Met elkaar spelen; in eigen roedel of daarbuiten

[Manuma]

Naar aanleiding van een ander topic werd ik eens op gedachten gebracht. Eens in de zoveel tijd gebeurt dat.

Mijn honden spelen nooit.
Buiten trekt Uma weleens een sprintje waarop Manu mee rent en haar kop in zijn bek doet en dan stopt het weer. Binnen spelen ze he-le-maal nooit. Heerlijk rustig, nooit vrees voor kapotte spullen in huis, ze hebben niet eens speelgoed meer want het lag er maar.

Toen Cody nog bij mij in de opvang zat heeft Manu wel met hem gespeeld maar nu ik eraan terugdenk alleen in de eerste 2/3 maanden. Dit was vooral de bekken tegen elkaar aan zetten en dom zitten kauwen op elkaars hoofd. Dit resulteerde vrijwel altijd in wat tandengeblikker, gemopper en dan stopte het weer.

Wij mensen vinden het schattig en gezellig als honden gaan spelen.
Buiten is dat voor ons vaak een spel met wat rennen, een beuk hier en daar. Met Sultan kan Manu wel spelen maar dit is vrijwel altijd wat bij elkaar in de kraag hangen en ook dat stopt vaak omdat de ander boos wordt. Wij als baasjes lachen er wat om, vertellen elkaar dat het toch zo gezellig is dat ze zo leuk spelen en vervolgens spreek je nog wat af waar in mijn ervaring het spel alleen maar minder en minder wordt.

Manu is nu 4 jaar oud en ik merk dat hij nu eigenlijk nooit meer speelt, ook niet buiten. Heel soms komen we een teef of jonge hond tegen die helemaal dol van hem is en dan rent hij wel wat mee met af en toe een kont omhoog. Dat is al heel ander spel dan met al het lichaamscontact dat andere spelende honden hebben. Andere honden nemen hem snel serieus; hij is kalm, zelfverzekerd, redelijk zelfstandig maar totaal niet agressief. Voorheen hadden we nog weleens "last" van patsende reuen wat ook vaak resulteerde in een kort spel. Als in; spelbuiging, een beuk en een sprint. Dat heb ik eigenlijk al heel lang niet meer gezien. Uma speelt door te sprinten, nooit met lichaamscontact.

Is spel met lichamelijk contact nu wel echt spel?
Is spel niet vrijwel altijd een krachtmeting? Zowel binnen de eigen roedel als buiten met onbekende of half bekende honden?
En zou het kunnen zijn dat mijn doodsaaie duo nooit speelt omdat ze die hele krachtmeting niet nodig hebben? Gewoon koek en ei, pais en vree zeg maar?

Ik ben heel benieuwd hoe jullie dat ervaren.

[Manuma]

Binnen de roedel spelen alleen Rozi en Peer met elkaar. Voor de rest niet. Erbuiten spelen ze met geen enkele hond.

Zijn Rozi en Peer qua rangorde ook wel redelijk gelijk aan elkaar?

[Crescent]

Ik heb begrepen dat honden die in groepen leven "op straat" hun tijd verdelen tussen slapen en zoeken naar eten. Als er voldoende eten is wordt er soms kort gespeeld.

Ik denk inderdaad dat die twee van jou onderling een heerlijk kalme balans hebben. Hier wordt er veel gespeeld, om takjes en om ballen. Beide honden laten niet graag afweten en zijn aan elkaar gewaagd. In huis zijn het meubelstukken.

Oja en buiten de roedel wordt altijd begroet en vaak ook gespeeld.

[TessaThomas]

Ik vind het lastig. Als ik naar die 3 hier kijkt dan speelt Tay bijna nooit. Als hij bij met 1 van de 2 teven ingaat op een spelbuiging, dan is het binnen een paar seconde dat hij het ook weer afkapt en bij Winni ook haar kop beet pakt totdat ze rustig is. Winni wil hem nog wel eens 'uitdagen' als zij het spannend vindt, terwijl dat dus altijd hetzelfde eindigt. Tay heeft wel weer de neiging om op Tessa te jagen buiten en hoewel dat er uit ziet alsof Tessa het niet leuk vindt, komt ze hem wel weer uitdagen (spelbuiging en weg huppelen, weer terug en hetzelfde tot hij weer achter haar aankomt).

Maar Tessa en Winni zijn echt van het stoeien, achter elkaar aan rennen enzovoorts. Of dat echt een krachtmeting is vraag ik me wel eens af. Winni is namelijk 9 van de 10 keer degene die het 'verliest', terwijl zij in de normale dingen met gemak boven Tessa staat. Daar is geen gedoe over. Winni wil met andere honden niet spelen, kennis maken wil ze wel, maar zij schiet heel snel om in jagen als ze wel reageert op een hond zijn uitdaging. En mensen vinden dat leuk om te zien, maar ik vind het geen leuk spel. Het wordt ook niet afgewisseld, het is altijd Winni die achter die andere hond aangaat.

Dus buiten de roedel spelen ze niet. Binnen de roedel de twee teven wel. Van Tay hoeft het niet, die doet soms mee, maar zegt heel snel dat het ook weer klaar is.

[Machie]

Csiva en Fiji spelen enorm veel. Zonder gedoe trouwens. Misschien komt dat nog aangezien het 2 teven zijn die redelijk aan elkaar gewaagd zijn. Als het aan Fiji ligt slapen ze ook altijd samen maar daar denkt Csiva net wat anders over.

[Emma]

Onze Buster en Luca spelen ook nooit met elkaar. Wel even ruiken aan elkaar, en ze zijn ontspannen bij elkaar.

Echt spelen,als in beuken en ander fysiek spel, dat vind ik zelf wel een krachtmeting, wat verder niet hoeft te escaleren. Maar mijn ervaring is wel dat je moet opletten of het voor beide partijen leuk blijft, zo niet kap ik het af.

De rennende spel types, daarbij zal het denk ik niet zo snel escaleren in een serieuze krachtmeting. Ik denk dus ook wel dat het type spel, er ook mee te maken heeft.

Overigens is mijn ervaring dat spel tussen reuen wel vaak krachtmeting is, en altijd wel oppassen.
Spel tussen reu en teef is vaak toch wat meer hofmakerij en flirten. Beetje ik trek aan je haar, want ik vind je leuk
Spel tussen teef en teef is denk ik wel afhankelijk Ven hoe er gespeeld wordt. Pittige teven zullen wel aan krachtmeting doen, misschien. Mijn ervaring met ( kleine) teefjes is vaak even snuffelen, misschien wat met elkaar rennen, 2 seconden en klaar eigenlijk.

[Fotogravinnetje]

Gait heeft nog veel behoefte om te spelen. Die is nu natuurlijk ook nog geen jaar oud. Elco heeft daar weinig behoefte aan, maar doet wel af en toe mee. Paco heeft hier net weer een paar dagen gelogeerd en hij en Gait spelen behoorlijk veel. In die tijd heeft Elco wel wat meegespeeld, maar niet veel. Nu Paco weer naar huis is, speelt Elco weer wat meer met Gait. Maar ik denk dat de kans inderdaad best groot is dat er hier over een paar jaar ook niet veel meer onderling gespeeld wordt. Buiten speelt Elco eigenlijk helemaal niet meer. Gait wil nog wel graag met andere honden spelen, maar is over het algemeen makkelijk mee te roepen als we verder gaan

[dre]

Mijn honden spelen bijna nooit, hun spelen wel door achter elkaar aan te rennen en te beuken, maar dit gebeurd 2-3x in de week misschien.
In huis wordt er sowieso niet gespeeld, maar ik moet ook toegeven dat Juno vind dat er in huis rust moet heersen en dus kapt ze al het spel altijd af.
Toevallig laatst een filmpje gemaakt toen ze in de tuin bezig waren: klikkerdeklik
In de tuin is het meer beuken en happen, buiten wordt er meer lange afstanden geracet en minder gebeukt.

Buiten de roedel spelen ze alleen met Leo van Hewi, maar das ook praktisch eigen roedel dus of dat nu echt telt.

[Laura84]

Laicka en Fix willen buien samen nog wel eens wat rennen en beuken, binnen is het soms wat met de bek spelen terwijl Laicka op de bank ligt en Fix debiele sprongetjes gaat maken. Als ze samen zijn spelen ze niet met vreemde honden maar als Laicka alleen is kan ze nog wel eens gecharmeerd raken van een (in haar ogen) knappe vent.

[Ingrid48]

hier wordt ook nooit met elkaar gespeeld, ik vind het wel jammer. Ze hebben sowieso weinig met elkaar, liggen nooit gezellie bij elkaar in de mand of gaan samen op pad.

Saai zooitje eigenlijk Maar aan de andere kant is er ook nooit ruzie, zelfs niet over botjes die blijven liggen dus wel lekker rustig

[Manuma]

Grappig om te lezen hoe jullie ervaringen zijn; heel divers dus.

Mijn honden liggen ook nooit samen. Manu wil dat niet, Uma wel. Ik kan inderdaad alles laten liggen en hun voerbakken staan nog geen halve meter van elkaar vandaan. Ze wisselen botjes om; Uma wil dat Manu er al even aan gekauwd heeft voordat zij kan beginnen Ze hebben één keer ruzie gehad, dat duurde ongeveer 2 seconden en verder zijn het doodsaaie honden. Ook buiten gebeurt er niet zoveel en toch zijn ze heel graag samen.

Wat betreft rangorde.. Als er een nieuwe hond bij komt is Uma bezig met een rustplek zoeken en Manu is bezig de rust te bewaren. Dus ik denk dat Manu de regelaar is en daarmee ook meer regie pakt en heeft. Hij beschermt Uma ook als ze belaagd wordt door een vreemde hond. Logées is echter nooit een probleem hier. Toen Cody er bij kwam merkte ik dat hij wel op gelijke voet stond met Uma qua positie in de roedel. Ze zouden beide bezwijken onder alleen het idee al dat ze iets zouden moeten beslissen Zij trokken dan ook het meeste met elkaar op en Cody speelde weleens wat met haar maar dat kwam meer van één kant. Hij stond wel heel duidelijk helemaal onderaan en naar mijn idee heeft Manu zijn spanning "gecorrigeerd" de eerste maanden dat hij hier was. Het heel angstige heeft Manu volledig genegeerd en pas toen Cody bijtrok en durfde te gaan keten heeft Manu af en toe wat gezegd. Hij bromt en blokt als uiterste overigens, hij duikt nooit ergens bovenop of een hond moet het wel heel erg bont maken.

Sinds hij volledig volwassen is merk ik dat er vrijwel nooit meer gespeeld wordt. Ik dacht dat het misschien komt omdat hij nu de echt volwassen, kalme en serieuze reu geworden is die voorheen nog wat in de dop zat.

[Nikkielvis]

Marco en jantje spelen ook nooit met elkaar. Jantje speelt vooral met zichzelf en zijn speelgoed. dat is hem echt heilig. En Marco bemoeit zich soms met jantje buiten als hij vind dat hij te wild speelt met andere honden.

Van de beide honden is Jantje wel graag aan het rennen en beuken met andere honden. En is dan ook erg vocaal.

[DeDiana]

Hier spelen ze wel met elkaar, vooral in de tuin eigenlijk en soms in huis. Meestal Amy en Amoz samen of Mila en Amy, maar Mila en Taartje spelen ook wel eens en in de tuin doen ze soms ook allemaal mee (vooral heel hard achter elkaar aan rennen, Taartje staat dan ergens in haar eentje blij te huppelen). Tijdens het wandelen spelen alleen Mila en Amy soms, ze hebben dan allemaal andere bezigheden die ze meestal belangrijker vinden.
Mila is sowieso heel speels, maar ze speelt het allerliefst met mij. Met vreemde honden speelt ze zelden, maar soms komen we een hond tegen waarmee ze meteen een speelklik heeft. Mila's spel is veel achter elkaar aan rennen, elkaar uit de bocht laten vliegen en weinig lichamelijk contact. Amy vindt dat ook leuk en speelt ook op die manier met Mila, maar met Amoz speelt ze veel fysieker. Amy speelt redelijk veel met vreemde honden (na een gepaste kennismaking) en met alle logés en opvangers en anders wel met de katten of met mij.
Amoz houdt wel van een partijtje stoer worstelen met andere grote reuen, maar dat is inderdaad armpje drukken en een krachtmeting op een speelse manier. Met vreemde teven speelt hij nauwelijks en als hij dat doet, wordt het vaak opjagen en konthappen, wat ik niet zo'n leuk spel vind.
Taartje speelt eigenlijk alleen af en toe met Mila en met mij.

Ik denk dat er vaak wel een aspect van aftasten van de verhoudingen in het spel zit verweven, en dat het een manier is om die te bepalen zonder gevechten of gedoe. Maar ik denk ook dat dat niet het enige ingrediënt is van spel, want tussen Mila en Amy konden de verhoudingen niet duidelijker zijn en toch spelen ze geregeld met elkaar. Ik denk gewoon omdat ze het leuk vinden, omdat het en band smeedt en omdat het een manier is om hun energie kwijt te raken

[malinois]

Hier spelen ze onderling niet echt... Xygan daagt Xavi wel constant uit maar Xavi gaat er meestal.niet op in. Af en toe wel.. dan is t een minuut of wat spelen en that's it. Met andere honden Xavi niet Xygan wel maar ook maar even. Hij is er snel op.uitgekeken.

[sbientje]

Karel speelt nog steeds heel graag, en hij is vrij onnozel dus gaat eigenlijk altijd goed. Hij is natuurlijk wel vrij groot en zwaar dus hij kan niet met alle honden spelen. Als een hond niet wil gaat ie wat anders doen. Hij kan nog steeds heel goed spelen met Fudge, en laatst had ie een enorme volwassen mechel (die ik niet had gezien, anaders had ik hem aangelijnd) aan het spelen. Hij is altijd het lulletje maar dat lijkt ie ook prima te vinden. Hij heeft weinig ambities om hogerop te komen.

Pom is niet meer zon speler. Toen ze jonger was vond ze het geweldig, tegenwoordig is het al snel snauwen. Met Karel speelt ze wel, in huis mogen ze niet wild spelen dus dat is dan meestal samen in de mand een beetje liggen bekken, of met de poten meppen ofzo. Buiten rennen ze graag achter elkaar aan en stoeien ook wel. Pom wordt wel vrij snel vrij fel maar dat gaat zo samen eigenlijk heel goed. Met andere reuen kan ze ook wel spelen soms, maar dat is wat wisselend. Ze heeft er volgens mij ook niet meer zoveel behoefte aan, buiten de interacties met Karel.

toevoeging: ik heb niet het idee dat het bij Karel krachtmeting is. Of nouja, misschien wel maar dan neemt hij vanzelf al de laagste rol aan. Onderling is het sowieso weinig, vind Reu/Teef toch al heel anders qua 'rangorde'. Staat hier niemand op zijn strepen hoor, in de zin van slaapplekken opeisen of eten inpikken of weet ik het. Grommen doen ze sowieso al nooit naar elkaar. Dat zou overigens wel mogen, grenzen aangeven, maar doen ze gewoon niet. Bij Pom is spel, zeker met andere teven, wel degelijk een krachtmeting.

[Ingrid48]

is spelen ook meer voor reuen dan voor teefjes vraag ik me af?

[Hylos]

Ik heb maar 1 hond dus hoe het binnen zou gaan.. geen idee.
Er zijn 2 honden in onze straat waar Xavi, als we ze tegen komen, mee speelt. Althans, ze (een Boxer en een Vizsla teefje) zijn gek van hem dus die willen dan graag spelen. Met de Boxer is het veel beuken maar toch heb ik het idee dat Xavi er alleen maar op wil klimmen. Dus ja in hoeverre dat puur spelen is..
Toen ie jong was speelde hij heel veel, met alle honden wel. Hij is ook heel erg speels. Daarom speel ik zelf veel met hem.

[Gollum]

Naar aanleiding van een ander topic werd ik eens op gedachten gebracht. Eens in de zoveel tijd gebeurt dat.

Mijn honden spelen nooit.
Buiten trekt Uma weleens een sprintje waarop Manu mee rent en haar kop in zijn bek doet en dan stopt het weer. Binnen spelen ze he-le-maal nooit. Heerlijk rustig, nooit vrees voor kapotte spullen in huis, ze hebben niet eens speelgoed meer want het lag er maar.

Toen Cody nog bij mij in de opvang zat heeft Manu wel met hem gespeeld maar nu ik eraan terugdenk alleen in de eerste 2/3 maanden. Dit was vooral de bekken tegen elkaar aan zetten en dom zitten kauwen op elkaars hoofd. Dit resulteerde vrijwel altijd in wat tandengeblikker, gemopper en dan stopte het weer.

Wij mensen vinden het schattig en gezellig als honden gaan spelen.
Buiten is dat voor ons vaak een spel met wat rennen, een beuk hier en daar. Met Sultan kan Manu wel spelen maar dit is vrijwel altijd wat bij elkaar in de kraag hangen en ook dat stopt vaak omdat de ander boos wordt. Wij als baasjes lachen er wat om, vertellen elkaar dat het toch zo gezellig is dat ze zo leuk spelen en vervolgens spreek je nog wat af waar in mijn ervaring het spel alleen maar minder en minder wordt.

Manu is nu 4 jaar oud en ik merk dat hij nu eigenlijk nooit meer speelt, ook niet buiten. Heel soms komen we een teef of jonge hond tegen die helemaal dol van hem is en dan rent hij wel wat mee met af en toe een kont omhoog. Dat is al heel ander spel dan met al het lichaamscontact dat andere spelende honden hebben. Andere honden nemen hem snel serieus; hij is kalm, zelfverzekerd, redelijk zelfstandig maar totaal niet agressief. Voorheen hadden we nog weleens "last" van patsende reuen wat ook vaak resulteerde in een kort spel. Als in; spelbuiging, een beuk en een sprint. Dat heb ik eigenlijk al heel lang niet meer gezien. Uma speelt door te sprinten, nooit met lichaamscontact.

Is spel met lichamelijk contact nu wel echt spel?
Is spel niet vrijwel altijd een krachtmeting? Zowel binnen de eigen roedel als buiten met onbekende of half bekende honden?
En zou het kunnen zijn dat mijn doodsaaie duo nooit speelt omdat ze die hele krachtmeting niet nodig hebben? Gewoon koek en ei, pais en vree zeg maar?

Ik ben heel benieuwd hoe jullie dat ervaren.

Dat vraag ik me sinds gister dus ook af

Rani houd echt van fysiek spel. Binnen de eigen roedel speelt ze nooit fysiek omdat de andere twee dat niet willen. Mika speelt sowieso niet, ze wil wel keihard rondjes rennen maar stopt wanneer er fysiek contact is. Gollum wil alleen rustig en zachtjes spelen, bijvoorbeeld samen een balletje heen en weer rollen. Soms wil ze ook dat Rani het speeltje afpakt, ze duwt het ding dan zo in Rani's gezicht Een beetje bekken vind Gol ook nog wel leuk maar niet te hard.

Buiten zoekt Rani de grootste reuen uit om mee te beuken en rennen, de Rottweiler van de buren vind ze bijvoorbeeld helemaal het einde. Ook reuen met veel haar (fluffies noem ik ze altijd) vind ze op een of andere manier heel erg leuk en daagt ze uit. Ik kan me moeilijk voorstellen dat dit altijd een krachtmeting is, waarom zou ze dat willen?
Binnen kan dat een ander verhaal zijn, in haar eigen huis. Maar over het algemeen heb ik niet echt een beeld van Rani dat ze de baas wil spelen.

Wel interessant om te observeren en erover na te denken.

[Alfilillo]

Alfil en Lily spelen veel met elkaar. Vroeger ook veel binnen, nu hoofdzakelijk buiten. Ze hebben echt vaste plekken tijdens de wandeling waar gespeeld moet worden. Het gaat er behoorlijk heftig aan toe. De dynamiek is vrijwel altijd hetzelfde. Alfil daagt Lily uit todat ze toehapt. Het is dan altijd Lily die Alfil opjaagt totdat ze hem te pakken heeft, dan wordt hij op de grond gesmeten en in mootjes gehakt. Het klinkt sneu voor Alfil, maar hij vindt het heerlijk. Na Lily's loopsheid was ze zo'n anderhalve maand heel sloom, niet te porren tot enig spel. Alfil maakte de gekste bokkensprongen om haar te triggeren om met hem te spelen, zonder succes. Hij liep toen echt een beetje met zijn ziel onder zijn arm. Nu krijgt hij weer respons gelukkig.
Mijn honden zijn nog vrij jong, 1 en 2, dus het kan best dat het spel op een gegeven moment minder wordt. Ik weet niet of het er echt om gaat de verhoudingen te bepalen. Binnen zijn die overduidelijk: Alfil is de baas. Ik heb het idee dat het meer energie kwijtraken is, de adrenaline etc. Als ze zouden moeten jagen en zelf hun eten zouden moeten vangen, hadden ze er wellicht helemaal geen behoefte aan.

Buiten de roedel speelt Alfil nauwelijks. Af en toe jaagt hij achter een kleiner hondje aan, maar dat kap ik af want het is bijna altijd te serieus. Lily speelt ietsje meer met andere honden, maar dat gaat er absoluut niet zo ruw aan toe als met Alfil. Meer een beetje samen rennen.

Ik vind het altijd wel leuk om ze zo samen te zien.

[DeDiana]

is spelen ook meer voor reuen dan voor teefjes vraag ik me af?

Hier niet in ieder geval, de teven zijn speelser dan de reu

[Zamunda]

Lais en Willem spelen geregeld met elkaar. Meestal buiten, maar dat ligt aan Willem die zich in huis niet veilig genoeg voelt om te spelen. Rennen, beuken, bekvechten, boksen... Ik geniet er altijd weer met volle teugen van .



Ik zie hier totaal geen krachtmeting: Lais weet dat ze de sterkste en dominantste is en Willem weet dat hij het van Lais nooit kan winnen (mentaal of fysiek). En toch zoeken ze elkaar op: ze vermaken zich met elkaar.

[Pemba]

is spelen ook meer voor reuen dan voor teefjes vraag ik me af?

Hier niet in ieder geval, de teven zijn speelser dan de reu

Hier ook niet en ze spelen elke dag.
Hier dagen reu en teef elkaar even vaak uit. Soms moet ik ze wel afkappen omdat ze dan veel te fanatiek worden. Ze zijn nu 9 en 10 dus ook niet meer piepjong.
Ze spelen allebei heel graag met Yindi, de hond van mijn dochter.

[Sandra&co]

Ja, eigenlijk geen flauw idee. Buiten spelen Izzy en Sofi nauwelijks met elkaar. D'r wordt wel een eindje opgerend om samen dezelfde bal te apporteren (Sofi geeft dat altijd op, want Izzy is niet te flauw om haar vriendelijkjes aan de kant te ellebogen als ze allebei tegelijkertijd bij de bal aan komen), maar binnenshuis spelen ze eigenlijk wel een paar keer per dag, Sofi initieert dat 90% van de tijd. Vooral dat tandjes tegen elkaar, Sofi die zich op Izzy lanceert of samen met een rotvaart naar buiten rennen. Zodra er 1 te ruw is geweest en de ander piept (dat kunnen beiden zijn), dan wordt het spel gestaakt en kalmeren ze uit zichzelf. Dus ik denk dat het meer een vriendelijke manier is om elkaar te testen. Het gaat er niet om om de ander opzettelijk pijn te doen.

Izzy speelt buiten náuwelijks met honden. Op haar eigen manier wel soms, subtiel. Met Shibby bijvoorbeeld. Dan liet ze haar bal *oeps* uit haar bek vallen, liep een eindje weg en wachtte tot Shibby de bal had. Vervolgens huppelde ze net zo lang rondjes om hem tot hij de bal van ellende maar liet vallen. Dat is haar manier van spelen. Vindt ze kennelijk machtig mooi

Sofi is buiten echt wel van het spelen. Hoe sneller een hond is, hoe liever het haar is. Samen rondjes rennen met windhonden is haar ultieme dagbesteding. Maar ook gewoon lomp beuken met andere honden (groot en klein) vindt ze mooi.

[Lanavandevledders]

moet even nadenken, heb nl maar 1 hond,
Lana speelt graag, met zichzelf, maar ook met andere mensen, trekspelletjes, gooispelletjes,

op de cursus is 1 hond [witte herder teef] waar ze erg naar toe trekt, in het begin [als pup] lieten we ze wel samen spelen, [met elke hond van de groep] maar nu ze ouder worden, wil ik het niet meer hebben, want nu is het puur krachtmeting, met gerichte happen van de herder, Lana gaat hier dan gaandeweg in mee, en het gaat dan hard om hard.

met een bouvier teef, ook in dezelfde groep, kan het wel, dan is het echt spelen, zonder happen of hoge opwinding,
dus het ligt eraan met wie of er gespeeld wordt, en dat zoek ik momenteel voor haar uit

[Machie]

is spelen ook meer voor reuen dan voor teefjes vraag ik me af?

Mijn teefjes spelen, mijn reuen niet Of nouja, Dumas nooit en Luca heeeel zelden en dan alleen met eigen roedel.

[Veronique & Kyra]

Mijn dames spelen altijd met elkaar. Liggen ook altijd bij/op/in elkaar.
Waarbij de oudste met haar 9 jaar toch nog altijd de uitdager is.

Daar buiten wordt er niet heel veel gespeeld. Ze hebben een aantal vaste maatjes (honden van familie of vrienden) daarbij verschilt het wel wie met wie speelt.
Kyra is bijv dikke mik met de boxer van mijn zus terwijl Sari daar dan weer niet mee speelt.


Met echt vreemde honden mag Kyra nooit kennis maken, maar die heeft sowieso nooit behoefte aan vreemd contact.
Sari wel, maar das meestal alleen stukje achter elkaar aan rennen. Maar wij lopen dan ook altijd door, dus dat is alleen in het passeren.

[xxdiandraxx]

Hier spelen ze onderling eigenlijk nooit en als de jongste dit zo af en toe eens probeert eindigt dat altijd met ontbloten tanden van de ander. Verder buiten ook nooit met andere honden en alleen met evt een balletje als we dat meenemen..

Alleen kan vooral de jongste wel eerlijk spelen met zijn speelgoed (liefst knuffels) gaat ze dan in de lucht gooien en ze weer pakken. kan zich er een hele tijd mee vermaken.

[lucie]

hier wordt helaas ook helemaal nooooooit gespeeld
3 honden, zeeen van ruimte maar spelen ho maar.
Kailen is op zich wel een speelse hond die ook buiten de roedel graag met andere honden speelt (al komen we die hier vrijwel nooit tegen). Hij wil amber wel uitdagen door haar balletjes af te pakken. Zlef is hij daar niet in geinteresseerd, maar hij weet dat hij haar op die manier uit de tent kan lokken. Zij ziet dat niet als spel, voor haar is de bal een serieuze aangelegenheid, maar tot serieuze spanningen leidt dit nooit.

Amber heb ik nog nooit met een andere hond zien spelen. Ze is wel open en vriendelijk, maar that's it.

Lizzy wilde in haar jonge jaren wel rondjes racen met zowel mijn toenmalige herder als opvanghonden. Ik geloof niet dat krachtmeting van toepassing was. Mijn herder Douscha was de alleenheerseres over alle honden en daar bestond geen enkele twijfel over (hetgeen één keer tot een probleem heeft geleid toen de opvang mechelteef het daar niet mee eens was )
Echter was Douscha zo zelfverzekerd over haar rol, dat zij het geen enkel probleem vond te rollebollen


en haar grootste vriend Freddy, voor wie zij constant liep te slettebakken maar die tegelijkertijd een grote bek kon krijgen als hij één van haar vele grenzen overschreed


Dus ja, ik geloof zeker dat gewoon leuk ontspannend spelen mogelijk is, mits de betrokken honden zich op hun gemak voelen bij elkaar en de verhoudingen duidelijk zijn.

Overigens zijn er bij mijn huidige honden geen echte posities en is er volledige rust en harmonie. Maar spelen doen ze desondanks niet.

[M@scha]

willem speelt graag maar alleen met honden die hem uitnodigen. de honden van samantha bijvoorbeeld spelen niet met hem dus rent hij gewoon gezellig mee.

maar zijn buurman, de 9 jarige labrador Job, vindt het wél heel leuk om samen te spelen en tijdens het wandelen moeten ze dus ook echt even wegrennen van de ander om in rust te kunnen poepen.

[klaproos]

Ted en Jazzy spelen vrij regelmatig samen, maar alleen binnenshuis. Meestal trekken ze samen aan een speeltje en soms is het meer 'bekvechten' en stoeien. Ted vind het vooral heel leuk om Jazzy uit te dagen als hij een bal of iets dergelijks in zijn bek heeft waar ze vervolgens net niet bij kan, een soort 'pak me dan als je kan'. Maar zeker niet zo wild dat de meubels door de kamer vliegen, het gaat er eigenlijk behoorlijk rustig aan toe. Ze bereiken ook nooit het omslagpunt dat het niet meer leuk is, meestal kakt het gewoon een beetje in waarna ze als een blok in slaap vallen. Ruzie hebben ze nog nooit gehad, niet met elkaar en niet met andere honden buiten.

Buiten speelt Ted zelden, alleen bij het zien van jonge pups wil hij nog wel eens heel vrolijk en speels worden. Jazzy daarentegen, maar dat zal ook met haar leeftijd te maken hebben, speelt het liefst met iedere hond die ze tegenkomt. Vooral samen sprintjes trekken/'jaag' spelletjes vindt ze geweldig, maar met sommige, voornamelijk met bekende honden (zoals de lab van onze buren) kan ze ook behoorlijk beuken en stoeien. Met kleine hondjes vind ik haar in alle opwinding soms te wild/lomp, dat kap ik dan af. Hoewel ze dan wel weer heel voorzichtig met een chihuahua hier uit de buurt kan spelen. Verder kan Jazz eigenlijk met iedere hond goed door één deur, de meeste honden kunnen haar speelse (maar onderdanige) houding wel waarderen. Ik zie er niet zozeer een krachtmeting in, maar vooral een jonge hond met veel energie die het gewoon erg leuk vindt. Ze daagt Ted buiten ook wel eens uit, maar daar gaat hij nooit op in.