Ik zie dat wat dat betreft graag. Ze is namelijk nog steeds een vrij gevoelig hondje en als ik in huis bijvoorbeeld recht op haar af loop, vindt ze dat na 7 maanden nog steeds retespannend. Dat ze het dan durft om met mij te stoeien, kan ik eigenlijk alleen maar aanmoedigen.
Het stoeien begint bij haar met rondjes rennen en ze vindt het dan hartstikke leuk om vol op me af te stormen en me in mijn armen te pakken. Ze is alleen wat dat betreft een beetje 'onhandig' en snapt niet dat ik een mens ben met een dun huidje en geen Collie met ontplofte vacht (om maar even iets te noemen). Logisch ook natuurlijk; tot een jaar geleden heeft ze 4 jaar lang in een bos geleefd en dus ook nooit geleerd hoe ze enigszins subtiel met mensen kan stoeien.
Nu heb ik nog een dikke winterjas aan, maar over een maand of wat maakt dat plaats voor een dun jasje of blote armen. Hoe ga ik haar nu leren dat ik best met haar wil stoeien, maar dat ze dat toch wel een beetje subtiel mag doen?
Voor het idee, dwars door de winterjas heen zit mijn arm nu vol met pijnlijke rood/blauwe tandafdrukken.
Bij een pup zou ik gewoon AU of iets gaan roepen, maar dan weet ik zeker dat ze gaat schrikken en vraag ik me af of ze daarna nog zo vrij durft te zijn om te stoeien en dat is dus niet wat ik wil bereiken.
Ik zat te denken om een knuffeltje of iets standaard mee te nemen dat als ze in zo'n gekke bui beland en op me af stormt dat ik haar dat knuffeltje in haar bek kan duwen en we daar samen aan kunnen trekken. Ik zat ook al te denken om standaard met een ipo-bijtmouw rond te gaan lopen, maar dat is ook weer zo wat.
Misschien heeft hier iemand ervaring met zoiets? Of gewoon tips en/of ideeën hoe ik dit heel subtiel duidelijk zou kunnen maken?


