Wij zijn het eens, hoe nu verder?

[Hanneke]

Mannie en ik hebben geruime tijd zeer verschillende opvattingen gehad over het probleem dat Joep ertussen uit naait als hij een andere hond ziet.

Mannie had de gewoonte om Joep naast te laten gaan, als hij er tussenuit ging (want daar kun je gewoon op wachten, doet hij altijd) nog luidkeels 'hier' ofzo te roepen (zonder resultaat) en dan als hij eindelijk terugkwam hem strak onder appel te zetten: lange tijd af laten liggen en dat soort geintjes. Want, zo redeneerde mannie, hij weet best dat hij moet komen en dus heeft hij straf verdiend.

Ik was het daarmee oneens. Dankzij het forum beweerde ik dat hij vier jaar lang alleen maar geleerd heeft dat hij is in dit soort situaties gewoon zijn gang kan gaan en dat we feitelijk overnieuw moesten beginnen. Eerst aandacht trekken en belonen als er nog geen enkele andere hond in zicht was en het zo steeds moeilijker maken. Mannie vond dit flauwekul maar op een gegeven moment was hij dan toch zover om in te zien dat het zo echt niet langer kon, mede omdat Tjeu dit gedrag over begint te nemen. En dat terwijl Tjeu toch een braaf hondje en dit eerder niet deed.

Ik heb hem voorgesteld om eens met de behendigheidstrainster te overleggen over de manier om het aan te pakken en zowaar: die zei hetzelfde als ik. Mannie is nu door de bocht. We lopen met worst en clicker in de zak, doen dat nou ruim een week en het gaat echt al beter.

Maar ja, perfect is het nog lang niet. Mijn vraag is nou wat we moeten doen op het moment dat hij ondanks aanvankelijke aandacht toch op een gegeven moment er tussenuit gaat naar de andere hond. Ik negeer het nu, geef ook geen brullen ofzo, maar moet ik dan wel of niet belonen als hij uiteindelijk terug komt? Het lukt me natuurlijk van geen meter om dit soort situaties te vermijden omdat we om te oefenen het ook nodig hebben om andere honden tegen te komen. Ik probeer nu de kritische afstand in te schatten, tot die tijd de aandacht vast te houden en flink te belonen en geef ze dan maar vrij, waarna ze er tussenuit scheuren. Dit om te voorkomen dat ze tegen mijn bevel in gaan, dat lijkt me op dit moment namelijk schadelijker dan ze nog maar te laten gaan. Bovendien doe ik het zo dat als ik merk dat de belangstelling voor de andere hond wat afneemt, dat ik ze roep en uitbundig beloon als ze komen. Dat werkt meestal prima.

Is dit de goede methode of moet ik het toch nog wat anders aanpakken?
Tips zijn welkom!

[stefanie]

Als hij uiteindelijk terugkomt , moet je hem wel belonen. Hij is immers teruggekomen (al duurde het even). Als je hem straft als hij terug is, denkt hij de volgende keer: ik kom mooi niet terug, dan krijg ik straf.
Het is best moeilijk hoor om poeslief te reageren en de hond te belonen als hij eindelijk weer eens komt. Maarja, hij is wel gekomen... Ik sta ook wel eens op ontploffen en dan moet ik echt moeite doen om lief te doen.

[Eline*]

Je zal toch echt de gewoonte moeten doorbreken door ervoor te zorgen dat hij er niet meer tussenuit kan piepen. Dus dan maar even 2 weken aan de lijn of iets. Zet vandaag voor de gein je prullebak eens aan de andere kant van het huis, dan snap je meteen waarom je als je iets wil veranderen, in eerste instatie echt moet voorkomen.
Daarbij is zijn contact met andere honden lonend. Misschien wel lonender dan jullie worst en klikker.

Waar ik voor zou kiezen is of aangelijnd houden, of hem vrij geven voordat ie zelf bedenkt te gaan vertrekken.
In dat laatste geval (zo heb ik het overigens gedaan met Nelson)hou je dus aandacht vast..al is het maar 2 tellen, je beloont met lekkers en geeft hem vrij.
Het moment van vrij geven is eigenlijk je echte beloning..want dat is eigenlijk wat je hond wil. Met dat moment ga je spelen...dus dat ga je steeds langer uitstellen, totdat de hond in staat is bij je te blijven in afwachting van een vrij die misschien niet gaat komen.
Wat dit van je vraagt is dat je enorm goed moet opletten, omdat jij degene bent die hem voor moet zijn. Zodra je dus ziet dat aandacht verslapt vrij geven. Huiver ook niet om op het moment dat hij twee tellen de volledige aandacht aan je geeft, een gat in de lucht te springen en hem direct vrij te geven...doet hij het erg goed, volgt er dus een geweldige beloning en dat is dus gelijk weg mogen. Trap niet in de valkuil tewillen rekken totdat zijn aandacht weg is.

Peert ie hem toch, negeren. Niet roepen, niet belonen.

[Hanneke]

Okee, dat doe ik nu ook en dat is dus goed.

Ik heb hem al meer aan de lijn gehouden dan gewoonlijk maar ja, het zijn nu eenmaal honden met veel energie en zo af en toe gaan ze toch echt los. En dan komen we ook wel eens andere honden tegen. Dan beloon ik inderdaad uitbundig voor korte tijd de aandacht erbij en laat ze dan maar vrij. Milo heeft het daar nog moeilijk mee. Ik moet heel wat keer herhalen dat hij beter kan belonen zolang hij het goed doet dan moet ingrijpen op het moment dat het fout gaat, maar hij is toch nog van een wat andere stempel dan ik. Het draait wel bij hoor, maar soms is het bij hem nog worstelen met oude methodes van straffen als het fout gaat en het normaal vinden als het goed gaat.

Gelukkig merkt ook Milo al verbetering en dat terwijl ik hem er op had voorbereid dat het wel even kon gaan duren omdat het tenslotte al een lange gewoonte van Joep is.

En nog even voor Stefanie: hij wordt nooit maar dan ook echt nooit gestraft als hij terugkomt. Hooguit genegeerd als hij is vertrokken zonder toestemming.

Dank voor de adviezen.

[Hanneke]

Kijk, het is bij ons op zich niet een echte ramp want Joep wil alleen maar spelen. Hij heeft nog nooit geknokt ofzo, echt nog nooit. Maar we merken dat sommige hondeneigenaren toch wat beduusd staan te kijken als er twee Beardies in volle galop op hun honden afstormen, ondanks dat ze geen enkel kwaad in de zin hebben.

Bovendien weet ik inmiddels van de forummers dat niet alle honden waar ze op af rennen even aardig zijn en dat een uitval-ervaring van die honden nou niet echt de bedoeling is. Dan is het dus uitermate vervelend als ze niet luisteren, die van ons bedoel ik.

En zo af en toe is het voor de jongens zelf gevaarlijk omdat met name Joep nergens naar kijkt en gewoon de weg over rent om maar bij die andere hond te komen. Dat moet nou eindelijk maar eens afgelopen zijn.

Brullen heeft geen enkele zin meer: hij weet bliksems goed na vier jaar tevergeefs brullen dat het toch niks te bekenen heeft. Dan kan ik dat beter laten, denk ik.

Ik heb dit probleem trouwens eerder besproken toen ik met Joep naar behendigheid ging en echt gek werd van het feit dat hij liever naar een andere hond ging dan over zo'n hekje sprong. Dat is gelukkig allang niet meer zo: meneer vindt behendigheid zo ontzettend leuk dat hij er nog maar zeer sporadisch tussenuit knijpt. Gelukkig!

Wel goed dat Dapper nu zo goed luistert. Ik hoop dat het ons ook lukt en gezien de voorspoedige resultaten tot nu toe ga ik daar wel van uit.

[Hanneke]

ik kan uit je verhaal niet echt opmaken of je dit 'hertrainen' nu met één of met allebei de honden samen doet.
ik zou er iig voor kiezen om ze (tijdelijk) alleen mee uit te nemen, net om te vermijden dat ze elkaar in dit 'spelletje' meetrekken. ook om de aandacht er bij te houden werkt het veel makkelijker, zowel van de hond naar jou toe als andersom.

Ik doe het beide. Zowel apart mee als samen. Mijn lichamelijke beperkingen laten het niet toe om drie keer per dag twee honden apart mee te nemen. Het is niet anders. Milo doet de vierde keer en doet dat ook tegelijk, meestal. In het weekend gaan we meestal samen op pad en aangezien we dan de langere wandelingen (proberen te) maken doen we dat ook tegelijk.

[Eline*]

Als Joep weet dat zodra hij 2 meter bij je vandaan is niet meer naar je hoeft te luisteren, zou ik toch eens wat meenemen om hem mee te "bekogelen". Een brul is leuk, maar negeert ie dat mag je best iets naar zijn wel-edele kont mikken. Ik voel me altijd enorm in de boot genomen als ze denken dat ik geen uitschuifarmen heb...jammer voor hun, maar ineens heb ik die dan dus wel middels het mikken met de riem, een stokje of weet ik het wat.
Ik laat me toch niet helemaal in de maling nemen.

[Hanneke]

Nog een suggestie om mee te gooien dan? Het nadeel van een metalen slipketting bijv. (die we trouwens niet eens hebben) vind ik dat ze dat meteen horen zodra je eraan zit. Daar schrikt-ie twee keer van en dan niet meer. Ik mag dan bovendien weleens op mijn werptechniek gaan oefenen .

[Eline*]

Nog een suggestie om mee te gooien dan? Het nadeel van een metalen slipketting bijv. (die we trouwens niet eens hebben) vind ik dat ze dat meteen horen zodra je eraan zit. Daar schrikt-ie twee keer van en dan niet meer. Ik mag dan bovendien weleens op mijn werptechniek gaan oefenen .

Als het horen van het rammeltje van de slip hem weerhoudt van het weglopen heb je je doel al bereikt..maar als ik je goed begrijp deert hem dat dus niet?

[Hanneke]

Je hebt trouwens gelijk dat je het eng vindt als hij zomaar op andere honden afkomt. Ik kan me niet herinneren hoeveel blije hondjes erbij dapper zijn komen kijken terwijl hij aan de riem zat en bloedend terug naar de baas gestuurd werden.
Erg, ERG lullig maar ik heb mijn hond dus niet voor niets aan de riem.

Het is meer zo dat nogal wat andere bazen het eng vinden als die twee van ons op hun hond afstormen.

Dat andere honden vaak niet voor niets aan de lijn zitten heb ik hier wel geleerd, ja. En dus lijn ik ze vaak aan als ik een andere hond aan de lijn zie aankomen, maar soms is het dan te laat. En op dit moment denk ik dat als een van beiden dan vervolgens gepakt wordt: ja jammer, had je maar moeten luisteren. Ik vind het met name lullig voor de andere baas omdat die hond weer een uitval-ervaring rijker is.

Overigens is het wel zo dat Joep uitstekend hondentaal kan lezen en dat heeft tot op heden nog nooit tot ongelukken geleid. Hij remt tot nu toe bijtijds af en kiest eieren voor zijn geld. Aan de ene kant fijn, aan de andere kant zou hij best eens mogen meemaken dat het echt niet kan, zomaar naar zo'n andere hond toe.

[Hanneke]

Nog een suggestie om mee te gooien dan? Het nadeel van een metalen slipketting bijv. (die we trouwens niet eens hebben) vind ik dat ze dat meteen horen zodra je eraan zit. Daar schrikt-ie twee keer van en dan niet meer. Ik mag dan bovendien weleens op mijn werptechniek gaan oefenen .

Als het horen van het rammeltje van de slip hem weerhoudt van het weglopen heb je je doel al bereikt..maar als ik je goed begrijp deert hem dat dus niet?

Nee. Ik denk dat ik maar een tennisbal ofzo meeneem. Daar zijn ze niet in geinteresseerd om mee te spelen, dus het wordt dan geen spelletje ofzo. En het is makkelijk en geluidloos mee te nemen en te werpen.

[Hanneke]

[
hanneke, als je merkt dat joep lak heeft aan de werpketting (in die situatie, waarbij hij natuurlijk 'op scherp' staat, dan kan hun toch veel minder boeien), is het dan geen idee hem gevoelig te maken voor die korrektie op afstand in een situatie waar hij het niet zó moeilijk heeft?

Ik kan me daar even niet zo heel veel bij voorstellen. Probleem (?) is dat Joep een hele brave hond is behalve als hij een andere hond ziet of denkt te zien. Hij luistert eigenlijk bijna altijd. Dus hoe zou ik dat moeten doen? Hij is alleen maar ongehoorzaam in deze situatie en dan heeft hij het dus heel moeilijk. Hoe kan ik dat dan aanpakken?