Hij laat zich niet pakken...

[lapinkoira]

Onze hond laat zich soms niet pakken. Dit gebeurt bijvoorbeeld op het einde van een wandeling of bij het spelen met een andere hond (als ik vind dat het genoeg is). Het zijn dan momenten dat hij in opwinding is zeg maar. Normaal kan ik hem prima vastpakken en/of aanlijnen. Als hij in zo’n moment zit dan komt het erop neer dat ie wel naar mij toekomt maar zodra ik met mijn hand naar het tuig ga springt ie weg. Dat kan zich meerdere keren herhalen vervolgens maar om dat te vermijden blijf ik meestal even rustig staan en lok hem dan met wat voertjes die ik onder hem op de grond leg en dan kan ik zijn tuigje van onder vastpakken. Zelfs al etende moet io dan omzichtig te werk gaan anders springt ie weer weg.
Ik heb al best veel geoefend met tussentijds aanlijnen, hem tijdens een wandeling bij me roepen of in het voorbij gaan even bij zijn tuig pakken etc. Dat gaat allemaal prima, totdat zich weer zo’n ‘moment’ voordoet. Ik vind dit soms erg lastig omdat juist deze momenten vaak de momenten zijn dat ik hem dus echt even wil vastpakken. Ik lees hier bijvoorbeeld ook vaak dingen als ‘ik pak hem dan gewoon en lijn aan’ of iets dergelijks als het gaat over een hond die vervelend /opdringerig doet bij spel of wat dan ook. Maar dat lukt mij dan dus niet. Bij me komen is al best lastig (daar heb ik al veel op geoefend en oefen ik nog altijd veel op, juist ook met afleiding en andere honden) en daar zit echt verbetering in. Maar juist als dat nog niet helemaal goed gaat kan ik ook niet naar hem toe lopen om hem gewoon op te halen zeg maar want dan wordt het een vangspel en dat lijkt me niet handig... En als hij dus wel naar me toe komt kan ik hem nog altijd niet pakken om aan te lijnen
Overigens zijn er genoeg keren dat hij keurig bij me komt en netjes met me meeloopt of zich laat aanlijnen. Deze ‘momenten’ zijn gelukkig niet de dagelijkse praktijk. Maar ik zou dit wel graag willen voorkomen of veranderen. Heeft iemand tips of herkent iemand dit gedrag?
Ik ben soms bang dat ie me juist op opgewonden momenten niet echt vertrouwt ofzo, maar ik heb geen idee hoe ik dat kan veranderen.

[Fotogravinnetje]

Er zit nog verschil tussen 'training' en 'nu moet het echt'. Je klinkt blijkbaar niet hetzelfde op die momenten of je gedraagt je net een fractie anders. En dus is het een andere situatie. Bewust net zo ontspannen en vriendelijk roepen in een spannende situatie als bij het oefenen, maar ook bewust tijdens het trainen die spanning van 'nu moet het echt' toevoegen, brengt die twee zaken dichter bij elkaar.
Hier is aanlijnen/vastpakken nooit een probleem geweest. Ik heb er altijd erg op gelet dat aanlijnen niet automatisch einde van de pret is, dus ook aan de lijn krijgen ze nog ruimte om te snuffelen of even een spelletje met mij te doen. Hier bestaat die link dus gewoon niet. Ja, als je niet luistert en vrouwtje is boos, is het einde van de pret en daar wordt ook een lijn bij gebruikt, maar dat is eigen schuld dikke bult (dus ook alleen gebruiken als je zeker weet dat je hond de commando's gehoord heeft en goed kent).
Wat ik alleen niet goed begrijp is hoe je hond de kans krijgt nog weg te komen als je hem eenmaal aan het tuigje vast hebt. Jij probeert hem aan te lijnen terwijl hij nog stuitert? Ik blijf vasthouden tot die van mij kalm zijn en ik dus rustig kan aanlijnen. En als ik meer afstand nodig heb, neem ik ze aan het tuig mee. Ik weiger te gaan hengelen met de musketonhaak. Alles vanuit rust, dus zelf moet ik ook steeds terug naar rust en balans, want hoe kan ik dat van m'n honden vragen terwijl ik zelf niet het goede voorbeeld geef?

[gonnie]

Hier ook zo een, ze komt tussendoor constant als ik roep, maar zodra ik Tanja aanlijn om naar huis te gaan, denkt Anne toedeloe ik kom mooi niet.
Dus nu draai ik het om en lijn eerst Anne aan. Dat gaat 9 van de 10 keer goed.
Ze weet gewoon dat als we op een bepaalde plek komen dat we dan naar huis gaan en het feest voorbij is.

[Gollum]

Gollum heeft dit ook een tijdje gehad toen ze nog jong was. Ik heb ook 'zit' gebruikt als alternatief en dan een heel lekker koekje na het aanlijnen. Als dat niet hielp en we waren al bijna bij de auto dan stapten we gewoon in en reden we rustig weg, ze wist dan niet hoe snel ze moest komen

[lapinkoira]

Ik zou het niet teveel gaan analyseren. Hij denkt waarschijnlijk dat het ongeveer zo hoort. Als jij net even een zenuwachtige blik of een dringend trillertje in je stem hebt reageert hij daar zo op maar het waarom doet eigenlijk niet zo terzake.
Als je het stuk voor stuk aanpakt kun je het vrij snel oplossen.

"zit" aanleren. Helemaal buiten de context van het wandelen om.
Koek hebben en dat pas geven na het netjes aanlijnen.
Ook vaak roepen zonder aanlijnen.
Het is een veel voorkomend probleem en als je er aan werkt gaat het eigenlijk altijd weer over. Niet vanzelf maar het is ook zeker niet moeilijk.

Heb je een cursus met hem gedaan?

Dat is zeker waar, ik zal ongetwijfeld iets anders klinken oid. Ik ben me daarvan ook bewust maar het is moeilijk om dat niet te voelen op bepaalde momenten....
Roepen zonder aanlijnen doe ik ook vaak, en ook op verschillende plekken aanlijnen.

Ik heb cursus gedaan, of nou ja, een privé training zeg maar omdat het in een groep niet echt een succes bleek...

Ze weet gewoon dat als we op een bepaalde plek komen dat we dan naar huis gaan en het feest voorbij is.

Dit inderdaad. Hier 'speel' ik ook mee door op onverwachte momenten al aan te lijnen en halverwege de wandeling te oefenen met bij me roepen en een keer de lijn aan te klikken en dan even later weer los. Dat gaat allemaal prima.

Er zit nog verschil tussen 'training' en 'nu moet het echt'. Je klinkt blijkbaar niet hetzelfde op die momenten of je gedraagt je net een fractie anders. En dus is het een andere situatie. Bewust net zo ontspannen en vriendelijk roepen in een spannende situatie als bij het oefenen, maar ook bewust tijdens het trainen die spanning van 'nu moet het echt' toevoegen, brengt die twee zaken dichter bij elkaar.

Dit is een goede tip, daar ga ik mee aan de slag.

Wat ik alleen niet goed begrijp is hoe je hond de kans krijgt nog weg te komen als je hem eenmaal aan het tuigje vast hebt. Jij probeert hem aan te lijnen terwijl hij nog stuitert?

Nee als ik hem te pakken heb komt ie niet meer weg Hij komt wel dichtbij me en dan ga ik met mijn hand richting tuig en dan springt ie dus weg. Hij is heel snel en handig in het ontwijken van mijn hand zeg maar

Plus thuis oefenen in vastpakkan halsband/tuig, veel honden hebben daar een negatieve associatie mee.

Nee ik geloof niet dat het tuig pakken an zich het probleem is hoor. Want op andere momenten kan ik dat gewoon pakken. Maar ik ben blij om te lezen dat ik niet de enig ben met dit probleem en dat het bij jullie opgelost is

Dat laten zitten en pas na het aanlijnen een beloning is wel iets waar ik mee aan de slag kan gaan. Ik gebruik het voertje nu om op zo'n moment te zorgen dat hij in mijn handbereik blijft en ik hem dus wel te pakken krijg. Maar het is goed om de boel een om te draaien denk ik.

[veertje]

Je kan ook van onder af hem proberen vast te pakken. Dan neem je in beide handen koekjes. Ga door je knieën en houdt de ene hand voor de ander. Geef dan eerst uit de voorste hand de koekjes, beetje bij beetje. En als die leeg is kan je met je achterste hand de hond wat naar je toe halen. Dan geef je daar beetje bij beetje de koekjes uit en ondertussen kan je met je vrije hand die het dichtst bij de hond is het tuig aan de borstkant vastpakken.
Dit moet je ook wel eerst goed oefenen in makkelijke situaties, want slimme honden zullen ook snel genoeg door hebben hoe dit 'trucje' werkt

[lapinkoira]

Misschien kan ik nog een voorbeeld geven van iets dat gisteren gebeurd om de context iets beter uit te leggen.

Fynn was leuk aan het spelen met 2 andere honden. Er komt een golden retriever vrolijk aangerend en op het moment dat die bij hem stond gebeurde er iets (ik heb het nog niet eerder mee gemaakt en kan het niet helemaal plaatsen) maar zonder dat ze elkaar afsnauwden oud ging Fynn alleen nog maar te keer tegen die Golden. Blaffen grommen en vooral nog meer blaffen. Hij vond de hond niet leuk dat moge duidelijk zijn. Ik weet dat op zo'n moment mijn geroep niet erg aankomt (in contact met andere honden bij me komen is echt een werkpunt nog) en ik dacht dus hem uit de situatie te halen door naar hem toe te lopen en hem dan bij zijn tuig te nemen en mee te nemen. Maar dat lukt dan dus echt niet. En dan begint de ellende; wegspringen, achter die golden aanrennen en vice versa en helemaal hyper worden.
Terwijl ik wel gewoon op hem af kan lopen in eerste instantie en hij dus op een meter afstand van me tegen die hond staat te blaffen. Maar in die modus reageert ie soms nog wel op me door me aan te kijken ofzo, maar verder vooral blaffend weg te springen en niet te komen als ik het vraag.

[lapinkoira]

Je kan ook van onder af hem proberen vast te pakken. Dan neem je in beide handen koekjes. Ga door je knieën en houdt de ene hand voor de ander. Geef dan eerst uit de voorste hand de koekjes, beetje bij beetje. En als die leeg is kan je met je achterste hand de hond wat naar je toe halen. Dan geef je daar beetje bij beetje de koekjes uit en ondertussen kan je met je vrije hand die het dichtst bij de hond is het tuig aan de borstkant vastpakken.
Dit moet je ook wel eerst goed oefenen in makkelijke situaties, want slimme honden zullen ook snel genoeg door hebben hoe dit 'trucje' werkt

Ja dit is de manier waarop ik het doe. En dan moet ik het slim aanpakken inderdaad, maar dan krijg ik hem wel te pakken

[Pienda]

Op het moment dat jij gaat "graaien" naar het tuig/halsband is het vrij logisch dat je hond weg gaat duiken.
Als je hem met je ene hand een snoepje geeft en met je andere hand van ONDERAF rustig het tuigje pakt, voorkom je wegduiken.
Zit is natuurlijk ook een mooie manier, maar dan moet hij op dat moment wel de rust hebben om te luisteren.
Als hij op een bepaald punt niet wil komen omdat hij dan altijd aangelijnd wordt, zou ik ook met een heeeeel lekker snoepje gaan werken. Bij mijn honden wordt dat dan een smerig visje of een stukje lever/long oid. Dan kan je ook nog regelmatig: snoepje, aanlijnen, belonen, en weer losmaken en terug nog een stukje lopen, zodat de associatie met die plek verandert.
Moeilijk terugkomen bij het spelen met honden is voor sommige honden gewoon lastig. Alleen laten spelen met honden die wél luisteren is een optie, een lange lijn eraan kan ook. Dan ga je er op staan als jij er klaar mee bent en dan probeer je hem mee te lokken met behulp van de lijn. Bij jou moet het altijd feest zijn, dat is iets wat je altijd vol moet blijven houden.

[Sandra&co]

Dat deed m'n Husky vroeger ook hardnekkig. En een lól dat hij daaraan had Die kreeg dus op een gegeven moment een lange lijn van 10 meter aan zijn tuig gebonden en als hij niet kwam/wegsprong, plantte ik m'n voet op die lijn en hengelde hem binnen. Vervolgens kreeg hij een flinke beloning, want het moest geen straf worden. Na een maand kwam hij 95% van de tijd betrouwbaar terug (het bleef een Husky natuurlijk ). Succes!

[Hamilton]

Nog 'n manier, thuis mee beginnen, neem iets lekkers in je rechterhand, laat de hond zitten en laat hem aan het lekkers ruiken. Breng nu je rechterhand met lekkers naar je linker elleboog, stimuleer de hond om het uit je hand te pakken , zo kan je met je linker onderarm makkelijk bij tuig(borsthoogte)of halsband komen en vastpakken.

[natalie]

Zou het kunnen helpen wanneer je meerdere voertjes bij jouw voeten op de grond strooit? Dus niet een snoepje uit je hand geven wanneer hij komt, maar je hond belonen met meerdere snoepjes op de grond. Terwijl hij dat opeet, kun jij hem rustig aanlijnen. En ook dat regelmatig tijdens de wandeling herhalen.

[Lanavandevledders]

tijdens het wandelen roep ik Lana meerdere keren bij me, niet perse om aan te lijnen,
maar gewoon omdat ik wil dat ze bij me komt als ik haar roep, ik laat haar dan altijd eerst rustig zitten, geef haar een aai [dan eventueel aanlijnen] en dan pas wat lekkers,
gaat ze dan eerder in de benen, begin ik van voren af aan, dus eerst rustig zitten, aan halen en dan een beloning, dit zit er nu gewoon in gebeiteld,
of ze dit ook in hoge opwinding zou doen, nee denk het niet, maar ik heb daar geen ervaring mee, omdat ik haar nooit met andere honden los laat, en als ik in de verte mensen of andere honden zie, heb ik haar voor die tijd aangelijnd

[lapinkoira]

Hartstikke bedankt voor alle goede tips! Hier heb ik zeker wat aan. Ik ben vanmiddag in het bos ook meteen begonnen met ‘zitten’ als ik wil aanlijnen. Dat ga ik sowieso verder oefenen want ‘zit’ beheerst ie wel maar nog niet ten alle tijden en niet op iets meer afstand.
Maar daar gaan we mee aan de slag

[lapinkoira]

Ik weet niet wat er gebeurde met die golden maar dat lijkt me toch onwenselijk gedrag . Hij lijkt dan zo opgewonden dat jij geen oog meer voor je heeft . Was hij misschien leuk met teven aan het spelen en was de golden een reu die erbij kwam en niet gewenst door jouw reu?

Dat was zeker onwenselijk. Ik wilde hem daarom ook bij me nemen.
Maar ik heb eigenlijk niet echt een idee over wat er nu was; ik heb hem ook nooit zo eerder tekeer zien gaan. Het waren wel twee teven waarmee hij aan het spelen was. Of de golden een reu is weet ik niet.
In opwinding heeft ie nog weinig aandacht voor mij, dat klopt. Alhoewel het wel beter wordt, maar nog lang niet voldoende. Heb je een advies wat ik in zo’n situatie het beste kan doen?
(Overigens heb ik ook vaak aan de (lange) lijn geoefend met het contact met andere honden enzo. Als ik al aanvoel dat ie te hyper is laat ik hem ook niet zomaar los bij andere honden maar soms ontstaat het zo)

[lapinkoira]

Ik zal daar eens op letten dan.
Ik heb 1 keer eerder meegemaakt dat ie een reu uitkafferde, maar die viel hem in eerste instantie aan, dus dat vond ik niet zo vreemd. Andere reuen heb ik nog niets vreemds mee gemaakt.

[lapinkoira]

Overigens is het een goed idee om het "pak me dan als je kan" tot een spelletje te maken.
Als je er een spelletje van maakt kun je het er spelenderwijs over hebben. Dat werkt soms beter dan formeel gedoe en geëis.

Dit klinkt erg interessant maar ik weet niet of ik je helemaal goed begrijp.
Dus er een spelletje van maken op willekeurige momenten zodat ie op het moment dat het erom gaat het ook heel gezellig vindt om met mij dat spel te spelen ipv iets anders belangrijk te vinden? Of bedoel je het anders?

[Fotogravinnetje]

Denk dat hij zo ongeveer bedoelt wat ik met Gait gedaan heb met z'n moeite met afgeven van speeltjes. We zijn in de tuin gaan spelen, ik joeg hem achterna, hij dook weg. Overduidelijk spel van beide kanten. En dan werd ik serieus, nam het speeltje en na heel even wachten en oogcontact gooide ik het speeltje weg, en gingen we weer pakkertje spelen. Het netjes aangeven werd dus onderdeel van het pak me dan als je kan spelletje. Ook leerde hij zo het verschil tussen spel en even serieus zijn, maar ook dat de beloning voor het goed reageren op het serieuze deel opnieuw spel was. Niet luisteren als ik serieus werd, was einde spel en weer naar binnen gaan

[lapinkoira]

Ah zo. Nou dat klinkt wel logisch eigenlijk. Ik ga dat ook oppakken.

[Marjoleine]

Ik weet niet hoe lastig het voor je is maar ik train hierkomen met een fluit.
Die klinkt altijd hetzelfde.
Ik begin er in het nest al mee, heel vroeg dus, maar het is prima later aan te leren. Thuis fluiten = voerbak, buiten fluiten = koek.

Daarmee voorkom je dat je stem anders klinkt en irritatie en zo hoor je er ook niet in door.

[Marjoleine]

Deze hond weet allang wat de baas ervan vindt.
Dan kan je nu nog wel aan komen kakken met camouflagemateriaal maar dat gaat hem natuurlijk niet worden.

Wat gek eigenlijk dat zulke dingen dan vaak wel effect hebben.

[Marjoleine]

Deze hond weet allang wat de baas ervan vindt.
Dan kan je nu nog wel aan komen kakken met camouflagemateriaal maar dat gaat hem natuurlijk niet worden.

Wat gek eigenlijk dat zulke dingen dan vaak wel effect hebben.

Oh, zeker! Ik heb Mira (een naar wild glurende renwhippet) met 9 maanden alsnog op de fluit gezet en het werkt als methode echt heel goed. Maar je haalt de kern niet uit dit probleem.
Deze mevrouw wil dat haar hond het niet naar vindt om door haar gepakt te worden. Het gaat niet precies over commando-reactie maar over het spoortje van wantrouwen dat er kennelijk is.

Sommige dingen tussen baas en hond gaan niet over spullen of een-tweetjes.

Ga toch weg. Dit hondje pubert als een gek. Dat is geen "ik wil niet aangeraakt worden", het is gewoon leeftijdsgebonden klieren.
Maak er dus een nieuw commando aan, met de fluit, en je verandert de lading. Dat is al winst.
Dan leert je jezelf tegelijk aan dat fluit brokje, leuk en soms aanlijnen en soms niet is, en ik wed dat het grootste probleem dan al weg is.

Omdat je ten eerste iets nieuws doet, ten tweede de lading verandert en ten derde de hond ook in de tussentijd ouder wordt en daardoor anders gaat reageren.

[Marjoleine]

Dit hondje pubert als een gek.

Je projecteert nogal.

Nah. Hij is 13 maanden. Wat denk je zelf.

[crutz]

Dat deed m'n Husky vroeger ook hardnekkig. En een lól dat hij daaraan had Die kreeg dus op een gegeven moment een lange lijn van 10 meter aan zijn tuig gebonden en als hij niet kwam/wegsprong, plantte ik m'n voet op die lijn en hengelde hem binnen. Vervolgens kreeg hij een flinke beloning, want het moest geen straf worden. Na een maand kwam hij 95% van de tijd betrouwbaar terug (het bleef een Husky natuurlijk ). Succes!

Wilde al typen, sleeplijn er aan

[lapinkoira]

Dan leert je jezelf tegelijk aan dat fluit brokje, leuk en soms aanlijnen en soms niet is, en ik wed dat het grootste probleem dan al weg is.

Dit doe ik al. Ik ben al een aantal maanden geleden begonnen met de fluit aanleren en dat gaat ook heel erg goed. Ik heb ook het fluiten opgebouwd naar hele simpele situaties naar moeilijker (met andere honden erbij) en dat gaat ook erg goed. Maar juist in opwinding dringt dat allemaal niet meer tot hem door lijkt wel.

Deze mevrouw wil dat haar hond het niet naar vindt om door haar gepakt te worden. Het gaat niet precies over commando-reactie maar over het spoortje van wantrouwen dat er kennelijk is.

Dit klopt denk ik zeker. Juist ook dat wantrouwen naar mijn gevoel.
En het pakken/aanlijnen/bij me komen etc is normaal gesproken ook helemaal geen punt. Hij is eigenlijk erg braaf verder, maar op het moment dat er spanning is gaat het mis.

Vind je je hond zelf sociaal vaardig of heeft hij een achterstand?

Lastig te beantwoorden omdat ik niet een groot referentiekader heb. Maar ik geloof niet dat hij heel handig is. Ook niet totaal onhandig. Hij is erg onzeker en blaft aan de lijn naar andere honden (zijn we allang heel erg mee bezig). Los gaat het allemaal prima op zich. Hij verstaat andere honden geloof ik erg goed, maar uit zichzelf (nog) niet altijd even handig. Normaal gesproken gaan ontmoetingen met andere honden wel goed, maar hij vindt het wel allemaal spannend. Een keer in contact is er verder niet zoveel meer aan de hand. Ik heb hem verder nog nooit op enige agressiviteit kunnen betrappen ofzo.

Ik vind jullie input heel verhelderend. Ik vind ook de manier van ertegenaan kijken van CLeva erg interessant.
Sleeplijn heb ik ook al eens overwogen, maar juist omdat het niet dagelijks voorkomt lijkt het dan weer mee te vallen en ben ik er nog niet mee gestart. Maar dat is misschien toch wel een goed idee.

[lapinkoira]

oeps, dubbel

[Pienda]

Dit hondje pubert als een gek.

Je projecteert nogal.

Verder is het niet raar hoor dat een hond minder goed luistert in een situatie waar veel in gebeurt. De kunst is niet om een hond te leren luisteren, de kunst is om hem te leren luisteren als er honderdduizend leukere dingen om hem heen gebeuren. Wanneer hormonen aan het razen zijn sommige honden nu eenmaal wat meer op zichzelf en bezig met de omgeving in plaats van met jou. Aan jou de taak om ook tijdens deze periode hem te leren dat jij ook nog steeds heel leuk bent. Hem geen optie geven zichzelf te gaan vermaken mbv een sleeplijn maakt het stukken makkelijker én duidelijker voor de hond.
De fluit die Marjoleine voorstelt is natuurlijk geen magische oplossing waardoor het hele probleem over is, maar wel een extra handvat. Een emotieloos commando waar de hond alleen maar hele fijne associaties mee heeft kan heel handig zijn in moeilijke situaties.
Ik weet overigens niet waarom de cursus met andere honden geen succes was, maar dat lijkt mij juist een hele goede plek om te leren dat luisteren nog steeds moet als er andere honden zijn. En ook nog eens onder begeleiding, zodat er eens iemand anders kijkt naar hoe je eigenlijk communiceert met je hond.