Ik besta niet..Toch wel

[ZorroMax]

Is haar gehoor in orde? Hoort ze de koelkast open gaan bijvoorbeeld?

[runninggirl]

Weet je zeker dat ze goed kan horen?

[runninggirl]

Ja dat kan wel uitmaken hoor welk type geluid het is. Onze buurhond is flink doof, aan één kant bijna helemaal en aan de andere kant ook een beetje. Die hoort hard geschreeuw en geblaf wel, maar veel andere dingen niet meer. Is bijvoorbeeld heel waaks in huis maar hoort soms niet meer dat er iemand binnen komt. En één van mijn fluitjes hoort hij wel, de andere weer niet.

[LongFields]

Dat was ook mijn eerste gedachte, hoort ze wel goed?

[Lucia]

Peer had de eerste periode ook vooral aandacht voor alles behalve mij.
Wellicht heeft het tijd nodig.
Ik ben ook voor het op eigen initiatief contact zoeken gaan belonen, eigenlijk met name buiten.

Naam opnieuw aanleren door paar x per dag een sessie te doen van het noemen van haar naam, direct gevolgd door iets heel lekkers.

[Lucia]

Misschien is het opvanggezin iets opgevallen?

Reageert ze op omgevingsgeluiden?

[Emma]

Niet zoveel druk leggen op haar, dat wil zeggen, als ze het nog spannend vind ( lees: ze negeert jou), dan weet ze niet zo goed wat ze daarmee moet.
1 week is echt veel te vroeg om bij sommige honden te verwachten dat ze menselijk contact helemaal leuk vinden, en dat snappen.

Ik zou je verwachting eerst eens uitschakelen, en gewoon normaal doen. Laat puck zelf maar eens contact zoeken met jou, i.P.v andersom.

Tenminste zo zou ik het doen, denk ik.

Uitgesloten dat ze geen gehoorproblemen heeft. Anders kan dat er natuurlijk mee te maken hebben.

[Charlie]

Wat ik zo lees, vind ik eigenlijk een heel normaal gedrag van een hondje dat pas net 1 week bij je is. Zeker voor een hondje met een "rugzak".
Ik vind, dat ze het al heel goed doet. Ik heb een herplaatser gehad, waar dit gedrag wel nog maanden duurde. Hoe ik dit toen opgelost heb ?
Sowieso doe ik de eerste 2 maanden niet veel met een herplaatser. Laat het beestje eerst goed wennen aan de nieuwe situatie. Leg er totaal geen druk op.
Komt het beestje naar me toe uit zichzelf : Top ! Ga ik zelf naar het hondje toe.... nee....
Op een gegeven moment komen ze toch uit zichzelf naar je toe, of worden ze nieuwsgierig. Dat is het moment dat ze al iets meer vertrouwen in hun nieuwe leventje gaan hebben.
En dit is dan de basis om hier verder op te kunnen bouwen.

En inderdaad, wat pengedrag ook al schreef, probeer bijvoorbeeld eens 1 x per dag een wandeling alleen voor Puck in te plannen. Dus jij met Puck wandelen. Kijk eens hoe ze dan op je reageert. Is ze ook voedselgericht of juist niet ?
Als dat wel het geval is, heb je een truckje achter de hand. Vooral in die situatie van aan de lange riem, als ze over de kop slaat. Deze situatie wil je niet. Wat ik altijd doe bij honden, die in het begin niet los kunnen maar wel voedselgericht zijn, is het volgende :

Je hebt ze aan een lange riem, je hond staat dichtbij je en je gooit een brokje (kan ook stukje worst, of kaas), hond eet brokje op. Dit herhaal je een aantal keer. Je gooit iedere keer een andere richting uit. Zo blijf de hond alert en houd hij je al goed in de gaten.

Je gooit eerst heel dichtbij, later gooi je 1 meter ver, daarna bouw je het uit, 2 meter, 3 meter enz….Op een gegeven moment komt de hond rennend naar je terug. Voordat hij bij je is, gooi al een brokje de andere kant uit. Dus jij bent het middelpunt van dit spelletje. Daardoor begin jij hierdoor hartstikke leuk te worden voor je nieuwe hondje…. En het fijne is, dat je hond niet meer over de kop slaat aan het einde van de riem.

Veel plezier met je nieuwe aanwinst

[Cashel Vale]

Ja hoor dat kan je testen. Even navragen welke dierenartsen het kunnen in je omgeving. Niet iedere kliniek kan het.

[dagmar88]

Ik zou haar belonen voor uit zichzelf contact maken, in het begin al bij het kleinste beetje.

[Izzie_Anneke]

Belonen bij contact maken en verder zou ik het afwachten.
Izzie is net 4 weken bij een vriendin van me geweest omdat ik zo nodig op vakantie moest. Ze was door het dolle toen ze me weer zag gisteren maar ik merk wel dat ze haar draai weer moet vinden. Waar ze altijd aan mijn voeten lag in huis, ligt ze nu in de hal bij de deur. Ik vind het best lastig maar ik laat haar voorlopig maar even. Ze komt wel weer denk ik zo.

[pioenroos]

Ik herken wel wat van wat je beschrijft in hoe Mies was de eerste weken. (Mies is een Poolse straatteckel)
Niet helemaal, want Mies was en is een vreselijke allemansvriend en ontzettend voergericht.

Maar, ik was absoluut niet extra leuk of bijzonder genoeg voor een speciale behandeling. Ik was overduidelijk inwisselbaar. Mies kon dus ook prima alleen zijn, nooit gedoe gehad ook met achterna lopen in huis. Mies redde zichzelf wel en aandacht en lekkers was mooi meegenomen maar overal vrij verkrijgbaar. En ik was dan soms ook nog streng ook (ik verbood katten pesten bijvoorbeeld) dus vaak juist níet de leukste.
Omdat ze absoluut nergens bang voor was en ze prima op het fluitje reageerde (fluitje was immers lekkers) heb ik de vergissing gemaakt haar te vroeg (na een maand ofzo) los te laten: Ik kon er achteraan want ze ging gewoon aan de wandel zonder op mij te letten en die mensen verderop hadden vast ook wel lekkers en knuffels voor haar

Ik geloof dat het zeker een half jaar geduurd heeft voordat de omslag kwam. Opeens ging ze wel opletten als ik uitzicht ging en vond ze gemopper van mij op haar echt niet tof. Nu komt ze het gauw goedmaken ipv groener gras op te zoeken

Mijn moeder noemde haar altijd een kostschool kindje met hechtingsproblematiek. Ik zou dus vooral gewoon rustig afwachten en niks opdringen en een betrouwbaar en voorspelbare baas blijven en samen veel leuke dingen doen. Ze gaat zich vanzelf wel hechten en dan kan je haar echt leren kennen.

[lieke]

Wat anderen ook al zeggen: een ex-straathond heeft niet zoveel boodschap aan mensen, behalve misschien om te eten te geven. Maar hun mentale welbevinden hangt niet af van mensen. Wel van andere honden.
Wat ik bij mijn eigen Roemeentjes deed, was gewoon met rust laten en mee laten draaien met het huishouden. Op den den duur valt het kwartje wel maar de één heeft wat meer tijd nodig dan de ander. Bonnie had het bijvoorbeeld binnen een paar weken door, bij Maggie duurde het maanden (waarschijnlijk omdat ze al zoveel ouder was).
En ik kan eigenlijk nu pas zeggen (na ruim twee jaar) dat Maggie heel erg aan mij hangt, vooral na het ongeluk vorig jaar toen ze ineens heel erg afhankelijk van me werd.
Dus ik zou maar heel erg veel geduld hebben en vooral niets pushen. Er gewoon zijn en laten zien hoe leuk/belangrijk mensen zijn.

[DesireeB]

Als er met haar gehoor niks mis is zou je een piepspeeltje of iets anders dat ze heel leuk vind (liefst met geluid) mee kunnen nemen tijdens de wandeling.

Bij Droef was dat een zelf uitgezocht piepspeeltje. Die reageerde vrijwel niet op mijn geroep, maar piepspeeltje bleef bij mij en de eerste paar keer dus gepiept en zijn naam geroepen. Dus kwam hij naar het speeltje kreeg hij een koekje en mocht even spelen na een paar dagen was dat al niet meer nodig en reageerde hij wel op alleen zijn naam.

[Stippelteam]

Ja hoor dat kan je testen. Even navragen welke dierenartsen het kunnen in je omgeving. Niet iedere kliniek kan het.

Er zijn maar 4 dierenartsen die de Baer-test uit kunnen voeren,


Verzonden vanaf mijn iPhone met Tapatalk

[veertje]

Finn was ook zo, maar die was al ruim volwassen toen hij van Roemenië naar Nederland kwam. Puck heeft toch al meer met mensen samen geleefd?
Ik had in mijn hoofd om hetzelfde te doen als met een pup, dus door de knieën en blij doen bijvoorbeeld, dan komt hij wel. Finn stond me aan te kijken of ik gek was
Ik heb het meeste bereikt door een cursus balans & coördinatie en het gebruik van een clicker. Die cursus was goed om te leren samenwerken zonder dat er druk lag op het opvolgen van commando's. Het was vooral doen, met mij. De clicker ben ik beetje bij beetje gaan gebruiken met wandelen om ieder contact met mij te belonen. In het begin was dat heel weinig tot niet en was ik alleen degene die het lijntje vast had. Met de tijd kwamen er toch momenten dat hij even naar me keek en die momenten kwamen vaker en langer. Opeens vielen er een hoop kwartjes en voor ik het wist kon hij stukjes volgen.

Die flikflak aan de lange lijn deed Daisy ook. Als ze niet vooruit kon, dan maar hard de andere kant op. Zij deed het alleen op gras, dan kreeg ze het op de heupen. Toen ik dat door had pakte ik de lijn kort om het te voorkomen. Het valt niet mee voor een energieke hond, maar dat gerace aan de lijn vond ik te gevaarlijk om het te laten gebeuren.

[Ri@nne]

Ik herken het gedrag wat je omschrijft van Roemeentje Kai.
Hij doet dit op momenten dat ik teveel van hem vraag.
Dat ligt maar net aan het moment wat dat is. Normaal kan hij prima wat oefeningetjes doen, hier komen, zit, mensen laten passeren etc.
Maar als zijn koppie vol zit, zit het vol. Dan is het lampje uit en kan ik doen wat ik wil.. hij ziet / hoort het niet en is in zijn eigen wereld.
Geen onwil, absoluut niet, maar het komt niet meer binnen. Enige wat bij Kai dan helpt is hem even laten. De volgende dag is het meestal weer gewoon over.. Het is bij hem echt iets van afsluiten of zo, beetje een autistisch trekje zeg maar..
Zusje Pixie heeft het ook..

[ranetje]

Zojuist stond ze me gewoon uit te dagen
Stond ze in haar mand al kwispelend naar me te blaffen.
Ik ging op de grond zitten en toen rende ze van mand naar kussen naar bench en daar ging ze een spelboog maken.
Ik deed maar eens even niks, zij ook niet, toen tikte ik met mijn vingers op de grond en toen kwam ze naar me toe gekropen om op haar rug te gaan liggen voor de buikkriebel. Daarna rende ze weg en begon het weer opnieuw.
En toen beet ze gewoon in mijn hand. Heel zacht hoor Weer een spelboog en toen ging ze helemaal los, echt flink stoeien En zo snel als het kwam, was het ook weer over.

Ik heb dus niet ingezien dat het contact van buik kriebelen, aanlijnen, dat ze aan mijn voeten gaat liggen, dat ze frank en vrij door huis loopt een soort gewoonte is die ze zich al eigen gemaakt heeft en dat dat iets heel anders is dan echt rechtstreeks contact maken of vragen
Stom wel, maar bij de andere honden ging het altijd andersom.

Ik zou die Baertest maar laten zitten.
Dat hondje hoort prima, maar ze moet nog leren wat ze er mee moet als ze jouw "geluid" hoort.
Komt wel goed

[laeken]

Even pas op de plaats. Je hebt het hondje net en het hondje is opgegroeid zonder het fenomeen baas. Je moet dus ernstig rekening houden met de nodige issues en problemen. Ik hoop ook dat je dat doet en dat je niet denkt, dit is weer niet het juiste hondje....
Kan nl zomaar zijn dat dit je maanden gaat kosten en dat het gewoon geen baasgerichte hond is. Alle voordelen van dien maar dat is een ander verhaal.

Dit hondje is er net en dit is de eerste keer in haar leven dat ze een gezinshond is. Dat ze een naam heeft en iemand haar roept. Ze heeft altijd met andere honden opgetrokken en dat is wat ze doet.

Wij hebben hier zoals je weet nu ook een nieuw buitenlandertje. Die begint ineens na een week heel erg te reageren. De eerste dagen rende hij eerder weg als je buiten zijn naam zei want hij werd bang van contact zoeken buiten. Zoef naar einde flexi en dan een salto. Nu loopt hij al mee. Dus nooit meer einde flex en hij komt al als we roepen. Dit is echt heel erg vlot en zeker met hulp van Bas. Had net zo goed nog geen verbetering in kunnen zitten.

Dus geduld en begrip en goed kijken naar de hond. Geen verwachtingen en snap dat die hond is opgegroeid zonder naam, zonder baas, zonder mensen die meer deden dan de buik kroelen etc. Ze zal dus heel veel tijd vragen.

[Benthe]

Geduld is een schone zaak..

Maar ik weet nog dat mijn stiefdochter en vriend na Kaya ineens per direct een DH erbij wouden en als over kop ergens in brabant ( ik krijg dan al kriebels) bij een fokker een DH pup van 8 wk oud op haalde en nee was helemaal prima hoor, pap en San. Nee we hebben echt overal op gelet en er zit een stamboom bij..

Na 3 dg kwamen ze dan langs met de pup en ik heb nog nooit zo'n afstandelijke hond gezien als Mila, en ondanks geduld en tijd is het hun nooit gelukt die hond mens gericht te krijgen. En wat ik bij aankomst toen ik de hond zag al zei, die heeft een kortsluiting in het hoofd, bleek helaas ook waar. Want zo uit het niets kon ze honden aanvallen en presteerde ze het hier een keer om uit te halen naar ons. Die is dus ook weg gegaan. Er kan dus echt wel een hond tussen zitten die totaal niets met mensen heeft..


Maar hoe ziet deze kleine straatrover er eigenlijk uit? Ik heb er nog geen foto van gezien volgens mij

[sjm]

Ik heb echter nog nooit meegemaakt dat een hond ook niet reageert als je door de knieën gaat en op hoge toon tegen hem/ haar praat. Puck kijkt niet op of om.

Dan heb je nog nooit een Saluki meegemaakt.

Zahra kan dat ook doen, dan ben je gewoon ineens lucht. Kun je echt op alle mogelijke manieren lief roepen alle woordjes bedenken wat je maar kunt en een handstand doen weet ik het. Ze negeert je compleet. Terwijl ze op andere momenten echt heel enthousiast naar je toe komt, ook uit haarzelf. Het is een portret. Maar goed des te leuker is het als ze wél enthousiast naar je toekomt.

Ik zou niet teveel roepen en doen. Dat werkte bij Zahra als pup juist niet. D'r eigen gang laten gaan en als ze komt knuffelen/belonen.

[mijke]

Wat betreft die salto aan het eind van de lijn, dat deed Skittles ook. Ik heb dat toen met behulp van Oortje opgelost. Oor houdt enorm van apporteren en het bleek dat als Oor ging rennen, Skittles met haar mee rende. Dus was het gewoon een kwestie van Oor laten apporteren en het voorwerp dus steeds binnen het bereik van Skittles' lijn blijven gooien. Resultaat twee moeie hondjes zonder rare flikflaks!

[jacq1970]

Ons Esperanza was er ook zo 1 dat het echt helemaal niet uitmaakt of dat jij er was of bv sinterklaas.. het contact dat ze maakte was een soort van aangeleerd gedrag in de zin van "als ik lief doe dan zijn de mensen aardig en krijg ik misschien wel wat te eten" maar niet omdat ze zonodig iets met mij moest.
Belangrijk voor haar was ons huis, dat was haar veilige plek haar Cribb
We hebben ooit eens getest toen ze een half jaar bij ons was . mijn lief ging met haar wandelen en ik kwam tegemoed lopen.. ze reageerde niet eens op mij, ja ze reageerde op mij net als bij andere voorbijgangers maar niet als in "heee das mijn baasje of jou ken ik"... maar het verkeerde tuinpad in lopen hoefde je niet te doen, dikke paniek... dat had ze heel snel door waar haar huis stond.
Bowie vond ze dan weer heel leuk, die herkende ze overal uit en volgde ze ook blindelings.
Tja sommige honden zullen een soort van bindingsangst hebben of altijd hun reserveringen houden tov mensen maar gelukkig de meeste die draaien na een bepaalde tijd prima bij , en somige honden hebben het gewoon niet in zich om heel veel met mensen te willen.
Voor ons nooit een probleem geweest, we hebben echt genoten van haar en haar rare capriolen

[*Skye*]

Ik heb echter nog nooit meegemaakt dat een hond ook niet reageert als je door de knieën gaat en op hoge toon tegen hem/ haar praat. Puck kijkt niet op of om.

Dan heb je nog nooit een Saluki meegemaakt.

Zahra kan dat ook doen, dan ben je gewoon ineens lucht. Kun je echt op alle mogelijke manieren lief roepen alle woordjes bedenken wat je maar kunt en een handstand doen weet ik het. Ze negeert je compleet. Terwijl ze op andere momenten echt heel enthousiast naar je toe komt, ook uit haarzelf. Het is een portret. Maar goed des te leuker is het als ze wél enthousiast naar je toekomt.

Ik zou niet teveel roepen en doen. Dat werkte bij Zahra als pup juist niet. D'r eigen gang laten gaan en als ze komt knuffelen/belonen.

Ik denk dat ik een saluki heb dan Nova luistert... als ze wilt. Soms dat kan ik echt doen wat ik wil, roepen, lief doen, koekje zeggen, boos worden, het maakt niet uit wat ik doe. Ze staat daar dan maar, staart een beetje voor zich uit en wacht totdat ik eens ophou met iets van haar te vragen en dat we gewoon normaal verder kunnen lopen

@Frolic: fijn dat er vooruitgang is, lekker samen genieten.

[LongFields]

Inmiddels besta ik wel degelijk.
Vandaag zijn we naar een voor Puck nieuw wandelplekje gereden. We kwamen veel honden tegen dat vond ze erg spannend. Met name bij pups ging het heel goed. De route was nieuw voor haar, alles was anders. Ze vond het echt spannend en stond om de haverklap tegen mijn been op om dat te vertellen.

Nu maar op zoek naar veel leuke, stabiele honden om mee te oefenen en te wandelen

De komende weken ben ik niet op de Veluwe maar daarna wil ik best met Mojo jouw kant op komen voor een wandeling.

[Fabiola17]

[miriam]

Wat fijn dat het steeds beter gaat

[LongFields]

Inmiddels besta ik wel degelijk.
Vandaag zijn we naar een voor Puck nieuw wandelplekje gereden. We kwamen veel honden tegen dat vond ze erg spannend. Met name bij pups ging het heel goed. De route was nieuw voor haar, alles was anders. Ze vond het echt spannend en stond om de haverklap tegen mijn been op om dat te vertellen.

Nu maar op zoek naar veel leuke, stabiele honden om mee te oefenen en te wandelen

De komende weken ben ik niet op de Veluwe maar daarna wil ik best met Mojo jouw kant op komen voor een wandeling.

Ja graag
Laat je het zelf weten wanneer je in de buurt bent, of moet ik je over een week of wat even helpen herinneren?

Ik ben er het Paasweekend in ieder geval en zou dan vrijdag en zaterdag in ieder geval wel moeten kunnen.

[LongFields]

Kijken we tegen die tijd nog wel even oké?

De weekenden erna heb ik ook wat meer tijd en zullen we geregeld daar zitten.

[gyanty]

Hier zo veel schotse collie herplaatsers gehad met dergelijk gedrag dat ik er niet van op keek. Die konden je de eerste maanden aardig negeren hoor. En hoe meer jij je best deed hoe verder ze zich terugtrokken. Waren verder ook allemaal heel relaxt hoor. Verder prima honden en vooral ook hele lieve honden, maar ze hadden tijd om te ontdooien en de meeste hadden echt gewoon in het leven van mensen meegedraaid. Maar een nieuwe baas sluiten ze niet zo maar voor de volle 100% in hun hart. Winnie deed er bijna een jaar over. En allemaal waren ze stuk voor stuk aanvankelijk oost-indisch doof. Niet trainbaar of omkoopbaar met voer (Winnie had wel honger na de verwaarlozing, maar achtte daar geen moeite voor de hoeven doen)

Die salto's: ik zou toch eerst maar weer wat meer met een kortere lijn gaan lopen om het begrip uiteinde van de lijn wat beter onder de knie te krijgen. En dan langzaam de lengte van de lijn opvoeren, bij salto's weer wat inkorten. Meteen ook beter voor de band om wat dichter bij je te blijven. En vooral apart lopen, voordelig voor de salto's waarschijnlijk en beter voor jullie band eerst. Ik heb dat met Norah aanvankelijk te weinig gedaan en die richtte zich ook te veel op Kay. Dat is achteraf gezien niet zo handig geweest