Honden zonder will to please

[Alfilillo]

Ik zou het leuk vinden om ervaringen uit te wisselen met mensen met honden zonder, of met nauwelijks, will to please.
Onze podenco van 10 maanden is zo' n exemplaar. Ze is erg op eten gericht, dus ik kan haar een hoop leren dmv lekkers, maar ik merk dat ze de dingen nog altijd doet om een stukje vlees te bemachtigen, niet omdat ze me blind gehoorzaamt. Het lastige hierbij is dat als er een sterkere prikkel is dan het lekkers, ze niet luistert. Dat merk ik vooral bij het hier komen. Het heeft dan ook totaal geen zin om te roepen op zo'n moment. Sterker nog, ik denk dat het averechts werkt bij haar. Als ze bezig is met iets interessants en ze hoort me roepen, krijgt zij volgens mij het signaal ' baasje is nog in de buurt, ik hoef er nog niet naartoe'. Als ik gewoon doorloop daarentegen, komt ze na een paar minuten aangestormt. Niks aan de hand dan zou ze je zeggen, maar 'officieel' moet je je hond toch altijd in het oog hebben.
Iets anders is de bank. Daar mogen de honden niet op. Dat had lily heel snel door. Ze ligt er dan ook nooit.....als ik er ben. Maar ik weet dat ze elke nacht op de bank ligt te pitten.
Dit soort dingen. Herkennen jullie het? Hoe gaan jullie ermee om?

[Blafke]

Heeeeeeeeel herkenbaar.
Ik heb een buitenlander met jachtinstinct. Hij mag dus niet meer los op openbaar terrein want hij loopt gewoon zijn neus achterna en ik kan roepen wat ik wil maar zijn grote oren zijn stuk als zijn neus aan het werk is.

[gonnie]

Jarah van ons was zo hondje. Die deed gewoon wat ze zelf wilde.
Als er eten in het bos lag kon ik roepen wat ik wilde maar ze vertikte het om te komen. Ook niet als ik bleef wachten.

Heel af en toe wilde ik haar gaan halen, maar dan rende ze keihard weg met een kippengeraamte in haar bek wat ze in een keer in wilde slikken.

Ik ruimde altijd zoveel mogelijk gevaarlijke rotzooi op, zo goed en kwaad als dat ging. Soms lieten mensen alles staan, een keer stond zelfs de partytent er nog en daarbij alle plasticafval, sateprikkers met vlees er nog op en zo. Die gooide ik dan in een plasticzak die er meestal wel bij lag en propte die in een vuilnisbak en ging daarna maar op weg naar de uitgang van het bos, dan kwam ze meestal wel.

Maar verder was ze wel de zachtmoedigste. Dus ach, als ze terug kwam was ik meestal wel boos, maar had mijn frustratie onderweg naar de uitgang van het bos al van me af gescholden, dus als ze kwam gaf ik haar geen straf.

Alleen als ik weleens een slechte bui had mopperde ik weleens op haar, maar dat interesseerde haar niks. Hahaha, zij had echt overal schijt aan. Had ook voordelen hoor, naar de dierenarts gaan vond ze ook prachtig.
Behalve de dag dat we haar in lieten slapen toen wilde ze niet naar binnen, daar heb ik me best nog wel een poosje rot over gevoeld.

[Borisje]

Jahoor, ik heb een Podenco. Laten we zeggen dat we een klein beetje paar liter water bij de wijn hebben moeten doen kwa verwachtingen.
Maar ik ben gek op haar, we hebben elkaar helemaal gevonden en heel eerlijk, ik zou nooit meer een hond met een grote will to please willen hebben nu ik aan het zelfstandige gewend ben. Ik vind haar geweldig slim!
Ze kan overigens wel loslopen omdat we haar hebben geleerd dat hier ook echt hier betekend, voor die tijd ging ze ook niet los en zelfs nu loopt ze vaak aan de lange lijn, voor de zekerheid. Verder zijn we enorm consequent maar ook heel makkelijk, ze mag op de bank slapen want wat je ook probeert om een Podenco eraf te houden, het werkt niet..

[DesireeB]

Haha Droef is een OEB. Oebs zijn over het algemeen niet zo gehoorzaam.

Ik ga ook elke week met Droef naar school, en soms gaat een opdracht niet zoals hij het wil. Is erg leuk als je hem op afstand moet roepen maar ergens halverwege moet hij dan een halt doen, en dan een aantal commando's uitvoeren. Dan roep ik hem en vervolgens halverwege halt. Dan blijft hij soms staan maar soms wil hij ook als nog naar me toe lopen. Zeg ik dan nee halt, dan vind hij het wel een dikke prima en gaat dus weer helemaal terug naar de plaats waar hij vandaan kwam om daar lang uit te gaan liggen met een kop van als het niet op mijn manier kan dan toch lekker niet. En zo doen we wel meer opdrachten op aangepast niveau, hij heeft ook een concentratie van een visstick dus soms is hij halverwege alweer iets anders aan het doen.

Ik zou niet overweg kunnen met een zeer gehoorzame hond.

[DeDiana]

Taartje is ook zo. Die trekt zich er bijzonder weinig van aan wat ik ergens van vind.
Ze heeft helemaal geen will to please. Ze vindt het wel heel grappig en leuk als ik vrolijk tegen haar doe en ook als ze dan voertjes krijgt. Maar ze zal daar verder geen speciale moeite voor doen Soms komt ze wel als ik haar roep, maar dat is alleen als ze toevallig toch al onderweg was of zelf van plan was om naar me toe te komen
Alle drie mijn andere honden zoeken veel meer goedkeuring bij mij en vinden het helemaal niet leuk als ik laat merken dat ik niet zo blij ben met wat ze doen, maar daar ligt Taartje echt niet wakker van. Dan gaat ze zichzelf wel vermaken, daar heeft ze mij of mijn goedkeuring helemaal niet voor nodig.
Gelukkig is ze heel lief en makkelijk, ook omdat ze ouder is en het allemaal al snel prima vindt, maar ik denk dat ze me echt grijze haren had bezorgd als ze tien jaar jonger was geweest
Ik vind haar supergrappig en ik kan haar eigenwijze en onverstoorbare karakter heel erg waarderen, maar ik vind een hond met wat meer will to please wel een stuk makkelijker.

[_Jules_]

Ik heb een Teckel.
Ik lach er om Zou zelf als hond zijnde namelijk geen haar beter zijn

Ik heb een teckel die wel een will to please heeft Erg fijn.


1 van mijn andere honden totaal niet, die kan je ook echt niets aanleren. Ze kan zit en lig en meer doet ze niet. Kan met al het lekkers in de wereld aankomen, het eten wil ze wel, maar je kan haar echt niets aanleren. Dan gaat ze gewoon liggen en denkt kom maar op met dat koekje..meer doe ik er niet voor. Maar volgens mij leeft die ook gewoon meer in haar eigen droomwereld..die is eeuh speciaal. Met uitlaten komt ze ook echt niet gelijk als ik haar roep, ze moet eerst een uur het juiste plekje vinden om te poepen en daarna nog even rondsnuffelen. En vooruit...dan komt ze wel een keertje. Alles gaat ook zo slooooooom...

[Paisley]

Wel herkenbaar, van diezelfde leeftijd. Mayke was op die leeftijd echt een ramp op 4 poten Ik was gek op dat beest, maar god wat een loeder en ik had er niets over te zeggen. Ze was niet te motiveren met voer, had haar eigen agenda, was altijd in voor avontuur, had enorm veel energie en zag het leven als 1 feest waar ik niet de ceremonie meester was maar slechts een gast

Het is wel enorm veranderd. Ik heb er een heel plan op los moeten laten toen ze een jaar of 2 was. Toen is er een kwartje gevallen. Nu is ze eigenlijk heel gehoorzaam en baasgericht. Nog steeds is t een hand vol af en toe, maar als het erop aan komt, als ik iets belangrijk genoeg vind om er een punt van te maken, dan heb ik het laatste woord. Dat maakt haar toch betrouwbaar en zo kan ze heel veel vrijheid krijgen, voor iedereen leuk en veilig.

Natuurlijk is het heel karakter gebonden, want die problemen heb ik met mijn vorige hond en met Kiwi helemaal niet gehad. Maar het kan ook een eigenschap zijn van de relatie die je met je hond hebt, en daar kan nog heel veel groei in komen.

[Gollum]

Ik heb een Mika, zij pleased alleen zichzelf.
Wanneer Mika ergens het nut niet van inziet of er geen zin in heeft doet ze het niet. En als ze het toch moet word ze heel chagrijnig

[ZaZa]

Ik heb een herder met een will to eat
Daar doet ze alles voor! Maar will to please heeft ze niet (meer).

[laeken]

Ik denk dat elke hond een will to please heeft als het precies die hond is die bij je past. Ik heb een hond gehad waar ik 2 of 3 jaar een haat liefde verhouding had. Ze leek mij het leven zuur te willen maken en ik verloor de strijd met die hond. Ze rende weg. Deed precies wat ze wilde en ze kon mij ook nog intimideren. En ineens vonden we onze draai en werd ze een gouden hond die alles voor me wilde doen. Dat was wuilus. Ik zal die hond nooit vergeten. Cleo had altijd reserves. Dus geen Will to Please. Maar naarmate de tijd vorderde ging ik haar steeds meer waarderen en wilde ze steeds meer voor me doen. Ik denk dat veel gebrek aan Will to Please te wijten is aan of de Will to Please niet zien of niet 100% een te zijn met die hond. Elke hond is geneigd in elk geval schappelijk te zijn met de omgeving die hij waardeerd. En schappelijk zijn kan heel veel will to Please zijn. Cleo was bv onvoorwaardelijk trouw. Ze kon hem smeren maar kwam altijd terug. Ze kon niet luisteren maar ze deed graag mee met gek doen. Was altijd lief tegen ons en wilde zich makkelijk voegen aan welk ritme ook en wat dan ook
Dat is ook Will to Please van een Spaanse straathond in hartje Amsterdam.

Dus will te Please is zoveel meer dan doen wat je vraagt. Zit veel meer in naadloos samenleven en goed zijn voor elkaar.

De nieuwe hond hier is echt super leuk om mee te maken. Dat beestje komt domweg uit de grootste shit waarin een hond kan zitten. Anorexia mager in de zon vastgebonden aan een boom. Dan naar een dodingsasiel en dan graat en graat mager door lieve mensen naar Nederland gehaald. Beest is nog steeds vel over been, super onwennig of argwanend naar mensen en ook ons soms maar zo bezig met goed doen. De hele tijd bij je kruipen en je letterlijk bij je benen pakken en aankijken of het mag. Zo bijzonder. En dat is allemaal een en al Will to Please. Echt bijzonder om mee te maken. Een proces van een hondje dat zo graag wil en mensen die het ook zo graag willen.

[laeken]

Taartje is ook zo. Die trekt zich er bijzonder weinig van aan wat ik ergens van vind.
Ze heeft helemaal geen will to please. Ze vindt het wel heel grappig en leuk als ik vrolijk tegen haar doe en ook als ze dan voertjes krijgt. Maar ze zal daar verder geen speciale moeite voor doen Soms komt ze wel als ik haar roep, maar dat is alleen als ze toevallig toch al onderweg was of zelf van plan was om naar me toe te komen
Alle drie mijn andere honden zoeken veel meer goedkeuring bij mij en vinden het helemaal niet leuk als ik laat merken dat ik niet zo blij ben met wat ze doen, maar daar ligt Taartje echt niet wakker van. Dan gaat ze zichzelf wel vermaken, daar heeft ze mij of mijn goedkeuring helemaal niet voor nodig.
Gelukkig is ze heel lief en makkelijk, ook omdat ze ouder is en het allemaal al snel prima vindt, maar ik denk dat ze me echt grijze haren had bezorgd als ze tien jaar jonger was geweest
Ik vind haar supergrappig en ik kan haar eigenwijze en onverstoorbare karakter heel erg waarderen, maar ik vind een hond met wat meer will to please wel een stuk makkelijker.

Ze heeft al super veel will to please door bij je te blijven. Zo'n oud podencotje had ook gewoon meteen lekker kunnen gaan rondstruinen. Ze loopt achter je aan en dat is al heel wat. Cleo was ook zo. Daar had ik los geen controle over. Ze bleef meestal bij me lopen. Kwam soms als ik riep en je kon ook niet weten of ze hem ineens zou smeren. Ze kon ook gewoon op alle honden af gaan zonder dat ik haar terug kon roepen. Maargoed. Ze was deels husky deels podenco en ze heeft haar hele leven los gelopen. Dus haar will to please was dat dat toch maar mooi kon en dat ze heel trouw was en nooit echt weg ging

Ik heb bij haar echter ook nooit 100% inzet getoond en het gewoon geaccepteerd. Misschien had ze meer potentie gehad kwa luisteren als ik meer mijn best had gedaan. Volgens mij accepteer jij Taartje ook gewoon zoals ze is. Dus ze neemt het er lekker van net zoals Cleo dat deed. Die moest gewoon soms iets vangen om gelukkig te zijn en omdat ze niet in 7 sloten tegelijk liep kon dat. Is dat gebrek aan Will to Please?

[Hanneke2]

Herkenbare verhalen.

Alfilillo, dat van die bank zou ik opgeven. Podenco's horen op de bank, en dan kan je op je kop gaan staan, maar uiteindelijk verlies je het.

Wat betreft hier komen heb ik als troef in echte noodsituaties achter de hand om half hysterisch "OH KIJK ES!!" te roepen. Bij Toto is dat nog niet 100% gegarandeerd, maar Lilo verstijft zo ongeveer van spanning als ik dat zeg en gaat dan overal om zich heen kijken en stopt met wat ze aan het boeven was, want dat heb ik bij haar aangeleerd als een van haar dikke verkeringen in zicht was. Bij Jack werkte het ook vrij goed, aangeleerd met net doen alsof ik zomaar dentasticks en knakworsten had gevonden tussen de struiken. Door dat soort acties, eerder dan zij zelf vreten of vriendjes spotten, stijg je wel in de achting en gaan ze je iets serieuzer nemen.

Mijn ervaring is ook dat alleen als je echt voor de volle 100% achter een 'regel' staat, en het dus niet soms wel grappig of aandoenlijk of niet heel belangrijk vindt als die regel overtreden wordt, dat je het kan schudden met je regel. Ik heb dan ook weinig regels , maar die paar die echt absoluut niet ter discussie staan, die worden dan ook wel heel braaf gevolgd.

De honden mogen hier bijvoorbeeld niet de trap op naar boven. Niet als ik er ben, en niet als ik er niet ben. Het zou ook niet in ze opkomen, al leg ik een pond biefstuk halverwege de trap, dan blijven ze waarschijnlijk diep ongelukkig voor de trap zitten, want het mag niet. Ik heb een keer meegemaakt dat een visitehondje zonder aarzelen achter mijn zoon mee naar boven liep, en mijn honden zaten echt zo te kijken en te wachten tot het hondje in kwestie Heel Zwaar Gestraft zou worden. En helemaal niet omdat ik ooit Heel Zwaar Straf, maar omdat ik vanaf dag 1 heel duidelijk heb gemaakt dat het niet mag. Nooit. En appeltaarten jatten van het aanrecht of over de leuning van de bank wandelen mag ook niet, maar dat zijn dingen waar ik ergens wel om kan lachen, en dus is dat in de ogen van mijn honden geen echte regel.

Podenco's zijn wel een apart slag honden, en ik denk dat je die 'will to please' moet vergeten. Het zijn (de meeste dan) vrij intelligente honden, en ze doen in het algemeen dingen als ze het nut ervan inzien. Ik zou blij zijn dat je hond netjes achter je aan komt, ik ken ook wel podenco's die dat niet doen.

[DeDiana]

Taartje is ook zo. Die trekt zich er bijzonder weinig van aan wat ik ergens van vind.
Ze heeft helemaal geen will to please. Ze vindt het wel heel grappig en leuk als ik vrolijk tegen haar doe en ook als ze dan voertjes krijgt. Maar ze zal daar verder geen speciale moeite voor doen Soms komt ze wel als ik haar roep, maar dat is alleen als ze toevallig toch al onderweg was of zelf van plan was om naar me toe te komen
Alle drie mijn andere honden zoeken veel meer goedkeuring bij mij en vinden het helemaal niet leuk als ik laat merken dat ik niet zo blij ben met wat ze doen, maar daar ligt Taartje echt niet wakker van. Dan gaat ze zichzelf wel vermaken, daar heeft ze mij of mijn goedkeuring helemaal niet voor nodig.
Gelukkig is ze heel lief en makkelijk, ook omdat ze ouder is en het allemaal al snel prima vindt, maar ik denk dat ze me echt grijze haren had bezorgd als ze tien jaar jonger was geweest
Ik vind haar supergrappig en ik kan haar eigenwijze en onverstoorbare karakter heel erg waarderen, maar ik vind een hond met wat meer will to please wel een stuk makkelijker.

Ze heeft al super veel will to please door bij je te blijven. Zo'n oud podencotje had ook gewoon meteen lekker kunnen gaan rondstruinen. Ze loopt achter je aan en dat is al heel wat. Cleo was ook zo. Daar had ik los geen controle over. Ze bleef meestal bij me lopen. Kwam soms als ik riep en je kon ook niet weten of ze hem ineens zou smeren. Ze kon ook gewoon op alle honden af gaan zonder dat ik haar terug kon roepen. Maargoed. Ze was deels husky deels podenco en ze heeft haar hele leven los gelopen. Dus haar will to please was dat dat toch maar mooi kon en dat ze heel trouw was en nooit echt weg ging

Ik heb bij haar echter ook nooit 100% inzet getoond en het gewoon geaccepteerd. Misschien had ze meer potentie gehad kwa luisteren als ik meer mijn best had gedaan. Volgens mij accepteer jij Taartje ook gewoon zoals ze is. Dus ze neemt het er lekker van net zoals Cleo dat deed. Die moest gewoon soms iets vangen om gelukkig te zijn en omdat ze niet in 7 sloten tegelijk liep kon dat. Is dat gebrek aan Will to Please?

Taartje blijft niet bij me hoor Ze loopt dus vaak aan de lijn of gaat los in omheinde of overzichtelijke gebieden. Het is ook niet zo dat ze er als een malle vandoor gaat als ze los is, maar ze gaat wel lekker haar eigen gang en meestal staat ze ergens te graven en kan ik haar daar uiteindelijk ophalen. Dan kijkt ze me een beetje verbaasd en kwispelend aan alsof ze wil zeggen: 'Hé wat leuk, jij ook hier?'
Ze vindt mensen heel leuk, maar ze gaat geen moeite doen om leuk gevonden te worden.

Misschien was die will te please wel enigszins aan te wakkeren geweest als ze jonger was geweest, te beginnen met haar te laten merken dat het leuk is om iets voor en met mij te doen en haar ook wat oplevert. Bij Amy heeft dat bijvoorbeeld wel zo gewerkt en Amy heeft zeker wel will to please, al is dat wel op een andere manier dan bij Mila en Amoz. Amy wil heel graag geaccepteerd worden en erbij horen en daar doet ze veel voor. Tara is bijzonder zelfverzekerd en heeft die bevestiging van mij helemaal niet nodig. Maar ik denk zeker dat ook haar leeftijd en achtergrond daarin meespelen.

Mijn ervaring is ook dat alleen als je echt voor de volle 100% achter een 'regel' staat, en het dus niet soms wel grappig of aandoenlijk of niet heel belangrijk vindt als die regel overtreden wordt, dat je het kan schudden met je regel. Ik heb dan ook weinig regels , maar die paar die echt absoluut niet ter discussie staan, die worden dan ook wel heel braaf gevolgd.

Die ervaring heb ik ook. Zo is Taartje bijvoorbeeld wel stuurbaar als het gaat om dingen die ze écht niet mag, daar legt ze zich wel bij neer. Dan gaat het om dingen als niet zomaar de auto uit springen als de deur opengaat, geen dingen van de tafel pakken, niet in alle voortuinen van mensen gaan graven als we door de straat wandelen, etc. Maar dat is wat anders dan iets wél doen omdat ik het vraag.

[gonnie]

Mijn eerste Pinscher was trouwens leuk, was wel een klein krengetje, maar wat was ze leuk.

Op de hondencursus deed ze alles wat je van haar vroeg, maar als ik haar beloonde met een snoepje dan spuugde ze dat demonstratief uit. Hahaha, wat heb ik vaak om haar in een deuk gelegen.

En iedereen jaloers op me, maar alleen op de training deed ze alles feilloos. Hahaha.

Ik heb wat uurtjes op haar staan wachten als ze het in het bos op haar heupen kreeg. Als Gerard erbij was ging ik haar weleens halen, en een keer was ze achter een grote bint gaan liggen die in de bosjes lagen. Hahahaha. Ze was zo leuk. Zo Pinscher heb ik nooit meer gehad. Ze stond ook altijd op haar achterpoten de weilanden af te turen.

Ik hou ervan, ik hoef geen honden die 100% gehoorzaam zijn.

[Lief]

Ach een hond met een will to please himself is ook prima stuurbaar.
Malamutes zijn ook niet zo geinteresseerd in een blij vrouwtje. Misty was zelfs ook niet geinteresseerd in lekkers.
Maar ook zij liep niet in 7 sloten tegelijkertijd en was toch na enige tijd aan ons verknocht.
Ze luisterde voor een Malamute vrij aardig. Shadow mist de intelligentie, maar is wel een gezelligheidsdier. Echt niet dat hij lang op pad gaat in zijn eentje.

[sjm]

Ik had verwacht dat wij een hond volledig zonder Will to please zouden kopen met een Saluki. Maar eigenlijk valt dat reuze mee. Of het komt omdat mijn verwachting zo laag was Nee, ze is echt anders dan verwacht. Ze luistert vrijwel altijd direct. Doet alles voor je. Behalve..

Als ze ergens in huis staat en je denkt ahhhh lieve saar even knuffelen. Dan Kun je nog zo enthousiast roepen en op je kop gaan staan maar dan word je volledig genegeerd. Kut hond

[S@ndr@]

Even kijken, je hond is 10 maanden en je komt er nu achter dat het geen filantropische instelling is, honden zijn net al mensen opportunisten, het moet ze wat opleveren anders dan doen ze het niet, maar goed dat is niet nieuw en geen hogere wiskunde... zo werkt dat en zo kan je er ook mee werken

[Alfilillo]

Leuk om al die verhalen te lezen!
Ik zit trouwens niet met mijn handen in het haar, hoor. Ik was gewoon benieuwd naar jullie ervaringen. En zoals sommigen al schrijven, ergens ben ik ook gek op dit eigenwijze karakter en kan ik ontzettend om haar lachen. Ze is verder de zachtheid zelve, er zit geen greintje agressie in. En ja, soms kan ik haar wel achter het behang plakken.
Op zich ben ik wel blij dat ze geen jager is; ik zou haar eerder een verzamelaar noemen. En het is fijn dat ze voor voertjes bereid is veel te doen, hoewel het altijd een kosten-batenkwestie blijft.
Strijd om de bank is er overigens niet. Het is een publiek geheim dat ze op de bank ligt als er geen mensen zijn. Een status quo zeg maar.
Meer verhalen van eigenwijze zelfstandige honden zijn welkom!

[lucie]

ik vraag me vooral af: wat is dat eigenlijk will to please?
Is dat blinde gehoorzaamheid? Aardig gevonden willen worden? Van nature de neiging hebben dàt te doen wat het baasje leuk vindt?

Amber is echt supergehoorzaam, maar geen idee of ze dat nou doet om mij ter wille te zijn Sterker nog, als ze mij echt wilde pleasen, mocht ze wel wat vaker haar eigen gang gaan
Lizzy de windhond blijft op wandelingen bij me en komt als ik roep. Ze is makkelijk trainbaar en vindt het vreselijk als je kwaad op haar zou zijn. Maar gisteren vond ze een heerlijke berg slachtafval (die storten boeren hier in de velden ) en dan kan ik op m'n kop gaan staan of uit m'n vel springen, boeit haar niks. Ik heb er wel gein om...
Kailen zou als duitse herder natuurlijk niets lievers moeten willen dan mij te pleasen
Hij is onverstoorbaar, niet (erg) gevoelig voor beloningen in welke vorm dan ook en heel zelfstandig. Misschien dat hij door zijn verleden heeft geleerd zich niet al te veel aan te trekken van wat mensen ervan vinden, als overlevingsstrategie. In ieder geval merk ik dat naarmate onze band beter wordt, hij mijn waardering en goedkeuring wel prettig begint te vinden. En daar dan ook iets voor doet zoals hierkomen terwijl hij liever het bos in was gerend . Misschien is dat nog wel de meeste 'will to please'.

[Manuma]

Ik heb een Podenco en een Siberische Husky/Malamute mix. Ze lopen tegelijk los waar dat kan en eigenlijk zijn ze best braaf.

Maar dat komt wel omdat mijn verwachtingen vrij laag zijn. Nuja, anders. Ik vind het ook goed als ze komen zodra ze klaar zijn met hun grassprietje. Het hier komen moet leuk zijn en ze iets opleveren. En nu ben ik daar dat ze soms komen, zelfs als ze eigenlijk iets leukers hadden gevonden. Hoe ik dat precies heb gedaan weet ik eigenlijk niet eens.

Mijn honden luisteren echt niet goed maar ik vind het voldoende. En het allerleukste aan onze wandelingen is dat we met zijn drieën aan het ontdekken zijn, af en toe stoppen, rennen, verstoppen en onze wandelingen zijn daardoor een stuk relaxter geworden. Ik ben een leuke baas voor hen dus ze blijven. En heel soms rennen ze heel ver voor me uit. Maar ik weet dat ze me altijd in de gaten houden en altijd terugkomen.

Manu heeft het laatste jaar behoorlijk wat will to please gekregen. Meer dan voldoende voor mij en heel ver boven mijn verwachtingen. Ik ben er dan ook enorm trots op. Uma is Uma en dat zal ook wel zo blijven. Zij pleast zichzelf door bij te blijven. Wat ik wil maakt haar geen reet uit.

[Alfilillo]

Onder will to please versta ik de voldoening die een hond haalt uit opdrachten van de baas uitvoeren en blind de baas gehoorzamen tegen eigen 'belangen' in.
Verknocht zijn aan de baas heeft er volgens mij niet zoveel mee te maken.

[Cashel Vale]

Dan moet je een herder nemen.
Bij de meest honden geldt toch echt wel will to please themself. Honden doen dingen voor je omdat ze er voor zich zelf iets uithalen.

[Paisley]

Onder will to please versta ik de voldoening die een hond haalt uit opdrachten van de baas uitvoeren en blind de baas gehoorzamen tegen eigen 'belangen' in.
Verknocht zijn aan de baas heeft er volgens mij niet zoveel mee te maken.

Weet je het zeker? Natuurlijk kan een hond aan iemand verknocht zijn en weinig will to please hebben.
Maar de honden met veel will to please die ik heb gehad waren ook niet iedereen zomaar gehoorzaam. Vooral de baas, waar de hond dus gek op is.

[Caro.]

Onder will to please versta ik de voldoening die een hond haalt uit opdrachten van de baas uitvoeren en blind de baas gehoorzamen tegen eigen 'belangen' in.
Verknocht zijn aan de baas heeft er volgens mij niet zoveel mee te maken.

Het heeft niet zoveel te maken met 'verknocht zijn aan de baas', maar juist bij honden die geen of weinig will to please hebben, kan je
op die manier wel wat 'draaien'.

Ik had een hond met een enorme will to please (en ook daar werd je weleens gek van) en ik heb een hond met weinig will to please.
Ik vergeet nooit de eerste keer dat ik echt boos op hem was: hij ging gewoon met zijn rug naar me toe zitten, totaal maling aan me.
Mijn andere hond kwam dan altijd onderdanig naar me toe 'niet meer boos zijn hoor vrouwtje'

Het is omschakelen, maar juist door een leuke baas voor die specifieke hond met weinig of geen will to please te zijn, komt dat toch een klein
beetje in de hond naar boven.
Puchu leeft eigenlijk voor zichzelf, vond het ook 'prima' dat de andere hond er niet meer was (overleden), want alles was nu van hem.
Als hij iets moet doen en hij wil het niet, nou dan is het echt engelengeduld hebben en volhouden, net zolang totdat hij het doet: al duurt het
een half uur, maar hij zal luisteren uiteindelijk.

Die consequentheid en het zoeken naar wat de hond leuk vindt (en jou dus leuk vindt), maakt dat hij het dan vaak toch maar doet (met een
gezicht wat staat op pure verveling overigens) onder het motto 'het moet maar dan'.
Het enthousiasme zit in andere dingen en vanuit daar ga je met hem aan de slag om een ingang te vinden.

Tenminste, op die manier heb ik het gedaan. O ja en je humor bewaren, want ik moet soms ook wel enorm om hem lachen als ik voor
de 300ste keer die bal zelf op moet halen. Dat zijn dingen die hij niet doet: ja 1 of 2 keer en dan ineens is het totaal over en kan je op
je kop gaan staan, maar hij verrot het absoluut.
Het lijkt dan alsof hij het niet begrijpt, maar eigenlijk weet ik zeker dat hij het wel begrijpt, alleen 'dom' speelt... dat is lekker makkelijk namelijk,
hoef je niet zoveel te doen

[lucie]

Onder will to please versta ik de voldoening die een hond haalt uit opdrachten van de baas uitvoeren en blind de baas gehoorzamen tegen eigen 'belangen' in.
Verknocht zijn aan de baas heeft er volgens mij niet zoveel mee te maken.

Amber haalt véél voldoening uit het uitvoeren van mijn opdrachten. Zoveel zelfs, dat ik haar wel eens bij me roep gewoon omdat ze het zo leuk vindt hier gehoor aan te geven. Haar blinde gehoorzaamheid gaat dus niet in tegen haar eigen belang want haar grootste belang is bij mij te zijn.
Terwijl Kailen juist wel tegen zijn belang (lekker gaan jagen) ingaat als hij mij gehoorzaamt. Maar bij hem is beslist geen sprake van blinde gehoorzaamheid.

[veertje]

Hier nog zo eentje. Al kan Finn wel vol enthousiasme met me werken, er moet alleen altijd wat tegenover staan. Zo is het met elke hond eigenlijk, het idee van 'omdat de baas het zegt' heb ik al losgelaten. Een hond met veel will to please doet dat ook niet omdat de baas het zegt maar omdat hij het leuk vind dingen te doen. Finn haalt minder voldoening uit opdrachten opvolgen, daarom moest ik anders leren denken. Hij vindt het bijvoorbeeld veel leuker zelf na te denken en daarvoor beloond te worden. Clickeren werkt bij hem daarom heel goed.

[vaagheid]

Ik heb er ook zoeen.
Emma luistert alleen voor koekjes, als er zich niks anders voordoet dat belangrijker is.
Loslopen in het park heb ik opgegeven, ze weet waar haar huis woont dus ze komt wel weer een keer terug vindt ze zelf. Dat gaat dus niet door.

In het bos loopt ze trouwens wel los hoor, dan blijft ze gewoon bij me en ze is echt slecht in jagen dus dat komt altijd wel goed. Ze let wel op me maar ze is echt niet de hele tijd met me bezig en soms is ze een tijdje ergens in de bosjes aan het klooien, daar heb ik me bij neergelegd.

Maar goed, ondertussen kan ze een beetje treibbal, frisbee, apporteren, hoopers en een heleboel zinloze trucjes . Maar zonder vreten in het vooruitzicht gaat ze zich daar echt NIET voor uitsloven.

Verder houd ik wel van haar hoor, ik zou haar voor geen goud willen missen, maar de volgende hond wordt er toch een die iets makkelijker te trainen is..

[Hilde]

Dan moet je een herder nemen.
Bij de meest honden geldt toch echt wel will to please themself. Honden doen dingen voor je omdat ze er voor zich zelf iets uithalen.

Ik herken dit (ook) niet zo bij herders. De meeste herders halen (zelf)voldoening uit de goedkeuring van de eigenaar. En voor veel mensen lijkt het dan alsof de hond het belangeloos doet, maar dat valt wel mee. Ik denk dat je ze kunt vergelijken met vrijwilligers, die doen werk zonder er een directe beloning (eten, geld, etc) voor te krijgen, maar omdat ze het werk leuk vinden, voldoening halen uit geluk van mensen/dieren, etc.

[lieke]

Dan moet je een herder nemen.
Bij de meest honden geldt toch echt wel will to please themself. Honden doen dingen voor je omdat ze er voor zich zelf iets uithalen.

Mijn Maggie is officieel een kruising collie x duitse herder maar enige will-to-please bij haar moet ik nog ontdekken.
Als zij ergens staat te snuffelen, kan ik roepen, op mijn kop staan of de horlepiep gaan dansen maar komen ho maar. Of als mevrouw besluit dat ze eigenlijk wel genoeg heeft gewandeld en dat ze eigenlijk liever op een zacht kussen bij de haard wil liggen waarop ze zich gedecideerd omdraait en naar huis hobbelt.
Ook dan kan ik roepen tot ik een ons weeg: ik krijg haar pas weer te pakken bij mijn poortdeur (of liever, dan laat ze zich pakken).
Ze wil wel kunstjes uitvoeren in ruil voor iets lekkers. En ook daarin maakt ze onderscheid: voor een simpel koekje wil ze wel gaan zitten maar meer niet. Voor iets heul lekkers (en dan graag eerst aan ruiken ten bewijze hiervan) wil ze wel meer uit de kast trekken qua kunstjes.

Afijn, ik lach wat af met d'r. Gelukkig heb ik ter compensatie Abby-de-Sukkel die alles wil doen om mij gelukkig te maken. Maar eigenlijk vind ik Maggie stiekem leuker met d'r fratsen.