gebrek aan rangorde

[Paisley]

Kan dat?
Ik weet t echt niet. Ik zie vaak kinderen en die willen gek genoeg altijd weten wie van de twee de 'baas' is. En dan roep ik altijd maar dat ik de baas ben, maar dat de honden dat waarschijnlijk ook over zichzelf denken.

Maar dan denk ik er over na. Ik weet t echt niet. Kiwi kan Mayke dr eten jatten zonder probleem, Mayke kan Kiwi dr eten ook jatten. Kiwi eist aandacht sneller op, maar Mayke eist balletjes op. Er wordt niet tot nauwelijks gesnauwd, geloerd, gegromd of gemord, tenzij daar héél terecht aanleiding voor is. Kiwi komt wel eens aanzeilen en springt bovenop een slapende Mayke. Dan is er een kef. Dat was t dan.

Er wordt wel naar hartenlust op elkaar geconcurreerd.
"Als je niet wil dat je eten wordt gejat, dan moet je t maar gauw opeten" - op die manier. Natuurlijk voorkom ik wel dat ze wisselen van voerbak, maar als t gebeurt achter mn rug om dan hoor ik daar niets van. Kiwi neemt meer initiatief in contact. Die wil samen spelen, samen liggen, samen samen samen. Ze zit Mayke soms behoorlijk op dr nek. Mayke reageert er tolerant op maar als ze er klaar mee is, dan accepteert Kiwi dat ook.

Kwa leeftijd liggen ze vrij dicht bij elkaar. Kiwi is naar andere honden buiten veel zelfverzekerder dan Mayke. Maar dat lijkt tussen hun twee geen enkele rol te spelen.

Wat denken jullie, hebben honden uit eindelijk altijd een rangorde, en is die zo subtiel dat ik het niet zie? Of zijn het gewoon honden die naast elkaar leven en net zoveel ruimte geven als nemen?
Hoe zit dat met jullie honden?

[sbientje]

ik heb natuurlijk een reu en een teef, ik denk wel dat dat anders is. Karel accepteert alles van Pom en staat alles aan haar af. Hij snauwt nooit naar haar (sowieso nooit). Andersom komt het weleens voor, maar ook eigenlijk heel zelden. Ik zou denken dat Pom de 'baas' is dus. Maar echt een strakke rangorde is het hier ook niet hoor.

[malinois]

Hier is het heel duidelijk vanaf dag 1:



Toen Xena er nog was stond ze boven al t gepeupel. Maar vlak daarna kwam Xavi. Daaraan is dus niks veranderd sinds haar dood.

[blondie]

Ik heb reu en teef van hetzelfde ras wat jaren bij elkaar gehad. En in tegenstelling wat vaak wordt gezegd dat de teef de dienst uit maakt, was dat in mijn geval echt niet zo. Mijn reu liet de drukke teef toch meestal wel inbinden als het om onderlinge dingetjes ging. Qua botten was zij in aanvang wat feller, maar dat boeide de reu toch nooit zo, dus wat eten betreft hadden ze eigenlijk ook nooit een conflict en werd zij minder gehaaid omdat hij toch nooit wat kwam jatten. Leeftijdsverschil tussen die twee was ongeveer 2 jaar.

Nu moet ik bekennen dat ik ook niet echt in rangorde denk. Wellicht ook omdat het hier nooit echt aan de orde is geweest in een toch wat kleine groep.
Ik merkte wel destijds toen mijn teefje terug ging naar de fokker dat er een verschil was ontstaan in de roedel. Mijn teefje dat tot 2 1/2 jaar in die roedel was opgegroeid mixte niet direct weer terug in de groep. En als ik dan in het weekend verscheen met mijn reu dan trok ze toch weer sterk naar mij en de reu toe en dat maakte wel dat je wat moest opletten tussen de honden onderling en de eventuele spanningen.
Maar dan heb je het direct ook wel weer over een groep van 6 à 7 honden in een huis en een stuk grond met toch wel wat eh eigenwijze karakters.
Een hele korte tijd heb ik de reu even met twee dames gehad. De reu was toen al zwak van gestel, maar blijkbaar wel krachtig genoeg om de dames tot de orde te roepen. Knap staaltje van mee gemaakt, in huis trok hij ineens zijn bek open tegen beide dames en deels snapte ik waarom en deels schrok ik me ook het apezuur. Maar hij was wel heel duidelijk want de dames waren ineens mak als een lam en beleefd tegen elkaar
Dus wat dat betreft was hij blijkbaar wel heer en meester
Toen hij wegviel was het ineens wat minder vanzelfsprekend dat de dames zonder spanning bij elkaar waren. De verhoudingen lagen best scheef. En toen hebben wij als baasjes wel dat in banen moeten lijden.
Toen dat eenmaal ok was, ging het ook goed, al ben ik van mening dat een van de honden zich gewoon erbij neerlegde als de ander lelijk deed. Juist zij was degene die sterker was, maar ze koos ervoor om niet meer te reageren op lelijk gedrag en mede daardoor kreeg de ander wat meer vertrouwen denk ik.
En nu dus weer jonge reu met de overgebleven oude teef, en in aanvang had zij de broek aan. Maar ik merk ook wel dat als ze te irritant bezig is dat hij wel haar ook lik op stuk geeft, de reu schikt zich niet altijd naar de grieven van madam hier in ieder geval.

Op het ene vlak is de ene de meerdere en op het andere vlak de ander. Laatst pakte zij gewoon een heel stuk ei uit zijn bek en dat liet hij dan ook toe. Andersom zou dat knokken worden. Hij doet dat dus niet bij haar, maar hij ziet wel zijn kans schoon als in een moment van onoplettendheid zij de blik van haar kauwkluif afwend, deze in een fractie van een seconde voor haar bek weg te jatten.

Waarop zij opstaat om zijn kauwkluif te pakken

In de huidige samenstelling denk ik ook totaal niet aan rangorde of wie waar staat etc. we leven met zijn allen met elkaar, mijn vriend, ik, kat en de honden en als dat in harmonie gaat en de dieren laten elkaar in hun waarde dan is dat ok.
En daarbij wil ik wel dat ze luisteren naar ons, baasjes.

[blondie]

Hier is het heel duidelijk vanaf dag 1:



Toen Xena er nog was stond ze boven al t gepeupel. Maar vlak daarna kwam Xavi. Daaraan is dus niks veranderd sinds haar dood.

Hier ging dat echt niet zo. De jonge Aki had echt schijt aan de oudere Jol. Heb daar destijds ook nog eens wat over gevraagd volgens mij.
Ik denk dat hij van Bluf toch meer had aangenomen en meegekregen als zij er nog was geweest. Had Jol een hoop "wanhoop" bespaard denk ik (en ons) maar dat mocht niet zo zijn.

Nu hebben wij hier ook wel weer een flikker ook hoor. Als ik ineens wat zei ging hij quasi op zijn rug liggen met de poten omhoog maar bij een ander was het dikke vinger en drie bier, hapje na en keihard wegrennen

[malinois]

Xena was heilig. Die hoefde maar te kijken...
Xavi straalt t ook helemaal uit daar is ook geen discussie over geweest met Xygan. Nu is dat ook een totaal ander type dus dat past ook goed. Tussen Xito en Xavi hebben wel wat strubbelingen plaatsgevonden die waren meer aan elkaar gewaagd maar toen dat duidelijk was was t ook goed.
Ze lopen hier dagelijks met de puppyoppas mee met nog 2 intacte herderreuen. Gaat ook prima maar als je t verschil dan ziet zo brutaal Xygan tegen 1 van die reuen is dat zal hij nooit in zn kop halen tegen Xavi. En die heeft echt niet zwaar hoeven ingrijpen daarop. Lichaamstaal doet veel

[Brindlecardi]

In sommige situaties ben ik er zeker van overtuigd dat er een rangorde aanwezig is. Kleine signalen zijn genoeg. Al heb ik vaak wel het idee dat bezitterigheid niet zozeer wat zegt over de rangorde, maar het is veelal meer de reactie van de andere hond die boekdelen spreekt.
In de intacte reu/teef combi's die ik thuis heb gehad (logees ook meegerekend) is het altijd zo geweest dat de teef uiteindelijk het laatste woord had. Als de teef bitchy uit de hoek kwam, dan stopte de reu met wat hij deed. Ik denk dat je dat vaak, maar zeker niet altijd, terug ziet bij intacte reu/teef combi's. En dat je daarmee wel kan stellen dat uiteindelijk de teef over het algemeen ranghoogste is.
Met gecastreerde reuen is het naar mijn idee vaak zo dat ze het laatste woord niet altijd aan de teef geven, en er dus niet zo'n logische 'rangorde' is. Idem met teef / teef en reu/reu. Het lijkt me inderdaad lastig dat dan te ontdekken, zeker als je twee honden hebt die qua karakter erg van elkaar verschillen. Soms zijn honden er denk ik ook echt niet zo mee bezig. Als ik bijvoorbeeld Apple meeneem naar een familielid die twee honden heeft. Dan zal er met de grootste teef vast wel een snauw vallen onderling, terwijl dat met de middelgrote teef absoluut niet speelt. Die teef is er namelijk zelf ook gewoon niet mee bezig. Het interesseert haar oprecht niet denk ik.

Ik heb het in de eerder genoemde gevallen trouwens wel echt alleen over de situatie met een tweetal honden.

[DesireeB]

Izzy en Maylo: Izzy had duidelijk de broek aan. Die bepaalde wat en wanneer, Maylo was daarin best meegaand maar wel tot bepaalde hoogte. Zo heeft ze het een paar keer in haar hoofd gehaald om verschrikkelijk uit te vallen tegen Maylo en in mijn ogen was dit volledig onterecht en dat pikte Maylo dan ook heus niet en dan moest ik even ingrijpen want hij zou haar wel even wat aan doen.

Izzy en Droef: Ook nu is Izzy weer de baas, die bepaald alles maar in tegen stelling tot Maylo gaat ze tegen hem niet zo tekeer als bij Maylo. Denk ook dat dit te maken heeft dat het nu duidelijk is dat ze van mij, geen ruzie mag schoppen. Correctie prima maar echt willen bijten en door gaan nee. Droef zal ook niks terug doen.
De eerste dagen jaagde ze hem steeds weg en bij mocht aan bepaalde spullen niet zitten en niet op bepaalde plekken in huis van haar komen. Na 3 flinke waarschuwingen van mijn naar Izzy was ik er klaar mee en heb ik haar een flinke zwieper door de woonkamer gegeven en toen was het klaar. Na een paar dagen is ze hem zelf gaan opzoeken en uitdagen om te spelen.

Waar Maylo geen speeltjes van Izzy mocht stelen omdat ze het dus anders op het bijten zou zetten kan Droef dit dus wel, maar hij is dan ook weer zo dat hij dat speeltje direct weer in Izzy haar gezicht duwt om samen te spelen. Dat deed Maylo ook maar op een andere manier.

[DeDiana]

Volgens mij klopt het wel dat sommige honden er gewoon niet zo mee bezig zijn en dat het zo in harmonie is, dat je eigenlijk niets of weinig merkt van die rangorde.
Dat is hier wel anders: Mila heeft echt wel de neiging om haar positie als ranghoogste af en toe te bevestigen (doordat zij 'haar regels' met strakke hand handhaaft) en Amy (ranglaagste) is ook erg gevoelig voor rangordedingetjes: zij zal zich of meteen héél onderdanig opstellen óf zich meteen proberen te manifesteren. Zij zijn allebei heel duidelijk in hun rangordegebonden lichaamstaal en communicatie en dat speelt ook een rol in hun dagelijkse omgang met de andere honden.
Amoz en Tara zijn meer van die honden die in de luwte blijven en meestal gewoon geen zin hebben in gedoe, dus zich niet zo duidelijk profileren. Die twee zitten tussen Mila en Amy in en vinden dat wel prima zo. Amoz is als het erop aan komt wel ranghoger dan Amy, maar pikt wel superveel van haar. Hij heeft een heel lange lont als het om Amy gaat en in al die tijd dat ze hier wonen is het misschien drie keer voorgekomen dat hij wel echt even zijn grenzen aangaf aan Amy. En dan is Amy ook direct onderdanig. Zij is een beetje de eeuwige pup in de roedel: wordt door niemand echt serieus genomen, komt met veel weg, maar is eigenlijk naar alle drie de andere honden heel onderdanig.

Bezitterigheid met speeltjes of eten heeft volgens mij niet zo veel met rangorde te maken. Hier laten zowel Mila, Amy als Tara geen speeltjes afpakken door een andere hond en ze zouden allemaal hun eten verdedigen als een ander zo zijn neus in hun bak zou steken. Dus dat doen ze allemaal niet bij elkaar (en mogen ze ook niet).

[S@ndr@]

Sneeuw, wil graag de baas zijn maar die beukt op een betonnen muur, Bij Van Gils maak je de pis niet lauw en soms als ze te veer gaat wordt ze even op haar plek gezet....... de keizer rules...... ( ook over de katten) maar ik denk niet dat ze zich er ooit bij neer zal leggen , Bitch

[gonnie]

Hier was dat Tama zij werd altijd met rust gelaten tijdens het eten, Nikkie probeerde wel Jarah haar eten te jatten, maar van Tama werd niks gejat.

In het nest was Nikkie de ranghogere, maar Nikkie is door haar baasje terug gebracht na een paar weekjes. Toen dacht Nikkie alles weer te kunnen gaan regelen maar dat vond Tama niet goed.

Bijou was een zacht ei en liet over zich lopen.

[lucie]

Hier ook zo'n vreedzame roedel
Lizzy is van nature super onderdanig; zij zal altijd als eerste wijken en maakt nergens een punt van. Tegelijkertijd heeft ze een soort status aparte. Zij heeft namelijk een aantal dingen in het leven die erg belangrijk zijn voor haar, en die moeten ook gerespecteerd worden. Afhankelijk van de andere hond, zal zij zich dan (fel) verdedigen of terugtrekken.
Het belangrijkste voor haar is om met rust te worden gelaten.

De herders hebben dat perfect begrepen en gunnen haar haar enorme persoonlijke ruimte, plus al haar privileges. Er wordt nooit naar Lizzy gegromd, geen lipjes, tandjes of gestaar. NOOIT
De herders onderling zijn uitermate tolerant. ZIj hebben wel een zelfde soort belangen en wensen maar pikken daarin alles van elkaar. Ze plagen elkaar wel eens, 't is net broer en zus, maar ruzie wordt het nooit. Amber heeft als teef wel een beetje het laatste woord, en KAilen is daarin echt een goedsul die ik af en toe moet stimuleren voor zijn plekje op te komen, maar juist omdat hij zo is durft Amber 100% zichzelf te zijn. Uiteindelijk is hij nl de stoerdere van hun twee en trekt zij zich aan hem op. Er is echt een evenwicht.

De roedel is zo extreem goed op elkaar ingespeeld, zonder enige vorm van gedoe, dat ik ook geen honden meer opvang op het moment. Deze harmonie is wel erg prettig (vooral voor oudje Lizzy); zeker als ik het hele spul wel eens alleen in de camper achterlaat tijdens een reis.

Mijn 'theorie' is dat als ieder individu volledig tot zijn recht kan komen, qua karakter en wat ze belangrijk vinden, er ook geen reden is tot rangorde toestanden. Er hoeft niks verdedigd of bereikt te worden, want ze hebben vrede met hun plekje. Uiteindelijk streeft denk ik iedere hond naar rust en zekerheid. Als ze dat voelen, krijg je harmonie.

[DeDiana]

Leuk beschreven lucie!

De roedel is zo extreem goed op elkaar ingespeeld, zonder enige vorm van gedoe, dat ik ook geen honden meer opvang op het moment. Deze harmonie is wel erg prettig (vooral voor oudje Lizzy); zeker als ik het hele spul wel eens alleen in de camper achterlaat tijdens een reis.

Mijn 'theorie' is dat als ieder individu volledig tot zijn recht kan komen, qua karakter en wat ze belangrijk vinden, er ook geen reden is tot rangorde toestanden. Er hoeft niks verdedigd of bereikt te worden, want ze hebben vrede met hun plekje. Uiteindelijk streeft denk ik iedere hond naar rust en zekerheid. Als ze dat voelen, krijg je harmonie.

Ik denk wel dat dat laatste zo werkt ja. Daarom werkt het hier met vier héél verschillende honden denk ik ook zo goed; die zitten elkaar echt niet in de weg wat betreft wat ze belangrijk vinden. Maar ik zie wel dat dagelijks subtiele rangordebevestigende handelingen worden uitgevoerd: Amy zal bijvoorbeeld altijd aan de kant gaan voor Mila en andersom verwacht Mila dat Amy voor haar aan de kant gaat. Dat gaat allemaal heel natuurlijk en was vanaf het eerste moment al zo, er is hier nooit gedoe geweest over die rangorde omdat die meteen duidelijk was.
Het was dan ook een grote opluchting voor mij dat Tara zich daar zo probleemloos in voegde, want ik was ook wel enigszins huiverig dat de mooie balans die er was, tijdelijk wat verstoord zou raken. Maar Tara heeft haar hele leven in grote roedels geleefd en voelde direct aan hoe de verhoudingen lagen; die ziet die subtiele signalen ook natuurlijk. Zij heeft zonder dat er spanning was of wat dan ook, het plekje onder Mila ingenomen. En blijkbaar is dat voor Amoz en Amy prima, want er is geen snauw of grom aan te pas gekomen.

[ellen en de birmanen]

bij mij thuis is het duidelijk dat het onze oudste is. Gilly hoeft de blik maar te werpen en de rest komt tot rust. zij mag ook al enigste hond de bal van de rest afpakken en de rest laat dat toe. soms tuffen ze hem al uit als gilly op hun af komt.
soms probeert kleindochter twinkel de positie over te nemen maar tot nu toe stoot ze nog steeds haar neus.
ellen

[sbientje]

Ik roep altijd dat Pippi de baas is hier, maar heb zelf geen idee waarop ik dat baseer. Meer gevoel, dan dat ik signalen zie.
Ze leven hier ook in harmonie. Pip is wel altijd degene die bepaald of er gespeeld wordt. Als zij geen zin heeft dan gebeurd er niks en laat ze zich niet overhalen.
Ze kan zo vanuit haar slaap opstaan en naar Vriend lopen, met haar kont schudden en dan is het spelen geblazen.
Ik denk dat dát dan ook hetgeen is waardoor ik denk dat zij net iets hoger staat dan Vriend.

dat is hier ook wel ja, als pom niet wil spelen wordt er niet gespeeld. Karel gaat er altijd op in als zij hem uitdaagt

[Omega]

Hier leven broer en zus gebroederlijk samen.
Zus regelt in huis veel, broer mag dat buiten doen van haar, daar is ze te onzeker voor.
Ze zullen wel elkaars eten/kluifjes pakken als de ander niet oplet, maar dat gebeurt niet zoveel, eten en kluifjes gaan snel op.

[Alfilillo]

Hier een hond van 1,5 jaar en een pup van 5 maanden. Er kan dus nog van alles veranderen. Er is een groot verschil tussen binnen en buiten. Binnen is Alfil absoluut de baas. Hij moet dat vaak laten merken aan de pup Lily (even met zijn kop boven haar nek staan grommen, soms een uitval, af en toe haar speeltje afpakken; heb daar laatst een topic over geopend), dus het is niet vanzelfsprekend. Ik vermoed daarom dat Lily de hoogste in rang gaat worden als ze wat ouder is.
Buiten is het andere koek. Dan is het echt een stelletje en ik zie geen verschil in rang meer tussen de twee. In het begin, toen Lily net naar buiten mocht, liep ze altijd achter Alfil aan, maar dat is al een hele tijd niet meer zo. Samen rennen, spelen, stoeien, snuffelen. Ze gaan vaak best een eind weg, maar praktisch altijd met zijn tweeen. Af en toe willen ze nog wel eens met zijn tweeen achter een ander hondje aanrennen; puur spel, maar dat kap ik wel af. Maar dan is het ook altijd met zijn tweeen achter die ander aan.

[Manuma]

Als Manu een bot heeft en Uma precies dezelfde, gooit ze haar bot de kamer door, werpt die dikke billen op stokpootjes omhoog en begint rare geluiden te maken. Intussen loerend naar Manu. Manu bekijkt het vanuit zijn ooghoek en beseft zich dat het weer een truc is. Dit herhaalt zich zo'n twee keer waarop ze hem tóch van zijn plek krijgt en graait dan snel zijn bot weg. Manu bekijkt dan even de crime scene, trekt een wenkbrauw op en gaat met een zucht weer liggen.
Als Uma zich druk maakt beukt Manu haar aan de kant om te gaan kijken wat er aan de hand is. Uma staat dan met grote oren achter hem te loeren en hem aan te sporen eens te gaan kijken.

Als Manu iets wil dwingt hij het af. Al geeft hij te weinig om eten. Uma haalt het niet in haar hoofd om in de buurt van zijn bot te komen, ze heeft dus geleerd hem af te leiden. Hij is altijd degene die als eerste ergens op af gaat, hij keurt andere honden goed voordat ze bij Uma mogen komen, komt voor haar op als ze lastig gevallen wordt, zij signaleert, hij reageert. In de tijd dat ik ze heb hebben ze maar twee keer woorden gehad. Één keer omdat Uma dwingelandje speelde bij Manu's voerbak, Manu wilde meer ruimte, trok zijn lip op. Ze week niet. Weer trok hij zijn lip op en na wegkijken bleef ze weer staan. Toen Manu ging blaffen ging ze terug staan blaffen. Nou, dát was toch echt niet de bedoeling. Ik ben tussenbeide gekomen en heb Uma een meter achteruit geduwd en toen was het weer vrede.

De keer daarop was wat heftiger. Ik maakte hun voerbakken klaar en dan staan ze altijd met hun neuzen zo dicht mogelijk bij het aanrecht naast me. Uma dacht dat ze Manu wel even aan de kant kon duwen en daar was meneer echt niet van gediend waarop hij bovenop haar vloog. Nu was ze die hele week al grenzen aan het opzoeken geweest dus ik denk nog steeds dat dat ermee te maken heeft gehad. Ze gilde het uit en Manu hield haar op de grond met heel veel gebrul. Ze had helemaal niks, maar het was wel begrepen denk ik zo
Ik denk daarom dat Manu wel de baas is hier. Hij is stabiel, sterk, de slimste en niemand gaat over zijn grenzen heen. Op sommige momenten pikt hij veel meer, bijvoorbeeld als de anderen even angst hadden. Dan functioneerde hij ook als bunker

Verder is het hier overigens altijd rustig. Spelen doen ze nauwelijks maar samen luieren vinden ze heerlijk. Het is een heel vredig duo, was het ook met Co erbij.
Wat hij vaak doet op momenten van veel spanning bij een van de bangerds is hun kop in zijn bek nemen. Het is maar even en hij bijt niet, hij doet gewoon even zijn bek eromheen. Soms herhaalt hij het drie keer en het is altijd op een moment dat ik zie dat de ander iets spannend vindt. Bijvoorbeeld als er net bezoek komt. Het lijkt spel maar ik denk dat het iets kalmerends is.

[malinois]

Mijn 'theorie' is dat als ieder individu volledig tot zijn recht kan komen, qua karakter en wat ze belangrijk vinden, er ook geen reden is tot rangorde toestanden. Er hoeft niks verdedigd of bereikt te worden, want ze hebben vrede met hun plekje.

En ik denk dat wat jij beschrijft er juist is door een perfecte rangorde. Rangorde is niét wat men de laatste jaren overal probeert af te schilderen als grommen en grauwen en elkaar de grond in boren om 'de hoogste' te worden - rangorde is er als iedereen zijn plekje weet en zich daardoor ook helemaal kan ontspannen. Spanning komt er pas als de rangorde niet duidelijk is.

Uiteindelijk streeft denk ik iedere hond naar rust en zekerheid. Als ze dat voelen, krijg je harmonie.

Heel goed omschreven, in deze zin is 'harmonie' perfect vervangbaar door 'rangorde' - als het goed is zijn dat in de praktijk ook synoniemen van elkaar.

Juist dat denk ik dus ook. Als ik hier kijk vind de 1 t allemaal wel prima schikt zich prima in zijn rol. De ander hoeft zich dus ook nergens druk om te maken want t is geen bedreiging op zijn status. Een blik is voldoende als hij te ver gaat met spelen. Dat dus ook met de reuen waarmee ze dagelijks lopen alles heeft zn plek dus hoeft niet bevochten te worden.

[lucie]

ik bedoel dan rangorde in de zin van een (vaste) hogere of lagere status; dat is er niet met dit stel.
Met mijn vorige teef was dat heel anders. Zij was de onbetwiste koningin. Daar was evenmin sprake van gedoe als in grommen of dreigen, maar zij was het gewoon en daar viel niet aan te toornen. Opvangers wisten ook altijd direct dat zij de baas was en respecteerden dat (of niet en toen werd het goed hommeles )
Maar mijn huidige stel heeft verschillende rollen in verschillende situaties en ook andere verlangens. Ik kan niet zeggen dat de een ranghoger is dan de ander, maar ze zijn duidelijk dik tevreden met hun plekkie, wat dat dan ook is

[lucie]

Leuk beschreven lucie!

De roedel is zo extreem goed op elkaar ingespeeld, zonder enige vorm van gedoe, dat ik ook geen honden meer opvang op het moment. Deze harmonie is wel erg prettig (vooral voor oudje Lizzy); zeker als ik het hele spul wel eens alleen in de camper achterlaat tijdens een reis.

Mijn 'theorie' is dat als ieder individu volledig tot zijn recht kan komen, qua karakter en wat ze belangrijk vinden, er ook geen reden is tot rangorde toestanden. Er hoeft niks verdedigd of bereikt te worden, want ze hebben vrede met hun plekje. Uiteindelijk streeft denk ik iedere hond naar rust en zekerheid. Als ze dat voelen, krijg je harmonie.

Ik denk wel dat dat laatste zo werkt ja. Daarom werkt het hier met vier héél verschillende honden denk ik ook zo goed; die zitten elkaar echt niet in de weg wat betreft wat ze belangrijk vinden. Maar ik zie wel dat dagelijks subtiele rangordebevestigende handelingen worden uitgevoerd: Amy zal bijvoorbeeld altijd aan de kant gaan voor Mila en andersom verwacht Mila dat Amy voor haar aan de kant gaat. Dat gaat allemaal heel natuurlijk en was vanaf het eerste moment al zo, er is hier nooit gedoe geweest over die rangorde omdat die meteen duidelijk was.
Het was dan ook een grote opluchting voor mij dat Tara zich daar zo probleemloos in voegde, want ik was ook wel enigszins huiverig dat de mooie balans die er was, tijdelijk wat verstoord zou raken. Maar Tara heeft haar hele leven in grote roedels geleefd en voelde direct aan hoe de verhoudingen lagen; die ziet die subtiele signalen ook natuurlijk. Zij heeft zonder dat er spanning was of wat dan ook, het plekje onder Mila ingenomen. En blijkbaar is dat voor Amoz en Amy prima, want er is geen snauw of grom aan te pas gekomen.

kan mij voorstellen dat dat een grote opluchting was

[lucie]

Maar mijn huidige stel heeft verschillende rollen in verschillende situaties en ook andere verlangens. Ik kan niet zeggen dat de een ranghoger is dan de ander, maar ze zijn duidelijk dik tevreden met hun plekkie, wat dat dan ook is

Rangorde is lang niet altijd een muurvast iets maar is vaak situatiegebonden.

dat blijkt wel.

zou dat bij honden daarmee anders zijn dan bij wolven? lijkt mij dat het daar toch veel vaster ligt?

[Leonie.]

Hier zijn ze ook heel gelijkwaardig. Ze pakken dingen van elkaar af, gooien elkaar op de grond, gaan voor elkaar aan de kant, etc. Misschien verandert het nog als Millie ouder wordt...

[twinkeltje]

Ik denk gewoon dat ik de roedel lijd hier en eigenlijk bij elke hond die ik ooit heb gehad , onderling is er nooit wat

[Maeve]

Ik denk dat het uiten van die rangorde ook afhankelijk is van het karakter van de hond. Coda is hier overduidelijk de baas. Als ik een bal gooi is zij degene die hem vangt en terug brengt, en dat is niet perse omdat ze de snelste is Bij onrust is zij ook degene die ingrijpt. Toch deelt zij wel haar eten met Bizzy en zelfs snacks zoals eendennekken wisselen ze vaak geheel vrijwillig om. Met Nilo doen ze dat niet, die wil dat niet. Tussen Nilo en Bizzy gaat het veel subtieler, dat zijn beide ook nogal softies. Als het er op aan komt denk ik dat Nilo nog boven haar staat, maar dat heeft meer met Bizzy's beleefdheid te maken denk ik wel eens. Die is weg zodra een andere hond aangeeft haar niet te moeten, het komt niet in haar op om haar zin door te drijven.

[Paisley]

Misschien zijn er onder de honden wel 'geboren leiders' die onafhankelijk van hun gezelschap zullen proberen de macht te hebben. En dat alle honden die niet geboren leiders zijn heel gelijkwaardig kunnen leven zonder dat er persé een leider opgeworpen hoeft te worden.

[ranetje]

Misschien zijn er onder de honden wel 'geboren leiders' die onafhankelijk van hun gezelschap zullen proberen de macht te hebben. En dat alle honden die niet geboren leiders zijn heel gelijkwaardig kunnen leven zonder dat er persé een leider opgeworpen hoeft te worden.

Mijn eerste en mijn vierde hond waren "geboren leiders"
Dat waren honden die nooit probeerden de macht te hebben.
Ze straalden zekerheid en zelfvertrouwen uit op een manier die rust bracht en nergens tot enige spanning leidde.
Ze kregen die macht gewoon.
Geen van beiden had daarbij de behoefte om die macht expliciet te bevestigen.

[Paisley]

Misschien zijn er onder de honden wel 'geboren leiders' die onafhankelijk van hun gezelschap zullen proberen de macht te hebben. En dat alle honden die niet geboren leiders zijn heel gelijkwaardig kunnen leven zonder dat er persé een leider opgeworpen hoeft te worden.

Mijn eerste en mijn vierde hond waren "geboren leiders"
Dat waren honden die nooit probeerden de macht te hebben.
Ze straalden zekerheid en zelfvertrouwen uit op een manier die rust bracht en nergens tot enige spanning leidde.
Ze kregen die macht gewoon.
Geen van beiden had daarbij de behoefte om die macht expliciet te bevestigen.

Ook niet als ze elkaar tegen zouden komen?
Twee geboren leiders bij elkaar zetten lijkt me recept voor onheil Zoals ik begrijp had je de honden niet tegelijkertijd, maar schat je in dat dat had gekund?

[ranetje]

Misschien zijn er onder de honden wel 'geboren leiders' die onafhankelijk van hun gezelschap zullen proberen de macht te hebben. En dat alle honden die niet geboren leiders zijn heel gelijkwaardig kunnen leven zonder dat er persé een leider opgeworpen hoeft te worden.

Mijn eerste en mijn vierde hond waren "geboren leiders"
Dat waren honden die nooit probeerden de macht te hebben.
Ze straalden zekerheid en zelfvertrouwen uit op een manier die rust bracht en nergens tot enige spanning leidde.
Ze kregen die macht gewoon.
Geen van beiden had daarbij de behoefte om die macht expliciet te bevestigen.

Ook niet als ze elkaar tegen zouden komen?
Twee geboren leiders bij elkaar zetten lijkt me recept voor onheil Zoals ik begrijp had je de honden niet tegelijkertijd, maar schat je in dat dat had gekund?

Ja dat had gekund denk ik, de een was een reu en de ander een teef .