Natuurlijk, daar gaat het mij verder niet om.Tara schreef:Er is ook nog zoiets als karakter en karakter is geen opvoedingsdingetje. Zoals ik mijn honden niet opgevoed krijg in het negeren van katten op straat zul je een scherpe en waakse herder niet kunnen opvoeden tot een sociale allemansvriend die het bezoek warm onthaalt. Dan moet je verder je heil gaan zoeken in symptoombestrijding. In mijn geval strak laten volgen en aangelijnd houden op straat, in het geval van een overattente waakbijterd in wegsluiten.Emma schreef:
Haha,
Ik heb toch van jou nogal wat verhalen over Cleo, Dapper en Eva gelezen, waar de dingen nou ook niet helemaal goed gingen.
Was het niet Cleo, die ook eens achter de ganzen aanging, en je die niet terug kon roepen? Er staan me wel meer verhalen van bij, dat zo iets gebeurde.
En 1 van de honden was een herder, en die ging niet goed met sommige visite, dat je ook bang was, dat die misschien een hapje visite nam?
Oké, dat zal niet meteen stress gerelateerd zijn.
Maar als je het over steken in de opvoeding hebt, dan vind ik het toch een beetje, de pot verwijt de ketel. . .
Ik vind het alleen een beetje verwijtbaar klinken, hoe stellig Cleva dan typt, dat je steken in de opvoeding laat vallen,
Als je hond een keertje een rondje veld zou rennen. Als het misschien eens wat druk, en dus stress zou kunnen ervaren, bijvoorbeeld tijdens een wedstrijd, of cursus, of weet ik veel.
Meestal gebeurd dat trouwens, doordat juist de eigenaar, baasje, handler, ook zenuwachtig is
). Dat betekent dat ze zelf beslissingen willen gaan maken en die zijn nu eenmaal niet altijd hetzelfde dan die de ouders zouden maken. Daarnaast hoort impulsiviteit erbij en dat ze nog niet volledig de gevolgen kunnen overzien. Denk dat het laatste wat minder bij honden zal spelen. Kan ik wel het hele stuk over ontwikkelingen in, bijvoorbeeld, de frontale cortex gaan herhalen, maar mocht je daarin geïnteresseerd zijn moet je het artikel dat ik heb gepost maar even lezen. 
