Zwemmen en niet meer luisteren

[ellen en de birmanen]

mijn eerste hond zwom eens 5 kwartier achter eenden aan in de winter. daar kickte ze op dat ze iedere keer achter eenden aan ging. ik kreeg als advies mee om een steen naar haar kop te gooien...heb ik uiteraard niet gedaan. op advies van een vriend van ons ben ik in een rustig park waar ze het weer deed, gewoon weggelopen. ik ben op een bankje gaan zitten wachten zonder wat te zeggen en waar ze mij niet kon zien. uiteindelijk kwam ze uit het water, is zeker 50x langs mij gerend voor ze mij in de gaten had. sindsdien heeft ze het nooit meer gedaan, want "oh dan gaat mama weg"
ellen

[Lieske_1977]

Joy zwom als puber ook achter eenden en zwanen aan en hield dat lang vol Ik heb echt met zweethandjes aan de kant gestaan toen ik die zwanen buiten gezichtsveld (want: riet) tekeer hoorde gaan. Ze is daarna een tijdje aan de lange lijn gegaan, waar ze ook mee zwom. Daarna durfde ik haar weer los te laten, maar lijnde ik haar bij het bespeuren van watervogels aan -waarbij ze uiteraard rijkelijk beloond werd voor het hierkomen. Toen dat prima ging, durfde ik haar los te laten en gooide ik een balletje of dummy als er watervogels in beeld waren. Na in totaal een maand of drie kon ik een dummy dichtbij eenden in het water gooien en haalde ze die, zonder de eenden ook maar een blik waardig te keuren, netjes binnen. Sindsdien zijn eenden, ganzen en zwanen geen probleem meer. Ze wil er stiekem nog wel achteraan, maar het mag niet en dus gebeurt het niet. De doodenkele keer dat ze toch een poging waagt, kan ik haar makkelijk terugroepen.

[laeken]

Wuilus zwom als jonge hond de Maas over in Roermond. Erg leuk als je je hond een drukke scheepvaart route ziet over zwemmen om vervolgens aan de overkant in een weiland met koeien te zien staan. Vreselijk. En terug zwemmen ho maar. Gelukkig was later de stok of de bal het magische middel geworden. Kijk! En dan de stok of de bal laten zien en ze was meteen terug.