Ineens extreem bang

[Zamunda]

Je weet natuurlijk nooit of de vorige eigenaar de waarheid spreekt, maar ik ben wel heel erg benieuwd of zij dit gedrag herkent.

[Judith]

ik heb haar een berichtje gestuurd via fb.
Zij gaf aan dat hij wel schrikachtig is, maar specifiek bang voor iets niet.
Ik weet inderdaad ook niet in hoeverre ik het moet geloven, maar aan de andere kant, we hebben hem sinds 2 maanden en eergister was pas de eerste keer dat hij zo extreem schrok

[Lizzie.]

ach wat sneu zeg, realiseer ook dat een herplaatser pas na 2 a 3 maanden zijn ware karakter laat zien.

[Alfilillo]

Ik vraag me af of je het niet te groot maakt en daarom de angst juist voedt. Goed, hij rook iets waardoor hij schrok, maar is dat zo uitzonderlijk of extreem? Hij is niet gevlucht of zo, of de hele dag in zijn angst blijven hangen. Hij was nog open voor lekkere geuren. Is het in die gevallen niet beter om gewoon ontspannen door te lopen alsof er niks aan de hand is? Er is immers niks aan de hand. Als hij nu in een wat gespannen fase zit, is het belangrijk dat jij juist een stabiele steun bent.

[Judith]

Ik vraag me af of je het niet te groot maakt en daarom de angst juist voedt. Goed, hij rook iets waardoor hij schrok, maar is dat zo uitzonderlijk of extreem? Hij is niet gevlucht of zo, of de hele dag in zijn angst blijven hangen. Hij was nog open voor lekkere geuren. Is het in die gevallen niet beter om gewoon ontspannen door te lopen alsof er niks aan de hand is? Er is immers niks aan de hand. Als hij nu in een wat gespannen fase zit, is het belangrijk dat jij juist een stabiele steun bent.

Ja dat ben ik ook wel met je eens, het is voor mij meer. Dat als ik weet waarvoor hij bang is, ik daar op kan anticiperen, dus bijvoorbeeld niet naar een bepaalde plek gaan. of als het onweert of als er mannen zijn met hoeden op dat ik dat dan ontwijk.
het komt nu ineens uit het niets, naar mijn idee door een geur, en dat vind ik moeilijk. Ik heb vanmorgen ook gewoon vrolijk gedaan en ben gewoon doorgelopen en toen was het wel weer goed.

Ik mis ook gewoon de ervaring met een bange/angstige hond. Dana is niet snel onder de indruk, en als ze dat wel is, is het 1x schrikken en is het klaar. Maar een hond die blijft hangen in de angst ken ik gewoon niet.

[Jackira]

Soms zijn ze gewoon ergens bang voor maar maak het inderdaad niet te groot als hij niet echt depressief gedrag gaat vertonen. Buck wilde een keer een week het bos niet in nadat er een kastanje uit de boom op z'n kont was gevallen. Nou ja, dan niet.

Ik heb er geen extra aandacht aan besteed want niet alles is maakbaar en te vormen en hoeft getraind te worden. Doe gewoon leuke blije dingen, wees gewoon lief voor hem en corrigeer niet te veel, en naarmate de band sterker wordt zal dit ook wel beter gaan.

[runninggirl]

Jura kan ook sterk reageren op geuren. Vooral van honden die ze niet mag, maar vossengeur wordt ze bijvoorbeeld woest op. Een paar jaar geleden was het heel erg, ze schoot dan enorm in de stress soms. Ik heb haar geleerd dat er iets heel lekkers te verdienen valt als ze haar kop omhoog doet (van de geur weg dus) en met me mee loopt. Letterlijk eerst steeds wegleiden met lekkers in de hand. Het moest eerst wel iets héél lekkers zijn, slagroom en Rodiworst zijn bij haar favoriet.
Ik loop dan standaard terug, dus niet verder over het geurspoor. Dat heeft hier goed geholpen, ze kiest nu zelf voor omkeren voordat ze te gestrest raakt, ook zonder lekkers gaat dat nu automatisch. Misschien heb je hier wat aan!

[Emma]

Ik vraag me af of je het niet te groot maakt en daarom de angst juist voedt. Goed, hij rook iets waardoor hij schrok, maar is dat zo uitzonderlijk of extreem? Hij is niet gevlucht of zo, of de hele dag in zijn angst blijven hangen. Hij was nog open voor lekkere geuren. Is het in die gevallen niet beter om gewoon ontspannen door te lopen alsof er niks aan de hand is? Er is immers niks aan de hand. Als hij nu in een wat gespannen fase zit, is het belangrijk dat jij juist een stabiele steun bent.

Ja dat ben ik ook wel met je eens, het is voor mij meer. Dat als ik weet waarvoor hij bang is, ik daar op kan anticiperen, dus bijvoorbeeld niet naar een bepaalde plek gaan. of als het onweert of als er mannen zijn met hoeden op dat ik dat dan ontwijk.
het komt nu ineens uit het niets, naar mijn idee door een geur, en dat vind ik moeilijk. Ik heb vanmorgen ook gewoon vrolijk gedaan en ben gewoon doorgelopen en toen was het wel weer goed.

Ik mis ook gewoon de ervaring met een bange/angstige hond. Dana is niet snel onder de indruk, en als ze dat wel is, is het 1x schrikken en is het klaar. Maar een hond die blijft hangen in de angst ken ik gewoon niet.

Ik zou er toch voor waken, dat jijzelf niet door jouw reactie, wantrouwen opwekt bij Dino.
Als je er zelf zo mee bezig blijft, voelt je hond dat ook.
Er zijn veel poedels die net wat gevoeliger en neurotische zijn, en door jou eigen gedrag, het neurotische kantje blijft voeden.

Gevoelige honden hebben het meest baat bij een baas die een rots in de branding is. Tenminste dat is mijn mening. Je kan bij sommige honden ook steun geven, maar bij een gevoelige hond, die snel de neiging heeft ergens in te blijven hangen, werkt dat soms averechts.

Wat bij Dino werkt weet ik niet, maar ben je ervan bewust, dat jouw gedrag ook veel invloed kan hebben.

[blondie]

ik heb haar een berichtje gestuurd via fb.
Zij gaf aan dat hij wel schrikachtig is, maar specifiek bang voor iets niet.
Ik weet inderdaad ook niet in hoeverre ik het moet geloven, maar aan de andere kant, we hebben hem sinds 2 maanden en eergister was pas de eerste keer dat hij zo extreem schrok

Misschien als je eens oploopt met iemand anders en hij schrikt weer zo kan iemand anders iets herkennen in het gedrag of zien ze wel eerder waar het vandaan komt.
Wat betreft de eerste eigenaar, soms weet je echt niet waar bepaald gedrag vandaan komt. Ik heb het met mijn eerste hond gehad, die was ineens enorm bang voor bepaalde dingen (hengelaars of mannen die met een emmer liepen, bang voor een bezem maar ook echt panisch dus niet angstig maar echt een extreme reactie die ik niet verwachtte of zag aankomen) en de eerste eigenaar herkende er echt helemaal niets in, en ik geloofde hem daar ook in.
Maar goed omdat het voor mij wel duidelijk was waar hij op reageerde kon ik er ook op reageren, dus in ons geval is het met hulp en mijn reactie erop wel goed gekomen en was het na een aantal keren weer over, en ook naarmate hij langer bij mij was en we veel samen deden is de band anders geworden en ook zijn reacties op bepaalde dingen veranderde weer in "stabiel".

[renee-uk]

ik zou inderdaad uitkijken dat je zelf niet teveel gaat reageren op die angst, dan maak je er een grotere issue van dan het is en dat is - naar wat ik zo lees- nou juist iets waar dino niet mee om kan gaan.
en ik zou ook niet alles wat een schrikreactie geeft uit de weg gaan, dan kun je straks niet verder komen dan je tuin omdat er overal wel iets engst kan zijn.
loop maar gewoon door en al zeker als ie zelf al doorloopt, werken aan bepaalde dingen kan altijd later nog, nu is het vooral een zaak van omgaan met het alledaagse en hoe minder nadruk je daarop legt, des te beter is dat voor dino.

[ellen en de birmanen]

Ik zal juist niks ontlopen waar Dino angstig op reageert. Zelf gewoon zelfverzekerd door stappen, er is niks aan de hand en niet op hem reageren. Als je alles gaat ontlopen is de kans dat Dino op alles angstig gaat reageren. Dat is tenminste mijn ervaring met angstige honden.

ellen

[mijke]

Wat een lastig probleem, ik kan me voorstellen dat je het lastig vindt omdat het voor jou niet duidelijk is waar de angst nou precies vandaan komt. Een hondenkennis van mij heeft nu een enorm angstige opvanghond, en die hond gaat met sprongen vooruit sinds ze die hond zelf de keuze geeft. Ze loopt altijd aan een lange lijn en als er dan iets is wat ze eng vindt (in haar geval zijn dat vooral mensen) dan kan ze, uiteraard binnen het mogelijke en rekening houdend met verkeer etc, zelf bepalen of ze er snel voorbij wil lopen of juist wil wachten of hoe ver ze afstand wil nemen. Maar dan is de oorzaak van de angst erg duidelijk en concreet dus dat is anders dan bij Dino. Desalniettemin zou je het misschien wel kunnen proberen, om hem te vrijheid te geven zelf controle te hebben over hoe hij met zijn angst omgaat. Aan de andere kant werkt dat ook niet voor elke hond hoor, voor Oor werkte het in de angstfase juist erg goed dat ik overdreven ging knuffelen met enge objecten en haar uitnodigde er aan te ruiken en me als een blije idioot te gedragen. En er zijn ook honden die juist baat hebben bij een baasje dat er niet te veel op reageert en juist de leiding neemt, riem kort en rustig maar kordaat doorlopen. Ik denk dat het een kwestie is van uitproberen om te zien wat voor Dino het beste werkt.

[DeDiana]

Wat een lastig probleem, ik kan me voorstellen dat je het lastig vindt omdat het voor jou niet duidelijk is waar de angst nou precies vandaan komt. Een hondenkennis van mij heeft nu een enorm angstige opvanghond, en die hond gaat met sprongen vooruit sinds ze die hond zelf de keuze geeft. Ze loopt altijd aan een lange lijn en als er dan iets is wat ze eng vindt (in haar geval zijn dat vooral mensen) dan kan ze, uiteraard binnen het mogelijke en rekening houdend met verkeer etc, zelf bepalen of ze er snel voorbij wil lopen of juist wil wachten of hoe ver ze afstand wil nemen. Maar dan is de oorzaak van de angst erg duidelijk en concreet dus dat is anders dan bij Dino. Desalniettemin zou je het misschien wel kunnen proberen, om hem te vrijheid te geven zelf controle te hebben over hoe hij met zijn angst omgaat. Aan de andere kant werkt dat ook niet voor elke hond hoor, voor Oor werkte het in de angstfase juist erg goed dat ik overdreven ging knuffelen met enge objecten en haar uitnodigde er aan te ruiken en me als een blije idioot te gedragen. En er zijn ook honden die juist baat hebben bij een baasje dat er niet te veel op reageert en juist de leiding neemt, riem kort en rustig maar kordaat doorlopen. Ik denk dat het een kwestie is van uitproberen om te zien wat voor Dino het beste werkt.

Klopt, daarom is er ook niet één recept dat altijd bij elke hond werkt en is omgaan met angst altijd een soort maatwerk.
Ik heb hier drie honden die elk op hun eigen manier wel eens angstig of onzeker zijn en bij alle drie werkt een andere aanpak beter. Je zelf heel erg focussen op die angst(en) en er zelf onrustig van worden, werkt in ieder geval bij alle drie de angst juist in de hand.

In dit geval denk ik ook dat het veel zal helpen als de hond meer vertrouwen krijgt in de baas, ook omdat ik in het verhaal lees dat hij weinig steun lijkt te zoeken. En behalve er voor je hond zijn, met hem bezig gaan en samen veel leuke dingen doen, heeft dat ook veel te maken met begrijpen wat de hond nodig heeft. Als je hem kunt helpen bij dingen die hij moeilijk vindt, groeit dat vertrouwen. Wellicht is Dino toch flink uit zijn doen door de herplaatsing; hij heeft dan ook nog die plotselinge verlatingsangst en dan ineens die angsten uit het niets erbij - hij zit momenteel gewoon niet zo lekker en stabiel in zijn vel dus. Het kan best zijn dat hij daardoor nu veel angstiger reageert op de trigger, terwijl hij normaal misschien even zou schrikken en zich dan weer zou herstellen.

[renee-uk]

Klopt, daarom is er ook niet één recept dat altijd bij elke hond werkt en is omgaan met angst altijd een soort maatwerk.
Ik heb hier drie honden die elk op hun eigen manier wel eens angstig of onzeker zijn en bij alle drie werkt een andere aanpak beter. Je zelf heel erg focussen op die angst(en) en er zelf onrustig van worden, werkt in ieder geval bij alle drie de angst juist in de hand.

In dit geval denk ik ook dat het veel zal helpen als de hond meer vertrouwen krijgt in de baas, ook omdat ik in het verhaal lees dat hij weinig steun lijkt te zoeken. En behalve er voor je hond zijn, met hem bezig gaan en samen veel leuke dingen doen, heeft dat ook veel te maken met begrijpen wat de hond nodig heeft. Als je hem kunt helpen bij dingen die hij moeilijk vindt, groeit dat vertrouwen. Wellicht is Dino toch flink uit zijn doen door de herplaatsing; hij heeft dan ook nog die plotselinge verlatingsangst en dan ineens die angsten uit het niets erbij - hij zit momenteel gewoon niet zo lekker en stabiel in zijn vel dus. Het kan best zijn dat hij daardoor nu veel angstiger reageert op de trigger, terwijl hij normaal misschien even zou schrikken en zich dan weer zou herstellen.

[laeken]

Ik ga iets heel geks zeggen maar op mij komt dit over als een hond die iets verwacht. En ik denk dat het aan jullie ligt. Jullie lijken me best gevoelig voor wat hij doet. En ook erg zachtaardig. Zijn jullie niet een keer uit je slof geschoten of hebben jullie hem recent enorm laten schrikken of per ongeluk pijn gedaan? Trimmer? God weet wat? En dat hij dat als een TT of stroomdraad oid opgevat heeft? Je trapte op een dennenappel en je maakte een plotselinge valbeweging zeg je? Ben je normaal heel behoedzaam of bv is er iemand recent op hem gevallen? Wat je beschrijft lijkt op een hond die angst heeft voor het onverwachtte. Dus de hond die met een boog om schrikdraad loopt of een hond die gedrukt en onzichtbaar wil zijn omdat hij iets heftigs verwacht.

Kan hij wild met jullie stoeien? Doe je wel eens trekspelletjes met hem? Volgens mij moet je hem zelfverzekerd maken en leren met meer prikkels om te gaan.

Bas is bv heel erg bang voor dingen aan haar lijf. Een grasje in haar haren en ze gaat liggen en zegt nog net geen help me tegen mij. Ga je haar lang op 1 plek bekijken krijgt ze echt de zenuwen. Een teek is een operatie voor haar en een spuitje bij de dierenarts trekt ze al helemaal niet en dan krijst en bijt ze van angst. Die heeft dus ook iets raars mee gemaakt waar ze totaal van over de rooie is geweest. Tom kan je bij wijze van in zijn slaap plukken zonder dat hij een oog open doet.

Ik bedoel dus te zeggen dat veel.gedrag een oorzaak heeft. En ik lees echt een bezorgde hond die stress heeft over iets waarvan hij wil dat hem dat nooit meer gaat gebeuren. En hij lijkt geen idee te hebben wat dat veroorzaakt en hoe hij dat moet voorkomen. Dus aan jullie om eens heel goed na te gaan of hij per ongeluk recent getraumatiseerd is. Per ongeluk kan prima. Iets heel kleins kan ook prima. Als hij enorm geschrokken is door iets heel onverwachts kan dat genoeg zijn om hem constant op zijn hoede te maken. Hij moet uit die argwanende vermijdende modus. Misschien moeten jullie liever zijn en veel meer met hem spelen? Geen idee verder dus misschien doe je dat al de hele dag maar dat zou ik bedenken als mijn hond ineens zo deed. Elke hond en elke hond baas relatie wordt sterker en beter van spelen met de baas.

[billy]

Zitten jullie niet veel te veel op hem te letten ik zou daar ook onzeker van worden en misschien ook wel misbruik van maken, want je krijgt wel alle aandacht.

Morgen komt hier een hondje kennismaken en als het klikt mag hij blijven en dan gaan we s'middags lekker uit, maar ik ga daarna toch echt wel even de deur uit hoor en de dag erna ook weer, ik zou proberen er wat losser mee om te gaan.

[Ri@nne]

Bij Loutje helpt het om haar dan op te tillen, tegen me aan te houden en rustig tegen haar te praten. Vast niet verantwoord volgens de regels, maar hé het helpt bij haar. Afhankelijk van hoe stevig de angst is op dat moment, loop ik een 50 tot 300 meter met haar in m'n armen en zet haar dan weer neer en laat haar nog even heel vrolijk volgen met wat brokjes.

Ik snap dat het wat lastiger is om Dino op te tillen.

Dit helpt bij Kai ook. ( is ook echt het enige wat helpt. )
Nu ik hem niet op kan tillen omdat ik met krukken loop ga ik bij hem zitten, komt hij tegen me aan hangen, klets ik even tegen hem en na een tijdje proberen we samen verder te lopen. Lukt dit nog niet, dan probeer ik een meter of wat op te schuiven en het daar te proberen. Hem negeren / dwingen heeft als enige uitwerking dat hij compleet over de zeik gaat en niet meer te bereiken is.