De proeven:
Je staat op post en recht voor je (rechter pijl) wordt een markeer geschoten. Die moet je negeren want er is een eend ziekgeschoten en er vandoor gegaan dus die moet eerst binnen (linker pijl). De hond moet het sleepspoor uitwerken en komt dan via een bosje een volgend weiland op. Als de hond op het volgende weiland is wordt in het bosje geschoten en een dummy op dat volgende weiland gegooid. Uiteraard moet de gewonde eend eerst terug gebracht worden. Als de hond terug is van de sleep moeten ze eerst die verre dummy (op zo'n 250 meter) gaan halen in het volgende weiland. Daardoor moeten ze dus langs die eerste markeer af. Als die binnen is mag de laatste markeer gehaald worden.
Dit was onze eerste proef.
Ik stond met Jones op post en de markeer werd in het veld gegooid.
Ik draaide andere kant op en hij liet zich probleemloos naar het begin van de sleep sturen en daar nam hij het direct van me over en begon het spoor uit te werken.
Op een gegeven moment gaat hij dus door dat bosje heen en zie je niets meer... maar al snel kwam hij terug met de eend.
Ik vroeg me af of hij de markeer daar wel gezien/gehoord had.
Hij zat aan de voet en keek direct naar de markeer dichtbij, deze was ook echt in de lijn van de verre memory geworpen.
"Nee" en een lijn gegeven langs die markeer af en daar is hij zo sterk in

hij vertrekt, komt op 80 meter langs de eerste markeer maar laat hem keurig liggen en rent zo 200 meter in rechte lijn door, verdwijnt in de verte in het bos en gezien hij al snel met de dummy terugkwam weet ik dus dat hij echt goed doorgestoken is.
Toen de laatste markeer dus, je bent inmiddels al snel 8 minuten verder en het was kniehoog gras maar hij vertrekt en wist nog exact waar hij lag.
Lekker begin dus.
Je staat op post en met de zinger winger (apparaat dat heel ver kan schieten) wordt er een dummy geschoten (linker pijl) ter hoogte van de middelste pijl. Maar... aan het eind van de middelste pijl, in het bos, ligt een verloren apport in een diepe greppel en die moet als eerste binnen gebracht worden. Als de hond met de middelste apport terugkomt wordt er op zijn terugweg nog een verre markeer in het water geschoten (rechter pijl). Dan eerst de markeer uit het water en als laatste de markeer die ze als eerst zagen.
Hier was de verleiding nog een stuk groter, de dummy die als laatste moest was al gegooid en lag op de route naar het bos en die moest als eerste. Ik stuur hem en op zo'n 80 meter komt hij die dummy tegen en vlak voor de dummy stop ik hem en stuur ik hem om de dummy heen. Dit volgt hij keurig op. In het bos duurde het wat lang, waarschijnlijk is hij telkens over de greppel heen gesprongen en dan ruikt hij de dummy natuurlijk niet maar na een tijdje hard werken kwam hij dan toch met de dummy terug. Als hij onderweg is naar mij word de markeer in het water geschoten (rechter pijl). Dit was geen enkel probleem, snel terug. Hierna nog de eerste markeer (linker pijl), ook geen probleem.
Tevreden!
Je staat aan de waterkant en er wordt je gezegd dat er aan de overkant in het bos een dummy ligt (linker pijl), deze moet als eerst worden opgehaald. Als de hond op de terugweg is met deze dummy wordt er een dummy in het water gegooid (rechter pijl). Die werd met een reden daar gegooid
de stroming ging namelijk naar links en tegen de hond dat de hond terug was moest hij de dummy op het veld (middelste pijl) halen en dan was de dummy die in het water was gegooid precies in de route daarheen gedreven
Geen enkel probleem voor Jones, snel naar de overkant, snel dummy gevonden en weer terug en toen werd de dummy gegooid. Toen moest hij naar het veld dus en moest ik hem schuin over sturen en de dummy die in het water lag lag nu op zijn route. Maar ook dat was geen probleem, toen hij bijna bij de dummy was heb ik hem gestopt en gezegd dat hij om de dummy heen moest en dat deed hij braaf, ook de 2e kwam dus snel binnen. En als laatste de in het water geworden dummy, piece of cake voor Jones.
Je staat met de hond op post en er wordt dichtbij (10 meter) een dummy geschoten, deze moet je zelf oprapen en naar de kist zo'n 20 meter verder brengen. Als je onderweg bent wordt op 120 meter (middelste pijl) een dummy afgeschoten met een zinger winger, tegelijkertijd is er in het bos rechts van de hond een drijfjacht (rechter pijl) waarop wordt geschoten en er gaat een schietkonijn voor zijn voeten langs. De hond moet uiteraard blijven zitten. Als je terugbent bij de hond moet hij eerst de dummy rechts uit het bos halen. Dan de dummy van de zinger winger. Daarna ligt er nog een verloren apport in een buis (linker pijl).
Jones bleef keurig zitten met alle herrie, langsschietende konijnen en vliegende dummy's om zich heen. Toen ik terug kwam heb ik hem het bos in gestuurd en die kwam snel binnen. Daarna de verre dummy en ook die kwam snel binnen. Toen die nog links, ik stuur hem richting buis en hij loopt er omheen. Ik stop hem als hij erachter is en toen dacht ie: aaahzo!. Ook snel binnen dus.
Dan de laatste proef... deze hadden ze speciaal voor het laatst bewaard omdat deze proef het onderscheid zou gaan maken volgens de organisatie. Ik was heel benieuwd dus, in het boekje zag het er moeilijk uit. Toen we eenmaal op die plek waren zag het er nog moeilijker uit

hoe verzinnen ze het
Voordat je met de hond naar de inzetplek komt is er al een dummy (rechter pijl) in het water geschoten met zinger winger door iemand die daar verderop op de kant staat. Deze dummy komt neer op ongeveer 120 meter vanaf de inzetplek in het water. Dan kom je met je hond aan en wordt er zichtbaar voor de hond een dummy met de zinger winger geschoten (middelste pijl), vanaf het schiereiland valt die dummy aan de andere kant van het schiereiland in het water, totaal niet meer zichtbaar voor hond en eigenaar dus. En dan ligt er nog een verloren dummy op het schiereiland (linker pijl). De verloren dummy in het water (rechter pijl) moet eerst, daarna is de volgorde vrij. Om bij die verloren waterdummy te komen mag de hond niet aan de kanten rechts en links komen want dat is beschermd gebied, echt door het water dus.
Ik was als een van de laatsten aan de beurt hier. Ik had alle honden voor mij hier al eruit zien gaan, die verloren dummy in het water was echt te moeilijk. Goed, toch proberen... Ik stuur Jones en hij gaat te water. Hij neemt in 1e instantie mijn lijn keurig aan maar zwemt daarna toch richting schiereiland waar hij ook de markeer had gezien. Ik heb hem gestopt en rechtsom verder vooruit gestuurd, dat deed hij! Maar na nog een 20 meter ofzo snapte hij het niet meer en trok richting de kant rechts. Het is heel onnatuurlijk voor een hond om zo ver naar het "niets" te zwemmen. De kant trekt dan. Ook waaide het heel hard waardoor ze tegen de stroming in moesten zwemmen tegen de golven in, loeizwaar dus. Goed, hij trok naar rechts en toen besloot ik even stevig te zijn. Ik floot hem, hij wist zijn koppie tussen de golven ver genoeg omhoog te krijgen om om te kijken en mij te zien. Nu deed ik iets wat ik normaal nooit doe, VOORUIT!. En ja hoor, hij was inmiddels het schiereiland voorbij dus zag zover hij kon kijken niets anders dan water maar daar ging ie dan. Als een verloren schaap

zwom hij verder die enorme plas op

voor zijn gevoel zonder eindbestemming. En na 100 meter flink ploegen in het water rook/zag hij de dummy. Hij was inmiddels een zwart puntje op dat enorme water maar doordat hij de terugweg de golven mee had kwam hij al snel dichterbij. Hij kreeg een enorm applaus en een staande ovatie en toen zag ik die oogjes stralen van trots

. Hij kwam het water uit en zonder blikken of blozen gaf hij aan richting de markeer te willen. Dus hop, richting schiereiland ingezet en weg was hij alweer. Hij zwom erheen, rende dat eiland op door de hoge begroeiing en al heel snel kwam hij met een dummy terug. De keurmeester was vol lof en zei: zet m op! je hebt nog 3 minuten, nu die verloren zoek nog! Dus ik pak de dummy aan en binnen een milliseconde had ik hem alweer weggestuurd. Ik wist dat de verloren zoek iets links lag dus ik heb hem in dat gebied gehouden. Helaas kon hij niets vinden.. Erg zuur voor zo'n hondje wat zo hard zijn best had gedaan. En toen kwam ik erachter waarom hij niets gevonden had, de werper die daar stond belde op en zei: hij had de verloren zoek gehaald en moest de markeer nog.. Dat had ik niet gezien en de keurmeester ook niet, wij gingen er beiden vanuit dat hij de markeer had gehaald (was niet te zien door de begroeiing maar hij leek uit die richting terug te komen). Ik heb hem dus in een gebied laten zoeken waar niets meer lag. Enorm zonde voor de hond wel want die heeft exact gedaan wat hem gevraagd was. Maar toch heel trots! jongste hond en dan gewoon die verre dirigeeropdracht uit het water binnen halen
Al met al supertrots uiteraard. Het was een sterk deelnemersveld waarvan de helft bestond uit nimrodhonden. Maar Jones heeft het keurig gedaan en laten zien wat hij waard is. Als enige hond 14 apporten binnen. Ik ben vooral trots op die waterproef. Het vertrouwen wat hij dan in mij heeft om zo'n eind naar nergens te zwemmen is prachtig. Hij heeft keurig geluisterd en superhard gewerkt en we zijn met hele mooie complimenten moe en voldaan naar huis gegaan.