gedragsverandering na castratie

[mijke]

Oor is twee weken geleden wegens een BMO gecastreerd en sindsdien is ze veranderd. Of eigenlijk terugveranderd, want het gedrag wat ze laat zien is niet nieuw, het zijn allemaal dingen die ze in de eerste 2, 3 jaar van haar leven ook deed, toen er nog veel onstuimige jongen honden energie in zat en haar zelfcontrole nog wat minder goed was. Met het ouder worden is ze geleidelijk kalmer en stabieler geworden maar nu lijkt de klok ineens 3 of 4 jaar teruggedraaid.

Dingen die veranderd zijn zijn bijvoorbeeld dat ze ineens weer met andere hondjes speelt, dat deed ze de laatste jaren alleen sporadisch als er echt een leuke klik was. Verreweg de meeste honden liepen we gewoon aan voorbij, maar nu wordt bijna elke hond door Oortje benaderd. Helaas doet ze dat wel op een vrij onstuimige manier zonder veel boodschap aan of de hond in kwestie er wel op zit te wachten, terwijl ze voorheen gewoon doorliep als een hond niks van haar wou. Ook laat ze zich ineens veel sneller provoceren door bijvoorbeeld uitvallende honden, terwijl ze vroeger niet eens opkeek als een hond tekeer ging tegen haar. Tijdens wandelingen heeft ze ineens weer dagelijks gekke minuutjes met racen en bananen in de oren en veel zin om achter takken aan te rennen en kapot te kauwen, terwijl ze de afgelopen jaren juist enorm braaf was en supergoed luisterde of zelfs anticipeerde voordat ik uberhaupt een commando kon geven. Ze wilde net ook weer bijna achter een jogger aan gaan, terwijl we dat er met counter conditioning juist zeer succesvol er uit hadden getrained. Gelukkig kon ik haar nog wel op tijd corrigeren dus iets van controle is er nog wel. Ook is trekken aan de riem weer slechter geworden, niet zo erg als vroeger godzijdank, maar ook niet meer zo goed als voor de castratie.

Al met al heb ik vooral het gevoel dat ze minder zelfcontrole heeft, minder stabiel is en meer spanning ervaart. Het is echt niet allemaal heel extreem, door de boot genomen luistert ze nog steeds prima en de genoemde dingen heb ik in het verleden allemaal succesvol getrained dus dat zal nu ook wel weer lukken, maar ik vind het wel opmerkelijk. Ook is niet alles per se negatief, lekker spelen met andere honden en meer energie en plezier in de wandeling is natuurlijk wel weer leuk. Ik ben benieuwd of mensen dit herkennen van een op latere leeftijd gecastreerde teef. Is het blijvend? Of moet ze met haar veranderde hormoonhuishouding gewoon even opnieuw de balans terugvinden? Zal ik direct de touwtjes weer strakker aantrekken, of laat ik haar nog even rustig op haar tempo de castratie verwerken (ongewenste situaties uiteraard voorkomend)? Het is immers nog maar 2 weken geleden.

[mijke]

Ja dat dacht ik eerst ook, maar dan zou die BMO echt 3 á 4 jaar hebben moet zitten kutten en toen ik ermee naar de dierenarts ging zei hij juist dat ik er heel vroeg bij was en het een heel vroeg beginnende MBO was. Na de castratie zei ze ook dat hij er niet heel netjes uit had gezien, maar ook nou weer niet alsof ie al jaren door had gesluimerd, ook zij complimenteerde me met hoe snel ik er bij was. Dus dat lijkt me toch niet de enige verklaring in ieder geval.

[Jeannettebo]

maar BMO is natuurlijk niet het enige waar ze last van kan hebben. Layla is donderdag gecastreerd, zij had cystes op haar eierstokken een haar baarmoeder was ook niet zoals het hoort. Er zat vocht in, terwijl ze in juli loops is geweest. Geen BMO dus, maar goed toch ook niet. Ik verwacht eigenlijk dat wanneer ze hersteld is, ik ineens weer een stuiterbal heb.
en ja ik heb vaker het gevoel gehad rond haar loopsheid dat er iets niet klopte en er is ook 2 keer een echo gemaakt en altijd negatief

[mijke]

Ja, dat zou inderdaad kunnen (hoewel de DA daar niks over heeft gezegd), en dat zou verschil in energie kunnen verklaren. Maar naast het verschil in energie is er dus vooral verschil in gedrag dat ik opmerkelijk vind, vooral omdat het allemaal dingen zijn die ze ook liet zien toen ze nog minder stabiel was en het leven spannender vond.

Beterschap voor Layla trouwens!

[Paisley]

Kan het seizoen ook meespelen? Mijn honden zijn wel anders met die koudere temperaturen en korte dagen.
Ik heb afgelopen zomer aan mijn stel geen kind gehad, maar sinds een paar weken zijn het weer twee halve-wilden. Ze sjezen achter elkaar aan in het bos, stoeien in huis en de rest van de tijd zitten ze voor de voordeur me dwingend aan te kijken, alsof ze nooit uit gaan ofzo.

[lotje&famke]

De hormoonhuishouding veranderd en sommige honden zijn daar gevoelig voor. De hond van een vriendin en de hond van mijn zus zijn na de castratie ook (tijdelijk) veranderd qua gedrag. Ze reageerden daarna zowel positief als negatief meer op prikkels van buitenaf. Maar na 2 a 3 jaar was het weer goed. Misschien hebben ze tijd nodig om weer een nieuwe balans te vinden. Of ze voelen zich tijdelijk onzeker door de hele gebeurtenis. Sil van mijn zus kon na castratie niet meer samen met andere honden, terwijl dat ervoor zo goed ging. Inmiddels is ze weer haar relaxte zelf en kan ze weer met alles samen. De hond van een vriendin werd opeens heel waaks, ook naar voorbijgangers tijdens het wandelen reageerde ze fel. Inmiddels is het weer een lief dropje en kan ik me dat felle bij haar al niet eens meer voorstellen.
Flo was voor castratie eerder bang en na castratie veel stabieler. Voor haar heeft het qua gedrag eigenlijk alleen maar positief uitgepakt. Alleen is ze nu erg gefocust op eten en vind ik het soms wel sneu voor haar dat ze altijd zo'n zin in eten heeft, maar dat dan niet mag.
Elke hond reageert er denk ik op haar eigen manier op. Gelukkig weet je goed hoe je er bij Oor mee om kan gaan omdat je het gedrag herkent van vroeger.
Dat puppygedrag lijkt me best gezellig en beslist niet saai:) En ik heb er alle vertrouwen in dat je de niet zo gewenste dingen weer om kan zetten in positief gedrag zoals je dat al eerder deed. Jullie zijn een sterk team. Dat kunnen die hormonen niet van tafel vegen. Al zal het best weer energie kosten en dat is jammer als je samen al zo ver bent.
Maar ik moet zeggen dat ik het zonder hormoonkwesties ook nog met ups en downs vind gaan hoor. Flo is op het moment ook meer baldadig en ik denk dat het bij haar zoals Paisley zegt met het frisse weer te maken heeft.

[80564M]

Miep is op 9-jarige leeftijd gecastreerd wegens een beginnende BMO en daar heb ik geen gedragsverandering ontdekt. Ze is nog dik 5 jaar gewoon Miep geweest, alleen haar vacht werd drama.

[lucie]

hier bij mijn drie teven nooit gedragsverandering gemerkt.
kregen wij vrouwen zo'n verjongingskuur maar na de overgang

[Sandra&co]

Izzy is vorig jaar op 2-jarige leeftijd gecastreerd maar bij haar alleen positieve veranderingen gezien. Ze is (veel) rustiger en vertrouwt er meer op dat ik ingrijp als een hond d'r pest. Maar of dat met de castratie te maken heeft of omdat ze ouder en wijzer wordt, ik zal het nooit met zekerheid kunnen zeggen

[sbientje]

ik herken het wel van Maupie, die is met 10-11 jaar gecastreerd en leefde daarna echt op. Niet het onzekere maar wel een stuk vrolijker en actiever was ze

[Brindlecardi]

Aangezien de veranderingen wel erg snel zijn zou ik eerder denken aan misschien een connectie met jou.

[mijke]

Kan het seizoen ook meespelen? Mijn honden zijn wel anders met die koudere temperaturen en korte dagen.
Ik heb afgelopen zomer aan mijn stel geen kind gehad, maar sinds een paar weken zijn het weer twee halve-wilden. Ze sjezen achter elkaar aan in het bos, stoeien in huis en de rest van de tijd zitten ze voor de voordeur me dwingend aan te kijken, alsof ze nooit uit gaan ofzo.

Nee, dit is het sowieso niet, Oor heeft nog nooit van haar leven op verschillende seizoenen anders gereageerd. Alleen op hele harde wind, maar daar was afgelopen twee weken niet echt sprake van (en dat gedrag uit zich ook anders).

De hormoonhuishouding veranderd en sommige honden zijn daar gevoelig voor. De hond van een vriendin en de hond van mijn zus zijn na de castratie ook (tijdelijk) veranderd qua gedrag. Ze reageerden daarna zowel positief als negatief meer op prikkels van buitenaf. Maar na 2 a 3 jaar was het weer goed. Misschien hebben ze tijd nodig om weer een nieuwe balans te vinden. Of ze voelen zich tijdelijk onzeker door de hele gebeurtenis. Sil van mijn zus kon na castratie niet meer samen met andere honden, terwijl dat ervoor zo goed ging. Inmiddels is ze weer haar relaxte zelf en kan ze weer met alles samen. De hond van een vriendin werd opeens heel waaks, ook naar voorbijgangers tijdens het wandelen reageerde ze fel. Inmiddels is het weer een lief dropje en kan ik me dat felle bij haar al niet eens meer voorstellen.
Flo was voor castratie eerder bang en na castratie veel stabieler. Voor haar heeft het qua gedrag eigenlijk alleen maar positief uitgepakt. Alleen is ze nu erg gefocust op eten en vind ik het soms wel sneu voor haar dat ze altijd zo'n zin in eten heeft, maar dat dan niet mag.
Elke hond reageert er denk ik op haar eigen manier op. Gelukkig weet je goed hoe je er bij Oor mee om kan gaan omdat je het gedrag herkent van vroeger.
Dat puppygedrag lijkt me best gezellig en beslist niet saai:) En ik heb er alle vertrouwen in dat je de niet zo gewenste dingen weer om kan zetten in positief gedrag zoals je dat al eerder deed. Jullie zijn een sterk team. Dat kunnen die hormonen niet van tafel vegen. Al zal het best weer energie kosten en dat is jammer als je samen al zo ver bent.
Maar ik moet zeggen dat ik het zonder hormoonkwesties ook nog met ups en downs vind gaan hoor. Flo is op het moment ook meer baldadig en ik denk dat het bij haar zoals Paisley zegt met het frisse weer te maken heeft.

Inderdaad, het zowel positief als negatief meer reageren op prikkels is een treffende omschrijving! Het blije spelerige vind ik inderdaad wel leuk, van de andere dingen is de terugval gewoon... een beetje jammer Maar goed om te horen dat het bij de hondjes in jouw verhaal vanzelf weer rechtgetrokken is!

hier bij mijn drie teven nooit gedragsverandering gemerkt.
kregen wij vrouwen zo'n verjongingskuur maar na de overgang

Izzy is vorig jaar op 2-jarige leeftijd gecastreerd maar bij haar alleen positieve veranderingen gezien. Ze is (veel) rustiger en vertrouwt er meer op dat ik ingrijp als een hond d'r pest. Maar of dat met de castratie te maken heeft of omdat ze ouder en wijzer wordt, ik zal het nooit met zekerheid kunnen zeggen

Die veranderingen heb ik bij Oor op 2 jarige leeftijd ook geconstateerd, maar dan specifiek na de 1e en 2e loopsheid dat dat veel verbeterde en ze ook kalmer en evenwichtiger werd. Dat was ik alweer vergeten, maar nu ik die link zo met die loopsheden (en het volwassen worden van de hormoonhuishouding) leg, is het dus misschien ook niet zo gek dat dat weer wat verdwijnt nu al die hormonen verdwijnen!

Aangezien de veranderingen wel erg snel zijn zou ik eerder denken aan misschien een connectie met jou.

Huh? Die snap ik niet zo goed. Ik vind het meer voor de hand liggen dat het aan de castratie ligt, aangezien het echt exact na de castratie zo omgeslagen is. Zo'n operatie waarbij echt alles wat hormonen produceert en regelt er helemaal uit wordt gehaald lijkt mij er voor zorgen dat er een vrij directe verandering is in de hormoonhuishouding met bijbehorende gedragsverandering. Of mis ik wat in mijn logica?

[Tamara/Bayko]

Aangezien de veranderingen wel erg snel zijn zou ik eerder denken aan misschien een connectie met jou.

Huh? Die snap ik niet zo goed. Ik vind het meer voor de hand liggen dat het aan de castratie ligt, aangezien het echt exact na de castratie zo omgeslagen is. Zo'n operatie waarbij echt alles wat hormonen produceert en regelt er helemaal uit wordt gehaald lijkt mij er voor zorgen dat er een vrij directe verandering is in de hormoonhuishouding met bijbehorende gedragsverandering. Of mis ik wat in mijn logica?

Oeh, daar zegt Brindlecardi wat. Denk even aan wat er recent is veranderd aan je privesituatie Goed mogelijk dat Oor dat aanvoelt en daar op reageert. Zou de eerste hond niet zijn.

[mijke]

Er is hier niks veranderd waar Oor zo van kan reageren. Ik weet echt wel vrij zeker dat het door de castratie komt De kentering is gewoon echt té onmiskenbaar samengevallen met de castratie, vrij letterlijk van de ene op de andere dag.

[Brindlecardi]

Er is hier niks veranderd waar Oor zo van kan reageren. Ik weet echt wel vrij zeker dat het door de castratie komt De kentering is gewoon echt té onmiskenbaar samengevallen met de castratie, vrij letterlijk van de ene op de andere dag.

Zie je eigen topic in afgesloten deel van het forum.

[crutz]

Er is hier niks veranderd waar Oor zo van kan reageren. Ik weet echt wel vrij zeker dat het door de castratie komt De kentering is gewoon echt té onmiskenbaar samengevallen met de castratie, vrij letterlijk van de ene op de andere dag.

Zie je eigen topic in afgesloten deel van het forum.

Denk ook eerder dat het daardoor komt dan door de castratie

[mijke]

Ik snap heus wel waar jullie op doelen maar dat is het gewoon niet. En ik vind het niet prettig dat daar over doorgedramd word. Dit topic gaat over een gedragsverandering bij mijn hond die ontstaan is na de castratie en daar wil ik het graag bij houden.

[crutz]

Ik snap heus wel waar jullie op doelen maar dat is het gewoon niet. En ik vind het niet prettig dat daar over doorgedramd word. Dit topic gaat over een gedragsverandering bij mijn hond die ontstaan is na de castratie en daar wil ik het graag bij houden.

Gedragsverandering ontstaat niet zo kort na de castratie, zeker niet als de castratie gepland is en tussen 2 loopsheden in tijdens de hormonale rust gebeurd.

[mijke]

Tsja, toch heb ik het geconstateerd. De dag van de castratie was alles nog normaal. De dag erna was alles veranderd. Het zou best kunnen dat het niet hormonaal is maar dan heeft die operatie haar op een andere manier een knauw gegeven of wat dan ook. Hoe dan ook moet er een verklaring zijn die samenvalt met de castratie.

[mijke]

Volgens mij produceren en regelen de eierstokken, net als bij de mens, altijd hormonen. Dus ook buiten de loopsheid. Dat het niveau dan lager is en de verhoudingen anders wil volgens mij niet zeggen dat ze er niet zijn. Ik kan er naast zitten want ik heb er niet voor gestudeerd maar volgens mij vallen er wel degelijk hormonen weg als je dat er uit haalt, ook als dit tussen de loopsheden in gebeurt.

Maargoed, iets anders kan ook. Wellicht is ze nogal geschrokken van die hele toestand bij de dokter terwijl ze dacht dat we iets leuks gingen doen en kost het haar moeite er weer op te vertrouwen dat ik haar niet weer bij elke wandeling 'verraad' bij de dierenarts, weetikveel wat er in zo'n koppie omgaat? En dat dat samenvalt met opleven en meer energie omdat die rotte baarmoeder er uit is, waardoor het zich wat heftig uit.

Maar dat verklaart niet waarom ze ineens weer met alle honden wil spelen, iets wat ze in de afgelopen jaren echt nog maar bij hele hoge zeldzaamheid deed. Vandaag heeft ze wel met 5 verschillende honden gespeeld! En allemaal leuk. De laatste keer dat dat voorkwam was in haar puppentijd! Vervolgens was ze de hele weg naar huis trouwens enorm opgefokt, alsof ze een lijn pep had gesnoven. Trekken en dribbelen, stijve poten en uitgeschakelde zwaarekracht, zigzaggen, snuiven en heel alert om zich heen kijken, alsof ze op zoek was naar de volgende kick. We zijn wel 2 uur weg geweest, ik heb nog snuffelspelletjes gedaan om haar te kalmeren wat normaal altijd goed werkt maar ook dat deed ze nu super intens. En denk maar niet dat ze na die wandeling van 2 uur met zwemmen en rennen en spelen moe was, thuis moest er nog wel een uur worden gespeeld met de baas! Dat is echt bizar hoor, zoveel energie heeft ze nog nooit gehad. Behalve in haar puppentijd dus. Voor de eerste loopsheden. Dat vind ik dan toch typisch, als dat niet hormonaal zou zijn.

[mijke]

Ik heb trouwens even in de agenda gekeken en Oor is tijdens de Metoestrus gecastreerd, tijdens die periode maken de eierstokken nog hoge hoeveelheden progesteron aan. Progesteron beschermt bij mensen oa tegen nervositeit en angst en remt de werking van testosteron, dat is bij honden vast niet heel anders.

[crutz]

Ik heb trouwens even in de agenda gekeken en Oor is tijdens de Metoestrus gecastreerd, tijdens die periode maken de eierstokken nog hoge hoeveelheden progesteron aan. Progesteron beschermt bij mensen oa tegen nervositeit en angst en remt de werking van testosteron, dat is bij honden vast niet heel anders.

Ze is toch niet binnen 9 weken na de loopsheid gecastreerd?

[crutz]

even terug gekeken en als ze 2 weken geleden gecastreerd is (weet de datum niet zo en kon dat niet vinden zo snel) en haar bom was eind augustus 2 weken na einde loopsheid dan is ze niet meer in de metoestrus geopereerd hoor, maar in de anoestrus.
Bij alle teven blijft na de ovulatie de progesteron hoog tot aan het bevallingsmoment 63 dagen later, gedekt/niet gedekt, drachtig of niet, daarom dat dierenartsen niet kort na de loopsheid willen castreren. Als er zoals bij Oor gepland gecastreerd wordt zorgt de dierenarts dat deze buiten deze periode is en dan is de hormonale activiteit nihil.

Is het wel nog kort op de de netoestrus geweest kan er een periode van schijnzwangerschap/lactatie, zorg periode alsnog ontstaan, is dit ook hoe zij zich tijdens schijndracht voorheen gedroeg? Dat is namelijk zo ongeveer de enige korte termijn verandering die kan ontstaan na een verkeerd getimde castratie. Hier in het verleden 2x tijdens die periode gecastreerd (omdat het moest) en daar toen ook vooraf voor gewaarschuwd, maar bij beiden amper last van gehad. Dit ontstaat dan omdat je dan inderdaad ineens het orgaan dat de progesteron produceert tot aan de bevalling weghaalt en de situatie van na de bevalling (die wordt geïnitieerd door het dalen van de progesteron) dan direct creëert.