Grommen/sneppen naar jongste

[Tjoupet]

Hallo allemaal!

Ik heb hier een geweldig lief, leuk, schattig blablablabla onopgevoed, wellicht getraumatiseerd Turks straathondje... Als pup uitgemergeld en verzwakt van de straat geplukt.. En nu sinds 2 weken bij ons.. Net 1 jaar. Ze zit nog in haar 'proeftijd'.

Voor mij is ze een schat, ze is lief, onderdanig, knuffelig en heel makkelijk te corrigeren... Een afkeurend geluid en ze stopt.. Ze leert heel makkelijk, basiscommando's had ze in een paar dagen redelijk door.. Ze volgt me de hele dag op de voet, accepteert het als ik haar wegstuur omdat ze zich tussen mij en al lang in het gezin vertoevende (maar allesbehalve dominante) border collie reutje duwt.. Etc. Het lijkt erop dat ze dát deel van de roedel snapt.

Mijn partner en ik staan duidelijk boven haar (althans, volgens mij is dat wel duidelijk).. Wij bepalen wat er gebeurt, wie er aangehaald wordt etc etc. Ze heeft een beetje baknijd, prima, niet echt wenselijk maar makkelijk op te lossen door ze beiden apart te laten eten. Geen stress en buikjes gevuld.

Vandaag echter hadden ze beiden een kluifje.. Max (de BC) rustig in de gang, zij in de woonkamer. Toen ik bij haar kwam kwam er een flinke grom uit. Gecorrigeerd met een tik op haar neus en het was weer rustig, maar echt blij voel ik me hier al niet bij. (Is dat überhaupt een goede manier.....?)

Rest van de dag weer zo volgzaam als wat. Lees: vastgeplakt aan mij.
Toen mijn zoon van bijna 8 echter rond kinderbedtijd naar haar toe kwam (er lag weliswaar een speeltje in haar buurt, ze lag gewoon ergens in de kamer) kon hij een grom krijgen. Hij was eigenlijk van plan haar een welterustenknuffel te geven. Knuffels krijgt ze de hele dag door van hem..Ik weet niet of ze schrok doordat ze hem niet zag aankomen.. Of dat het puur speeltjesnijd was.

Afijn, gecorrigeerd door partner door haar linea recta weg te sturen, aldus geschiedde, dametje ging meteen op haar rug.

Van de week heeft ze zoonlief ook al een snep gegeven, niet raak godzijdank, in de keuken.. In de buurt van een bakje eten, dus ja, absoluut mijn fout, ik had niet door dat ze daar beiden waren zonder 'begeleiding', ook niet gewend aan baknijd en dat soort zaken..

Maar goed..een paar 'kleine' incidenten dus.. Geen wonden, maar wel een wat angstige zoon, wat me verdriet doet..
De 'incidentjes' zijn voornamelijk gericht op voer/speeltjes/kluifjes.. Maar er wonen hier wel twee kinderen (7 en 10jr) waardoor vriendlief vanavond zei "verder dan dit moet het niet gaan"..ze zit in haar proeftijd, dus kan nog "terug" (en ik vrees dat vriendlief zo redeneert)..

De proeftijd kunnen we verlengen met nog eens 3 weken, wat we ook zeker willen doen. Maar ik zou graag tips lezen hoe we dit kunnen voorkomen en hoe we alles veilig krijgen (uiteraard geen speeltjes/eten in combi met de kinderen)..

Voor mij is ze een schat, ze volgt me in alles en je merkt dat ze me echt als leider accepteert, ik hoef maar een korte kik te geven en ze stopt. Ze wijkt niet van mijn zijde, heeft een hoop meegemaakt wellicht als ukje en ik vind dat ze die kans op een veilige en warme roedel/thuis verdient... Maar als ze blijft knorren is het wat vriendlief betreft klaar.. En de gedachte alleen al maakt me misselijk.. Ik ben nu al zo dol op haar, maar het moet wel veilig zijn met de kinderen.

Nb: behalve deze incidentjes was/is ze geweldig lief/knuffelig met de kinderen..zelfs met mijn 2,5 jarige nichtje was ze lief en toegankelijk. Daarom is het nu ook zo jammer en onverwacht..

Wat moet ik hiermee.. Hoe zorg ik dat ze die kans krijgt die ze verdient en mijn kinderen veilig zijn? Wat doe ik (nog) niet goed?

[~Suzanne~]

Hallo allemaal!

Ik heb hier een geweldig lief, leuk, schattig blablablabla onopgevoed, wellicht getraumatiseerd Turks straathondje... Als pup uitgemergeld en verzwakt van de straat geplukt.. En nu sinds 2 weken bij ons.. Net 1 jaar. Ze zit nog in haar 'proeftijd'.

Voor mij is ze een schat, ze is lief, onderdanig, knuffelig en heel makkelijk te corrigeren... Een afkeurend geluid en ze stopt.. Ze leert heel makkelijk, basiscommando's had ze in een paar dagen redelijk door.. Ze volgt me de hele dag op de voet, accepteert het als ik haar wegstuur omdat ze zich tussen mij en al lang in het gezin vertoevende (maar allesbehalve dominante) border collie reutje duwt.. Etc. Het lijkt erop dat ze dát deel van de roedel snapt.

Mijn partner en ik staan duidelijk boven haar (althans, volgens mij is dat wel duidelijk).. Wij bepalen wat er gebeurt, wie er aangehaald wordt etc etc. Ze heeft een beetje baknijd, prima, niet echt wenselijk maar makkelijk op te lossen door ze beiden apart te laten eten. Geen stress en buikjes gevuld.

Vandaag echter hadden ze beiden een kluifje.. Max (de BC) rustig in de gang, zij in de woonkamer. Toen ik bij haar kwam kwam er een flinke grom uit. Gecorrigeerd met een tik op haar neus en het was weer rustig, maar echt blij voel ik me hier al niet bij. (Is dat überhaupt een goede manier.....?)

Rest van de dag weer zo volgzaam als wat. Lees: vastgeplakt aan mij.
Toen mijn zoon van bijna 8 echter rond kinderbedtijd naar haar toe kwam (er lag weliswaar een speeltje in haar buurt, ze lag gewoon ergens in de kamer) kon hij een grom krijgen. Hij was eigenlijk van plan haar een welterustenknuffel te geven. Knuffels krijgt ze de hele dag door van hem..Ik weet niet of ze schrok doordat ze hem niet zag aankomen.. Of dat het puur speeltjesnijd was.

Afijn, gecorrigeerd door partner door haar linea recta weg te sturen, aldus geschiedde, dametje ging meteen op haar rug.

Van de week heeft ze zoonlief ook al een snep gegeven, niet raak godzijdank, in de keuken.. In de buurt van een bakje eten, dus ja, absoluut mijn fout, ik had niet door dat ze daar beiden waren zonder 'begeleiding', ook niet gewend aan baknijd en dat soort zaken..

Maar goed..een paar 'kleine' incidenten dus.. Geen wonden, maar wel een wat angstige zoon, wat me verdriet doet..
De 'incidentjes' zijn voornamelijk gericht op voer/speeltjes/kluifjes.. Maar er wonen hier wel twee kinderen (7 en 10jr) waardoor vriendlief vanavond zei "verder dan dit moet het niet gaan"..ze zit in haar proeftijd, dus kan nog "terug" (en ik vrees dat vriendlief zo redeneert)..

De proeftijd kunnen we verlengen met nog eens 3 weken, wat we ook zeker willen doen. Maar ik zou graag tips lezen hoe we dit kunnen voorkomen en hoe we alles veilig krijgen (uiteraard geen speeltjes/eten in combi met de kinderen)..

Voor mij is ze een schat, ze volgt me in alles en je merkt dat ze me echt als leider accepteert, ik hoef maar een korte kik te geven en ze stopt. Ze wijkt niet van mijn zijde, heeft een hoop meegemaakt wellicht als ukje en ik vind dat ze die kans op een veilige en warme roedel/thuis verdient... Maar als ze blijft knorren is het wat vriendlief betreft klaar.. En de gedachte alleen al maakt me misselijk.. Ik ben nu al zo dol op haar, maar het moet wel veilig zijn met de kinderen.

Nb: behalve deze incidentjes was/is ze geweldig lief/knuffelig met de kinderen..zelfs met mijn 2,5 jarige nichtje was ze lief en toegankelijk. Daarom is het nu ook zo jammer en onverwacht..

Wat moet ik hiermee.. Hoe zorg ik dat ze die kans krijgt die ze verdient en mijn kinderen veilig zijn? Wat doe ik (nog) niet goed?

Even in steno:
GEEN tikken op neus, zorgen dat je niet in de buurt ben als er kluifjes liggen.. sterker nog.. even voorlopig helemaal geen kluifjes of rondslingerende speeltjes. Dat wat er niet is un je ook geen ruzie over krijgen.
Geen kinderen naar de hond toe laten lopen om knuffels te geven; elkaar negeren is fijn! Kinderen zijn oud genoeg om ze dat goed uit te leggen maar zelf er 100% alert op zijn.
En vergeet dat dominantie-gedoe aub ter plekke weer.. .zo werkt het niet... dat is achterhaald.
Verder natuurlijk wel regels handhaven maar "basiscommando's" zou ik even lekker laten voor wat ze zijn. Eerst maar 's stabiel worden enzo
Je kunt over een week of wat best wat kleine dingen met haar doen maar nu lijkt me dat nog teveel gevraagd.

Tot zover mijn inbreng, ppuur op gevoel.

Suzanne

[Tjoupet]

Ik begreep ook het dominantie gedoe achterhaald was middels enkele artikelen die voorbij kwamen, maar welk dominantie gedoe doel je dan precies op?
(Die vraag is puur uit interesse hoor, ik weet dat ik zelf nog een hele hoop kan leren )

Snoepjes/eten/speeltjes is niet zo moeilijk om uit de weg te ruimen, dat zal wel lukken.. Ik hoop alleen niet dat mijn kleine mannetje nu helemaal bang is voor het dametje (klinkt wel een beetje emo zo eigenlijk).. Met snoepjes etc trainen lijkt me een goed idee, uiteraard evenals afstand houden en negeren, ik denk dat hem dat prima te leren is.. Het laatste wat ik uiteraard wil is een onveilige situatie, maar in mijn achterhoofd heb ik ook de overtuiging dat het wel goed komt met dit dametje, ze is alleen allesbehalve gewend aan huiselijkheid en grenzen, en het bezorgt me toch wel stress te weten (mede vanwege vriendlief/aldus proeftijd) dat de tijd beperkt is..

Het is ook geheel nieuw voor me.. Welopgevoede BC Max (verstoteling uit zijn nest) luistert echt perfect, ik had hiervoor mijn herplaatsertje Billie, een Jack Hussell.. En beiden deden/doen niet aan snauwen naar de kinderen.. Dan denk je al heel wat te weten, maar eigenlijk begin je gewoon bij nul...

En ik wéét gewoon dat ze het in zich heeft een fantastisch onderdeel te zijn van dit gezin/deze roedel en ze verdient die kans absoluut.. Ze snapt de hondentaal beter dan onze BC, maar ik moet het wel voor elkaar krijgen dat ze die tijd ook krijgt.. Of zeg ik dan iets raars..

[DeDiana]

Je hebt al veel goede tips gekregen: laat je kinderen de hond bij zich roepen ipv naar haar toe te gaan, apart voeren en voerbak daarna opruimen, geen botjes (en evt. speeltjes) laten slingeren, hond een eigen plekje geven waar ze niet gestoord mag worden.

Als je hond kinderen gewoon leuk vindt en ze zelf ook opzoekt, is het denk ik verder geen probleem. Ze waarschuwt netjes door te snappen/grommen (en waarschijnlijk gaan daar nog wel meer signalen aan vooraf, zoals verstrakken, strak aankijken, etc.). Dit moet je dus ook niet verbieden of bestraffen, want de volgende stap is bijten en door het waarschuwen te verbieden heb je kans dat ze een volgende keer direct tot bijten overgaat.

Ik zou haar dus ook niet bestraffen als ze naar jou gromt als ze een kluifje heeft. Leer haar dat jij geen bedreiging voor haar kluifje bent, laat haar met rust als ze aan het kluiven is, dan heeft ze ook niet meer het idee dat ze haar kluifje moet verdedigen. De kans is groot dat dat grommen dan ook snel verleden tijd is, omdat ze weet dat jullie niet op haar kluifje uit zijn.

Ze klinkt als een heel leuk hondje en dit soort situaties zijn vrij makkelijk te voorkomen. Je kinderen zijn oud genoeg om uit te kunnen leggen wat wel en wat niet mag. Ze is pas twee weken bij jullie, dus ze moet nog wat vertrouwen krijgen. De kans is groot dat ze dan vanzelf ook makkelijker wordt met dit soort dingen.
Ondertussen kun je ook oefenen met dingen afgeven door te ruilen voor iets wat veel lekkerder is. Maar begin dan wel met dingen die ze makkelijk afgeeft, dus niet meteen het lekkerste kluifje, maar een speeltje of een minder interessant botje. Dat ruil je voor iets wat ze nóg lekkerder vindt en daarna geef je het speeltje/botje weer terug. Zo leert ze ook dat iets afgeven niet erg is en haar wat oplevert.

[laeken]

Weg doen deze hond. Niet zo geschikt voor een gezin met kinderen en elders plaatsen. Dat is mijn advies.
Honden doen dit of ze doen dit niet. Jouw hond heeft deze gevoelens nu eenmaal rondom voer en speelgoed en naar je kinderen. Je kan trainen en doen wat je wil maar er valt een meer een broodje tonijn of stuk vlees bij de hond en je kind bukt uit reflex.....en dan is het hap! Er zijn zat honden zonder dit soort emoties. Ik lees ook dat de hond erg aan jou hangt. Een hond die claimt op zaken en heel erg trekt naar 1 persoon kan ook nog claimerig worden op mensen. Gewoon niet de ideale gezinshond.

Dat is wat ik denk. Niet aan sleutelen dus maar een andere nemen. Deze hond kon prima bij iemand als ik. Geen kinderen en geen problemen met nijd of verdedigen van zaken.

[Tineke]

Ik ga met Marc mee , er zijn zoveel honden waar je dit probleem niet mee zal hebben dat lijkt me veel prettiger.
Natuurlijk kun je hier aan werken en wellicht lukt het maar zo niet levert het veel stress op en wellicht moet de hond dan later toch nog weg.
Als deze stichting een goede oplossing heeft voor deze hond dan zou ik daar eens over in gesprek gaan en voor een ongecompliceerd hondje gaan in jullie geval.

[runninggirl]

Ik ga met Marc mee , er zijn zoveel honden waar je dit probleem niet mee zal hebben dat lijkt me veel prettiger.
Natuurlijk kun je hier aan werken en wellicht lukt het maar zo niet levert het veel stress op en wellicht moet de hond dan later toch nog weg.
Als deze stichting een goede oplossing heeft voor deze hond dan zou ik daar eens over in gesprek gaan en voor een ongecompliceerd hondje gaan in jullie geval.

Helemaal mee eens.

[smoekie]

Weg doen deze hond. Niet zo geschikt voor een gezin met kinderen en elders plaatsen. Dat is mijn advies.
Honden doen dit of ze doen dit niet. Jouw hond heeft deze gevoelens nu eenmaal rondom voer en speelgoed en naar je kinderen. Je kan trainen en doen wat je wil maar er valt een meer een broodje tonijn of stuk vlees bij de hond en je kind bukt uit reflex.....en dan is het hap! Er zijn zat honden zonder dit soort emoties. Ik lees ook dat de hond erg aan jou hangt. Een hond die claimt op zaken en heel erg trekt naar 1 persoon kan ook nog claimerig worden op mensen. Gewoon niet de ideale gezinshond.

Dat is wat ik denk. Niet aan sleutelen dus maar een andere nemen. Deze hond kon prima bij iemand als ik. Geen kinderen en geen problemen met nijd of verdedigen van zaken.

Dit dus eigenlijk. Het is hier niet de vraag óf het eens echt fout gaat maar wanneer!

[Paisley]

Er zijn al veel goede tips gegeven. Wat ik nog wil toevoegen is dat ik denk dat je kinderen ook moeten gaan begrijpen dat "van een hond houden" ook betekent dat ze er respect voor moeten hebben wanneer de hond niet aangehaald wil worden. Een hond mag zijn wie hij is en daarbij hoort dat ie de ruimte moet krijgen als hij dat nodig heeft
Hij is er nog maar zo kort en mogelijk dooft dit gedrag ook wel uit, maar alleen als hij zich veilig en begrepen voelt. Leer je kinderen dus dat wanneer ze de hond willen knuffelen, dat ze hem naar hun toe laat komen. Leer ze welke signalen ze naar moeten kijken en hun toenadering daarop aanpassen. Misschien kwam het gedrag voor jou ook 'uit het niets' maar ik denk dat ze best signalen heeft gegeven. Argwanend kijken, verstijven, zoiets.
Daarnaast zal het wel helpen als je de speeltjes opruimt en geen botjes laat rondslingeren. Maar hoeft vast geen permanente oplossing te zijn. Als je kinderen begrijpen waar ze naar moeten kijken, en daaruit kunnen concluderen wanneer de hond wel en geen zin heeft in knuffels, is er vast geen vuiltje meer aan de lucht.
Ze klinkt als een erg lief maar onzeker hondje. De haalt niet uit uit agressie of dominantie. Dat moet je vriend ook begrijpen, want boos worden en zelf uithalen kan het gedrag flink versterken.

Ik heb hier overigens een hond die de eerste weken voernijd had, en ook wel eens uithaalde naar andere honden daarom. Een paar weken later is dat gedrag volledig verdwenen en nu kan ik me geen enkele situatie meer bedenken waarin ze uit zou halen. Helemaal weg. Ze voelt zich een stuk veiliger, zekerder en begrepen en wanneer iemand wel een keer over dr grenzen zou gaan, zou het haar niet doen uithalen. Dat is bij jullie hondje vast ook haalbaar.

[Alfilillo]

Als je voor de makkelijkste weg kiest (en voor jou moeilijk), zoek je een andere hond, wat ik overigens geen slechte oplossing vind.
Maar ik begrijp heel goed dat je haar niet kwijt wil en dat je wil proberen dit te gaan laten werken. Ik denk dat dat ook wel kan, mits je alert ben en de kinderen en je partner meewerken.
Zolang het bij incidenten rond speeltjes en eten blijft, is de situatie makkelijk op te lossen. Tips zijn al gegeven.
Ik zou wel heel erg letten op wat Laeken aangeeft: claimgedrag. Dat zeg ik uit ervaring. Mijn situatie lijkt erg op die van jou: twee zoontjes van 10 en 7, hond met moeilijke start (mishandeling) die soms kan sneppen naar de jongste (hij heeft het nu al lang niet meer gedaan dus hopelijk is het onder controle) en een tweede hond erbij. Alfil hangt erg aan mij, en kan van daaruit intimideren en sneppen naar degenen waarover hij meent de baas te zijn, lees: mijn jongste zoon en de andere hond. Daar zou ik in jouw geval heel erg voor beducht zijn. Geef haar niet de kans jou te claimen en geef duidelijk aan wat haar plek is.
Grommen vanwege een speeltje of omdat de hond niet omhelsd wil worden corrigeer ik overigens niet. Ik heb liever dat hij zo aangeeft iets niet fijn te vinden dan dat hij meteen snept. De kinderen weten dat ze moeten stoppen als hij gromt en als hij iets heeft wat niet mag, speelgoed van de kinderen bijvoorbeeld, moeten ze mij roepen en dan pak ik het af.
En ja, net als jouw hond is Alfil het overgrote deel van de tijd ontzettend lief, een knuffelkont, dolblij als de kinderen thuis komen en in zijn element als we met zijn allen gaan wandelen. Het zijn sporadische momenten van agressie, maar elk moment is er één teveel.

[Tjoupet]

Wat een hoop reacties, heel fijn, dank jullie.. Lastig wel om te lezen dat meerdere mensen adviseren op haar dan toch weer terug te brengen.. Ze zal inderdaad makkelijk opnieuw geplaatst worden, maar het liefst wil ik natuurlijk dat ze gewoon bij ons kan blijven. Ik lees een hele hoop tips en ga daar zeker mee aan de slag.. Proeftijd kunnen we verlengen met 3 weken, en in die tijd zal een definitief besluit genomen worden. De kinderen zijn inmiddels goed geinstrueerd mbt met rust laten, speeltjes en eten en vanochtend kon zoonlief haar een paar lekkere minikoekjes geven en komt ze uit haarzelf naar hem (en mijn dochter) toe. Ze is een onzeker hondje, dat sowieso, dus er moet inderdaad ook nog een hoop vertrouwen komen dat we niks afpakken etc.. Ze heeft tijd nodig, maar de veiligheid van de kinderen staat natuurlijk bovenaan. En dat blijven kinderen, ze kunnen een hoop leren en begrijpen, maar zullen ook wel eens reflexmatig kunnen reageren, ik moet realistisch blijven.

Maar goed. Wellicht dat ze, met dat vertrouwen groeit, die gedrag kwijtraakt, dat weten we natuurlijk nog niet (overigens deed ze dat de eerste twee dagen dat ze hier was niet, is dat te verklaren..ik vond het zo bijzonder voor een straathondje dat ze totaal geen baknijd vertoonde, en ineens was dat er wel, zonder dat wij iets hebben afgepakt) maar goed, toen was natuurlijk alles nog nieuw en wellicht niet 'van haar'. De nijd is tot nu toe niet dramatisch hoor, ze haalt niet uit, maar toch..

Dat claimen ga ik me ook even flink in verdiepen, want dat is niet de bedoeling.

[lucie]

super dat jullie dit hondje nog een kans willen geven. Hopelijk kun je het vertrouwen rustig opbouwen als je alle prikkels voor nu even weghaalt (speeltjes etc). Echter ooit heb ik hier eens een hond gehad die alles wat toevallig in zijn buurt lag ineens als zijn eigendom ging zien. Let hier goed op, want dit zou wat mij betreft dan de grens zijn.
Succes

[Tineke]

Och, zal ik Pippa dan meteen ook maar weg doen? En Nanook ook? En kleine Maya er maar meteen bij, die snauwen alle 3 als ze een kluifje hebben en ze denken dat de kinderen willlen dit afpakken. Of bij de voederbak met een kind in de buurt, al zijn die van mij ondertussen wat ouder. Oh ja, Sookie mag ook weg dan want die trekt enorm naar Anna en claimt haar ook tov vreemden. Net als Nanook bij Greta. Hmmm... nu ik goed denk, Poppy verdedigt haar bench tegen andere honden EN haar voerbak, wel neit tegen mij, twijfelgevalletje dus.

Zoals ik het lees gaat het voor de rest wel goed tussen hond en kind. En is het met een beetje opletten en vermijden en wat uitleggen en begeleiden van de kinderen perfect op te lossen.

Ik ben het helemaal eens met wat DeDiana schrijft.

Met voorbehoud tov de situatie "in het echt" en de eventuele signalen die de hond afgeeft die gemist worden. Maar emt wat ik hier lees komt dat wel in orde.

Ik vind een hond die je als pup hebt aangeschaft toch wel wat anders dan een herplaatser.
Buiten dat is het een hond die nog in de proeftijd zit en roept de partner al verder dan dit moet het niet gaan en zijn de kinderen inmiddels angstig.
Het gedrag wat het hondje laat zien is niet zo vreemd dat snap ik wel en bestraffen middels tikken heeft weinig zin.
Natuurlijk moeten kinderen leren hoe met de hond om te gaan maar kinderen en honden blijft altijd ene lastige combinatie waar je bovenop moet blijven zitten.
Zelf heb ik ook tweemaal een opvanger in huis gehad die naar mijn kinderen snapte , die heb ik overigens direct ergens anders onder gebracht als ontaard hondenbaasje.


Maar goed wie weet gaat het helpen met de tips die zijn gegeven en komt het helemaal goed, iets wat ik wel hoop voor ts

[Budkes]

Och, zal ik Pippa dan meteen ook maar weg doen? En Nanook ook? En kleine Maya er maar meteen bij, die snauwen alle 3 als ze een kluifje hebben en ze denken dat de kinderen willlen dit afpakken. Of bij de voederbak met een kind in de buurt, al zijn die van mij ondertussen wat ouder. Oh ja, Sookie mag ook weg dan want die trekt enorm naar Anna en claimt haar ook tov vreemden. Net als Nanook bij Greta. Hmmm... nu ik goed denk, Poppy verdedigt haar bench tegen andere honden EN haar voerbak, wel neit tegen mij, twijfelgevalletje dus.

Zoals ik het lees gaat het voor de rest wel goed tussen hond en kind. En is het met een beetje opletten en vermijden en wat uitleggen en begeleiden van de kinderen perfect op te lossen.

Ik ben het helemaal eens met wat DeDiana schrijft.

Met voorbehoud tov de situatie "in het echt" en de eventuele signalen die de hond afgeeft die gemist worden. Maar emt wat ik hier lees komt dat wel in orde.

Ik vind een hond die je als pup hebt aangeschaft toch wel wat anders dan een herplaatser.
Buiten dat is het een hond die nog in de proeftijd zit en roept de partner al verder dan dit moet het niet gaan en zijn de kinderen inmiddels angstig.
Het gedrag wat het hondje laat zien is niet zo vreemd dat snap ik wel en bestraffen middels tikken heeft weinig zin.
Natuurlijk moeten kinderen leren hoe met de hond om te gaan maar kinderen en honden blijft altijd ene lastige combinatie waar je bovenop moet blijven zitten.
Zelf heb ik ook tweemaal een opvanger in huis gehad die naar mijn kinderen snapte , die heb ik overigens direct ergens anders onder gebracht als ontaard hondenbaasje.


Maar goed wie weet gaat het helpen met de tips die zijn gegeven en komt het helemaal goed, iets wat ik wel hoop voor ts

Eens, ik snap dat TS verliefd is op het hondje, maar ze is er net en makkelijk herplaatsbaar.
Tuurlijk kun je kinderen van alles leren maar waarom moet een heel huishouden, inclusief hondje zelf, op zijn qui vive zijn om het hondje er in te laten passen. Ze snept/gromt niet voor niets, ze geeft aan dat ze het niet leuk vindt, en de kinderen moeten van alles doen en laten om het hondje heen.
Hoe eerlijk is dat naar alle partijen toe?
Ik deed haar weer terug naar de stichting zeker gezien het feit je aangeeft dat ze wss snel geplaatst zal worden.

Mijn zoon is toen hij zes was volkomen onverwacht in zijn gezicht gebeten door een hond die we van pup af aan hadden. Ik zie me zelf nog zitten onderweg naar het ziekenhuis met dat manneke bloedend op schoot. Ik moet er niet aan denken dat dit gebeurd was door een hond die vanaf de tweede week in huis al naar hem had geschept en gegromd. Ik had het mezelf nooit vergeven denk ik.

[Paisley]

Buiten dat is het een hond die nog in de proeftijd zit en roept de partner al verder dan dit moet het niet gaan en zijn de kinderen inmiddels angstig.

Maar heb je ooit een hond gehad waarbij alles vanaf het begin totaal perfect ging?

Ik zelf niet, al heb ik tot nu toe best makkelijke honden gehad. Er is altijd wel íets waar je je hoofd over moet breken voordat je het oplost.
Ik ben helemaal niet tegen herplaatsen, maar het is ook mogelijk dat bij de partner nu de verwachtingen te hoog liggen en dat daar wat aan gedaan moet worden. Misschien is deze situatie echt onwenselijk, dan kan het hondje inderdaad beter vertrekken naar een plek waar hij zich niet zo bedreigd voelt dat ie hapt. Maar de volgende is misschien wel een jager, of een blaffer, moet die dan ook weg?
Daarom ben ik 'tegen' proeftijd - op die basis ga je er niet 100% voor en daardoor worden de verwachtingen misschien wel ondoenlijk hoog. Het is natuurlijk fantastisch als een hond terug kan als het niet gaat, maar de periode die als proeftijd wordt gegeven is vaak veel te kort om achteraf te zeggen dat je het echt hebt geprobeerd.

[Budkes]

Buiten dat is het een hond die nog in de proeftijd zit en roept de partner al verder dan dit moet het niet gaan en zijn de kinderen inmiddels angstig.

Maar heb je ooit een hond gehad waarbij alles vanaf het begin totaal perfect ging?

Ik zelf niet, al heb ik tot nu toe best makkelijke honden gehad. Er is altijd wel íets waar je je hoofd over moet breken voordat je het oplost.

Ik niet en dat vind ik ten opzichte van mezelf ook nooit een probleem, maar ik ga mijn kinderen er niet mee belasten en ze er zeker niet aan wagen.

[sirene]

Ik ben het eens met mijn voorgangers. In dit geval zou ik haar ook terugbrengen. Het is gewoon geen goede match in een gezin met jonge kinderen. Ik zou mijn kinderen (als ik ze had) ook niet wagen aan een hond waar grommen en sneppen zo vooraan staat. Je kunt het heus wel begeleiden en proberen te voorkomen maar je kunt nooit alles voorkomen. Het risico is te groot dat het mis gaat. Het klinkt ook alsof ze nu al van alles claimt. Personen, speeltjes, eten. Ik geloof echt wel dat het een hele fijne lieve hond is, maar dan wel ergens anders.

[Tiny]

Eens met Marc, ik vind de combinatie hond en kind waarbij beide op de hoede moeten zijn niet zo'n fijn idee. Het geeft onrust en inderdaad, je kunt nog zo goed opletten maar er hoeft maar iets te vallen en beide reageren vanuit hun instinct. En wat doe je met een kinderverjaardag, de hond de hele dag opsluiten vind ik zielig maar alle kinderen instrueren hoe om te gaan met de hond is ook zo'n gedoe. Heb ik nog niet eens over de eigenwijsjes die het toch even gaan uitproberen.

Mijn hond heeft ook voer en speeltjesnijd, nu heb ik geen kleine kinderen maar als de buurjongen er is dan berg ik alles op en zorg dat zij op een veilige afstand zit. Ik vind het al een opgave voor een paar uurtjes laat staan als je dit dag in dag uit moet doen.

[Paisley]

Buiten dat is het een hond die nog in de proeftijd zit en roept de partner al verder dan dit moet het niet gaan en zijn de kinderen inmiddels angstig.

Maar heb je ooit een hond gehad waarbij alles vanaf het begin totaal perfect ging?

Ik zelf niet, al heb ik tot nu toe best makkelijke honden gehad. Er is altijd wel íets waar je je hoofd over moet breken voordat je het oplost.

Ik niet en dat vind ik ten opzichte van mezelf ook nooit een probleem, maar ik ga mijn kinderen er niet mee belasten en ze er zeker niet aan wagen.

Als de hond gaten maakt en de kinderen er na instructie er ook niet voor kunnen zorgen dat het niet meer gebeurt, dan ben ik het helemaal met je eens.
Maar oudere kinderen zoals van TS kunnen heel veel leren van een hond die zn grenzen bewaakt, als het eerlijk gebeurt. Ik ben zelf 'opgevoed' door een york die beet. Daar heb ik heel wat wijze lessen van gehad.
Als kinderen opgroeien met een goedsul die met zich laat leuren, lijkt het me een reëel risico dat ze die wijze lessen van een onbekende hond krijgen... Daarnaast mist de externe motivatie om zichzelf af te vragen wat de hond er eigenlijk van vindt Zo heb ik momenteel een stel nichtjes die rondzeulen met een sul van een Britse korthaar kat. Ik vind dat sneu, zou in zo'n situatie liever een straatkat hebben die uithaalt als iemand over zn grenzen gaat. Dat leren de kinder gauw genoeg.

[Paisley]

Ik heb mijn herplaatsers de eerste weken ook wel eens briezend vervloekt, als ik een proeftijd had gehad had ik ze misschien terug gestuurd ook nog. Maar wat mij betreft is het het allermooist als je dat samen overwint.

Een hond die bijvoorbeeld naar kinderen hapt om haar voer of speelgoed te claimen zou ik persoonlijk veel moeite mee hebben. Dan kun je nog zoveel trainen... het levert wel voor alle partijen stress en spanning op. En wat als het een keer mis gaat?

Het hondje snept, gaat t verhaal. Dat zijn toch geen serieuze, gerichte aanvallen?
Als het mis gaat? Nou dan staan er wat tandafdrukken in het opdringerige handje. TS moet inderdaad samen met partner afwegen of dat risico aanvaardbaar is.

[labje]

Ik heb mijn herplaatsers de eerste weken ook wel eens briezend vervloekt, als ik een proeftijd had gehad had ik ze misschien terug gestuurd ook nog. Maar wat mij betreft is het het allermooist als je dat samen overwint.

Een hond die bijvoorbeeld naar kinderen hapt om haar voer of speelgoed te claimen zou ik persoonlijk veel moeite mee hebben. Dan kun je nog zoveel trainen... het levert wel voor alle partijen stress en spanning op. En wat als het een keer mis gaat?

Het hondje snept, gaat t verhaal. Dat zijn toch geen serieuze, gerichte aanvallen?
Als het mis gaat? Nou dan staan er wat afdrukken in het opdringerige handje. TS moet inderdaad samen met partner afwegen of dat risico aanvaardbaar is.

[Donkere Dame]

Ik begreep ook het dominantie gedoe achterhaald was middels enkele artikelen die voorbij kwamen, maar welk dominantie gedoe doel je dan precies op?
(Die vraag is puur uit interesse hoor, ik weet dat ik zelf nog een hele hoop kan leren )

Iemand hier nog antwoord op??
Ben ook wel nieuwschierig.

[labje]

Ik heb mijn herplaatsers de eerste weken ook wel eens briezend vervloekt, als ik een proeftijd had gehad had ik ze misschien terug gestuurd ook nog. Maar wat mij betreft is het het allermooist als je dat samen overwint.

Een hond die bijvoorbeeld naar kinderen hapt om haar voer of speelgoed te claimen zou ik persoonlijk veel moeite mee hebben. Dan kun je nog zoveel trainen... het levert wel voor alle partijen stress en spanning op. En wat als het een keer mis gaat?

Het hondje snept, gaat t verhaal. Dat zijn toch geen serieuze, gerichte aanvallen?
Als het mis gaat? Nou dan staan er wat afdrukken in het opdringerige handje. TS moet inderdaad samen met partner afwegen of dat risico aanvaardbaar is.

Te snel gedrukt, ik was nog niet klaar
Ik vind dat je dit nogal onderschat eigenlijk.

Heb je de posts van o.a. Budkes gelezen?

[Paisley]

Tuurlijk heb ik de post van Budkes gelezen. We verschillen alleen van mening.
Ik denk ook niet dat ik een sneppend hondje onderschat. Ik kan me overigens van vroeger ook totaal niet herinneren dat kinderen zo onschendbaar waren als ze tegenwoordig schijnen te zijn. We trokken op met pony's die mepten, honden die hapten, katten die klauwden en we zijn er niets minder om geworden.

[Budkes]

Buiten dat is het een hond die nog in de proeftijd zit en roept de partner al verder dan dit moet het niet gaan en zijn de kinderen inmiddels angstig.

Maar heb je ooit een hond gehad waarbij alles vanaf het begin totaal perfect ging?

Ik zelf niet, al heb ik tot nu toe best makkelijke honden gehad. Er is altijd wel íets waar je je hoofd over moet breken voordat je het oplost.

Ik niet en dat vind ik ten opzichte van mezelf ook nooit een probleem, maar ik ga mijn kinderen er niet mee belasten en ze er zeker niet aan wagen.

Als de hond gaten maakt en de kinderen er na instructie er ook niet voor kunnen zorgen dat het niet meer gebeurt, dan ben ik het helemaal met je eens.
Maar oudere kinderen zoals van TS kunnen heel veel leren van een hond die zn grenzen bewaakt, als het eerlijk gebeurt. Ik ben zelf 'opgevoed' door een york die beet. Daar heb ik heel wat wijze lessen van gehad.
Als kinderen opgroeien met een goedsul die met zich laat leuren, lijkt het me een reëel risico dat ze die wijze lessen van een onbekende hond krijgen... Daarnaast mist de externe motivatie om zichzelf af te vragen wat de hond er eigenlijk van vindt Zo heb ik momenteel een stel nichtjes die rondzeulen met een sul van een Britse korthaar kat. Ik vind dat sneu, zou in zo'n situatie liever een straatkat hebben die uithaalt als iemand over zn grenzen gaat. Dat leren de kinder gauw genoeg.

Mijn honden hoeven mijn kinderen niet op te voeden, dat behoor ik zelf te doen. En behalve opvoeden hoor ik ook degene te zijn die een veilige leefomgeving creëert voor mijn kinderen én voor mijn dieren. Daar past geëxperimenteer met herplaatsers niet in.
Daarnaast zijn "oudere" kinderen kinderen van boven de 12, niet onder de 10 en zeker niet van 7.

Als 1 van mijn kinderen een snep krijgt van 1 van mijn honden, die dat dus uit zichzelf nooit zouden doen, omdat ze een hond pesten of lastig vallen dan krijgen ze er van mij een draai om de oren bij.

Maar een hond die claimt en speelgoed en eten bewaakt hoef je niet in huis te halen bij kleine kinderen waarvan je niet mag en kunt verlangen dat ze de hele dag opletten om niet over een hondespeeltje te struikelen. Dat moet je beiden niet aan willen doen. Beiden moeten zich frank en vrij in huis kunnen bewegen.

En hoe gek ik ook met mijn honden ben deze uitspraak van jou vind ik echt volstrekt irreëel:

"Als de hond gaten maakt en de kinderen er na instructie er ook niet voor kunnen zorgen dat het niet meer gebeurt, dan ben ik het helemaal met je eens. "


De dag dat men kinderen van 7 en 10 verantwoordelijk gaat houden voor het feit dat een hond geen gaten in hun mag maken is de wereld de weg kwijt.

[Anne&Taar]

Ik ben het met Paisley eens, eerlijk gezegd hadden al mijn honden, ook waar ik als kind mee opgegroeid was, hun eigenaardigheden, en ja, snappen hebben ze allemaal wel eens gedaan. Maar eerlijk gezegd was herplaatsen nooit ter sprake gekomen, er viel, ook toen wij jong waren, goed mee om te gaan. Het ligt misschien in deze situatie echter wel wat anders dat je in dit geval nog niet zeker bent of dit gedrag niet toch wat zal escaleren omdat je nog zo lastig een inschatting kan maken van het uiteindelijke gedrag van de hond.

[Budkes]

Tuurlijk heb ik de post van Budkes gelezen. We verschillen alleen van mening.
Ik denk ook niet dat ik een sneppend hondje onderschat. Ik kan me overigens van vroeger ook totaal niet herinneren dat kinderen zo onschendbaar waren als ze tegenwoordig schijnen te zijn. We trokken op met pony's die mepten, honden die hapten, katten die klauwden en we zijn er niets minder om geworden.

Kinderen zijn niet onschendbaar geworden. Die van mij donderden ook gewoon van een paard hebben blauwe plekken van het omvergelopen worden door grote buffels van honden, bekrast door puppy piranha's en 1 heeft de nodige littekens in zijn gezicht omdat hij gebeten is toen hij klein was. Geen PTSSers hier en ze liggen nog steeds tussen de honden op de bank.

Het is je taak als ouder om het zo goed mogelijk te doen voor de aan jou toevertrouwde kinderen en dieren en daarbij moet je voorkomen dat je steeds moet zeggen "het is weer goed gegaan" ipv het is goed gedaan.
En als je een claimende, voer en speelgoed bewakende "vreemde" hond in huis haalt bij kleine kinderen zul je verbazingwekkend vaak (achteraf) moeten zeggen " zo dat is gelukkig weer goed gegaan....

[Alfilillo]

Ik heb mijn herplaatsers de eerste weken ook wel eens briezend vervloekt, als ik een proeftijd had gehad had ik ze misschien terug gestuurd ook nog. Maar wat mij betreft is het het allermooist als je dat samen overwint.

Een hond die bijvoorbeeld naar kinderen hapt om haar voer of speelgoed te claimen zou ik persoonlijk veel moeite mee hebben. Dan kun je nog zoveel trainen... het levert wel voor alle partijen stress en spanning op. En wat als het een keer mis gaat?

Het hondje snept, gaat t verhaal. Dat zijn toch geen serieuze, gerichte aanvallen?
Als het mis gaat? Nou dan staan er wat tandafdrukken in het opdringerige handje. TS moet inderdaad samen met partner afwegen of dat risico aanvaardbaar is.

Inderdaad, ik denk dat alleen ts dat kan inschatten.
En kinderen van 7 en 10 kun je een hoop leren. Net als ze weten dat ze hun hand niet tegen de gaskachel moeten houden, weten ze dat ze de hond niet moeten corrigeren of niks moeten afpakken. Als ze het toch doen, en de hond is in een slechte bui en geeft een snep, dan is het balen maar niet het eind van de wereld. Het ligt natuurlijk ook aan het soort hond. Alfil is bijvoorbeeld geen vasthouder, snept alleen, hoewel dat best een rotgevoel is. Bij een herder bijvoorbeeld zou ik bezorgder zijn.
Verder zou ik niet willen dat mijn kinderen angstig zouden zijn in hun eigen huis. Dat is mijn grens.

[Emmy12]

Komt het hondje toevallig uit Balkbrug?

Wij hebben een buitenlandse hond via een stichting in huis gehaald. Een gouden hond. Helaas bleek al snel dat het niet matchte met de kinderen. Ze gromde, ook als mijn oudste haar rustig aaide. Als mijn zoontje bij de bench kwam viel ze uit. Verder ook voernijd. We hebben contact gehad met een gedragsdeskundige, ze is ook bij ons thuis geweest. Het riep erg veel spanning op om alles in de gaten te houden dat er geen vervelende situaties ontstonden. Ik heb wel besloten: ik ga ervoor. Ze heeft tijd nodig. Een dag later valt er een plastic zakje op de grond, hond snuffelt eraan, ik wil het in mijn onschuld oppakken en "hap". Geen schrammetje had ik, deed ook geen pijn, maar toen heb ik besloten dat ze niet geschikt was voor in ons gezin. Als dit bij één van de kinderen was gebeurt, was het natuurlijk heel kwalijk geweest. Ik heb tranen met tuiten gehaald, ik was in korte tijd enorm aan haar gehecht geraakt. Toch ben ik blij dat ik de knoop heb doorgehakt om haar terug te brengen. Het was best pittig om het thuis in goede banen te leiden. Ze is op een fantastisch plek terechtgekomen.

Wij hebben daarna besloten voor een Golden Retriever pup te gaan en deze hond is een gouden (letterlijk en figuurlijk) keuze.

[Tjoupet]

Ik lees ontzettend geïnteresseerd mee, maar inderdaad, ze komt uit Balkbrug.. :s (ik was lichtelijk verbaasd dit te lezen). Ja, met ons (mij) is ze een gouden match, ze claimt inderdaad wat maar jammer voor haar, als ik onze Max (de BC) aandacht geeft, kan ze er tussen gaan staan wat ze wil maar ze bereikt er niets mee..

Gut, ik weet het echt niet op dit moment. Het is geen buitensporig agressief gedrag, ze geeft haar grenzen aan en vandaag ging het prima (of weer goed ) .. kinderen leren makkelijk en respecteren haar en de ruimte die ze nodig heeft. Ze is onzeker, dat is in alles duidelijk, dus wie is ze straks als ze wél het vertrouwen heeft dat we haar spullen niet afpakken..

De kinderen zijn dol op haar, en zij op hen (lijkt het). Mijn 10-jarige dametje heeft geen enkel akkefietje gehad, sterker nog, Joos luistert prima naar haar. Maar dochter is ook een stevige tante (in haar schoenen ) dus wellicht ook beter te lezen dan mijn goedzakje van 7.

Overigens, toen onze Billie vanwege zijn hoge leeftijd een knorrig oud baasje werd wisten beide kinderen ook prima wat ze wel en niet konden.. maar zoals ik al eerder schreef, nog steeds zijn het (kleinere) kinderen.

Kinderen zijn hier trouwens 8 van de 14 dagen en wat bonusuurtjes (gescheiden) ik weet niet of dat juist rust schept of onrust/onduidelijkheid..morgen moet ik ze weer een poosje missen, maar wellicht geeft dat iets meer rust om te werken aan het basisvertrouwen van de hond. Ik wil haar dolgraag dat gouden mandje bieden, maar veiligheid van de kinderen staat op 1 en ik ken Joos nog niet lang genoeg om daar blindelings vanuit te gaan. Ze kent de hondentaal erg goed, maar wij moeten haar taal sneller kunnen begrijpen. Ik denk in oorsprong dat het een geweldig lieve hond is, maar heel onzeker en uiteraard (nog) niet gewend aan het leven in een gezin.

Zucht. En nog een zucht.


Verzonden vanaf mijn iPhone met Tapatalk