Kijk je naar goedkopere alternatieven voor je hond nu alle de prijzen zo uit de bocht vliegen?
Ster topic! Klik hier om te reageren
Ben je nieuw en wil je een account maken? Klik hier!
Een (zeer) beknopte handleiding voor nieuwe leden vind je hier: Klik!
Het hondenforum team stelt zich hier voor: Klik!
Laatste wijziging 23-03-2022
Wil je deze forummededeling niet meer zien? klik dan rechtsboven in dit vak
Heavy schreef:Ik weet natuurlijk niet hoe het komt dat je 40 kilo overgewicht hebt en ga je daar ook niet op aanvallen maar ik vind het wel opvallend dat je zoveel eisen stelt aan je jonge hondjes en het blijkbaar wel geaccepteerd hebt dat je te zwaar bent .
Misschien is er wel een medische reden voor, misschien ook niet maar feit is dat het niets met dit topic te maken heeft.
Even tussendoor hoor, maar ik wilde nog even ingaan op die TT en dan in het bijzonder die negatieve bekrachtiging.
Hippo schreef:Ik ben het geheel met je eens mbt negatieve bekrachtiging en positieve correctie. Ik heb dat zo aangekaart omdat sommigen er vanuit gaan dat een correctie met stroom per definitie een positieve correctie is, dat is niet het geval. Bij het hierkomen kan je het beide gebruiken. Of een redelijke prikkel vanwege het negeren van het commando, of juist laag en dan de prikkel stoppen zodra de hond op het gewenste tempo naar je toe rent.
Waarom zou je ergens een bepaalde leeftijd aan hangen? Een mechelpup die vol in je vel hangt, ga je toch ook corrigeren. Het is maar net hoe straf of mild je het doet. Ik ga een jonge hond van 6 maanden die sterft van de energie en met een dusdanige geschiedenis niet maandenlang aan de riem houden als het op deze manier kan worden opgelost.
Sowieso is het handig, want Dico weet nu niet beter of dat ik hem zowel vast als los commando's moet opvolgen wat hem een zeer betrouwbare losloper maakt.
Op welk moment start je dan met de stroomafgifte? Voor, na of tijdens het geven van het hiercommando? En hoe weet die hond dan dat de prikkel stopt als hij snel genoeg komt? Is hem dan wel eerst het commando aangeleerd?
Gaat die hond niet juist in reactie op die prikkel heel iets anders doen dan hierkomen? Ik kan me zo voorstellen als een hond (met name de eerste keer dan misschien) ineens die prikkel voelt hij zich juist daarop focust, er misschien van probeert weg te komen en dus juist afgeleid is/wordt van het commando.
Fotogravinnetje schreef:
En ik zou onder begeleiding gaan werken aan een betere conditie. Het onderhouden van eenmaal opgebouwde conditie zal niet moeilijk zijn met je hondjes erbij, maar ze hebben wel veel meer aan je als je ook af en toe een sprintje van 30 meter kunt trekken en gek kunt doen zonder dat je door je enkels zakt en hijgt als een stoomtrein
Fotogravinnetje schreef:
En ik zou onder begeleiding gaan werken aan een betere conditie. Het onderhouden van eenmaal opgebouwde conditie zal niet moeilijk zijn met je hondjes erbij, maar ze hebben wel veel meer aan je als je ook af en toe een sprintje van 30 meter kunt trekken en gek kunt doen zonder dat je door je enkels zakt en hijgt als een stoomtrein
????? Wat heeft dit er überhaupt mee te maken??
Dat lijkt me idd niet echt relevant. Ik stort ook ter aarde als ik een sprintje trek (ben trouwens geen gram te zwaar, andere oorzaak).
Dat heeft niets te maken met mijn honden.
Fotogravinnetje schreef:
En ik zou onder begeleiding gaan werken aan een betere conditie. Het onderhouden van eenmaal opgebouwde conditie zal niet moeilijk zijn met je hondjes erbij, maar ze hebben wel veel meer aan je als je ook af en toe een sprintje van 30 meter kunt trekken en gek kunt doen zonder dat je door je enkels zakt en hijgt als een stoomtrein
????? Wat heeft dit er überhaupt mee te maken??
Dat kan ik ook allemaal niet dus dan ben ik ook niet goed voor mijn honden en hebben ze niets aan mij.
Ga ze gelijk op MP knallen.
Fotogravinnetje schreef:
En ik zou onder begeleiding gaan werken aan een betere conditie. Het onderhouden van eenmaal opgebouwde conditie zal niet moeilijk zijn met je hondjes erbij, maar ze hebben wel veel meer aan je als je ook af en toe een sprintje van 30 meter kunt trekken en gek kunt doen zonder dat je door je enkels zakt en hijgt als een stoomtrein
????? Wat heeft dit er überhaupt mee te maken??
Dat kan ik ook allemaal niet dus dan ben ik ook niet goed voor mijn honden en hebben ze niets aan mij.
Ga ze gelijk op MP knallen.
Je kunt ze nog beter aan een boom binden in 't bos dan houden idd.
Fotogravinnetje schreef:
En ik zou onder begeleiding gaan werken aan een betere conditie. Het onderhouden van eenmaal opgebouwde conditie zal niet moeilijk zijn met je hondjes erbij, maar ze hebben wel veel meer aan je als je ook af en toe een sprintje van 30 meter kunt trekken en gek kunt doen zonder dat je door je enkels zakt en hijgt als een stoomtrein
????? Wat heeft dit er überhaupt mee te maken??
Dat kan ik ook allemaal niet dus dan ben ik ook niet goed voor mijn honden en hebben ze niets aan mij.
Ga ze gelijk op MP knallen.
Je kunt ze nog beter aan een boom binden in 't bos dan houden idd.
Is toch wel erg dat ze ze zich met elkaar moeten vermaken .Aan een boom in het bos . ze lopen nu in de tuin met de achterdeur open. Is ook nie goei natuurlijk , bos is leuker voor ze.
Fotogravinnetje schreef:
En ik zou onder begeleiding gaan werken aan een betere conditie. Het onderhouden van eenmaal opgebouwde conditie zal niet moeilijk zijn met je hondjes erbij, maar ze hebben wel veel meer aan je als je ook af en toe een sprintje van 30 meter kunt trekken en gek kunt doen zonder dat je door je enkels zakt en hijgt als een stoomtrein
????? Wat heeft dit er überhaupt mee te maken??
Dat kan ik ook allemaal niet dus dan ben ik ook niet goed voor mijn honden en hebben ze niets aan mij.
Ga ze gelijk op MP knallen.
Ik bied 50 euro
Jij loopt gewoon mijn beperking uit te buiten. Nouja doe er 3 tientjes bij en je krijgt ze alle 8.
Fotogravinnetje schreef:
En ik zou onder begeleiding gaan werken aan een betere conditie. Het onderhouden van eenmaal opgebouwde conditie zal niet moeilijk zijn met je hondjes erbij, maar ze hebben wel veel meer aan je als je ook af en toe een sprintje van 30 meter kunt trekken en gek kunt doen zonder dat je door je enkels zakt en hijgt als een stoomtrein
????? Wat heeft dit er überhaupt mee te maken??
Dat kan ik ook allemaal niet dus dan ben ik ook niet goed voor mijn honden en hebben ze niets aan mij.
Ga ze gelijk op MP knallen.
Ik geloof dat het iets met sambal te maken had aldus Tara.
Ik ga mee met de suggesties om even helemaal niets meer te doen tot je samen met je hond kan ontspannen, een connectie hebt.
Pas dan zou ik activiteit toevoegen. Leer je hondje eerst genieten van een baas die ís en dan pas van een baas die doet.
Voor dat autojagen kan ik trouwen BATtraining aanraden. Mijn hond was een vreselijke auto(fiets/driewieler/vrachtwagen/skateboard/grasmaaier/etc)drijver en nu kan hij volledig ontspannen naast voertuigen langs, niet de minste interesse meer.
Zo, terug in Wageningen. Het weekend is grotendeels heel goed gegaan. Bij mijn moeder blijven zonder dat ik er bij ben was geen succes. Ze is stukken volledig over de zeik geweest, maar het was voor mij/ons wel leerzaam om te zien wat ze dus doet bij een iets veranderende omgeving. Wel op dezelfde boerderij, in dezelfde kamer geslapen, mensen en honden die ze kent (en mijn moeder is heel stabiel, veel stabieler dan ik), en dus toch over de zeik omdat Ninthe en ik er niet waren.
Vrijdag heel veel gewoon in de tuin gezeten. Dan komt ze met regelmaat even een aai of een snoepje halen en dan gaat ze haar eigen ding weer doen, maar uiteindelijk kwam ze dan toch ook gezellig bij me liggen. Zaterdag hebben ze een tijdje vast moeten liggen, er werd door mijn broertjes in de tuin gewerkt en die zijn heel slordig in hekjes dicht doen (vorige week was er al een shet ontsnapt, dit weekend was ik eerder bij het hekje dan de shetten maar stond hij al weer open. Dus de shetten op het andere gras aan een touwtje en de dames aan een boom). Ik dacht toen nog wat in de tuin te gaan werken maar dat was niet te doen zonder oordoppen dus al snel had ik gewoon stoeldienst. Boekje erbij, niet verkeerd moet ik zeggen.
Bij de lunchpauze gingen de hekken dicht en mochten de honden dus los. Toen dook Ninthe echter door het schrikdraad zonder een tik te krijgen en Noa probeerde dat toen ook maar kreeg een dubbele oplawaai doordat ze even in het draad bleef hangen. Ze schrok zich echt het leplazerus en was daarna even niet te bereiken, maar uiteindelijk ging het toen wel goed hoewel ze wel wat schrikachtig bleef. Ik heb ze toen even binnen gezet (mijn moeder had Ninthe gepakt) want Ninthe moest geteletubbied worden en daarna gingen de jongens al weer aan de slag. Aan het eind van de dag, tegen zessen, waren alleen mijn moeder en ik er nog en zaten wij in de buurt van het schrikdraad (aan de hondenkant) af te schakelen toen Ninthe nogmaals probeerde door het schrikdraad te gaan en nu dus wel contact had door haar teletubbie. Ze schrok terug, maar liet zich roepen en even gerust stellen.
Terwijl ik daar nog mee bezig ben hoor ik achter me een ijselijk gegil en zie ik nog net Noa door het schrikdraad heen schieten waarbij ze via haar staart nog een tik na kreeg. Zowel mijn moeder als ik snel over het draad gestapt zodat ze niet richting de weg zou gaan, en nadat ze even volledig niet bereikbaar was kon ik haar benaderen en iets kalmeren, maar ze was daarna niet meer echt kalm te krijgen. Ze bleef random loeien. Eerst heb ik haar los laten lopen, maar dat was geen optie, daarna heb ik haar aangelijnd maar ook toen was ze niet rustig te krijgen dus uiteindelijk heb ik haar in de hondenkamer gezet. Ninthe was ondertussen aan het meedribbelen tot op 10 meter van het schrikdraad, dat vond ze duidelijk dichtbij genoeg. Prima, schrikdraad is niet om doorheen te gaan was aangekomen. 's avonds heb ik de honden nog even laten plassen aan de lijn en Noa was nog met haar staart laag, maar niet meer tussen haar benen. Maar duidelijk nog niet ontspannen.
De volgende ochtend mochten ze even in de tuin plassen voor het ontbijt en normaal is dat lekker rondjes rennen en alles maar nu wilde Noa eigenlijk de deur niet uit, let wel: dat is ruim 40 meter van het schrikdraad af, uiteindelijk met de staart tussen haar benen en af en toe loeiend toch wel een stukje gegaan, en toen ze even wat positiever werd weer terug naar binnen gelopen. Ninthe had ondertussen al geplast (en rondjes gerend). Een tijdje later heb ik ze aan de lijn uitgelaten en daarna los in de tuin geklikt, dat vond Noa duidelijk makkelijker en ze ging nu ook wel wat haar eigen ding doen. Wel met een cirkel van zo'n 5 meter van mijn deur maar dat vind ik op zich prima. De shetten waren nog niet buiten gezet dus ik had mijn deur open en ze kon dus echt zelf haar plan bepalen. Later nog een uurtje in de tuin gezeten en toen kwam ze toch weer bij me liggen, maar ze ging niet meer dan 10m richting het draad en is voornamelijk rond mij aan het scharrelen geweest met haar staart tussen laag en neutraal in. Vanmiddag zijn we naar mijn oma geweest (mijn moeder, ik, de dames en kleine Boris) en omdat ik niet meer terug naar de boerderij ging moesten de honden mee. Ze vonden het best lastig, en op den duur ook saai, maar ze deden het goed en sinds ik aangekomen ben ik in Wageningen heb ik er geen hond meer aan gehad. Ze liggen alleen maar te slapen.
Ik heb even met mijn moeder overlegd en het plaatsen van mijn hek wordt naar voren geschoven. Dat zou ergens in de zomervakantie gaan gebeuren maar dat wordt nu ergens binnen 3 weken. Dan kan ze vanuit mijn woonkamer niet langer naar het schrikdraad toe. Daarvoor moet 1 zijde geplaatst worden, de rest is al 1.50 hoog afgezet.
Nu is mijn vraag: hoe zouden jullie gereageerd hebben op het moment dat Noa zo in paniek is vanwege het schrikdraad: negeren, kalmeren, corrigeren, wegzetten, spelletje spelen?, iets anders? Ik heb het gevoel dat ze niet door heeft gehad dat het van het draad komt omdat ze weer eens te druk met andere dingen bezig was en de tweede tik al te ver in paniek was. Of ze het naderhand niet bedenkt weet ik nog niet. Normaal zou ik dat niet verwachten maar zij heeft al een aantal keer laten zien dat ze dat kan dus ik sluit het niet uit.
Vrijdagochtend ben ik met Noa naar de homeopaat geweest. Zij vond Noa veel rustiger dan de vorige keer, ondanks dat ze nu al een aantal weken zonder druppels staat omdat deze op waren. Uit het consult kwam frustratie toch met regelmaat naar boven als iets dat haar afwijkende gedrag triggert en getriggerd heeft en daar heb ik nu een middel voor gekregen dat ik dagelijks moet geven (Staphysagria D12) en over een week moet ik starten met het middel dat ik eerder gaf maar met een andere potentie (stamonium D30 i.p.v. LM3).
Dat ze in paniek raakte van het schrikdraadapparaat verbaast me eigenlijk niet. Ze had al één keer eerder contact gemaakt maar hield daarna (tot gisteren) afstand, toen was ze ook even in paniek. Dit schrikdraadapparaat is aangeschaft om shetten en een dradenspringer binnen de omheining te houden en er staat dus een serieuze klap stroom op. Waar ik de elektronische halsband zonder probleem in mijn hand laat afgaan (zowel kort als continue) op de stand die ik bij haar gebruik (en sterk zat is), is het aanraken van het schrikdraad iets wat ik ten alle tijden zal proberen te vermijden. Ik heb het ook wel eens moeten testen omdat ik er echt niet van overtuigd was of het erop stond en dat was echt iets waar ik minuten voor aarzelden en daarna nog rustig een kwartier/20 minuten gemengde gevoelens over had of ik nou blij moest zijn dat het werkte of dat ik de natintelingen in mijn hand nog te gevoelig vond. Ik was wel verbaasd dat ze het opnieuw probeerde.
Ik vrees dat dat te maken heeft dat ons apparaat maar eens per seconde tikt (dat is normaal, hij heeft ook nog een trage stand) en ze een geweldig timingsvermogen hebben dus ik heb hen al eens vaker kort aan het schrikdraad zien zitten zonder dat ze een tik kregen.
Domor schreef:Zo, terug in Wageningen. Het weekend is grotendeels heel goed gegaan. Bij mijn moeder blijven zonder dat ik er bij ben was geen succes. Ze is stukken volledig over de zeik geweest, maar het was voor mij/ons wel leerzaam om te zien wat ze dus doet bij een iets veranderende omgeving. Wel op dezelfde boerderij, in dezelfde kamer geslapen, mensen en honden die ze kent (en mijn moeder is heel stabiel, veel stabieler dan ik), en dus toch over de zeik omdat Ninthe en ik er niet waren.
Vrijdag heel veel gewoon in de tuin gezeten. Dan komt ze met regelmaat even een aai of een snoepje halen en dan gaat ze haar eigen ding weer doen, maar uiteindelijk kwam ze dan toch ook gezellig bij me liggen. Zaterdag hebben ze een tijdje vast moeten liggen, er werd door mijn broertjes in de tuin gewerkt en die zijn heel slordig in hekjes dicht doen (vorige week was er al een shet ontsnapt, dit weekend was ik eerder bij het hekje dan de shetten maar stond hij al weer open. Dus de shetten op het andere gras aan een touwtje en de dames aan een boom). Ik dacht toen nog wat in de tuin te gaan werken maar dat was niet te doen zonder oordoppen dus al snel had ik gewoon stoeldienst. Boekje erbij, niet verkeerd moet ik zeggen.
Bij de lunchpauze gingen de hekken dicht en mochten de honden dus los. Toen dook Ninthe echter door het schrikdraad zonder een tik te krijgen en Noa probeerde dat toen ook maar kreeg een dubbele oplawaai doordat ze even in het draad bleef hangen. Ze schrok zich echt het leplazerus en was daarna even niet te bereiken, maar uiteindelijk ging het toen wel goed hoewel ze wel wat schrikachtig bleef. Ik heb ze toen even binnen gezet (mijn moeder had Ninthe gepakt) want Ninthe moest geteletubbied worden en daarna gingen de jongens al weer aan de slag. Aan het eind van de dag, tegen zessen, waren alleen mijn moeder en ik er nog en zaten wij in de buurt van het schrikdraad (aan de hondenkant) af te schakelen toen Ninthe nogmaals probeerde door het schrikdraad te gaan en nu dus wel contact had door haar teletubbie. Ze schrok terug, maar liet zich roepen en even gerust stellen.
Terwijl ik daar nog mee bezig ben hoor ik achter me een ijselijk gegil en zie ik nog net Noa door het schrikdraad heen schieten waarbij ze via haar staart nog een tik na kreeg. Zowel mijn moeder als ik snel over het draad gestapt zodat ze niet richting de weg zou gaan, en nadat ze even volledig niet bereikbaar was kon ik haar benaderen en iets kalmeren, maar ze was daarna niet meer echt kalm te krijgen. Ze bleef random loeien. Eerst heb ik haar los laten lopen, maar dat was geen optie, daarna heb ik haar aangelijnd maar ook toen was ze niet rustig te krijgen dus uiteindelijk heb ik haar in de hondenkamer gezet. Ninthe was ondertussen aan het meedribbelen tot op 10 meter van het schrikdraad, dat vond ze duidelijk dichtbij genoeg. Prima, schrikdraad is niet om doorheen te gaan was aangekomen. 's avonds heb ik de honden nog even laten plassen aan de lijn en Noa was nog met haar staart laag, maar niet meer tussen haar benen. Maar duidelijk nog niet ontspannen.
De volgende ochtend mochten ze even in de tuin plassen voor het ontbijt en normaal is dat lekker rondjes rennen en alles maar nu wilde Noa eigenlijk de deur niet uit, let wel: dat is ruim 40 meter van het schrikdraad af, uiteindelijk met de staart tussen haar benen en af en toe loeiend toch wel een stukje gegaan, en toen ze even wat positiever werd weer terug naar binnen gelopen. Ninthe had ondertussen al geplast (en rondjes gerend). Een tijdje later heb ik ze aan de lijn uitgelaten en daarna los in de tuin geklikt, dat vond Noa duidelijk makkelijker en ze ging nu ook wel wat haar eigen ding doen. Wel met een cirkel van zo'n 5 meter van mijn deur maar dat vind ik op zich prima. De shetten waren nog niet buiten gezet dus ik had mijn deur open en ze kon dus echt zelf haar plan bepalen. Later nog een uurtje in de tuin gezeten en toen kwam ze toch weer bij me liggen, maar ze ging niet meer dan 10m richting het draad en is voornamelijk rond mij aan het scharrelen geweest met haar staart tussen laag en neutraal in. Vanmiddag zijn we naar mijn oma geweest (mijn moeder, ik, de dames en kleine Boris) en omdat ik niet meer terug naar de boerderij ging moesten de honden mee. Ze vonden het best lastig, en op den duur ook saai, maar ze deden het goed en sinds ik aangekomen ben ik in Wageningen heb ik er geen hond meer aan gehad. Ze liggen alleen maar te slapen.
Ik heb even met mijn moeder overlegd en het plaatsen van mijn hek wordt naar voren geschoven. Dat zou ergens in de zomervakantie gaan gebeuren maar dat wordt nu ergens binnen 3 weken. Dan kan ze vanuit mijn woonkamer niet langer naar het schrikdraad toe. Daarvoor moet 1 zijde geplaatst worden, de rest is al 1.50 hoog afgezet.
Nu is mijn vraag: hoe zouden jullie gereageerd hebben op het moment dat Noa zo in paniek is vanwege het schrikdraad: negeren, kalmeren, corrigeren, wegzetten, spelletje spelen?, iets anders? Ik heb het gevoel dat ze niet door heeft gehad dat het van het draad komt omdat ze weer eens te druk met andere dingen bezig was en de tweede tik al te ver in paniek was. Of ze het naderhand niet bedenkt weet ik nog niet. Normaal zou ik dat niet verwachten maar zij heeft al een aantal keer laten zien dat ze dat kan dus ik sluit het niet uit.
Vrijdagochtend ben ik met Noa naar de homeopaat geweest. Zij vond Noa veel rustiger dan de vorige keer, ondanks dat ze nu al een aantal weken zonder druppels staat omdat deze op waren. Uit het consult kwam frustratie toch met regelmaat naar boven als iets dat haar afwijkende gedrag triggert en getriggerd heeft en daar heb ik nu een middel voor gekregen dat ik dagelijks moet geven (Staphysagria D12) en over een week moet ik starten met het middel dat ik eerder gaf maar met een andere potentie (stamonium D30 i.p.v. LM3).
Dat ze in paniek raakte van het schrikdraadapparaat verbaast me eigenlijk niet. Ze had al één keer eerder contact gemaakt maar hield daarna (tot gisteren) afstand, toen was ze ook even in paniek. Dit schrikdraadapparaat is aangeschaft om shetten en een dradenspringer binnen de omheining te houden en er staat dus een serieuze klap stroom op. Waar ik de elektronische halsband zonder probleem in mijn hand laat afgaan (zowel kort als continue) op de stand die ik bij haar gebruik (en sterk zat is), is het aanraken van het schrikdraad iets wat ik ten alle tijden zal proberen te vermijden. Ik heb het ook wel eens moeten testen omdat ik er echt niet van overtuigd was of het erop stond en dat was echt iets waar ik minuten voor aarzelden en daarna nog rustig een kwartier/20 minuten gemengde gevoelens over had of ik nou blij moest zijn dat het werkte of dat ik de natintelingen in mijn hand nog te gevoelig vond. Ik was wel verbaasd dat ze het opnieuw probeerde.
Ik vrees dat dat te maken heeft dat ons apparaat maar eens per seconde tikt (dat is normaal, hij heeft ook nog een trage stand) en ze een geweldig timingsvermogen hebben dus ik heb hen al eens vaker kort aan het schrikdraad zien zitten zonder dat ze een tik kregen.
Waarom krijgen ze zo vaak de kans tussen / onder het stroomdraad door te schieten?
Denk trouwens dat ze wel degelijk weet waar het vandaan komt omdat je al aangeeft dat ze nu niet meer in de buurt komt.
Je honden zullen niet rustig worden, als jij niet rustig wordt. Jij hyper, je honden hyper. Ik kan het allemaal niet zo goed volgen, behalve dat de honden rust en regelmaat nodig hebben. En wat is een teletubbie, behalve het poppetje op tv?
Ik neem alles wat in het topic gezegd wordt mee, dat is niet hetzelfde als dat ik het per direct ter uitvoer breng. Als ik alle tips per direct ten uitvoer zou brengen zouden we niet genoeg uren in een dag hebben, laat staan voldoende rustmomenten. Ik heb dus bewust langdurig in de tuin gezeten zodat ze haar eigen ding kon doen in plaats van voornamelijk actief met ze te wandelen, en haar contact gegeven als ze er om vroeg. Daarnaast heb ik mijn 20m-lijn van de boom afgehaald nadat ze er aan vast hadden gelegen, dus die heb ik ook meegenomen.
En meer heb ik inderdaad niet gedaan. Er werd namelijk voornamelijk aangeraden om de druk van haar af te halen, zo min mogelijk van haar te vragen en te werken aan onze band. Het ergens gaan zitten en lekker vrij om je heen laten scharrelen werd overigens letterlijk in het topic genoemd als advies.
Dat niet door hebben bedoel ik dat ze niet echt nog lijkt te beseffen dat ze het kan ontwijken door enkel niet aan het draad te zitten, ze is in haar geheel veel meer op haar hoede in de tuin op het moment. Maar je hebt wel gelijk dat ze in ieder geval lijkt te beseffen dat het in die hoek is en misschien ook wel specifiek het draad, dat ze gewoon de spanning nog niet voldoende kwijt was. Buiten het hek was ze wel meer ontspannen.
De tuin is voor een deel afgezet met schrikdraad (1 zijde) omdat het hek nog niet volledig rondom gaat. Zowel de poort als de bak zijn niet hondproof afgezet. Zeker de poort zal ook nog wel een tijdje duren. Voor de bak komt een extra hek (daartussen zit het pad naar de weide, zodat ook ontsnapte paarden niet zo gemakkelijk richting de weg kunnen gaan), maar ook dat zal nog even duren en nu komt mijn hek er ook weer tussendoor. Ik had eigenlijk verwacht dat Noa het geen tweede keer op dezelfde dag zou proberen, de vorige keer had ze de boodschap na één keer begrepen en is het maanden goed gegaan (tot gisteren). Het zijn drie draden op 20-40-65cm hoogte en ze gaan tussen het eerste en tweede draad door. Het is dus niet per ongeluk aanraken met de bovenkant van hun kop of staart als ze onder de draad doorlopen zonder dat draad gezien te hebben, maar ik denk dat Noa de tweede keer afgeleid geweest is door wat dan ook en dus per ongeluk tegen het draad aan kwam. De eerste keer was haar zusje haar voorgegaan.
Een teletubbie is een stukje ijzerdraad dat je omhoog laat steken en in de vacht vlecht of aan het halsbandje vastmaakt zodat de hond/shet ondanks een dikke vacht toch contact maakt met het schrikdraad. Zeker als je daar dikker ijzerdraad voor gebruikt oogt het een beetje als een teletubbie.
Heavy schreef:Ik weet gewoon niet wat ik moet zeggen
Het advies was : ga een band opbouwen met je hond en ga rust inbouwen.
Ik lees alleen maar stress , bang, angst, stroomdraad en draadjes in de vacht invlechten ?
Dat is toch geen band opbouwen en rust brengen en je hond vertrouwen geven?
Dat heb ik ook een beetje. Ik had niet verwacht dat er zoveel gedoe kon ontstaan met zitten en niksdoen. Vertrouwen op stroomdraad inclusief bijbehorende stress lijkt me niet zo'n handige keus, een lijntje biedt altijd meer zekerheid. Verder vind ik het vooral een lang verhaal, je zit erg in je hoofd met allerlei analyses en het uitdenken van alles.
Domor schreef:Ik neem alles wat in het topic gezegd wordt mee, dat is niet hetzelfde als dat ik het per direct ter uitvoer breng. Als ik alle tips per direct ten uitvoer zou brengen zouden we niet genoeg uren in een dag hebben, laat staan voldoende rustmomenten. Ik heb dus bewust langdurig in de tuin gezeten zodat ze haar eigen ding kon doen in plaats van voornamelijk actief met ze te wandelen, en haar contact gegeven als ze er om vroeg. Daarnaast heb ik mijn 20m-lijn van de boom afgehaald nadat ze er aan vast hadden gelegen, dus die heb ik ook meegenomen.
En meer heb ik inderdaad niet gedaan. Er werd namelijk voornamelijk aangeraden om de druk van haar af te halen, zo min mogelijk van haar te vragen en te werken aan onze band. Het ergens gaan zitten en lekker vrij om je heen laten scharrelen werd overigens letterlijk in het topic genoemd als advies.
Dat niet door hebben bedoel ik dat ze niet echt nog lijkt te beseffen dat ze het kan ontwijken door enkel niet aan het draad te zitten, ze is in haar geheel veel meer op haar hoede in de tuin op het moment. Maar je hebt wel gelijk dat ze in ieder geval lijkt te beseffen dat het in die hoek is en misschien ook wel specifiek het draad, dat ze gewoon de spanning nog niet voldoende kwijt was. Buiten het hek was ze wel meer ontspannen.
De tuin is voor een deel afgezet met schrikdraad (1 zijde) omdat het hek nog niet volledig rondom gaat. Zowel de poort als de bak zijn niet hondproof afgezet. Zeker de poort zal ook nog wel een tijdje duren. Voor de bak komt een extra hek (daartussen zit het pad naar de weide, zodat ook ontsnapte paarden niet zo gemakkelijk richting de weg kunnen gaan), maar ook dat zal nog even duren en nu komt mijn hek er ook weer tussendoor. Ik had eigenlijk verwacht dat Noa het geen tweede keer op dezelfde dag zou proberen, de vorige keer had ze de boodschap na één keer begrepen en is het maanden goed gegaan (tot gisteren). Het zijn drie draden op 20-40-65cm hoogte en ze gaan tussen het eerste en tweede draad door. Het is dus niet per ongeluk aanraken met de bovenkant van hun kop of staart als ze onder de draad doorlopen zonder dat draad gezien te hebben, maar ik denk dat Noa de tweede keer afgeleid geweest is door wat dan ook en dus per ongeluk tegen het draad aan kwam. De eerste keer was haar zusje haar voorgegaan.
Een teletubbie is een stukje ijzerdraad dat je omhoog laat steken en in de vacht vlecht of aan het halsbandje vastmaakt zodat de hond/shet ondanks een dikke vacht toch contact maakt met het schrikdraad. Zeker als je daar dikker ijzerdraad voor gebruikt oogt het een beetje als een teletubbie.
Hier kan je je kapot op adviezen geven en ik geloof ook dat Domor het goed wil doen en daar zit ook meteen het punt dat het niet gaat lukken
Domor schreef:Nu is mijn vraag: hoe zouden jullie gereageerd hebben op het moment dat Noa zo in paniek is vanwege het schrikdraad: negeren, kalmeren, corrigeren, wegzetten, spelletje spelen?, iets anders? Ik heb het gevoel dat ze niet door heeft gehad dat het van het draad komt omdat ze weer eens te druk met andere dingen bezig was en de tweede tik al te ver in paniek was. Of ze het naderhand niet bedenkt weet ik nog niet. Normaal zou ik dat niet verwachten maar zij heeft al een aantal keer laten zien dat ze dat kan dus ik sluit het niet uit.
Ik heb ook schrikdraad hier en heb er dus ervaring mee. Ik heb een stuk tuin dat gewoon afgezet is dmv heg en gaas, op de rest van het erf heb ik schrikdraad. Mijn honden maken hier pas 'kennis' met het schrikdraad als ze zich hier thuisvoelen, behoorlijk stabiel zijn, mij vertrouwen en ik hen kan lezen (dat duurt minimaal maanden en tot het zover is laat ik ze alleen in de stroomloze zijtuin los). Dat is bij mij dus de eerste voorwaarde.
Mijn tweede voorwaarde is dat áls het eenmaal zover is, ik ze sowieso NIET los laat lopen bij een schrikdraadomheining waar ze doorheen kunnen. Ik wil pertinent niet dat ze erdoorheen gaan en mocht dat toch gebeuren dan wil ik niet dat ze in paniek ervandoor gaan (de wei in bij de paarden of de weg op bijvoorbeeld). Dus de hond zit dan aan een lange lijn en die lijn hou ik zodanig vast dat die niet op spanning staat maar dat ik wél direct de hond aan de goede kant van de draad kan houden. En zo scharrelen we dan door dat gedeelte van de tuin. Het kan de eerste keer dat we er lopen gebeuren en het kan een paar keer duren voordat de draad aangeraakt wordt (en dan krijgen ze nog niet altijd stroom). Hoe dan ook, pas als mij duidelijk is dat de hond precies weet dat de draad pijn doet en de rest niet (en zich dus op z'n gemak voelt op een afstandje van de draad) laat ik de hond los op het erf. Bij de een gaat dat sneller dan bij de ander, soms duurt het een paar weken.
Terug naar Noa. Mijn werkwijze aanhoudend had ik haar nog geen kennis laten maken met de draad aangezien ze gewoonweg niet stabiel is en allerlei obsessies en fobieën heeft. De kans dat een dergelijke hond die klap mentaal niet goed trekt is behoorlijk groot. Ten tweede zou ze bij mij aan de lange lijn gezeten hebben, maar ik ga niet in op hoe ik dan op haar schrikreactie ingegaan zou zijn. Ik denk namelijk dat je dat dan mogelijk een volgende keer zou gaan toepassen en mijns inziens is ze daar nu totaal niet klaar voor, welke tactiek je ook toe zou passen.
Het schrikdraad staat nu sinds kerstavond en voor oud en nieuw hadden ze allebei er al kennis mee gemaakt en bleven ze erdaarna achter, tot dit weekend dus. Het is dus echt niet iets dat er net staat. Het gaas komt er inderdaad zo snel mogelijk. Daarvoor had ik ze aan lange lijnen maar daar werden ze maar heel beperkt blij van. Het was dan wel lekker in de tuin maar het ontspannen was er niet. En dat zag ik nu ook weer terug toen ze vanwege de hekken een tijdje vast moesten. Je bent constant aan het opletten of ze niet in de knoop raken en even een dol rondje rennen lukt ook niet altijd. En nooit zo groot als ze zouden willen.
Ik vrees dat je niets gaat oplossen door losse tips toe te passen zonder de gedachte erachter te begrijpen of het grotere geheel te zien. Vandaar ook dat hier steeds geadviseerd wordt om een goede gedragstherapeut in te schakelen en niet zelf een beetje aan te modderen.
Ik denk dat niemand bedoelde met 'vrij en ontspannen rond laten scharrelen' dat je je hond in het schrikdraad moest laten lopen - dat valt voor mij in ieder geval niet onder stressvrij rondscharrelen.
DeDiana schreef:Ik vrees dat je niets gaat oplossen door losse tips toe te passen zonder de gedachte erachter te begrijpen of het grotere geheel te zien. Vandaar ook dat hier steeds geadviseerd wordt om een goede gedragstherapeut in te schakelen en niet zelf een beetje aan te modderen.
Ik denk dat niemand bedoelde met 'vrij en ontspannen rond laten scharrelen' dat je je hond in het schrikdraad moest laten lopen - dat valt voor mij in ieder geval niet onder stressvrij rondscharrelen.
En met "contact maken" bedoelde waarschijnlijk ook iedereen iets anders dan contact laten maken met stroomdraad.
Dat schrikdraad introduceren niet het moment is van ontspanning en stressvrij rondscharrelen snap ik heus ook wel. Maar ze bleven al 4 maanden netjes achter het draad, scharrelden op een halve meter afstand langs en gingen rustig op een meter afstand rollen. Niet echt alsof ze vreselijk stress hadden. Het is vervelend dat het nu dus opeens wel een probleem werd omdat het kort na elkaar 1-1x (Ninthe eerst er tussendoor geglipt vanwege haar lange haar en de tweede keer een tik) en 2x (Noa, die had beide keren 2 tikken te pakken. Daarom had ik na de eerste keer ook niet verwacht dat ze het nog een keer zou proberen).
Het introduceren heb ik in eerste instantie (dus eind december) aan de lange lijn gedaan en na een keer of 7 hadden ze allebei hun snorharen er eens tegen gehad en liepen ze er niet doorheen, totdat ze op een keer besloten het toch wel te proberen. Iedere keer dat we de deur uit gaan komen we over dat grasveld en ze vinden het heerlijk om na de aangelijnde wandeling daar nog even te mogen racen en 's ochtends laat ik ze soms eerst daar even plassen als ik nog iets moet voor het uit gaan en in het donker laat ik ze daar wel eens aan de lange lijn plassen als laatste "rondje". We lopen er dus al snel 6/7 keer per dag en het alternatief op daar scharrelen is binnen op 16-20m2 zitten.
ze lopen nu in de tuin met de achterdeur open. Is ook nie goei natuurlijk , bos is leuker voor ze. 
Jij loopt gewoon mijn beperking uit te buiten. Nouja doe er 3 tientjes bij en je krijgt ze alle 8. 
