Wanneer ga je te ver?

[Pienda]

Naar aanleiding van gebrek aan vooruitgang in de training met mijn hond ben ik de laatste tijd aan het overwegen om correcties te gaan gebruiken.
Begrijp me niet verkeerd, ik corrigeer absoluut binnen de opvoeding, maar trainen doe ik bijna uitsluitend positief.
Nu had ik daar een discussie over met mijn vriend waarbij we eigenlijk allebei niet goed het antwoord wisten, dus nou leg ik het jullie maar voor

In hoeverre is het eerlijk/ethisch correct om druk te leggen op je hond om iets te doen? Dat we dat in het opvoeden doen is door mij te rechtvaardigen omdat het wel leuk voor iedereen moet blijven en er geen gevaarlijke situaties mogen ontstaan. Maar hoe dat binnen het trainen ligt komen wij niet uit.

Maar een voorbeeld om het duidelijk te maken. Hondlief doet het hartstikke leuk in de gehoorzaamheid. Hij heeft er zichtbaar plezier in en voor een worstje en een balletje doet hij erg veel. Sommige dagen is hij er alleen niet helemaal met zijn kop bij en dan is het beeld gelijk anders. Hij doet wel wat ik van hem vraag, maar wel met de franse slag. Hij doet het dus niet zoals ik het graag van hem zie en zoals ik hem ook heb aangeleerd. Is dat een reden voor jullie om correcties toe te passen? Er vanuit gaande dat een grotere beloning op die dagen ook niet werkt. Of is dit een reden voor jullie om te zeggen, nou we doen dit voor de lol, dus het is niet eerlijk meer van hem te vragen dan dat hij op dat moment wil aanbieden?

Zo ja, hoe ver mag je dan gaan in die correcties? Mijn gevoel zegt dat je dan net zo ver gaat totdat je hond reageert, wat verschillend zal zijn per hond. Maar als de ene hond niet reageert op een correctie waarbij een andere hond niet meer het veld op durft, is het dan nog steeds okee om die eerste hond op die manier te corrigeren? Dus hoe ver ga je en wanneer zeg je, ik stop er gewoon mee, ik accepteer zoals het gaat zonder de correcties?

Ben heel erg benieuwd naar hoe jullie erover denken! Ik ben er nog niet over uit.

[Fotogravinnetje]

Bij training en dan de dingen maar half doen, terwijl het op andere dagen gewoon hartstikke goed gaat zou ik die dag stoppen met trainen. Zeker jonge honden hebben gewoon dagen dat ze niet goed KUNNEN gehoorzamen. Als het dan om niet-kritische zaken gaat, zou ik het lekker laten gaan. Nog even iets gemakkelijks vragen om de training positief af te sluiten en dan klaar

[Neeltje]

Bij training en dan de dingen maar half doen, terwijl het op andere dagen gewoon hartstikke goed gaat zou ik die dag stoppen met trainen. Zeker jonge honden hebben gewoon dagen dat ze niet goed KUNNEN gehoorzamen. Als het dan om niet-kritische zaken gaat, zou ik het lekker laten gaan. Nog even iets gemakkelijks vragen om de training positief af te sluiten en dan klaar

Ik zou ook gewoon denken, morgen is er weer een nieuwe dag en me er verder niet druk over maken.

[veertje]

Volgens mij kan je 'de franse slag' niet corrigeren Wel kan je tussendoor gesnuffel corrigeren of het fixeren op andere honden, of hoe het niet bij de les zijn zich dan ook uit. Iets schever zitten dan gewoonlijk, niet meteen komen, trager lopen of juist sneller alles afraffelen corrigeer ik niet direct. Hier heb ik wel eens het woord 'beter' gebruikt als ze iets wel deden maar net niet goed genoeg. Maar nu ik geen G&G meer doe, is dat eigenlijk nooit meer gebruikt. Wel is het voor mij een teken dat ik oefeningen kort moet doen en meteen na succes moet stoppen en het vooral makkelijk moet houden. Dat zijn geen lessen om nieuwe of moeilijke dingen te gaan proberen.

[Shiloh86]

Duke heeft wel eens de focus totaaaaal niet bij mij liggen. Soms is het dan gewoon zijn dag niet en wil het uberhaubt niet gaan lukken, andere keren is hij gewoon ineens even heel erg afgeleid van iets.

In het eerste geval hoef ik niet door te gaan. In het tweede geval kan een kort, "snap out of it!" momentje wel eens helpen.

Meestal vraag ik dan om een "touch" (neus tegen de hand), omdat dat een dusdanige gerichte oefening is, dat hij dat met halve focus niet voor elkaar krijgt. Soms moet ik daar dan wel even voor doorpakken, misschien een duidelijke "nee" als hij me negeert, of een beetje op hem mopperen. Dan krijg ik zo'n touch vaak wel voor elkaar, waarbij de focus dan dus weer helemaal bij mij ligt op dat moment. Hij is daarna dan net zo vaak wel weer bij de les, als niet. Als het werkt, mooi, dan gaan we door, maar laat ik hele ingewikkeld nieuwe dingen ook achterwegen. Helpt het niet, dan vraag ik nog iets extreem simpels om positief af te sluiten, en dan houden we ermee op.

Maar dit is dus echt als hij zijn hoofd gewoon bij andere dingen heeft. Als hij alles erg traag doet, omdat hij duidelijk gewoon geen zin heeft, dan kan ik beter stoppen, dan krijg ik hem ook met een mopper of een touch niet alsnog gemotiveerd. Hooguit als ik dan iets héééél leuks of héééél lekkers uit de kast trek, maar ook niet altijd.

Kortom er is dus wel een verschil tussen "geen zin hebben/niet gemotiveerd zijn" en "focus op andere dingen dan op mij".

[mosquito1980]

Als de training niet lekker loopt om welke reden dan ook dan stop ik. Ik word er geïrriteerd en gefrustreerd van en dat werkt voor mij en Vusi alleen maar averechts
Zoals een van de anderen al zij, morgen is er weer een dag.

[Pienda]

Ik vind het afhangen van hoe het commando onder de knie is en wat voor hond het is.
Van een Mechelaar mag je meer verlangen dan van een Bassethound.
Ik zou dus wel even doordrukken al was het alleen maar om duidelijk te maken dat we niet gaan afhaken als je er met de pet naar gooit.
Maar ook niet eindeloos doordouwen. Het moet uiteindelijk wel leuk blijven.

Mee eens. Maar waar ligt dan die grens? Ik zou een hond bijvoorbeeld niet willen schoppen. Maar stel dat dat de correctie is waar pas op wordt gereageerd, stop je er dan mee? Of is het blijkbaar een minder erge correctie dan ik denk omdat hij daar pas op reageert? Ik zou er mee stoppen, omdat ik dat niet meer leuk vind. Maar vind de hond het ook niet meer leuk na zo'n moment?

Volgens mij kan je 'de franse slag' niet corrigeren Wel kan je tussendoor gesnuffel corrigeren of het fixeren op andere honden, of hoe het niet bij de les zijn zich dan ook uit. Iets schever zitten dan gewoonlijk, niet meteen komen, trager lopen of juist sneller alles afraffelen corrigeer ik niet direct. Hier heb ik wel eens het woord 'beter' gebruikt als ze iets wel deden maar net niet goed genoeg. Maar nu ik geen G&G meer doe, is dat eigenlijk nooit meer gebruikt. Wel is het voor mij een teken dat ik oefeningen kort moet doen en meteen na succes moet stoppen en het vooral makkelijk moet houden. Dat zijn geen lessen om nieuwe of moeilijke dingen te gaan proberen.

Je corrigeert dus wel voor het niet bezig zijn met waar jij wil dat ze mee bezig zijn. Dat is wat ik bedoel met 'de franse slag'. Mijn vraag is dus hoe je het corrigeren daarvoor aanpakt. Ben het overigens volledig met je eens hoor!

Verder zet ik wel eens wat druk om een drempeltje over te kunnen gaan, maar de beloning achter dat drempeltje is dan ook enorm. Zo maken we het samen wel leuk. Ik wil er voor waken om de hond fouten te laten maken, want dat demotiveert alleen maar. Ik probeer dus alles altijd wel zodanig te manipuleren dat succes eigenlijk de enige mogelijke uitkomst is. Want van succes groeien we, nietwaar?

Absoluut. Beloning na een correctie is wat mij betreft een absolute must. Jij vertrouwt, als ik het goed begrijp, dus op het beeld van je hond. Zolang die het nog leuk vind kan je die mate van druk gewoon gebruiken?

Hangt een beetje van de leeftijd af... En van het ras, dus graag meer info!

Maar voor een spelletje zoals gehoorzaamheid, agility of... zorg dat het leuk genoeg is, heel even puntjes op de i (zoals Nanna al schreef) of time-out, echte correcties zie ik het nut niet van in eerlijk gezegd.

Wat zijn dan voor jou échte correcties? Ik gebruik een negatieve marker, het woord nee, om te laten weten dat het niet goed is wat de hond laat zien. Alles wat ik daarbovenop doe beschouw ik als correctie, dus ook een hardere stem opzetten. Verder snap ik heel goed dat het van de hond (leeftijd en ras) afhangt hoe je dingen aanpakt. Het gaat mij nu puur over het principe van het gebruiken van correctie tijdens het trainen voor de lol.

[DeDiana]

Met trainen voor hondensport corrigeer ik niet. Dat doe je samen voor de lol, voor je eigen plezier en het plezier van de hond, dus daar vind ik te veel druk en correcties niet in thuishoren. Als de hond niet zo'n zin heeft om z'n best te doen, zou ik kijken naar wat ik zelf kan doen om de hond meer te motiveren (qua beloning, trainingsopbouw, etc.), of hij misschien meer afwisseling nodig heeft, of alles wel helemaal duidelijk is of dat de hond er überhaupt wel echt plezier in heeft. En heeft hij gewoon zijn dag niet, dan doen we een paar makkelijke dingen om het leuk af te sluiten en denk ik: volgende keer beter. Voor mij hangt het plezier in de training niet af van het hoogst haalbare resultaat behalen en zeker niet als ik mijn hond zou moeten corrigeren om hem zover te krijgen.

Ik ben er zelf ook wel eens niet met mijn hoofd helemaal bij op een training, bijvoorbeeld na een drukke werkdag. Dan maak ik ook fouten en ben minder gefocust. Als ik daar te veel nadruk op leg, heb ik helemaal geen leuke training. Ik kan me dan beter richten op wat leuke, makkelijkere dingen doen om nog wel een leuke training te hebben. Voor mijn honden geldt dat eigenlijk net zo.

In de opvoeding corrigeer ik wel (met 'nee'), maar dat vind ik inderdaad ook iets heel anders, daar komt echt moeten en absoluut niet mogen aan te pas.

[_Leonie]

Bij sporten zeer zelden. Het moet vooral leuk blijven.

Vaak is het bij mijn hond een teken dat ze het te lastig vindt, te moe is (te lang door gedaan) óf dat ik zelf niet lekker in m'n vel zit/niet positief denk en dat ze dat feilloos oppikt.

[TessaThomas]

Moeilijke vraag eigenlijk. Het hangt hier heel erg af van de oefening en de reden dat de hond het niet (goed) doet. Nu moet ik zeggen dat ik vroeger wel gehad heb dat ze niet wilden/konden opletten tijdens een training en dan probeerde ik iets makkelijks om af te sluiten of ik bracht ze gewoon naar de auto. Die fase was eigenlijk heel snel voorbij, maar daarna kwam de enorm enthousiaste en daardoor maar half luisteren fase. Ik zet dan dus geen druk en corrigeer niet, omdat ik eigenlijk heel blij ben dat ze zo enthousiast zijn, het is alleen minder handig. Als ik zelf niet fit ben, dan train ik niet. Dan ben ik er zelf niet 100% bij en kan ik dat niet van mijn hond verwachten. Te moe is er bij ons eigenlijk nooit bij, omdat wij maar maximaal 15 minuten op het veld bezig zijn. Toen we nog bij een hondenschool een cursus volgde heb ik ook nooit het uur volgemaakt.
Het hangt af van de oefening of ik bewust corrigeer of niet. Niet snel genoeg hier komen of een oefening uitvoerig is gewoon overnieuw en dus geen beloning. Dat zou je kunnen opvatten als correctie. Scheef aan de voet zitten wordt wel gecorrigeerd, maar alles wel aangepast aan de hond. De ene hoeft alleen een stemcorrectie of negatieve marker ('foutje') de andere krijgt stem en een lijn die onder spanning komt. Hoe groter de 'verleiding' is om iets anders te doen, hoe strenger ik ben, maar daar staat wel een grotere beloning tegenover. Ik moet wel zeggen dat ik het heb over honden die de oefening al heel goed kennen en niet over de aanleerfase. Dan corrigeer ik ook niet, tenzij je een negatieve marker een correctie vindt, dan komt er na de 1e aanleerfase wel bij.

En ja, ik heb wel een grens qua correcties. Dan vind ik het niet leuk en dan stop ik er inderdaad mee, hoewel ik eerder een andere manier zou zoeken om het op te lossen. 10 stappen terug bijvoorbeeld. En continu druk zetten vind ik ook niet leuk trainen, dus als dat zou moeten houd het voor mij ook wel op. Het trainen moet voor de hond en voor mij leuk zijn, een lichte correctie heb ik dan geen problemen mee. Zo heeft mijn reu een nare ervaring en die laat heel duidelijk merken dat onderdeel niet leuk is. Dat heb ik geprobeerd opnieuw aan te leren op een totaal andere manier, maar hij bleef terugvallen dus doen we het niet meer. Misschien zou ik dat best op kunnen lossen door meer druk of weet ik het, maar dat vind ik het niet waard.

Onze oudste hond vindt trainen bijvoorbeeld helemaal niet leuk, daar zijn we dus mee gestopt.

[veertje]

Ik corrigeer wel tijdens trainingen (met een nee of rukje aan de riem), maar niet voor oefeningen die we trainen. Een gemist raakvlak of een weigering op een hoop corrigeer ik dus niet met 'straf', maar ik vraag wel aandacht voor de start en buiten de oefeningen om krijgen ze ook wel eens te horen dat iets niet mag (ik hoef niet naar het veld gesleurd te worden bijvoorbeeld). Starten aan een parcours heeft geen zin als je hond nog met zijn neus op de grond staat of in het geval van Tess gaat lol maken met andere honden. Finn krijgt dus wel eens een 'nee' als hij blijft snuffelen of tijdens zijn rondje iemand wilt gaan begroeten. En Tess verdwijnt terug in de auto als ze er een feestje van gaat maken zonder mij De straf is dus wel hond afhankelijk, want tijdens spel is Tess nou niet echt onder de indruk van een strenge 'nee' en Finn zit er geen seconde mee als hij niet meer mee mag doen met het spelletje en gaat slapen in de auto

[DesireeB]

Ik heb Droef wel gecorrigeerd hoor. Oefeningen en commando's die hij prima kon werden dan ineens half gedaan of compleet genegeerd. Dan greep ik heb even in zijn kladden en vertelde hem haar fijn dat dit niet de bedoeling is.
Soms maakte het indruk maar nog vaker kreeg ik dit Perfectie verwachte ik niet, maar weigeren van commando's die er gewoon inzitten dat vond ik niet de bedoeling.

Ik had helemaal geen ambitie's maar vond het gewoon leuk om even een uurtje per week in groepsverband bezig te zijn, Droef vond het ook erg leuk. Tot we na zijn operatie weer zijn begonnen, ik ben na 7 lessen gewoon gestopt. Droef weigerde 9 van de 10 keer en begon geïrriteerd te raken van het minste geringste, waardoor ik hem dus nog vaker moest corrigeren. Aangezien Droef buiten school best aardig kan luisteren als het er op aan komt vond ik het allemaal wel prima, kreeg achteraf nog wel complimenten want een bulldog staat nou niet bepaald bekend als luisterende hond en we hebben het best lang volgehouden.

[DeDiana]

Een "neen" gebruik ik als ze bewust iets fout doen. Zoals ondanks door hebben wat ik bedoel (ik zie dat ze mijn signaal gezien hebben en zien waar ik heen loop) toch even met een pretbek die verleidelijke tunnel in duiken. Dat wordt dus een boos neen en (meestal als ik uitgelachen ben helaas ) opnieuw.
Verder zeg ik wel eens oeps of foutje als non-reward marker, maar daar hangt geen negatieve conotatie aan vast, is gewoon een mededeling dat ze het anders moeten doen.

Ik kan in dergelijke situaties geen 'nee' gebruiken, want bij mijn honden is de kans dan groot dat ze de volgende keer dat toestel niet meer nemen. Ze nemen hier een correctie, dus een 'nee', nogal zwaar op, zeker Amy. Dus eenmaal een 'nee' gehoord bij een bepaalde tunnel, denken ze dat ze nóóit die tunnel in mogen
Bij mij krijgen ze in zulke gevallen geen beloning en doe ik het opnieuw of in kleinere stapjes en beloon dan uitbundig.

[laeken]

Hoe zou jij het zelf vinden als je op een slechte dag op je werk met een stokje tikken krijgt als je afgeleid bent of geen focus hebt? Je moet altijd erg goed in je hoofd houden wat je eigenlijk aan het doen bent en waarom en voor wie.

[Maeve]

Ik vind dat afhankelijk van de hond, z'n gedrag en je doel. In principe past een correctie niet echt in een training want het is een spelletje en het is leuk, maar dat betekent niet dat ik m'n hond elke week naar de kynologenclub ga rijden zodat ze daar in d'r eentje ererondjes kan gaan maken We doen het samen en het mag voor mij ook leuk blijven, dus dat geouwehoer corrigeer ik wel. En in die zin corrigeer ik die Franse slag ook. Een keer een off-day kan hoor, maar als dat vaker gebeurt trek ik de touwtjes wel wat strakker aan. Honden zijn namelijk ook gewoon opportunisten, als je ze ruimte geeft nemen ze het. Dus dan leg ik de nadruk op de lol die we samen hebben, misschien betekent dat meer ontspanning tussen de oefeningen door en meer/anders belonen, maar het is niet geheel vrijblijvend allemaal.

Maar ik vind vooral de hond doorslaggevend in of en hoe er gecorrigeerd wordt hoor. Eigenlijk al mijn honden zijn behoorlijk gevoelig en daarbij is corrigeren uit den boze. Ik corrigeer alleen als ik duidelijk zie dat ze gewoon lopen te kutten en het niet eens proberen. Als ze zich wel inzetten maar het resultaat is niet goed moet ik bij mezelf nagaan wat er mis gaat En we nemen in alles kleine stapjes zodat je altijd naar succes werkt.

En toen kwam Segno, en de fokker omschreef haar als: "dit is een hondje waar je eerlijk tegen kan zijn!" en dat is wel de beste omschrijving Die raakt verveeld van die kleine stapjes en heeft meer uitdaging nodig. Het is een beetje tegen alle regeltjes in, maar ze functioneert het best als er een beetje druk op staat Bij een "nee" stopt ze met wat ze doet en probeert iets anders, wat soms sneller en fijner werkt dan gedrag negeren en in kleine stapjes ombuigen.

[Pienda]

Voor mij hangt het plezier in de training niet af van het hoogst haalbare resultaat behalen en zeker niet als ik mijn hond zou moeten corrigeren om hem zover te krijgen.

Ik merk dat ik juist het hoogst haalbare resultaat behalen het leukste vind in het trainen. Wat overigens niet betekent dat de hond maar altijd op zijn best heeft te presteren. Betekent wel dat ik veel nadenk over hoe dingen beter te doen.

En ja, ik heb wel een grens qua correcties. Dan vind ik het niet leuk en dan stop ik er inderdaad mee, hoewel ik eerder een andere manier zou zoeken om het op te lossen. 10 stappen terug bijvoorbeeld. En continu druk zetten vind ik ook niet leuk trainen, dus als dat zou moeten houd het voor mij ook wel op. Het trainen moet voor de hond en voor mij leuk zijn, een lichte correctie heb ik dan geen problemen mee. Zo heeft mijn reu een nare ervaring en die laat heel duidelijk merken dat onderdeel niet leuk is. Dat heb ik geprobeerd opnieuw aan te leren op een totaal andere manier, maar hij bleef terugvallen dus doen we het niet meer. Misschien zou ik dat best op kunnen lossen door meer druk of weet ik het, maar dat vind ik het niet waard.

Onze oudste hond vindt trainen bijvoorbeeld helemaal niet leuk, daar zijn we dus mee gestopt.

Maar hangt je grens af van de hond of heb jij een absolute grens die je niet over wil gaan? Dat het leuk moet blijven staat voor mij bovenaan, leuk voor allebei wel te verstaan. Maar zijn alle correcties die daaraan vooraf gaan nog okee?

Om sneller op dat punt te kunnen komen vind ik het niet erg om er eventjes wat druk op te zetten, als ze eenmaal snappen wat de bedoeling is apporteren ze allemaal heel erg graag.

Ja precies. Uiteindelijk is het de bedoeling dat ze het met plezier doen. Duidelijk!

Een "neen" gebruik ik als ze bewust iets fout doen. Zoals ondanks door hebben wat ik bedoel (ik zie dat ze mijn signaal gezien hebben en zien waar ik heen loop) toch even met een pretbek die verleidelijke tunnel in duiken. Dat wordt dus een boos neen en (meestal als ik uitgelachen ben helaas ) opnieuw.

Okee, jouw correctie is dus het "neen". Wat als je honden daar niet op zouden reageren? Dus wat als je honden je uit je eigen comfortzone halen daarmee?

Ik heb Droef wel gecorrigeerd hoor. Oefeningen en commando's die hij prima kon werden dan ineens half gedaan of compleet genegeerd. Dan greep ik heb even in zijn kladden en vertelde hem haar fijn dat dit niet de bedoeling is.
Soms maakte het indruk maar nog vaker kreeg ik dit Perfectie verwachte ik niet, maar weigeren van commando's die er gewoon inzitten dat vond ik niet de bedoeling.

Ik had helemaal geen ambitie's maar vond het gewoon leuk om even een uurtje per week in groepsverband bezig te zijn, Droef vond het ook erg leuk. Tot we na zijn operatie weer zijn begonnen, ik ben na 7 lessen gewoon gestopt. Droef weigerde 9 van de 10 keer en begon geïrriteerd te raken van het minste geringste, waardoor ik hem dus nog vaker moest corrigeren.

Denk je dat je gebruik van correcties er aan heeft bijgedragen dat hij het niet meer leuk vond? Of vond hij het nog steeds leuk, maar jij niet?

Ik ben niet tegen corrigeren maar in de training vind ik het vaak zonde van de energie. Ik werk liever samen dan dat het een plicht wordt.
Kunstjes voor de baas doen is van een totaal andere orde dan daadwerkelijk samenwerken en zodra er correcties om de hoek komen kijken wordt het een
omdat- ik-het-zegverhaal.
(...)
Veel honden die het goed doen in de gehoorzaamheid hebben al een bepaalde interne plichtmatigheid. Daar zou ik zelf niet ook niet nog een keer een bak dwang op zetten. Voor je het weet druk je je hond kapot en daar worden ze niet leuker van. Dan krijg je zo'n robot die nooit een stap verkeerd zet maar net zo nooit meer spontaan naar je toekomt voor een potje stoeien of een schuine mop.

In mijn optiek heb je dan ook teveel druk gezet. Ik zie honden graag vrij en blij. Ik heb overigens een hond die niet is belast met een interne plichtmatigheid , dus bang dat ik voor hem te ver ga ben ik niet. Maar moet natuurlijk ook mijn eigen grenzen in de gaten houden. Overigens doen we verder alles wat je noemt in je post: we staan max 10 minuten op het veld per keer, we spelen heel veel en gebruiken heel veel beloningen. Het is een hond die moeilijk te motiveren is, dus dat is sowieso nodig.

Ja, dat had ik bij de collies vroeger ook. Die waren overgevoelig. Maar mijn huidige honden hebben zo veel drive en werklust dat het best kan. En uiteraard beloon ik nadien uitbundig als ze het wel goed doen.

Dit heb ik ook. Ik was gewend te trainen met mijn collie waarbij zelfs een negatieve marker al heftig is en daar denk ik er niet eens aan om te corrigeren. Nu heb ik een hele stugge en zelfstandige hond die me dus aan het denken zet en dan kom ik dit soort dilemma's tegen

Ik vind dat afhankelijk van de hond, z'n gedrag en je doel.
(...)
En toen kwam Segno, en de fokker omschreef haar als: "dit is een hondje waar je eerlijk tegen kan zijn!" en dat is wel de beste omschrijving Die raakt verveeld van die kleine stapjes en heeft meer uitdaging nodig. Het is een beetje tegen alle regeltjes in, maar ze functioneert het best als er een beetje druk op staat Bij een "nee" stopt ze met wat ze doet en probeert iets anders, wat soms sneller en fijner werkt dan gedrag negeren en in kleine stapjes ombuigen.

Een hond die goed reageert op een nee is natuurlijk nog een vrij gevoelige hond. Hoe zou dat voor jou zijn als de hond daar niet op reageert?

Als ik zo de reacties lees gaan ze bijna allemaal over hele gevoelige honden. Honden die geen correcties nodig hebben om beter te functioneren of dat ze niet tegen correcties kunnen omdat dan meteen de pret over is. Ik snap heel goed dat het dan geen moeilijke overweging is om zonder correcties te trainen. Maar hoe zit dat voor de mensen die een stuggere hond hebben? Ik kan me voorstellen dat je al heel snel niets meer met je hond doet behalve lekker buiten wandelen.

[renee-uk]

misschien heb jij het hoogst haalbare al bereikt met jouw hond en is dat minder dan wat jij graag wil zien?

ik kan me slecht voorstellen dat een hond iets waar ie eigenlijk geen zin in heeft dmv forse correcties wel leuk gaat vinden.
ik zie dan van die ouderwetse africhters voor me met van die gedrukte honden die hun kunstjes alleen maar uitvoerden om onder de correcties uit te komen.

ik geloof dat ik, als dat de enige manier was waarop ik mijn hond kon motiveren, inderdaad maar gewoon ging wandelen.

[Belle]

Als ik zo de reacties lees gaan ze bijna allemaal over hele gevoelige honden. Honden die geen correcties nodig hebben om beter te functioneren of dat ze niet tegen correcties kunnen omdat dan meteen de pret over is. Ik snap heel goed dat het dan geen moeilijke overweging is om zonder correcties te trainen. Maar hoe zit dat voor de mensen die een stuggere hond hebben? Ik kan me voorstellen dat je al heel snel niets meer met je hond doet behalve lekker buiten wandelen.

Mijn honden zijn niet heel gevoelig, maar correcties doe ik niet aan bij trainen. Trainen doe ik in de eerste plaats voor hun plezier. Ik zou het niet eerlijk vinden de honden te corrigeren omdat ik zonodig wil dat ze een kunstje doen en dan ook nog precies zoals ik het wil. Bovendien denk ik dat je met correcties ook nog eens het tegengestelde kunt bereiken. Google maar eens op 'poisoned cue'.

[veertje]

Als ik zo de reacties lees gaan ze bijna allemaal over hele gevoelige honden. Honden die geen correcties nodig hebben om beter te functioneren of dat ze niet tegen correcties kunnen omdat dan meteen de pret over is. Ik snap heel goed dat het dan geen moeilijke overweging is om zonder correcties te trainen. Maar hoe zit dat voor de mensen die een stuggere hond hebben? Ik kan me voorstellen dat je al heel snel niets meer met je hond doet behalve lekker buiten wandelen.

Volgens mij is er geen enkele hond die beter gaat werken van flinke correcties. Of je komt aan de kant van de honden die werken omdat het moet en niet omdat het leuk is.
Ik train omdat ik het leuk vind en de honden het leuk vinden. Daar zitten enkele regels bij om het voor allebei de partijen leuk te houden en daar kunnen correcties bij gebruikt worden. Maar als daar slaan, schoppen of andere flinke fysieke correcties bij moeten komen dan is stoppen inderdaad een beter plan want dan heeft niemand er nog lol aan.

Ik zou eerder gaan denken waarom hij halfslachtig werkt en daar iets mee gaan doen. Misschien zijn de oefeningen te saai, te moeilijk, te veel afleiding etc? Een keer een mindere les kan, als het structureel wordt gaat stevig corrigeren daar niks aan veranderen.

[Shiloh86]

veertje. Er zijn natuurlijk andere manieren van corrigeren dan slaan/schoppen of flinke fysieke correcties.

Ik vind een duidelijke nee of mijn stem verheffen met een mopper dat ik boos ben, ook een correctie. En best een flinke ook. En ja. Dat gebruik ik wel eens. Ook in de training.

Maar Duke is dan ook niet zo gevoelig. Nee. Natuurlijk vind hij het niet leuk, maar ik vind het ook niet leuk om genegeerd te worden. Wat ik al eerder zei. Duke kan zo plots in zijn eigen opwinding en afleiding onbereikbaar worden. Door even daar doorheen te breken, en Daar eventueel een verbale correctie bij te gebruiken, om vervolgens focus te vragen middels een touch en hem daarna weer te belonen en weer vrolijk verder tegaan, komt hij er toch weer uit en kunnen we verder. Soms helpt het niet. En dan stoppen we. Maar zon “verdorie! Snap out of it!” Heeft best wel eens zin. En zie ik ook niet echt als een probleem.

[DeDiana]

Voor mij hangt het plezier in de training niet af van het hoogst haalbare resultaat behalen en zeker niet als ik mijn hond zou moeten corrigeren om hem zover te krijgen.

Ik merk dat ik juist het hoogst haalbare resultaat behalen het leukste vind in het trainen. Wat overigens niet betekent dat de hond maar altijd op zijn best heeft te presteren. Betekent wel dat ik veel nadenk over hoe dingen beter te doen.

Ik train natuurlijk ook om iets te leren en de hond iets te leren, dus dan is het wel leuk als je ook vooruitgang ziet en eruit kunt halen wat erin zit Anders zouden we überhaupt niet trainen. Maar dat 'hoogst haalbare resultaat' is vaak meer wat voor ons (mensen) het hoogst haalbare is, en sluit niet altijd helemaal aan bij de mogelijkheden van de hond. Ik wil er wel uithalen wat erin zit, maar wel op een leuke manier. Ik heb liever een tandje minder zonder druk en correcties, dan een tandje meer met druk en correcties.

misschien heb jij het hoogst haalbare al bereikt met jouw hond en is dat minder dan wat jij graag wil zien?

ik kan me slecht voorstellen dat een hond iets waar ie eigenlijk geen zin in heeft dmv forse correcties wel leuk gaat vinden.
ik zie dan van die ouderwetse africhters voor me met van die gedrukte honden die hun kunstjes alleen maar uitvoerden om onder de correcties uit te komen.

ik geloof dat ik, als dat de enige manier was waarop ik mijn hond kon motiveren, inderdaad maar gewoon ging wandelen.

Ik denk ook dat het inderdaad vaak een motivatieprobleem is dan. Daar zou ik dan zelf ook naar gaan kijken: hoe kan ik het voor de hond leuker/meer lonend/afwisselender/interessanter/duidelijker maken? En is de hond duidelijk wel gemotiveerd, maar presteert hij niet helemaal volgens mijn verwachtingen, dan stel ik mijn verwachtingen bij

[veertje]

veertje. Er zijn natuurlijk andere manieren van corrigeren dan slaan/schoppen of flinke fysieke correcties.

Ik vind een duidelijke nee of mijn stem verheffen met een mopper dat ik boos ben, ook een correctie. En best een flinke ook. En ja. Dat gebruik ik wel eens. Ook in de training.

Maar Duke is dan ook niet zo gevoelig. Nee. Natuurlijk vind hij het niet leuk, maar ik vind het ook niet leuk om genegeerd te worden. Wat ik al eerder zei. Duke kan zo plots in zijn eigen opwinding en afleiding onbereikbaar worden. Door even daar doorheen te breken, en Daar eventueel een verbale correctie bij te gebruiken, om vervolgens focus te vragen middels een touch en hem daarna weer te belonen en weer vrolijk verder tegaan, komt hij er toch weer uit en kunnen we verder. Soms helpt het niet. En dan stoppen we. Maar zon “verdorie! Snap out of it!” Heeft best wel eens zin. En zie ik ook niet echt als een probleem.

Ik gebruik ook een flinke nee als correctie, dat heb ik eerder ook geschreven. Maar zoals ik begreep bedoelde TS correcties meer dan een nee.

[DesireeB]

Ik heb Droef wel gecorrigeerd hoor. Oefeningen en commando's die hij prima kon werden dan ineens half gedaan of compleet genegeerd. Dan greep ik heb even in zijn kladden en vertelde hem haar fijn dat dit niet de bedoeling is.
Soms maakte het indruk maar nog vaker kreeg ik dit Perfectie verwachte ik niet, maar weigeren van commando's die er gewoon inzitten dat vond ik niet de bedoeling.

Ik had helemaal geen ambitie's maar vond het gewoon leuk om even een uurtje per week in groepsverband bezig te zijn, Droef vond het ook erg leuk. Tot we na zijn operatie weer zijn begonnen, ik ben na 7 lessen gewoon gestopt. Droef weigerde 9 van de 10 keer en begon geïrriteerd te raken van het minste geringste, waardoor ik hem dus nog vaker moest corrigeren.

Denk je dat je gebruik van correcties er aan heeft bijgedragen dat hij het niet meer leuk vond? Of vond hij het nog steeds leuk, maar jij niet?

Nee, dat denk ik niet. Al vanaf het begin af aan gaf ik een correctie. Het is ook zeker niet zo dat dit de hele les door ging hoor. Maar als hij wat moest doen en vervolgens dacht even een rondje te moeten rennen dan kreeg hij dit wel even te horen en mocht hij dus even niet los(in geval van losse oefeningen). Het is gewoon geen type hond dat graag kunstjes uitvoert, dan had ik beter een herder kunnen nemen.
Hij deed veel oefeningen ook op geheel eigen wijze, dat is prima(tenslotte deed hij wat er gevraagd werd maar gaf er zijn eigen draai aan). We hadden er lol in en hij bedoelde het niet verkeerd, echter deed hij op het laatst vrijwel niks meer. De eerste 10 minuten waren leuk, daarna vond hij het wel mooi geweest en ging liever zijn eigen ding doen(dat mocht niet dus raakte hij geïrriteerd en begon dit op andere honden af te reageren). Dus moest ik hem vaker streng toespreken, en dat was nou niet het idee van plezier hebben vond ik dus vandaar gewoon gestopt.

[Fotogravinnetje]

Bij training vind ik zwaardere correcties dan een 'nee' of een licht rukje aan de lijn eigenlijk niet nodig. Als dat niet werkt, is het of niet de dag van je hond of je hebt de juiste motivatie voor je hond nog niet gevonden, of wat je wilt past niet bij je hond, etc. Voor iets wat je voor je gezamenlijke lol doet, vind ik iets zwaarders niet passend

[Manuma]

Ik train dan niet echt met mijn honden maar ik doe voor onze lol weleens cursussen of losse lessen om te zien wat Manu ervan vindt. Dus dan gaan we er al met een ander principe in. Ik heb sowieso geen heel trainbare honden hoewel ik, sinds ik de motivatie voor hem heb gevonden, echt heel gelukkig ben met zijn focus op mij.

Ik moet voor hem heel duidelijk zijn in wat ik van hem wil. Bij de dogsurvivals merk ik dat hij bij te weinig begeleiding maar van alles gaat doen en als ik zo'n moment geïrriteerd doe gaat hij gewoon lopen klooien. Terwijl hij het heel erg leuk vindt en op zo'n moment wordt hij onzeker (en hij is noooit onzeker). Ik kan op zo'n moment veel beter even rust in het moment brengen en de oefening herhalen waarin ik hem kort bij me houd en als het echt te moeilijk is doe ik een oefening waarvan ik zeker weet dat hij dat kan.
Zo hebben we bij gehoorzaamheidstrainingen ook nog oefeningen die hij op bepaalde momenten lastig vindt, ik doe dan even een touch-oefening tussendoor omdat hij dat geweldig vindt en heel gemakkelijk. Zo komt het contact terug en kan ik hem prijzen. Als ik hem prijs is direct de motivatie terug. Ik gebruik daarvoor niet alleen een clicker maar ook mijn stem. Ik merk dat hij ook heel sterk op mijn lach reageert, als ik naar hem lach zie ik hem een stukje groter worden. Zo leuk is dat!

Fysiek corrigeren kan ik echt niet doen op zulke momenten. Ik zou Manu niet direct als heel gevoelig omschrijven, hij is best wel lomp en doet graag zijn eigen ding. Maar iets doen voor mij is iets waar ik heel lang op getraind heb en waar ik echt zoveel voor heb moeten leren motiveren. Samenwerken moet heel duidelijk samenwerken zijn voor hem en als ik dan continu sta te nee-en is dat voor hem echt niet leuk meer. Hij hoeft niet zo nodig door een tunnel te rennen of over hekken te klimmen maar hij doet het omdat het iets van ons samen is en dat levert hem altijd een blije baas op

[veertje]

Dit heb ik ook. Ik was gewend te trainen met mijn collie waarbij zelfs een negatieve marker al heftig is en daar denk ik er niet eens aan om te corrigeren. Nu heb ik een hele stugge en zelfstandige hond die me dus aan het denken zet en dan kom ik dit soort dilemma's tegen

Ik weet niet hoe je stug precies bedoeld, maar ik heb me met Finn ook wel eens afgevraagd wat ik wel/niet moest doen om hem te kunnen motiveren. Maar als ik iets geleerd heb is dat ik met corrigeren nergens kom. Hij is een zelfstandige hond, vreselijk slim en kiest ervoor datgene te doen dat hij wil. Mijn taak is hem te overtuigen dat wat ik wil ook hetgeen is dat hij wil en dat bereik ik niet door te corrigeren. In tegendeel, dan doet hij gewoon niks meer. Laat ik hem zelf nadenken en gebruik ik extra motiverende beloningen dan komen we veel verder. En dat vergt wat creativiteit, want 3 lessen hetzelfde speeltje of beloningsvoer en de motivatie is minder. Bij oefeningen waar het kan gebruik ik ook veel de clicker omdat dat hem extra motiveert zelf na te denken. Dingen die ze zelf bedacht hebben zijn voor zelfstandige honden veel leuker om te doen dan dingen die ze verteld worden.

[mijke]

Om deze vraag te kunnen beantwoorden moet je eigenlijk eerst een andere vraag beantwoorden, namelijk: is het vervelend voor een hond om gecorrigeerd te worden, heeft dat een negatief effect op zijn algehele welbevinden? Ik denk dat dat niet per definitie zo is. Ligt natuurlijk een beetje aan de correctie, maar gewoon een 'uh' of een 'nee' of een 'opletten!' kan volgens mij prima zonder dat de hond daarvan gelijk iets overhoudt. Sterker nog, volgens mij hebben ze daar zelfs baat bij want dat schept duidelijkheid. Waarom dat bij training voor de lol anders zou zijn dan training voor de opvoeding zou ik niet weten. Uiteindelijk gaat het denk ik om de balans. Als een hond er met zijn kop niet bij is of er met de pet naar gooit kun je dat best een of twee keer corrigeren, maar het moet geen strijd worden. Als het effect heeft, goed, dan ga je weer lekker enthousiast door en is alles gewoon leuk. Als het geen effect heeft, dan moet je misschien sowieso je methode aanpassen, of accepteren dat dit niet het juiste moment is om te doen wat je wilt doen. Morgen weer een dag zeg maar.

[TessaThomas]

En ja, ik heb wel een grens qua correcties. Dan vind ik het niet leuk en dan stop ik er inderdaad mee, hoewel ik eerder een andere manier zou zoeken om het op te lossen. 10 stappen terug bijvoorbeeld. En continu druk zetten vind ik ook niet leuk trainen, dus als dat zou moeten houd het voor mij ook wel op. Het trainen moet voor de hond en voor mij leuk zijn, een lichte correctie heb ik dan geen problemen mee. Zo heeft mijn reu een nare ervaring en die laat heel duidelijk merken dat onderdeel niet leuk is. Dat heb ik geprobeerd opnieuw aan te leren op een totaal andere manier, maar hij bleef terugvallen dus doen we het niet meer. Misschien zou ik dat best op kunnen lossen door meer druk of weet ik het, maar dat vind ik het niet waard.

Onze oudste hond vindt trainen bijvoorbeeld helemaal niet leuk, daar zijn we dus mee gestopt.

Maar hangt je grens af van de hond of heb jij een absolute grens die je niet over wil gaan? Dat het leuk moet blijven staat voor mij bovenaan, leuk voor allebei wel te verstaan. Maar zijn alle correcties die daaraan vooraf gaan nog okee?

Zoals ik al zei, aan allebei. Ik heb een absolute grens die ik niet over ga met geen enkele hond, maar ik heb per hond ook nog wel verschil. De ene ligt mijn grens ergens anders dan voor de ander, maar beide niet in de buurt van de absolute grens. De oudste is niet in de buurt geweest van de absolute grens, daar zijn we mee gestopt omdat het niet leuk was voor haar, niet omdat we te hard/veel moesten corrigeren. Dat had wel gekund, maar het blijft hobby en als zij het niet leuk vinden, vind ik het ook niet leuk.

Als ik zo de reacties lees gaan ze bijna allemaal over hele gevoelige honden. Honden die geen correcties nodig hebben om beter te functioneren of dat ze niet tegen correcties kunnen omdat dan meteen de pret over is. Ik snap heel goed dat het dan geen moeilijke overweging is om zonder correcties te trainen. Maar hoe zit dat voor de mensen die een stuggere hond hebben? Ik kan me voorstellen dat je al heel snel niets meer met je hond doet behalve lekker buiten wandelen.

Ik heb geen gevoelige honden. Wel honden met enorm veel will to please, die af en toe gecorrigeerd moeten worden, omdat ze anders toch wel zelf invullen wat zij denken dat we iets willen, terwijl we iets anders vragen. Of omdat de beloning die ze kunnen halen zo groot is dat ze die liever gaan halen dan eerst braaf doen wat we vragen. De reu kan ook nog wel stug zijn, voor een baasgerichte hond dan, die kan zich gewoon afsluiten en dan niet meer reageren op commando's, omdat hij zijn zinnen ergens op gezet heeft. Dat corrigeer ik niet, maar probeer ik om te buigen. Als ik naar andere honden kijk die ik ken en uit diezelfde lijnen bijvoorbeeld zie ik dat dan corrigeren geen nut heeft, omdat ze zich alleen maar verder afsluiten.

Verder zegt mijke wel dingen waar ik me in kan vinden. Hier hebben correcties geen negatieve invloed, ze houden er niks aan over en blijven gewoon vreselijk enthousiast.

[maart]

Door mijn jongste heb ik leren niet te corrigeren.
Het is geen leuke hond, ze is vreselijk eigenwijs en doet gewoon waar ze zin in heeft. Als je dan corrigeert, doet ze alsnog waar ze zin in heeft. Dus tja, dan kun je niets meer.

Iemand heeft ze ooit proberen de baas te kunnen zijn. Resultaat, een gefrustreerd mannetje en een hond die gewoon nog steeds haar eigen zin deed. Voor mij was dat dus degelijk te ver. Helemaal anders aangepakt en het resultaat werd onlangs bewezen

Als je je moet afvragen waar je eigenlijk mee bezig bent, is het voor mij sinds haar de grens.
Ik corrigeer maar zelden meer. En mijn jongste mag gewoon veel doen en daardoor doet ze net minder. Soms heeft ze het gewoon nodig om een rondje te rennen. En als die soms net toevallig tijdens een Belgisch kampioenschap is, dan is het maar zo. Ik kan er wel om lachen

[veertje]

Op het moment dat ik een hond moet gaan motiveren is voor mij de lol er al af sturen , afremmen vind ik allemaal prima en daar kan best een lichte correctie bij aan te pas komen . Niet tijdens het aanleren natuurlijk maar als ze heel goed weten wat de bedoeling is .

Maar alles uit de kast halen om een hond maar te motiveren en dan als dat niet lukt maar corrigeren ? Ik denk dat je dan een andere sport moet gaan kiezen

Ik heb dan weer geen enkele moeite met een hond motiveren. Tot het punt waar de hond er duidelijk lol in heeft. Dat door een tunnel, om een stel paaltjes heen of over een kattenloop hollen leuk is is geen aangeboren kennis bij een hond. Dat kun je ze uitleggen en dan kunnen ze dat leuk gaan vinden, of niet. In het laatste geval is het voor mij ook klaar.

Ik vind dat super leuk! Oke, toegegeven, niet altijd en dat je dan staat te janken op het veld waarom die hond potverdomme toch niet gewoon als die anderen kan doen Maar meestal is het gewoon heel leuk