Help, spanning op show!

[Tigress]

Gelukkig niet voor Jarvis, die vind alles wel best. Het is voor mij een ander verhaal.
Gisteren was ik op de KCM van de cardigans. Erg leuk, mooie ervaring.

Echter ging het lopen van Jarvis wat anders dan verwacht.
Ik was stikzenuwachtig. Even gekroeld met wat corgi's, toen zakte de spanning weer. Even gezeten, en hopsa, daar steeg het weer. Ik ben uiteindelijk maar even een stukje met Jarv gaan lopen. Hij liep super, luisterde super. Ik was er klaar voor.
Ennnnn toen kwam ik weer binnen. Poef, hallooooo spanning
Ik heb nog een tijdje gezeten bij de ring, kijken naar hoe anderen het deden. Ik schommelde van;
''Fuck it, het is voor de lol/ervaring!'' naar ''NUPE NUPE NUPE NUPE''

Resultaat, toen mijn nummer werd omgeroepen liep ik naar de fokster toe (die was toevallig ook aanwezig) en vroeg haar vol stress of zij wilde. Naast haar stond dame, die zei dat zij ook wel wilde. Heldin! Haastig mijn nummertje en de riem aan haar gegeven. Jarvis vond alles best Ze had gehaktbal bij zich, dus hij ging maar wat graag met haar mee. Makkelijk dier is het ook
Ze heeft met hem een ZG gelopen...nou, trots dat ik ben! Zowel hond als handler kenden elkaar maar enkele seconden, dus ik vind het een hele prestatie!

Echter, thuis was ik weer aan het denken geslagen. Waarom had ik die spanning? Waarom ging het zo hoog dat ik niet meer wilde/durfde?
Mijn beslissing de riem over te geven was omdat ik weet dat Jarv mijn spanning opmerkt, en dan dus zo zijn eigen feestje gaat vieren (neus aan de grond, in galop gaan ipv in draf, etc).
Kan ik dit voor mijzelf trainen? Zijn er meer mensen die hier last van hebben/hebben gehad? Hoe los ik dit op?

[ellen en de birmanen]

ik heb voor een show nooit de zenuwen. zelfs niet toen ik op de crufts stond, maar zet mij niet neer voor een clubdiplomadag of een sjp. dan loopt het dun langs mijn benen.
ellen

[natalie]

Ik zou niet weten hoe je dit voor jezelf kunt trainen, maar ik vind dat je het op een hele goede manier hebt opgelost. Wil je het in de toekomst echt heel graag zelf kunnen, of gaat het er vooral om dat Jarv mee kan doen aan shows? In dat laatste geval zou ik iemand meenemen die het superleuk vindt om te doen en heel ontspannen met Jarv kan lopen. Eigenlijk net zoals afgelopen weekend dus

[Branka]

Waarom doe je het en wat zijn je voorbereidingen? Zorg dat je het, buiten alle andere redenen, vooral ook voor jullie plezier doet. Jij een mooi keurverslag met hopelijk herkenbare punten van jouw hond en hij een dagje op pad met de baas waarbij hij even een paar rondjes moet lopen en verder braaf zijn charmante zelf moet zijn.
Verder kan je ringtraining volgen bij veel kc's. Dan weet je in ieder geval wat er van je verwacht wordt en heb je dat een paar keer geoefend.

Ik ben op zich wel snel zenuwachtig, maar op shows kreeg dat niet de overhand zoals b.v. wel op wedstrijden (reden waarom ik gestopt ben met mijn sensibele paard dressuurwedstrijden te rijden). Ik wist van onze honden vrij redelijk wat hun sterke en minder sterke punten waren en ook wie er vrijwel altijd geplaatst werden. Wij dus niet. Dat maakte het allemaal wat makkelijker voor ons.
En toen ik een tijdje als ringmedewerker op shows kwam merkte ik dat ook die ervaren fokkers nog steeds zenuwachtig waren. Voor hen is een goed resultaat blijkbaar nog wat belangrijker omdat ze vaak met hun eigen fokproduct in de ring staan waarmee ze weer verder willen gaan in het fokken.

[meriam]

Herkenbaar ik was eerst ook zo zenuwachtig dat ik eigenlijk niet wou maar wat hielp was het toch doen. De eerste vuurdoop voor mij mocht ik meteen 3x de ring in die dag en ik maakte fouten. Gelukkig sportieve mensen om mee heen die me hielpen in en buiten de ring. Ook ik heb de riem wel is uit handen gegeven als ik zenuwachtig was en Chase aan het kloten waardoor ik wist dat het niks ging worden, maar achteraf had ik spijt haha. Je wil toch je eigen hondje laten zien (ik in elk geval). Zenuwen heb ik nu vrijwel niet meer, maar de eerste keren zag ik echt niks anders in de ring dan mijn hond haha. Als je door wil met showen ik zou zeggen gewoon doen bij mij werd het na een paar keer echt minder haha en anders is een lesje volgen bij kynospirit of dergelijke? Dan weet je wat er van je word verwacht

[gonnie]

Nou, ik was nooit zenuwachtig, ga nu sinds jaren weer voor het eerst met Tanja en Anne, nu vind ik het wat enger, omdat Tanja nogal hyper is. En ik vraag me af of ze hun tanden wel laten zien.

Als het niks wordt jammer dan, ga meer voor de lol en om de meiden laten wennen. In de puppyklas zal het toch zo belangrijk niet zijn.

Heb mijn honden vroeger ook nooit op een bepaalde manier neer gezet, ze stonden maar zoals ze wilden staan.

Ik zie wel waar het schip strandt.

[grover]

Kwestie van doen. Ik had het vroeger ook heul erg en daarom heb ik Oll op een gegeven moment uit handen gegeven. Hij ging zich enorm misdragen want ik stond shakend in de ring :') Grappig genoeg heb ik bij de hond van een ander nagenoeg geen zenuwen dus ben ik dat maar gaan doen. Papilonnetjes, andere Welsh Springers, een Akita.. En op een gegeven moment ben ik Oll zelf weer gaan showen, en ging het stukken beter. Het helpt als je het echt ziet als een leuke oefening of een gezellig een-op-een momentje met je hond. Er hangt niks van af, je heb tóch de allerleukste hond ooit, ongeacht wat de KM er van vindt Maar da's makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk

IMO is het echt je eigen mindset. Bij mij helpt het om het bij Ollie vooral te zien als een gezellig een-op-een momentje. We hebben lol in de ring en het is echt even 10 minuten ons eigen feestje. Met Jamie is het voor mij weer heel anders, daar ben ik ook "nerveuzer" voor Voor mij is het met Jamie vooral een oefening, een extended ringtraining met een "vreemde" meneer of mevrouw die de honden betast. En dan zien we het wel

[Fotogravinnetje]

Gait heeft een showlijntje kapot getrokken. Ging hij er vandoor in de erering! Dag erna stond ik er gewoon weer, hoor. En of ik het nu goed doe of niet, dat maakt niet zo veel uit. Wij hebben plezier en we laten het Markiesje zien. Dat zijn de twee belangrijkste redenen om mee te doen. Ja, natuurlijk hoop ik dat Gait op de Winner straks weer een 1U pakt. Maar als dat niet gebeurt, is er nog niets aan de hand. Ik ga dan alleen wat meer geld kwijt zijn om hem nog een kans op dat NJK te geven Maar titels of niet, hij blijft wel mijn kampioentje en daar gaat het uiteindelijk om!

[Tigress]

Wow, best al veel reacties! Bedankt

Nanna, ongeacht hoe hij het doet (ook al zou hij een m krijgen bij wijze van), hij is en blijft mijn topper. Dat is iets wat ik altijd roep, zowel op training als op show Misschien is de gedachte ''brand is erger'' wel een fijne om mee te nemen. Van het ergste uit gaan, dan kan het enkel meevallen

ellen en de birmanen, ik was lichtelijk zenuwachtig bij de show in Groningen (begin dit jaar, eerste show ooit). Ik maakte fouten, maar ik leerde er van. Ik had ook niet verwacht dat ik op een clubdag zó zenuwachtig zou worden

natalie, thanks! Toch een bevestiging dat ik gisteren de juiste keuze gemaakt heb Ik zou het in de toekomst graag weer zelf willen doen, maar in de tussentijd wil mijn partner het ook op zich nemen indien nodig. Zij maakt zich een stuk minder druk

Branka, we doen het bovenal voor de ervaring en fun. Bij de showtraining denkt hij dat de hele wereld er is om naar hem te kijken, hij geniet van de aandacht . Echter zit er ook kans ik dat ik hem (als hij groen licht krijgt na alle testen) in wil zetten als dekreu. Dan zal ik ook de shows moeten lopen. Ik heb ringtrainingen gevolgd in de buurt, anders was ik nooit naar een show toe gegaan. Dan wist ik denk ik amper hoe ik hem goed kon laten staan Op zich wel fijn om te horen dat ook de ervaren fokkers zenuwen ervaren. Als ik zag tegen wat voor fokkers ik moest lopen, met al hun ervaring in de ring, werd ik namelijk nog zenuwachtiger Het zit me tussen de oren, dat is wel duidelijk. Nu het er nog tussen weg krijgen

meriam, ik hoop dat over een tijdje ook weer gewoon te doen. Mijn eerste keer Martiniplaza was ook een leerzame dag, ondanks de fouten die ik gemaakt heb. Ik zou, om dezelfde reden die jij nu benoemd, natuurlijk uiteindelijk wel weer zelf willen showen met hem. Het is toch mijn puppenkind, mijn trots Ik volg lessen showtraining bij kynospirit


grover, het is absoluut mijn eigen mindset! Ik ga gewoon weer lekker trainen en het weer doen wanneer het zo ver is. Vriendinlief wil ook trainingen volgen als handler om (mocht het weer zo uit de hand lopen) als back-up aanwezig te zijn. Dat is wel een fijne gedachte

Nogmaals bedankt allemaal voor de reacties! ''Fijn'' om te lezen dat ik niet als enige spanningen ervaar, maar dat het met de juiste mindset allemaal al beter te doen is. We blijven gewoon lekker trainen, en de eerstvolgende poging ga ik weer zelf de ring in

[grover]

That's the spirit

Wat mij echt geholpen heeft is andere honden voorbrengen. Heel raar maar daar heb ik dus echt de zenuwen niet bij en zo kon ik me goed concentreren op wat ik nou eigenlijk aan het doen was Maar goed, dan heb ik de mazzel dat ik vrij snel al door andere fokkers werd gevraagd om ze uit de brand te helpen én dat ik ook nog een vriendinnetje had die zelf veel voor anderen handelt en mij gewoon met regelmaat een hond in handen duwde

Ik loop overigens echt al 7 jaar redelijk onafgebroken ringtraining. Eerst een paar seizoenen met Ollie, vervolgens heb ik een seizoen of 2 met een Am.Akita gelopen, daarna afwisselend met Petit/Grand Bassets en wat jonge Welsh Springers en nu dan weer al een seizoen of 2 met Jamie. En het heeft ook echt wel wat jaren gekost voor ik er met Ollie de leut van inzag hoor

[Branka]

That's the spirit

Wat mij echt geholpen heeft is andere honden voorbrengen. Heel raar maar daar heb ik dus echt de zenuwen niet bij en zo kon ik me goed concentreren op wat ik nou eigenlijk aan het doen was Maar goed, dan heb ik de mazzel dat ik vrij snel al door andere fokkers werd gevraagd om ze uit de brand te helpen én dat ik ook nog een vriendinnetje had die zelf veel voor anderen handelt en mij gewoon met regelmaat een hond in handen duwde

Ik loop overigens echt al 7 jaar redelijk onafgebroken ringtraining. Eerst een paar seizoenen met Ollie, vervolgens heb ik een seizoen of 2 met een Am.Akita gelopen, daarna afwisselend met Petit/Grand Bassets en wat jonge Welsh Springers en nu dan weer al een seizoen of 2 met Jamie. En het heeft ook echt wel wat jaren gekost voor ik er met Ollie de leut van inzag hoor

Sluit mij bij de bovenstaande reactie aan. Vlieguren maken en relativeren.

Ik denk dat spanning eigenlijk altijd tussen onze oren zit. En de 1 kan daar beter en makkelijker mee omgaan dan de ander.
Voor mij is het altijd prettig als ik goed voorbereid op shows kom. Dus ringtraining en shows bezoeken (zonder hond). En toen ik als ringmedewerker daar stond werd het nog minder spannend als exposant zijnde. Dan leer je wat er van je verwacht wordt en leer je de exposanten ook persoonlijk kennen. Dan zie je dat het ook veel met elkaar is i.p.v. alleen maar tegen elkaar.

[under the red sky]

En een beetje spanning hoort er ook bij natuurlijk. Als het mij niks zou interesseren hoe het afloopt op een show of wedstrijd, kan ik net zo goed thuisblijven.