Hond niet happy bij ons???

[renee-uk]

ik heb even teruggelezen en ik vraag me af of het nog steeds zo'n gestresste toestand is als in de puppentijd.
ik kan me namelijk heel goed voorstellen dat je met al die onzekerheden, stress en druk op je hond inderdaad niet zo'n blij hondje krijgt.
vind je hem zelf inmiddels al leuk?

[bouvierpoedel]

Een hond is een spiegel van je zelf.
Ik gok maar kan verkeerd zitten uiteraard, dat jijzelf een rustig weloverwogen iemand bent? Honden merken dit en passen zich toch veelal aan.

Doen jullie wel eens hersen werk met hem? Voer verstoppen in washandjes en handoeken bijvoorbeeld en deze oprollen, of een snuffelmat gebruiken.

De oppas is vast iemand die veelal praat tegen de honden en misschien veel gebaren gebruikt?
Dan kunnen honden idd ook blij reageren, daarbij laten we eerlijk zijn voor honden is het natuurlijk ook geweldig als ze in een bekend roedel komen en naar hartelust spelen..

Onze DH reageert veel gereserveerder naar mijn partner omdat hij druk gedrag gewoon niet tolereert en dat ook waarschijnlijk in zijn mimiek uitstraalt. Ikzelf kan heel druk zijn en dus zo ook de hond want dat is wat ze voelt bij mij. Ben ik boos dat merkt ze dat ook en komt ze niet bij mij in de buurt. Wel merk ik dat als ze druk zonder reden is dat ze even wat te doen moet hebben en dan is wandelen niet altijd datgene wat ze nodig heeft maar meer hersenwerkjes.

Als dat zo was dan zou het een stuk makkelijker zijn en kon je iedere hond in huis halen ongeacht ras.
Net of je een karakterloos geval in huis haald die zich wel om jou heen vormd.

Dat zijn jouw woorden niet de mijne..

Eerlijk joh , terwijl ik die helemaal zelf heb getypt .

[mercedes2803]

Oh dit klinkt zo herkenbaar! Mijn Labrador was en is ook nooit enthousiast wanneer we thuiskomen. Als ik mazzel heb tilt ze haar wenkbrouw even op
De eerste anderhalf jaar viel er ook niet echt mee te knuffelen, ze had er gewoon geen zin in. Naarmate de tijd vorderde leerde ik op welke manier ze knuffelen wel lekker en leuk vind maar nog steeds staat ze soms zuchtend van de bank op wanneer ze naast me ligt en ik het in mijn hoofd haal om haar te aaien

Rimpel had daar ook een houtje van
En toch...op een bepaald moment ontdek je wel dat hij wel degelijk heel blij met je is...
Kost wat moeit en je moet je inlezen in je eigen hond, maar het kan wel even duren.
En ALS ze dan uit zichzelf aanhankelijk of knuffelig gaan lopen doen, ... Zeker naarmate Rimpel ouder werd ging hij dat weleens doen en dan smolt ik werkelijk als een raketje in de zon

[Iriszonnetje]

Een hond is een spiegel van je zelf.
Ik gok maar kan verkeerd zitten uiteraard, dat jijzelf een rustig weloverwogen iemand bent? Honden merken dit en passen zich toch veelal aan.

Doen jullie wel eens hersen werk met hem? Voer verstoppen in washandjes en handoeken bijvoorbeeld en deze oprollen, of een snuffelmat gebruiken.

De oppas is vast iemand die veelal praat tegen de honden en misschien veel gebaren gebruikt?
Dan kunnen honden idd ook blij reageren, daarbij laten we eerlijk zijn voor honden is het natuurlijk ook geweldig als ze in een bekend roedel komen en naar hartelust spelen..

Onze DH reageert veel gereserveerder naar mijn partner omdat hij druk gedrag gewoon niet tolereert en dat ook waarschijnlijk in zijn mimiek uitstraalt. Ikzelf kan heel druk zijn en dus zo ook de hond want dat is wat ze voelt bij mij. Ben ik boos dat merkt ze dat ook en komt ze niet bij mij in de buurt. Wel merk ik dat als ze druk zonder reden is dat ze even wat te doen moet hebben en dan is wandelen niet altijd datgene wat ze nodig heeft maar meer hersenwerkjes.

Ik ben zelf wel een rustig iemand ja. En als hij alleen met mij is, is hij dat zeker ook.

Ik heb voor Luca verschillende snackballen met verschillende moeilijkheidsgraad. Hij krijgt elke dag een andere met wat van zijn brokjes erin en hij vind dat heel leuk om te doen!

[Benthe]

Soms is het net als met mensen de ene hond is heel onbevangen en open de ander gesloten en terughoudend. Mijn vorige hond was ook geen knuffelige aanhalige hond. Als je thuis kwam kwam hij even langs voor een begroeting en dat was het.
Je kunt ze ook niet dwingen.. Benthe in tegenstelling ligt overal waar ik ben en wil nog wel eens iets te ver gaan in haar aandachts moment. Als ik zit moet er een poot over mijn voet als ze maar contact heeft.

Je zult het moeten accepteren dat jullie een andere connectie met de hond hebben dan mensen van buitenaf.

Maar Renee Uk stelde wel een goede vraag. Ben je wel blij met de hond of was je verwachting anders dan wat je nu hebt......?

[Iriszonnetje]

ik heb even teruggelezen en ik vraag me af of het nog steeds zo'n gestresste toestand is als in de puppentijd.
ik kan me namelijk heel goed voorstellen dat je met al die onzekerheden, stress en druk op je hond inderdaad niet zo'n blij hondje krijgt.
vind je hem zelf inmiddels al leuk?

Ik vind hem van tijd tot tijd best wel heel lief. Ik heb me er bij neer gelegd dat hij er gewoon is tot aan zijn dood en tot die tijd zal ik ook lief zijn voor hem want het dier kan er niets aan doen, dat ik (alleen ik, de rest van mijn gezin is er superblij mee) misschien liever geen hond had gehad. Hij zal aan mij niets merken wat dat betreft en doet dat geloof ik ook niet want hij komt bij mij zelfs de meeste knuffels halen. En die krijgt hij dan ook.

Misschien verwacht ik andere dingen van hem, dan hoe hij is. Hij is verder lief, speels en aanhankelijk. Ook niet echt druk, behalve als er visite binnenkomt is hij erg opgewonden en wil hij ook veel aandacht van de visite. Als ze hem wat negeren gaat hij vanzelf weer rustig bij hun voeten liggen.

Ikzelf ben niet mee gestrest wat betreft Luca. Al heeft dat wel even geduurd. Ik denk ook dat mijn Burn-out toen nog niet voldoende verwerkt was wat weer voor de nodige stress zorgde toen. Soms blijf ik onzeker over wat wel en wat niet goed is voor Luca. Dit omdat ik toch wel van mening ben, dat als je een dier in huis neemt, er zo goed mogelijk voor moet kunnen zorgen. Ik heb totaal geen ervaring met honden vandaar dat ik misschien soms wat "domme" vragen stel. Waarschijnlijk gaat dat met de jaren minder worden. En door hier mijn vragen toch te kunnen stellen.

[Fotogravinnetje]

Hier is Elco mijn sterkste spiegel. Toch ligt hij liever in de buurt maar apart. Gait is een stuk minder gevoelig en respecteert persoonlijke ruimte een stuk minder.
Dit is dus typisch Gait




Ik denk dat het juist die gevoeligheid is waardoor Elco wat meer fysieke afstand nodig heeft, terwijl hij het slechtst alleen kan blijven van de twee.
Toch kan ik niet zeggen dat de een gekker op mij is dan de ander. Als dat al zo is, is het eerder Elco, ondanks dat hij minder knuffelig is.
Wat ik bedoel te zeggen: probeer eens dieper te kijken dan het oppervlakkige gedrag van je hond, er kan weleens meer genegenheid zitten in het 'gereserveerde' dan in het enthousiasme...

[Benthe]

Ja soms zijn het de kleine dingen inderdaad.
Beer mijn vorige hond heeft een keer bij mij gelegen uitzichzelf en slikte mijn hand. Voor hem ik denk een mijlpaal wat genegenheid betreft. En een goed punt wat Fotogravinnetje zegt mbt het claimen van persoonlijke ruimte wel of niet. Benthe heeft daar ook wel eens lak aan merk ik, bij haar kun je ook heel ver gaan en ze vergeet wel eens dat ik dat juist niet zo heb.

Een neus tegen je aandrukken bij thuiskomst is mijn inziens een hele respectvolle manier van begroeten en ook een stukje genegenheid.

[Alfilillo]

Laat het los. Volgens mij ben je onnodig bezorgd.

'Hij is verder lief, speels en aanhankelijk', zeg je. Dat is toch prima?

Een hond reageert op de energie van de ander. Je schrijft dat je best wel een tijdje nodig hebt gehad om aan hem te wennen, en dat je hem van tijd tot tijd best wel heel lief vindt. Als je hond gevoelig is, vind ik het niet zo raar dat hij jouw persoonlijke ruimte respecteert en dat hij niet als een dolle met je omgaat. Waarschijnlijk respecteert hij je gewoon. Wat wil je nog meer? Bij een ander heeft hij dan weer zijn gekke dolle momenten.

Hier zijn Alfil en Lily ook heel verschillend. Lily begroet me vaak veel meer opgewonden, terwijl Alfil me heel zacht aanraakt met zijn neus tegen mijn neus. Ik vind dat laatste niet minder genegenheid dan het eerste. Maar na de wilde begroeting gaat Lily juist veel meer haar eigen gang dan Alfil, die volgt me door het huis heen. Ligt ook vaker aan mijn voeten. Maar toch, hier speelt vaak een zevenjarig meisje, en Alfil wordt helemaal wild als hij haar ziet. Ze is zelf ook nogal opgewonden naar hem toe. Alfil volgt haar overal, en blijft constant in die opgewonden staat, zodanig dat ik hem soms een tijdje moet vastleggen om hem weer te kalmeren. Dat is dus weer een andere interactie. Elke hond is anders en de wisselwerking tussen hond en baas verschilt ook. Dat zul je moeten accepteren.

Nogmaals: loslaten. Het is oké.

[Iriszonnetje]

Laat het los. Volgens mij ben je onnodig bezorgd.

'Hij is verder lief, speels en aanhankelijk', zeg je. Dat is toch prima?

Een hond reageert op de energie van de ander. Je schrijft dat je best wel een tijdje nodig hebt gehad om aan hem te wennen, en dat je hem van tijd tot tijd best wel heel lief vindt. Als je hond gevoelig is, vind ik het niet zo raar dat hij jouw persoonlijke ruimte respecteert en dat hij niet als een dolle met je omgaat. Waarschijnlijk respecteert hij je gewoon. Wat wil je nog meer? Bij een ander heeft hij dan weer zijn gekke dolle momenten.

Hier zijn Alfil en Lily ook heel verschillend. Lily begroet me vaak veel meer opgewonden, terwijl Alfil me heel zacht aanraakt met zijn neus tegen mijn neus. Ik vind dat laatste niet minder genegenheid dan het eerste. Maar na de wilde begroeting gaat Lily juist veel meer haar eigen gang dan Alfil, die volgt me door het huis heen. Ligt ook vaker aan mijn voeten. Maar toch, hier speelt vaak een zevenjarig meisje, en Alfil wordt helemaal wild als hij haar ziet. Ze is zelf ook nogal opgewonden naar hem toe. Alfil volgt haar overal, en blijft constant in die opgewonden staat, zodanig dat ik hem soms een tijdje moet vastleggen om hem weer te kalmeren. Dat is dus weer een andere interactie. Elke hond is anders en de wisselwerking tussen hond en baas verschilt ook. Dat zul je moeten accepteren.

Nogmaals: loslaten. Het is oké.

Oké...dat doe ik dan maar.
Thanx!

[georges]

Ik vind hem van tijd tot tijd best wel heel lief. Ik heb me er bij neer gelegd dat hij er gewoon is tot aan zijn dood en tot die tijd zal ik ook lief zijn voor hem want het dier kan er niets aan doen, dat ik (alleen ik, de rest van mijn gezin is er superblij mee) misschien liever geen hond had gehad. Hij zal aan mij niets merken wat dat betreft en doet dat geloof ik ook niet want hij komt bij mij zelfs de meeste knuffels halen. En die krijgt hij dan ook.

Misschien verwacht ik andere dingen van hem, dan hoe hij is. Hij is verder lief, speels en aanhankelijk. Ook niet echt druk, behalve als er visite binnenkomt is hij erg opgewonden en wil hij ook veel aandacht van de visite. Als ze hem wat negeren gaat hij vanzelf weer rustig bij hun voeten liggen.

Ik begrijp het niet goed denk ik, wat had je net anders verwacht?

[Anne&Taar]

Ik hoor regelmatig van eigenaren dat honden matig enthousiast op een normale terugkomst reageren, dus daar zou ik niet van op kijken. Hier twee zwaar overdreven enthousiastelingen overigens; iedere minuut afwezigheid moet uitgebreid worden gevierd bij terugkomst. Dat vind ik zelf altijd een van de leukste momenten van het hebben van honden, dus ik snap je frustratie wel een beetje.

[Benthe]

Ik vind hem van tijd tot tijd best wel heel lief. Ik heb me er bij neer gelegd dat hij er gewoon is tot aan zijn dood en tot die tijd zal ik ook lief zijn voor hem want het dier kan er niets aan doen, dat ik (alleen ik, de rest van mijn gezin is er superblij mee) misschien liever geen hond had gehad. Hij zal aan mij niets merken wat dat betreft en doet dat geloof ik ook niet want hij komt bij mij zelfs de meeste knuffels halen. En die krijgt hij dan ook.

Misschien verwacht ik andere dingen van hem, dan hoe hij is. Hij is verder lief, speels en aanhankelijk. Ook niet echt druk, behalve als er visite binnenkomt is hij erg opgewonden en wil hij ook veel aandacht van de visite. Als ze hem wat negeren gaat hij vanzelf weer rustig bij hun voeten liggen.

Ikzelf ben niet mee gestrest wat betreft Luca. Al heeft dat wel even geduurd. Ik denk ook dat mijn Burn-out toen nog niet voldoende verwerkt was wat weer voor de nodige stress zorgde toen. Soms blijf ik onzeker over wat wel en wat niet goed is voor Luca. Dit omdat ik toch wel van mening ben, dat als je een dier in huis neemt, er zo goed mogelijk voor moet kunnen zorgen. Ik heb totaal geen ervaring met honden vandaar dat ik misschien soms wat "domme" vragen stel. Waarschijnlijk gaat dat met de jaren minder worden. En door hier mijn vragen toch te kunnen stellen.

En hier heb je het antwoord zelf al gegeven.... je had liever geen hond gehad en de rest van het gezin wel. En hoe goed je het ook doet, je spiegel in deze Luca, voelt dat heel goed aan... en daarom claimt hij jou niet en verwacht hij niets van jou. En zo moet je dat bij hem ook doen. Dus inderdaad laat het los!

[_Leonie]

Ayleen is ook rustiger bij bepaalde mensen (waaronder ik). Maar ik zie vooral bij haar een verschil tussen wie ze respecteert en wie niet. Waar ze minder respect voor heeft is ze wilder en enthousiaster.
Misschien ook zoiets bij jouw hond?

Enkeling uitgezonderd, sommige mensen die ze weinig ziet en écht leuk vindt is ze wel wild (Hilde bijvoorbeeld ).

[Iriszonnetje]

Ik hoor regelmatig van eigenaren dat honden matig enthousiast op een normale terugkomst reageren, dus daar zou ik niet van op kijken. Hier twee zwaar overdreven enthousiastelingen overigens; iedere minuut afwezigheid moet uitgebreid worden gevierd bij terugkomst. Dat vind ik zelf altijd een van de leukste momenten van het hebben van honden, dus ik snap je frustratie wel een beetje.

Dank je, Anne!


Luca hoeft niet elke afwezige minuut helemaal door het dolle heen te zijn hoor. Dat verwacht ik ook niet van hem. Maar als hij je een aantal dagen niet gezien heeft en je/ons dan straal voorbij wandelt...is toch wel een ander uiterste.
Het ging mij erom dat ik gewoon twijfelde of hij wel gelukkig is bij ons (thuis) omdat hij juist op deze manier reageerde. Ik wil nl niet dat hij zich ongelukkig voelt bij ons. DAT was mijn oorspronkelijke vraag.. Zie topic onderwerp..

[Iriszonnetje]

Ik vind hem van tijd tot tijd best wel heel lief. Ik heb me er bij neer gelegd dat hij er gewoon is tot aan zijn dood en tot die tijd zal ik ook lief zijn voor hem want het dier kan er niets aan doen, dat ik (alleen ik, de rest van mijn gezin is er superblij mee) misschien liever geen hond had gehad. Hij zal aan mij niets merken wat dat betreft en doet dat geloof ik ook niet want hij komt bij mij zelfs de meeste knuffels halen. En die krijgt hij dan ook.

Misschien verwacht ik andere dingen van hem, dan hoe hij is. Hij is verder lief, speels en aanhankelijk. Ook niet echt druk, behalve als er visite binnenkomt is hij erg opgewonden en wil hij ook veel aandacht van de visite. Als ze hem wat negeren gaat hij vanzelf weer rustig bij hun voeten liggen.

Ikzelf ben niet mee gestrest wat betreft Luca. Al heeft dat wel even geduurd. Ik denk ook dat mijn Burn-out toen nog niet voldoende verwerkt was wat weer voor de nodige stress zorgde toen. Soms blijf ik onzeker over wat wel en wat niet goed is voor Luca. Dit omdat ik toch wel van mening ben, dat als je een dier in huis neemt, er zo goed mogelijk voor moet kunnen zorgen. Ik heb totaal geen ervaring met honden vandaar dat ik misschien soms wat "domme" vragen stel. Waarschijnlijk gaat dat met de jaren minder worden. En door hier mijn vragen toch te kunnen stellen.

En hier heb je het antwoord zelf al gegeven.... je had liever geen hond gehad en de rest van het gezin wel. En hoe goed je het ook doet, je spiegel in deze Luca, voelt dat heel goed aan... en daarom claimt hij jou niet en verwacht hij niets van jou. En zo moet je dat bij hem ook doen. Dus inderdaad laat het los!

Hij deed het niet alleen bij mij, maar ook bij mijn man en kinderen. Heeft dus niet enkel met mij te maken.