Honden zonder will to please

[DeDiana]

ik vraag me vooral af: wat is dat eigenlijk will to please?
Is dat blinde gehoorzaamheid? Aardig gevonden willen worden? Van nature de neiging hebben dàt te doen wat het baasje leuk vindt?

Is best lastig te omschrijven inderdaad.
Als ik naar mijn honden kijk, zou ik zeggen dat Mila en Amoz het meeste will to please hebben. Ze zijn allebei niet slaafs gehoorzaam en hebben ook best een eigen mening, maar ze zullen bijna altijd in eerste instantie kiezen voor samenwerking, doen wat ik van ze vraag en dat vinden ze ook leuk. Ze zijn ook altijd alert op mijn aanwijzingen, ik hoef zelden moeite te doen om hun aandacht te krijgen of iets van ze gedaan te krijgen, tenzij ze een heel goede reden hebben (bijvoorbeeld omdat ze iets eng vinden).
Amy heeft ook best veel will to please. Zij is het gevoeligst voor afkeuring, dat vindt ze echt verschrikkelijk, en zoekt veel bevestiging. Ze vindt het ook erg leuk om samen te werken, maar dat is niet altijd haar eerst prioriteit.
Taartje heeft dat allemaal niet. Ze is veel onafhankelijker en ook veel te zelfverzekerd om bezig te zijn met mijn goedkeuring. Ze vindt het allemaal wel gezellig en is ook erg aanhankelijk, maar ze heeft altijd een houding dat ze zich zonder mij ook prima redt.

[lieke]

ik vraag me vooral af: wat is dat eigenlijk will to please?
Is dat blinde gehoorzaamheid?

Ja. En dat is veel minder plat dan het klinkt.

Ik zie het meer als een hond die alles doet om de baas een lol te doen. Oftewel: baas gelukkig = hond gelukkig.
Dat hoeft niet meteen blinde gehoorzaamheid te betekenen. Abby bijvoorbeeld kan heus wel eens maling aan me hebben, maar ze is reuze bezorgd als je iets mankeert. Dan staat ze daar met zo'n bezorgd hoofd toe te kijken.
Terwijl Maggie het eigenlijk geen fluit interesseert, al lig je daar met een rolberoerte of hartaanval. Die vraagt zich hoogstens af wie er 's avonds voor haar prakje zal zorgen.

[lieke]

Terwijl Maggie het eigenlijk geen fluit interesseert, al lig je daar met een rolberoerte of hartaanval. Die vraagt zich hoogstens af wie er 's avonds voor haar prakje zal zorgen.

Een praktische en nuchtere instelling. Ik hou d'r van

Maggie heeft het adagium 'de hond is een opportunist' tot hogere kunst verheven.

[lucie]

ik vraag me vooral af: wat is dat eigenlijk will to please?
Is dat blinde gehoorzaamheid?

Ja. En dat is veel minder plat dan het klinkt.

niet per sé dus. Dat Amber mijn commando's blind opvolgt doet ze toch vooral omdat ze dat zelf zo leuk vindt. Het liefst zou ze, struikelend over haar eigen pootjes naar mij opkijkend, strak naast mij blijven lopen tijdens een wandeling. Ik wil dat dus juist niet (in feite pleased ze me niet met dat gedrag) en stimuleer haar haar eigen ding te doen. Ze is dan zo blij als een kind als ik haar eens roep. Haar belang gaat niet tegen dat van mij in. Ze pleased zichzelf minstens net zo als mij..
Misschien is wil om samen te werken, zoals Dediana omschrijft, wel een betere uitdrukking.

Ik zelf zie een relatie met een hond toch vooral als een soort coalitie, een samenwerkingsvorm waarbij partijen een zelfde doel na streven (rust, vrede, veiligheid) maar waarbij steeds onderhandeld wordt over de voorwaarden.

[DeDiana]

Misschien is wil om samen te werken, zoals Dediana omschrijft, wel een betere uitdrukking.

Het is strict genomen denk ik niet helemaal hetzelfde als will to please, maar in de praktijk komt het denk ik wel op hetzelfde neer. Een heel zelfstandige hond die geen of weinig samenwerking zoekt, heeft ook geen of weinig will to please.
Ik kan zo snel in ieder geval geen voorbeeld bedenken waarbij die twee niet hand in hand gaan.

[DebbieZ]

Ik heb twee galgo's waar je echt niks mee kunt. Als ik onwijs aan het brullen sla, wil Omar nog wel eens mijn richting opdraaien met een verveeld gezicht. Lekkers interesseert hem niks. Mali is dol op lekkers, maar galgo's zijn niet zo goed te trainen. Ze geven ontzettend snel op in een leermoment: 'Ok, whatever, dan krijg ik dat snoepje toch niet.' Laterz, ik ga weer iets voor mezelf doen. Het is apart volk. Ik heb een herderxhusky gehad en een rottweiler en daarmee kon ik praten. Bij de galgo's is het alsof ik Mandarijns praat en zij Spaans verstaan. Nu lopen ze prima los op veilig gebied, ze hebben nog nooit jachtgedrag vertoond (al ga ik de kat ook niet op het spek binden en ze in schemer of konijnrijk gebied loslaten). Er stak van de week een fazant over, 5 meter van ons af. Niks, nada, noppes. Ik snap wel waarom ze gedumpt zijn.

Ik vind het alleen vervelend als ze op andere honden af denderen. Ze doen niks, maar twee van die grote honden, waarvan eentje vrij vocaal, is niet heel erg leuk voor mensen die ze niet kennen. Dus ik heb, ondanks mijn lieve, sociale en vriendelijke honden, toch ogen op steeltjes en zorg ervoor dat ik alle ontmoetingen dirigeer. Ik kan ze nog terugroepen als de afstand groot genoeg is, maar er is een kantelpunt ergens. Gelukkig snappen ze hondengedrag prima en als een andere hond boos doet of er te dominant en eng uitziet, benaderen ze niet. En als ze lekker moe zijn, zijn het engeltjes.

[sbientje]

mijn honden hebben niet enorm veel will to please. Dat betekent niet dat ze totaal niet luisteren, of moeilijke honden zijn ofzo. VOor mij is will to please de baas behagen en je eigen belang daar ondergeschikt aan te maken. en dat heb je dan in meer of mindere mate. Pom zal nooit iets doen waar ze zelf weinig nut in ziet. Ze vindt het wel leuk als ik blij met haar ben hoor, maar tis nou niet direct zo dat ze daar alles voor laat vallen. Als ze zelf een idee heeft wat haar meer behaagt dan dat ik blij met haar ben, gaat ze liever daarvoor. Als ik een zak worst in mijn handen heb, doet ze alles, want dan is de beloning ook iets wat haar meer aanspreekt dan alle andere dingen. Ik weet dat bijv. de honden van samantha zich zouden doodlopen voor haar (letterlijk gok ik). Dat zou Pom nooit doen. Die kijkt me aan of ik achterlijk ben en gaat dan lekker op een grasspriet staan kauwen

[Alfilillo]

Ik heb de proef op de som genomen en Lily een aantal wandelingen niét bij me geroepen als ze voor mijn gevoel te lang uit zicht was. Gewoon om te kijken of ze dan uit zichzelf komt, of helemaal niet, of op een gegeven moment zelf naar huis loopt.

Ik heb de neiging om haar te roepen als ik haar zo'n minuut niet zie. Als ik niet roep en doorloop, komt ze elke keer na zo'n drie minuten aandenderen. Ik vind het wel een fijn idee dat ze me dus wel degelijk in de gaten houdt en ook bij ons wil blijven. Blijkbaar weet ze zelf prima waar we ons ergens ophouden en wanneer ze naar ons toe moet komen. Als ik jullie verhalen zo lees, herken ik veel in Jarah van Gonnie en ook in Topsi van Nanna (hoewel ik de Topsi-verhalen volgens mij in een ander topic gelezen heb).

Tegelijkertijd is het ook dubbel, dat je je hond zo lang niet in je blikveld hebt. Na het lezen van het topic over de hond die in beslag genomen is, besef ik dat je eigenlijk je hond áltijd onder appel moet hebben. Ik ben bang dat ik Lily dan dus altijd zou moeten aanlijnen en dat lijkt me geen doen.

[lucie]

ik weet niet of ze er gevoelig voor is, maar heb je al eens geprobeerd je te verstoppen als ze buiten je blikveld gaat? de meeste honden vinden het niet tof dat ze je dan ineens niet meer kunnen vinden en zullen beter op je gaan letten. Ook ineens een ander pad inslaan of de bosjes induiken als ze te ver vooruit is helpt goed voor de aandacht. Maak er een spelletje met beloning van, en het wordt nog leuk ook om baasje in de gaten te houden

Bij kailen werkte dit overigens totaal niet (die bleef rustig een uur weg) maar bij de meeste honden wel dus het proberen waard.

[DebbieZ]

Mijn honden vinden dat een onwijs stom grapje van de baas.

Mijn windhonden zouden overigens ook prima bij me in de buurt blijven, alleen is hun 'buurt' te groot voor druk Nederland met overal wegen, fietspaden, mensen, beesten, honden. Ik ben helemaal niet bang om ze kwijt te raken, ik ben wel bang dat ze aangereden worden door een brommer, een fietser voor de wielen lopen en omgooien, of in de problemen komen met een hond die hun niet ziet zitten als ik te ver uit de buurt ben. En als ze uit zicht zouden zijn en ergens van zouden schrikken en de verkeerde kant op rennen, dan wordt het panikeren en dan kan het wel mis gaan. In bekend gebied rennen ze dan naar huis (dat weet ik, want dat doen ze wel eens toen mijn vriend ze nog los liet als hij alleen met ze wandelde), maar in onbekend gebied zou zoiets vervelend kunnen worden.

[DeDiana]

ik weet niet of ze er gevoelig voor is, maar heb je al eens geprobeerd je te verstoppen als ze buiten je blikveld gaat? de meeste honden vinden het niet tof dat ze je dan ineens niet meer kunnen vinden en zullen beter op je gaan letten. Ook ineens een ander pad inslaan of de bosjes induiken als ze te ver vooruit is helpt goed voor de aandacht. Maak er een spelletje met beloning van, en het wordt nog leuk ook om baasje in de gaten te houden

Bij kailen werkte dit overigens totaal niet (die bleef rustig een uur weg) maar bij de meeste honden wel dus het proberen waard.

Haha, bij Amy werkt het ook totaal niet. Die zie je dan wel een keer opkijken en dan denken: O, ik zie haar niet meer - nou ja, die vind ik straks wel weer ergens terug Wat ook zo is, ze weet me altijd in een mum van tijd weer te vinden (gaat naar de laatste plek waar ze me heeft gezien en zoekt dan van daaruit).
Taartje merkt het niet eens op en na een halfuur verstoppen terwijl Taartje nog steeds dezelfde kuil stond te graven, heb ik het maar opgegeven
Bij Amoz en Mila werkt het overigens wel.

[gyanty]

Will to please is er in allerlei varianten. Feitelijk gezien bestaat het helemaal niet. Nee zelfs die border collies niet. Die doet omdat die daar zelf ook maar beter van wordt (denkt ie). Veel border collies gehoorzamen ook alleen maar onder bepaalde condities hoor (denk aan veel eigenaren die alleen maar met een bal gehoorzaamheid kunnen afdwingen)

Wil to please. Als jij een hond wilt die jou erf bewaakt, zoek je een zelfstandig hond met veel wil to please om jou erf te bewaken. Wil je een zelfstandige jagende hond, dan doe je jezelf geen plezier met een hond die graag met iemand iets onderneemt, maar een hond die met veel wil to please die jacht doet. De wil om iets te doen moet bij het doel passen..... Hierkomen is iets specifieks

[Alfilillo]

@lucie: dat zal ik eens proberen. Ik zie Alfil en mezelf al verstopt zitten achter een struik, hahaha. Lily jaagt overigens niet en gaat nooit ver vooruit. Ze schiet juist ergens de bosjes in en blijft daar dan een tijd hangen. Ze moet ons altijd inhalen zeg maar.

[Manuma]

Ik heb me ook wel verstopt. Manu maakt zich totaal niet druk, steekt zijn neus in de lucht en wandelt dan voorbij mijn boom zonder enig enthousiasme of erkenning. Geeneens een "hoi".
Maar Uma raakt volledig in paniek. Zodra ze mij niet meer ziet gaat ze rennen en gebruikt daarbij geen reuk of zelfs zicht meer. Roepen helpt ook niet. Ze is ook niet zo goed in opletten dus op haar moet ik soms echt even wachten tot ze tijd heeft te zien waar ik heen ga.

[DeDiana]

Will to please is er in allerlei varianten. Feitelijk gezien bestaat het helemaal niet. Nee zelfs die border collies niet. Die doet omdat die daar zelf ook maar beter van wordt (denkt ie). Veel border collies gehoorzamen ook alleen maar onder bepaalde condities hoor (denk aan veel eigenaren die alleen maar met een bal gehoorzaamheid kunnen afdwingen)

Wil to please. Als jij een hond wilt die jou erf bewaakt, zoek je een zelfstandig hond met veel wil to please om jou erf te bewaken. Wil je een zelfstandige jagende hond, dan doe je jezelf geen plezier met een hond die graag met iemand iets onderneemt, maar een hond die met veel wil to please die jacht doet. De wil om iets te doen moet bij het doel passen..... Hierkomen is iets specifieks

Ik denk ook dat ook honden die 'graag luisteren' dat voor zichzelf doen, omdat ze graag trucjes doen of de activiteiten samen met de baas het leukst vinden en voldoening halen uit de goedkeuring van hun baasje. Maar dat zijn dus wel honden die zelf steeds die samenwerking zoeken en wat wij dan 'will to please' noemen, ook al is de motivatie in wezen niet echt anders dan een hond die een fijn gevoel krijgt van zelfstandig jagen en dat om die reden doet.

[lucie]

ik stond er ook erg van te kijken dat het Kailen totaal niet kon boeien; wat nou baasgerichte herder
Maar eigenlijk bij al mijn opvangers werkte het goed, ik deed dat al meteen vanaf het begin en hoefde daarna nog maar zelden te roepen Uiteraard niet aan te raden voor hele angstige types of in gevaarlijke situaties maar ik neem aan dat iedereen daarin wel zijn gezonde verstand kan gebruiken...

[lucie]

Will to please is er in allerlei varianten. Feitelijk gezien bestaat het helemaal niet. Nee zelfs die border collies niet. Die doet omdat die daar zelf ook maar beter van wordt (denkt ie). Veel border collies gehoorzamen ook alleen maar onder bepaalde condities hoor (denk aan veel eigenaren die alleen maar met een bal gehoorzaamheid kunnen afdwingen)

Wil to please. Als jij een hond wilt die jou erf bewaakt, zoek je een zelfstandig hond met veel wil to please om jou erf te bewaken. Wil je een zelfstandige jagende hond, dan doe je jezelf geen plezier met een hond die graag met iemand iets onderneemt, maar een hond die met veel wil to please die jacht doet. De wil om iets te doen moet bij het doel passen..... Hierkomen is iets specifieks

Ik denk ook dat ook honden die 'graag luisteren' dat voor zichzelf doen, omdat ze graag trucjes doen of de activiteiten samen met de baas het leukst vinden en voldoening halen uit de goedkeuring van hun baasje. Maar dat zijn dus wel honden die zelf steeds die samenwerking zoeken en wat wij dan 'will to please' noemen, ook al is de motivatie in wezen niet echt anders dan een hond die een fijn gevoel krijgt van zelfstandig jagen en dat om die reden doet.

daarom vind ik 'wil om samen te werken' ook een betere omschrijving. Will to please veronderstelt een soort eenzijdigheid; de hond doet iets uitsluitend om de baas te plezieren, ook al gaat het in tegen zijn eigen wensen.
Terwijl een hond die graag samenwerkt er zelf plezier uithaalt om gehoor te geven aan wat je als mens verzint.
Maar in kan me ook wel vinden in wat Gyanty schrijft. Amber heeft een enorme wil tot samenwerking en voert graag opdrachtjes uit. Maar als ik zeg dat ze zichzelf eens moet vermaken om mij te 'pleasen' doet ze dat niet . Ze pleased dus alleen als ze zichzelf er ook mee pleased