Ik heb ook niet het gevoel dat het mijn schuld is ofzo. Maar ik had gewoon zo graag de kans gehad om haar te helpen en die heeft ze me niet gegeven. Ik weet dat ik daarin misschien te idealistisch ben. Ik weet dat ik niet de hele wereld kan redden, maar ik zou het soms wel willen.
Misschien even wat meer info om een beter beeld te krijgen.
De betreffende cursist is dit seizoen (13 weken geleden) bij onze hondenschool gekomen voor een A-cursus (gehoorzaamheid). Ik weet zo uit mijn hoofd niet meer hoe oud de hond was, maar hij was al volwassen. Ze hadden hem ook als volwassen hond in huis gehaald. Vanaf het begin zag ik dat er wat onduidelijkheden zaten in de rangorde en ik heb haar eigenlijk al vrij snel (les twee of drie) na de les apart genomen om met haar over de rangorde te praten. Ik heb haar tips gegeven hoe ze hiermee om kon gaan en je zag de combinatie gewoon met de week meer naar elkaar toegroeien. Voor mij was ze een ideale cursist.... niet de gemakkelijkste combinatie (dus voor mij een uitdaging) maar wel iemand die er serieus aan wil werken en mijn adviezen ter harte nam. Je hebt ook regelmatig van die "ja-maar"-cursisten die op elk advies antwoorden met "ja maar,.......", die drijven me dus regelmatig tot wanhoop
, maar zo was deze cursist absoluut niet. Ze wilde echt werken aan de relatie met haar hond. En ze gingen met sprongen vooruit. De hond richtte zich steeds meer naar haar, wilde voor haar werken en hield ook steeds meer rekening met haar.
Een paar weken geleden ging ze met vakantie en haar buurvrouw, die regelmatig op de hond paste nam de lessen met de hond over. Toen de cursist terug kwam van vakantie merkte ik duidelijk dat de rangrelatie met de hond een deukje had opgelopen. Waarschijnlijk is ze voor het opbouwen van de rangrelatie te vroeg op vakantie gegaan. Ik heb haar daar ook op gewezen en ze was er zich van bewust dat ze wat inhaalwerk te doen had in deze.
Ik denk dat ze op het moment dat het bijtincident zich voordeed ongeveer twee weken terug was van vakantie. de rangorde was duidelijk nog niet goed genoeg hersteld / vastgesteld. Ze had de hond een commando gegeven alvorens hij toestemming kreeg om te eten. In plaats van het commando op te volgen begon de hond tegen haar te grommen. Daarop wilde zij hem buiten zetten (waarom weet ik eigenlijk niet, ik zou gewoon het voer hebben weggepakt en de hond hebben genegeerd en dat heb ik haar in mijn herinnering ook zo geadviseerd). Ik weet niet of ze de hond heeft aangeraakt bij het naar buiten brengen maar toen ze hem naar buiten stuurde is hij naar haar hand gesprongen (ik vermoed dus dat ze heeft gewezen, maar dat weet ik niet zeker). de eerste keer heeft hij gemist om vervolgens een nieuwe poging te ondernemen en nu wel raak te bijten. Het is dus zeer gerichte agressie geweest en ik kan me voorstellen dat dat vreselijk beangstigend is, zeker voor een beginnende hondeneigenaar.
Toch denk ik dat met de juiste therapie deze hond op zijn pootjes terecht had kunnen komen. Waarschijnlijk was overplaatsing naar een eigenaar die heel duidelijk leiding geeft al voldoende geweest. En dat vind ik dus zo jammer. Dat er niemand de kans heeft gekregen (of als dierenarts heeft genomen) om haar te wijzen op die mogelijkheid.
Ik moet eerlijk toegeven dat ik de cursist daar gisteren ook niet meer op heb gewezen. Ik wil haar niet achteraf het gevoel geven dat ze de verkeerde beslissing heeft genomen. Ze zou er alleen een schuldgevoel door krijgen en de hond halen we er niet mee terug.
Al met al vind ik het gewoon een hele trieste situatie.
. Moest het effe kwijt. Heb ook het gevoel dat ik hier gefaald heb :cry2: .
ggrrrr hooeeee hier kan ik me zo kwaad over maken.
