Is onenigheid tussen teven serieuzer dan tussen reuen?

[Jackira]

Gisteren was ik met Shira met de bal aan het gooien op het veld voor ons huis. Er kwam een man aan met een SPA achtige type hond. De man was niet erg mobiel en de hond zag er wat overgewichtig uit De hond liep los, Shira ook. De man riep in de verte of ze konden spelen. Nou ja dat kan maar ik heb wel eerst even snel haar bal weggehaald.

De hond van de man was een pitbull/amstaff kruising vertelde de man blijmoedig en kon met elke hond leuk spelen. Nou een, twee, drie in godsnaam dan maar Ik verwachtte eigenlijk problemen van de kant van de SPA maar Shira rimpelde haar neus en liet al haar tanden zien aan de Spa Ik wilde gelijk weg maar de man zei dat het wel meeviel en dat hij alleen ingreep als ze zouden gaan grommen. Ed stond er ook bij en zei dat het wel meeviel en dat de andere hond toch kwispelde. ja een hele strakke kwispel inderdaad maar geen prettige.

Ik ben wel weggegaan met Shira maar ik vroeg me later af of zulke dingen veel serieuzer zijn direct tussen teven als reuen. Bij Buck heb ik ook wel zulke situaties gehad maar ik ben daar nooit van geschrokken. Ik had het volste vertrouwen dat dat niet echt escaleert. Reuen zijn wat dat betreft naar mijn ervaring veel makkelijker te kalmeren bij onenigheid. Heb niet veel ervaring met teven, alleen Balou en Desi maar dat stelde qua gedrag naar andere honden niet veel voor. Shira heeft wel een pittig karakter, hoe lief ze en sociaal ze ook is.

Maar ik kreeg de indruk dat dit echt serieus mot zou worden, niet een snauw en weglopen zeg maar. Is dat teven eigen of is het gewoon door de karakters en heeft het niks met teef of reu te maken.

[Maeve]

Ik vind reuengevechten vaak minder serieus. Ze zullen eerder spanning tonen door wat machogedrag maar het blijft vaak bij een grote bek en weinig daden. Teven vind ik in principe geduldiger, die zullen niet om een wissewasje knokken. Maar als ze op de vuist gaan menen ze het ook en zijn vasthoudender.

[Jackira]

Ik vind reuengevechten vaak minder serieus. Ze zullen eerder spanning tonen door wat machogedrag maar het blijft vaak bij een grote bek en weinig daden. Teven vind ik in principe geduldiger, die zullen niet om een wissewasje knokken. Maar als ze op de vuist gaan menen ze het ook en zijn vasthoudender.

Die indruk had ik dus ook. En het was gelijk mis. ik voelde echtde spanning en ik vond het heel serieus maar de andere mensen er omheen vonden dat niet. Maar ik ben wel weg gegaan met Shira met het zweet in m'n handen

[Maeve]

Ik vind reuengevechten vaak minder serieus. Ze zullen eerder spanning tonen door wat machogedrag maar het blijft vaak bij een grote bek en weinig daden. Teven vind ik in principe geduldiger, die zullen niet om een wissewasje knokken. Maar als ze op de vuist gaan menen ze het ook en zijn vasthoudender.

Die indruk had ik dus ook. En het was gelijk mis. ik voelde echtde spanning en ik vond het heel serieus maar de andere mensen er omheen vonden dat niet. Maar ik ben wel weg gegaan met Shira met het zweet in m'n handen

Ik geef je groot gelijk, met StaffordxPitbull heb je makkelijk lullen. Als het mis gaat is jouw hond niet degene met de meeste schade. Mensen zijn sowieso nogal snel van het "samen laten uitzoeken" vind ik, nergens voor nodig. Zeker als één van m'n teven zo reageert kap ik het af inderdaad.

[Daisy@]

Ik heb honderd keer liever vechtende reuen dan vechtende teven.
Reuen houden zich, als ze tenminste normaal zijn en niet gefokt voor hondengevechten, aan spelregels.
Teven niet.

Mee eens. Teven zijn bitchen!

[Paisley]

Geen idee wat ik liever heb. Heb nauwelijks ervaring met gevechten, met drie teven in mn cv en een stel opvanghondjes.
Wil ik wel graag zo houden

[Hutsje]

bij reuen is het vaak veel uiterlijk vertoon. teven hebben dat niet nodig. die klappen er veel sneller serieus op.
natuurlijk is het ook wel rasgebonden maar ik vind toch echt dat ik 2 hele makkelijke rassen heb, maar ook hierbij zie ik het, beide teefjes zijn echt niet voor de poes.

[Brindlecardi]

Mijn ervaring met onenigheid tussen honden die niet in de roedel leven is toch wel anders. Apple, teef, heeft een paar 'vijanden'(teven). Een JR, een Japanse spaniel en een griffon achtige. Allemaal pittige honden. Ik kom ze tegenwoordig niet meer tegen maar het is dan wel direct op elkaar klappen maar juist heel veel herrie maar nooit met schade. Gewoon een hoop gehakketak. Wel gaat er vaak minder tijd aan vooraf.
Bij reuen blijft het vaak bij wat gepats maar als er eenmaal ruzie is dan komt er toch wel schade bij kijken heb ik het idee.

[ranetje]

Ik vind reuengevechten vaak minder serieus. Ze zullen eerder spanning tonen door wat machogedrag maar het blijft vaak bij een grote bek en weinig daden. Teven vind ik in principe geduldiger, die zullen niet om een wissewasje knokken. Maar als ze op de vuist gaan menen ze het ook en zijn vasthoudender.

Die indruk had ik dus ook. En het was gelijk mis. ik voelde echtde spanning en ik vond het heel serieus maar de andere mensen er omheen vonden dat niet. Maar ik ben wel weg gegaan met Shira met het zweet in m'n handen

Wat Maeve schrijft is ook mijn ervaring

En ik geef je zoooooooooo gelijk dat je weg bent gegaan!!
Dat had ik ook per direct gedaan na het contact dat jij beschrijft (tanden laten zien van de een en stijve kwispel van de ander).

Kwispelen wordt wel vaker verkeerd uitgelegd

[DeDiana]

Ik denk dat het ook heel erg aan je hond ligt. Jij kent Shira het beste en jij hebt dus in zo'n situatie meteen door dat dit geen 'leuk spelen' wordt en dat zij zo niet reageert als ze een andere hond wel oké vindt. Ik denk dat zij al signalen heeft gezien bij de andere hond die haar niet bevielen.
Ik kan me zo voorstellen dat je zowel reuen als teven hebt die heel ver kunnen gaan en kunnen doordraaien als het eenmaal op vechten uitdraait. Ik heb ook wel eens vechtende reuen of reu versus teef gezien die echt ver gingen en elkaar gewoon wilden vermoorden als ze de kans hadden gehad. Voor sommige honden wordt het nu eenmaal sneller menens dan voor andere, ik denk dat dat meer van het karakter dan van het geslacht afhangt.

[laeken]

Ligt heel erg aan de hond en minder aan het geslacht. Ik heb met sociale vreemden teven ook nooit stress gehad. Tevens die samen wonen vind ik wel lastiger. Net als mensenvrouwen laten die lastig los. Dus geen biertje en zand erover maar een blijvend dingetje. Wuilus en Cleo en zelfs Bas hebben wel eens gevochten. Nooit shit mee gehad. Geen bloed en geen verwondingen.
Zolang het buiten de roedel is en was. Eva was super sterk en fel. Die heeft een keer een winkelhaak gemaakt toen zij bruut werd aangevallen/omver gebeukt tijdens hondensport. Dat was anders en die winkelhaak kan een ongeluk zijn geweest gezien de snelheid van de mechelse herder die tegen haar aan vloog. Mijn reuen was andere koek. Veel feller en eerder hard. Bij de teven vlogen er haren in de rondte maar de reuen vochten echt. Maar de een was deels staff, de andere half dog half mechelaar. Meer felle types dus.

Teven in huis vind ik wel het ergste omdat die dus haatdragend zijn. Meer danodig reuen als je het mij vraagt.

Mijn idee is dat het echt ras en vooral hond gebonden is.

[Miranda]

Kwispelen wordt wel vaker verkeerd uitgelegd

Zo zag ik eens een filmpje van een SPA die met een hert wou 'spelen' (zo werd er gezegd). Die stormde langs een hek, met exact die hoge stijve kwispel.

Uh-huh....spelen met de tandjes, ja

[*Wolf*]

Nou ik heb hier op het forum over gevechten tussen reuen gelezen die toch ook niet mals waren hoor. En die ook never nooit meer samen konden, tot herplaatsing aan toe.

Ik heb enkel ervaring met gevechten tussen teven. Niet leuk, maar daarna was het ook over en lagen ze weer samen. En mijn huidige (zachte, sociale) teef heeft tot tweemaal toe laten merken ook een loeder te kunnen zijn. Die heeft tweemaal een zwakkere hond die zich niet kon verweren te grazen genomen, echt heel erg. Anderzijds is mijn reu ook een paar maal los gegaan op zwakkere honden, hoewel minder fel en beter af te kappen. Maar of dat nu aan hun geslacht lag?

[kooi]

Ik heb alleen maar hele lieve teven gehad.
Te evenwichtig om met andere honden op de vuist te gaan.
Maar ik heb ook een logeerberner teef gehad, die bij mij heeft gewoond tot haar vijandin in de roedel was overleden. Ook andere teven uit die roedel stonden haar naar het leven en daar heb ik een keer een confrontatie mee meegemaakt. Fokker en ik zouden samen gaan wandelen met haar vriendelijkste berners zodat ze het hondje weer even kon zien. Die rende blij op haar af, maar dat werd dus toch niet gepikt door de oudste teef en wat volgde was een confrontatie waar mijn mond van openviel.
Fokker moest (en kon) stevig ingrijpen.

Dat hondje was kennelijk de spreekwoordelijke gebeten hond in die roedel.
Terwijl ze met Jorla en Murdog goed kon en ik verder met haar nooit confrontaties heb meegemaakt.

[DeDiana]

Nou ik heb hier op het forum over gevechten tussen reuen gelezen die toch ook niet mals waren hoor. En die ook never nooit meer samen konden, tot herplaatsing aan toe.

Ik heb enkel ervaring met gevechten tussen teven. Niet leuk, maar daarna was het ook over en lagen ze weer samen. En mijn huidige (zachte, sociale) teef heeft tot tweemaal toe laten merken ook een loeder te kunnen zijn. Die heeft tweemaal een zwakkere hond die zich niet kon verweren te grazen genomen, echt heel erg. Anderzijds is mijn reu ook een paar maal los gegaan op zwakkere honden, hoewel minder fel en beter af te kappen. Maar of dat nu aan hun geslacht lag?

Ik vind het wel een verschil of je het hebt over gevechten binnen een roedel of met vreemde honden tijdens het wandelen.
Binnen een roedel spelen een heel andere dynamiek, belangen en motivatie, plus dat de honden elkaar niet echt uit de weg kunnen gaan als ze elkaar helemaal niet liggen. Dus dan kan de spanning zich blijven opbouwen. Teven zijn volgens mij niet zo goed in 'vergeven en vergeten, zand erover'

[Yara]

Onze vorige reuen vochten net zo hard met elkaar als de teven. Die lieten ook absoluut niet los zonder onze tussenkomst. Dus ik denk dat het heel erg van de honden zelf afhangt. Teven zijn vaak wel vinniger. Maar als het echt op een flinke knokpartij uitdraait vechten reuen ook flink.

[ellen en de birmanen]

1x een gevecht tussen teven mee gemaakt. dat was echt op leven en dood, deze teven leefde bij elkaar in huis en dat is nooit meer goed gekomen. ze moesten echt gescheiden worden. zodra ze elkaar zagen was get vechten. uiteindelijk is er 1 van de 2 voorgoed herplaatst.
ellen

[*Wolf*]

Nou ik heb hier op het forum over gevechten tussen reuen gelezen die toch ook niet mals waren hoor. En die ook never nooit meer samen konden, tot herplaatsing aan toe.

Ik heb enkel ervaring met gevechten tussen teven. Niet leuk, maar daarna was het ook over en lagen ze weer samen. En mijn huidige (zachte, sociale) teef heeft tot tweemaal toe laten merken ook een loeder te kunnen zijn. Die heeft tweemaal een zwakkere hond die zich niet kon verweren te grazen genomen, echt heel erg. Anderzijds is mijn reu ook een paar maal los gegaan op zwakkere honden, hoewel minder fel en beter af te kappen. Maar of dat nu aan hun geslacht lag?

Ik vind het wel een verschil of je het hebt over gevechten binnen een roedel of met vreemde honden tijdens het wandelen.
Binnen een roedel spelen een heel andere dynamiek, belangen en motivatie, plus dat de honden elkaar niet echt uit de weg kunnen gaan als ze elkaar helemaal niet liggen. Dus dan kan de spanning zich blijven opbouwen. Teven zijn volgens mij niet zo goed in 'vergeven en vergeten, zand erover'

Ja daar dacht ik inderdaad ook aan. Maar het ging hier om in alle gevallen om opvanghonden. Die er ten tijde van de aanvallen overigens nog niet zo lang waren. Ik probeerde uit eigen ervaring te vergelijken of er verschil is in felheid tussen reu en teef. Moeilijk, juist omdat reuen die één keer flink hebben gevochten vaak ook niet meer betrouwbaar samen kunnen leven. Wat ook weer rasafhankelijk is natuurlijk. Bij sommige rassen blijft dit een issue en gevaarlijk dus. Los van de risicorassen is het misschien beter te vergelijken.

[Snowdog]

ik vind teven moeilijker te voorspellen. Je ziet wel dat er wat spanning is. Maar ze wachten hun moment meer af. Dat heb ik met reuen nog niet gezien. Die vechten meteen als ze het niet eens zijn. De ernst van het gevecht, dat vind ik meer hondafhankelijk. Ik haal vechtende honden uit elkaar. Tot nu toe (ik heb alleen ervaring met tevengevechten, mijn reu heeft nog nooit teruggevochten) geen opzettelijke gaten gemaakt. Ik wacht dat niet af. Niet vechten, klaar.

[*Wolf*]

Teven zijn volgens mij niet zo goed in 'vergeven en vergeten, zand erover'

Nee precies.
Met reuen zie ik toch heel vaak dat het even elkaar een paar beuken verkopen is, om daarna samen een biertje te drinken.

Bedoel je hiermee enkel je eigen (sociale) ras? Of reuen in het algemeen? Zoals ik al zei, heeft de ernst van de gevechten ook (of vooral) in hoge mate te maken met het specifieke ras. En kun je zo'n uitspraak m.i. moeilijk algemeen stellen.

[lieke]

Nou ik heb hier op het forum over gevechten tussen reuen gelezen die toch ook niet mals waren hoor. En die ook never nooit meer samen konden, tot herplaatsing aan toe.

Ik heb enkel ervaring met gevechten tussen teven. Niet leuk, maar daarna was het ook over en lagen ze weer samen. En mijn huidige (zachte, sociale) teef heeft tot tweemaal toe laten merken ook een loeder te kunnen zijn. Die heeft tweemaal een zwakkere hond die zich niet kon verweren te grazen genomen, echt heel erg. Anderzijds is mijn reu ook een paar maal los gegaan op zwakkere honden, hoewel minder fel en beter af te kappen. Maar of dat nu aan hun geslacht lag?

Ik vind het wel een verschil of je het hebt over gevechten binnen een roedel of met vreemde honden tijdens het wandelen.
Binnen een roedel spelen een heel andere dynamiek, belangen en motivatie, plus dat de honden elkaar niet echt uit de weg kunnen gaan als ze elkaar helemaal niet liggen. Dus dan kan de spanning zich blijven opbouwen. Teven zijn volgens mij niet zo goed in 'vergeven en vergeten, zand erover'

Dat is ook mijn ervaring. Ik heb altijd tevenroedels gehad (2-4 teven per keer) en nou zijn mijn teven altijd vriendelijke en sociale honden maar ik weet dat het vreselijk mis kan gaan. Ook bij collies (ik weet van een colliefokker waar een roedel van 7 teven mot kregen en 1 dus letterlijk verscheurd is door de 6 anderen).
Omdat mensen nu eenmaal heel veel subtiele signalen kunnen missen, ben ik er behoorlijk alert op. Er wordt in mijn huis niet naar elkaar gestaard, niet naar elkaar gegromd en zelfs niet eens een lip opgetrokken want dan kunnen ze een beste flèr om de flapoortjes krijgen.
Ik moet overigens zeggen dat ik maar één keer een incident tussen Abby en Maggie heb meegemaakt waarop ik ze allebei in een hoek heb gegooid. En nog één keer een miniem incidentje toen Lyndie tegen Kyra begon te brommen. Was overigens wel na een flinke dosis Alprazolam (neemt remmingen weg).
Buitenshuis maak ik me trouwens nooit druk omdat al mijn teven bijzonder conflictvermijdend zijn.

[Angelique.]

Als mijn reuen een keer een lip trekken of zelfs een grommetje laten horen heb ik altijd zoiets van jajajajajaja pretletter en ga gewoon door, als mijn teven al maar een klein stukje lip optrekken grijp ik DIRECT in en haal ze uit de situatie.......zegt genoeg denk ik

[malinois]

Ik vind reuen erger tenminste wat ik meegemaakt heb. Overigens kunnen ze idd met eigen ook weer daarna een bakkie doen maar ook 1 gehad die om die reden herplaatst is omdat ie over kennels klom om de ander op te vreten. Ook 2 teven gehad maar die mochten net zo min iets als mn reuen bij elkaar. Buiten konden ze met alles en iedereen en event. meningsverschillen werden 'uitgepraat'. Mn reuen zijn met vreemde reuen lastiger een enkele uitzondering daargelaten.

[Marjoleine]

Het zijn net mensen.
Mannen meppen erop en gaan daarna samen naar de kroeg.
Vrouwen hebben de pest aan mekaar en dat ettert door tot in de kist.

[*Wolf*]

Ik ben daar dus niet van overtuigd. Het zou zomaar kunnen dat er vaker reuen moeten herplaatst omdat het niet meer met de andere reu uit de roedel gaat. Dat is tenminste van ik me voor de geest kan halen bij honden die niet meer te handhaven zijn. Zijn altijd reuen (bijv. herders, molossers, oertypen) die dan herplaatst of voor altijd gescheiden moeten. Ik kan me zo even niet zo'n geval herinneren waarin een teef herplaatst moest.

[lieke]

Ik ben daar dus niet van overtuigd. Het zou zomaar kunnen dat er vaker reuen moeten herplaatst omdat het niet meer met de andere reu uit de roedel gaat. Dat is tenminste van ik me voor de geest kan halen bij honden die niet meer te handhaven zijn. Zijn altijd reuen (bijv. herders, molossers, oertypen) die dan herplaatst of voor altijd gescheiden moeten. Ik kan me zo even niet zo'n geval herinneren waarin een teef herplaatst moest.

Maar dat wordt toch al door diversen gezegd? Reuen zijn gewoon lastiger omdat ze zich meer willen laten gelden dus hebben ze vaker mot.
Teven zijn over het algemeen ( bij de meeste rassen) milder en laten zich niet zo snel opfokken dus zullen ze niet gauw vechten.
Maar.... meestal als reuen vechten is het over zodra het duidelijk is wie de baas is, binnen of buiten de roedel maakt niet zo veel uit. En als teven eenmaal aan het serieuze vechten slaan (en dat geldt met name voor binnen de roedel) dan gaat ze door het het gaatje en komt het (meestal) niet meer goed omdat ze voor de rest van hun leven ongelooflijk de pest aan elkaar hebben en dus op een opening loeren 'om het even af te maken'.
Letterlijk dus.

Natuurlijk heb je rassen die er om bekend staan dat ze een kort lontje hebben (molossers, terriers, etc.) en daar zullen ook de teven eerder de confrontatie aangaan. Maar zelfs bij notoire milde rassen kan dat dus gebeuren. Zie ook mijn voorbeeld van een roedel collieteven die het voorzien had op één van hen.
Het bloed zat tegen het plafond.

[tbeast]

Ik ben daar dus niet van overtuigd. Het zou zomaar kunnen dat er vaker reuen moeten herplaatst omdat het niet meer met de andere reu uit de roedel gaat. Dat is tenminste van ik me voor de geest kan halen bij honden die niet meer te handhaven zijn. Zijn altijd reuen (bijv. herders, molossers, oertypen) die dan herplaatst of voor altijd gescheiden moeten. Ik kan me zo even niet zo'n geval herinneren waarin een teef herplaatst moest.

Hier dan de eerste. Wij hebben vier Cane Corso's, twee reuen en twee teven. De reuen hebben wel eens mot met elkaar en knokken dan even. Ze houden altijd vanzelf weer op en een minuut later likken ze elkaars kop weer af, kunnen ook prima samen leven.
De twee teven kunnen absoluut niet meer samen. Voor alles zien ze een aanleiding om elkaar in de haren te vliegen en je krijgt ze dan bijna niet meer uit elkaar.
Ik heb honderd keer liever vechtende reuen dan vechtende teven.

[Jackira]

Als mijn reuen een keer een lip trekken of zelfs een grommetje laten horen heb ik altijd zoiets van jajajajajaja pretletter en ga gewoon door, als mijn teven al maar een klein stukje lip optrekken grijp ik DIRECT in en haal ze uit de situatie.......zegt genoeg denk ik

Dat is precies het gevoel dat ik er bij kreeg. Reuengedoe maak ik me niet zo druk over. Dat gaat inderdaad vaak wel op een eerlijke manier en als de ander terugkrabbelt is alles weer oke. Maar Shira reageerde fel voor de gegeven situatie. Gelijk van 0 naar 100. Dus ik denk dat zij meer oppikte qua signalen van de andere hond dan ik kon zien. Maar dat soort honden kan ik ook slecht lezen. Het is dat ik dan stijve poten en een strakke kwispel zie en een hoge houding dat ik denk wegwezen

[laeken]

Toch herken ik dat niet hoor. Ik was er bij Cleo en Wuilus echt geen seconde echt ongerust over als ze met een normaal ras woorden kregen. Ze gingen in elk geval zeker de andere hond niks aan doen. Elke hond die met Wuilus of Cleo mot ging zoeken kon op een opgetrokken lip rekenen. Maar nooit op schade. Dus ik was nooit erg ongerust als die ruzie kregen met een hond.

[lieke]

Toch herken ik dat niet hoor. Ik was er bij Cleo en Wuilus echt geen seconde echt ongerust over als ze met een normaal ras woorden kregen. Ze gingen in elk geval zeker de andere hond niks aan doen. Elke hond die met Wuilus of Cleo mot ging zoeken kon op een opgetrokken lip rekenen. Maar nooit op schade. Dus ik was nooit erg ongerust als die ruzie kregen met een hond.

Met mijn teven was ik ook nooit bang voor onenigheid buiten. Ik heb altijd heerlijke relaxte en gemoedelijke teven gehad.
Maar binnenshuis in een tevenroedel vind ik wel dat je altijd de boel in de gaten moet houden, zelfs met gemoedelijke rassen. En als je een paar gecastreerde en een paar intacte teven door elkaar hebt, dan krijg je toch een andere dynamiek.
Hormonen en zo.