welk risico er is. Maar de informatie die jij in eerste instantie gaf, suggereerde dat Ehrlichia nauwelijks te behandelen of te testen is, en dat klopt in de meeste gevallen ook niet.

Dan ben ik wat onduidelijk geweest, want ik bedoelde de testen voor Leishmania dat die negatief getest niet veel zeggen.
Ehrlichia is alleen te genezen als je er snel bij bent en ik vermoed zo maar dat de asiels niet steeds de honden testen op Ehrlichia.
Dat jij zegt dat ze dit zouden moeten doen, daar ben ik het dus absoluut mee eens en dat is wat ik ook zeg, maar vaak niet gebeurt of tenminste
in de periode dat ik er veel mee bezig was, niet gebeurde.

Dat de behandeling met Doxy succesvol zou zijn in de eerste 5 jaar na besmetting, durf ik te betwijfelen aangezien Moritz 5.5 jaar was toen hij
overleed en 5 jaar was toen het werd ontdekt. Hij heeft zo'n 3 of 4 maanden antibiotica gekregen (Doxy) en is toen overleden.

De incubatietijd is bij Ehrlichia volgens mij ook 7 jaar, dus 7 jaar na besmetting kan het alsnog zichtbaar worden. Dat is mij destijds tenminste
door de specialist verteld.