terug OT. Alle reacties gelezen hebbende

ben ik voor noch tegen gebruik van de TT. Niet voor omdat het voor bepaalde lieden een veel te makkelijke manier is om snel je hond 'op te voeden'.
Ook niet tegen, omdat er wel degelijk situaties zijn waarin het ding een prima middel is om snel, effectief en in feite hondvriendelijk (zoals Cleva beargumenteert) iets voor elkaar te krijgen wat de veiligheid van hond en/of omgeving ten goede komt. En dat hoeft wmb niet alleen door of mbv professionals.
Zelf heb ik de band er ooit speciaal voor aangeschaft, toen in te maken kreeg met een byzonder onstuimige Berner Sennen in de opvang. Dit beest rende niet gewoon, maar denderde onafgebroken voort en was niet moe te krijgen. Prima, niks mis mee, behalve dan dat ie in het voorbij gaan vaak keihard vanuit de flank tegen mijn dames opbeukte. Dit had gewoon lompheid kunnen zijn, maar dat was het zeker niet. Ondanks al zijn onstuimigheid, knalde hij nooit tegen een boom, vloog nooit uit de bocht en wist mij prima te omzeilen. Daarentegen racete hij rechtdoor totdat hij bij Lizzy of Amber kwam en gaf dan echt een enorme zwieper aan zijn grote lijf

. De meisjes deden niks en vonden het zo eng, dat ze steeds dichter bij me kwamen lopen en geen wandeling meer ontspannen was voor ze. Een brul geven had geen enkel effect want dan ben je altijd te laat en het interesseerde hem minder dan niks. Aan de lijn houden was absoluut geen optie. Ten eerste trok hij als een paard die als eerste de finish wilde bereiken, ten tweede had hij dat rennen echt nodig om zijn tomeloze energie kwijt te kunnen en ten derde had hij daar geen drol van geleerd. En kon hij altijd nog op het erf gaan lopen beuken.
Nee, aangezien de meiden zelf niks deden, moest ik hen van magische krachten voorzien en dus kwam die band er. Timen kan ik wel na alle clickertraining, en ik besloot alleen te drukken als hij daadwerkelijk een rake, intentionele beuk gaf. Dus niet voor langs denderen, zelfs niet als dit heel dichtbij was. Het effect was verpletterend

Bij elk van de dames moest ik twee keer drukken en toen was het klaar. Hij snapte er niks van dat hij lik op stuk kreeg maar hij keek wel beter uit dan het nog eens te proberen. Ook mijn meisjes hadden al snel door dat hij ze netjes passeerde en de wandelingen werden voor alle honden weer leuk. En nee, de Berner was er geen moment gespannen of onzeker door geworden en racete nog even hard
langs ze heen; alleen de knallen bleven achterwege.
Geen idee hoe ik dat ooit anders had moeten bereiken, laat staan zo snel en effectief!
Desalnietemin is het natuurlijk wel een middel waar uiterst spaarzaam mee moet worden omgegaan, en dat is helaas net het probleem in verkeerde handen...