opvanggezin worden?

[Alex]

Ik heb een hond opgevangen, Rataplan, uit hetzelfde asiel als oa Uma, Pippi, Amoz en Linda. Dat ging allemaal heel snel, ik zag hier alle foto's voorbij komen met een soort oproep dat er voor deze honden opvang gezocht werd.

Het leek mij wel wat om precies dezelfde redenen die Manuma noemt. Echter, Rataplan is niet bij ons gebleven. Het was een heel relaxte hond, was nooit in een huis geweest, maar was meteen zindelijk, vriendelijk naar alles en iedereen, draaide meteen mee. Maar het was gewoon geen hond voor ons en hij vond al snel een baasje die hem het perfecte leven kon bieden.

Ik heb wel domme dingen met hem gedaan die ik nu ik veel meer over op angers heb gelezen nooit meer zal doen. Zoals loslaten in het bos in week 1 en hem onder de douche zetten op de tweede dag. Dat heeft allemaal goed uitgepakt hoor, maar bij een volgende opvanger zou ik toch zeker voorzichtiger zijn.

Waar ik nog wel voor wil waarschuwen, wat hier nog niet genoemd is en misschien wel gewoon aan mij ligt, is dat toen ik op een gegeven moment wist dat hij wegging en wanneer, ik in de tussentijd een beetje "klaar" met hem was. Dat klinkt heel lullig, maar hij kwam in die periode (ongeveer 2 weken) niets te kort. Ik was het al aan het afsluiten, denk ik, maar Rataplan was er nog. Ik schrok daar eigenlijk een beetje van, maar toen ik dit deelde met DeDiana, vertelde zij dat ze dat gevoel wel herkende en toen voelde ik me toch niet zo'n heel slechte hondenbaas.

Ik wil maar zeggen dat je soms tegen dingen aanloopt bij jezelf die je misschien niet verwacht had.

[mijke]

Wij hebben een keer een hondje opgevangen, en wij vonden het behoorlijk heftig.

Als je het niet heftig vindt doe je het verkeerd.

Een goede opvangplek hangt van duidelijkheid en rust aan elkaar.
Een nieuwe opvanger geeft chaos.
Dat kan nooit naadloos in elkaar versmelten.

Ja dat zou goed kunnen. Maar wij hadden ons ook wel verkeken op hoeveel werk een pup in het algemeen sowieso al is (kan zijn). Toen Skittles weg ging was hij ongeveer net zo oud als Oor toen ik haar kreeg, maar echt een wereld van verschil qua pupperigheid en onstuimige energie. Oor was als pup al veel rustiger en volwassener. Wat dat betreft verschilt de heftigheid vast ook heel erg per hond. En daar bovenop die heftige giardia, een zieke hond zal ook meer chaos geven dan als er niks aan de hand is. Verder denk ik ook echt dat de ene persoon zich veel makkelijker aanpast aan de behoeftes van een opvanger dan de ander. Het ligt natuurlijk ook aan hoe gestructureerd je zelf al leeft, of je veel moet veranderen of niet. En sommige mensen vinden die uitdagingen zoals angst, weglopen, overprikkeld raken, onwennigheid etc. ook echt leuk omdat ze hun hand er niet voor om draaien of het zien als een leuke uitdaging. Doordat ze al superveel ervaring hebben bijvoorbeeld of gewoon talent hebben. Ik denk dat die mensen een opvanger een stuk minder heftig vinden. Wij wilden gewoon dat superschattige snoetje van de foto opvangen, een leuke puppy tijdelijk in huis. Natuurlijk was ik er op voorbereid dat ht veel werk zou zijn en dat er zich problemen zouden kunnen voordoen, maar toen dat eenmaal werkelijkheid bleek betrapte ik mezelf er op dat ik het zwaarder vond om mee om te gaan dan bij mijn eigen hond, omdat de hond later toch weg zou gaan. Dat had ik absoluut niet verwacht van mezelf, en was precies zoals dat was Alex zei, iets waar je tegenaan loopt bij jezelf wat je niet verwacht had. De enige manier om er achter te komen of opvangen bij je past is volgens mij door het gewoon een keer te doen.

[Brigitte30]

Ik wil heel graag weer opvangen, ik vind het heel leuk maar na de laatste had ik even een pauze nodig.

De eerste hond kwam bij ons thuis, claimde de hele boel en gromde naar andere honden buiten. Ze kwam onder de teken bij ons en had waarschijnlijk vlak voor haar reis een pipet gekregen want de teken kropen letterlijk over de muren bij ons. Brrr! Ze bleek HD, artrose en spondylose te hebben. Ik dacht dat we voor eeuwig met haar zouden blijven zitten. Maar haar gedrag bleek spanning en het werd een heel relaxte hond en bleek ook nog dat mensen dolverliefd op haar foto waren geworden. Ze kwamen haar stralend met een nieuw tuig en riem ophalen, al kusjes gevend. Ik vond dat zó leuk om mee te maken.

Cody was erg angstig, een beetje een mafketel Ik was zo dol op hem, hij op mij en dat gebeurde snel. En hij bleef 10 maanden. Ik kon hem niet houden, dat was niet eerlijk geweest naar mijn vriend, waarmee hij echt niet op kon schieten. Wij werkten beide fulltime en de honden gaan met hem mee naar kantoor dus hij moest het meeste met hem omgaan en Cody had mij gekozen, verder was er niemand. Na 5 maanden is zo'n hond geen opvanghond meer, dan is het gewoon je eigen hond. Hij draait mee, past in je roedel, je gaat dan toch trainen, maakt grote stappen met zo'n hond. Ik vond het vreselijk dat hij wegging, ik kan er nog steeds om janken. Hij had geen betere baasjes kunnen treffen en ik ook niet, ook ik kreeg zoveel begrip.
Maar vreselijk. Ik voelde het alsof ik hem in de steek heb gelaten, de enige die hij zo vertrouwde. Maar zo blijkt maar weer hoe flexibel honden zijn, binnen een week was hij al dolverliefd op zijn nieuwe baasje

Uma was trouwens mijn eerste opvanghond. Ik wilde graag een tweede hond maar was bang dat het veel meer werk zou zijn dan één. Ik zocht iets van een stoere herder. Op het hondenforum stond een oproep voor hulp. Er was met spoed opvang nodig. Het maakte me niet zoveel uit welke hond zou komen. Eerst had ik Gypsy gekozen (nu Pippi van Frolic) maar die bleek nog niet gezond om te vliegen. Niarlah wel, of het goed was of zij kwam. Ja natuurlijk, maakt niet uit. Ze was wel wat verlegen. Ik vond haar zo vreselijk lelijk
Ik vond het heel bijzonder, een hond van het vliegveld halen. Dat wordt dan overhandigd in een krat op een vliegveldkar en dan zit er zo'n opgevouwen, schuddend hondje in. Dat krat mag je dan uitpakken als een cadeautje. Ze bleek echt heel erg angstig. Al gauw kreeg ze een andere naam en ze was echt twee handen op één buik met mijn stoere Husky. Ik heb haar voornamelijk gehouden om de klik met Manu. En ze had vanaf het eerste moment een klik met mijn vriend. Maar onze band heeft wel even geduurd.
Ik deed er 2,5 week over om te besluiten dat Uma bleef

Opvangen is zo leuk.
Ik doe trouwens niet zoveel anders zodra er een opvanger is. Ze slapen gewoon vrij in huis, ze mogen liggen waar ze willen. De eerste periode gaan ze vast aan mij en aan Manu. Die is zo stabiel en houdt de spanning uit de groep. Kennismaken gaat buiten tijdens een korte ronde, eerst lopen en thuis mogen ze snuffelen en even bepalen wat de grenzen zijn. Manu regelt dat vooral in zijn taaltje. Dan laten we de hond met rust.
De volgende dag gaan we gewoon momenten weg, we lopen gewoon de grote wandelingen, ik stop ze in bad en ze gaan mee in de auto. Even alles in één keer, even kijken hoe de hond reageert.

Ik was al enthousiast maar wordt steeds enthousiaster! Dank je

[Brigitte30]

Ik ben ook opvanggezin (geweest) en heb vorig jaar 3 honden opgevangen voor Straydogs Rescue Nederland (dezelfde waar Hakunamatata voor opvangt). De eerste was een heel makkelijk en blij teefje van een jaar of 2. Ik had aangegeven 'makkelijk' te willen beginnen, omdat het mijn eerste opvanger zou worden. En omdat ik maar alleen ben en fulltime werk moest het geen probleemgeval zijn. Dat werd Sophie, een hondje dat bij een opvanger in Roemenië leefde en waar het karakter dus al een beetje bekend van was. Zij is 2 maanden bij me geweest en het vertrek viel me best zwaar. Maar dat was alleen die avond zelf. De dag daarna voelde het gewoon goed en kon ik me weer even helemaal alleen op Finn richten, ook wel weer fijn.
Dat duurde alleen niet lang, want nog geen week later kwam Daisy, een hondje dat al (kort) geadopteerd was geweest en dus al in Nederland woonde. Een heel ander type dan Sophie, maar ook daar vonden we wel onze draai mee. Daisy is ruim 3 maanden bij me gebleven en dat afscheid viel me al een stuk minder zwaar. Ik had ook minder een klik met haar, dus dat was wat makkelijker.
Toen had ik even een adempauze nodig en privétijd voor Finn. Dat duurde misschien een maand of anderhalf en toen kwam Mika Mika was eigenlijk een foutje. Ik zou een ander, kleiner hondje krijgen, maar vanwege een miscommunicatie hebben ze in Roemenië de verkeerde hond op transport gezet. Toen dus de vraag of ik dan deze andere hond wilde opvangen. Dat heeft me serieus even doen twijfelen, maar uiteindelijk gezegd dat het goed was. En daar was Mika en Mika wandelde met 4 poten tegelijk mijn hart binnen. Ik heb serieus overwogen haar te houden, maar het toch niet gedaan en nu heeft ze als Joia een super plek bij een forummer Dat afscheid was dus niet echt gemakkelijk te noemen

Nu heb ik even een opvangstop omdat ik mijn handen vol heb aan het opvoeden van Tess, maar wie weet komt er in de toekomst weer een opvanger.

Qua wassen, ik zou het gewoon meteen doen. Bij Sophie was ik nog wat voorzichtig, net in Nederland, lange reis gehad en dan bij een onbekend persoon en een vreemde hond in een huis zitten. Maar ja ze had vlooien, dus wel een pipet gegeven. En dan kan je niet meer wassen dus zat ik 2 weken met een smerige hond. Daisy hoefde niet in bad en Mika was zo smerig met overal los haar dat ik die na een paar uurtjes acclimatiseren onder de douche heb gezet. Ze liet het gelaten gebeuren en daarna waren we dikke vrienden
Het alleen zijn is even aftasten, maar ik heb het meteen gedaan. Ze kwamen op zaterdag en op maandag ging ik werken. Het was niet zoals ik het graag gezien had, maar het was niet anders en achteraf denk ik dat het niet eens heel verkeerd was. (Straat)honden hechten zich enorm snel aan iemand die aardig voor ze is en ik denk dat als ik langer gewacht had, ze zodanig aan me hingen dat alleen thuis blijven veel moeilijker was geworden. Wel had ik in het weekend al middels een camera bekeken wat ze deden als ik even weg was en zo kon ik inschatten of het beter was ze los te laten of in een bench te doen.
Qua opvoeding vond ik ze een stuk makkelijker dan een pup

Dus tot zover mijn ervaringen

Dank je Vera voor al jouw tips, wordt erg gewaardeerd

[Brigitte30]

Ik heb een hond opgevangen, Rataplan, uit hetzelfde asiel als oa Uma, Pippi, Amoz en Linda. Dat ging allemaal heel snel, ik zag hier alle foto's voorbij komen met een soort oproep dat er voor deze honden opvang gezocht werd.

Het leek mij wel wat om precies dezelfde redenen die Manuma noemt. Echter, Rataplan is niet bij ons gebleven. Het was een heel relaxte hond, was nooit in een huis geweest, maar was meteen zindelijk, vriendelijk naar alles en iedereen, draaide meteen mee. Maar het was gewoon geen hond voor ons en hij vond al snel een baasje die hem het perfecte leven kon bieden.

Ik heb wel domme dingen met hem gedaan die ik nu ik veel meer over op angers heb gelezen nooit meer zal doen. Zoals loslaten in het bos in week 1 en hem onder de douche zetten op de tweede dag. Dat heeft allemaal goed uitgepakt hoor, maar bij een volgende opvanger zou ik toch zeker voorzichtiger zijn.

Waar ik nog wel voor wil waarschuwen, wat hier nog niet genoemd is en misschien wel gewoon aan mij ligt, is dat toen ik op een gegeven moment wist dat hij wegging en wanneer, ik in de tussentijd een beetje "klaar" met hem was. Dat klinkt heel lullig, maar hij kwam in die periode (ongeveer 2 weken) niets te kort. Ik was het al aan het afsluiten, denk ik, maar Rataplan was er nog. Ik schrok daar eigenlijk een beetje van, maar toen ik dit deelde met DeDiana, vertelde zij dat ze dat gevoel wel herkende en toen voelde ik me toch niet zo'n heel slechte hondenbaas.

Ik wil maar zeggen dat je soms tegen dingen aanloopt bij jezelf die je misschien niet verwacht had.

Top, dank je!

[Brigitte30]

En ja, we zijn ook opvanggezin en wel voor stichting Zwerfdier in Nood. Heel fijn contact gehad om zo tot de voor ons best passende hond te komen. Lieve knappe Eneko is het geworden en hij is sinds maandag hier.
We genieten enorm!

[DeDiana]

Ik kan de foto's niet zien (al weet ik natuurlijk al hoe Eneko eruitziet ).

[Brigitte30]

Ik kan de foto's niet zien (al weet ik natuurlijk al hoe Eneko eruitziet ).

hahaha

met veel moeite via tapatalk app, maar hier niet zichtbaar. Enig idee hoe ik dat moet doen?

[DeDiana]

Ik kan de foto's niet zien (al weet ik natuurlijk al hoe Eneko eruitziet ).

hahaha

met veel moeite via tapatalk app, maar hier niet zichtbaar. Enig idee hoe ik dat moet doen?

Nee, geen idee, ik gebruik geen tapatalk.
Ik zie de foto's wel als ik de link kopieer die tussen de tags staat en die in mijn browser plak, maar in jouw bericht zie ik de url's staan en niet de foto's. Misschien zijn ze te groot?

[Ramiek]

Ik zie de foto’s wel (op de app), leuke hond!

[Fotogravinnetje]

Je foto's zijn te groot. Ik verklein mijn foto's meestal naar 800 pixels op de langste zijde, dan gaat het altijd goed

[Brigitte30]

Je foto's zijn te groot. Ik verklein mijn foto's meestal naar 800 pixels op de langste zijde, dan gaat het altijd goed

ik dacht nog, neem de grootste, kunnen jullie het goed zien

[Brigitte30]

gelukt

[kipo]

Ik bedacht me nog dat een hond zo uit het asiel uit het buitenland vaak ook erg vies is. Rani zat onder de teken en vlooien en viezigheid. Niet elke hond zal er van gediend zijn dat je ze direct wast of vertrouwen je genoeg dat je teken mag weghalen. Bij Rani duurde het een week voordat ze naar boven durfde te lopen naar de badkamer. En eenmaal in de badkamer wilde ze uit het raam springen om weg te komen.

Dat hangt denk ik volledig af van het asiel waar ze vandaan komen. Van mijn ongeveer tien opvangers/eigen honden uit het buitenland stonk er niet één en had er niet één vlooien toen ze aankwamen. Ze zagen er gewoon keurig verzorgd uit, netjes gekamd en alles. En ze kwamen uit verschillende asielen in zowel Oost- als Zuid-Europese landen.

Niet per se, Aura en Linda komen uit hetzelfde asiel als Rani en die hadden beide geen vlooien of teken. Aura moest alleen eens geborsteld en bij Linda was een wasbeurt niet overbodig.

[Zamunda]

Ik bedacht me nog dat een hond zo uit het asiel uit het buitenland vaak ook erg vies is. Rani zat onder de teken en vlooien en viezigheid. Niet elke hond zal er van gediend zijn dat je ze direct wast of vertrouwen je genoeg dat je teken mag weghalen. Bij Rani duurde het een week voordat ze naar boven durfde te lopen naar de badkamer. En eenmaal in de badkamer wilde ze uit het raam springen om weg te komen.

Dat hangt denk ik volledig af van het asiel waar ze vandaan komen. Van mijn ongeveer tien opvangers/eigen honden uit het buitenland stonk er niet één en had er niet één vlooien toen ze aankwamen. Ze zagen er gewoon keurig verzorgd uit, netjes gekamd en alles. En ze kwamen uit verschillende asielen in zowel Oost- als Zuid-Europese landen.

Niet per se, Aura en Linda komen uit hetzelfde asiel als Rani en die hadden beide geen vlooien of teken. Aura moest alleen eens geborsteld en bij Linda was een wasbeurt niet overbodig.

Tisbee kwam volgens mij ook uit datzelfde asiel en die had geen teken of vlooien. Ik heb haar ook niet gewassen, was niet nodig. Ze was iets vettig op de vacht maar met één of twee weken was dat ook weg.

[DeDiana]

En ja, we zijn ook opvanggezin en wel voor stichting Zwerfdier in Nood. Heel fijn contact gehad om zo tot de voor ons best passende hond te komen. Lieve knappe Eneko is het geworden en hij is sinds maandag hier.
We genieten enorm!

Ja, nu zie ik ze wel!

[Johnny Jones]

Wat goed dat je de stap hebt genomen en nu Eneko in de opvang hebt! Ontzettend leuke hond. Pas maar op hoor, het is een beetje verslavend!

Soms kijk ik ook wel eens hoe het gaat bij andere stichtingen. En dan vraag ik me af, hoe wordt bepaald welke hond bij je in de opvang komt? Bij Animal In Need heb ik daar erg veel vrijheid in. Er staan zo ontzettend veel honden op de website, de meeste al met een kort filmpje. Uit die honderden honden maak ik zelf mijn eerste keuze. Vervolgens krijg ik nog meer filmpjes en de ervaringen uit Spanje met de hond die ik met de adoptiemedewerker bespreek.
Ik ben best heel voorzichtig met wat ik uitkies. Geen teef, hondsociaal, menselijk contact zoeken, niet zo hoogbenig dat het over mijn omheining gaat, geen kruising met een HR hond enz enz. Hoe gaat dat bij andere stichtingen? Als je zelf weinig invloed hebt, ben ik bang om opgescheept te worden met een moeilijk te plaatsen hond die niet in mijn roedel past.

[Ingrid48]

wat een leuke hond! En bevalt het opvangen tot nu toe? Gaat het goed tussen de honden onderling?

Nog even over de ervaringen; ik zou sowieso mocht ik gaan opvangen, geen pup meer opvangen. Ik vind de volwassen honden veel fijner

[runninggirl]

Wat een mooie hond om te zien! Ik hoop dat het goed bevalt en dat hij stiekem zijn plek al heeft gevonden.

[Ingrid48]

Hier de afgelopen 25 jaar al tig honden in de opvang gehad, geen buitenlanders dan maar goed....de enige eis die ik heb is dat ze sociaal zijn, het moet wel in mijn roedel mee kunnen draaien en heb geen zin in bloed aan de muur

De eerste paar dagen is het drama, rangen en standen worden bepaalt, de hele dag is het alleen maar 1 heel groot feest want spelen, spelen en nog meer spelen mijn honden kennen de regels, de opvangers niet dus die doen maar wat meestal als een kip zonder kop wat rond rennen
In huis word er NIET gespeeld, kan gewoon niet met zoveel honden, buiten hebben jullie een compleet landgoed met speeldingen waar je los kan gaan mja dat weet zo'n opvanger niet en mijn honden denken dan ineens oh leuk we mogen de boel binnen ook verbouwen ??? uhhh NEE

Die eerste dagen vraag ik mezelf ook altijd weer af waarom doe ik dit ook alweer ?????

Maaaaaaar meestal na een dag of 3, 4 draait het mee of het nooit anders is geweest en voelt het voor mij als eigen, elke keer als zo'n hond gaat jank ik mijn ogen uit mijn kop, ik vind het vreselijk hoe ik me er ook op instel dat afscheid is echt hell.

En als er morgen 1 belt zet ik gewoon weer de deur open, niets zo dankbaar werk als opvangen zeker honden met een afgrijselijk verleden wat toch erg vaak voorkomt helaas.

klinkt als een gezellige boel bij jou thuis

[Brigitte30]

Wat goed dat je de stap hebt genomen en nu Eneko in de opvang hebt! Ontzettend leuke hond. Pas maar op hoor, het is een beetje verslavend!

Soms kijk ik ook wel eens hoe het gaat bij andere stichtingen. En dan vraag ik me af, hoe wordt bepaald welke hond bij je in de opvang komt? Bij Animal In Need heb ik daar erg veel vrijheid in. Er staan zo ontzettend veel honden op de website, de meeste al met een kort filmpje. Uit die honderden honden maak ik zelf mijn eerste keuze. Vervolgens krijg ik nog meer filmpjes en de ervaringen uit Spanje met de hond die ik met de adoptiemedewerker bespreek.
Ik ben best heel voorzichtig met wat ik uitkies. Geen teef, hondsociaal, menselijk contact zoeken, niet zo hoogbenig dat het over mijn omheining gaat, geen kruising met een HR hond enz enz. Hoe gaat dat bij andere stichtingen? Als je zelf weinig invloed hebt, ben ik bang om opgescheept te worden met een moeilijk te plaatsen hond die niet in mijn roedel past.

Eigenlijk dezelfde ervaring als jij. Via Zwerfdier in Nood en het asiel is er een selectie gemaakt van honden die voldoen aan ons wensenlijstje (mensgericht, reu, sociaal naar andere honden, niet groter dan Kees, niet angstig). Uiteindelijk waren er 5 kanshebbers, en daaruit kozen we Eneko. Super match!

[Brigitte30]

Ik bedacht me nog dat een hond zo uit het asiel uit het buitenland vaak ook erg vies is. Rani zat onder de teken en vlooien en viezigheid. Niet elke hond zal er van gediend zijn dat je ze direct wast of vertrouwen je genoeg dat je teken mag weghalen. Bij Rani duurde het een week voordat ze naar boven durfde te lopen naar de badkamer. En eenmaal in de badkamer wilde ze uit het raam springen om weg te komen.

Dat hangt denk ik volledig af van het asiel waar ze vandaan komen. Van mijn ongeveer tien opvangers/eigen honden uit het buitenland stonk er niet één en had er niet één vlooien toen ze aankwamen. Ze zagen er gewoon keurig verzorgd uit, netjes gekamd en alles. En ze kwamen uit verschillende asielen in zowel Oost- als Zuid-Europese landen.

Eneko is schoon bij ons gearriveerd, wel wat te dik (vreetzak ) maar daar wordt aan gewerkt

[Brigitte30]

wat een leuke hond! En bevalt het opvangen tot nu toe? Gaat het goed tussen de honden onderling?

Nog even over de ervaringen; ik zou sowieso mocht ik gaan opvangen, geen pup meer opvangen. Ik vind de volwassen honden veel fijner

Nu 5 dagen hier en gaat goed. Kees wil graag spelen, maar Eneko nog niet.
Paar keer een grommetje gevallen als Kees wat te druk of overheersend was, maar als Kees zich gedraagt geven de heren elkaar kusjes

Eneko kan al heerlijk wandelen (ook zonder te trekken), hersenwerkjes doen, en heeeeeerlijk kroelen.

Edit: typfouten

[Brigitte30]

Wat een mooie hond om te zien! Ik hoop dat het goed bevalt en dat hij stiekem zijn plek al heeft gevonden.

Ik hoop echt dat we een leuk nieuw baasje voor hem vinden, en dat we nog meer hondjes in de toekomst kunnen opvangen.