Een hond doodgebeten, en tweede incident met zelfde hond

[DeDiana]

Topsi is onderhand dertien en zo bijziend als een kippig hert maar zelfs zij zal nu nóg niet achter een klein hondje aanvliegen in de veronderstelling dat het een konijn is. Dat verschil weet ze duizend procent te maken.
En ik weet haast wel zeker dat een hond die dat wel doet dat verschil ook ziet en ruikt, maar die houdt waarschijnlijk gewoon van opjagen.

Ja, dat kan zeker zo zijn.
Amy doet het niet bij kleine hondjes die dicht in de buurt rennen of bij kleine hondjes die net zijn gepasseerd en dan verderop ineens gaan rennen - in die gevallen weet ze dus al dat het hondjes zijn - maar alleen bij kleine hondjes die ze heel in de verte ziet rennen, voornamelijk hupsen door het hoge gras triggert haar. Dus ik denk wel dat ze in eerste instantie niet goed ziet wat het is, vooral omdat ze dat gedrag niet vertoont als ze wel weet dat het een hondje is. Maar ik kan het mis hebben natuurlijk.
Hoe dan ook sta ik dat niet toe en draagt ze op plekken waar ik niet voldoende overzicht heb om die reden ook een muilkorf.

Vandaag weer eens een stukje door de wijk gewandeld vanwege een afgesloten toegang naar ons losloopgebied en wat denk je: loopt er een meneer met een loslopende stafford reu Ik liep met Mila, Taartje en Amoz aan één kant van een omheind voetbalveldje en hij liep aan de andere kant. Ik zag de hond direct fixeren op Amoz, dus ik vroeg de man om zijn hond aan te lijnen. Dat deed hij gelukkig, maar wel onder enig protest, 'omdat de hond beter luistert als hij los loopt'. Dat is dus ook een accident waiting to happen.

[mijke]

Topsi is onderhand dertien en zo bijziend als een kippig hert maar zelfs zij zal nu nóg niet achter een klein hondje aanvliegen in de veronderstelling dat het een konijn is. Dat verschil weet ze duizend procent te maken.
En ik weet haast wel zeker dat een hond die dat wel doet dat verschil ook ziet en ruikt, maar die houdt waarschijnlijk gewoon van opjagen.

Ik zou daar niet zo zeker van zijn hoor, niet elke hond is gelijk. En honden gebruiken lang niet altijd al hun zintuigen. Oor vindt het bijvoorbeeld zo stressvol als er bezoek aan de deur of zelfs binnen komt, dat ze gewoon standaard in haar grom-blaf-borstel-modus springt. Zelfs als het iemand is waar ze enorm dol op is, je zou zeggen dat ze dat zou moeten zien en ruiken maar dat is niet zo, op die momenten reageert ze instinctief en dat klopt gewoon niet altijd. Pas na een minuut ofzo heeft ze ineens door van 'hey verrek, dat is die en die, wat leuk!' en dan reageert ze weer normaal. Ik kan me voorstellen dat dat bij andere honden op andere gebieden ook zo kan werken. Dat ze zó getriggerd worden door een bepaalde manier van rennen dat ze initieel gewoon direct reageren in plaats van eerst hun zintuigen te gebruiken.

[lucie]

Zowel Bas als Tom jagen. En flink. Ze gaan achter alles aan buiten en dat kunnen dus bv ook reeën zijn. Maf gezicht trouwens als een hondje van 5,5 kilo vol overgave achter een ree aan vliegt. Grappige is dat de dieren mijn hondjes niet serieus nemen. Hazen gaan bv stilstaan zodat ze weer in de buurt zijn en rennen dan kleine stukjes weg. Ze maken er een spel van. Mijn hondjes zijn niet groter dan een haas en de hazen hier komen soms zelfs kijken....Dus ze komen op de honden af als die ver van me vandaan zijn.

Reeën rennen een stuk, gaan stil staan en soms stampen ze boos. Maar Tom en Bas denken dat ze ze wel aan kunnen.

Hoe sterk dat jachtinstinct van ze is blijkt uit het feit dat Bas muizen, mollen en vogels vangt en doorbijt. Van Tom wist ik het niet zo zeker tot hij een halfwas haas greep die hem ook niet al te serieus nam en ermee rondliep in zijn mini bekje. Haas heeft het niet gehaald.

Nu kan ik ze prima terugroepen tijdens hun achtervolgingen dus dat doen we nu ook. Geen nest fazanten opjagen en er zelfs vangen en doorbijten. Geen haasjes vangen. Muizen en mollen kan ik niet voorkomen want Bas is echt heel erg fel erop. En ze vangt er regelmatig een.

Dus zelfs die kleintjes moet je niet onderschatten. Ik denk dat het wel fijn is dat mijn hondjes klein zijn want ze zijn absoluut veel harder en feller dan je zou verwachten op basis van hun uiterlijk. Duidelijk echte terriërs. Zouden ze dus 25 kilo zijn dan zou ik best een hele kluif hebben aan ze.

Ja, zo eentje heb ik dus, weliswaar van maar 21 kilo Volgens de DNA-test een leuke mix van podenco, windhond, terriër, pinscher en herder. Dat zie ik allemaal ook wel terug in haar gedrag: ze jaagt dus onder andere op zicht, met de felheid, moed en prooidrift van een terriër/pinscher en ze is ontzettend impulsief
Taartje heeft als volle podenco afkomstig van een jager ook wel jachtpassie, maar die heeft totaal niet die felheid en explosiviteit. Ik denk eerlijk gezegd dat Taartje niet eens daadwerkelijk iets zou pakken of het in ieder geval niet meteen dood zou bijten zoals Amy. Taartje reageert ook totaal niet op groter wild, alleen knaagdiertjes en vogels vindt zij interessant.
Dus ik denk dat Taartje een minder felle en succesvolle jager is dan jouw kleine hondjes.

oooo, doe maar Taartje maar dan kan ze hier lekker de tuin en boomgaard vrijhouden van mollen, (woel)muizen en kiemplantjes vretende vogels

[laeken]

Topsi is onderhand dertien en zo bijziend als een kippig hert maar zelfs zij zal nu nóg niet achter een klein hondje aanvliegen in de veronderstelling dat het een konijn is. Dat verschil weet ze duizend procent te maken.
En ik weet haast wel zeker dat een hond die dat wel doet dat verschil ook ziet en ruikt, maar die houdt waarschijnlijk gewoon van opjagen.

Ik zou daar niet zo zeker van zijn hoor, niet elke hond is gelijk. En honden gebruiken lang niet altijd al hun zintuigen. Oor vindt het bijvoorbeeld zo stressvol als er bezoek aan de deur of zelfs binnen komt, dat ze gewoon standaard in haar grom-blaf-borstel-modus springt. Zelfs als het iemand is waar ze enorm dol op is, je zou zeggen dat ze dat zou moeten zien en ruiken maar dat is niet zo, op die momenten reageert ze instinctief en dat klopt gewoon niet altijd. Pas na een minuut ofzo heeft ze ineens door van 'hey verrek, dat is die en die, wat leuk!' en dan reageert ze weer normaal. Ik kan me voorstellen dat dat bij andere honden op andere gebieden ook zo kan werken. Dat ze zó getriggerd worden door een bepaalde manier van rennen dat ze initieel gewoon direct reageren in plaats van eerst hun zintuigen te gebruiken.

Heeft Tom ook. Ik geloof dus ook in vergissingen. Tom is zo waaks en voelt zoveel stress als er iemand binnen komt dat hij meteen op tilt slaat. Grommend en blaffend vliegt hij dan op de deur af. Een avond lag hij te pitten en ik kwam blijkbaar wat stil binnen. Hij werd woest en hij hing nog net niet in mijn been. Had zeker 20 seconden nodig om bij zijn zinnen te komen en mij te herkennen. Ik weet nu dat hij een prima waakhond is want ik stond doodstil om niet in mijn kuiten gebeten te worden. Door mijn eigen hondje dus die helemaal niks meer leek te herkennen aan me.

[lucie]

Topsi is onderhand dertien en zo bijziend als een kippig hert maar zelfs zij zal nu nóg niet achter een klein hondje aanvliegen in de veronderstelling dat het een konijn is. Dat verschil weet ze duizend procent te maken.
En ik weet haast wel zeker dat een hond die dat wel doet dat verschil ook ziet en ruikt, maar die houdt waarschijnlijk gewoon van opjagen.

Ik zou daar niet zo zeker van zijn hoor, niet elke hond is gelijk. En honden gebruiken lang niet altijd al hun zintuigen. Oor vindt het bijvoorbeeld zo stressvol als er bezoek aan de deur of zelfs binnen komt, dat ze gewoon standaard in haar grom-blaf-borstel-modus springt. Zelfs als het iemand is waar ze enorm dol op is, je zou zeggen dat ze dat zou moeten zien en ruiken maar dat is niet zo, op die momenten reageert ze instinctief en dat klopt gewoon niet altijd. Pas na een minuut ofzo heeft ze ineens door van 'hey verrek, dat is die en die, wat leuk!' en dan reageert ze weer normaal. Ik kan me voorstellen dat dat bij andere honden op andere gebieden ook zo kan werken. Dat ze zó getriggerd worden door een bepaalde manier van rennen dat ze initieel gewoon direct reageren in plaats van eerst hun zintuigen te gebruiken.

Heeft Tom ook. Ik geloof dus ook in vergissingen. Tom is zo waaks en voelt zoveel stress als er iemand binnen komt dat hij meteen op tilt slaat. Grommend en blaffend vliegt hij dan op de deur af. Een avond lag hij te pitten en ik kwam blijkbaar wat stil binnen. Hij werd woest en hij hing nog net niet in mijn been. Had zeker 20 seconden nodig om bij zijn zinnen te komen en mij te herkennen. Ik weet nu dat hij een prima waakhond is want ik stond doodstil om niet in mijn kuiten gebeten te worden. Door mijn eigen hondje dus die helemaal niks meer leek te herkennen aan me.

herkenbaar! Mijn man moet ook altijd een beetje op zijn hoede zijn met Kailen . Op een dag waren we even naar een winkel geweest waar hij een nieuwe (dikke) trui had gekocht. Woest was Kailen toen hij hem zag M'n man had niet direct door wat er aan de hand was en deed het hek open waarbij ie onmiddellijk in zijn been werd gehapt en en alleen erger kon voorkomen door met een hoge enthousiaste stem zijn naam te roepen om tot hem door te dringen. Ook als hij ineens op de fiets aankomt, een hoofddeksel draagt of iets anders afwijkends, moet ie echt uitkijken voor hij Kailen begroet

[DeDiana]

Zowel Bas als Tom jagen. En flink. Ze gaan achter alles aan buiten en dat kunnen dus bv ook reeën zijn. Maf gezicht trouwens als een hondje van 5,5 kilo vol overgave achter een ree aan vliegt. Grappige is dat de dieren mijn hondjes niet serieus nemen. Hazen gaan bv stilstaan zodat ze weer in de buurt zijn en rennen dan kleine stukjes weg. Ze maken er een spel van. Mijn hondjes zijn niet groter dan een haas en de hazen hier komen soms zelfs kijken....Dus ze komen op de honden af als die ver van me vandaan zijn.

Reeën rennen een stuk, gaan stil staan en soms stampen ze boos. Maar Tom en Bas denken dat ze ze wel aan kunnen.

Hoe sterk dat jachtinstinct van ze is blijkt uit het feit dat Bas muizen, mollen en vogels vangt en doorbijt. Van Tom wist ik het niet zo zeker tot hij een halfwas haas greep die hem ook niet al te serieus nam en ermee rondliep in zijn mini bekje. Haas heeft het niet gehaald.

Nu kan ik ze prima terugroepen tijdens hun achtervolgingen dus dat doen we nu ook. Geen nest fazanten opjagen en er zelfs vangen en doorbijten. Geen haasjes vangen. Muizen en mollen kan ik niet voorkomen want Bas is echt heel erg fel erop. En ze vangt er regelmatig een.

Dus zelfs die kleintjes moet je niet onderschatten. Ik denk dat het wel fijn is dat mijn hondjes klein zijn want ze zijn absoluut veel harder en feller dan je zou verwachten op basis van hun uiterlijk. Duidelijk echte terriërs. Zouden ze dus 25 kilo zijn dan zou ik best een hele kluif hebben aan ze.

Ja, zo eentje heb ik dus, weliswaar van maar 21 kilo Volgens de DNA-test een leuke mix van podenco, windhond, terriër, pinscher en herder. Dat zie ik allemaal ook wel terug in haar gedrag: ze jaagt dus onder andere op zicht, met de felheid, moed en prooidrift van een terriër/pinscher en ze is ontzettend impulsief
Taartje heeft als volle podenco afkomstig van een jager ook wel jachtpassie, maar die heeft totaal niet die felheid en explosiviteit. Ik denk eerlijk gezegd dat Taartje niet eens daadwerkelijk iets zou pakken of het in ieder geval niet meteen dood zou bijten zoals Amy. Taartje reageert ook totaal niet op groter wild, alleen knaagdiertjes en vogels vindt zij interessant.
Dus ik denk dat Taartje een minder felle en succesvolle jager is dan jouw kleine hondjes.

oooo, doe maar Taartje maar dan kan ze hier lekker de tuin en boomgaard vrijhouden van mollen, (woel)muizen en kiemplantjes vretende vogels

Dat zou Taartje echt heerlijk vinden Maar met Amy zou het zeker weten ongediertevrij zijn, met Taartje is dat nog maar de vraag
Ze hebben hier een kattenspeeltje: een muis met een ultrasoon piepgeluidje. Voor Amy geweldig om achteraan te rennen en te pakken, Taartje heeft het daarentegen geadopteerd als haar pup tijdens de vorige schijnzwangerschap.

[DeDiana]

Topsi is onderhand dertien en zo bijziend als een kippig hert maar zelfs zij zal nu nóg niet achter een klein hondje aanvliegen in de veronderstelling dat het een konijn is. Dat verschil weet ze duizend procent te maken.
En ik weet haast wel zeker dat een hond die dat wel doet dat verschil ook ziet en ruikt, maar die houdt waarschijnlijk gewoon van opjagen.

Ik zou daar niet zo zeker van zijn hoor, niet elke hond is gelijk. En honden gebruiken lang niet altijd al hun zintuigen. Oor vindt het bijvoorbeeld zo stressvol als er bezoek aan de deur of zelfs binnen komt, dat ze gewoon standaard in haar grom-blaf-borstel-modus springt. Zelfs als het iemand is waar ze enorm dol op is, je zou zeggen dat ze dat zou moeten zien en ruiken maar dat is niet zo, op die momenten reageert ze instinctief en dat klopt gewoon niet altijd. Pas na een minuut ofzo heeft ze ineens door van 'hey verrek, dat is die en die, wat leuk!' en dan reageert ze weer normaal. Ik kan me voorstellen dat dat bij andere honden op andere gebieden ook zo kan werken. Dat ze zó getriggerd worden door een bepaalde manier van rennen dat ze initieel gewoon direct reageren in plaats van eerst hun zintuigen te gebruiken.

Ik vind dat wel vergelijkbaar in zoverre dat ik Amy's reactie ook schaar onder een instinctieve, impulsieve reactie op iets wat snel beweegt. Pas daarna gaat ze weer nadenken en dan komt ze er dus wel achter dat ze zich heeft vergist. Maar de oorspronkelijke reactie is primair en instinctief. Zij wordt altijd getriggerd door iets wat snel beweegt, of het nou een vallend blaadje is, een op afstand bestuurbare auto, een konijn, een plastic frutsel op de renbaan of een rennend klein hondje.

[mijke]

Maar dit situatie is helemaal wat anders (lees schrik/stress/angst) dan iets ergens te zien bewegen en erop gaan jagen...

Het is een andere situatie maar de vergelijking is dat er heel plotseling een prikkel is waar ze initieel éérst uit instinct op reageren en dán pas hun zintuigen gaan gebruiken. Ik geloof ook zeker wel dat honden die vergissing kunnen maken als ze plotsklaps getriggerd worden door prooigedrag.

[laeken]

Maar dit situatie is helemaal wat anders (lees schrik/stress/angst) dan iets ergens te zien bewegen en erop gaan jagen...

Het is een andere situatie maar de vergelijking is dat er heel plotseling een prikkel is waar ze initieel éérst uit instinct op reageren en dán pas hun zintuigen gaan gebruiken. Ik geloof ook zeker wel dat honden die vergissing kunnen maken als ze plotsklaps getriggerd worden door prooigedrag.

Ik geloof er ook in want als ik dat voorval met Wuilus terug haal was die shitzu als een haasje in het gras aan het springen om wat te zien. Hups hups op de achterpoten. Ik zag dat ze loerde en er met een spurt op af wilde. Precies zoals ze katten wilde vangen. Katten besloop ze ook. Dus die shitzu had ze echt wel gepakt denk ik. En diezelfde shitzu zou ze op een platte ondergrond nooit wat gedaan hebben. Ze kreeg gewoon killer instinct.

Je ziet het trouwens zo vaak bij honden. Gaat een eigen kat of kip ineens rennen kan dat ook het instinct aanwakkeren.

[blondie]

Je ziet het trouwens zo vaak bij honden. Gaat een eigen kat of kip ineens rennen kan dat ook het instinct aanwakkeren.

Herkenbaar ook hier. Joe de kat ligt bij de herder in huis ze verzorgen elkaar, hij mauwt ook eigenlijk altijd dat hij eraan komt via de muur, plaats en de achterdeur in.
Doet hij het een keer niet, of als de ene hond hem op wil jagen dan doet de ander vrolijk mee en vliegt hij de muur weer op.. uiteraard met een van mij erachteraan (maar dan heeft hij al 2 honden achter zich aan.. waarvan de ene dan ook denkt oeps... en de ander denkt ik blijf het een kutkat vinden, maar zij is ook gek gemaakt met "poessies, poessies, in de tuin! Pak ze hoor!".
Dat werkt nu ook door, na jaren nog.. en ook met "eigen" kat tussen aanhalingstekens want zij is bij de kat gekomen die al in een huis leefde met een andere hond. Die twee zijn ook geen vrienden, ze tolereren elkaar in huis, meestal.