Hyperactiviteit

[Inge]

Bij aangeboren overactiviteit, dus bij de hond die om fysieke redenen overactief is, zien we een aantal verschillende symptomen. De hond heeft bv. geen of onvoldoende remming op het bijten. Dat gedrag ziet men al bij de jonge hond. De hond speelt te hard, hij heeft duidelijk geen controle over dit gedrag. De hond reageert ook sterk overdreven op prikkels uit de omgeving, en komt eigenlijk nooit echt tot rust: hij verkeert in een constante toestand van activiteit.
Dergelijk gedrag gaat vaak gepaard met stukmaken, eetstoornissen als overmatig eten en "uitgehongerd" schrokken, en niet kunnen afgeven van eenspeeltje.
En tenslotte vertonen echt hyperactieve honden vaak een onvermogen om het eigen lichaam te overzien. Ze maken onnauwkeurige bewegingen en zijn daarom ongeschikt om mee te spelen. Soms reageren ze overdreven op pijn of nemen ze juist geen pijn waar. Soms vertonen dergelijke honden ook slaapstoornissen die bij de ene hond steeds waarneembaar zijn en bij de andere gedurende een bepaalde periode. Verder kunnen dergelijke honden slecht reageren op gehoorzaamheidsoefeningen. Ze communiceren slechtmet soortgenoten: ze gedragen zich asociaal alsof ze in hun jeugd niet goed gesocialisserd zijn terwijl dat wel volgens de regels gebeurd is. Het gedrag ontstaat doordat de hond niet in staat is na een nieuwe prikkel een daarbij behorend gedrag te ontwikkelen, waardoor iedere bekende prikkel voor de hond een nieuwe prikkel is. Er ontstaat geen gewenning, waardoor het gedrag steeds overdreven is.
Doordat de hond niet normaal met soortgenoten kan omgaan, wordt hij daarmee zo min mogelijk in contact gebracht om ellende te voorkomen. Daardoor wordt de hond steeds asocialer. De hond wordt zeer vooringenomen (angstig)agressief en is vrijwel niet meer te hanteren met andere honden in de buurt.

Bron: hondenmanieren Jaargang 8, nummer 1+2

Dit gedeelte stond in een artikel over hyperactiviteit in de hondenmanieren van deze maand, en dit gedeelte gaat specifiek over de aangeboren hyperactiviteit.
Toen ik dit gisteravond las ging er een bonk herkenning door mee heen, Marouck voldeed/voldoet aan vrijwel alles wat hier beschreven wordt. Ik noem haar altijd al mijn ADHD-er, maar dit was de bevestiging van buitenaf.
Als pup was Marouck een verschrikking, echt hard bijten en kwaad worden als je dat "verbood" of een alternatief bood, ze draaide compleet door op zo'n moment. Nika was veelvuldig slachtoffer, zij heeft Maroucks puppietijd continu krassen en wondjes gehad. Tot rust kwam Marouck alleen als je haar verplicht in de bench zette, liefst in een prikkelarme omgeving (boven of op een plek waar ze niet alles kon overzien).
Ook het schrokken van het eten, de slaapstoornissen (heeft bv. heel lang geduurd voordat ze een nacht doorsliep) en het niet kunnen spelen met andere pups was heel duidelijk.
Spelen met Marouck moet betrekkelijk rustig, maak je haar té wild kent ze haar grens niet en draait ze door.

Door binnen niet met haar te spelen maar haar vrijwel compleet te negeren, en door heel duidelijk grenzen te stellen is het bij mij in huis nu aardig hanteerbaar, bij een ander is ze echter nog steeds superdruk. Komt ze bij mijn ouders rent ze daar uren aaneen met botjes, balletjes en andere dingen, rustig liggen is er niet bij. En maar aandacht vragen...

Ik heb haar gelukkig redelijk sociaal gekregen naar andere honden, nu ze volwassen wordt valt ze wel enigszins terug in dat venijnige naar andere honden. Het bijten heb ik iets te fanatiek de kop ingedrukt, waardoor dat in de africhting helemaal opnieuw opgebouwd moet worden. Want de africhting vindt ze leuk, en daar wordt ze ook geestelijk moe van. De GG was een verschrikking, door de vele honden op het veld en het vroege tijdstip kan ze totaal niet omgaan met de prikkels en valt ze een heel stuk terug in de gehoorzaamheid. Behendigheid gaat goed, maar dat is op een avond en op een rustig veld, wel moet ik haar nu al afremmen, ze slaat door in haar enthousiasme.
Ik moet ook vooral niet te leuk praten tegen Marouck, want dan staat er een kangoeroe naast me. Haar op een zo neutraal mogelijke manier benaderen blijkt het beste te werken (hoewel dat soms heel moeilijk is voor mij)

Marouck....mijn ADHD-er met een hart van goud, maar met een energie die soms ronduit vermoeiend is. Voor mij, voor Nika maar ook voor haarzelf.

[Wil de hond]

Heel interessant Inge,

Je wist toen ineens wat er nu precies aan de hand is met je Marouck. Het lijkt me alles behalve gemakkelijk om met zo´n druktemaker goed om te gaan, maar ik begrijp dat jou dat toch redelijk lukt.

Wat ik me nu afvraag is of dat deze afwijking erfelijk is. Weet jij of Marouck broers en/of zussen heeft die dit ook hebben? En haar ouders, hoe zijn die? Kwam zij uit een groot nest?

En is zij in staat om in een bench wel tot rust te komen?

Groetjes, Willy.

[Inge]

Marouck komt uit een werklijn, het alerte en pittige karakter is er dus wel gedeeltelijk ingefokt. Haar moeder was echter een rustige hond (in vergelijking met Marouck), haar vader een hele werklustige hond maar volgens mij ook niet zo prikkelgevoelig. Of het ook echt erfelijk is weet ik niet, is wel iets om uit te vinden omdat ik eigenlijk graag een nest van haar wil over 1,5 jaar (vanwege haar werklust en karakter).
Of haar broers zo zijn? Geen idee...een oudere broer wel volgens de eigenaars (1 jaar ouder) maar op de show waar ik hem tegenkwam oogde hij toch heel wat rustiger als mijn hyperkip. In het nest was Marouck al een druktemaker, een paar van haar broertjes waren duidelijk een heel stuk rustiger, gingen rustig tussen je benen zitten. Marouck niet, die sjeesde rond, beet in je broekspijp, ging achter een vlieg aan...

Ik denk dat het voor Marouck een voordeel is dat ze bij mij woont en niet in een druk gezin, daar zou ze waarschijnlijk niet op haar plek zijn geweest. Er zijn dagen dat het heel zwaar is, dat ik haar wel wat aan kan doen, maar haar geweldige karakter maakt heel wat goed. Het is een lieverd, zit eigenlijk geen kwaad in. Maar je moet duidelijk blijven en consequent. Van nature ben ik ook niet een heel rustig persoon, bij Marouck moet ik daar echter heel alert op zijn, zelf zoveel mogelijk rust blijven uitstralen.
Marouck is het type hond wat altijd de grens zal blijven opzoeken, steeds maar weer zal proberen of ze niet de baas kan worden.

Tegenwoordig komt ze goed tot rust in de bench, maar dat heeft wel een tijdje geduurd. Ze kruipt er nu heel soms uit zichzelf in om tot rust te komen (een hele vooruitgang) en stuur ik haar erin gaat ze direct liggen...verplicht slapen. Doordat ze binnenshuis echter aardig tot rust is gekomen hoeft ze maar zeer zelden "verplicht" de bench in. Wel ligt ze 's nachts en als ik wegben in de bench, anders gaat ze vanuit de vensterbank de straat bewaken. 8O
Bij mijn ouders gaat ze wat vaker de bench in, dat heeft ze daar ook echt nodig. Mijn ouders zijn dol op haar, maar zijn ook altijd blij als ik haar weer meeneem, hahaha.

[Wil de hond]

Hyperkip, hahaha.

Dat klinkt heel leuk, maar ik kan me heel goed indenken dat zoiets in de praktijk vaak minder leuk is. En helemaal als je zelf ook druk bent, en dan zo op moet letten met hoe je je gedraagt. Je gedrag aanpassen aan je hond, en steeds weer op jezelf letten lijkt me heel vermoeiend. Maar als je daar als beloning tegenover ziet dat Marouck langzaam maar zeker vooruitgaat, en als je dan ook nog gek op haar bent, kost je dat denk ik steeds minder moeite. Mijn komplimenten voor het feit dat je zoveel je best doet om van Marouck een hanteerbare hond te maken, ook voor haarzelf.

Uitzoeken of dit erfelijk is, en op wat voor manier precies, lijkt me toch wel een voorwaarde als je met haar wil fokken.

Veel boxers zijn erg drukke honden, zeker als ze uit werklijnen komen lijkt me dat vrij logisch ook. Iemand hier in de buurt die boxers fokt, en tot de beste boxerfokkers van Spanje behoort, vertelde me eens dat zijn honden rustig zijn. Hij vindt dat het drukke en erg prikkelgevoelige wat zo typerend is voor veel boxers niet korrekt is. Zijn stamhonden heeft hij trouwens uit Nederland gehaald, maar ik weet niet van welke kennel. Ook van hem heb ik diverse honden gezien die nou niet echt rustig waren, misschien had hij ze wel juist daarom verkocht. Sowieso zijn 9 van de 10 boxers die ik hier zie persé niet rustig.

Ik heb begrepen dat het bij kinderen heel moeilijk is om hyperaktiviteit juist te diagnotiseren. Het schijnt zo te zijn dat de meeste gevallen die als hyperaktief gezien worden dat eigenllijk niet zijn. Echt hyperaktief zijn er maar weinigen.

[Eline*]

Hyperaktiviteit wordt vooralsnog geweten aan te grote nesten, te zachte moeders en aan het te vroeg scheiden van de pups van de moeder...kortom, aan een te kort van opvoeding van de moederhond. Erfelijkheid is niet aangetoond.
Hyperaktiviteit en overaktiviteit is moeilijk te onderscheiden. Wat je wel vaak ziet is dat een overaktieve hond na een lange wandeling wel kan slapen op een voor hem vreemde plek, terwijl dat voor de hyper is uitgesloten. Verder kan je een overaktieve hond nog wat kalmer krijgen met bv vezelrijk voer, meer of minder beweging ect, terwijl de echte hyper eigenlijk maar met zeer weinig is te beinvloeden.Het is een lastig probleem.
Wat je ook al aangeeft Inge, een hypertje is niet te socialiseren, omdat ze zich gewoonweg niet kunnen consentreren en informatie niet opnemen.

[Inge]

Wil, Marouck is de herder, niet de boxer
Nika (de boxer) was als pup wel druk, maar ook heel goed hanteerbaar, als ze moe was ging ze slapen. Met Nika kun je bv. gemakkelijk een uur op een terras gaan zitten, ze gaat gewoon rustig liggen. Marouck is ook als pup gesocialiseerd op een terras, maar rustig liggen is er niet bij, ook niet als je net een wandeling van uren achter de rug hebt. Op alles wat ze ziet reageert ze, mega-alert is ze.

Hyperaktiviteit wordt vooralsnog geweten aan te grote nesten, te zachte moeders en aan het te vroeg scheiden van de pups van de moeder...kortom, aan een te kort van opvoeding van de moederhond. Erfelijkheid is niet aangetoond.

Dit alles was dus niet aan de orde bij Marouck. Ze komt uit een nest van 7 pups, met een moeder die al eerder een nest had gehad. Moeder was zeker niet te zacht, is er gewoon bijgeweest tot ik haar met ruim 7 weken kon halen. Marouck was het enige teefje in het nest.
Ze zal inderdaad niet slapen op een vreemd terrein, moe of niet.

Trainen is lastig, het is een superslim hondje wat dolgraag voor je werkt, maar je moet al vrij snel met plicht/druk gaan werken, hou je het te leuk/vrijblijvend slaat ze dus door.

Bij mensen is hyperactiviteit niet erfelijk zover ik weet, hoe dat met honden zit? Bij mijn weten niet, maar dat wil ik wel weten voordat de beslissing voor een nest definitief wordt. De reu zal zowiezo een rustiger (maar toch werklustig) karakter moeten hebben denk ik

[Wil de hond]

Wil, Marouck is de herder, niet de boxer
Nika (de boxer) was als pup wel druk, maar ook heel goed hanteerbaar, als ze moe was ging ze slapen. Met Nika kun je bv. gemakkelijk een uur op een terras gaan zitten, ze gaat gewoon rustig liggen. Marouck is ook als pup gesocialiseerd op een terras, maar rustig liggen is er niet bij, ook niet als je net een wandeling van uren achter de rug hebt. Op alles wat ze ziet reageert ze, mega-alert is ze.

Oeps,

Was ik even een beetje in de war. Liet me denk ik meeslepen door het beeld wat ik van boxers heb. En dat terwijl Nika juist een van die aangename uitzonderingen lijkt te zijn. Sorry Nika.

[Inge]

Boxers zijn speelse honden, die buiten de clown uithangen en een stoot energie hebben. Binnen zijn het echter over het algemeen rustige honden.

En ff nieuwsgierig...weet je de kennelnaam van de boxerfokker bij jou in de buurt?

[Wendy!]

Bij mensen is hyperactiviteit niet erfelijk zover ik weet, hoe dat met honden zit? Bij mijn weten niet, maar dat wil ik wel weten voordat de beslissing voor een nest definitief wordt. De reu zal zowiezo een rustiger (maar toch werklustig) karakter moeten hebben denk ik

ADHD bij mensen is wel degelijk erfelijk.

[Wil de hond]

Boxers zijn speelse honden, die buiten de clown uithangen en een stoot energie hebben. Binnen zijn het echter over het algemeen rustige honden.

En ff nieuwsgierig...weet je de kennelnaam van de boxerfokker bij jou in de buurt?

Inimitable Box, als ik me niet vergis. Of: Del Inimitable Box Hij heet Diego.