Verbod op 'schokhalsband' voor honden

[Eefje83]

Ik geloof echt dat Noa best een stabiel hondje is. Te slim, dat wel, en ik zou op haar ook nooit een poedel zetten maar een gematigder type hond, maar wel stabiel. Ik ben er van overtuigd dat de combinatie van factoren niet ideaal is geweest en dat het daar uiteindelijk toen op mis is gegaan. Zou ze dit gedrag ook zijn gaan vertonen (tijdens/na de benchrust) bij een heel stabiel en routinematig persoon? Waarschijnlijk niet, misschien ook wel. Het punt is namelijk dat je dat niet kan weten. Dat ik wat onrustig ben, dat we tussen 3 huizen heen en weer pendelden waarvan 1 huis net gekocht en we dus ook in een verhuizing zaten, dat er ook nog een nestzusje bij zit die ook nog eens geen speelmaatje is, dat Noa op een ongunstig moment haar knie verdraaide, het zijn allemaal factoren die meegespeeld hebben. Dus nee, ik sluit haar niet bij voorbaat uit qua fok.

Even om duidelijk te hebben waar ik op reageerde.

[korthaar]

Zou volgend jaar toch maar op gaan passen met de stroombanden.
Wordt het aangerekend als dierenmishandeling, dan valt het in de categorie zware misdaad.

[Domor]

Het gaat inderdaad dan om kleine doodles (doodle betekent niets meer dan poedelkruising) om wat kruisingshondjes buiten de broodfok om in de markt de brengen en waarschijnlijk blijft er dan ook één van. De oogafwijking had de oogspecialist nog niet eerder gezien, het is een zeer zeldzame afwijking en waarschijnlijk niet erfelijk maar gewoon een foutje in de aanleg, een ader loopt verkeerd. Ik heb met de oogspecialist overlegd en mits ik niet binnen de poedels ging fokken (ivm het risico op toch een recessief gendefect), wat ik met Noa sowieso al niet van plan was, zag zij geen fokbeperking.

Dat volgen was dan wel even volgen, even uitleg of per stuk volgen en op de rest staan te wachten, weer volgen, even blijf oefenen, dus niet in één ruk door. Maar ja, echt zo veel volgen. Daar zag ik dan ook niet het nut van in en aangezien het op een behoorlijke afstand was en ik dus 20 euro reiskosten had per keer, heb ik de cursus niet afgemaakt na les 5 of 6 (gecombineerd dat ze toen loops werd).

Dat we straks een echt "thuis" hebben is één van de redenen dat ik zo mijn best gedaan heb om aan mijn thesissen thuis te mogen werken, terwijl dat niet gebruikelijk is. Dan moet ik wel eens per week een paar uur naar Wageningen, maar dat is geen probleem. Aan mijzelf werken ga ik ook weer oppakken. Ik ben ook niet echt stabiel, daar ben ik mij van bewust.

Bedankt voor de link met hondenspeeltuinen, die had ik nog niet gevonden en daar staan er inderdaad een hoop bij die ik niet ken. De moeite waard om regelmatig heen te gaan.

[Lemuria]

Het gaat inderdaad dan om kleine doodles (doodle betekent niets meer dan poedelkruising) om wat kruisingshondjes buiten de broodfok om in de markt de brengen en waarschijnlijk blijft er dan ook één van.

Wat gaat dat toevoegen? Er zijn al zoveel hondjes, zelfs doodle-kruisingen. Jouw hondjes klinken me momenteel niet stabiel genoeg om leuke, stabiele pups voort te brengen. Met een beetje pech leren de pups in 8 weken tijd de volledige betekenis van het woord 'stress', wat hun hele leven gaat doorwerken. Gewoon. Niet. Doen. Dus.

[Eefje83]

Het gaat inderdaad dan om kleine doodles (doodle betekent niets meer dan poedelkruising) om wat kruisingshondjes buiten de broodfok om in de markt de brengen en waarschijnlijk blijft er dan ook één van.

Wat gaat dat toevoegen? Er zijn al zoveel hondjes, zelfs doodle-kruisingen. Jouw hondjes klinken me momenteel niet stabiel genoeg om leuke, stabiele pups voort te brengen. Met een beetje pech leren de pups in 8 weken tijd de volledige betekenis van het woord 'stress', wat hun hele leven gaat doorwerken. Gewoon. Niet. Doen. Dus.

Ze gaat het toch doen. Die pups moeten er komen......kosten wat kost.

[DaniBanani]

Dat volgen was dan wel even volgen, even uitleg of per stuk volgen en op de rest staan te wachten, weer volgen, even blijf oefenen, dus niet in één ruk door. Maar ja, echt zo veel volgen. Daar zag ik dan ook niet het nut van in en aangezien het op een behoorlijke afstand was en ik dus 20 euro reiskosten had per keer, heb ik de cursus niet afgemaakt na les 5 of 6 (gecombineerd dat ze toen loops werd).

Heb je, op dat moment of achteraf, ook bedacht dat je je hond waarschijnlijk flink overvraagd hebt? Dat was namelijk waarom ik het vroeg, omdat ik het echt heel veel volgen vindt (zelfs met pauzes tussendoor) en helemaal voor een jonge hond.

Even een vraagje hoor, iets totaal anders maar ik ben benieuwd naar jouw visie. Met Dexter heb ik ook cursussen gedaan. Hij is leergierig, deed alles heel braaf - op één oefening na, het hierkomen onderbreken. Dus hond zit op afstand, dan roep je hem en halverwege zeg je 'wacht' en moet hij stoppen. Dexter liep gewoon door, tot vlak voor mij. Aan de lange lijn deed hij het wel, maar zonder lijn liep hij áltijd door. Hij werd er ook onzeker van, vond het geen leuke oefening. Zou jij dit een groot probleem vinden? Zou je de oefening proberen met een stroomband? Zou je strenger corrigeren? Zou je het opgeven?

[dagmar88]

Het gaat inderdaad dan om kleine doodles (doodle betekent niets meer dan poedelkruising) om wat kruisingshondjes buiten de broodfok om in de markt de brengen en waarschijnlijk blijft er dan ook één van.

Hoe kun je daar nu überhaupt over nadenken terwijl je de twee hondjes die je hebt gek maakt van de stress.
Hoe haal je het in hemelsnaam je hoofd!

[veertje]

Dat we straks een echt "thuis" hebben is één van de redenen dat ik zo mijn best gedaan heb om aan mijn thesissen thuis te mogen werken, terwijl dat niet gebruikelijk is. Dan moet ik wel eens per week een paar uur naar Wageningen, maar dat is geen probleem.

Volgens mij heb je echt te veel hooi op je vork genomen. Bij welke leerstoelgroepen ga je je thesissen doen (mag per pb)? Onderschat het niet zo'n thesis, ook al mag je thuis werken. Ik heb, met thuis werken, bijna een burn out gehad door mijn thesis en toen had ik nog geen hond die ook nog aandacht en opvoeding nodig had.

Als je een keertje wilt wandelen moet je maar roepen. Kunnen wij keuvelen over de studie terwijl de hondjes lekker hun ding doen

[Lemuria]

Het gaat inderdaad dan om kleine doodles (doodle betekent niets meer dan poedelkruising) om wat kruisingshondjes buiten de broodfok om in de markt de brengen en waarschijnlijk blijft er dan ook één van.

Hoe kun je daar nu überhaupt over nadenken terwijl je de twee hondjes die je hebt gek maakt van de stress.
Hoe haal je het in hemelsnaam je hoofd!

Ja maar van puppies krijgen worden teven automatisch veel stabieler/rustiger.

Is dat misschien de redenatie? Want ik kan me niet voorstellen dat een nest (met een beetje pech 8 pups), de rust in huis doet toenemen. Integendeel. Dat gaat vies tegenvallen. Opeens heb je 10 niet luisterende honden, pups die in schrikdraad hangen, overal plas en poep, herrie, geregel rond wandelingen...En na 8 weken hou je er ook nog 1, dus dan heb je straks 3 honden die zich niet kunnen ontspannen. Dat moet je voor jezelf en je honden niet willen, je kunt 2 poedels al niet aan...

[dagmar88]

Ja maar van puppies krijgen worden teven automatisch veel stabieler/rustiger.

Is dat misschien de redenatie? Want ik kan me niet voorstellen dat een nest (met een beetje pech 8 pups), de rust in huis doet toenemen. Integendeel. Dat gaat vies tegenvallen. Opeens heb je 10 niet luisterende honden, pups die in schrikdraad hangen, overal plas en poep, herrie, geregel rond wandelingen...En na 8 weken hou je er ook nog 1, dus dan heb je straks 3 honden die zich niet kunnen ontspannen. Dat moet je voor jezelf en je honden niet willen, je kunt 2 poedels al niet aan...

Mensen die op bezoek komen.

En dan moet het nog maar allemaal goed gaan. Toevallig heeft een vriend van me nu twee nestjes liggen.
Beiden twee pups die beiden met een spoedkeizersnede (2 x 1000 euro) zijn gehaald.
Gelukkig doen de moedertjes en pups het inmiddels goed, maar man wat een ellende.

[-Lilo-]

Fokken, er moet dan ook een pup blijven en verder ellenlange verhalen en verklaringen. Kom eens uit je rationele modus Domor! Ga gewoon genieten, dat is een gevóel. Niks moet, alles is goed en jij garandeert de veiligheid met hekken, lijnen, weet ik het. Echt, zo moeilijk is het niet. Wandelschoenen, lijn aan de hond en dan je ene voet voor de andere. Easy as hell, leuk voor allemaal. Dat kun je niet beredeneren, dat is een relaxed gevoel. Er fluiten zoveel vogels, de natuur staat in bloei, het is mooi weer. Geniet nou eens samen met je meisjes, geen druk, geen vragen, geen nadenken, gewoon genieten.

[wolvster]

Volgens mij ben je zelf ook heel gestressed Domor en ben je daarom aan het overanalyseren van alles. Ik herken dat. Het enige wat daar tegen helpt is dingen 'laten schieten'. In jouw geval zou dat bijvoorbeeld kunnen zijn; je thesis deadlines wat opschuiven, één van de hondjes tijdelijk uit logeren sturen, niet meer naar training gaan, niet willen fokken met de honden in ieder geval niet op korte termijn (liever helemaal niet). Ik noem maar wat.
Begrijp me niet verkeerd; ik ken jou niet en dit is slechts wat ik interpreteer aan je forumberichten, maar serieus; probeer te ontspannen!

[Shiloh86]

Ik heb met de oogspecialist overlegd en mits ik niet binnen de poedels ging fokken (ivm het risico op toch een recessief gendefect), wat ik met Noa sowieso al niet van plan was, zag zij geen fokbeperking.

Ja maar, waarom? Waarom wil je zo nodig fokken?

[crutz]

Ik heb met de oogspecialist overlegd en mits ik niet binnen de poedels ging fokken (ivm het risico op toch een recessief gendefect), wat ik met Noa sowieso al niet van plan was, zag zij geen fokbeperking.

Ja maar, waarom? Waarom wil je zo nodig fokken?

Volgens mij dwalen we alleen een heel eind af van het topic en kan het beter gesplitst worden door de modjes.

Verbod op stroomband vs gebruik stroom, want om dat verder nog te splitsen in ook nog fok waarom en waarmee geeft de modjes wel veel werk

[sternentänzerin]

Als je een keertje wilt wandelen moet je maar roepen. Kunnen wij keuvelen over de studie terwijl de hondjes lekker hun ding doen

Wel aan de lange lijn hè

Zonder grap ik denk dat ook dit weer een mooi aanbod is om eens met een frisse blik naar de hele situatie te kijken en in het nu te belanden.

Je gaf aan zelf te weten niet goed in je vel te zitten. Dan probeer eens gewoon niets van je honden en jezelf te vragen en gewoon een nullijn te zoeken.
Wanneer heb jij geen stress meer? Wanneer hebben de hondjes lol?

De balans is goud waard. Gaat het slechter met jou, gaat het slechter met je gevoelige hondje. Gaat het slechter met je gevoelige hondje gaat het slechter met jou.
Geloof me, ik heb er ook zo eentje hier in huis, alleen een heel stuk groter en zwaarder en van heel ander kaliber. Maar ze heeft veel sneller door hoe het met mij gaat dan ik het zelf heb. Zij is mijn spiegel en mijn steun maar het heeft me heel veel loslaten gekost om die balans te vinden en te mogen ervaren. Geen plannen geen strakomleind moeten maar leven, nu, hier, en we zien wat op onze weg komt.

[Bishy]

Het gaat inderdaad dan om kleine doodles (doodle betekent niets meer dan poedelkruising) om wat kruisingshondjes buiten de broodfok om in de markt de brengen en waarschijnlijk blijft er dan ook één van.

Ik zou het voorlopig bij 1 hond houden als ik jou was. Dat doe ik momenteel ook, omdat ik mijn handen voldoende vol heb aan 1. Pas als die "klaar" is komt er een tweede.

[Neeltje]

Ninthe is sowieso een heel normaal hondje, ik weet niet waar jullie steeds vandaan halen dat zij zo'n verknipt hondje is. Het is een ongediertejager en ze is vinnig, wat minder mijn ding is, maar dat is niet bepaald verknipt.

Noa is in de basis een stabiel hondje. Wel altijd druk met de wereld geweest, maar ook leergierig en ontzettend slim. Het is bij haar misgegaan toen ze twee weken benchrust moest vanwege een verrekte knieband. Er is toen een knop om gegaan en ik heb dat toen niet voldoende gezien. Ik ben begonnen met gewoon het weer rustig op te pakken zodra ze weer meer mocht bewegen met stukjes los en rustig terug opbouwen naar een uur wandelen per dag (hond was toen 5 maanden, dus verdeeld over 2 wandelingen en een plasrondje), maar in plaats van dat het gedrag weer normaliseerde werd het steeds erger. In die tijd was het bij ons nogal hectisch. Ze heeft die knie opgelopen de eerste week dat we de boerderij gekocht hadden en mijn oma en ik op het andere huis paste zodat mijn ouders echt even vakantie hadden. De maand die volgde ben ik zowel op de boerderij als in het oude huis geweest en in september moest ik gewoon weer naar school, voor het eerst weer full-time, na 1.5 jaar alleen maar verslagen schrijven of er 1 vak naast doen, wat voor mij ook even schakelen was. Maar eind september was het gedrag nog steeds aan het verslechteren en kreeg ik er eigenlijk geen grip op.

Ik ben begonnen met haar nog eens na te laten kijken en half oktober ben ik voor 2.5 maand naar de boerderij verhuisd (tussentijds in de weekenden wel daar geweest). De eerste twee weken waren echt nog rampzalig, ondertussen met een gedragstherapeut gesproken en medisch toch weer verder gaan kijken, maar medisch is er niet echt een verklaring voor haar gedrag (ik wilde dat zo veel mogelijk uitsluiten, want dat zou het extra moeilijk maken. Er zijn wel kleine dingetjes naar boven gekomen). In november toen een cursus gevolgd bij de gedragstherapeut maar dat viel toch erg tegen, hoewel het zeker wel zijn nut heeft gehad. Hij was uiteindelijk voornamelijk van het volgen (30 minuten van de 45 minuten cursus, dan 5-10 minuten blijf en dan 5-10 minuten iets anders) en het werken met een lijncorrectie (A natural correction, zoals hij dat noemde, een kort rukje aan de halsband waarbij een freeze reactie veroorzaakt wordt).

Vanaf begin november liep ik 5-6x per dag 8 minuten buiten op een doodlopend polderweggetje. Soms kon ze dat aan qua prikkels, soms ook niet. Maar dat was haar beweging samen met aan de lange lijn in de tuin (schrikdraad stond pas kerstavond, de shetten waren er dus ook nog niet). En heel voorzichtig begon het beter te gaan. Met muizenstapjes, dat wel, maar half november we gingen eens per dag de andere kant op. Eerst de 30 meter tot de weg vanaf mijn ingang en dan weer terug (de weg die grenst aan de tuin) en toen dat goed ging nog eens 50 meter aan de andere kant van de weg. En toen nog eens 50 meter tot voorbij het hoekhuis. Zo hebben we dat heel rustig opgebouwd totdat het filmpje van 19/12 gemaakt werd en we 20 minuten konden wandelen, eens per dag, zonder dat ze daarbij steeds yoyo'de. Wel nog maar eens per dag. Rond oud en nieuw kon ik dat om de dag dan ook 2x op een dag lopen met meestal goed gedrag.

En toen was de tijd op de boerderij weer op en ging ik weer terug naar Wageningen. Daar heeft Noa een flinke terugval gehad, want die prikkels had ik niet met haar geoefend op de boerderij. Dus weer beperkt bewegen, proberen zo veel mogelijk naar het losloopgebied te gaan en ondertussen uitvogelen hoe we deze hindernissen weer gingen nemen. Ik ben begonnen om een vast rondje te lopen, rond een vaste tijd, tot de stoplichten en terug waarbij ze haar maaltijd (de eerste ronde haar snoepjes, maar dat ging wel erg hard) van de grond raapte. Aan het begin iedere stap, later iedere paar stappen, een brokje op grond of uit mijn hand geven. Dan weer direct voor haar voeten, dan weer een meter weggerold, dan een paar brokjes rond haar. Net zo lang totdat we een heel rondje konden lopen en ze alleen op de moeilijke stukjes (in de buurt van de rotonde en het kruispunt) nog afleiding nodig had. En toen zijn we weer een stukje verder gegaan en hebben we het volgende oversteekpunt gepakt.

Nu zijn we zo ver dat ze het 1.5 uurs-rondje goed aan kan. Er zijn 3 stukjes die ze lastig vindt: de rotonde, het kruispunt aan het einde en een klein stukje leegstaand gebouw met grote spiegelende ramen. En ik zie steeds vaker weer het hondje zoals ze was voor de benchrust. Maar ik heb ook gemerkt dat op het moment dat ze iets meer ruimte in haar hoofd krijgt, ze meer behoefte heeft om even lekker te kunnen rennen en flink te bewegen. Toen ze zo slecht was had ze daar in haar hoofd ook helemaal geen mogelijkheid voor. Ze had alle houvast die ze kon vinden om niet helemaal de weg kwijt te raken nodig.

Ik geloof echt dat Noa best een stabiel hondje is. Te slim, dat wel, en ik zou op haar ook nooit een poedel zetten maar een gematigder type hond, maar wel stabiel. Ik ben er van overtuigd dat de combinatie van factoren niet ideaal is geweest en dat het daar uiteindelijk toen op mis is gegaan. Zou ze dit gedrag ook zijn gaan vertonen (tijdens/na de benchrust) bij een heel stabiel en routinematig persoon? Waarschijnlijk niet, misschien ook wel. Het punt is namelijk dat je dat niet kan weten. Dat ik wat onrustig ben, dat we tussen 3 huizen heen en weer pendelden waarvan 1 huis net gekocht en we dus ook in een verhuizing zaten, dat er ook nog een nestzusje bij zit die ook nog eens geen speelmaatje is, dat Noa op een ongunstig moment haar knie verdraaide, het zijn allemaal factoren die meegespeeld hebben. Dus nee, ik sluit haar niet bij voorbaat uit qua fok.

Meiske, meiske, meiske, ik word al moe als ik dit allemaal lees.

Ik stel je geen vragen meer, maar ik hoop dat je voor jezelf rust kunt gaan vinden, want als je dat niet lukt, gaat het je ook niet lukken met je hondjes. Ik krijg zo het gevoel dat ze op het verkeerde moment in je leven zijn gekomen. Ik denk ook niet dat een van je honden ergens 2 weken plaatsen, alhoewel het goed zou zijn voor de hond, geen oplossing zal geven. Denk even goed na of het leven voor je honden zo leuk voor ze is? Is het leven voor jou zo met de twee honden leuk? Want dat is toch wel de maatstaf. En daar zou je op beide volmondig ja moeten kunnen zeggen. Mijn honden hebben lol in het leven op deze manier, en ik ook. Als je geen volmondig ja kunt zeggen, zoek dan een juiste oplossing.

En fokken???? Laat dat maar aan andere over. Het heeft weinig zin om verknipte honden op de wereld te zetten.

[Lemuria]

Ik denk ook niet dat 2 weken iets op gaan lossen, maarrrrr ik denk wel dat het een heel goed idee is om de hondjes aan iemand met verstand mee te geven. Dan kan die er een goede, leuke wandeling mee maken en kijken hóe ze in de praktijk nou echt reageren. Reageren ze als normale hondjes, dan weet je waar de oorzaak ligt. Daar hoeft dan in principe geen dierenarts of gedragstherapeut meer aan te pas te komen. Dan wordt het vooral werken aan jezelf.

[Neeltje]

Ik denk ook niet dat 2 weken iets op gaan lossen, maarrrrr ik denk wel dat het een heel goed idee is om de hondjes aan iemand met verstand mee te geven. Dan kan die er een goede, leuke wandeling mee maken en kijken hóe ze in de praktijk nou echt reageren. Reageren ze als normale hondjes, dan weet je waar de oorzaak ligt. Daar hoeft dan in principe geen dierenarts of gedragstherapeut meer aan te pas te komen. Dan wordt het vooral werken aan jezelf.

Dat zeker. Het doet me herinneren aan Tricky Woo in James Herriot. Die ging ook regelmatig bij 'uncle' Herriot op vakantie onder het mom om te genezen van een 'ziekte', maar eerder om weer honds te worden.

[bouvierpoedel]

Ik denk ook niet dat 2 weken iets op gaan lossen, maarrrrr ik denk wel dat het een heel goed idee is om de hondjes aan iemand met verstand mee te geven. Dan kan die er een goede, leuke wandeling mee maken en kijken hóe ze in de praktijk nou echt reageren. Reageren ze als normale hondjes, dan weet je waar de oorzaak ligt. Daar hoeft dan in principe geen dierenarts of gedragstherapeut meer aan te pas te komen. Dan wordt het vooral werken aan jezelf.

Dat zeker. Het doet me herinneren aan Tricky Woo in James Herriot. Die ging ook regelmatig bij 'uncle' Herriot op vakantie onder het mom om te genezen van een 'ziekte', maar eerder om weer honds te worden.

Hoofdzakelijk om af te vallen toch.

[Lemuria]

Ik weet niet waarom ze teveel weegt, maar het kan best komen door stress? Ik ken Domor verder totaal niet hoor, dus dat blijft giswerk Maar ik woog ook op een bepaald punt (na een scheiding, tig verhuizingen en noem maar op) ook 20 kg meer dan nu. In tijden dat ik een hond had, ben ik echter nooit dik geweest, die kans kreeg ik niet met Huskies en een Stafford

[Domor]

De stress van de afgelopen periode is voornamelijk studiegerelateerd geweest (op die dag dat Noa zichzelf om zeep probeerde te helpen na dan). Er moesten een heel aantal knopen doorgehakt worden en dingen geregeld waaronder dus mijn minor thesis en major thesis waarbij ik dus ongebruikelijke dingen wilde. Ik ben een stresseter, maar gelukkig heb ik dat deze periode goed onder controle weten te houden waardoor de schade beperkt is gebleven tot een halve kg. In de periode dat het met Noa zo slecht ging en ik eigenlijk niet meer wist eigenlijk hoe ik haar kon helpen ben ik 10kg aangekomen en dan heb je het dus maar over 2 maanden. Die wil ik er de komende tijd ook echt weer af hebben maar het belangrijkste is dat ik me niet ga frustreren over dat aankomen, gezien ik daar stress van heb en ik dan weer geneigd ben meer te eten. En dus accepteer ik mijn gewicht.

Op dit moment ga ik echt niet met de honden fokken. Waarschijnlijk dit jaar niet, mogelijk volgend jaar ook niet en misschien het jaar daarna ook niet. Maar dat is niet hetzelfde als fokken bij voorbaat uitsluiten. Binnenkort wil ik ze wel laten testen op HD, PL en ECVO (maar dat is dus puur om te weten of het überhaupt een mogelijkheid is. Niet gezond is niet fokken). Ik kan nu nog niet zeggen of en wanneer ik ga fokken.

Over Dexter: daar zou ik zeker geen stroomband voor gebruiken. Het niet tussentijds kunnen stoppen bij een hier is een kunstje, iets waar prima in het dagelijks leven omheen te werken valt. Zelfs in drukke gebieden (waarbij ik niet zeg dat de hond per se in drukke gebieden los moet kunnen) is het voldoende als de hond hier, blijf en eventueel rechts/links kan. Opeens blijven tijdens een hier betekent over het algemeen dat je niet goed genoeg gekeken hebt of de hond kon komen, even er van uitgaand dat je niet plotseling aan de andere kant van een drukke 6-baansweg bent beland en de hond op de 1e rijbaan loopt. Oftewel, een situatie waar geen enkele hond terecht hoort te komen.

Ik heb voor het autojagen an sich ook gekozen om geen stroomband in te zetten. Pas toen ze wegliep om actief op zoek te gaan naar autowegen om auto's te jagen heb ik de stroomband gebruikt om eerst de passie voor autojagen te verminderen zodat de neiging tot actief op zoek te gaan minder zou worden en, dat is nog wel de belangrijkste reden, om te kunnen zien hoe zij reageert op een stroomband als ze met haar brein ergens volledig op gefocust is. Ook was er op de omheinde losloopvelden in de buurt met haar niet los te lopen omdat ze alleen maar langs de omheining aan het patrouilleren en het jagen was omdat er nu eenmaal wegen langs die velden lopen (ook met dichte schutting ertussen jaagt ze).

Ik heb bij die lessen gewoon heel veel gesmokkeld en soms ben ik vroegtijdig gestopt. Ik ben dus geen half uur met haar aan het volgen geweest. Per ongeluk brokjes laten vallen (waarbij zij hielp met oprapen) werkt daar bijvoorbeeld heel goed voor. In die periode ging het wel al steeds beter, niet steeds slechter.

Ik zit qua leerstofgroep bij ANU (verbeteren van SIMON, mijn major die ik vanaf binnenkort tot eind van jaar doe) en APS (broilers eat grass, mijn minor die ik na mijn major ga doen, dus tot juni? gok ik). 2x modelbouw gecombineerd met voeding. Ergens in dat jaar moet ik ook nog ACT of wat skills-courses doen. En het lijkt me leuk om een keertje te komen wandelen.

En heel veel dingen gaan gewoon goed. In tegenstelling tot hoe het hier blijkbaar over komt hebben we echt niet constant stress. We genieten veel van elkaar, gaan leuke dingen doen, hebben over het algemeen gewoon echt een leuke tijd. Ja, Noa heeft wel eens dagen dat ze het niet leuk heeft. Gelukkig tegenwoordig veel minder dan toen het slecht ging, maar er zitten zulke dagen tussen. Ninthe heeft vrijwel altijd een leuke tijd. En ik geniet ook van de meeste dagen zolang er geen hele rare dingen gebeuren (Noa die onvindbaar is en naderhand aan de andere kant van de stad opduikt is geen dag om van te genieten, afgelopen zaterdag was ook een nare dag). Ik ben over het algemeen best heel tevreden met hoe het gaat. Hoe we stukje bij beetje toch vooruit blijven gaan en eigenlijk is er op het moment dus ook maar één echt probleem en dat is het op zoek gaan naar autowegen om te gaan jagen. Voor de rest hadden we al een modus gevonden waarbij het voor ons allemaal acceptabel leuk tot gewoon echt tof was (wisselend per situatie, niet per individu).

En nu ga ik nog even wat eten, want zo meteen weer combi-funles met Ninthe.

[veertje]

Ik zit qua leerstofgroep bij ANU (verbeteren van SIMON, mijn major die ik vanaf binnenkort tot eind van jaar doe) en APS (broilers eat grass, mijn minor die ik na mijn major ga doen, dus tot juni? gok ik). 2x modelbouw gecombineerd met voeding. Ergens in dat jaar moet ik ook nog ACT of wat skills-courses doen. En het lijkt me leuk om een keertje te komen wandelen.

Gaan we een keer doen, zal ik mijn (ANU) thesis ervaringen delen

[Neeltje]

Ik denk ook niet dat 2 weken iets op gaan lossen, maarrrrr ik denk wel dat het een heel goed idee is om de hondjes aan iemand met verstand mee te geven. Dan kan die er een goede, leuke wandeling mee maken en kijken hóe ze in de praktijk nou echt reageren. Reageren ze als normale hondjes, dan weet je waar de oorzaak ligt. Daar hoeft dan in principe geen dierenarts of gedragstherapeut meer aan te pas te komen. Dan wordt het vooral werken aan jezelf.

Dat zeker. Het doet me herinneren aan Tricky Woo in James Herriot. Die ging ook regelmatig bij 'uncle' Herriot op vakantie onder het mom om te genezen van een 'ziekte', maar eerder om weer honds te worden.

Hoofdzakelijk om af te vallen toch.

Hhahah ja Tricky Woo moest wat kilootjes kwijt

[Neeltje]

Ik weet niet waarom ze teveel weegt, maar het kan best komen door stress? Ik ken Domor verder totaal niet hoor, dus dat blijft giswerk Maar ik woog ook op een bepaald punt (na een scheiding, tig verhuizingen en noem maar op) ook 20 kg meer dan nu. In tijden dat ik een hond had, ben ik echter nooit dik geweest, die kans kreeg ik niet met Huskies en een Stafford

hahaha nee, Bouvierpoedel bedoelde Tricky Woo

[dagmar88]

Ja, Noa heeft wel eens dagen dat ze het niet leuk heeft. Gelukkig tegenwoordig veel minder dan toen het slecht ging, maar er zitten zulke dagen tussen. Ninthe heeft vrijwel altijd een leuke tijd. En ik geniet ook van de meeste dagen zolang er geen hele rare dingen gebeuren (Noa die onvindbaar is en naderhand aan de andere kant van de stad opduikt is geen dag om van te genieten, afgelopen zaterdag was ook een nare dag). Ik ben over het algemeen best heel tevreden met hoe het gaat. Hoe we stukje bij beetje toch vooruit blijven gaan en eigenlijk is er op het moment dus ook maar één echt probleem en dat is het op zoek gaan naar autowegen om te gaan jagen. Voor de rest hadden we al een modus gevonden waarbij het voor ons allemaal acceptabel leuk tot gewoon echt tof was (wisselend per situatie, niet per individu).

Ik val onderhand van de ene verbazing in de andere.
Komt er ook maar iets bij je binnen?
Hoe komt die hond weg? Vind je het zelf niet buitengewoon opmerkelijk dat een gezelschapshondje er alles aan doet om bij de baas weg te komen?

En ach ja, zulke dagen. Ik heb me zo ongeveer een jaar lang afgevraagd of "zulke dagen" (een dag is al héél lang om je rot te voelen en wij weten dat er betere komen, een hond niet) het leven van mijn hondje nog wel hondwaardig maakten.
Nog een keer gekeken wat er zou gebeuren zonder ook maar een enkele manier van druk of moeten voor ik een definitieve beslissing zou maken hem af te laten maken.
Hij kan niks, maar hij is er nog en hij is reteblij.
Dáár zou het om moeten gaan. Hun welzijn. Wat kan ik doen om hun leven zo leuk mogelijk te maken.
Van daaruit kun je altijd nog kijken waar je samen uitkomt.

[Neeltje]

Ja, Noa heeft wel eens dagen dat ze het niet leuk heeft. Gelukkig tegenwoordig veel minder dan toen het slecht ging, maar er zitten zulke dagen tussen. Ninthe heeft vrijwel altijd een leuke tijd. En ik geniet ook van de meeste dagen zolang er geen hele rare dingen gebeuren (Noa die onvindbaar is en naderhand aan de andere kant van de stad opduikt is geen dag om van te genieten, afgelopen zaterdag was ook een nare dag). Ik ben over het algemeen best heel tevreden met hoe het gaat. Hoe we stukje bij beetje toch vooruit blijven gaan en eigenlijk is er op het moment dus ook maar één echt probleem en dat is het op zoek gaan naar autowegen om te gaan jagen. Voor de rest hadden we al een modus gevonden waarbij het voor ons allemaal acceptabel leuk tot gewoon echt tof was (wisselend per situatie, niet per individu).

Ik val onderhand van de ene verbazing in de andere.
Komt er ook maar iets bij je binnen?
Hoe komt die hond weg? Vind je het zelf niet buitengewoon opmerkelijk dat een gezelschapshondje er alles aan doet om bij de baas weg te komen?

En ach ja, zulke dagen. Ik heb me zo ongeveer een jaar lang afgevraagd of "zulke dagen" (een dag is al héél lang om je rot te voelen en wij weten dat er betere komen, een hond niet) het leven van mijn hondje nog wel hondwaardig maakten.
Nog een keer gekeken wat er zou gebeuren zonder ook maar een enkele manier van druk of moeten voor ik een definitieve beslissing zou maken hem af te laten maken.
Hij kan niks, maar hij is er nog en hij is reteblij.
Dáár zou het om moeten gaan. Hun welzijn. Wat kan ik doen om hun leven zo leuk mogelijk te maken.
Van daaruit kun je altijd nog kijken waar je samen uitkomt.

Ik vraag me dan af wat het is wat die dagen niet leuk maken, want wat ik ook lees, ik lees nergens wat het nu eigenlijk is waar die honden last van zouden hebben.

[Domor]

Op niet leuke dagen kan ze geen rust vinden. Binnen tegenwoordig dan wel redelijk, hoewel ze dan veel sneller dan normaal opvliegt/aanslaat dan normaal op geluiden en dus niet echt ontspannen gaat liggen. Buiten is ze dan voornamelijk in de riem aan het hangen, piepen, blaffen, geen tijd vinden om een hoopje te doen, zo druk met de omgeving zijn dat ze de omgeving mist (dat kan een stoeprandje zijn waar ze vanaf valt maar eigenlijk hoort te wachten, maar ook een boom zijn of een hek), dan jaagt ze aan de lijn wel achter auto's en fietsers aan. En soms is dat een halve wandeling en is ze haar ei daarna weer kwijt, meestal een hele wandeling en soms een hele dag. Tegenwoordig eigenlijk nooit meer langer dan een hele dag. Maar niet zelden heeft ze na een hele dag dan die nacht wel een nachtmerrie, soms op de dag zelf. Vroeger ging ze op dit soort dagen helemaal loco. Ze heeft wel eens een minuut lang alleen maar in de riem monotoon lopen blaffen terwijl ze op haar achterpoten liep en er zover ik kon zien geen prikkel was en ze was op dat moment volledig onbereikbaar. Een slechte dag is een dag met (onverklaarbaar) meer stress.

Ik vind het maar beperkt opmerkelijk dat een waterhond haar hersenen inzet om te doen wat zij het allergaafst vindt om te doen. Ze heeft die kans 2x gehad. De eerste keer op bekend terrein, de tweede keer op vreemd terrein waar ze eerst een stukje achter een mountainbiker aan is gegaan (ik was niet bedacht op die biker, die rijden niet waar ik normaal loop, mijn fout).

[Fotogravinnetje]

Onverklaarbaar meer stress, of was jij op die dagen gestresster, ongeduldiger, onduidelijker, chaotischer?

[Inge]

Op niet leuke dagen kan ze geen rust vinden. Binnen tegenwoordig dan wel redelijk, hoewel ze dan veel sneller dan normaal opvliegt/aanslaat dan normaal op geluiden en dus niet echt ontspannen gaat liggen. Buiten is ze dan voornamelijk in de riem aan het hangen, piepen, blaffen, geen tijd vinden om een hoopje te doen, zo druk met de omgeving zijn dat ze de omgeving mist (dat kan een stoeprandje zijn waar ze vanaf valt maar eigenlijk hoort te wachten, maar ook een boom zijn of een hek), dan jaagt ze aan de lijn wel achter auto's en fietsers aan. En soms is dat een halve wandeling en is ze haar ei daarna weer kwijt, meestal een hele wandeling en soms een hele dag. Tegenwoordig eigenlijk nooit meer langer dan een hele dag. Maar niet zelden heeft ze na een hele dag dan die nacht wel een nachtmerrie, soms op de dag zelf. Vroeger ging ze op dit soort dagen helemaal loco. Ze heeft wel eens een minuut lang alleen maar in de riem monotoon lopen blaffen terwijl ze op haar achterpoten liep en er zover ik kon zien geen prikkel was en ze was op dat moment volledig onbereikbaar. Een slechte dag is een dag met (onverklaarbaar) meer stress.

Ik vind het maar beperkt opmerkelijk dat een waterhond haar hersenen inzet om te doen wat zij het allergaafst vindt om te doen. Ze heeft die kans 2x gehad. De eerste keer op bekend terrein, de tweede keer op vreemd terrein waar ze eerst een stukje achter een mountainbiker aan is gegaan (ik was niet bedacht op die biker, die rijden niet waar ik normaal loop, mijn fout).

En dan zeg je dat je gelooft dat ze echt wel stabiel is????