Omgaan met spanning en stress

[sirene]

Ik ben benieuwd hoe jullie honden omgaan met spanning en stress (ook bij leuke dingen dus). En had jouw hond dit als pup al of is dit later veranderd.

Word je hond hyper of klapt hij juist dicht? Bevriest hij of gaat hij juist ronddwarrelen. Gaat hij extreem snuffelen of om zich heen blaffen. Vlucht hij het liefst weg uit de situatie?
Vertel!

[LongFields]

Ik heb er eentje die bij alle stress het liefst uit de situatie gaat en een die stress stapelt en als het emmertje vol zit ineens kan uitbarsten. Mag jij raden welke van de twee waarbij hoort.

[veertje]

Finn wordt een beetje dwars en sluit zich af. Hij heeft duidelijk een eigen mening over wat wel en wat niet. Bij lichte spanning merk je eigenlijk niet zoveel, totdat ik dingen van hem ga vragen. Dan wil hij dat onderbreken door even te gaan plassen, zich vaker uit te schudden etc.

[ZorroMax]

Mijn oudste reu is niet zo snel van slag, maar ervaart hij stress, dan zoekt hij zijn favoriete pluche beest en begint daar op te soppen. Zijn jongere neefje begint te blaffen, rent naar zijn mand onder de keukentafel. Wanneer hij zich niet aan de situatie kan onttrekken, kan het leiden tot uitvallen en uiteindelijk bijten.

[Hippo]

Hippo gaat eerst verstrakken. Als het teveel wordt gaat hij hele rare geluiden maken die nog het meest lijken op burrelen van herten . Gelukkig heeft hij niet snel negatieve stress, als hij het heel wordt hij eerst confrontatie vermijdend en gaat erna bevriezen. Grote stress van leuke dingen perk ik ook in, kan nooit goed zijn voor zijn hart, de maniak.

Dico gaat schuimbekken, kwijlen, trillen en heel hoog blaffen en piepen. Als hij los is enorm stuiterballen. Bij negatieve stress als in onprettig blijft hij kalm en reageert conflict vermijdend(kop wegdraaien bijv), soms borstelen.
Toen wij hem net hadden was hij bijna niks gewend, bij iets of een situatie wat hij stressvol vond deed hij soms alles tegelijk, hijgen, springen, trekken, rennen en veel blaffen. Wel proactief, hij gaat eigenlijk niks uit de weg. Wat dat betreft heeft hij een enorme groei doorgemaakt en is hij nu meestal rustig bij spannende dingen(buiten de training om) en hersteld heel vlug.

[Fotogravinnetje]

Wisselt per situatie. Elco gaat snuffelen, gaat andere dingen lopen doen of gaat enorm keffen. Dat laatste vooral als z'n emmertje al een beetje vol begint te raken, dus dat probeer ik te voorkomen

[DeDiana]

O, zo verschillend allemaal!

Mila klapt in eerste instantie dicht bij stress, spanning of te veel druk. Haal je haar dan niet uit die situatie of blijft dit te lang duren, dan krijgt ze een héél kort lontje, dat ze met name uit tegenover andere honden. Eigenlijk moet alles en iedereen dan uit de buurt blijven en wil ze dan alleen maar RUST.

Amy wordt meestal heel druk en hyper van stress. Gaat rondspringen, is moeilijk te kalmeren, gaat constant mijn handen likken en zich overdreven onderdanig gedragen. Ze herstelt wel snel als de stressfactor weer is verdwenen.

Amoz klapt ook dicht van stress en druk en lijkt er dan niet helemaal meer te zijn, hij sluit zich echt af dan. Hij herstelt wel direct als hij uit die situatie is en is dan meteen weer zichzelf.

Tara... die toont stress eigenlijk nauwelijks, ze kan hooguit soms wat rusteloos zijn in een drukke omgeving. Ze is heel stressbestendig, écht gestrest heb ik haar eigenlijk nog nooit gezien.

[Laura84]

Laicka wilt dan alles regelen bij negatieve en positieve stress(goh ze lijkt wel een herder), dus ik zorg ervoor dat de situatie rustig genoeg is dat ze dat in haar kop kan hebben.
Fix is bij positieve stress een jong hert, springt alle kanten op en is helemaal in haar nopjes. Bij negatieve stress probeert ze het uit de weg te gaan maar als dat niet lukt dan gaat ze uit haar stekker.

Bailey gaat soppen op zijn knuffelhart als zijn emmer begint vol te lopen, werkt als een trein voor hem

[Gollum]

Gol maak je de pis niet lauw, die heeft weinig spanning of stress. Alleen bij heel erg leuke dingen (balonnen en kartonnen dozen ) gaat ze soms blaffen. Oh en bij katten (die zijn eng). Als pup was dat vaker en bij meerdere dingen.

Mika heeft snel stress en spanning. Ze gaat neusfluiten, hijgen, piepen en blaffen, bij leuke en niet leuke dingen. Ik weet niet hoe ze daarin als pup was. Nu ze vaker bij mijn schoonouders is lijkt ze minder stress te ervaren, daar zijn ook minder prikkels.

Rani blaft bij leuke en minder leuke stress, maar bij leuke stress wil het nogal eens ontaarden in een lompe speel- en springbui

[Sientje]

Amy vlucht het liefst en als dat niet kan gaat ze staartjagen of verstoppen. Ook klappert ze wel eens met haar kaken.

[mijke]

Hier is volgens mij niet een eenduidig antwoord op te geven, het verschilt zo per situatie. En aan de soort stress, en de mate, wat het veroorzaakt, waar we zijn, wie er bij zijn. Wat voor Oor wel heel typisch is bij spanning (als ze denkt dat ze mee mag, maar het niet zeker weet, of als het haar onduidelijk is wat de bedoeling is van iets of waar we heen gaan) is dat ze een soortvan pantomimespeler wordt die van haar plek wil maar aan alle kanten tegen een onzichtbare muur aanstuit Comlpeet met gepiep en getongel en gedraai.

[DesireeB]

Ligt er aan wat voor spanning. Izzy heb ik nog nooit gezien dat ze iets heel spannend vond. Die doet gewoon als of bepaalde dingen niet bestaan, dat is wanneer iets eigenlijk door de gemiddeld de hond eng bevonden kan worden. Ze loopt er dan straal voorbij zonder te blikken of blozen. Voor de rest merk ik nooit wat aan haar.

Droef zoekt wanneer hij iets eng vind steun bij mensen(maakt hem niet eens uit wie), dat werkt voor hem het beste. Op de hondenschool komt het nog wel eens voor dat hij niks meer wil of het op dat moment niet goed begrijpt. Dan wil hij nog wel eens een onderdanige houding aannemen, maar eenmaal weer beloont voor zijn goede gedrag is hij het gelijk kwijt.

Maylo was autistisch, en vond dus vaak vreemde voorwerpen, vreemde handelingen of bepaalde mensen wat spannend maar zocht daarbij wel altijd steun bij mij. Simpel aangeven dat het goed was en een aai en een kusje op zijn dikke kop was altijd genoeg waardoor hij als nog snel kalmeerde.

Noeska was niet zo aardig als iets spannend was. Kort lontje en zocht totaal geen contact net mijn maar ging het liefst op de vlucht en als dat niet lukte dan kon je het wel eens oplopen bij haar. En plassen in huis van angst, huis verbouwen, hijgen,trillen en piepen hoorde daar ook bij. Totaal onbereikbaar dus.

Bij allemaal heb ik geen idee hoe ze als pup waren.

[Jits90]

Bij Noa is het heel duidelijk: blaffen. Bij leuke dingen dichtbij, bij niet-leuke dingen van een veilige afstand. Maar altijd blaffen. Dit is pas begonnen toen ze een maand of 4-5 was, daarvoor was het een allerbraafst pupje.
Voor Damy vind ik het lastig te zeggen, hij lijkt nooit echt spanning of stress te hebben. Als we bijv. gaan wandelen, springt hij meestal blij in de rondte. Maar ook vaak genoeg gaat hij braaf zitten wachten tot iedereen klaar is om te gaan. Hij maakt zich nooit zorgen, hij is gewoon blij (of boos of moe). Als pup wilde hij wel eens uit frustratie blaffen, maar dat is helemaal verdwenen.

[TessaThomas]

Tessa klapt dicht tot het te veel wordt en dan ontploft ze. Bij leuke spanning is dat ontploffen in hard rondjes rennen, springen enzovoorts, minder positieve spanning is blaffen, borstelen, uitvallen en in extreme gevallen bijten. We hebben haar niet vanaf pup, dus geen idee. Het gedrag bij positieve spanning kwam pas na een paar maanden, het andere meteen vanaf het begin. Ze wil ook nog wel eens wegvluchten, maar dat is helemaal in het begin en is al snel niet voldoende voor haar.

Winni is een neuroot, die gaat bij spanning en stress, negatief en positief, blaffen en rondjes draaien. Niks opbouwen, gewoon als een debiel rondjes draaien meteen. Als pup al,maar toen blafte ze nog niet. Wel rondjes draaien en als een debiel heen en weer rennen. Tay bouwt op. Die begint met piepen, dat wordt joelen, vervolgens gillen en bij leuke dingen wil hij wel eens iets vastpakken. Het gillen enzovoorts deed hij vanaf pup al, het vastpakken heeft hij zichzelf later aangeleerd om af te reageren. En hij gaat trappelen, rondlopen wil hij op zo'n moment niet, want hij wil bij mij blijven, maar is te onrustig om stil te blijven zitten/staan/liggen

[sirene]

Leuk om te lezen allemaal hoe verschillend honden kunnen reageren.

Hier is volgens mij niet een eenduidig antwoord op te geven, het verschilt zo per situatie. En aan de soort stress, en de mate, wat het veroorzaakt, waar we zijn, wie er bij zijn.

Vind ik ook, ik zou er voor geen van mijn honden een eenduidig antwoord kunnen op geven.

Nee, zeker niet voor alle honden in alle situaties maar er zit bij mijn honden toch echt wel een patroon in en sommige zijn wel heel voorspelbaar en hebben niet heel veel verschillende strategieën.

Doña is mijn grootste stresskip. Die gaat bij spanning rondlopen en als ze in de roedel is alles proberen te regelen.
Wanneer ze alleen is en niks kan regelen wordt ze onbereikbaar en loopt liefst weg.
Bij hele leuke spanning windt ze zich eerst enorm op om als het emmertje overloopt ook daarna dicht te klappen.
Dat hele drukke bij spanning en dat willen regelen van alles deed ze in het nest al.

[klaproos]

Ted is helemaal niet (meer) gauw gestrest, hij vindt het allemaal wel best. Als hij dan toch iets spannend vindt (een uitlaatserviceroedel vol blaffende honden bijvoorbeeld) gaat hij er het liefst met een boog omheen of dicht bij (achter ) mij lopen. En bijvoorbeeld bij de dierenarts wil hij nog wel eens hijgen en steun zoeken tijdens het wachten, maar hij gaat er vervolgens wel vrolijk en met wiebelende kont naar binnen om met de dierenarts te kroelen. Als we bezoek krijgen joelt hij ('Woewoeee!') terwijl zijn staart zo'n beetje van zijn romp afvliegt. Overigens was Ted toen we hem net hadden wel een behoorlijke stresskip, dan kon hij best teruggetrokken en zelfs wat angstig zijn. Maar dat is helemaal goedgekomen.

Jazzy is eigenlijk ook heel stabiel, ik heb haar nog niet écht gespannen meegemaakt. In het begin bestond er nog wel wat spanning tussen haar en de katten, ze kon dan wel eens piepen. Van die zeurderige piepjes ('ik kan er niet bijhij!' ). En ik ben wel eens een kinderspeeltuintje met een schommelstoel gepasseerd die ze absoluut niet vertrouwde. Ze nam afstand, blafte eens stoer, om vervolgens toch maar eens voorzichtig te snuffelen met uitgestrekte nek (maar o wee als dat ding een centimeter bewoog). Oh ja, hetzelfde gebeurde toen hier buiten na de storm van een week geleden de parasol was omgewaaid. Niet te vertrouwen, dat hoorde zo niet. Dus ook toen was het even een donkere grom en blaf, maar toen ik zei dat ze zich niet zo moest aanstellen was het ook wel weer goed. Bij positieve spanning sjeest of springt ze een rondje door het huis (of buiten), hoppa met alle poten in de lucht, liefst rondzwaaiend en schuddend met een speeltje in haar bek.

Jazz is wel wat assertiever dan Ted, als ze verderop een groep blaffende honden hoort bijvoorbeeld gaat ze er vrij gemakkelijk op af om te kijken wat daar allemaal gebeurt, terwijl Ted zoiets juist liever uit de weg gaat. Ik weet van beide honden niet hoe ze als pup waren.

[mijke]

Haha, nouja wat apart, overal waar Jazzy staat kun je de naam vervangen door Oor, het lijkt wel alsof je mijn hondje beschrijft!

[klaproos]

Haha, nouja wat apart, overal waar Jazzy staat kun je de naam vervangen door Oor, het lijkt wel alsof je mijn hondje beschrijft!

Wat grappig! En dan lijken ze qua uiterlijk ook nog zo op elkaar. Stiekeme dubbelgangers.
Het is jammer dat je zo ver weg woont, ik had graag eens met jou en Oortje gewandeld om de gelijkenis in 't echt te aanschouwen.

[Leonie.]

Millie heeft niet echt spanning of stress. Lou gaat bij opwinding (positief) schel blaffen, best wel irritant. Bij stress gaat hij zielig zitten rillen.

[Paisley]

Mayke wordt bij gewone plezier druk en onbehouwen en bij negatieve stress vind ze dat de hele wereld met dr mee moet leiden. Tamelijk bewerkelijk.

Kiwi wordt explosief maar toch beheersbaar van leuke stress, en keer in zichzelf bij negatieve stress en wil onzichtbaar worden. Dat is echt stukken makkelijker.

[Izzie_Anneke]

Izzie kijkt naar mij. Als een niets-aan-de-hond-mop of goed-zo-pup niet werkt, drukt ze zich fysiek tegen me aan. Ik denk dat ze vlucht bij stress als ik niet in de buurt ben maar dat is, bij mijn weten , nog niet voorgekomen.

[lucie]

zowel Kailen als Lizzy zijn niet stressgevoelig.
Amber daarentegen, enorm. Als we iets heel leuks gaan doen gaat ze stuiteren en krijsen
Als ze niet weet wat haar te wachten staat, kan dus ook leuk zijn, dan gaat ze obsessief op een dekentje kauwen.
Heeft ze op een dag stress ervaren van iets negatiefs, dan laat ze wel eens een plasje lopen 's avonds (als de rust weer is weergekeerd).
Zo heb ik bv wel eens meegemaakt dat ik door omstandigheden een aantal dagen niet zelf met haar gewandeld heb, maar mijn man. Hup, plasjes... Toen ik het verband had gelegd en in ieder geval balletjes met haar ging gooien, verdween het weer. Zij heeft het miefst veel vastigheid.
De andere twee vinden eigenlijk alles wel prima.

[Ri@nne]

Kai krijgt plopogen, maakt drama om de kleinste dingetjes, gaat klieren. Een beetje een overprikkeld kind.
Hij doet wel duidelijk zijn best, maar vaak komt het 's avonds als het rustig is pas echt tot uiting. Dan is het krijsen om niks.
Is het echt echt echt heel erg spannend geweest, kan het zomaar zijn dat er een oorontsteking OID achteraan komt.

[Alfilillo]

Ligt erg aan de situatie: wat, wanneer, waarom.

Alfil is over het algemeen de stresskip in huis. Bij opwinding, bv twee ruziende mensen, of drukke rennende kinderen in huis, raakt hij gespannen en meent de boel te moeten controleren. Hij gaat blaffend tussen de ruziemakers staan en als je hem niet op tijd laat inbinden kun je een corrigerende hap verwachten. Als er plotseling iemand gillend binnen komt rennen wil hij er ook nog wel eens blaffend achteraan rennen en een hapje uitdelen. Bij stress gaat hij meestal ook rijden op zijn knuffel.

Lily blijft veel relaxter onder dit soort dingen. Af en toe kan ze gespannen zijn als ze een bepaald soort honden ziet tijdens de wandeling (meestal grote witte wollige exemplaren). Dan gaat ze met haar pootjes wijd staan, rughaar omhoog, oren en staart omhoog en laat ze haar mooie lage blaf horen. Eenmaal dichter bij de hond in de buurt is de spanning weg. Ze is een keer ruim een uur heel gespannen geweest nadat ze aangevlogen was door een hond waarvan de lijn gebroken was. Toen heeft ze een hele tijd onrustig door het huis gelopen, ondertussen laag blaffend. Verder is ze heerlijk relaxt.

[Gimmick]

Gentle wordt heel vocaal, klapt dicht voor invloeden van buitenaf en zoekt mij op.

Gimmick stapelt en stapelt en stapelt totdat het te veel wordt en dat schiet ze uit haar slof. Tegen de eerste de beste persoon of hond die ze niet kent en haar benaderd.

Bij beiden probeer ik dus stress of spanning te controleren.

[Arline]

Bij positieve opwinding beide Alhoewel Fenja niet meer zo'n stuiter is lichamelijk, maar haar hele lichaam staat wel op stuiteren, maar dan een soort ingehouden zeg maar.

Bij negatieve spanning is Fenja een enorme ontwijker, ze doet of ze er niet is en/of geeft kalmerende signalen. Maar wanneer haar emmer te vol wordt kan ze ontploffen (ook bij positieve spanning trouwens). Maar ze is zo duidelijk als maar kan, dus dit is makkelijk te voorkomen.
Bij Nox verschilt het enorm per situatie en wat de stress geeft. Dat kan variëren van weg gaan uit de situatie tm liefst er bovenop om de regelneef uit te hangen.

[blondie]

Op drukte, druk gedrag, aandacht en gekkigheid reageert Aki al stuiterend, die wordt zelf enorm druk in ieder geval. Zo druk dat we er een halt toe moeten roepen omdat hij dan van gekkigheid niet meer weet wat hij doet en brokken kan gaan maken.
Onaangename stress weet ik even niet echt een voorbeeld te bedenken. Misschien als voorbeeld dat hij aan de lijn zit en een andere hond erg dreigend in zijn houding is, dan merk ik dat hij wel gespannen reageert maar de situatie dus blijft inschatten maar gelukkig wel de neiging heeft om conflict te vermijden door de bocht ruimer te nemen, af en toe weg te kijken maar toch wel in zijn houding aangeeft dat hij alert is.
Zo reageert hij ook op in zijn ogen vreemde objecten, maar hij gaat die objecten wel bekijken met de nodige reserves, dit laatste herken ik ook van mijn andere herder Finn, erg berekenend in sommige situaties.

Als hij iets niet snapt en wij proberen hem aan te geven wat we bedoelen dan kan hij ook heel druk worden in zijn gedrag, dit laatste had mijn vorige herder Bluffie ook.

Jol reageert op spanning door eerst te blaffen en te borstelen maar maakt vervolgens negen van de tien keer dat ze dan weg komt. In de huiselijke situatie dus, als er mensen langs komen waar ze geen zin in heeft .
Druk gedrag van Aki uit (of een vreemde hond buiten) reageert ze op met een grauw en een snauw maar ze gaat het niet uit de weg.
Buiten laat ze zich niet zo snel door andere honden gek maken.
Bij vuurwerk of onweer, wat erge stress bij haar veroorzaakt wil ze alleen maar weg en/of sluit zich af voor alles en iedereen, al bibberend.

Zij is vooral een (stress)gevoelig hondje, ook als ergens de sfeer niet helemaal jofel is pikt zij dit snel op en zondert zich dan af.

[grover]

Het hangt bij Oll heel erg van de situatie af maar hij gaat hoe dan ook hyperen als ie spanning voelt. Bij drukte (en dat kan van alles zijn, ruzieënde mensen, een grote club honden tegenkomen, maar ook al te woest stoeien met ons of een "vol" hoofd met training) gaat ie ongecontroleerd rondjes rennen en blaffen :+

[heimwee]

Het hangt zo van de situatie af..

- positieve stress dus bij leuke dingen gaat hij altijd in standje hieper de pieper
- als bij de hondenschool de emmer vol zit gaat hij op slot. Dan komt hij dicht tegen me aan staan en doet gewoon niks meer.
- Als hij tijdens het trainen niet goed weet wat hij moet doen gaat zijn neus tegen de grond en begint de snuffeltocht.
- Buiten bij spanning met andere honden ed loopt hij meestal weg. Indien niet mogelijk bv omdat aangelijnd dan gaat hij blaffen en piepen ed.
- Binnen met opvang kittens, waarvan hij weet dat hij voorzichtig moet zijn en niet mag regelen, dan kruipt hij het liefst met zijn kop onder mijn arm naast me op de bank. Wat je niet ziet hoef je ook niets mee is dan de struisvogel tactiek..