Hoe snel een nwe hond na overlijden?

[Phantom]

Wij begonnen vrij snel weer aan een nieuwe hond (2 maanden na het overlijden van de vorige hond). Het gemis was te groot. We hebben echter wel de tijd genomen een geschikt ras en een geschikte fokker uit te kiezen.

[DesireeB]

Even een schop omhoog voor dit topic.

12-8-16 heb ik Maylo in laten slapen na een pittige 4,5 van ziek zijn. Ik heb al die tijd al geroepen dat het mogelijk einde oefening was, ergens voelde ik dat gewoon maar had de hoop hem er bovenop te krijgen. Tot de DA vroeg of ik zou denken dat hij nog beter zou worden of dat het alleen maar hopen was en hij als het zijn eigen hond was er een eind aan zou maken met de wetenschap dat als Maylo er boven opgekomen hij mogelijk weer een keer ziek zou worden en zijn achterpoot moest nog geopereerd worden en zijn voorpoot was inmiddels ook niks meer en dat in combinatie met heupen die er op de foto niet goed uitzagen. Toen ging het snel en heb ik gezegd dat het dan einde verhaal is en we gedaan hebben wat we konden, ik zag ook aan alles in Maylo dat hij zichzelf niet meer was. Hij was gewoon letterlijk opgebrand.

Heftige dag veel gehuild, en 's avonds kwam Jeroen (vriendlief) naar me toe dat hij wel van me verwacht dat ik minstens weer zo'n josti haal. Hij wilt nooit geen ander ras meer. En dat voor iemand die eigenlijk nooit honden(en al helemaal niet boven de 10kg) wilde, en zo hebben we tot diep in de nacht goed gepraat, gehuild en vreselijk gelachen om de herinneringen van Maylo en wat hij allemaal uitgespookt heeft. Omdat we nu vakantie hebben is dit het ideale moment om een herplaatser te halen. Dat is geen vervanging voor Maylo, zo voel het ook niet maar gewoon praktisch en het verzacht het leed misschien wat zoals Maylo dat ook heeft gedaan toen hij kwam terwijl Noeska nog niet zo lang weg was.

Zo gezegd zo gedaan, vanochtend een oproep geplaatst op een facebook pagina. En wonder boven wonder, niemand vond het raar of wat dan ook maar alle begrip en iedereen is massaal mee gaan denken en zo bleek dat er nog wat fokkers/eigenaren waren welke al langere tijd met het gevoel rond lopen hun hond weg te doen maar nog nooit de stap hebben gezet om hem aan te bieden. Enige vereiste is dat het een reu was en niet voornamelijk wit van kleur ivm teveel vergelijking met Maylo, en dat de hond met katten, kinderen en andere honden kan. En inmiddels heb ik een selectie kunnen maken en had ik 2 favorieten en Jeroen heeft de eind keus gemaakt. Morgen spreek ik de fokker weer en krijg ik wat meer foto's en maken we een afspraak om zsm te gaan kijken samen met Izzy.

[gonnie]

Fijn dat je weer een hond er bij krijgt.

Ik vind voor mezelf een hond is geen hond. Maar Nikkie is niet zo verdraagzaam naar anderen honden in haar eigen huis, en ze vindt het nu fijn in haar uppie. Dus ik begin er niet aan.

Al ben ik wel gelijk dezelfde dag dat Jarah ingeslapen was op de Duitse Pinscher site gaan kijken.

Maar wij beginnen er nog niet aan. We wachten wel tot Nikkie er niet meer is.

Ze is nu zoveel makkelijker en aanhankelijker dat wil ik zo houden. Heb wel vaker gedacht dat Nikkie liever alleen zou zijn.

[dagmar88]

Enige vereiste is dat het een reu was en niet voornamelijk wit van kleur ivm teveel vergelijking met Maylo,

Dat doe je toch wel, helemaal met hetzelfde type. Reken er maar op dat je het eerste half jaar regelmatig Maylo roept
Is ook gezond denk ik, kijken naar de overeenkomsten en verschillen en je nieuwe hond leren waarderen als individu.
Ik heb al een volgende hond gezocht terwijl Pluisje in zijn laatste dagen aan m'n voeten lag te slapen.
Later kwam niko op m'n pad, die eenmaal daar pluis z'n neefje bleek te zijn.
Compleet ander karakter, en toch zie ik er wel trekken in terug. Ik vind dat fijn, alsof er nog een stukje van mijn lieve rode reus bij ons is.

[DesireeB]

Enige vereiste is dat het een reu was en niet voornamelijk wit van kleur ivm teveel vergelijking met Maylo,

Dat doe je toch wel, helemaal met hetzelfde type. Reken er maar op dat je het eerste half jaar regelmatig Maylo roept
Is ook gezond denk ik, kijken naar de overeenkomsten en verschillen en je nieuwe hond leren waarderen als individu.
Ik heb al een volgende hond gezocht terwijl Pluisje in zijn laatste dagen aan m'n voeten lag te slapen.
Later kwam niko op m'n pad, die eenmaal daar pluis z'n neefje bleek te zijn.
Compleet ander karakter, en toch zie ik er wel trekken in terug. Ik vind dat fijn, alsof er nog een stukje van mijn lieve rode reus bij ons is.

Ohh daar ben ik ook niet bang voor hoor. Sowieso ls het de geen wordt waar ik nu contact mee heb denk ik dat ik zijn naam verander. Hij is toch nog niks gewend. Hij leeft nu in een roedel met nog 8 andere bullen en hij is te zacht van karakter waardoor ze hem aan mijn gunnen. Maar een witte vonden we gewoon pijnlijk dat voelde echt als inruilen.

Ohh we gaan straks bij hem kijken trouwens. Even een ritje naar de andere kant van NL.

[Nakisha]

Sinds Branco's overlijden, maar ook al voor zijn dood, heb kk gekeken en georiënteerd. Maar nu... nee. Hij is zes weken geleden overleden en het verlies is levensgroot. Gelukkig is Rhodi nu weer zichzelf, die was een tijdje behoorlijk van het padje. Hij mag lekker de prins in huis zijn, wie weet ooit daarna... maar voorlopig niet.

Ik ben heel blij dat je een nieuwe hond gevonden hebt. Het is voor iedereen anders, en ik kan me goed voorstellen dat het enorm afleiding van het verdriet kan bieden.

[tbeast]

Wanneer je het verdriet van je vorige hond verwerkt hebt. Als jij nog hartstikke verdrietig bent om je vorige hond, is dat geen fijne situatie om een nieuwe hond in te verwelkomen.
Betekent natuurlijk niet dat je compleet niet aan je vorige hond mag denken of hem mag missen voor je een nieuwe hond neemt. (Want dat gebeurt toch nooit)

Dus zorg ervoor dat je het verlies van je hond verwerkt hebt en weer stabiel bent. Dán kun je mi pas een nieuwe hond nemen.

Toen onze Barat overleed was ik compleet van de kaart. Na vijf dagen hadden we een nieuwe pup. Ik had het verdriet helemaal nog niet verwerkt, dat was juist de reden dat we Bo hebben opgehaald. Door hem kon ik veel beter met het verdriet omgaan, hij was echt mijn troosthondje.
Het verdriet verwerken heeft veel langer geduurd, het is nu vijf jaar geleden en kort geleden kon ik voor het eerst weer foto's en filmpjes van hem bekijken.

[tobi__]

Ik denk dat het voor iedereen persoonlijk is.

Wel denk ik dat als je snel weer een hond neemt (voor de afleiding) je uiteindelijk het verdriet wel tegen gaat komen. Zelf zou ik er voor kiezen om echt even een pauze te nemen, op adem te komen, het verdriet te 'voelen', dit een plekje geven en weer vol voor een nieuw dier gaan. Maar snap dat het een leegte in huis is en dat een nieuw dier nooit 'in plaats van' komt. Dus heb er geen oordeel over. Maar zou het zelf niet zo snel doen.

[thom]

Dat is echt voor iedereen anders denk ik.
We hebben er soms 3 weken maar ook wel 6 maanden tussen zitten. Zo persoonlijk.

[dagmar88]

Ohh daar ben ik ook niet bang voor hoor. Sowieso ls het de geen wordt waar ik nu contact mee heb denk ik dat ik zijn naam verander. Hij is toch nog niks gewend. Hij leeft nu in een roedel met nog 8 andere bullen en hij is te zacht van karakter waardoor ze hem aan mijn gunnen. Maar een witte vonden we gewoon pijnlijk dat voelde echt als inruilen.

Ohh we gaan straks bij hem kijken trouwens. Even een ritje naar de andere kant van NL.

Spannend! Hoop dat het klikt!
Het klinkt in ieder geval goed, een wat zachtaardiger type.
Ik verander de naam sowieso liever, een nieuwe start. Bij mijn eerste hond heb ik het gelaten, maar bleken er toch behoorlijk negatieve associaties aan zijn naam en bepaalde commando's te hangen
En de namen die ze hadden waren heel erg, of pasten totaal niet.
Het is al zo'n asozootje, om dan ook nog met dyargo, sheriff, angel en joe over straat te moeten
Zijn ze echt zo gewend, al hebben ze er hier zelf ook wel wat over te zeggen.
Tibbe heeft de rest van het lijstje afgekeurd

Een nieuwe hond brengt voor mij troost en afleiding. Was blij m'n handen weer vol te hebben, en mijn meisje was meteen niet meer depressief.

[Izzie_Anneke]

Sowieso ls het de geen wordt waar ik nu contact mee heb denk ik dat ik zijn naam verander. Hij is toch nog niks gewend. Hij leeft nu in een roedel met nog 8 andere bullen en hij is te zacht van karakter waardoor ze hem aan mijn gunnen. Maar een witte vonden we gewoon pijnlijk dat voelde echt als inruilen.

Ohh we gaan straks bij hem kijken trouwens. Even een ritje naar de andere kant van NL.

Wat onwijs fijn Ik hoop dat je er een gouden hondje aan krijgt als alles klopt.

Ik heb na Luna 3 jaar gewacht met het uitzoeken van een nieuwe hond. Ik kon het gewoon niet. Maar nu ik merk dat de band met Izzie net zo sterk is als met Luna hiervoor denk ik dat ik nooit meer lang zonder hond zit. Zolang dat kan dan

[ranetje]

Niemand kan voor een ander bekijken of direct een nieuwe hond "te snel" is of niet.
De een moet eerst door het rouwproces, de ander gaat ook door dat rouwproces maar kan (wil?) daarin gesteund worden door een nieuwe hond.

Als Dees en Maylo het liefst direct weer een hond wil is dat voor haar prima.
Veel succes vandaag met het bezoek aan een mogelijk nieuwe kameraad

[twinkeltje]

Ik denk dat niemand dat voor iemand kan in vullen wanneer het de tijd is.

[Le Grand]

Toen we Rosco hebben laten inslapen had ik na een week weer een pup op het oog. en dat is hem ook geworden. Rosco is ingeslapen op 12 mei 2012 en Bowie is geboren 13 mei 2012. Ik vond dat wel mooi.
Het hebben van een nieuwe hond heeft mij enorm geholpen met het verlies van mijn eerste hond. Door de pup bleven we ook heel veel praten over hoe dat met Rosco is gegaan toen hij jong was e.d. Vergelijken doe je soms wel, maar dat is niet negatief maar gewoon weer een momentje dat je het ook weer even over de andere hond hebt. Wat mij persoonlijk ook geholpen heeft is dat we hem zelf begraven hebben in de hortensia border met een houten kruis erop. Dat kruis staat er nog ook al is hij wel bijna weggeroeid inmiddels. Als Bowie er over hopelijk een hele tijd niet meer is doe ik het precies weer zo.

[petra1]

Ik heb Teun de dag na het overlijden van Denzel gekocht.
Was een hele goede beslissing, Dax speelt weer, Stef werd al snel loops en accepteert hem nu ook veel sneller als dat ze anders gedaan zou hebben.
En ik kan weer lachen. Tuurlijk denk ik veel aan Denzel, hij wordt ook nooit vergeten.
Maar de aanwezigheid van Teun heeft het allemaal wel makkelijker gemaakt.

[blondie]

Enige vereiste is dat het een reu was en niet voornamelijk wit van kleur ivm teveel vergelijking met Maylo,

Dat doe je toch wel, helemaal met hetzelfde type. Reken er maar op dat je het eerste half jaar regelmatig Maylo roept
Is ook gezond denk ik, kijken naar de overeenkomsten en verschillen en je nieuwe hond leren waarderen als individu.
Ik heb al een volgende hond gezocht terwijl Pluisje in zijn laatste dagen aan m'n voeten lag te slapen.
Later kwam niko op m'n pad, die eenmaal daar pluis z'n neefje bleek te zijn.
Compleet ander karakter, en toch zie ik er wel trekken in terug. Ik vind dat fijn, alsof er nog een stukje van mijn lieve rode reus bij ons is.

Hier werd Aki, die we al hadden gekocht en hadden bezocht, op de dag dat Bluf was ingeslapen gebracht. We zouden hem een week later eigenlijk halen, maar de dood van Bluf was onverwachts.
Jaar ervoor had ik mijn andere hond Finn laten gaan, en Aki was geenszins een vervanging, niet voor Bluf en niet voor Finn.

En afgelopen weekend in Zeeland toen ik met hem en Jol door het weiland liep en hij me ineens aankeek noemde ik hem ineens Finn. Mijn vriend zegt soms wel eens Bluf tegen hem. Er zijn gewoon herkenbare dingen waardoor je ineens die naamsverwisseling maakt.
Maar hé, dit is Aki en het is een individue en sich, een geval apart

Ik had wel soms moeite om te genieten in aanvang, het verdriet van Bluf haar plotselinge overlijden had er best in gehakt. Het is dat wij al voor Aki "erbij" waren gegaan, zelf had ik niet na de plotselinge dood van mijn hond zo snel een andere hond in huis gehaald denk ik.

[chaos]

Na Chaos ben ik nu twee jaar verder en hoop ik in september een nieuwe Duitse herder te halen.
Andere kleur, andere lijn en deze keer een teef. Had je vorig jaar niet om hoeven komen, daarvoor miste ik die ouwe nog veel te veel. Maar nu heb ik er veel zin in, nieuw leven en nieuwe uitdagingen.

[Caro.]

Dat is nu typisch iets wat iedereen zelf moet weten

Ik heb door omstandigheden een keer pas na 2 jaar na het overlijden van mijn hond, een andere hond kunnen nemen.
Dat was niet echt een keuze hoor, maar de omstandigheden waren toen niet zo dat ik een hond kon geven wat hij nodig had. Vreselijk
vond ik dat, de langste tijd van mijn leven zonder hond.

Een keer heeft er 3 maanden tussen gezeten en toen was ik nog lang niet over het verlies van m'n verongelukte pupje heen, dat heeft
jaren geduurd (en nog kan ik erom janken).
En een keer heeft er 6 maanden tussen gezeten nadat Moritz overleed (ook pas 5.5 jaar oud) en toen kwam Puchu.
In beide gevallen barstte is nog van het verdriet, maar ik zou niet weten waarom ik daar eerst overheen moet zijn voordat ik weer van
een andere hond kan houden. Houden van en verdriet kunnen prima hand in hand gaan.

Maar als Puchu overlijdt (ik kijk even heel boos naar boven 'waag het niet!') dan zullen we denk ik echt geen maanden wachten.
Voor mijn gevoel heb ik denk ik wel even nodig om het ergste te verwerken en een plekje te geven, dus de volgende dag zal het 'm niet
worden denk ik.
In voorgaande gevallen, was er hier altijd nog een hond (Kaya was er toen Moritz overleed en Puchu was er toen Kaya overleed), maar
nu maandenlang zonder hond terwijl de situatie prima is om een hond te nemen, nee dat gaat niet gebeuren denk ik.
Dat is me te stil en te leeg.

[Caro.]

Na Chaos ben ik nu twee jaar verder en hoop ik in september een nieuwe Duitse herder te halen.
Andere kleur, andere lijn en deze keer een teef. Had je vorig jaar niet om hoeven komen, daarvoor miste ik die ouwe nog veel te veel. Maar nu heb ik er veel zin in, nieuw leven en nieuwe uitdagingen.

Wat leuk zeg!

[kooi]

Mijn huidige berner is op dezelfde dag jarig als mijn eerste.
Dat vond ik een duidelijke aanwijzing om voor haar te gaan. Door de jaren heen zijn ze voor mijn gevoel een soort van over elkaar gegleden. Duty is al 10 jaar dood maar ik betrap me erop dat ik Jorla nogal eens per ongeluk Djoet noem. Het karakter is een heel stuk heftiger en gecompliceerder, maar met het groeien der jaren wordt ze milder en gaat ze meer op Djoet lijken. En wordt ze me almaar dierbaarder.

Als ze overlijdt wil ik kijken hoe het is om zonder hond te leven.
Ik weet nu dat het voor stevige ontwenningsverschijnselen zorgt, die alleen maar overgaan als er weer een hond komt. De katten kunnen dat gat niet opvullen. Dat moet de tijd doen.

Maar of het me gaat lukken?

Er gaat veel troost uit van een nieuwe hond en daarom begrijp ik iedereen die er snel weer aan begint. En die wil ik dan ook veel geluk wensen ermee.

[Annemieb]

Dit is iets wat idereen zelf moet aanvoelen.
Er zijn er die de dag erop al denken aan een nieuwe hond en andere vinden zen half jaar later nog te vroeg om erover na te denken...



Zelf hebben wij een hond moeten laten inslapen vorig jaar. 8 maanden later hadden wij al een nieuwe pup in huis. Wij waren al enkele jaren aan het oriënteren voor een nieuwe pup en hadden bij een fokster zowiezo een oogje op welke combinatie we wilden. Maar zolang nala leefden wilden we nog geen erbij nemen

[Marjoleine]

Dat is heel persoonlijk.

Toen Rinne Roos overleed, heel plotseling, was Mir hondloos. RR was zo volledig haar hond. Opeens was er een gat en dat moest zo snel mogelijk gevuld.
Twee maanden later, achteraf verwekt op de dag dat RR insliep, werd Dinthe geboren. Het was ook in een klap duidelijk dat het dit teefje moest worden.
Ik ben er voor de versiering, ze is volledig Mirs hond. En zo hoort dat, ik heb er nog genoeg over