Met elkaar spelen; in eigen roedel of daarbuiten

[ellen en de birmanen]

thuis spelen de honden niet met elkaar, daar zijn ze heerlijk rustig. buiten rennen ze alleen achter elkaar aan als er een bal in het spel is. soms wil jolene teun uitdagen en gaat teun er op in. maar vaak ook niet. naar andere honden wordt niet naar om gekeken laat staan mee gespeeld.
ik doe ze geen groter plezier dan dat ze mogen snuffelen als ze los lopen.
ellen

[Lieske_1977]

Slechts één hond hier, maar wel eentje die graag met andere honden speelt. Haar beste vriendin is een boomertje. Die twee kunnen ondanks het verschil in grootte heerlijk met elkaar spelen. Met krachtmeting heeft dat niets van doen.

Met de ene hond speelt ze wel leuker dan met de andere. Het best matcht het met honden (m/v) van haar grootte die karaktertechnisch een beetje hetzelfde in elkaar steken. Dan is het alleen maar lang leve de lol zonder dat er ook maar een onvertogen woord valt. Een tijd terug speelde ze tijdens een onverwachte ontmoeting wel een half uur met een golden retrieverteef. We zijn er maar bij gaan zitten en hebben de honden lekker laten gaan. Ik vond die golden zó leuk dat ik 'r zo mee had willen nemen Later bedacht ik pas dat dat kwam doordat ze sprekend op Joy leek in haar doen en laten.

[Jits90]

Hier spelen ze best vaak, vrijwel dagelijks. In huis is het vooral bekvechten met gegrom en gekraai, waarbij ze om en om op hun rug liggen. Nul komma nul aggressie, het is echt spelen. Zodra er 1 piepje komt, omdat er iets te fanatiek wordt gespeeld, begint de ander de zielepoot meteen af te likken. En daarna weer verder spelen uiteraard
Ook de speeltjes worden fanatiek gebruikt. Noa claimt het heel erg allemaal, dus Damy doet maar een paar pogingen om het af te pakken. Maar als iemand Noa vast houdt, wordt Damy helemaal gelukkig van een balletje apporteren

Buiten probeert Noa wel te spelen, maar daar heeft Damy geen zin in dat gehap in z'n oren continue. Heel soms rennen ze samen een stukje. Zodra Noa Damy inhaalt, gaat hij snel aan een struik ruiken, zodat zij afgeleid raakt en hem niet hapt

Met andere honden spelen ze niet. Damy maakt heel zelden een spelbuiging met een grom, maar ik laat ze nooit los met andere honden. Hij is iets te vaak achterna gezeten

[Jackira]

Spelen is naar mijn ervaring ook wel leeftijdgebonden. Oudere honden worden rustiger (en dan niet eens al echt oud) spelen minder en dan worden het meer wandelingen met gesnuffel en af en toe (vooral in het begin van de wandeling) rennen.

In huis wordt er hier wel gespeeld door Shira en Nola , en Flip die hier momenteel logeert rent er dan achteraan. Ze pakken dan wel vaak een voorwerp/speeltje. Een rent er mee weg en de rest er achteraan om het af te pakken. Degene die het voorwerp heeft daagt vaak ook uit.

Tijdens een wandeling spelen Shira en Nola constant. Voortdurend zijn ze op dezelfde plek te vinden en zijn aan het rennen, happen en uitdagen. De honden die ze tegen komen zijn vaak de klos als ze de kans krijgen om er samen naar toe te gaan en die worden spelenderwijs achterna gezeten door de dames. (nee ik laat dat niet gaan, ik roep ze dan terug)

Ze houden van stevig spelen, en hebben veel conditie en zijn groot en sterk dus ik roep wel een van de twee op tijd bij me. Nola mag niet naar kleine hondjes.

Shira speelt als ze alleen met me mee gaat wel met grote honden, en dat gaat dan beleefd maar wel rennend en ze daagt de andere hond dan behoorlijk uit. Meestal speelt ze met grote teven het leukst. Drukke reuen vind ze als ze zonder Nola is al snel een beetje eng. Kleine honden vind ze niet zo leuk om mee te spelen. Ze snuffelt wel even maar loopt al snel weer door.

maar ik denk dat over een jaar of drie dat spelen ook veel minder zal zijn en het meer snuffelen en ontdekken wordt op een wandeling dan spelen.

[Tineke]

Wat leuk als die verschillen in speelgedrag. Ik ken onze honden enkel maar spelend , wel meer met de een dan met de ander maar alles speelt of speelde met elkaar. Orson en Rio speelde veel met elkaar , maar ook met Micron werd er gespeeld. Rio speelde later weer met Abra en die weer met hem en met Sien en Micron en Spok.Luus en Abra spelen ook veel samen , soms doet Sien nog mee maar wel minder maar goed ze is inmiddels al een oude dame aan het worden. Ze bezeren elkaar overigens nooit tijdens het spelen en ik kan me ook niet aan de indruk onttrekken dat ze spelen omdat ze het leuk vinden. Maar goed hier slaapt ook altijd alles bij elkaar, Luus en Abra echt in elkaar bij voorkeur. Ze spelen ook met de honden van mijn kinderen en met de honden van Rens een goede vriendin. Luus speelt nog graag met allerlei honden buiten haar roedel, Abra speelt eigenlijk enkel nog met haar en soms met Sien. Maar spelen wordt hier wel bijna dagelijks gedaan.

[Tineke]

Ik heb begrepen dat honden die in groepen leven "op straat" hun tijd verdelen tussen slapen en zoeken naar eten. Als er voldoende eten is wordt er soms kort gespeeld.
.

Tijdens mijn vakantie op Sri Lanka zag ik een roedel straathonden die naar het strand toekwam om daar heerlijk te spelen. Bijna elke dag deden ze dat en met duidelijk heel veel plezier. Op zich zaten ze bij een hotel en werden ze ook best redelijk gevoerd door toeristen dus wellicht was er minder tijd nodig om eten te zoeken , wellicht dat dat scheelt maar ze speelde regelmatig.

[mijke]

In principe is elk spel een theoretische krachtmeting (net als bij mensen), maar ik vind krachtmeting te serieus klinken. Skittles en Oor speelden heel veel, terwijl het natuurlijk reteduidelijk was dat Oor het in een serieus gevecht direct zou winnen. Dus écht een krachtmeting is het niet, het is een spéélse krachtmeting, luchtig en lichtvoetig en de uitkomst maakt niet uit. En omdat de uitkomst niet uitmaakt kan de sterkste speler zich ook aanpassen aan de zwakste speler, of zich een keer onderop werpen of wat dan ook. En dat is denk ik het verschil tussen een échte krachtmeting, waarbij er wel degelijk even op een al dan niet schadeloze wijze moet worden uitgetest wie van de twee het sterkste is, daarbij gaat het dus wel om de uitkomst.


Mij is qua spelen bij Oor iets anders opgevallen: ze speelt alleen thuis. Met Skittles werd er gedurende de dag de hele tijd gespeeld, maar als we buiten op het losloopveld waren was hij lucht voor haar. Met Shoosha wordt thuis (hoewel minder, want Shoosha is gewoon niet zo heel erg leuk ) gespeeld, maar buiten helemaal nooit. Oor jaagt hem wel eens op, maar dat is omdat ze eigenlijk een beetje gespannen van hem word doordat hij onzeker is. Dat is dan ook geen spel maar een stressuiting en dat kap ik af. Met Timo wordt tijdens het wandelen ook niet echt contact gemaakt, maar als we thuis zijn wordt er druk gespeeld. Als we nieuwe honden ontmoeten tijdens het wandelen dan wordt er wel eens heel kort gespeeld of geracet, maar dat is wederom vooral een uiting van spanning. Het komt maar heeeeeeeeeeeel zelden voor dat ze een hond tegenkomt waarmee het zo goed klikt dat ze écht spelen. En dat wordt dan elke keer dat ze elkaar tegenkomen minder, tot die hond een keer bij ons in huis komt of andersom, en dan word er weer wel gespeeld!

[yodi]

Yodi speelt wel eens met een bruine labrador daar kunnen ze ook heel lang mee door gaan, laatst dacht de eigenaar slim te zijn en hem aan de overkant van het kanaal te gaan uitlaten haha de labrador zwom gelijk naar ons toe en spelen maar.
Na verloop van tijd riep de eigenaar de hond maar nee hoor wij zijn veel leuker, tot mijn man zei hup terug jij, toen zwom hij weer terug.

[lucie]

Wat leuk als die verschillen in speelgedrag. Ik ken onze honden enkel maar spelend , wel meer met de een dan met de ander maar alles speelt of speelde met elkaar. Orson en Rio speelde veel met elkaar , maar ook met Micron werd er gespeeld. Rio speelde later weer met Abra en die weer met hem en met Sien en Micron en Spok.Luus en Abra spelen ook veel samen , soms doet Sien nog mee maar wel minder maar goed ze is inmiddels al een oude dame aan het worden. Ze bezeren elkaar overigens nooit tijdens het spelen en ik kan me ook niet aan de indruk onttrekken dat ze spelen omdat ze het leuk vinden. Maar goed hier slaapt ook altijd alles bij elkaar, Luus en Abra echt in elkaar bij voorkeur. Ze spelen ook met de honden van mijn kinderen en met de honden van Rens een goede vriendin. Luus speelt nog graag met allerlei honden buiten haar roedel, Abra speelt eigenlijk enkel nog met haar en soms met Sien. Maar spelen wordt hier wel bijna dagelijks gedaan.

]

o wat heerlijk, ik ben jaloers!!

[Feather__]

Pfoe, Snoopy maakt graag speelbuigingen als hij kennis mag maken met teefjes maar vaak eindigt dit dan toch in een krachtmeting. Kop op rug willen leggen, af en toe willen rijden. Wat niet mag van ons dus hallo zeggen mag en dan is het wel weer klaar. Snappen mensen vaak niet want hij kwispelt en maakt speelbuigingen!

Yindi speelt soms met Snoopy, Yindi speelt sowieso erg veel met mijn vriend. Ze bijt hem zachtjes in zijn been of armen, hij duwt haar weg weg en daarop begint ze als een malle te rennen en komt dan weer luid grommend hem uitdagen. Maar Yindi is sowieso meer een hond waar wij alles voor zijn (En Snoop) en de rest is helemaal niet zo boeiend. Behalve mijn vader, dat is haar grote vriend en ook daar speelt ze zo mee. (Bij mij vind ze dat eigenlijk ook niet echt leuk, baasje is voor het spelen en vrouwtje voor 't kroelen)
Maar zo heel af en toe krijgt Snoop het in z'n kop en rent dan achter Yindi aan. Ze maken speelbuigingen naar elkaar, Snoop probeert tegen d'r kop aan te springen en likjes te geven, dat laat ze soms toe en soms gromt ze hem weg waarop ze wegrent en hij er weer achteraan gaat. Soms gaat zij zijn bek aflikken tot hij weer weg rent en zij er achteraan gaat. Het gaat allemaal heel gemoedelijk en er valt nooit een grom die niet spelend is.

In huis spelen ze bijna nooit, ja Yindi weer met baasje op de bank of op bed

En met andere honden, ze speelde wel met Diesel. Daar ging ze dan in zijn kraag hangen en beet hem in zijn zij. Dat was haar manier van spelen met Diesel.
En met Toto van het forum rende ze voornamelijk. Beide gingen dan als een malle rondjes rennen met elkaar

[Kayltje]

Fitz speelt heel graag, zowel binnen de roedel als daarbuiten.
Hijzelf is een intacte reu van 2 en een half nu en hij maakt nog steeds geen onderscheid tussen reu/teef, gecastreerd/intact.
Met vreemde honden rent hij graag, soms een beetje beuken. Echt heel wild stoeien, met de bek en in kragen hangen, doet hij niet, dat is niet voor buiten de roedel

Binnen de roedel speelt hij wel veel wilder, met Flow is het de halve dag rennen, beuken, en stoeien. Bekken, kragen, blaffen, grommen. Het liefst uren lang, zowel binnen als in de tuin.

Met Maddie speelt hij elke dag twee keer 10 minuutjes of zo, waarbij dat alleen op Maddies initiatief gaat. Als hij Maddie uitdaagt snauwt ze hem weg.
Spelen bestaat tussen hen uit Maddie die grommend aan Fitz' achterpoot hangt, of woest aan zijn kraag schudt, terwijl hij dat met wat halfslachtige misbeten loom afweert.

Maddie en Flow spelen niet met andere honden. En ook niet met elkaar. Eerder deden ze dat nog wel, maar nadat 1 keer de vlam in de pan sloeg, hebben ze schijnbaar geen behoefte meer aan spel met elkaar.

[DesireeB]

Droef en Izzy spelen in huis best veel. Trek spelletjes bijvoorbeeld met een flostouw, dan laat Droef Izzy ook echt vaak winnen. Op de bank stoeien, wederom laat Droef Izzy vaak winnen(niet altijd) hij gaat dan uiteindelijk op zijn rug liggen en IZzy vreet hem met huid en haar op.
Buiten spelen ze samen maar zelden, als er niemand anders is dan willen ze nog wel eens. Dan gaat Izzy als een idioot rond rennen en blaffen en Droef moet haar dan pakken, vaak rent hij een stukje achter haar aan en laat zichzelf dan neervallen en begint te rollen waardoor Izzy hem weer bespringt en dan kan het verhaal weer opnieuw beginnen.

Izzy speelt zelden met andere honden, met een paar vind ze het leuk om een sprintje te trekken zoals ze dat dus ook bij Droef doet maar meestal snappen ze dat spelletje niet zo goed en zijn vaak ook de wat grotere honden waarvan ze weet dat ze haar niet kunnen bijhouden. Kleine hondjes speelt ze soms mee, vooral een leuke aantrekkelijke reu Voor de rest negeert ze het grote gedeelte van de honden wel.

Droef wordt eind deze maand 2 en wil dus nog wel spelen met alles en iedereen. Stoeien vind hij leuk al begint dat wel minder te worden omdat hij dan snel last van zijn elleboog krijgt dus daar stopt hij snel mee door gewoon weg te lopen of steun bij mij te zoeken. Maar rollen en achter elkaar aanhuppelen vind hij nog steeds wel leuk. Of samen een trekspelletje doen met zijn safestix, dan loopt hij echt elke hond af in de hoop dat ze mee willen doen en soms heeft hij geluk maar de meeste honden vinden het ook spannend dus spelen dan niet mee en laten snel los als hij zijn stok weer wil terug pakken. Zelf pakt hij ook niks van een andere hond af. Hij doet dit spel alleen als hij al wat vast heeft en iemand wil echt mee doen. Daar buiten kan hij ook prima met honden samen snuffelen, gewoon samen lekkere geurtjes ontdekken zonder echt fysiek contact.

[Paisley]

Is spel met lichamelijk contact nu wel echt spel?
Is spel niet vrijwel altijd een krachtmeting?

Is dat bij mensen niet ook zo? De gezegde "meedoen is belangrijker dan winnen" is alleen maar in het leven geroepen omdat mensen eigenlijk toch ècht graag willen winnen. Zelfs iets onschuldigs als een bordspel is het leukst als je t net iets beter doet dan je rivalen. Ook de gemoedelijkste amateursport is een krachtmeting.


Mijn honden spelen wel en het is absoluut een gemoedelijke krachtmeting. Heel vaak doen ze een spelletje behendigheid. Kiwi lokt/plaagt Mayke tot ze achter Kiwi aan komt, en dan vertrekt Kiwi voor een hindernisbaan met Mayke in de achtervolging waarin het heel zeldzaam is dat Mayke haar te snel af is.
Je ziet Kiwi echt genieten als ze Mayke heel dichtbij kan laten komen en dan toch ontkomt. En je ziet Mayke een trotse kop trekken als ze Kiwi kan afsnijden en er bovenop springt of dr nèt in dr kont kan nippen.
Binnen werken ze elkaar naar de grond en daar is Mayke in het voordeel. Soms lijken ze op de wandelingen een 'rekening' te hebben opgebouwd die thuis wordt vereffend. Ik vind het een hilarisch tafereel hoe ze elkaar uit dagen.

Kwa rangorde heb ik geen benul wie nou hoger zou moeten zijn. Het is afhankelijk van de situatie wie van de 2 het voortouw neemt. Ruzie hebben ze overigens nooit.

[Belle]

Dora en Isa spelen nooit samen, hebben ze ook nooit gedaan. Toen Suus erbij kwam, kreeg ze ze allebei wel aan het spelen. Nu Suus ook inmiddels drie jaar is, wordt het spelen bij haar ook minder frequent. Misschien dat ik ze een keer in de week binnen zie spelen. Dat spelen bestaat dan uit bekhappen of Suus die heel geniepig een achterpoot van een van de andere onderuit wil trekken.
Buiten speelt Isa helemaal niet, niet met de eigen roedel en niet met andere honden. Dora vindt rennen met andere honden leuk. Er is een hond van ons vaste wandelgroepje waar ze altijd graag mee rent, als die er niet is, rent ze met Suus. Samen met Dora rennen vindt Suus ook leuk, want dat is veilig, met andere honden is Suus te onhandig, ze laat zich bijna altijd ondersteboven lopen, en dat is niet leuk.

[Tineke]

Is spel met lichamelijk contact nu wel echt spel?
Is spel niet vrijwel altijd een krachtmeting?

Is dat bij mensen niet ook zo? De gezegde "meedoen is belangrijker dan winnen" is alleen maar in het leven geroepen omdat mensen eigenlijk toch ècht graag willen winnen. Zelfs iets onschuldigs als een bordspel is het leukst als je t net iets beter doet dan je rivalen. Ook de gemoedelijkste amateursport is een krachtmeting.


Mijn honden spelen wel en het is absoluut een gemoedelijke krachtmeting. Heel vaak doen ze een spelletje behendigheid. Kiwi lokt/plaagt Mayke tot ze achter Kiwi aan komt, en dan vertrekt Kiwi voor een hindernisbaan met Mayke in de achtervolging waarin het heel zeldzaam is dat Mayke haar te snel af is.
Je ziet Kiwi echt genieten als ze Mayke heel dichtbij kan laten komen en dan toch ontkomt. En je ziet Mayke een trotse kop trekken als ze Kiwi kan afsnijden en er bovenop springt of dr nèt in dr kont kan nippen.
Binnen werken ze elkaar naar de grond en daar is Mayke in het voordeel. Soms lijken ze op de wandelingen een 'rekening' te hebben opgebouwd die thuis wordt vereffend. Ik vind het een hilarisch tafereel hoe ze elkaar uit dagen.

Kwa rangorde heb ik geen benul wie nou hoger zou moeten zijn. Het is afhankelijk van de situatie wie van de 2 het voortouw neemt. Ruzie hebben ze overigens nooit.

Ik vind honden en mensen onvergelijkbaar maar als je dan toch die vergelijking trekt dan kan ik je zeggen dat ik een fanatieke speler ben maar lachend een spelletje trivia met opzet van mijn kleinzoon verlies.
Dat doet me dan dus echt totaal niets maar bij andere spelers heb ik dat gevoel niet en speel ik wel om te winnen.
Ik denk dat honden die zich zeker genoeg van elkaar voelen en weten dat de andere partij echt geen kwaad in de zin heeft dus best kunnen spelen zonder het gevoel te hebben dat ze een krachtmeting aan het doen zijn. Ik zie onze eigen honden ook nooit zo ontspannen en vol vertrouwen spelen als met hun eigen , of zeer bekende , roedelmaatjes.

Dit is echt geen krachtmeting hoor wat Micron aan het doen is , dit is spel met een roedelmaatje waarvan hij 100% zeker weet dat die hem geen echt kwaad zal gaan doen. Anders deed hij dit toch niet, ik heb hem dit in spel nog nooit met andere veel grotere honden zien doen dan met zijn eigen bekende maatjes.

[laeken]

Bas en Tom spelen ook nooit met elkaar en ook met geen enkele andere hond. Daar zijn ze veel te serieus en volwassen voor. Dat schijnt de reden te zijn. Hoe mentaal volwassen een hond is. Honden zijn door de domesticatie veel jonger van geest dan wolven. Volwassen wolven spelen nooit zomaar. Misschien als ze willen paren oid maar lekker dollen en ravotten doen eigenlijk alleen jonge wolven. Sommige rassen als labradors blijven pupperig en hun hele leven spelen. Bas en Tom hebben ook geen speelgoed trouwens. Tom neemt er bezit over en sloopt het. Bas neemt het liefst niet eens in de bek want waarom zou ze....

[Tineke]

Bas en Tom spelen ook nooit met elkaar en ook met geen enkele andere hond. Daar zijn ze veel te serieus en volwassen voor. Dat schijnt de reden te zijn. Hoe mentaal volwassen een hond is. Honden zijn door de domesticatie veel jonger van geest dan wolven. Volwassen wolven spelen nooit zomaar. Misschien als ze willen paren oid maar lekker dollen en ravotten doen eigenlijk alleen jonge wolven. Sommige rassen als labradors blijven pupperig en hun hele leven spelen. Bas en Tom hebben ook geen speelgoed trouwens. Tom neemt er bezit over en sloopt het. Bas neemt het liefst niet eens in de bek want waarom zou ze....

Maar toch zijn er allemaal foto's van spelende wolven te vinden op het net, wilde wolven dan wel te verstaan.
Ook deze wilde wolf, speelt met honden.
Zou het bij wolven niet als met honden kunnen zijn Marc dat de ene het wel doet en de ander niet ?

[lucie]

Bas en Tom spelen ook nooit met elkaar en ook met geen enkele andere hond. Daar zijn ze veel te serieus en volwassen voor. Dat schijnt de reden te zijn. Hoe mentaal volwassen een hond is. Honden zijn door de domesticatie veel jonger van geest dan wolven. Volwassen wolven spelen nooit zomaar. Misschien als ze willen paren oid maar lekker dollen en ravotten doen eigenlijk alleen jonge wolven. Sommige rassen als labradors blijven pupperig en hun hele leven spelen. Bas en Tom hebben ook geen speelgoed trouwens. Tom neemt er bezit over en sloopt het. Bas neemt het liefst niet eens in de bek want waarom zou ze....

nou je mag van mij aannemen dat Douscha een hele volwassen serieuze hond was, maar wel een enorme slettebak. Lekker rollebollen met een leuke jonge vent deed ze ook op hoge leeftijd nog