Nanna schreef:Waarom haal je eigenlijk een bewezen agressieve vechthond uit het asiel?
Een kennisje van mij is jarenlang mishandeld door haar (ex)vriend. De rits van straat verboden, blijf van mijn lijf huizen en uiteindelijk (gelukkig !?) aangifte brachten allemaal geen uitkomst ('Mijnheer' moest haar eerst physiek iets aandoen vóór men kon ingrijpen, sinds ze aangifte deed).
Uiteindelijk op aangeven van diverse personen ('voorstel' kwam zelfs van politie agenten die machteloos stonden) heeft ze een hond aangeschaft die haar er inmiddels 2x voor behoed heeft dat de ex haar iets kon aandoen (laatste keer is die met behoorlijke bijtwonden meegenomen door ambulance/politie en sindsdien al jaren geen last meer van hem).
Weliswaar geen agressieve vechthond maar een xHollander, maar er zijn legio reden te bedenken waarom je zulk type hond zou willen hebben/houden... (al vind ik het triester dat dit überhaupt nodig is...

)
Dat een ongeluk in een klein hoekje zit is mij jaren geleden pijnlijk duidelijk geworden (waarmee ik absoluut niet wil aangeven dat het hier in deze topic om een ongeval zou gaan!).
Mijn destijds 'niet zo'n vriendelijke' diensthond zat achter in de tuin in afgesloten kennel. De achterzijde van de kennel grensde aan de tuin van de buren en bestond uit een gemetselde muur van 2,25 mtr hoogte. Daar bovenop ijzers van ca 10 cm lengte waar de dakbalken op steunden (en gezien de geringe ruimte én de hoogte van de muur, in ruim 20 jaar tijd nooit eraan gedacht om die ruimte dicht te maken). Tot de dag dat ik gebeld werd om meteen naar huis te komen, de buurjongen van destijds 5 jaar was door mijn hond in zijn gezicht gebeten... Uiteindelijk viel het gelukkig (!) mee, 1 hoektand was net naast zijn oogje terecht gekomen maar wel een litteken in zijn gezicht...
Wat bleek, hij had in hun tuin de tuintafel naar de muur geschoven en daar een tuinstoel op gezet. Hier was hij opgeklommen en zich een stukje aan de muur opgetrokken omdat hij Jari (mijn hond) wilde zien... Zijn gezichtje paste nét horizontaal tussen die open ruimte en dat was dus genoeg om in zijn gezicht gebeten te worden door mijn opspringende hond...
Nooit, maar dan ook nooit eraan gedacht dat dit zou kunnen gebeuren. Mijn meiden waren destijds ook nog klein en ik had in de ruimte voor de kennel nog een extra, afgesloten hekwerk, zodat ook hun niet bij de hond konden komen...
Dit alles is verder zonder gevolgen gebleven en de hond is uiteindelijk nog 15 jaar geworden, met bovenstaande als enigste incident (buiten het werk om). Oh ja, en die ruimte van slechts 10cm heb ik dezelfde dag nog dicht gemaakt...
Voor mij gaf het wel aan dat hoe voorzichtig je ook bent, er kunnen altijd onvoorziene dingen gebeuren... Kinderen zijn zeer vindingrijk !