Fijn dat Charlie bij jullie blijft en dat ze vooruit gaat in zoveel dingen, ook al is het met kleine stapjes.
Dat je het erg vind dat ze niet zo betrouwbaar is met bezoek dat begrijp ik. Met Pleun vind ik dat ook het moeilijkste. Al hapt ze helemaal niet, het enige wat ze doet (deed..) is op een afstandje gaan blaffen op een manier dat je geen normaal gesprek meer kunt voeren. Inmiddels accepteert ze steeds meer mensen die ze regelmatig ziet, laatst lag ze zelfs languit te slapen terwijl er bezoek was
Het helpt mij om maar gewoon te accepteren dat ze misschien nooit goed samen met alle bezoek zal kunnen. En ondertussen te blijven oefenen om het deel waarmee het wel lukt uit te breidden.
Als er bezoek komt waarbij ik weet dat het niet goed samen gaat (kinderen of eigenwijze volwassenen die niet zo goed zijn in negeren), dan is het meest prettig voor alle partijen als ik haar bij de oppas breng. Ik heb nog steeds maar 1 oppas die goed met haar kan en daardoor beïnvloed het mijn sociale leven best wel. Ik kan me goed voorstellen dat je het vervelend vind voor je nichtje. Ik ben zelf ook gek op mijn nichtjes en die kunnen hier nu niet meer even spontaan komen logeren omdat ik dan eerst oppas voor Pleun moet regelen (ze zijn bang voor haar als ze zo blaft).
Maar Pleun gaat wel steeds meer vooruit in het contact met mensen die ze niet goed kent (zij was er anders dan Charlie schuw / bang voor). Ze durft van een paar mensen die ze regelmatig ziet tijdens het wandelen inmiddels lekkers aan te nemen. Ze loopt vaker naar iemand toe om even te snuffelen of zelfs kusjes te geven. Ze zoekt vaker mij op in plaats van te gaan blaffen als ze het spannend vindt. Als ik buiten op het erf van mijn ouders ben samen met de honden en mijn nichtjes van 6 en 4 jaar gaat het nu goed. Ze is dan zelfs nieuwsgierig naar de kinderen. Bij de oppas gaat het heel goed, die kan er alles mee en Pleun vindt het daar ook echt leuk.
Met Pleun werk ik vooral aan het contact met andere mensen door het voor haar te regelen. Met het vertrouwen dat ik het wel regel, hoeft ze het zelf niet meer te regelen door te gaan blaffen. In het begin vond ik het best moeilijk om tegen andere mensen te zeggen wat niet bij haar mag, maar daar wordt ik met de tijd handiger in.
Bij bezoek gaat Pleun bij binnenkomst even in de Bench met wat lekkers. Zodra het bezoek koffie en thee heeft mag ze eruit en op haar plaats.
In huis heb ik Pleun 'Plaats' aangeleerd op een plek die bij mij in de buurt is. Zodat ze ook mijn nabijheid heeft als steun tijdens bezoek. Ze heeft haar eigen bankje, waarop ik ook even bij haar kan gaan zitten en ondertussen gewoon met het bezoek kan kletsen. Als ik Pleun niet kan begeleiden tijdens het bezoek omdat ik even iets moet doen, dan kan ik haar het beste even in de Bench of boven op mijn slaapkamer zetten. Ik zou bij Charlie ook voor dat gemak kiezen, beter om niks dan dat het fout gaat.
Verder loop ik met Pleun eens in de week mee met een groep mensen en honden tijdens de sociale wandelingen onder begeleiding van een hondenschool. Dan went ze aan verschillende bewegende en pratende mensen. Ze vind het heel leuk zo in een groep honden.
Ook doe ik een cursus Balance en Brains met haar. Dat vind ze moeilijker omdat de groep op een plek blijft en ze haar spanning minder kwijt kan in rennen en wandelen. De opdrachten vind ze wel leuk. Ergens op klimmen doet ze graag en snuffelspelletjes ook. Het belangrijkste wat ze in deze cursus heeft geleerd vind ik eigenlijk dat de mensen in de groep naar haar kunnen kijken en tegen haar kunnen praten zonder dat ze in paniek raakt. Dat ze dus leert dat dat zo erg niet is en evengoed nog bereikbaar voor mij is om samen een opdrachtje te doen.
Pleun is nu ongeveer 8 maanden bij mij. En ze gaat nog steeds vooruit. Ik denk dat Charlie ook nog veel positieve dingen zal leren betreft bezoek. Succes met haar

en ik vind het leuk om je updates te volgen
