Zou castreren de oplossing kunnen zijn?

[Manuma]

Ik probeer een artikel te vinden maar het lukt me niet. Ik las laatst een onderzoek over Duitse herders. Dat ongecastreerde honden minder met hd te kampen hadden dan gecastreerde.
Klinkt opzich logisch als je aan de verminderde bespiering denkt. Mijn reu is ook een reu, bloedirritant soms maar vooral stabiel en ook bloedmooi vind ik zelf Je ziet het vooral met dit ras snel aan de vacht.

[*Wolf*]

Een paar jaar geleden sprak ik met iemand van de stichting waar ik mijn reu van zou krijgen, rechtstreeks vanuit Spanje. Hij zou, zoals standaard was, gecastreerd worden. Maar dat wilde ik niet, en ik zei dat ik hem alleen ongecastreerd wilde. Dat zouden ze wel kunnen regelen, zei ze.

We hadden het daarop over het wel/niet castreren van reuen. Zij gaf aan dat in haar ervaring gecastreerde reuen in het algemeen gewoon net wat gemakkelijker waren (ze ving ook honden op). Ik zei dat ik dat wel geloofde maar dat ik niet voor het gemak koos.

Dit was mijn eerste eigen reu, dus ik had geen ervaring met reuen, maar achteraf geloof ik direct dat het waar is dat gecastreerde reuen in het algemeen gemakkelijker in de omgang zijn. In het algemeen, dus hè, zeker zullen er ook gevallen zijn die er niet beter op worden na castratie. Maar bepaalde typische reuendingen zijn bij gecastreerde reuen gewoon minder aanwezig. En dat is toch echt een stukje makkelijker, als dat is waar je voor kiest (ik dus niet).

[malinois]

Ik probeer een artikel te vinden maar het lukt me niet. Ik las laatst een onderzoek over Duitse herders. Dat ongecastreerde honden minder met hd te kampen hadden dan gecastreerde.
Klinkt opzich logisch als je aan de verminderde bespiering denkt. Mijn reu is ook een reu, bloedirritant soms maar vooral stabiel en ook bloedmooi vind ik zelf Je ziet het vooral met dit ras snel aan de vacht.

Ik ken hem... heb hem ook gedeeld destijds op fb. Maar zoek dat maar weer eens op....

[malinois]

Ik probeer een artikel te vinden maar het lukt me niet. Ik las laatst een onderzoek over Duitse herders. Dat ongecastreerde honden minder met hd te kampen hadden dan gecastreerde.
Klinkt opzich logisch als je aan de verminderde bespiering denkt. Mijn reu is ook een reu, bloedirritant soms maar vooral stabiel en ook bloedmooi vind ik zelf Je ziet het vooral met dit ras snel aan de vacht.

http://dogzine.nl/nl/nieuwsartikelen/me ... bij-honden

Vooral op erg jonge leeftijd
Maar zo kan je je ook afvragen of de reuen die wel ingezet worden voor de fok en dus mogen dekken minder kans hebben op kanker dan de reuen die dat niet mogen . Jammer dat dat niet onderzocht is . Of reuen die vlees eten of juist brok

Of herders die op laminaat opgroeien vaker HD en herders die sporten en dus meer beweging en spieren hebben juist weer minder HD enz enz

Ah je hebt hem al!

[Manuma]

Dat is waar Heavy. Er spelen natuurlijk meer factoren mee. Bedankt voor het opsnorren!

[*Wolf*]

En toch worden er nog steeds reuen aan de lopende band gecastreerd ... vind dat dat dan zo tegenstrijdig met wat je hier (en op internet) leest.

Dat komt volgens mij omdat sommige mensen hier eerlijk gezegd nogal een ehhh... intense mening hebben over castreren. Wij hebben zelf altijd gecastreerde reutjes gehad en verreweg de meeste honden van mijn oma, ooms, tantes waren ook gecastreerd en dat gaf heus niet plotsklaps allerhande problemen. Ja, er kan wat veranderen, en dat kan ten goede of ten slechte of allebei, en meestal zijn er niet eens significante veranderingen.

Waarom doe je het dan eigenlijk? Als er toch niets verandert laat je je hond toch niet opereren?

Mijn hond is veel te druk en dominant en ik krijg er bijna geen vlees oop. Ik laat hem castreren."
"Dus je wil hem sloom en dik hebben?"
"Wat een vooroordeel! Er verandert niks als je je hond castreert!"

Alle intense meningen (?) op een stokje, je logica slaat kant nog wal.


Het gaat me trouwens niet eens zozeer om castratie. Ik vind het wel belangrijk dat er ergens nog een beetje eigenheid van de hond over blijft. Je hebt al voor een hond, een ras en een geslacht kunnen kiezenn. Daarna heb je hem in gevangenschap en laat je er twee jaar een opvoeding op los. Eten op rantsoen en werken voor elke hap. Vervolgens kun je ook nog een keer je intellect en allerlei middelen gebruiken en als dat nog niet genoeg is dat passen we hem wel fysiek aan.
Alles om maar geen last te hebben van het feit dat je een reu van een niet al te makkelijk ras gekozen hebt.

Wat gaan we eigenlijk doen als de castratie niet helpt? Pillen? In laten slapen en overnieuw beginnen?
Waar ligt de grens?

Ik vind dat de grens ligt bij fysieke integriteit. Handen af van het lijf.
Als er medische voordelen zijn is het prima maar we gaan niet operatief opvoeden. Dat is grotesk. Dan heb je echt helemaal geen respect meer voor wie en wat je hond is. Dan is het een ding zonder eigen bestaansrecht waar je alleen maar zo min mogelijk last van wil hebben.

En kom alsjeblieft niet aan met lulverhalen over de onnodigheid van testosteron. Herten dragen geen gewei, hanen kraaien niet, pauwen hebben geen staart en mannen krijgen last van borstvorming en stemmingswisselingen als je de testosteron weg neemt. Maar bij honden maakt het ineens geen bal uit?
Hou toch op.

Ondertussen is het bij wet verboden om de staart of de oren te couperen.

Tegen castratie als opvoedmiddel zijn is niet "intens". Doen alsof castratie niets voorstelt is de bijzondere stellingname. Laten we de zaakjes maar niet omdraaien.
De norm is een gezond intact dier. Dáár gaan we vanuit.
Niet gaan doen alsof het raar is om je hond niet operatief van organen te ontdoen. Alsof dat de uitzondering op de regel is.
We gaan uit van de geboren situatie. Niet van het kunstmatige product.

Daarnaast is het wel zo prettig als je een beetje weet waar je het over hebt. Welk hormoon dan ook verminderen of doen toenemen heeft altijd grote gevolgen. Als je denkt dat dat niet zo is heb je geen flauw idee van wat een hormoon überhaupt is en welke functie het heeft.

En castratie bij katten dan, hoe zie je dat?

[*Wolf*]

En toch worden er nog steeds reuen aan de lopende band gecastreerd ... vind dat dat dan zo tegenstrijdig met wat je hier (en op internet) leest.

Dat komt volgens mij omdat sommige mensen hier eerlijk gezegd nogal een ehhh... intense mening hebben over castreren. Wij hebben zelf altijd gecastreerde reutjes gehad en verreweg de meeste honden van mijn oma, ooms, tantes waren ook gecastreerd en dat gaf heus niet plotsklaps allerhande problemen. Ja, er kan wat veranderen, en dat kan ten goede of ten slechte of allebei, en meestal zijn er niet eens significante veranderingen.

Waarom doe je het dan eigenlijk? Als er toch niets verandert laat je je hond toch niet opereren?

Mijn hond is veel te druk en dominant en ik krijg er bijna geen vlees oop. Ik laat hem castreren."
"Dus je wil hem sloom en dik hebben?"
"Wat een vooroordeel! Er verandert niks als je je hond castreert!"

Alle intense meningen (?) op een stokje, je logica slaat kant nog wal.


Het gaat me trouwens niet eens zozeer om castratie. Ik vind het wel belangrijk dat er ergens nog een beetje eigenheid van de hond over blijft. Je hebt al voor een hond, een ras en een geslacht kunnen kiezenn. Daarna heb je hem in gevangenschap en laat je er twee jaar een opvoeding op los. Eten op rantsoen en werken voor elke hap. Vervolgens kun je ook nog een keer je intellect en allerlei middelen gebruiken en als dat nog niet genoeg is dat passen we hem wel fysiek aan.
Alles om maar geen last te hebben van het feit dat je een reu van een niet al te makkelijk ras gekozen hebt.

Wat gaan we eigenlijk doen als de castratie niet helpt? Pillen? In laten slapen en overnieuw beginnen?
Waar ligt de grens?

Ik vind dat de grens ligt bij fysieke integriteit. Handen af van het lijf.
Als er medische voordelen zijn is het prima maar we gaan niet operatief opvoeden. Dat is grotesk. Dan heb je echt helemaal geen respect meer voor wie en wat je hond is. Dan is het een ding zonder eigen bestaansrecht waar je alleen maar zo min mogelijk last van wil hebben.

En kom alsjeblieft niet aan met lulverhalen over de onnodigheid van testosteron. Herten dragen geen gewei, hanen kraaien niet, pauwen hebben geen staart en mannen krijgen last van borstvorming en stemmingswisselingen als je de testosteron weg neemt. Maar bij honden maakt het ineens geen bal uit?
Hou toch op.

Ondertussen is het bij wet verboden om de staart of de oren te couperen.

Tegen castratie als opvoedmiddel zijn is niet "intens". Doen alsof castratie niets voorstelt is de bijzondere stellingname. Laten we de zaakjes maar niet omdraaien.
De norm is een gezond intact dier. Dáár gaan we vanuit.
Niet gaan doen alsof het raar is om je hond niet operatief van organen te ontdoen. Alsof dat de uitzondering op de regel is.
We gaan uit van de geboren situatie. Niet van het kunstmatige product.

Daarnaast is het wel zo prettig als je een beetje weet waar je het over hebt. Welk hormoon dan ook verminderen of doen toenemen heeft altijd grote gevolgen. Als je denkt dat dat niet zo is heb je geen flauw idee van wat een hormoon überhaupt is en welke functie het heeft.

En castratie bij katten dan, hoe zie je dat?

[dagmar88]

En castratie bij katten dan, hoe zie je dat?

Hetzelfde. Een kater is een genot om naar te kijken.
Zelfverzekerde gespierde huisleeuwen, met een eeuwige haal over hun dikke batskop en geen gram vet.
Helaas moeten ze er aan geloven. In het oude huis beperkt hun territorium zich tot het dak, nu gaan ze met andere katten in contact komen.
Een volle reu laat je niet in z'n uppie de halve stad door struinen om te dekken.

[*Wolf*]

En castratie bij katten dan, hoe zie je dat?

Hetzelfde. Een kater is een genot om naar te kijken.
Zelfverzekerde gespierde huisleeuwen, met een eeuwige haal over hun dikke batskop en geen gram vet.
Helaas moeten ze er aan geloven. In het oude huis beperkt hun territorium zich tot het dak, nu gaan ze met andere katten in contact komen.
Een volle reu laat je niet in z'n uppie de halve stad door struinen om te dekken.

Dan heb jij de voor jou legitieme reden gevonden om je kater te laten castreren (in contact komen met andere katten). En zo hebben hondeneigenaren soms hun eigen legitieme reden om hun hond te laten castreren (zoals veel loopse teven in de buurt). In beide gevallen zonde en liever niet, maar ja, het leven is nu eenmaal niet perfect

[Hippo]

En toch worden er nog steeds reuen aan de lopende band gecastreerd ... vind dat dat dan zo tegenstrijdig met wat je hier (en op internet) leest.

Dat komt volgens mij omdat sommige mensen hier eerlijk gezegd nogal een ehhh... intense mening hebben over castreren. Wij hebben zelf altijd gecastreerde reutjes gehad en verreweg de meeste honden van mijn oma, ooms, tantes waren ook gecastreerd en dat gaf heus niet plotsklaps allerhande problemen. Ja, er kan wat veranderen, en dat kan ten goede of ten slechte of allebei, en meestal zijn er niet eens significante veranderingen.

Waarom doe je het dan eigenlijk? Als er toch niets verandert laat je je hond toch niet opereren?

Mijn hond is veel te druk en dominant en ik krijg er bijna geen vlees oop. Ik laat hem castreren."
"Dus je wil hem sloom en dik hebben?"
"Wat een vooroordeel! Er verandert niks als je je hond castreert!"

Alle intense meningen (?) op een stokje, je logica slaat kant nog wal.


Het gaat me trouwens niet eens zozeer om castratie. Ik vind het wel belangrijk dat er ergens nog een beetje eigenheid van de hond over blijft. Je hebt al voor een hond, een ras en een geslacht kunnen kiezenn. Daarna heb je hem in gevangenschap en laat je er twee jaar een opvoeding op los. Eten op rantsoen en werken voor elke hap. Vervolgens kun je ook nog een keer je intellect en allerlei middelen gebruiken en als dat nog niet genoeg is dat passen we hem wel fysiek aan.
Alles om maar geen last te hebben van het feit dat je een reu van een niet al te makkelijk ras gekozen hebt.

Wat gaan we eigenlijk doen als de castratie niet helpt? Pillen? In laten slapen en overnieuw beginnen?
Waar ligt de grens?

Ik vind dat de grens ligt bij fysieke integriteit. Handen af van het lijf.
Als er medische voordelen zijn is het prima maar we gaan niet operatief opvoeden. Dat is grotesk. Dan heb je echt helemaal geen respect meer voor wie en wat je hond is. Dan is het een ding zonder eigen bestaansrecht waar je alleen maar zo min mogelijk last van wil hebben.

En kom alsjeblieft niet aan met lulverhalen over de onnodigheid van testosteron. Herten dragen geen gewei, hanen kraaien niet, pauwen hebben geen staart en mannen krijgen last van borstvorming en stemmingswisselingen als je de testosteron weg neemt. Maar bij honden maakt het ineens geen bal uit?
Hou toch op.

Ondertussen is het bij wet verboden om de staart of de oren te couperen.

Tegen castratie als opvoedmiddel zijn is niet "intens". Doen alsof castratie niets voorstelt is de bijzondere stellingname. Laten we de zaakjes maar niet omdraaien.
De norm is een gezond intact dier. Dáár gaan we vanuit.
Niet gaan doen alsof het raar is om je hond niet operatief van organen te ontdoen. Alsof dat de uitzondering op de regel is.
We gaan uit van de geboren situatie. Niet van het kunstmatige product.

Daarnaast is het wel zo prettig als je een beetje weet waar je het over hebt. Welk hormoon dan ook verminderen of doen toenemen heeft altijd grote gevolgen. Als je denkt dat dat niet zo is heb je geen flauw idee van wat een hormoon überhaupt is en welke functie het heeft.

Ik snap de reactie van Mijke wel. Ik vind dat een aantal hier op het forum het laten castreren zowat gelijk stellen aan moord, zwaar overtrokken. Alleen al dat vergelijk met couperen...

Net als dit:

Waarom denk je dat in de africhting bijna geen honden gecastreerd worden? Omdat de hond totaal veranderd incl z'n drift. Ik kies een reu omdat ik voor t karakter kies en wil dus absoluut geen hond van 2 die 8 jaar lijkt omdat ie gecastreerd is. Mijn intacte hond van 6 bruist nog van de energie en drift zoals t hoort imo.
Over de bespiering t idd nog maar niet te hebben.

Ik ken namelijk een handjevol reuen die gecastreerd zijn en daar is qua bespiering en drift helemaal niks aan te merken. 2 nestgenoten van Oscar(onlangs verkocht aan politie) zijn gecastreerd en zitten ook in de KNPV. 1 lijkt 2 druppels water op Oscar en doet qua drift en bespiering niks minder dan voor zijn castratie. De reden dat KNPV mechels eerst niet werden gecastreerd had voornamelijk te maken dat de afzetmarkt geen gecastreerde reuen kocht, dat is tegenwoordig niet meer aan de orde.

Ik heb hier wel eens eerder geschreven dat ik Hippo ook heb gecastreerd die hond blinkt als een spiegel en is een spierbonk eersteklas zonder dat ik daar veel tijd en moeite is hoef te steken. Ik vind het zalig dat hij gecastreerd is en hij is een betere versie van zichzelf geworden.

@ Skye, om een beetje patsen zou ik een reu niet laten castreren. Echter als het met grote regelmaat hommeles is, hij wekenlang per jaar van de leg is door loopse teven of omdat Skye loops is en hij is daardoor vervelend. Dan moet je hem gewoon laten castreren als jij dat wilt.

Dico is inmiddels mijn 4e intacte mechelreu (nu 15mnd) en zie geen reden om hem te castereren. Hij staat wel eens te klappertanden of te likken, maar is makkelijk te sturen en zowel hij als wij hebben er geen hinder van. Alleen die pusdruppels in huis zijn wat minder fraai

[malinois]

En toch worden er nog steeds reuen aan de lopende band gecastreerd ... vind dat dat dan zo tegenstrijdig met wat je hier (en op internet) leest.

Dat komt volgens mij omdat sommige mensen hier eerlijk gezegd nogal een ehhh... intense mening hebben over castreren. Wij hebben zelf altijd gecastreerde reutjes gehad en verreweg de meeste honden van mijn oma, ooms, tantes waren ook gecastreerd en dat gaf heus niet plotsklaps allerhande problemen. Ja, er kan wat veranderen, en dat kan ten goede of ten slechte of allebei, en meestal zijn er niet eens significante veranderingen.

Waarom doe je het dan eigenlijk? Als er toch niets verandert laat je je hond toch niet opereren?

Mijn hond is veel te druk en dominant en ik krijg er bijna geen vlees oop. Ik laat hem castreren."
"Dus je wil hem sloom en dik hebben?"
"Wat een vooroordeel! Er verandert niks als je je hond castreert!"

Alle intense meningen (?) op een stokje, je logica slaat kant nog wal.


Het gaat me trouwens niet eens zozeer om castratie. Ik vind het wel belangrijk dat er ergens nog een beetje eigenheid van de hond over blijft. Je hebt al voor een hond, een ras en een geslacht kunnen kiezenn. Daarna heb je hem in gevangenschap en laat je er twee jaar een opvoeding op los. Eten op rantsoen en werken voor elke hap. Vervolgens kun je ook nog een keer je intellect en allerlei middelen gebruiken en als dat nog niet genoeg is dat passen we hem wel fysiek aan.
Alles om maar geen last te hebben van het feit dat je een reu van een niet al te makkelijk ras gekozen hebt.

Wat gaan we eigenlijk doen als de castratie niet helpt? Pillen? In laten slapen en overnieuw beginnen?
Waar ligt de grens?

Ik vind dat de grens ligt bij fysieke integriteit. Handen af van het lijf.
Als er medische voordelen zijn is het prima maar we gaan niet operatief opvoeden. Dat is grotesk. Dan heb je echt helemaal geen respect meer voor wie en wat je hond is. Dan is het een ding zonder eigen bestaansrecht waar je alleen maar zo min mogelijk last van wil hebben.

En kom alsjeblieft niet aan met lulverhalen over de onnodigheid van testosteron. Herten dragen geen gewei, hanen kraaien niet, pauwen hebben geen staart en mannen krijgen last van borstvorming en stemmingswisselingen als je de testosteron weg neemt. Maar bij honden maakt het ineens geen bal uit?
Hou toch op.

Ondertussen is het bij wet verboden om de staart of de oren te couperen.

Tegen castratie als opvoedmiddel zijn is niet "intens". Doen alsof castratie niets voorstelt is de bijzondere stellingname. Laten we de zaakjes maar niet omdraaien.
De norm is een gezond intact dier. Dáár gaan we vanuit.
Niet gaan doen alsof het raar is om je hond niet operatief van organen te ontdoen. Alsof dat de uitzondering op de regel is.
We gaan uit van de geboren situatie. Niet van het kunstmatige product.

Daarnaast is het wel zo prettig als je een beetje weet waar je het over hebt. Welk hormoon dan ook verminderen of doen toenemen heeft altijd grote gevolgen. Als je denkt dat dat niet zo is heb je geen flauw idee van wat een hormoon überhaupt is en welke functie het heeft.

Ik snap de reactie van Mijke wel. Ik vind dat een aantal hier op het forum het laten castreren zowat gelijk stellen aan moord, zwaar overtrokken. Alleen al dat vergelijk met couperen...

Net als dit:

Waarom denk je dat in de africhting bijna geen honden gecastreerd worden? Omdat de hond totaal veranderd incl z'n drift. Ik kies een reu omdat ik voor t karakter kies en wil dus absoluut geen hond van 2 die 8 jaar lijkt omdat ie gecastreerd is. Mijn intacte hond van 6 bruist nog van de energie en drift zoals t hoort imo.
Over de bespiering t idd nog maar niet te hebben.

Ik ken namelijk een handjevol reuen die gecastreerd zijn en daar is qua bespiering en drift helemaal niks aan te merken. 2 nestgenoten van Oscar(onlangs verkocht aan politie) zijn gecastreerd en zitten ook in de KNPV. 1 lijkt 2 druppels water op Oscar en doet qua drift en bespiering niks minder dan voor zijn castratie. De reden dat KNPV mechels eerst niet werden gecastreerd had voornamelijk te maken dat de afzetmarkt geen gecastreerde reuen kocht, dat is tegenwoordig niet meer aan de orde.

Ik heb hier wel eens eerder geschreven dat ik Hippo ook heb gecastreerd die hond blinkt als een spiegel en is een spierbonk eersteklas zonder dat ik daar veel tijd en moeite is hoef te steken. Ik vind het zalig dat hij gecastreerd is en hij is een betere versie van zichzelf geworden.

@ Skye, om een beetje patsen zou ik een reu niet laten castreren. Echter als het met grote regelmaat hommeles is, hij wekenlang per jaar van de leg is door loopse teven of omdat Skye loops is en hij is daardoor vervelend. Dan moet je hem gewoon laten castreren als jij dat wilt.

Dico is inmiddels mijn 4e intacte mechelreu (nu 15mnd) en zie geen reden om hem te castereren. Hij staat wel eens te klappertanden of te likken, maar is makkelijk te sturen en zowel hij als wij hebben er geen hinder van. Alleen die pusdruppels in huis zijn wat minder fraai

De africhting bestaat meer dan uit de KNPV in de IPO kom je zo goed als geen castraten tegen en niet zonder reden. Bij ons loopt er 1 castraat (DH) van veraf al duidelijk herkenbaar.
Al jaren zijn "echte honden" niet echt meer gewenst in de IPO mede door de aanpassingen in t programma. Een puntenspelletje waar elke stap scheef of minder snel lossen punten kost. Je haalt er dus geen punt mee. Je krijgt dus automatisch al vaak wat ander type honden waarvan als je de hormonen ook nog wegneemt erg weinig over blijft.

[blondie]

Als je maar castreert om een valide reden is er verder niks mis. Maar niet er van uitgaan dat castratie bij reuen de norm is.
"Ja, oma en tante castreerden hun reuen ook altijd dus ik doe dat ook maar" is geen steekhoudend argument.
Verder zou ik reuen sowieso niet voor hun derde jaar castreren. Eerst uit laten groeien en goed opvoeden. En daarna bekijken of het echt noodzakelijk is.
Ik heb mijn eigen reuen niet gecastreerd ook wel omdat ik opzie tegen de geweldige lelijke plofvacht die ze dan krijgen. En het hengstige gaat er ook vanaf en dat vind ik ook wel zonde. Maar het is ook niet nodig want ze gedragen zich keurig en het geklapper met de bek bij de loopsedamesplasjes neem ik voor lief
O, en in huis wordt niet gezeurd als er veel loopse kötjes in de buurt zijn. Je houdt je smoel en als we uitgaan mag je weer los met je gesnuffel.

Hoe maak je dat laatste duidelijk als je zelf niet thuis bent ?

Het is hier niet nodig geweest, met de vorige reu niet en met de huidige niet. En op het vorige adres waren er ook genoeg intacte teefjes, en ook hier in de straat zijn die er weer.
Op straat duidelijk maken hoe of wat en wellicht heb ik makkelijke reuen die niet weten waar Abraham de mosterd haalt , maar dat denk ik niet aangezien in huis er toch wel degelijk gereageerd wordt op eigen loopse dame.
Maar wellicht heeft de ene hond het er vele malen lastiger mee dan een ander, ik klop het af, maar tot nu toe 2 reuen die er redelijk "normaal" onder blijven.

[Arline]

Of iemand z'n reu castreert moet hij/zij zelf weten en ik heb geen verklaring nodig, alleen als wondermiddel voor een kant en klaar opgevoedde makkelijke hond zou ik het niet inzetten. Dit om teleurstelling te voorkomen. Te vaak gezien dat castratie toch niet ineens voor een opgevoedde hond zorgde.
En bij een pension hoorde ik laatst dat ze geen ongecastreerde reuen aannamen. Mogen ze ook zelf weten Nou dan toch niet, doei.

[Blafke]

Ik denk dat het ook wel verschillend is van waar je woont.
Mijn vorige intacte reuen hadden nooit last van loopse teefjes. Maar ja, toen woonde ik ook in het buitengebied.
Nu woon ik aan een dijk waar heel veel honden uitgelaten worden. En ik merk nu echt wel dat mijn pubermannetje het soms moeilijk heeft.
Zelfs in huis kan hij soms zijn zijn gedachten(lees neus) niet van de teefjes afhouden. Hij ruikt ze volgens mij door de muren heen.

[gyanty]

Dat klinkt al een stuk genuanceerder. Toch stel ik wel een aantal vraagtekens bij je redenering. Is de reden voor castratie bijvoorbeeld werkelijk meestal druk jong reuengedrag, of eerder agressie en hyperseksueel gedrag? In het geval van TS of LongFields, zou ik zeggen, dit is gewoon reuengedrag dat te handelen is, hij zit zichzelf ook niet in de weg, dus waarom castreren? In het geval van Skye vind ik het een ander verhaal, dan zou ik het persoonlijk serieus overwegen. Ik denk dat je de dingen niet zo zwart/wit moet zien, er is zoveel verschil tussen verschillende individuen, tussen verschillende rassen. Waarom stellen dat het áltijd slecht is, of áltijd goed? Dat dogmatische, daar heb ik moeite mee. Als een hond zelf overgefrustreerd wordt, in die mate dat hij niet lekker in zijn vel zit (niet eten, obsessief gedrag etc) en in zijn vrijheid beperkt moet worden (hoe vaak kom ik geen reuen tegen die absoluut niet los mogen omdat ze anders andere reuen in de haren vliegen?), en die zijn er, dan vind ik castratie geen slechte oplossing. Wordt zijn vacht iets minder mooi, heeft hij wat minder bespiering? Dat zijn zaken waar de baas van wakker ligt, de hond niet, dus dan vind ik het nogal egoistisch als je de hond gefrustreerd rond laat lopen omdat jij zélf graag een mannelijke gespierde hond wil met veel drift.
Ook denk ik dat de vergelijking met onze puberzonen niet opgaat. Lopen wij met onze zonen met een band om hun nek door het dorp? Sluiten we ze op in huis, of zelfs in een bench, als we de deur uitgaan? Leggen we ze seksueel aan banden? Als je puur natuur wil, kun je beter geen honden nemen, wat dat gaat in zekere mate sowieso al tegen de natuur in. Toch begrijp ik je gevoel daarover wel hoor, ik vind dat zelf ook heel paradoxaal.

Een heel ander punt is casteren om de hondenpopulatie aan banden te leggen. In Nederland is dat denk ik niet zo´n punt, maar hier in Spanje wel. Dat is ook de reden waarom asiels en stichtingen de honden standaard castreren. Is het de perfecte oplossing? Nee. Maar op dit moment is het de minst slechte. Asiels krijgen zoveel te maken met gedumpte ongewenste nestjes, dat ik me wel kan voorstellen dat ze er alles aan doen om niet na een snelle wip weer 10 ongewenste pups aan de man te moeten brengen.

Nu lijkt het misschien of ik een voorstander ben van castratie ten alle tijden, maar als je goed gelezen hebt zie je dat dat niet zo is.

Grappig is dat je denkt dat ik heel zwart/wit tegen castreren ben, want dat ben ik helemaal niet. Alleen verwacht ik geen wonderen en ben ik wat sceptischer op de informatie die ten ronde gaat over hoe geweldig castreren bij allerlei 'gedragsproblemen' helpt. En ik weet dat de pubertijd best heftig kan zijn(en ja dat gaat gepaard met agressie en over sexueel gedrag door een piek in hormonen (wat eerder op forum foutief werd benoemd dat er in pubertijd geen piek in hormonen is, en dat is bij honden niet anders dan mensen. Het lichaam van een zoogdier, met name hormonen werken namelijk feitelijk niet anders (anders hadden we niet zo veel proefdieren nodig)) ook bij mensenjongen ja), maar vind dat goed voor de ontwikkeling. Als we alleen maar gaan pamperen en vooral geen stress en tegenslagen meer in ons (honden)leven willen, gaan we hele andere gedragsproblemen in de hand werken (geen stress kunnen verwerken, geen beheersing aanleren van hormonen (dat hebben ze in de 'natuur' ook nodig anders wordt het hun dood). Daarnaast is die piek in hormonen, stress etc etc van levensbelang. Het lichaam is daar op gebouwd, anders hadden ze de evolutie niet overleefd. Goed voor hart en bloedvaten, spieren, spijsvertering etc etc. Ik denk dat het belang van de gemiddelde hond verder gaat dan tussen 1 en 2 jaar die hormoonpiek resoluut te moeten stoppen omdat anders het einde zoek zou zijn. De gemiddelde hond is dan gewoon nog niet volwassen, pas met 3 jaar, waarna je echt stabilisatie gaat zien. Echter moet alles maar snel snel snel.


En echt jongens (de mensen die met hun gecastreerde reu zeggen dat hij nog prachtig gespierd is.....) er is zichtbaar verschil tussen een reu en exreu. Dat betekend niet dat een ex-reu niet meer gespierd is of niet meer glanst of stelliger gezegd dat hij eruit ziet als een voddenbaal. Hij heeft minder krachtig ontwikkelde spieren. Vandaar dat ik paarden erbij haal omdat iedere debiel het daar kan zien wanneer het een echte hengst is of niet. Een exreu moet meer doen op zijn spieren op peil te houden, hij verliest het makkelijker zodra er wat minder activiteit is. Dat is overigens ook goed te zien met mannen met een hoog-testosteron gehalte en een lager testosteron gehalte (ook wetenschappelijk). Daarom kan je exreu en nog wel mooi uit zien. Maar niet zoals een volle reu. Geeft niet, dat maakt je oogappeltje niet minder, maar je moet niet doen alsof hij uiterlijk niet verandert. Gedrag en lichamelijk is een exreu niet te vergelijken met een volle reu, anders had je hem ook niet hoeven laten castreren. En ex-reu kan dus wel gespierd zijn en een glanzende vacht. Maar een gezonde volle reu naast een identieke gezonde ex-reu zijn niet hetzelfde. En dat zie je met name als ze ouder worden, dan wordt het verschil ook snel groter. Dat zegt nog niet dat volle reuen ouder worden of vitaler ouder worden, maar wel anders (en zoals eerder benoemd minder snel door de hoeven zakken doordat de bespiering minder snel snel wegvalt, al gebeurd dat ook omdat testosteron ook bij volle reuen naarmate ze ouder worden, minder wordt en bij exreuen is die dus al lager dan met alle gevolgen van dien)

Ik vraag me wie er dan zwart wit denkt als je die zaken niet wilt zien en alleen maar naar je eigen oogappeltjes kijkt, maar hij is gezond, glanst als een spiegel en is mooi gespierd. Tuurlijk is hij dat! Je zorgt fantastisch voor hem!

[gyanty]

Ik denk dat het ook wel verschillend is van waar je woont.
Mijn vorige intacte reuen hadden nooit last van loopse teefjes. Maar ja, toen woonde ik ook in het buitengebied.
Nu woon ik aan een dijk waar heel veel honden uitgelaten worden. En ik merk nu echt wel dat mijn pubermannetje het soms moeilijk heeft.
Zelfs in huis kan hij soms zijn zijn gedachten(lees neus) niet van de teefjes afhouden. Hij ruikt ze volgens mij door de muren heen.

Of je bent even vergeten dat je vorige reuen ook hun periodes hebben gehad? Ik ben die van Kay ook al bijna vergeten (die wordt bijna 8 jaar) Tegenwoordig mogen onze oogappeltjes vooral geen stress hebben en het vooral niet moeilijk hebben, maar is dat niet een essentieel onderdeel van opgroeien en leren in de maatschappij te gedragen en leren omgaan met al die factoren.

[Alfilillo]

Grappig is dat je denkt dat ik heel zwart/wit tegen castreren ben, want dat ben ik helemaal niet. Alleen verwacht ik geen wonderen en ben ik wat sceptischer op de informatie die ten ronde gaat over hoe geweldig castreren bij allerlei 'gedragsproblemen' helpt. En ik weet dat de pubertijd best heftig kan zijn(en ja dat gaat gepaard met agressie en over sexueel gedrag door een piek in hormonen (wat eerder op forum foutief werd benoemd dat er in pubertijd geen piek in hormonen is, en dat is bij honden niet anders dan mensen. Het lichaam van een zoogdier, met name hormonen werken namelijk feitelijk niet anders (anders hadden we niet zo veel proefdieren nodig)) ook bij mensenjongen ja), maar vind dat goed voor de ontwikkeling. Als we alleen maar gaan pamperen en vooral geen stress en tegenslagen meer in ons (honden)leven willen, gaan we hele andere gedragsproblemen in de hand werken (geen stress kunnen verwerken, geen beheersing aanleren van hormonen (dat hebben ze in de 'natuur' ook nodig anders wordt het hun dood). Daarnaast is die piek in hormonen, stress etc etc van levensbelang. Het lichaam is daar op gebouwd, anders hadden ze de evolutie niet overleefd. Goed voor hart en bloedvaten, spieren, spijsvertering etc etc. Ik denk dat het belang van de gemiddelde hond verder gaat dan tussen 1 en 2 jaar die hormoonpiek resoluut te moeten stoppen omdat anders het einde zoek zou zijn. De gemiddelde hond is dan gewoon nog niet volwassen, pas met 3 jaar, waarna je echt stabilisatie gaat zien. Echter moet alles maar snel snel snel.


En echt jongens (de mensen die met hun gecastreerde reu zeggen dat hij nog prachtig gespierd is.....) er is zichtbaar verschil tussen een reu en exreu. Dat betekend niet dat een ex-reu niet meer gespierd is of niet meer glanst of stelliger gezegd dat hij eruit ziet als een voddenbaal. Hij heeft minder krachtig ontwikkelde spieren. Vandaar dat ik paarden erbij haal omdat iedere debiel het daar kan zien wanneer het een echte hengst is of niet. Een exreu moet meer doen op zijn spieren op peil te houden, hij verliest het makkelijker zodra er wat minder activiteit is. Dat is overigens ook goed te zien met mannen met een hoog-testosteron gehalte en een lager testosteron gehalte (ook wetenschappelijk). Daarom kan je exreu en nog wel mooi uit zien. Maar niet zoals een volle reu. Geeft niet, dat maakt je oogappeltje niet minder, maar je moet niet doen alsof hij uiterlijk niet verandert. Gedrag en lichamelijk is een exreu niet te vergelijken met een volle reu, anders had je hem ook niet hoeven laten castreren. En ex-reu kan dus wel gespierd zijn en een glanzende vacht. Maar een gezonde volle reu naast een identieke gezonde ex-reu zijn niet hetzelfde. En dat zie je met name als ze ouder worden, dan wordt het verschil ook snel groter. Dat zegt nog niet dat volle reuen ouder worden of vitaler ouder worden, maar wel anders (en zoals eerder benoemd minder snel door de hoeven zakken doordat de bespiering minder snel snel wegvalt, al gebeurd dat ook omdat testosteron ook bij volle reuen naarmate ze ouder worden, minder wordt en bij exreuen is die dus al lager dan met alle gevolgen van dien)

Ik vraag me wie er dan zwart wit denkt als je die zaken niet wilt zien en alleen maar naar je eigen oogappeltjes kijkt, maar hij is gezond, glanst als een spiegel en is mooi gespierd. Tuurlijk is hij dat! Je zorgt fantastisch voor hem!

Ik had inderdaad de indruk dat je heel zwart-wit tegen castreren was, omdat ik eigenlijk alleen heel dramatische gevolgen van castreren van je las. Nu begrijp ik dat je dat toch anders ziet.
Ik ben het uiteraard met je eens dat castreren invloed heeft op het lichaam. Dat is logisch, want hormonen hebben een functie. Het voorbeeld van het paard is een goede. Persoonlijk zie ik het verschil tussen hengst en ruin inderdaad heel duidelijk (heb jarenlang in de paardenwereld gezeten), duidelijker dat bij honden, maar dat zal met kennis te maken hebben. Ook ik vind een hengst over het algemeen mooier dan een ruin, tenminste als je binnen hetzelfde ras kijkt. De bespiering is mooier en en het pittige karakter spreekt ook aan. Toch wordt (of werd, ik ben er lang uit) er binnen de paardensport vrijwel altijd met ruinen gewerkt, omdat ze gewoon veel makkelijker in de omgang zijn als er merries in de buurt zijn, en die zijn er altijd tijdens wedstrijden. En ondanks dat hun bespiering minder mooi is, zijn ze blijkbaar toch nog genoeg gespierd om te kunnen springen etc.
Maar goed, het mooie is voor mij persoonlijk niet het belangrijkste, ook niet bij honden. En natuurlijk, stress hoort bij het leven, net als zelfbeheersing. Maar niet alle mannelijke exemplaren hebben hetzelfde hormoonlevel, zoals je zelf al aangeeft. Je ziet soms honden die stijf staan van de hormonen (nogmaals, lang niet alle!), van alles willen maar niet kunnen, nooit los mogen want dan rennen ze weg, altijd hyper en gestressed. Dat vind ik dan sneu ja. Dan heb je zijn ballen misschien niet afgepakt, maar wel een ander heel belangrijk deel van zijn dier-zijn, zijn instinct en zijn vrijheid.
En serieus, mede dankzij dit forum zou ik er extra kritisch over nadenken, mocht ik ooit een reu hebben bij wie wordt aangeraden hem te castreren. Daarom vind ik het ook erg interessant om mensen te lezen die niet helemaal hetzelfde over dingen denken als ik, zoals jij (hoewel ik nu weer begin te twijfelen of we echt wel zo verschillend denken).
Ik ben nog wel nieuwsgierig wanneer jij castreren wél een goede oplossing vindt.

[Alfilillo]

Heb je daar bronnen van? Van dat ongecastreerde reuen en teven langer leven dan gecastreerde? Het zou bestbkunnen hoor, maar ik vraag me af of er wetenschappelijk onderzoek naar gedaan is.

Overigens vind ik castratie op de traditionele manier niet zinnig als populatiebeheer. Het simpelweg doornemen van de zaadleiders is een kleinere, goedkopere ingreep en maakt de hond net zo steriel.

Dát heb ik me ook vaak afgevraagd. Waarschijnlijk doet men het zo met het idee dat eventuele gedragsproblemen dan ook meteen opgelost zijn?
En bij teefjes zouden de eileiders dan dus onderbroken kunnen worden..